Για άλλη μια φορά το Υπουργείο Υγείας μας εκπλήσσει με το θράσος του

Με περίσσιο θράσος το Υπουργείο Υγείας αντί να απολογηθεί για την απαράδεκτη κατάσταση που υπέστη ο 54χρονος ανασφάλιστος ασθενής που εκδιώχθηκε λίγο πριν ξεκινήσει χειρουργική επέμβαση στον Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ευαγγελισμός», δημοσίευσε ένα δελτίο τύπου όπου ούτε λίγο ούτε πολύ αναφέρει ότι λέμε ψέματα, δηλαδή από επιλογή του έφυγε ο ασθενής από το χειρουργείο γιατί μάλλον είχε κάτι καλύτερο να κάνει από το να σώσει τη ζωή του.

Ο "επενδυτής"

William Hogarth 1697 –  1764: Η βιομηχανία ( "ο επενδυτής"  με  ραβδί  επιβλέπει το εργατικό δυναμικό) 


 

Με μια τροπολογία το Δημόσιο απεμπόλησε τα έσοδά του από τον ορυκτό πλούτο και οδηγεί σε κλείσιμο τη ΛΑΡΚΟ

Η κατάργηση των άρθρων 85Α, 85Β και 85Γ του Ν.Δ. 210/1973 «Περί Μεταλλευτικού Κώδικος» έγινε με δυο γραμμές μιας τροπολογίας στο σχέδιο νόμου «Απλούστευση της αδειοδότησης για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας» και πέρασε, όπως λέγεται, «νύχτα». Τόσο νύχτα που κανείς δεν κατάλαβε τι ήταν αυτό που καταργήθηκε και τι συνέπειες θα έχει η κατάργησή του. Θεωρούμε ότι είναι σημαντικό να το εξηγήσουμε, για να γίνει αντιληπτό για τι είδους «αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου» μιλάμε σ’αυτή τη χώρα. Οι Έλληνες θα καταλάβουν τι συνέβη όταν έρθει η στιγμή να πωληθεί η ΛΑΡΚΟ.

Το εν λόγω νομοσχέδιο – και πλέον νόμος – που ανατρέπει όλο το θεσμικό πλαίσιο αδειοδότησης και ελέγχου των επιχειρήσεων (αξίζει να διαβάσετε εδώ την άποψη της Γενικής Διεύθυνσης Φυσικού Πλούτου του ΥΠΕΚΑ) είχε πάνω του «καρφιτσωμένες» 18 τροπολογίες. Άλλες 5 είχαν αφαιρεθεί από τον Υπουργό κ. Χατζηδάκη ως «μη επείγουσες» πριν ξεκινήσει η συζήτηση του νομοσχεδίου. Δικαιολογούμενος για το πλήθος των τροπολογιών ο κ. Χατζηδάκης είπε στο σώμα της Βουλής:

«Πράγματι, λοιπόν εχθές αποσύρθηκαν πέντε τροπολογίες και έχουν μείνει τροπολογίες που είτε έχουν μνημονιακό χαρακτήρα είτε εξυπηρετούν επείγουσες ανάγκες».

Η συγκεκριμένη τροποποίηση του Μεταλλευτικού Κώδικα προφανώς εντάσσεται στις μνημονιακές δεσμεύσεις της κυβέρνησης, όπως είναι φανερό και από την «Αιτιολογική Έκθεση» της Τροπολογίας 1457/68 5.5.2014:

«Καταργούνται αναχρονιστικές διατάξεις του Μεταλλευτικού Κώδικα με τις οποίες δινόταν η εξουσία στον Υπουργό να υποχρεώνει τους εκμεταλλευτές μεταλλείων να προμηθεύουν με το σύνολο των εξορυσσομένων προϊόντων Ελληνικές Μεταλλουργικές Βιομηχανίες επί ποινή έκπτωσης του δικαιώματος εκμετάλλευσης και αντίστοιχα του Υπουργικού Συμβουλίου να υποχρεώνει σε αναγκαστική εκμίσθωση  των μεταλλείων από Ελληνικές Μεταλλουργικές Βιομηχανίες. Η εν λόγω παρέμβαση σε ιδιωτικής φύσης δραστηριότητες κρίνεται δυσανάλογη του σκοπού και δεν συνάδει με τους κανόνες του ελεύθερου ανταγωνισμού αλλά και της ελευθερίας άσκησης οικονομικής δραστηριότητας. Για το λόγο αυτό και προς ενίσχυση της ασφάλειας δικαίου προτείνεται η κατάργηση των διατάξεων αυτών».

