Χάρκοβο και επιστράτευση

 

Σχήμα 1-Από  έγγραφο της RAND Corporation του 2019 σχετικά με τον τρόπο αποσταθεροποίησης της Ρωσίας. Το έγγραφο αυτό δείχνει ότι οι ΗΠΑ στόχευαν σε μια εκστρατεία ανατροπής της Ρωσίας, όπου η Ουκρανία ήταν μόνο ένα εργαλείο.

Ζακ Φ. Μπάουντ

 

 

Η ανακατάληψη της περιοχής του Χάρκοβου στις αρχές Σεπτεμβρίου φαίνεται πως αποτελεί επιτυχία των ουκρανικών δυνάμεων. Τα μέσα ενημέρωσης πανηγύρισαν και αναμετέδωσαν την ουκρανική προπαγάνδα θέλοντας να μας δώσουν μια εικόνα που δεν είναι απολύτως ακριβής. Μια πιο προσεκτική όμως ματιά στο πεδίο των μαχών θα έπρεπε να είχε κάνει την Ουκρανία πιο προσεκτική.

 

Από στρατιωτική άποψη, η επιχείρηση  είναι μια τακτική νίκη των Ουκρανών αλλά και μια επιχειρησιακή /στρατηγική νίκη του ρωσικού συνασπισμού.

 

Από ουκρανικής πλευράς, το Κίεβο πιεζόταν να εμφανίσει κάποια επιτυχία στο πεδίο των μαχών. Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι φοβόταν την κόπωση της Δύσης και ότι η υποστήριξή της θα σταματούσε. Για το λόγο αυτό οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί τον πίεζαν να επιτεθεί στον τομέα της Χερσώνας. Οι επιθέσεις αυτές, που πραγματοποιήθηκαν με ανοργάνωτο τρόπο, με δυσανάλογες απώλειες και χωρίς επιτυχία, δημιούργησαν εντάσεις μεταξύ του Ζελένσκι και του στρατιωτικού του επιτελείου.

 

Εδώ και αρκετές εβδομάδες, δυτικοί εμπειρογνώμονες αμφισβητούν την παρουσία των Ρώσων στην περιοχή του Χάρκοβου, καθώς ήταν σαφές ότι δεν είχαν καμία πρόθεση να πολεμήσουν στην πόλη. Στην πραγματικότητα, η παρουσία τους στην περιοχή είχε το μοναδικό στόχο να απασχολήσει τα ουκρανικά στρατεύματα και να μην πάνε στο Ντονμπάς, που είναι και ο πραγματικός επιχειρησιακός στόχος των Ρώσων.

 

Τον Αύγουστο, όλες οι ενδείξεις έδειχναν ότι οι Ρώσοι σχεδίαζαν να εγκαταλείψουν την περιοχή πολύ πριν την έναρξη της ουκρανικής επίθεσης. Ετσι λοιπόν, αποχώρησαν με τάξη, μαζί με ορισμένους αμάχους που θα μπορούσαν να γίνουν αντικείμενο αντιποίνων. Απόδειξη , ότι η τεράστια αποθήκη πυρομαχικών στην Balaklaya ήταν άδεια όταν την βρήκαν οι Ουκρανοί, αφού οι Ρώσοι είχαν εκκενώσει με τάξη όλο το προσωπικό και τον εξοπλισμό αρκετές ημέρες νωρίτερα. Οι Ρώσοι είχαν εγκαταλείψει ακόμη και περιοχές στις οποίες η Ουκρανία δεν είχε επιτεθεί. Μόνο λίγοι στρατιώτες της ρωσικής εθνοφρουράς και της πολιτοφυλακής του Ντονμπάς παρέμειναν εκεί όταν οι Ουκρανοί μπήκαν στην περιοχή.

Οι Ουκρανοί από τον Αύγουστο είχαν επιτεθεί κάμποσες φορές στην περιοχή της Χερσώνας, και το αποτέλεσμα ήταν να υποστούν αλεπάλληλες ήττες  και τεράστιες απώλειες. Όταν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες είδαν τους Ρώσους να αποχωρούν από την περιοχή του Χάρκοβου, το θεώρησαν σαν  μια ευκαιρία για τους Ουκρανούς να επιτύχουν μια νίκη και τους πέρασαν την πληροφορία. Τότε, η Ουκρανία αποφάσισε ξαφνικά να επιτεθεί στην περιοχή του Χάρκοβου, η οποία ήταν ήδη σχεδόν άδεια από ρωσικά στρατεύματα.

 

Προφανώς, οι Ρώσοι είχαν προβλέψει τη διοργάνωση δημοψηφισμάτων στις περιοχές Λουγκάνσκ, Ντονέτσκ, Ζαπορόζε και Χερσώνα. Συνειδητοποίησαν ότι το έδαφος του Χάρκοβου δεν είχε άμεση σχέση με τους στόχους τους και ότι η κατάσταση ήταν  ίδια όπως  στο Φιδονήσι τον Ιούνιο: η ενέργεια που θα ξόδευαν για την υπεράσπιση αυτού του εδάφους ήταν μεγαλύτερη από τη στρατηγική του σημασία.

 

Αποχωρώντας από το Χάρκοβο, ο ρωσικός συνασπισμός κατάφερε να εδραιώσει την αμυντική του γραμμή πίσω από τον ποταμό Όσκολ και να ενισχύσει την παρουσία του στο βόρειο τμήμα του Ντονμπάς. Ετσι,κατάφερε να κάνει μια σημαντική πρόοδο στην περιοχή του Μπαχμούτ, ένα σημείο-κλειδί στον τομέα Σλαβιάνσκ-Κραματόρσκ, που αποτελεί και τον πραγματικό επιχειρησιακό στόχο του ρωσικού συνασπισμού.

 

Καθώς δεν υπήρχαν πλέον στρατεύματα στο Χάρκοβο για να "καθηλώσουν" τον ουκρανικό στρατό, οι Ρώσοι έπρεπε να επιτεθούν στις υποδομές ηλεκτρικής ενέργειας για να μην επιτρέψουν στις ουκρανικές ενισχύσεις να φτάσουν με τρένα στο Ντονμπάς.

 

Το αποτέλεσμα, σήμερα είναι,πως όλες οι δυνάμεις του ρωσικού συνασπισμού βρίσκονται εντός αυτών που μπορούν να γίνουν τα νέα σύνορα της Ρωσίας μετά τα δημοψηφίσματα στις τέσσερις νότιες περιφέρειες της Ουκρανίας.

 

Για τους Ουκρανούς, είναι μια Πύρρειος νίκη. Προχώρησαν στο Χάρκοβο χωρίς να συναντήσουν αντίσταση και δεν έγινε σχεδόν καμία μάχη. Αντίθετα, η περιοχή έγινε μια τεράστια "ζώνη θανάτου" ("зона поражения"), όπου το ρωσικό πυροβολικό έβγαλε εκτός μάχης γύρω στους 4.000-5.000 Ουκρανούς (περίπου 2 ταξιαρχίες), ενώ ο ρωσικός συνασπισμός υπέστη μόνο οριακές απώλειες, καθώς δεν έγινε μάχη.

Οι απώλειες αυτές έρχονται να προστεθούν σε αυτές των επιθέσεων στη Χερσώνα. Σύμφωνα με τον Σεργκέι Σοϊγκού, το Ρώσο υπουργό Άμυνας, οι Ουκρανοί έχασαν περίπου 7.000 άνδρες τις τρεις πρώτες εβδομάδες του Σεπτεμβρίου. Αν και τα στοιχεία αυτά δεν μπορούν να επαληθευτούν, η τάξη μεγέθους τους ταιριάζει με τις εκτιμήσεις ορισμένων δυτικών εμπειρογνωμόνων. Με άλλα λόγια, φαίνεται ότι οι Ουκρανοί έχασαν περίπου το 25% από τις 10 ταξιαρχίες που συγκροτήθηκαν και εξοπλίστηκαν τους τελευταίους μήνες με τη βοήθεια της Δύσης. Αυτό απέχει πολύ από τον στρατό του ενός εκατομμυρίου ανδρών που αναφέρουν οι Ουκρανοί ηγέτες.

 

Από πολιτική άποψη, πρόκειται για μια στρατηγική νίκη των Ουκρανών και μια τακτική ήττα των Ρώσων. Είναι η πρώτη φορά που οι Ουκρανοί ανακαταλαμβάνουν τόσο μεγάλο έδαφος από το 2014, ενώ οι Ρώσοι φαίνεται να χάνουν. Οι Ουκρανοί κατάφεραν να εκμεταλλευτούν αυτή την ευκαιρία και να εκμεταλλευθούν επικοινωνιακά την τελική τους νίκη, δημιουργώντας αναμφίβολα υπερβολικές ελπίδες και κάνοντάς τους ακόμα λιγότερο πρόθυμους, να εμπλακούν σε διαπραγματεύσεις.

 

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δήλωσε ότι "δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για κατευνασμό". Αυτή η πύρρειος νίκη είναι επομένως ένα δηλητηριώδες δώρο στην Ουκρανία αφού έκανε τη Δύση να υπερεκτιμήσει τις δυνατότητες των ουκρανικών δυνάμεων και να τις ωθήσει να εμπλακούν σε περαιτέρω επιθέσεις, αντί να διαπραγματευτούν.

 

Οι λέξεις "νίκη" και "ήττα" θα πρέπει να χρησιμοποιούνται προσεκτικά. Οι διακηρυγμένοι στόχοι του Βλαντιμίρ Πούτιν για "αποστρατιωτικοποίηση" και "αποναζιστικοποίηση" δεν αφορούν την κατάκτηση εδαφών, αλλά την εξουδετέρωση των απειλών κατά του Ντονμπάς. Με άλλα λόγια, οι Ουκρανοί μάχονται για εδάφη, ενώ οι Ρώσοι επιδιώκουν να καταστρέψουν τις δυνάμεις των αντιπάλων τους. Κρατώντας εδάφη οι Ουκρανοί κατά κάποιον τρόπο,κάνουν τη δουλειά των Ρώσων πιο εύκολη. Μπορείτε πάντα να ανακτήσετε κάποια εδάφη – αλλά δεν μπορείτε να ανακτήσετε ανθρώπινες ζωές.

 

Με την πεποίθηση ότι αποδυναμώνουν τη Ρωσία, τα ΜΜΕ προωθούν τη σταδιακή εξαφάνιση της ουκρανικής κοινωνίας. Φαίνεται παράδοξο, αλλά αυτό συνάδει με τον τρόπο που οι ηγέτες μας βλέπουν την Ουκρανία. Δεν αντέδρασαν στις σφαγές των ρωσόφωνων Ουκρανών πολιτών στο Ντονμπάς από το 2014 μέχρι και το 2022, ούτε αναφέρουν τις απώλειες της Ουκρανίας σήμερα. Στην πραγματικότητα, για τα δικά μας μέσα ενημέρωσης και τις αρχές μας, οι Ουκρανοί είναι ένα είδος "Untermenschen" [υπανθρώπων], η ζωή των οποίων είναι μόνο για την ικανοποίηση των στόχων των πολιτικών μας.

