Λίγη ιστορία αντί για επικήδειο

Του Κρίτωνα Ηλιόπουλου

Δεν ήμουν ποτέ οπαδός του Ούγκο Τσάβες και καθώς δεν μου αρέσουν οι μεταθανάτιοι ύμνοι θα μπορούσα να τον κατηγορήσω για διάφορα, τα οποία βρίσκονται όμως στην αντίθετη κατεύθυνση από όσα με λύσσα του προσάπτουν τα παπαγαλάκια της εξουσίας και σύσσωμοι οι Κροίσοι της Βενεζουέλας. Ο Τσάβες όμως ό,τι κι αν έκανε ήταν πάντα με τους «από κάτω» και οι κυβερνήσεις του βοήθησαν τους καταπιεσμένους της Βενεζουέλας (και όλης της Λατινικής Αμερικής) να αλλάξουν ζωή και συνείδηση. Δεν χρειάζεται να θεωρηθεί Μεσσίας αναληφθείς στους ουρανούς ούτε όμως και ως απλώς ένας εχθρός των εχθρών μας. 

Το σημαντικότερο ίσως έργο του δεν ήταν η εντυπωσιακή αναδιανομή πλούτου υπέρ των αδικημένων αλλά η συμβολή του στην προσπάθεια χειραφέτησης και αυτοδιάθεσης αυτών των κοινωνικών ομάδων που πριν δεν είχαν καν συνείδηση ότι δικαιούνται να υπάρχουν στην κοινωνία. Ακόμα και με το θάνατό του, πρόωρο και προτού φθαρεί ο ίδιος και η εξουσία του, συμβάλλει στην αντίσταση των καταπιεσμένων της χώρας του, για τους οποίους θα μείνει πάντα ήρωας και καθοδηγητής, κάνοντας δύσκολη τη ζωή των αφεντικών ακόμα και από τον άλλον κόσμο.

Παρά τις αντίθετες απόψεις, αποδεικνύεται ιστορικά ότι μπορεί μεν η εξαθλίωση να φέρνει εξεγέρσεις όμως οι επαναστατικές αλλαγές κυοφορούνται όταν υπάρχει ελπίδα και όχι πείνα. Ίσως μάλιστα οι περισσότεροι εξεγερμένοι ονειρεύονται απλώς την επιστροφή στις παλιές καλές μέρες, ενώ λίγοι είναι οι οραματιστές του μέλλοντος. Συνήθως παλεύουν για όσα έχασαν και όχι για όσα θα κερδίσουν, τα οποία αρχίζουν να τα βλέπουν στη διαδρομή. Αξίζει τον κόπο να μελετήσουμε λίγη πρόσφατη ιστορία πριν από την εμφάνιση του Τσάβες και θα εντυπωσιαστούμε από πολλά.

οι Συλλέκτες

[--->]

Νύχτα

του Vladimiro Giacché

Μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας εμφάνισε 2,2 δισεκατομμύρια καθαρή ζημία το τέταρτο τρίμηνο του 2012 και υποχρεώθηκε να βάλει στην άκρη 1 δισ. δολάρια για δικαστικά έξοδα. Η κεντρική τράπεζα μείωσε περαιτέρω τις προβλέψεις για την ανάπτυξη.Μόνο το μήνα Δεκέμβριο οι λιανικές πωλήσεις μειώθηκαν κατά 1, 7% σε σύγκριση με το Νοέμβριο και 4,7% σε σύγκριση με το Δεκέμβριο του 2011. Όχι, δεν μιλάμε για την Ιταλία, αλλά για τη Γερμανία.

Για τη δραματική κατάσταση των ευρωπαϊκών χωρών που περνάνε κρίση γνωρίζουμε πολλά: για την ανεργία στην Ισπανία, για την αύξηση των αυτοκτονιών στην Ελλάδα, και φυσικά την πτώχευση επιχειρήσεων στην Ιταλία. Λιγότερο γνωστό, ωστόσο, είναι ότι οι λεγόμενες "ενάρετες" και "ασφαλείς" ευρωπαϊκές χώρες   δεν περνάνε καθόλου καλά: η Κεντρική Τράπεζα των Κάτω Χωρών για την Ολλανδία προβλέπει ένα -0,5% του ΑΕΠ το 2013, και μια περαιτέρω μείωση το 2014, η ανεργία στη Φινλανδία βρίσκεται σε άνοδο, όσο για τη Γαλλία, με το χρόνιο έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου, ο ίδιος ο Υπουργός Εργασίας την χαρακτήρισε " κράτος σε πλήρη πτώχευση."