Οι συγκεκριμένες διατάξεις που καταργήθηκαν ως «αναχρονιστικές» ήταν θεμελιώδους σημασίας διότι εξέφραζαν τη βούληση του νομοθέτη για κάθετη αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου με εγχώρια μεταλλουργία. Στόχος τους  ήταν η διασφάλιση επάρκειας πρώτων υλών  για τις βιομηχανίες μας, υφιστάμενες και υπό ίδρυση, και η στήριξη της βιωσιμότητάς τους. Αναχρονιστικά πράγματα.

Κανένα μεταλλουργικό εργοστάσιο δεν πρόκειται να κατασκευαστεί αν δεν υπάρχουν τα συμπυκνώματα που θα το τροφοδοτήσουν. Επίσης κανένα υφιστάμενο εργοστάσιο στην Ελλάδα δεν θα επιβιώσει αν πρέπει να αγοράζει (βλέπε εισάγει) συμπυκνώματα ή μεταλλεύματα από την ελεύθερη αγορά και να ανταγωνιστεί με μεγαθήρια, την ίδια στιγμή που οι πολυάριθμοι μεταλλειοκτήτες των Ελληνικών παραχωρήσεων μεταλλείων είτε θα τα διατηρούν σε αργία είτε θα εξάγουν ακατέργαστα τα ίδια μεταλλεύματα και συμπυκνώματα. Με αυτούς τους όρους φυσικά κανένα νέο εργοστάσιο δεν μπορεί να ιδρυθεί.

 Με άλλα λόγια, ο ορυκτές πρώτες ύλες που τροφοδοτούν το εργοστάσιο είναι μέρος της αξίας του και αυτό θα γίνει άμεσα και οδυνηρά αντιληπτό στην περίπτωση της ΛΑΡΚΟ. Το εργοστάσιο της Λάρυμνας θα είναι ένα άχρηστο κουφάρι αν αποσπαστεί από τα μεταλλεία σιδηρονικελιούχου λατερίτη της Εύβοιας και της Καστοριάς που το τροφοδοτούν, πράγμα που είναι μαθηματικά σίγουρο ότι θα συμβεί με τα σενάρια ιδιωτικοποίησης που έρχονται στο φως από το ΤΑΙΠΕΔ. Χωρίς την ασφαλιστική δικλείδα του άρθρου 85Α&Β, αν η μελλοντική Διοίκηση της εταιρείας, ως μεταλλειοκτήτης, θεωρήσει ότι είναι πιο επικερδές να πουλήσει τα μεταλλεύματα στο εξωτερικό παρά να τροφοδοτήσει με αυτά ένα εργοστάσιο που χρειάζεται σημαντικές επενδύσεις για εκσυγχρονισμό, προστασία του περιβάλλοντος και νέα τεχνολογία επεξεργασίας, το ήδη οριακό οικονομικά εργοστάσιο δεν μπορεί παρά να κλείσει. Την επόμενη φορά που θα κλαίγονται οι κυβερνητικοί βουλευτές της περιοχής για το κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ,  ας θυμηθούν την τροπολογία που ψήφισαν στις 7/5/2014…