 

Από τις 23 μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου, σε εξέλιξη είναι τέσσερα δημοψηφίσματα και οι τοπικοί πληθυσμοί πρέπει να απαντήσουν σε διαφορετικά ερωτήματα ανάλογα με την περιοχή τους. Στις αυτοανακηρυχθείσες δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, οι οποίες είναι επίσημα ανεξάρτητες, το ερώτημα είναι αν ο πληθυσμός θέλει να ενταχθεί στη Ρωσία ή όχι. Στις περιφέρειες Χερσώνα και Ζαπορόζε, οι οποίες εξακολουθούν να αποτελούν επίσημα μέρος της Ουκρανίας, το ερώτημα είναι αν ο πληθυσμός θέλει να παραμείνει εντός της Ουκρανίας, αν θέλει να είναι ανεξάρτητος ή αν θέλει να γίνει μέρος της Ρωσίας.

 

Ωστόσο,σε αυτή τη φάση υπάρχουν ακόμη κάποια άγνωστα ζητήματα , όπως το ποια θα είναι τα σύνορα των οντοτήτων που θα προσαρτηθούν στη Ρωσία. Θα είναι τα σύνορα των περιοχών που κατέχει σήμερα ο ρωσικός συνασπισμός ή τα σύνορα των ουκρανικών περιοχών; Εάν είναι το δεύτερο, τότε θα μπορούσαμε να έχουμε ακόμα ρωσικές επιθέσεις για την κατάληψη των υπόλοιπων περιοχών (oblasts).

 

Είναι δύσκολο να εκτιμηθεί το αποτέλεσμα των δημοψηφισμάτων, αν και μπορεί κανείς να υποθέσει ότι οι ρωσόφωνοι Ουκρανοί θα θελήσουν πιθανότατα να φύγουν από την Ουκρανία. Οι δημοσκοπήσεις, η αξιοπιστία των οποίων δεν μπορεί να εκτιμηθεί, δείχνουν ότι το 80-90% είναι υπέρ της ένταξης στη Ρωσία. Αυτό φαίνεται ρεαλιστικό εξαιτίας  διαφόρων παραγόντων.

 

Πρώτον, από το 2014, οι γλωσσικές μειονότητες στην Ουκρανία υπόκεινται σε περιορισμούς που τις έχουν καταστήσει πολίτες 2ης κατηγορίας. Το αποτέλεσμα είναι, η ουκρανική πολιτική να έχει κάνει τους ρωσόφωνους πολίτες να μην αισθάνονται πλέον Ουκρανοί. Η κατάσταση αυτή επιβαρύνθηκε ακόμη περισσότερο με τον νόμο για τα δικαιώματα των αυτόχθονων λαών τον Ιούλιο του 2021, ο οποίος κατά κάποιο τρόπο είναι ισοδύναμος με τους νόμους της Νυρεμβέργης του 1935, οι οποίοι έδιναν διαφορετικά δικαιώματα στους πολίτες ανάλογα με την εθνοτική τους καταγωγή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Βλαντιμίρ Πούτιν έγραψε ένα άρθρο στις 12 Ιουλίου 2021 καλώντας την Ουκρανία να θεωρήσει τους ρωσόφωνους ως μέρος του ουκρανικού έθνους και να μην κάνει διακρίσεις εναντίον τους, όπως προτείνει ο νέος νόμος.

 

Φυσικά, καμία δυτική χώρα δεν διαμαρτυρήθηκε για τον νόμο αυτό, ο οποίος αποτελεί συνέχεια της κατάργησης του νόμου για τις επίσημες γλώσσες τον Φεβρουάριο του 2014, που ήταν και η αιτία για την απόσχιση της Κριμαίας και του Ντονμπάς.

 

Δεύτερον, στον αγώνα τους κατά της απόσχισης του Ντονμπάς, οι Ουκρανοί δεν προσπάθησαν ποτέ να κερδίσουν τις "καρδιές και τα μυαλά" των εξεγερμένων. Αντίθετα, έκαναν τα πάντα για να τους απομακρύνουν περισσότερο, βομβαρδίζοντάς τους, ναρκοθετώντας τους δρόμους τους, κόβοντας το πόσιμο νερό, σταματώντας την καταβολή συντάξεων και μισθών ή σταματώντας όλες τις τραπεζικές υπηρεσίες. Αυτό είναι το ακριβώς αντίθετο μιας αποτελεσματικής στρατηγικής κατά των εξεγέρσεων.

 

Τέλος, οι βομβαρδισμοί και οι πυραυλικές επιθέσεις κατά του πληθυσμού του Ντονέτσκ και άλλων πόλεων στην περιοχή Ζαπορόζε και Χερσώνα, προκειμένου να εκφοβίσουν τον πληθυσμό και να τον εμποδίσουν να πάει στις κάλπες, αποξενώνουν ακόμα περισσότερο τον τοπικό πληθυσμό από το Κίεβο. Σήμερα, ο ρωσόφωνος πληθυσμός φοβάται τα ουκρανικά αντίποινα σε περίπτωση που δεν γίνουν αποδεκτά τα δημοψηφίσματα.

 

Έτσι, έχουμε να κάνουμε με μια κατάσταση όπου οι δυτικές χώρες ανακοινώνουν ότι δεν θα αναγνωρίσουν αυτά τα δημοψηφίσματα, αλλά από την άλλη δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα για να ενθαρρύνουν την Ουκρανία να ακολουθήσει μια πολιτική χωρίς αποκλεισμούς απέναντι στις μειονότητές της. Τελικά, αυτό που  μπορεί να αποκαλύψουν αυτά τα δημοψηφίσματα είναι ότι ποτέ δεν υπήρξε πραγματικά ένα ουκρανικό έθνος χωρίς αποκλεισμούς.

Επιπλέον, αυτά τα δημοψηφίσματα θα παγιώσουν μια κατάσταση και θα καταστήσουν τις κατακτήσεις της Ρωσίας μη αναστρέψιμες. Εχει ενδιαφέρον ότι αν η Δύση είχε αφήσει τον Ζελένσκι να προχωρήσει με την πρόταση που έκανε στη Ρωσία στα τέλη Μαρτίου του 2022, η Ουκρανία εδαφικά θα ήταν λίγο πολύ η ίδια όπως πριν από τον Φεβρουάριο του 2022. Θυμίζουμε ότι ο Ζελένσκι είχε υποβάλει ένα πρώτο αίτημα για διαπραγματεύσεις στις 25 Φεβρουαρίου, το οποίο οι Ρώσοι είχαν αποδεχθεί, αλλά το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση αρνήθηκε παρέχοντας ένα πρώτο πακέτο 450 εκατομμυρίων ευρώ σε όπλα. Τον Μάρτιο, ο Ζελένσκι έκανε άλλη μια προσφορά, την οποία η Ρωσία καλωσόρισε και ήταν έτοιμη να συζητήσει, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση ήρθε και πάλι να τη σαμποτάρει με ένα δεύτερο πακέτο 500 εκατομμυρίων ευρώ για όπλα.

 

Όπως εξηγεί η Ukraïnskaya Pravda, ο Μπόρις Τζόνσον [ BoJo ]τηλεφώνησε στον Ζελένσκι στις 2 Απριλίου ζητώντας του να αποσύρει την πρότασή του, διαφορετικά η Δύση θα σταματούσε να τον υποστηρίζει. Στη συνέχεια, στις 9 Απριλίου, κατά την επίσκεψή του στο Κίεβο, ο "BoJo" επανέλαβε το ίδιο πράγμα στον Ουκρανό πρόεδρο. Η Ουκρανία ήταν λοιπόν έτοιμη να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία, αλλά η Δύση δεν θέλει διαπραγματεύσεις, όπως ξεκαθάρισε ξανά ο "BoJo" κατά την τελευταία του επίσκεψη στην Ουκρανία τον Αύγουστο.

 

Είναι βέβαιο ότι η προοπτική να μην υπάρξουν διαπραγματεύσεις είναι αυτή που ώθησε τη Ρωσία να προχωρήσει στα δημοψηφίσματα. Υπενθυμίζεται ότι μέχρι τώρα ο Βλαντιμίρ Πούτιν απέρριπτε πάντα την ιδέα της ενσωμάτωσης των εδαφών της νότιας Ουκρανίας στη Ρωσία.

 

Θα πρέπει επίσης να θυμίσουμε ότι αν η Δύση πίστευε τόσο πολύ στην Ουκρανία και την εδαφική της ακεραιότητα,τότε η Γαλλία και η Γερμανία θα είχαν σίγουρα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους βάσει των συμφωνιών του Μινσκ πριν από τον Φεβρουάριο του 2022. Επιπλέον, θα είχαν αφήσει τον Ζελένσκι να προχωρήσει στην προτεινόμενη από αυτόν συμφωνία με τη Ρωσία τον Μάρτιο του 2022. Το πρόβλημα είναι ότι τη Δύση δεν την ενδιαφέρει το συμφέρον της Ουκρανίας, αλλά η αποδυνάμωση της Ρωσίας.

 

Μερική κινητοποίηση

 

Όσον αφορά την ανακοίνωση του Βλαντιμίρ Πούτιν για μερική κινητοποίηση, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι η Ρωσία έχει επέμβει στην Ουκρανία με σημαντικά λιγότερα στρατεύματα από αυτά που η Δύση θεωρεί απαραίτητα για τη διεξαγωγή μιας επιθετικής εκστρατείας. Υπάρχουν δύο λόγοι γιαυτό. Πρώτον, οι Ρώσοι βασίζονται στη μαεστρία τους στην "τέχνη των στρατιωτικών επιχειρήσεων" και παίζουν με τις επιχειρησιακές τους μονάδες στο πεδίο των μαχών όπως ένας σκακιστής. Αυτό είναι που τους επιτρέπει να είναι αποτελεσματικοί με λιγότερο ανθρώπινο δυναμικό. Με άλλα λόγια, ξέρουν πώς να διεξάγουν επιχειρήσεις αποτελεσματικά.

 

Ο δεύτερος λόγος που τα μέσα ενημέρωσης αγνοούν σκόπιμα είναι ότι η συντριπτική πλειονότητα των πολεμικών ενεργειών στην Ουκρανία διεξάγεται από τις πολιτοφυλακές του Ντονμπάς. Αντί να λένε "οι Ρώσοι", θα έπρεπε (αν ήταν ειλικρινείς) να λένε "ο ρωσικός συνασπισμός" ή "ο ρωσόφωνος συνασπισμός". Με άλλα λόγια, ο αριθμός των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία είναι σχετικά μικρός. Επιπλέον, η ρωσική πρακτική είναι να παραμένουν στρατεύματα μόνο για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα στην περιοχή των επιχειρήσεων. Αυτό σημαίνει ότι αλλάζουν τα στρατεύματα συχνότερα από ό,τι η Δύση.

 

Εκτός από αυτές τις γενικές εκτιμήσεις, υπάρχουν και οι πιθανές συνέπειες των δημοψηφισμάτων στη νότια Ουκρανία, τα οποία ίσως επεκτείνουν τα ρωσικά σύνορα κατά σχεδόν 1000 χιλιόμετρα. Αυτό θα απαιτήσει πρόσθετους πόρους για τη δημιουργία ενός πιο ισχυρού αμυντικού συστήματος, την κατασκευή εγκαταστάσεων για τα στρατεύματα κ.λπ. Υπό αυτή την έννοια, η μερική αυτή  κινητοποίηση είναι μια καλή ιδέα και λογική συνέπεια των όσων είδαμε παραπάνω.

Στη Δύση έχει γίνει πολύς λόγος για εκείνους που προσπάθησαν να εγκαταλείψουν τη Ρωσία προκειμένου να αποφύγουν την στράτευσή τους. Σίγουρα τέτοιοι υπάρχουν, όπως και χιλιάδες Ουκρανοί που προσπάθησαν να αποφύγουν την επιστράτευση και τους βλέπουμε να κυκλοφορούν στους δρόμους των Βρυξελλών  με αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού και ακριβά γερμανικά σπορ αυτοκίνητα! Πολύ λιγότερη δημοσιότητα έχουν λάβει οι μεγάλες ουρές νέων έξω από τα γραφεία στρατολόγησης και οι λαϊκές διαδηλώσεις που είναι υπέρ της απόφασης για επιστράτευση !