Τι συμβαίνει; Απλό: το 2007-2008 κατέρρευσε ένα μοντέλο ανάπτυξης που είχε στηρίξει επί τριάντα χρόνια, την οικονομική ανάπτυξη των χωρών του ώριμου καπιταλισμού. Ένα μοντέλο βασισμένο στο χρηματοπιστωτικό τομέα της οικονομίας και το δημόσιο χρέος (ιδιωτικό και δημόσιο). Η κατάρρευση αυτού του μοντέλου δεν είναι περισσότερο αναστρέψιμη από την  πτώση του Τείχους του Βερολίνου.

Αυτό παρότι όλες οι προσπάθειες του κατεστημένου της Δύσης, τα τελευταία χρόνια κινήθηκαν προς μπαλωματικές λύσεις του καταρρέοντος  μοντέλου.

Έτσι εξηγείται η μη ρύθμιση των παραγώγων, η προσπάθεια (επιτυχημένη) να καθυστερήσει όσο το δυνατό περισσότερο η έναρξη ισχύος των νέων κανόνων για τα τραπεζικά κεφάλαια, και, τέλος, η αποτυχημένη ευρωπαϊκή εποπτεία των τραπεζών (που θα ισχύσει μόνο για ελάχιστες τράπεζες με περιουσιακά στοιχεία άνω των 30 δισ. ευρώ, και θα τεθεί σε ισχύ πριν από τον Απρίλιο του 2014).

Και όχι μόνο : όπως υπογραμμίζει ο Bill Gross της Pimco, το μεγαλύτερο επενδυτικό κεφάλαιο (fund) που ειδικεύεται σε ομόλογα, " όλα σχεδόν τα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης που πάρθηκαν μέχρι σήμερα από τις κυβερνήσεις όλου του κόσμου αντιμετώπισαν το πρόβλημα, με στόχο την υπεράσπιση του κεφάλαιου ενάντια στην εργασία. " Αλλά στην Ευρώπη  στο σκληρό αυτό ταξικό πόλεμο έχουμε και ένα άγριο πόλεμο μεταξύ των διαφορετικών κεφαλαίων. Ένας πόλεμος που χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια του γερμανικού κεφαλαίου και τις χώρες  δορυφόρους του, η καταστροφή του πλεονάζοντος κεφαλαίου που απαιτείται σήμερα, να γίνει στις περιφερειακές χώρες, και αυτές να μετατραπούν όλο και περισσότερο  σε προμηθευτές φτηνής εργατικής δύναμης και ενδιάμεσων αγαθών χαμηλού κόστους προς όφελος του οικονομικού κέντρου της Ευρώπης – δηλαδή της Γερμανίας.

Η πραγματική έννοια της ακραίας λιτότητας που επιβάλλεται στις ήδη αποδυναμωμένες από την κρίση χώρες, είναι ακριβώς αυτή. Αλλά ο στόχος αυτός, που σε ένα ποσοστό έχει πετύχει (η οπισθοχώρηση της βιομηχανικής παραγωγής της Ιταλίας στα επίπεδα του 1988 το δείχνει από μόνη της), είχε μια σοβαρή παράπλευρη απώλεια: την κατάρρευση των εισοδημάτων και της κατανάλωσης των περιφερειακών χωρών σε  τόσο μεγάλο βαθμό ώστε να υπάρξουν τεράστιες επιπτώσεις στο ενδοευρωπαϊκό εμπόριο. Και άρα και στις γερμανικές εξαγωγές και στις εξαγωγές των άλλων χωρών της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης. Αποτέλεσμα: Το πρόβλημα της βιομηχανικής υπερπαραγωγής, μόλις το φορτώθηκε η Νότια Ευρώπη, επέστρεψε σαν εφιάλτης στην ίδια τη Γερμανία.