Τα άρθρα που καταργήθηκαν αποσκοπούσαν στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Η μεταλλουργία είναι «δημοσίου συμφέροντος» διότι προσελκύει μεγάλες επενδύσεις στη χώρα και παράγει προϊόντα υψηλής εγχώριας προστιθέμενης αξίας, μέρος της οποίας εισπράττει το Δημόσιο με τη μορφή φόρων. Η εξόρυξη και εξαγωγή χαμηλής αξίας μεταλλευμάτων και συμπυκνωμάτων δεν είναι «δημοσίου συμφέροντος» και όποιος νομίζει ότι μπορεί, ας μας αποδείξει το αντίθετο.  Χωρίς μεταλλουργία δεν  υπάρχουν έσοδα για το Δημόσιο και αυτό έχουμε δει ότι ήδη συμβαίνει με την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, η οποία εξάγει το χρυσοφόρο συμπύκνωμα αρσενοπυρίτη της Ολυμπιάδας σε μεταλλουργίες της Κίνας, παρουσιάζοντάς το ως φτηνή πρώτη ύλη για την παραγωγή θειϊκού οξέος (δείτε εδώ). Η απόληψη των πολύτιμων μετάλλων δεν γίνεται στην Ελλάδα και δεν φορολογείται στην Ελλάδα.

Με έγγραφό της στις 2.12.2010 (εδώ) η Διεύθυνση Μεταλλευτικών και Βιομηχανικών Ορυκτών του ΥΠΕΚΑ, επικαλούμενη το άρθρο 85Α, είχε αποδείξει ότι δεν είναι επιτρεπτή η εξαγωγή συμπυκνωμάτων εφ’οσον επίκειται η ίδρυση μεταλλουργίας. Η υπηρεσία είχε εισηγηθεί τα συμπυκνώματα αυτά να προγραμματιστούν για την τροφοδοσία του εργοστασίου ώστε να μεγιστοποιηθεί το δημόσιο όφελος, κάτι που αγνοήθηκε επιδεικτικά. Για τον ίδιο λόγο, η Α.Ε.Ε.Χ.Π.&Λ. που λειτουργούσε το μεταλλείο της Ολυμπιάδας από το 1976, στοκάριζε το χρυσοφόρο συμπύκνωμα για να χρησιμοποιηθεί ως τροφοδοσία στο εργοστάσιο μεταλλουργίας χρυσού της ΜΕΤΒΑ που το 1987 σχεδιαζόταν να κατασκευαστεί στην Ολυμπιάδα. Τα συμπυκνώματα αυτά, 300.000 τόνοι, πουλήθηκαν ως είχαν τελικά από την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ προς ίδιον όφελος χωρίς το Δημόσιο να εισπράξει ούτε ένα ευρώ από τον περιεχόμενο χρυσό και άργυρο.

 Με τον ίδιο τρόπο και όλα τα νέα συμπυκνώματα, όλη δηλαδή η παραγωγή των μεταλλείων Ολυμπιάδας, Σκουριών, Φισώκας, Τσικάρας, Πιάβιτσας κ.λ.π. θα κάνουν φτερά διότι εργοστάσιο μεταλλουργίας ΔΕΝ θα υπάρχει στη Χαλκιδική, αφού η μεταλλουργία flash smelting αδειοδοτήθηκε μεν αλλά όλα δείχνουν ότι δεν θα κατασκευαστεί (δείτε εδώ), με τον τεχνολογικά ανορθόδοξο τρόπο που σχεδιάστηκε. Χωρίς το άρθρο 85Α, δεν υπάρχει τίποτα πλεον που να εμποδίζει την εταιρεία να πουλάει επ’αόριστον τα συμπυκνώματα και χωρίς τα συμπυκνώματα δεν θα υπάρχει πλεον λόγος να κατασκευαστεί μεταλλουργία (που έτσι κι αλλιώς δεν συμφέρει την εταιρεία γιατί απαιτεί μεγάλη επένδυση κεφαλαίου). Υπενθυμίζουμε ότι ο ορυκτός πλούτος της Χαλκιδικής είναι ο μεγαλύτερος της χώρας και ότι το Δημόσιο με την πώλησή του το 2003 υποτίθεται ότι επεδίωκε την επένδυση στη μεταλλουργία και την καθετοποίηση της παραγωγής για λόγους δημοσίου οφέλους. Μια τρύπα στο νερό…