 

Πυρηνική απειλή

 Όσον αφορά την πυρηνική απειλή, ο Βλαντιμίρ Πούτιν στην ομιλία του στις 21Σεπτεμβρίου , αναφέρθηκε στον κίνδυνο πυρηνικής κλιμάκωσης του πολέμου. Φυσικά, τα συνωμοσιολογικά μέσα ενημέρωσης (δηλαδή εκείνα που κατασκευάζουν αφηγήσεις από άσχετες πληροφορίες) μίλησαν αμέσως για "πυρηνικές απειλές".

 

Αυτό,όμως, δεν αληθεύει. Αν διαβάσουμε τη διατύπωση της ομιλίας του Πούτιν, θα δούμε ότι δεν απείλησε με χρήση πυρηνικών όπλων και δεν το έχει κάνει ποτέ από την έναρξη αυτής της σύγκρουσης το 2014. Ωστόσο, έχει προειδοποιήσει τη Δύση όταν τάχθηκε ενάντια στη χρήση τέτοιων όπλων. Θα σας θυμίσω ότι στις 24 Αυγούστου, η Λιζ Τρας είχε δηλώσει ότι είναι αποδεκτό να χτυπηθεί η Ρωσία με πυρηνικά όπλα και ότι είναι έτοιμη να το κάνει, ακόμη και αν αυτό θα οδηγούσε σε "παγκόσμιο αφανισμό"! Δεν είναι η πρώτη φορά που η σημερινή Βρετανίδα πρωθυπουργός κάνει μια τέτοια δήλωση, η οποία είχε προκαλέσει την αντίδραση του Κρεμλίνου τον Φεβρουάριο. Επιπλέον, θα ήθελα να σας θυμίσω ότι τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, ο Τζο Μπάιντεν αποφάσισε να εγκαταλείψει την πολιτική των ΗΠΑ να μην κάνουν αυτές πρώτες χρήση των πυρηνικών όπλων και έτσι διατηρεί το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν πρώτα αυτές πυρηνικά όπλα.

 

Είναι λοιπόν σαφές ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν εμπιστεύεται τη συμπεριφορά της Δύσης που είναι εντελώς παράλογη και ανεύθυνη και η οποία είναι έτοιμη να θυσιάσει τους ίδιους της τους πολίτες προκειμένου να επιτύχει στόχους που καθοδηγούνται από δογματισμό και ιδεολογία. Αυτό συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον τομέα της ενέργειας και των κυρώσεων, και αυτό είναι έτοιμη να κάνει η Λιζ Τρας με τα πυρηνικά όπλα. Ο Πούτιν σίγουρα ανησυχεί για τις αντιδράσεις των ηγετών μας, οι οποίοι βρίσκονται σε όλο και πιο δυσάρεστη θέση εξαιτίας της καταστροφικής οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης που έχουν δημιουργήσει με την ανικανότητά τους. Η πίεση αυτή στους ηγέτες μας θα μπορούσε να τους οδηγήσει στην κλιμάκωση της σύγκρουσης μόνο και μόνο για να μην χάσουν το κύρος τους.

 

Στην ομιλία του, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν απείλησε ότι θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα, αλλά άλλους τύπους όπλων. Σκέφτεται φυσικά τα υπερηχητικά όπλα, τα οποία δεν χρειάζεται να είναι πυρηνικά για να είναι αποτελεσματικά και τα οποία μπορούν να ανατρέψουν τις δυτικές άμυνες. Επιπλέον, σε αντίθεση με ό,τι λένε τα τα δικά μας μμε, η χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων δεν περιλαμβάνεται πλέον στο ρωσικό δόγμα πολέμου εδώ και πολλά χρόνια και σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία δεν ακολουθεί την πολιτική του ‘’προληπτικού χτυπήματος’’ με πηρυνικά.

 

Με άλλα λόγια, οι Δυτικοί και η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά τους είναι οι πραγματικοί παράγοντες ανασφάλειας.

 

Δεν είμαι βέβαιος αν οι πολιτικοί μας έχουν μια σαφή και αντικειμενική άποψη της κατάστασης. Τα πρόσφατα tweets του Προέδρου της Ελβετικής Συνομοσπονδίας, Ινιάτσιο Κασίς δείχνουν ότι το επίπεδο ενημέρωσής του είναι χαμηλό. Πρώτα απ' όλα, όταν αναφέρει τον ρόλο και την ουδετερότητα της Ελβετίας προσφέροντας τις καλές της υπηρεσίες, δείχνει ότι δεν γνωρίζει και τόσο γεωγραφία. Για τη Ρωσία, η Ελβετία έχει ήδη εγκαταλείψει το καθεστώς ουδετερότητάς της και αν θέλει να διαδραματίσει εποικοδομητικό ρόλο σε αυτή τη σύγκρουση, θα πρέπει να αποδείξει την ουδετερότητά της. Είμαστε πολύ, πολύ μακριά από αυτό.

 

Δεύτερον, όταν ο Κασίς εξέφρασε την ανησυχία του για τη χρήση πυρηνικών όπλων στον Λαβρόφ, είναι σαφές ότι δεν κατάλαβε το μήνυμα του Βλαντιμίρ Πούτιν. Το πρόβλημα με τους σημερινούς ηγέτες στη Δύση είναι ότι κανένας από αυτούς δεν έχει προς το παρόν τη διανοητική ικανότητα να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που οι ίδιοι δημιούργησαν με τη δική τους ανοησία. Ο Κασίς θα ήταν μάλλον καλύτερο να εκφράσει τις ανησυχίες του στην Τρας και στον Μπάιντεν!

Οι Ρώσοι -και ιδίως ο Βλαντιμίρ Πούτιν- ήταν πάντα πολύ σαφείς στις δηλώσεις τους και έκαναν με συνέπεια και μεθοδικότητα αυτό που είπαν ότι θα έκαναν. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Μπορεί βέβαια κανείς να διαφωνεί με αυτά , αλλά είναι μεγάλο λάθος ίσως ακόμη και εγκληματικό να μην ακούει κανείς αυτά που λέει. Γιατί αν τα είχαμε ακούσει, θα μπορούσαμε να είχαμε αποτρέψει την κατάσταση και δεν θα είχε γίνει αυτό που έγινε.

 

Εχει επίσης ενδιαφέρον να συγκρίνουμε τη σημερινή γενική κατάσταση με αυτό που περιγράφεται στις εκθέσεις της RAND Corporation που δημοσιεύθηκε το 2019 ως σχέδιο για την προσπάθεια αποσταθεροποίησης της Ρωσίας.

Όπως βλέπουμε, αυτό που παρακολουθούμε σήμερα είναι το αποτέλεσμα ενός προσεκτικά σχεδιασμένου σεναρίου. Είναι πολύ πιθανό οι Ρώσοι να πρόβλεψαν αυτό που σχεδίαζε η Δύση εναντίον τους οπότε η Ρωσία ήταν σε θέση να προετοιμαστεί πολιτικά και διπλωματικά για την κρίση που επρόκειτο να ξεσπάσει. Αυτή η ικανότητα στρατηγικής πρόβλεψης είναι που δείχνει ότι η Ρωσία είναι πιο σταθερή, πιο αποτελεσματική και πιο αποδοτική από τη Δύση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι αν αυτή η σύγκρουση κλιμακωθεί, θα είναι περισσότερο λόγω της δυτικής ανικανότητας παρά λόγω ρωσικών υπολογισμών.

https://www.thepostil.com/kharkov-and-mobilization/?fbclid=IwAR3H0lxBGEbRdKc6MFSkLel--nql15xAxcQ8uo1VzC8oPUVUXMooTaxRy8U

 

 

ΣYNΕΝΤΕΥΞΗ ME TON JACQUES BAUD

 

The Postil (TP) -Μόλις εκδώσατε το τελευταίο σας βιβλίο για τον πόλεμο στην Ουκρανία - Επιχείρηση Ζ, από τον εκδοτικό οίκο Max Milo. Πείτε μας λίγα λόγια γι' αυτό - τι σας οδήγησε να γράψετε αυτό το βιβλίο και τι θέλετε να μεταφέρετε στους αναγνώστες;

 

Jacques Baud (JB): Στόχος αυτού του βιβλίου είναι να δείξω πώς η παραπληροφόρηση που περνά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συνέβαλε στο να ωθηθεί η Ουκρανία προς τη λάθος κατεύθυνση. Το έγραψα γιατί από τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε τις κρίσεις απορρέει ο τρόπος με τον οποίο τις επιλύουμε.

 

Αποκρύπτοντας πολλές πτυχές αυτής της σύγκρουσης, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης μας παρουσιάζουν μια καρικατούρα και μια ψευδή εικόνα της κατάστασης, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την πόλωση. Αυτό έχει οδηγήσει σε μια ευρύτερα διαδεδομένη νοοτροπία που καθιστά κάθε προσπάθεια διαπραγμάτευσης σχεδόν αδύνατη.

 

Η μονόπλευρη και προκατειλημμένη αναπαράσταση που παρέχουν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης δεν έχει ως στόχο να μας βοηθήσει στην επίλυση του προβλήματος, αλλά να προωθήσει το μίσος κατά της Ρωσίας. Έτσι, ο αποκλεισμός αθλητών με αναπηρία, γατών, ακόμη και ρωσικών δέντρων από διαγωνισμούς, η απόλυση μουσικών, η αποκαθήλωση Ρώσων καλλιτεχνών, όπως ο Ντοστογιέφσκι, ή ακόμη και η μετονομασία πινάκων ζωγραφικής στοχεύει στον αποκλεισμό του ρωσικού πληθυσμού από την κοινωνία! Στη Γαλλία, μπλοκαρίστηκαν ακόμη και τραπεζικοί λογαριασμοί ατόμων με ονόματα που μοιάζουν με ρωσικά. Τα κοινωνικά δίκτυα Facebook και Twitter μπλοκάρουν συστηματικά  την αποκάλυψη των ουκρανικών εγκλημάτων με το πρόσχημα της "ρητορικής μίσους", αλλά επιτρέπουν την έκκληση για την άσκηση βίας κατά των Ρώσων.

 

Καμία από αυτές τις πράξεις δεν επηρέασε τη σύγκρουση, πέρα από το να υποκινεί το μίσος και τη βία κατά των Ρώσων στις χώρες μας. Η χειραγώγηση αυτή είναι τόσο άθλια ώστε προτιμούμε να βλέπουμε τους Ουκρανούς να πεθαίνουν παρά να αναζητούμε μια διπλωματική λύση. Όπως είπε πρόσφατα ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκράχαμ, το θέμα είναι να αφήσουμε τους Ουκρανούς να πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο άνδρα.

 

Είναι κοινώς αποδεκτό ότι οι δημοσιογράφοι εργάζονται σύμφωνα με πρότυπα ποιότητας και δεοντολογίας για να μας ενημερώνουν με τη μεγαλύτερη δυνατή ειλικρίνεια. Τα πρότυπα αυτά καθορίζονται από τη Χάρτα του Μονάχου του 1971. Κατά τη συγγραφή του βιβλίου μου διαπίστωσα ότι κανένα γαλλόφωνο μεγάλης κυκλοφορίας μέσο ενημέρωσης στην Ευρώπη δεν σέβεται αυτή τη χάρτα όσον αφορά τη Ρωσία και την Κίνα. Στην πραγματικότητα, υποστηρίζουν ξεδιάντροπα μια ανήθικη πολιτική απέναντι στην Ουκρανία, η οποία περιγράφεται από τον Andrés Manuel López Obrador, τον πρόεδρο του Μεξικού, ως εξής: "Εμείς παρέχουμε τα όπλα, εσείς παρέχετε τα πτώματα"!