Και επιπλέον, η πρόσβαση στις αγορές του εξωτερικού τώρα είναι πιο δύσκολη λόγω του νομισματικού πολέμου που εξαπέλυσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ιαπωνία με μαζικές ενέσεις ρευστότητας στο σύστημα με αποτέλεσμα να αποδυναμωθούν σημαντικά το δολάριο και το γιεν έναντι του ευρώ. Οικονομική κρίση, μαζική ανεργία, αποπληθωρισμός μισθών, νομισματικός  πόλεμος: Τα τέσσερα κρίσιμα συστατικά της κρίσης του Μεσοπολέμου ξεδιπλώνονται ξεκάθαρα μπροστά στα μάτια μας, ενώ και ο αυξανόμενος ευρωπαϊκός  στρατιωτικός ακτιβισμός στην Αφρική μας γυρίζει πίσω δεκαετίες.

Αυτά είναι τα  πλαίσια  εντός των οποίων τα αντιπολιτευτικά κινήματα στην Ιταλία και στην Ευρώπη, θα πρέπει  να ορίσουν  τους στόχους τους. Ξεκινώντας από την αντίθεση στις πολιτικές αυστηρής λιτότητας και το θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάσσονται, με το περιβόητο Δημοσιονομικό  Σύμφωνο (Fiscal Compact) να μην αποτελεί παρά μόνο την τελευταία ψηφίδα. Ένα πλαίσιο, που τώρα χρησιμεύει μόνο για να καλύψει ένα μοντέλο ανάπτυξης που έχει πτωχεύσει.

[--->]

Ιερισσός: προσπάθειες για αποκλιμάκωση της έντασης

7 March, 2013 by antigoldgreece

Στρατός κατοχής μέσα στο χωριό…

Τα γεγονότα της σημερινής μέρας, μέχρι αυτή τη στιγμή, είναι τα εξής:

Το πρωί, 5 κάτοικοι Ιερισσού πήγαν στην Ασφάλεια Πολυγύρου για να καταθέσουν για την υπόθεση του εμπρησμού στις Σκουριές. Με το που έφτασαν στον Πολύγυρο, η αστυνομία τους έβαλε μέσα σε κλούβες και τους πήγε πίσω στην Ιερισσό, συνοδεία 6 διμοιριών των ΜΑΤ, για να γίνει έρευνα στα σπίτια τους.

Στην Ιερισσό χτυπήσαν οι καμπάνες και οι κάτοικοι έστησαν οδόφραγμα στον κεντρικό δρόμο μπροστά στο Αστυνομικό Τμήμα για να εμποδίσουν τα ΜΑΤ να μπουν μέσα στο χωριό. Δεν υπήρξε καμμία “πολιορκία” του Αστυνομικού Τμήματος, όπως διαδόθηκε από τους γνωστούς-άγνωστους που προσπαθούν να δυσφημίσουν τον αγώνα μας. Τον περασμένο Αύγουστο, μετά από μια παρόμοια συκοφαντική καταγγελία από “υψηλό πρόσωπο” ότι δήθεν οι κάτοικοι είχαν βάλει φωτιά στο Δημαρχείο της Ιερισσού, τα ΜΑΤ είχαν εισβάλει στο χωριό και είχαν ρίξει πλαστικές σφαίρες και δακρυγόνα πάνω σε παιδάκια, ηλικιωμένους και ανυποψίαστους τουρίστες.