Αυτό το μοντέλο “ανάπυξης” που στηρίζεται στην εξόρυξη και εξαγωγή ανεπεξέργαστων ορυκτών, είναι ακριβώς το είδος της “ανάπτυξης” που έχει καταληστέψει τόσες και τόσες χώρες του τρίτου κόσμου που, αν και προικισμένες με πλούσιους ορυκτούς πόρους, πάμφτωχες ήταν και πάμφτωχες παραμένουν. Εδώ και χρόνια όμως πολλές από αυτές τις φτωχές και αδύναμες χώρες που ήταν έρμαια των πολυεθνικών παρεμβαίνουν νομοθετικά, καθιστώντας υποχρεωτική την εγχώρια μεταλλουργική επεξεργασία και απαγορεύοντας την εξαγωγή συμπυκνωμάτων, ώστε να υλοποιήσουν μέσα στη χώρα όσο το δυνατό μεγαλύτερο μέρος της προστιθέμενης αξίας των ορυκτών τους.

Πλέον πρόσφατο είναι το παράδειγμα της Ινδονησίας, μιας από τις μεγαλύτερες παραγωγούς ορυκτών πρώτων υλών παγκοσμίως, με τεράστια κοιτάσματα λατεριτών. Στις  12.1.2014 η κυβέρνηση της χώρας απαγόρευσε όλες τις εξαγωγές ακατέργαστων μεταλλευμάτων για να δώσει ώθηση στην εγχώρια επεξεργασία και την παραγωγή προϊόντων μεγαλύτερης αξίας. Ήδη εκτιμάται ότι μέχρι το τέλος του έτους θα έχουν ολοκληρωθεί εννέα εργοστάσια μεταλλουργίας νικελίου, ενώ μέχρι το 2017 μπορεί να έχουν κατασκευαστεί μέχρι και 63 μεταλλουργίες, νικελίου, χαλκού και άλλων μετάλλων (πηγή: Nickel ban spurs smelting plants). Αυτό ΕΙΝΑΙ «αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου» και μπορεί να μας αρέσει ή να μη μας αρέσει ως αναπτυξιακός προσανατολισμός γιατί έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις, όμως ΑΝ αυτή είναι η επιλογή της χώρας, ΑΥΤΟΣ είναι ο τρόπος να γίνει.

Η Ελλάδα πηγαίνει στην αντίθετη κατεύθυνση κατ’εντολήν της Τρόικας και των εγκατεστημένων ή με βλέψεις στην Ελλάδα ξένων “επενδυτών”, δηλαδή των Καναδών της ELDORADO και των υποψήφιων αγοραστών (ή καλύτερα εκκαθαριστών) της ΛΑΡΚΟ. Είναι «αναχρονιστικά» αυτά τα άρθρα, λέει η κυβέρνηση. «Δε συνάδουν με τον ελεύθερο ανταγωνισμό». Το δημόσιο συμφέρον είναι μια αναχρονιστική έννοια για αυτήν την κυβέρνηση. Τώρα λοιπόν που δεν είμαστε πλέον αναχρονιστικοί και έχουμε ελεύθερο ανταγωνισμό, οι μεταλλευτικές πολυεθνικές θα έρχονται, θα ρημάζουν τον τόπο, θα μας αφήνουν εκατομμύρια τόνους τοξικά απόβλητα και θα στέλνουν όλο τον μεταλλευτικό πλούτο στο εξωτερικό χωρίς καμμία επεξεργασία, άρα χωρίς να αφήσουν τίποτα στα κρατικά ταμεία. Αυτό έχουν το θράσος να μας το πασάρουν ως «ανάπτυξη» και «αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου».

Η Βουλευτής Κοζάνης του ΣΥΡΙΖΑ κα Ευγενία Ουζουνίδου, προς τιμήν της, ήταν η μόνη μέσα στο Κοινοβούλιο που αναφέρθηκε σε αυτό το θέμα.

Καλωσορίσαμε στην Αφρική και στό οξύμωρο της φτώχιας των ορυκτών πόρων.