Για να αναδείξω αυτή την παραπληροφόρηση, ήθελα να δείξω ότι οι πληροφορίες που δίνουν  μια ρεαλιστική εικόνα της κατάστασης ήταν διαθέσιμες ήδη από τον Φεβρουάριο, αλλά τα μέσα ενημέρωσης δεν τις μετέδωσαν στο κοινό. Στόχος μου ήταν να δείξω αυτή την αντίφαση.

 

Για να αποφύγω να γίνω ο ίδιος προπαγανδιστής υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς, βασίστηκα αποκλειστικά σε δυτικές, ουκρανικές (από το Κίεβο) και ρωσικές πηγές της αντιπολίτευσης. Δεν πήρα καμία πληροφορία από τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης.

 

TP: Στη Δύση λένε συνήθως ότι αυτός ο πόλεμος "απέδειξε" ότι ο ρωσικός στρατός είναι αδύναμος και ότι ο εξοπλισμός του είναι άχρηστος. Αληθεύουν αυτοί οι ισχυρισμοί;

 

JB: Όχι. Μετά από περισσότερους από έξι μήνες πολέμου, μπορεί να ειπωθεί ότι ο ρωσικός στρατός είναι αποτελεσματικός και αποδοτικός και ότι η ποιότητα της διοίκησης και του ελέγχου του ξεπερνά κατά πολύ αυτό που βλέπουμε στη Δύση. Αλλά η αντίληψή μας επηρεάζεται από μια δημοσιογραφία που επικεντρώνεται στην ουκρανική πλευρά και από διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας.

 

Πρώτον, υπάρχει η επί του εδάφους. πραγματικότητα Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτό που τα μέσα ενημέρωσης αποκαλούν "Ρώσους" είναι στην πραγματικότητα ένας ρωσόφωνος συνασπισμός, αποτελούμενος από επαγγελματίες Ρώσους μαχητές και στρατιώτες των λαϊκών πολιτοφυλακών του Ντονμπάς. Οι επιχειρήσεις στο Ντονμπάς διεξάγονται κυρίως από αυτές τις πολιτοφυλακές, οι οποίες πολεμούν στο "δικό τους" έδαφος, σε πόλεις και χωριά που γνωρίζουν και όπου έχουν φίλους και συγγενείς. Ως εκ τούτου, προχωρούν προσεκτικά για τους εαυτούς τους, αλλά και για να αποφύγουν απώλειες αμάχων. Έτσι, παρά τους ισχυρισμούς της δυτικής προπαγάνδας, ο συνασπισμός απολαμβάνει μεγάλη λαϊκή υποστήριξη στις περιοχές που καταλαμβάνει.

 

Έπειτα, κοιτάζοντας απλώς έναν χάρτη, μπορείτε να δείτε ότι το Ντονμπάς είναι μια περιοχή με πολλές δομημένες και κατοικημένες περιοχές, πράγμα που δίνει κάποιο πλεονέκτημα στον αμυνόμενο και μειώνει σε κάθε περίπτωση την ταχύτητα προέλασης του επιτιθέμενου.

 

Δεύτερον, είναι ο τρόπος με τον οποίο τα δικά μας μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν την εξέλιξη της σύγκρουσης. Η Ουκρανία είναι μια τεράστια χώρα και οι χάρτες μικρής κλίμακας δύσκολα δείχνουν τις διαφορές από τη μια μέρα στην άλλη. Επιπλέον, η κάθε πλευρά έχει το δικό της τρόπο αντίληψης για την πρόοδο του εχθρού. Αν πάρουμε το παράδειγμα της κατάστασης στις 25 Μαρτίου 2022, μπορούμε να δούμε ότι ο χάρτης της γαλλικής εφημερίδας Ouest-France (α) δεν δείχνει σχεδόν καμία πρόοδο της Ρωσίας, όπως και ο ελβετικός ιστότοπος RTS (β). Ο χάρτης της ρωσικής ιστοσελίδας RIAFAN (γ) μπορεί να είναι προπαγάνδα, αλλά αν τον συγκρίνουμε με τον χάρτη της γαλλικής Διεύθυνσης ΣτρατιωτικώνΠληροφοριών (DRM) (δ), βλέπουμε ότι τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης είναι μάλλον πιο κοντά στην αλήθεια. Όλοι αυτοί οι χάρτες δημοσιεύθηκαν την ίδια ημέρα, αλλά η γαλλική εφημερίδα και τα ελβετικά κρατικά μέσα ενημέρωσης δεν επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν τον χάρτη της DRM αλλά προτίμησαν να χρησιμοποιήσουν έναν ουκρανικό χάρτη. Αυτό καταδεικνύει ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσής μας λειτουργούν ως εργαλεία προπαγάνδας.

 

Σχήμα 1 - Σύγκριση των χαρτών που παρουσίασαν τα μέσα ενημέρωσης στις 25 Μαρτίου 2022. Αυτός ο τρόπος παρουσίασης της ρωσικής επίθεσης έχει οδηγήσει στον ισχυρισμό ότι ο ρωσικός στρατός είναι αδύναμος. Δείχνει επίσης ότι οι πληροφορίες που παρέχουν  τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα από αυτές που δίνουν οι Ουκρανοί.

Τρίτον, οι δικοί μας "ειδικοί" έχουν καθορίσει από μόνοι τους, τους στόχους της ρωσικής επίθεσης. Ισχυριζόμενοι ότι η Ρωσία ήθελε να καταλάβει την Ουκρανία και τους πόρους της, να καταλάβει το Κίεβο σε δύο ημέρες κ.λπ. οι ειδικοί μας έχουν κυριολεκτικά επινοήσει και αποδώσει στους Ρώσους στόχους που ο Πούτιν δεν ανέφερε ποτέ. Τον Μάιο του 2022, ο Claude Wild, ο Ελβετός πρέσβης στο Κίεβο, δήλωνε στο RTS ότι οι Ρώσοι "έχουν χάσει τη μάχη του Κιέβου". Αλλά στην πραγματικότητα, δεν υπήρξε ποτέ "μάχη του Κιέβου". Είναι προφανώς εύκολο να ισχυριστεί κανείς ότι οι Ρώσοι δεν πέτυχαν τους στόχους τους -αφού δεν προσπάθησαν ποτέ να τους πετύχουν!

 

Τέταρτον, η Δύση και η Ουκρανία έχουν δημιουργήσει μια παραπλανητική εικόνα του αντιπάλου τους. Στη Γαλλία, την Ελβετία και το Βέλγιο, κανένας από τους στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες στην τηλεόραση δεν έχει γνώση των στρατιωτικών επιχειρήσεων και του τρόπου με τον οποίο οι Ρώσοι διεξάγουν τις δικές τους. Η "τεχνογνωσία" τους προέρχεται από τις φήμες από τον πόλεμο στο Αφγανιστάν ή τη Συρία, οι οποίες συχνά είναι απλώς δυτική προπαγάνδα. Αυτοί οι εμπειρογνώμονες κυριολεκτικά παραποιούν την παρουσίαση των ρωσικών επιχειρήσεων.

 

Έτσι, οι στόχοι που ανακοινώθηκαν ήδη από τις 24 Φεβρουαρίου από τη Ρωσία ήταν η "αποστρατιωτικοποίηση" και η "αποναζιστικοποίηση" της απειλής για τους πληθυσμούς του Ντονμπάς. Οι στόχοι αυτοί σχετίζονται με την εξουδετέρωση των δυνατοτήτων και όχι με την κατάληψη εδαφών ή πόρων. Για να το πούμε ωμά, θεωρητικά, για να πετύχουν τους στόχους τους οι Ρώσοι δεν χρειάζεται να προχωρήσουν - θα ήταν αρκετό να έρθουν οι ίδιοι οι Ουκρανοί και να σκοτωθούν.

 

Με άλλα λόγια, οι πολιτικοί και τα δικά μας μέσα ενημέρωσης ανάγκασαν την Ουκρανία να υπερασπίζεται τα εδάφη της όπως στη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Πίεσαν τα ουκρανικά στρατεύματα να υπερασπίζονται το κάθε τετραγωνικό μέτρο του εδάφους τους σε καταστάσεις "τελευταίας μάχης". Κατά περίεργο τρόπο, η Δύση έκανε τη δουλειά των Ρώσων ευκολότερη.

Στην πραγματικότητα, όπως και στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, οι Δυτικοί βλέπουν τον εχθρό όπως θα ήθελαν να είναι, και όχι όπως είναι. Όπως είπε ο Σουν Τζου πριν από 2.500 χρόνια, αυτή είναι η καλύτερη συνταγή για να χάσεις έναν πόλεμο.

 

Ένα παράδειγμα είναι ο λεγόμενος "υβριδικός πόλεμος" που υποτίθεται ότι διεξάγει η Ρωσία εναντίον της Δύσης. Τον Ιούνιο του 2014, καθώς η Δύση προσπαθούσε να εξηγήσει την (φανταστική )επέμβαση της Ρωσίας στη σύγκρουση στο Ντονμπάς, ο ειδικός σε θέματα Ρωσίας Μαρκ Γκαλεότι "αποκάλυψε" την ύπαρξη ενός δόγματος που απεικόνιζε τη ρωσική έννοια περί υβριδικού πολέμου. Γνωστός και ως "Δόγμα Γερασίμοβ", η Δύση στην πραγματικότητα δεν έχει προσδιορίσει ποτέ σε τι συνίσταται και με ποιο τρόπο θα μπορούσε να διασφαλίσει τη στρατιωτική επιτυχία.Γίνεται χρήση του, όμως,για να εξηγήσει με ποιο τρόπο η Ρωσία διεξάγει πόλεμο στο Ντονμπάς χωρίς να στέλνει στρατεύματα εκεί και γιατί η Ουκρανία χάνει σταθερά τις μάχες εναντίον των εξεγερμένων. Το 2018, συνειδητοποιώντας ότι έκανε λάθος, ο Γκαλεότι ζήτησε συγγνώμη -με θάρρος και εξυπνάδα- σε άρθρο του με τίτλο "Λυπάμαι που δημιούργησα το δόγμα Γερασίμοφ" το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Foreign Policy.

 

Παρόλα αυτά, και χωρίς να γνωρίζουν τι σήμαινε, τα μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί μας συνέχισαν να προσποιούνται ότι η Ρωσία διεξάγει υβριδικό πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας και της Δύσης. Με άλλα λόγια, φανταστήκαμε έναν τύπο πολέμου που δεν υπάρχει και προετοιμάσαμε την Ουκρανία γι' αυτόν. Αυτό εξηγεί και την επιλογή της Ουκρανίας να έχει μια συνεκτική στρατηγική για την αντιμετώπιση των ρωσικών επιχειρήσεων.

 

Η Δύση δεν θέλει να δει την κατάσταση όπως πραγματικά είναι. Ο ρωσόφωνος συνασπισμός έχει ξεκινήσει την επίθεσή του με συνολική δύναμη κατώτερη από εκείνη των Ουκρανών σε αναλογία 1-2:1. Για να κερδίζεις όταν έχεις μικρότερες δυνάμεις, θα πρέπει να δημιουργήσεις τοπική και προσωρινή υπεροχή μετακινώντας γρήγορα τις δυνάμεις σου στο πεδίο της μάχης.