Γύρω στις 11:00 π.μ. τα ΜΑΤ εισέβαλαν στο χωριό σα δύναμη κατοχής, μέσα σε ένα σύννεφο από δακρυγόνα, ενώ οι κάτοικοι υποχωρούσαν προσπαθώντας να προστατευθούν. Καθώς προέλαυναν μέσα στο χωριό, μπήκαν μέσα στην αυλή του Γυμνασίου/Λυκείου Ιερισσού που βρισκόταν στο δρόμο τους και ρίξαν δακρυγόνα μέσα στο προαύλιο του σχολείου. Ένα παιδί χτυπήθηκε από ευθεία ρίψη δακρυγόνου και μεταφέρθηκε στο ιατρείο Ιερισσού, ενώ άλλα τρια παιδιά λιποθύμησαν από τα χημικά. Η αστυνομία φυσικά διαψεύδει το γεγονός, το οποίο όμως καταγγέλεται επώνυμα από το γυμνασιάρχη, το λυκειάρχη, καθηγητές και παιδιά.

Πάνω από 1000 άτομα είναι συγκεντρωμένα αυτή τη στιγμή στο κέντρο του χωριού και ζητούν να αποχωρήσουν τα ΜΑΤ ενώ η Ασφάλεια κάνει έρευνες στα σπίτια των 5 κατοίκων. Σύμφωνα με μαρτυρίες σε σπίτι όπου έγινε έρευνα “μπουκάρισαν 25 πάνοπλοι αστυνομικοί”.

Πριν από λίγη ώρα δικηγόροι των κατοίκων επισκέφθηκαν τον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών Θεσσαλονίκης και τον ενημέρωσαν για τα απαράδεκτα γεγονότα στην Ιερισσό. Ο Εισαγγελέας πήρε τηλέφωνο και ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΣΕ τους επικεφαλής της αστυνομίας να αποσύρουν τα ΜΑΤ από το χωριό και να κάνουν τις έρευνες τους με διαφορετικό τρόπο. Η Διοίκηση της αστυνομίας φαίνεται ότι δεν άκουσε τη συμβουλή του Εισαγγελέα γιατί τα ΜΑΤ βρίσκονται ακόμα μέσα στο χωριό.

Αύριο στις 11:00 έχει οριστεί σύσκεψη στο γραφείο του Εισαγγελέα Εφετών μεταξύ των επικεφαλής της αστυνομίας, των δικηγόρων των κατοίκων, εκπροσώπων των επιτροπών αγώνα και πιθανόν και εκπροσώπων της εταιρείας ώστε να βρεθεί τρόπος αποκλιμάκωσης της έντασης. Οι δικηγόροι των κατοίκων ζητούν το αυτονόητο: Να γίνοται οι έρευνες σύμφωνα με το νόμο και με σεβασμό στα δικαιώματα των πολιτών, όπως σε κάθε έρευνα για ποινικό αδίκημα.

 

Ο τελευταίος ήρωας της Λατινικής Αμερικής

ΟΥΓΟ ΡΑΦΑΕΛ ΤΣΑΒΕΣ ΦΡΙΑΣ Η σχετικά σύντομη αλλά πολύ πλούσια πολιτική διαδρομή του, την οποία αφιέρωσε στην ειρηνική επανάσταση στη χώρα του πιάνοντας το νήμα από τους Μπολιβάρ Φιντέλ Τσε και Αλιέντε

Της Κορίνας Βασιλοπούλου

«Ο Φιδέλ έδωσε όλη του τη ζωή για τη δική του επανάσταση. Εγώ, όση ζωή κι αν είναι να ζήσω, θα την αφιερώσω σε αυτή την ειρηνική, δημοκρατική επανάσταση στη Βενεζουέλα». Οπερ κι εγένετο. Ο Ούγο Τσάβες αφιέρωσε τη σχετικά σύντομη, αλλά πολύ πλούσια ζωή του στη δική του επανάσταση. O Ούγο Ραφαέλ Τσάβες Φρίας γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου του 1954 στη Σαβανέτα, ένα χωριό στο κρατίδιο του Μπάρινας, σε μια πολύ φτωχή οικογένεια. Ηταν το δεύτερο από τα έξι παιδιά δύο δασκάλων, του Ούγο δε λος Ρέγες Τσάβες και της Ελένα Φρίας. Αν και μεγάλο ταλέντο στο μπέιζμπολ, κατέληξε στη στρατιωτική σχολή, μία από τις ελάχιστες διεξόδους από τη μιζέρια για τα παιδιά των φτωχών οικογενειών.