[--->]

Ο «δεξιός και θρήσκος» πρόεδρος του Αρείου Πάγου

 

 τάδε έφη SPY 13 Μαΐ 2014 , 7:54 μ.μ.

 Σύμφωνα με καταγγελία δικαστικού, και ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Μιχάλης Θεοχαρίδης, αποδεικνύεται λαμόγιο της κυβέρνησης Σαμαρά. Προφανώς μέλος κι αυτός της «δεξιάς και θρήσκας» συνιστώσας της Δικαιοσύνης, παρέα με την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Γκουτζαμάνη. Άλλωστε ο Μιχάλης Θεοχαρίδης διορίστηκε πρόεδρος του Αρείου Πάγου πριν από 10 μήνες περίπου, «μετά την ολοκλήρωση των σχετικών διαδικασιών που διεξήχθησαν στο Υπουργικό Συμβούλιο» της κυβέρνησης Σαμαρά.
Στην καταγγελία της η δικαστικός Ευαγγελία Γεωργίτση, πρόεδρος του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, μιλάει για παρέμβαση και πιέσεις του προέδρου του Αρείου Πάγου Μιχάλη Θεοχαρίδη (μέχρι και «γελοία» την αποκάλεσε), ώστε η δικαστικός να μειώσει τη χρηματική ποινή που πρότεινε εις βάρος του υπουργού Υγείας Άδωνη Γεωργιάδη, στα πλαίσια της καταδικαστικής απόφασης του δικαστηρίου εναντίον του για συκοφαντική δυσφήμηση κατά του Πάνου Καμμένου.

Αντιγράφουμε από το zougla.gr που έβγαλε στη δημοσιότητα την καταγγελία της δικάστικού:

Η Πρόεδρος Πρωτοδικείου Ευαγγελία Γεωργίτση που εκδίκασε την αγωγή του Π. Καμμένου σε βάρος του Α. Γεωργιάδη, για συκοφαντική δυσφήμηση, όσον αφορά στην υπόθεση του σκάφους Iliatoras, καταγγέλλει -μέσω αναφοράς- την παρέμβαση και τις πιέσεις του προέδρου του Αρείου Πάγου ώστε να μειώσει τη χρηματική ποινή ειδάλλως θα τιμωρούνταν με. πειθαρχικό παράπτωμα και ως εκ τούτου δεν θα προαγόταν.

Σύμφωνα με την αναφορά-σοκ της προέδρου του δικαστηρίου η οποία εστάλη στον Υπουργό Δικαιοσύνης, με αριθμό πρωτοκόλλου 1605/24-04-2014, και κοινοποιήθηκε στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, η καταγγέλλουσα δικαστικός τονίζει ότι δέχτηκε πιέσεις και απειλές για πρόωρο τερματισμό της πορείας της στο δικαστικό σώμα.

Όπως αναφέρει στην καταγγελία της: «Κλήθηκα από τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου, χωρίς να γνωρίζω τον λόγο. Κατά την επίσκεψή μου στον τέταρτο όροφο του Αρείου Πάγου διαπίστωσα ότι ο κ. Πρόεδρος είχε δεχθεί προηγουμένως σε ακρόαση και τους τρεις συνέδρους της συνθέσεώς μου. Κατά την είσοδό μου στο γραφείο του κ. Προέδρου δέχτηκα, αιφνιδιαζόμενη, τις αυστηρές επιπλήξεις του, χωρίς καν να ακουστώ, για το έντονο ύφος με το οποίο είχα διατυπώσει την άποψή μου κατά τον χρόνο της προσδιάσκεψης».