 

Αυτό οι Ρώσοι το ονομάζουν "επιχειρησιακή τέχνη" (operativnoe iskoustvo). Η έννοια αυτή είναι ελάχιστα κατανοητή στη Δύση. Ο όρος "επιχειρησιακός" που χρησιμοποιείται στο ΝΑΤΟ έχει δύο μεταφράσεις στα ρωσικά: "επιχειρησιακός" (που αναφέρεται σε επίπεδο διοίκησης) και "επιχειρησιακός" (που ορίζει μια κατάσταση). Πρόκειται για την τέχνη του ελιγμού στρατιωτικών σχηματισμών, που μοιάζει με παρτίδα σκακιού, προκειμένου να ηττηθεί ένας ανώτερος αντίπαλος.

 

Για παράδειγμα, η επιχείρηση γύρω από το Κίεβο δεν είχε σκοπό να "εξαπατήσει" τους Ουκρανούς (και τη Δύση) σχετικά με τις προθέσεις τους, αλλά να αναγκάσει τον ουκρανικό στρατό να διατηρήσει μεγάλες δυνάμεις γύρω από την πρωτεύουσα και έτσι να τους "καθηλώσει". Με τεχνικούς όρους, αυτό ονομάζεται "επιχείρηση διαμόρφωσης". Σε αντίθεση με την ανάλυση ορισμένων "ειδικών", δεν επρόκειτο για μια "επιχείρηση παραπλάνησης", η οποία θα  σχεδιαζόταν πολύ διαφορετικά και θα περιλάμβανε πολύ μεγαλύτερες δυνάμεις. Ο στόχος της επιχείρησης ήταν να αποτραπεί η ενίσχυση του κύριου όγκου των ουκρανικών δυνάμεων στο Ντονμπάς.

 

Το βασικό μάθημα από αυτόν τον πόλεμο σε αυτό το στάδιο επιβεβαιώνει αυτό που γνωρίζουμε από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο: οι Ρώσοι κατέχουν την επιχειρησιακή τέχνη.

 

TP: Τα ερωτήματα σχετικά με τον στρατό της Ρωσίας εγείρουν το προφανές ερώτημα - πόσο καλός είναι ο στρατός της Ουκρανίας σήμερα; Και το πιο σημαντικό, γιατί δεν ακούμε τόσα πολλά για τον ουκρανικό στρατό;

 

JB: Οι Ουκρανοί στρατιωτικοί είναι σίγουρα γενναίοι στρατιώτες που εκτελούν το καθήκον τους με ευσυνειδησία και θάρρος. Αλλά η προσωπική μου εμπειρία δείχνει ότι σχεδόν σε κάθε κρίση, το πρόβλημα βρίσκεται στην κεφαλή. Η αδυναμία κατανόησης του αντιπάλου και της λογικής του και η αδυναμία σαφούς εικόνας της πραγματικής κατάστασης είναι ο κύριος λόγος των αποτυχιών.

 

Από την έναρξη της ρωσικής επίθεσης, μπορούμε να διακρίνουμε δύο τρόπους διεξαγωγής του πολέμου. Στην ουκρανική πλευρά ο πόλεμος διεξάγεται στον πολιτικό χώρο και στο χώρο της πληροφόρησης, ενώ στη ρωσική πλευρά ο πόλεμος διεξάγεται στον φυσικό και επιχειρησιακό χώρο. Οι δύο πλευρές δεν πολεμούν στους ίδιους χώρους. Αυτή την κατάσταση περιέγραψα το 2003 στο βιβλίο μου La guerre asymétrique ou la défaite du vainqueur (Ασύμμετρος πόλεμος ή η ήττα του νικητή). Το πρόβλημα είναι ότι στο τέλος της ημέρας στο πεδίο των μαχών επικρατεί η πραγματικότητα.

 

Στη ρωσική πλευρά, οι αποφάσεις λαμβάνονται από τους στρατιωτικούς, ενώ στην ουκρανική πλευρά, ο Ζελένσκι είναι πανταχού παρών και το κεντρικό στοιχείο στη διεξαγωγή του πολέμου. Λαμβάνει επιχειρησιακές αποφάσεις, προφανώς πολλές φορές ενάντια στις συμβουλές του στρατού. Αυτό εξηγεί τις αυξανόμενες εντάσεις ανάμεσα στον Ζελένσκι και το στρατό. Σύμφωνα με τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης, ο Ζελένσκι θα μπορούσε να αποπέμψει τον στρατηγό Βαλερί Σαλούσνι διορίζοντάς τον υπουργό Άμυνας.

 

Ο ουκρανικός στρατός έχει εκπαιδευτεί από Αμερικανούς, Βρετανούς και Καναδούς αξιωματικούς από το 2014. Το πρόβλημα είναι ότι για πάνω από 20 χρόνια, οι Δυτικοί πολεμούν ένοπλες ομάδες και διασκορπισμένους αντιπάλους και εμπλέκουν ολόκληρους στρατούς εναντίον μεμονωμένων ατόμων. Διεξάγουν πολέμους σε τακτικό επίπεδο και κατά κάποιο τρόπο έχουν χάσει την ικανότητα να πολεμούν σε στρατηγικό και επιχειρησιακό επίπεδο. Αυτό εξηγεί εν μέρει γιατί η Ουκρανία διεξάγει τον πόλεμό της σε αυτό το επίπεδο.

 

Υπάρχει όμως και μια πιο εννοιολογική διάσταση. Ο Ζελένσκι και η Δύση βλέπουν τον πόλεμο ως μια αριθμητική και τεχνολογική ισορροπία δυνάμεων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, από το 2014, οι Ουκρανοί ποτέ δεν προσπάθησαν να παραπλανήσουν τους αντάρτες και τώρα πιστεύουν ότι η λύση θα έρθει από τα όπλα που θα τους προμηθεύσει η Δύση. Η Δύση παρείχε στην Ουκρανία μερικές δεκάδες πυροβόλα M777 και εκτοξευτές πυραύλων HIMARS και MLRS, ενώ η Ουκρανία τον Φεβρουάριο διέθετε αρκετές χιλιάδες ισοδύναμα πυροβόλα. Η ρωσική αντίληψη του "συσχετισμού δυνάμεων", λαμβάνει υπόψη πολλούς περισσότερους παράγοντες και είναι πιο ολιστική από τη δυτική προσέγγιση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Ρώσοι κερδίζουν.

 

Για να συμμορφωθούν με κακώςσχεδιασμένες πολιτικές, τα μέσα ενημέρωσης μας έχουν κατασκευάσει μια εικονική πραγματικότητα που αποδίδει στη Ρωσία το ρόλο του κακού. Για όσους παρακολουθούν προσεκτικά την πορεία της κρίσης, θα μπορούσαμε να πούμε ότι παρουσίασαν τη Ρωσία ως τον "καθρέφτη" της κατάστασης στην Ουκρανία. Έτσι, όταν άρχισε η συζήτηση για τις ουκρανικές απώλειες, η επικοινωνιακή πολιτική της Δύσης περιστράφηκε γύρω από τις ρωσικές απώλειες (με στοιχεία που έδινε η Ουκρανία).

 

Οι λεγόμενες "αντεπιθέσεις  ευρείας κλίμακας (counteroffensive)" που ανακοίνωσαν η Ουκρανία και η Δύση στο Χάρκοβο και τη Χερσώνα τον Απρίλιο-Μάιο ήταν απλώς "αντεπιθέσεις σε περιορισμένους στόχους (counterattack)". Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι η αντεπίθεση ευρείας κλίμακας είναι μια επιχειρησιακή έννοια, ενώ η αντεπίθεση σε περιορισμένους στόχους είναι μια τακτική έννοια, η οποία είναι πολύ πιο περιορισμένης εμβέλειας. Οι αντεπιθέσεις σε περιορισμένους στόχους ήταν δυνατές επειδή η πυκνότητα των ρωσικών στρατευμάτων σε αυτούς τους τομείς ήταν τότε 1 Ομάδα Μάχης (BTG) ανά 20 χιλιόμετρα μετώπου. Συγκριτικά, στον τομέα του Ντονμπάς, ο οποίος ήταν το κύριο πεδίο πολέμου, ο ρωσικός συνασπισμός είχε 1-3 BTG ανά χιλιόμετρο. Όσον αφορά τη μεγάλη επίθεση του Αυγούστου στη Χερσώνα, η οποία υποτίθεται ότι θα έπαιρνε τον έλεγχο του νότου της χώρας, φαίνεται ότι δεν ήταν παρά ένας μύθος για να διατηρηθεί η υποστήριξη της Δύσης.

 

Σήμερα, βλέπουμε ότι οι δήθεν ουκρανικές επιτυχίες ήταν στην πραγματικότητα αποτυχίες. Στα μέσα Ιουνίου, ο Νταβίντ Αρακχαμία (γνωστός με το ψευδώνυμο Νταβίντ Μπράουν), ο επικεφαλής διαπραγματευτής και στενός σύμβουλος του Ζελένσκι, έκανε λόγο για 200 έως 500 νεκρούς την ημέρα, και απώλειες (νεκροί, τραυματίες, αιχμάλωτοι, λιποτάκτες) 1.000 άνδρες την ημέρα. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τις ανανεωμένες απαιτήσεις του Ζελένσκι για όπλα, μπορούμε να δούμε ότι η ιδέα μιας νίκης για την Ουκρανία φαίνεται να είναι μια μεγάλη ψευδαίσθηση.

 

Επειδή η οικονομία της Ρωσίας πίστευαν ότι είναι συγκρίσιμη μεαυτή της Ιταλίας, θεώρησαν ότι θα ήταν εξίσου ευάλωτη. Έτσι, η Δύση -και οι Ουκρανοί- πίστευαν ότι οι οικονομικές κυρώσεις και η πολιτική απομόνωση της Ρωσίας θα προκαλούσαν γρήγορα την κατάρρευσή της, χωρίς να χρειαστεί να ηττηθούν στρατιωτικά. Αυτό το καταλαβαίνουμε από τη συνέντευξη του Αλεκσέι Αρεστόβιτς,  συμβούλου και εκπροσώπου του Ζελένσκι, τον Μάρτιο του 2019. Αυτό εξηγεί επίσης γιατί ο Ζελένσκι δεν έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου στις αρχές του 2022, όπως λέει στη συνέντευξή του στην Washington Post. Νομίζω ότι γνώριζε πως η Ρωσία θα απαντούσε στην επίθεση που ετοίμαζε η Ουκρανία στο Ντονμπάς (γι' αυτό και ο κύριος όγκος των στρατευμάτων του βρισκόταν στην περιοχή αυτή) και πίστευε ότι οι κυρώσεις θα οδηγούσαν γρήγορα στην κατάρρευση και την ήττα της Ρωσίας. Αυτό το είχε "προβλέψει" και ο Μπρουνό λε Μάιρε , ο Γάλλος υπουργός Οικονομίας. Είναι σαφές ότι οι Δυτικοί πήραν αποφάσεις χωρίς να γνωρίζουν τον αντίπαλό τους.

 

Όπως είπε ο Αρεστόβιτς, νόμιζαν ότι η ήττα της Ρωσίας θα ήταν το εισιτήριο εισόδου της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Έτσι, οι Ουκρανοί ωθήθηκαν να προετοιμάσουν μια επίθεση στο Ντονμπάς για να κάνουν τη Ρωσία να αντιδράσει και να επιτύχουν μια εύκολη ήττα μέσω καταστροφικών κυρώσεων. Αυτό είναι κυνικό και δείχνει πόσο πολύ η Δύση -με επικεφαλής τους Αμερικανούς- εκμεταλλεύεται την Ουκρανία για τους δικούς της στόχους.

 

Το αποτέλεσμα είναι ότι οι Ουκρανοί δεν επιδίωξαν τη νίκη της Ουκρανίας, αλλά την ήττα της Ρωσίας. Αυτό είναι πολύ διαφορετικό και εξηγεί την αφήγηση της Δύσης από τις πρώτες ημέρες της ρωσικής επίθεσης, η οποία προφήτευε αυτή την ήττα.

 

Αλλά η πραγματικότητα δείχνει ότι οι κυρώσεις δεν λειτούργησαν όπως ανέμεναν και η Ουκρανία βρέθηκε να παρασύρεται σε μάχες που η ίδια προκάλεσε, αλλά για τις οποίες δεν ήταν προετοιμασμένη να πολεμήσει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

 

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, από την αρχή, η δυτική αφήγηση παρουσίασε μια αναντιστοιχία μεταξύ των μέσων ενημέρωσης που αναφέρθηκαν και της πραγματικότητας στο πεδίο των μαχών. Αυτό όμως είχε ένα στρεβλό αποτέλεσμα: ενθάρρυνε την Ουκρανία να επαναλάβει τα λάθη της και την εμπόδισε να βελτιώσει τη διεξαγωγή των επιχειρήσεών της. Με πρόσχημα την ήττα του Βλαντιμίρ Πούτιν, ωθήσαμε την Ουκρανία να θυσιάσει άσκοπα χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.

 

Από την αρχή, ήταν προφανές ότι οι Ουκρανοί επαναλάμβαναν σταθερά τα λάθη τους (και μάλιστα τα ίδια λάθη που έκαναν το 2014-2015) και οι στρατιώτες πέθαιναν στο πεδίο της μάχης. Από την πλευρά του, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ζητούσε όλο και περισσότερες κυρώσεις, συμπεριλαμβανομένων των πιο παράλογων, επειδή τον έκαναν να πιστέψει ότι ήταν αποφασιστικής σημασίας.

 

Δεν είμαι ο μόνος που παρατήρησε αυτά τα λάθη, και οι δυτικές χώρες θα μπορούσαν σίγουρα να είχαν σταματήσει αυτή την καταστροφή. Αλλά οι ηγέτες τους, ενθουσιασμένοι από τις (φανταστικές) αναφορές για τις ρωσικές απώλειες και νομίζοντας ότι ανοίγουν το δρόμο για την αλλαγή καθεστώτος, πρόσθεταν κυρώσεις στις κυρώσεις, απορρίπτοντας κάθε δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Όπως είπε ο Γάλλος υπουργός Οικονομίας Μπρουνό λε Μάιρε , ο στόχος τους ήταν να προκληθεί η κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας και να υποφέρει ορωσικός λαός. Αυτή όμως είναι μια μορφή κρατικής τρομοκρατίας: η ιδέα να κάνεις τον πληθυσμό να υποφέρει προκειμένου να τον ωθήσεις να εξεγερθεί εναντίον των ηγετών του (εδώ, του Πούτιν). Αυτά δεν τα βγάζω από το μυαλό μου. Ο μηχανισμός αυτός περιγράφεται λεπτομερώς από τον Ρίτσαρντ Νέφιου,τον  επικεφαλής των κυρώσεων στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ επί Ομπάμα και νυν συντονιστή για την παγκόσμια καταπολέμηση της διαφθοράς, στο βιβλίο του με τίτλο "Η τέχνη των κυρώσεων". Κατά ειρωνεία της τύχης, πρόκειται για την ίδια ακριβώς λογική που επικαλέστηκε το Ισλαμικό Κράτος για να εξηγήσει τις επιθέσεις του στη Γαλλία το 2015-2016. Η Γαλλία που μάλλον δεν ενθαρρύνει την τρομοκρατία - αλλά την εφαρμόζει.

 

Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης δεν παρουσιάζουν τον πόλεμο όπως είναι, αλλά όπως θα ήθελαν να είναι. Αυτό είναι καθαρά ευσεβής πόθος. Η φαινομενική δημόσια υποστήριξη προς τις ουκρανικές αρχές, παρά τις τεράστιες απώλειες (κάποιοι κάνουν λόγο για 70.000-80.000 νεκρούς), επιτυγχάνεται με την απαγόρευση της αντιπολίτευσης, το ανελέητο κυνήγι αξιωματούχων που διαφωνούν με την κυβερνητική γραμμή και την προπαγάνδα που αποδίδει στους Ρώσους τις ίδιες αποτυχίες με τους Ουκρανούς. Όλα αυτά με τη συνειδητή υποστήριξη της Δύσης.

 

TP: Τι έχετε να πείτε για την έκρηξη στην αεροπορική βάση Saki στην Κριμαία;

 

JB: Δεν γνωρίζω τις λεπτομέρειες της τρέχουσας κατάστασης ασφαλείας στην Κριμαία. Γνωρίζουμε ότι πριν από τον Φεβρουάριο υπήρχαν πυρήνες εθελοντών μαχητών του Δεξιού Τομέα (Praviy Sektor,νεοναζιστική πολιτοφυλακή) στην Κριμαία, έτοιμοι να πραγματοποιήσουν επιθέσεις τρομοκρατικού τύπου. Έχουν εξουδετερωθεί αυτοί οι πυρήνες; Δεν γνωρίζω- αλλά μπορεί κανείς να υποθέσει κάτι τέτοιο, δεδομένου ότι προφανώς υπάρχει πολύ μικρή δραστηριότητα σαμποτάζ στην Κριμαία. Ας μην ξεχνάμε δε, ότι Ουκρανοί και Ρώσοι ζουν μαζί για πολλές δεκαετίες και σίγουρα υπάρχουν άτομα που τάσσονται υπέρ του Κιέβου στις περιοχές που έχουν καταλάβει οι Ρώσοι. Επομένως, είναι ρεαλιστικό να πιστεύουμε ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν πυρήνες εν υπνώσει σε αυτές τις περιοχές.

 

Το πιθανότερο  είναι να πρόκειται για μια εκστρατεία που διεξάγεται από την ουκρανική υπηρεσία ασφαλείας (SBU) στα εδάφη που κατέλαβε ο ρωσόφωνος συνασπισμός. Πρόκειται για μια τρομοκρατική εκστρατεία με στόχο φιλορωσικές ουκρανικές προσωπικότητες και αξιωματούχους. Αυτά μετά από μεγάλες αλλαγές στην ηγεσία της SBU, στο Κίεβο και στην περιφέρεια, συμπεριλαμβανομένων των Λβοφ, Tερνόπολ, από τον Ιούλιο. Πιθανώς στο πλαίσιο της ίδιας εκστρατείας να δολοφονήθηκε η Ντάρια Ντούγκινα στις 21 Αυγούστου. Ο στόχος αυτής της νέας εκστρατείας θα μπορούσε να είναι να δώσει την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει αντίσταση στις περιοχές που έχουν καταληφθεί από τους Ρώσους και έτσι να αναζωογονηθεί η βοήθεια των δυτικών, που έχουν αρχίσει και κουράζονται.

 

Αυτές οι δραστηριότητες δολιοφθοράς δεν έχουν πραγματικά επιχειρησιακό αντίκτυπο και φαίνεται να σχετίζονται περισσότερο με μια ψυχολογική επιχείρηση. Ίσως πρόκειται για ενέργειες όπως αυτή στο Φιδονήσι στις αρχές Μαΐου, που αποσκοπούν στο να δείξουν στο διεθνές κοινό ότι η Ουκρανία κινείται.

 

Αυτό που δείχνουν έμμεσα τα περιστατικά στην Κριμαία είναι ότι η λαϊκή αντίσταση που ισχυρίστηκε η Δύση τον Φεβρουάριο δεν υπάρχει. Πρόκειται πιθανότατα για τη δράση Ουκρανών και Δυτικών (πιθανότατα Βρετανών) μυστικών πρακτόρων. Πέρα από τις τακτικές ενέργειες, αυτό δείχνει την αδυναμία των Ουκρανών να ενεργοποιήσουν ένα σημαντικό κίνημα αντίστασης στις περιοχές που έχει καταλάβει ο ρωσόφωνος συνασπισμός.

 

TP: Ο Ζελένσκι έχει πει ως γνωστόν: "Η Κριμαία είναι ουκρανική και δεν θα την παραδώσουμε ποτέ". Πρόκειται για ρητορική ή υπάρχει σχέδιο επίθεσης στην Κριμαία; Υπάρχουν Ουκρανοί πράκτορες μέσα στην Κριμαία;

 

JB: Πρώτα απ' όλα, ο Ζελένσκι αλλάζει γνώμη πολύ συχνά. Τον Μάρτιο του 2022, έκανε πρόταση στη Ρωσία, δηλώνοντας ότι ήταν έτοιμος να συζητήσει την αναγνώριση της ρωσικής κυριαρχίας στη χερσόνησο. Μετά από παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Μπόρις Τζόνσον στις 2 Απριλίου και στις 9 Απριλίου απέσυρε την πρότασή του, παρά την ευνοϊκή στάση της Ρωσίας.

 

Είναι απαραίτητο να θυμίσουμε ορισμένα ιστορικά γεγονότα. Η παραχώρηση της Κριμαίας στην Ουκρανία το 1954 δεν επικυρώθηκε ποτέ επίσημα από τα κοινοβούλια της ΕΣΣΔ, της Ρωσίας και της Ουκρανίας κατά την κομμουνιστική εποχή. Επιπλέον, ο λαός της Κριμαίας συμφώνησε να υπαχθεί στην εξουσία της Μόσχας και όχι του Κιέβου από τον Ιανουάριο του 1991. Με άλλα λόγια, η Κριμαία ήταν ανεξάρτητη από το Κίεβο ακόμη και πριν η Ουκρανία ανεξαρτητοποιηθεί από τη Μόσχα τον Δεκέμβριο του 1991.

 

Τον Ιούλιο, ο Ολέκσιι Ρέζνικοφ , ο Ουκρανός υπουργός Άμυνας, μίλησε αποφασιστικά για μια μεγάλη αντεπίθεση στη Χερσώνα με τη συμμετοχή ενός εκατομμυρίου ανδρών για την αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας. Στην πραγματικότητα, η Ουκρανία δεν έχει καταφέρει να συγκεντρώσει τα στρατεύματα, τα τεθωρακισμένα και την αεροπορική κάλυψη που απαιτούνται για αυτή την παρατραβηγμένη επίθεση. Οι πράξεις σαμποτάζ στην Κριμαία μπορεί να αποτελέσουν υποκατάστατο αυτής της "αντεπίθεσης". Φαίνεται να αποτελούν περισσότερο μια επικοινωνιακή άσκηση παρά μια πραγματική στρατιωτική δράση. Οι ενέργειες αυτές φαίνεται να αποσκοπούν μάλλον στο να καθησυχάσουν τις δυτικές χώρες που αμφισβητούν τη σκοπιμότητα της άνευ όρων υποστήριξής τους προς την Ουκρανία.