Όπως αναφέρει η δικαστικός άκουγε έκπληκτη τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου και απάντησε ότι δεν είχε γίνει καμία διάσκεψη! Διαπίστωσε δε, από όσα της είπε ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ότι είχε προηγηθεί διάσκεψη των υπόλοιπων μελών του δικαστηρίου εν αγνοία της και ουσιαστικά είχε ληφθεί απόφαση!
«Ο πρόεδρος συνέχιζε να με επιπλήττει, θεωρώντας απαράδεκτες τις συστάσεις μου προς τα μέλη της συνθέσεως, οι οποίες, κατά την άποψή του, "με καθιστούν γελοία", συνέχισε δε διατυπώνοντας την άποψή του ότι δεν έχω αντιληφθεί σοβαρά τον ρόλο μου ως δικαστικός λειτουργός", ότι "εκθέτω με την συμπεριφορά μου αυτή το δικαστικό σώμα", ότι του θυμίζω "ένα δικαστή από τη Θεσσαλονίκη που νόμιζε ότι ήταν αυτός ο μόνος έντιμος με αποτέλεσμα να μην τον συναναστρέφεται κανένας συνάδελφός του και να απομονωθεί"», σημειώνει στην αναφορά.

Για την ουσία της υπόθεσης αναφέρουμε ότι και οι υπόλοιποι δύο δικαστές οι οποίοι δίκασαν την υπόθεση συμφώνησαν με την καταδικαστική απόφαση εναντίον του υπουργού Άδωνι Γεωργιάδη διαφωνώντας μόνον ως προς το ύψος της χρηματικής ποινής. Εκατό χιλιάδες ευρώ είχε προτείνει η κυρία Γεωργίτση, δεκαπέντε εκείνοι με το επιχείρημα ότι το πρόστιμο ήταν δυσανάλογο των εισοδημάτων του, όταν για αντιδικίες μισθοσυντήρητων πολιτών (συκοφαντική δυσφήμιση), επιδικάζονται καθημερινά πρόστιμα των 30 και 50 χιλιάδων ευρώ…

Εντύπωση πάντως προκαλεί το γεγονός ότι σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις, δεν υπήρξε έντονη αντίδραση από την πλευρά της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων.
Το zougla.gr επικοινώνησε με τον υπουργό Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου ο οποίος δήλωσε ότι  «είμαι ενήμερος για το θέμα. Έχω διαβάσει την αναφορά της Προέδρου Πρωτοδικών και θα εξετάσω την υπόθεση».

Από την πλευρά του ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης τόνισε στην εφημερίδα μας ότι «η πρόεδρος Πρωτοδικών στο δικαστήριο δεν με άφησε να μιλήσω σχεδόν καθόλου. Δεν γνωρίζω για την αναφορά που έχει κάνει και είμαι έτοιμος να προχωρήσω σε μηνύσεις».
Ενήμερος για την υπόθεση αυτή είναι και ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου Μιχάλης Θεοχαρίδης ο οποίος δεν θέλησε να προβεί σε οποιοδήποτε σχόλιο λόγω του θεσμικού του ρόλου.

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε την αναφορά-καταγγελία

[--->]

Τουρκία: Πάνω από 200 οι νεκροί από έκρηξη σε ανθρακωρυχείο

 
  Τουλάχιστον 201 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί και εκατοντάδες άλλοι παραμένουν παγιδευμένοι και προς το παρόν χωρίς καμία βοήθεια, στις υπόγειες στοές του ανθρακωρυχείου στο οποίο σημειώθηκε έκρηξη την Τρίτη στη δυτική Τουρκία, σύμφωνα με τον πιο πρόσφατο επίσημο απολογισμό.
Σύμφωνα με τις τουρκικές αρχές, 787 ανθρακωρύχοι βρίσκονταν στα έγκατα της γης στο ορυχείο στην επαρχία Μανίσα κατά τη στιγμή της έκρηξης και εκατοντάδες από αυτούς εξακολουθούν να είναι παγιδευμένοι, όπως ανέφερε ο υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας, Τανέρ Γιλντίζ.
Ο Τούρκος αξιωματούχος διευκρίνισε επίσης ότι άλλοι 80 ανθρακωρύχοι διασώθηκαν τραυματισμένοι, εκ των οποίων τέσσερις ανήλικοι, οι οποίοι νοσηλεύονται σε σοβαρή κατάσταση.


[--->]