 

TP: Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε για την κατάσταση γύρω από τις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Ζαπορίζιε;

 

JB: Στο Ενεργκοντάρ, ο πυρηνικός σταθμός της Ζαπορίζιε (ZNPP), έχει γίνει στόχος αρκετών επιθέσεων από πυροβολικό, τις οποίες Ουκρανοί και Ρώσοι αποδίδουν στην αντίπαλη πλευρά.

 

Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι οι ρωσικές συμμαχικές δυνάμεις έχουν καταλάβει την περιοχή του ZNPP από τις αρχές Μαρτίου. Ο στόχος τότε ήταν να διασφαλιστεί γρήγορα ο ZNPP, ώστε να μην εμπλακεί στις μάχες και να αποφευχθεί έτσι ένα πυρηνικό επεισόδιο. Το ουκρανικό προσωπικό που ήταν υπεύθυνο παρέμεινε στον χώρο και συνεχίζει να εργάζεται υπό την εποπτεία της ουκρανικής εταιρείας Energoatom και της ουκρανικής υπηρεσίας πυρηνικής ασφάλειας (SNRIU). Επομένως, δεν υπάρχουν μάχες γύρω από το εργοστάσιο.

 

Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι Ρώσοι θα βομβάρδιζαν ένα πυρηνικό εργοστάσιο που βρίσκεται υπό τον έλεγχό τους. Ο ισχυρισμός αυτός είναι ακόμη πιο περίεργος από τη στιγμή που οι ίδιοι οι Ουκρανοί δηλώνουν ότι υπάρχουν ρωσικά στρατεύματα στις εγκαταστάσεις τουεργοστασίου. Σύμφωνα με έναν Γάλλο "εμπειρογνώμονα", οι Ρώσοι επιτίθενται στο εργοστάσιο που ελέγχουν για να κόψουν την παροχή ηλεκτρικούπρος την Ουκρανία. Όχι μόνο θα υπήρχαν απλούστεροι τρόποι για να διακόψουν την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος προς την Ουκρανία (ένας διακόπτης, ίσως;), αλλά η Ρωσία δεν έχει σταματήσει την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος προς τους Ουκρανούς από τον Μάρτιο. Επιπλέον, σας θυμίζω ότι η Ρωσία δεν έχει σταματήσει τη ροή φυσικού αερίου προς την Ουκρανία και συνεχίζει να πληρώνει στην Ουκρανία τα τέλη διέλευσης για το φυσικό αέριο προς την Ευρώπη. Ο Ζελένσκι είναι αυτός που αποφάσισε να κλείσει τον αγωγό Soyuz τον Μάιο.

 

Επιπλέον, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι οι Ρώσοι βρίσκονται σε μια περιοχή όπου ο πληθυσμός είναι γενικά ευνοϊκός προς αυτούς και είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί θα έπαιρναν το ρίσκο μιας πυρηνικής μόλυνσης της περιοχής.

 

Στην πραγματικότητα, οι Ουκρανοί έχουν πιο αξιόπιστα κίνητρα από τους Ρώσους που μπορεί να εξηγούν τέτοιες επιθέσεις εναντίον του εργοστασίου: σαν εναλλακτική λύση στη μεγάλη αντεπίθεση στη Χερσώνα, την οποία δεν είναι σε θέση να υλοποιήσουν, και για να αποτρέψουν τα προγραμματισμένα δημοψηφίσματα στην περιοχή. Επιπλέον, οι εκκλήσεις του Ζελένσκι για αποστρατιωτικοποίηση της περιοχής του σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και η επιστροφή του στην Ουκρανία θα ήταν μια πολιτική και επιχειρησιακή επιτυχία για τον ίδιο. Θα μπορούσε μάλιστα να φανταστεί κανείς ότι επιδιώκουν να προκαλέσουν σκόπιμα ένα πυρηνικό επεισόδιο προκειμένου να δημιουργήσουν μια "γκρίζα ζώνη" και να καταστήσουν έτσι την περιοχή άχρηστη για τους Ρώσους.

 

Με τον βομβαρδισμό του εργοστασίου, η Ουκρανία θα μπορούσε επίσης να πιέζει τη Δύση για να παρέμβει άμεσα στη σύγκρουση, με το πρόσχημα ότι η Ρωσία επιδιώκει να αποσυνδέσει το εργοστάσιο από το ουκρανικό ηλεκτρικό δίκτυο πριν το φθινόπωρο. Αυτή η αυτοκτονική συμπεριφορά -όπως δήλωσε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες- θα ήταν σύμφωνη με τον πόλεμο που διεξάγει η Ουκρανία από το 2014.

 

Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι οι Ουκρανοί είναι αυτοί που επιτίθενται στο Ενεργκοντάρ . Τα θραύσματα των βλημάτων που εκτοξεύτηκαν στην περιοχή από την άλλη πλευρά του Δνείπερου είναι δυτικής προέλευσης. Φαίνεται ότι προέρχονται από βρετανικούς πυραύλους BRIMSTONE, οι οποίοι είναι πύραυλοι ακριβείας, η χρήση των οποίων ελέγχεται από τους ίδιους τους Βρετανούς. Προφανώς, η Δύση είναι ενήμερη για τις ουκρανικές επιθέσεις κατά του ZNPP. Αυτό μπορεί να εξηγεί γιατί η Ουκρανία δεν υποστηρίζει ιδιαίτερα μια διεθνή επιτροπήέρευνας και γιατί οι δυτικές χώρες θέτουν μη ρεαλιστικούς όρους για την αποστολή ερευνητών από τον ΔΟΑΕ, έναν οργανισμό που δεν έχει επιδείξει μεγάλη ακεραιότητα μέχρι στιγμής.

 

TP: Αναφέρεται ότι ο Ζελένσκι απελευθερώνει εγκληματίες για να πολεμήσουν σε αυτόν τον πόλεμο; Αυτό σημαίνει ότι ο στρατός της Ουκρανίας δεν είναι τόσο ισχυρός όσο συνήθως θεωρείται;

 

JB: Ο Ζελένσκι αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα από το Euromaidan το 2014. Τότε, ο στρατός δεν ήθελε να πολεμήσει επειδή δεν ήθελε να έρθει αντιμέτωπος με τους ρωσόφωνους συμπατριώτες του. Σύμφωνα με μια έκθεση του βρετανικού υπουργείου Εσωτερικών, οι έφεδροι αρνούνται στη συντριπτική τουςπλειοψηφία να συμμετάσχουν στη στρατολόγηση. Τον Οκτώβριο-Νοέμβριο του 2017, το 70% των κληρωτών δεν εμφανίστηκαν. Οι αυτοκτονίες έχουν γίνει πρόβλημα . Σύμφωνα με τον επικεφαλής του ουκρανικού στρατιωτικού εισαγγελέα Ανατολί Μάτιος , σε τέσσερα χρόνια πολέμου στο Ντονμπάς, είχαν αυτοκτονήσει 615 στρατιωτικοί. Οι λιποταξίες έχουν αυξηθεί και έφτασαν μέχρι και το 30% των δυνάμεων σε ορισμένες επιχειρησιακές περιοχές, συχνά υπέρ των ανταρτών.

 

Για το λόγο αυτό, κατέστη αναγκαία η ένταξη στις ένοπλες δυνάμεις περισσότερων κινητοποιημένων, άκρως πολιτικοποιημένων, υπερεθνικιστών και φανατικών μαχητών για να πολεμήσουν στο Ντονμπάς. Πολλοί από αυτούς είναι νεοναζί. Σαυτούς τους φανατικούς ακροδεξιούς αναφερόταν ο Πούτιν όταν έβαζε τον στόχο της "αποναζιστικοποίησης".

 

Σήμερα, το πρόβλημα είναι ελαφρώς διαφορετικό. Οι Ρώσοι έχουν επιτεθεί στην Ουκρανία και οι Ουκρανοί στρατιώτες δεν είναι a priori αντίθετοι στο να τους πολεμήσουν. Συνειδητοποιούν όμως ότι οι διαταγές που πέρνουν δεν συνάδουν με την κατάσταση στο πεδίο της μάχης. Αντιλαμβάνονται ότι οι αποφάσεις που τους αφορούν δεν συνδέονται με στρατιωτικούς παράγοντες, αλλά με πολιτικές εκτιμήσεις. Οι ουκρανικές μονάδες επαναστατούν μαζικά και αρνούνται όλο και περισσότερο να πολεμήσουν. Λένε ότι αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι από τους διοικητές τους και ότι τους ανατίθενται αποστολές χωρίς τους απαραίτητους πόρους για την εκτέλεσή τους.

 

Γι' αυτό καθίσταται αναγκαία η αποστολή ανδρών που να είναιέτοιμοι για όλα. Επειδή είναι καταδικασμένοι, μπορούν να βρίσκονται υπό συνεχή πίεση. Πρόκειται για την ίδια αρχή με του στρατάρχη Κονσταντίν Ροκοσόφσκυ , ο οποίος καταδικάστηκε σε θάνατο από τον Στάλιν, αλλά απελευθερώθηκε από τη φυλακή το 1941 για να πολεμήσει εναντίον των Γερμανών. Η θανατική του καταδίκη ακυρώθηκε μόνο μετά το θάνατο του Στάλιν το 1956.

 

Προκειμένου να επισκιάσουν τη χρήση εγκληματιών στις ένοπλες δυνάμεις, οι Ρώσοι κατηγορούνται ότι κάνουν το ίδιο πράγμα. Οι Ουκρανοί και οι Δυτικοί χρησιμοποιούν σταθερά την προπαγάνδα "καθρέφτη". Όπως σε όλες τις πρόσφατες συγκρούσεις, η επιρροή των δυτικών δεν οδήγησε σε ηθικοποίηση της σύγκρουσης.

 

TP: Όλοι μιλούν για το πόσο διεφθαρμένος είναι ο Πούτιν. Αλλά τι γίνεται με τον Ζελένσκι; Είναι ο "ήρωας άγιος" που όλοι μας προτρέπουν να θαυμάζουμε;

 

JB: Τον Οκτώβριο του 2021, από τα Pandora Papers μάθαμε ότι η Ουκρανία και ο Ζελένσκι ήταν οι πιο διεφθαρμένοι στην Ευρώπη και ασκούσαν φοροδιαφυγή σε μεγάλη κλίμακα. Είναι ενδιαφέρον ότι τα έγγραφα αυτά δημοσιεύθηκαν προφανώς με τη βοήθεια μιας αμερικανικής υπηρεσίας πληροφοριών και εκεί δεν αναφέρεται ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Πιο συγκεκριμένα, τα έγγραφα αναφέρουν άτομα που " συνδέονται " μαζί του, τα οποία φέρονται να έχουν δεσμούς με αδήλωτα περιουσιακά στοιχεία, τα οποία θα μπορούσαν να ανήκουν σε μια γυναίκα, η οποία πιστεύεται ότι είχε αποκτήσει παιδί μαζί του.

 

Ωστόσο, όταν τα δικά μας μέσα μαζικής ενημέρωσης αναφέρονται σε αυτά τα έγγραφα, κάνοντας συνήθως αναφορά στον Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά όχι στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

 

Εικόνα 2 - Αν και δεν αναφέρεται στα Pandora Papers, ο Βλαντιμίρ Πούτιν συνδέεται σταθερά με αυτά. Ενώ ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι δεν αναφέρεται ποτέ στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, παρόλο που εμπλέκεται ευρέως. 

Δεν είμαι σε θέση να εκτιμήσω πόσο διεφθαρμένος είναι ο Ζελένσκι. Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ουκρανική κοινωνία και η διακυβέρνησή της είναι. Συμμετείχα στο πρόγραμμα του ΝΑΤΟ "Οικοδόμηση ακεραιότητας" στην Ουκρανία και τότε ανακάλυψα ότι καμία από τις χώρες που συνεισέφεραν δεν έτρεφε ψευδαισθήσεις σχετικά με την αποτελεσματικότητά του, αλλά όλες έβλεπαν το πρόγραμμα ως ένα είδος "βιτρίνας" για να δικαιολογήσουν την υποστήριξη της Δύσης.

 

Είναι απίθανο τα δισεκατομμύρια που κατέβαλε η Δύση στην Ουκρανία να φτάσουν στον ουκρανικό λαό. Πρόσφατο ρεπορτάζ του CBS News ανέφερε ότι μόνο το 30-40% των όπλων που στέλνει η Δύση φτάνει στο πεδίο της μάχης. Τα υπόλοιπα πλουτίζουν τις μαφίες και άλλους διεφθαρμένους τύπους. Προφανώς, ορισμένα δυτικά όπλα υψηλής τεχνολογίας έχουν πωληθεί στους Ρώσους, όπως το γαλλικό σύστημα CAESAR και πιθανώς το αμερικανικό HIMARS. Το ρεπορτάζ του CBS News λογοκρίθηκε για να μην υπονομευθεί η δυτική βοήθεια, αλλά το γεγονός παραμένει ότι οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να προμηθεύσουν μη επανδρωμένα αεροσκάφη MQ-1C στην Ουκρανία για αυτόν τον λόγο.

 

Η Ουκρανία είναι μια πλούσια χώρα, σήμερα ,όμως ,είναι η μόνη χώρα της πρώην ΕΣΣΔ με χαμηλότερο ΑΕΠ από αυτό που είχε κατά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Το πρόβλημα επομένως δεν είναι ο ίδιος ο Ζελένσκι, αλλά ολόκληρο το σύστημα, το οποίο είναι βαθιά διεφθαρμένο και το οποίο η Δύση συντηρεί με μοναδικό σκοπό την καταπολέμηση της Ρωσίας.

 

Ο Ζελένσκι εξελέγη τον Απρίλιο του 2019 με πρόγραμμα της επίτευξης συμφωνίας με τη Ρωσία. Αλλά κανείς δεν τον άφησε να πραγματοποιήσει το πρόγραμμά του. Οι Γερμανοί και οι Γάλλοι τον εμπόδισαν σκόπιμα να εφαρμόσει τις συμφωνίες του Μινσκ. Η απομαγνητοφώνηση της τηλεφωνικής συνομιλίας της 20ής Φεβρουαρίου 2022 μεταξύ του Εμανουέλ Μακρόν και του Βλαντιμίρ Πούτιν δείχνει ότι η Γαλλία κράτησε σκόπιμα την Ουκρανία μακριά από τη λύση. Επιπλέον, στην Ουκρανία, ακροδεξιές και νεοναζιστικές πολιτικές δυνάμεις τον απείλησαν δημοσίως με θάνατο. Ο Ντμίτρι Γιάρος, διοικητής του Ουκρανικού Εθελοντικού Στρατού, δήλωσε τον Μάιο του 2019 ότι τον Ζελένσκι θα τον κρεμάσουν αν εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Με άλλα λόγια, ο Ζελένσκι είναι παγιδευμένος μεταξύ της ιδέας του για επίτευξη συμφωνίας με τη Ρωσία και των απαιτήσεων της Δύσης. Επιπλέον, η Δύση συνειδητοποιεί ότι η στρατηγική του πολέμου μέσω κυρώσεων έχει αποτύχει. Καθώς τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα αυξάνονται, η Δύση θα δυσκολεύεται να υποχωρήσει χωρίς να χάσει το πρόσωπό της. Μια διέξοδος για τη Βρετανία, τις ΗΠΑ, την ΕΕ ή τη Γαλλία θα ήταν η απομάκρυνση του Ζελένσκι. Γι' αυτό, με την επιδείνωση της κατάστασης στην Ουκρανία, νομίζω ότι ο Ζελένσκι έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι η ζωή του απειλείται.

 

Στο τέλος της ημέρας, ο Ζελένσκι είναι ένας δυστυχής τύπος, επειδή οι καλύτεροι εχθροί του είναι αυτοί από τους οποίους εξαρτάται: ο δυτικός κόσμος.

 

TP: Υπάρχουν πολλά βίντεο (ανατριχιαστικά) στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με Ουκρανούς στρατιώτες να επιδίδονται σε σοβαρά εγκλήματα πολέμου; Γιατί δεν βλέπει η Δύση τέτοιες φρικαλεότητες;

 

JB: Πρώτα απ' όλα, θα πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι: σε κάθε πόλεμο, η κάθε εμπόλεμη πλευρά διαπράττει εγκλήματα πολέμου. Το στρατιωτικό προσωπικό που διαπράττει σκόπιμα τέτοια εγκλήματα ατιμάζει τη στολή του και πρέπει να τιμωρείται.

 

Το πρόβλημα προκύπτει όταν τα εγκλήματα πολέμου αποτελούν μέρος ενός σχεδίου ή προκύπτουν από εντολές που δίνονται από την ανώτερη διοίκηση. Αυτό συνέβη όταν οι Κάτω Χώρες άφησαν τον στρατό τους να επιτρέψει τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα το 1995- τα βασανιστήρια στο Αφγανιστάν από τα καναδικά και βρετανικά στρατεύματα, για να μην αναφέρουμε τις αμέτρητες παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου από τις Ηνωμένες Πολιτείες στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Γκουαντάναμο και αλλού με τη συνενοχή της Πολωνίας, της Λιθουανίας ή της Εσθονίας. Αν αυτές είναι δυτικές αξίες, τότε η Ουκρανία βρίσκεται στο σωστό σχολείο.

 

Στην Ουκρανία, το πολιτικό έγκλημα έχει γίνει κοινός τόπος, με τη συνενοχή της Δύσης. Έτσι, όσοι είναι υπέρ μιας διαπραγμάτευσης βγαίνουν από τη μέση. Αυτή είναι η περίπτωση του Ντένις Κιρέγιεφ , ενός από τους Ουκρανούς διαπραγματευτές, ο οποίος δολοφονήθηκε στις 5 Μαρτίου από την ουκρανική υπηρεσία ασφαλείας (SBU) επειδή θεωρήθηκε ιδιαίτερα ευνοϊκός προς τη Ρωσία καιπροδότης. Το ίδιο συνέβη και με τον Ντμίτρυ Ντεμιανένκο , αξιωματικό της SBU, ο οποίος δολοφονήθηκε στις 10 Μαρτίου, επειδή ήταν πολύ θετικός σε μια συμφωνία με τη Ρωσία. Μην ξεχνάτε ότι πρόκειται για μια χώρα που θεωρεί ότι η λήψη ή η παροχή ρωσικής ανθρωπιστικής βοήθειας είναι "δωσιλογισμός".

 

Στις 16 Μαρτίου 2022, ένας δημοσιογράφος του τηλεοπτικού καναλιού Ukraine 24 αναφέρθηκε στον ναζιστή εγκληματία πολέμου Αδόλφο Άιχμαν και ζήτησε τη σφαγή των ρωσόφωνων παιδιών. Στις 21 Μαρτίου, ο στρατιωτικός γιατρός Γκενάντι Ντρούζενκο δήλωνε στο ίδιο κανάλι ότι διέταξε τους γιατρούς του να ευνουχίσουν τους Ρώσους αιχμαλώτους πολέμου. Στα κοινωνικά δίκτυα, οι δηλώσεις αυτές έγιναν γρήγορα προπαγάνδα υπέρ των Ρώσων και οι δύο Ουκρανοί ζήτησαν συγγνώμη για τα λεγόμενά τους, αλλά όχι για την ουσία. Τα ουκρανικά εγκλήματα είχαν αρχίσει να αποκαλύπτονται στα κοινωνικά δίκτυα και στις 27 Μαρτίου ο Ζελένσκι φοβήθηκε ότι αυτό θα έθετε σε κίνδυνο την υποστήριξη των Δυτικών. Ακολούθησε -μάλλον την κατάλληλη στιγμή- η σφαγή της Μπούτσα στις 3 Απριλίου, για την οποία τα πράγματα παραμένουν ασαφή.

 

Η Βρετανία, η οποία είχε τότε την προεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, απέρριψε τρεις φορές το ρωσικό αίτημα να συσταθεί διεθνής επιτροπή διερεύνησης των εγκλημάτων της Μπούτσα. Ο Ουκρανός σοσιαλιστής βουλευτής Ίλια Κίβα αποκάλυψε στο Telegram ότι η τραγωδία της Μπούτσα σχεδιάστηκε από τις ειδικές υπηρεσίες της βρετανικής MI6 και υλοποιήθηκε από τη SBU.

 

Το πρόβλημα είναι ότι οι Ουκρανοί έχουν αντικαταστήσει την "επιχειρησιακή τέχνη" με τη βαρβαρότητα. Από το 2014, προκειμένου να καταπολεμήσει τους αυτονομιστές, η ουκρανική κυβέρνηση δεν προσπάθησε ποτέ να εφαρμόσει στρατηγικές που βασίζονται στην "καρδιά και το μυαλό", τις οποίες χρησιμοποιούσαν οι Βρετανοί τη δεκαετία 1950-1960 στη Νοτιοανατολική Ασία, οι οποίες ήταν πολύ λιγότερο βίαιες αλλά πολύ πιο αποτελεσματικές και μακροχρόνιες. Το Κίεβο προτίμησε να διεξάγει μια Αντιτρομοκρατική Επιχείρηση (ATO) στο Ντονμπάς και να χρησιμοποιήσει τις ίδιες στρατηγικές με αυτές των Αμερικανών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Η καταπολέμηση των τρομοκρατών επιτρέπει κάθε είδους βιαιότητα. Πρόκειται για την ίδια έλλειψη ολιστικής προσέγγισης της σύγκρουσης που οδήγησε στην αποτυχία της Δύσης στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και το Μάλι.

 

Η επιχείρηση αντιμετώπισης της εξέγερσης (COIN) απαιτεί μια πιο εξελιγμένη και ολιστική προσέγγιση. Αλλά το ΝΑΤΟ είναι ανίκανο να αναπτύξει τέτοιες στρατηγικές, όπως έχω διαπιστώσει από πρώτο χέρι στο Αφγανιστάν. Ο πόλεμος στο Ντονμπάς είναι βάναυσος εδώ και 8 χρόνια και έχει οδηγήσει στο θάνατο 10.000 Ουκρανών πολιτών συν 4.000 Ουκρανών στρατιωτικών. Συγκριτικά, σε 30 χρόνια, η σύγκρουση στη Βόρεια Ιρλανδία είχε ως αποτέλεσμα 3.700 θανάτους. Για να δικαιολογήσουν αυτή τη βιαιότητα, οι Ουκρανοί έπρεπε να επινοήσουν τον μύθο της ρωσικής επέμβασης στο Ντονμπάς.

 

Το πρόβλημα είναι ότι η φιλοσοφία των νέων ηγετών της Μαϊντάν ήταν να υπάρξει μια φυλετικά καθαρή Ουκρανία. Με άλλα λόγια, η ενότητα του ουκρανικού λαού δεν επρόκειτο να επιτευχθεί μέσω της ενσωμάτωσης των κοινοτήτων, αλλά μέσω του αποκλεισμού των κοινοτήτων των "κατώτερων φυλών". Μια ιδέα που αναμφίβολα θα ικανοποιούσε τους παππούδες της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και της Κρίστια Φρίλαντ !  Αυτό εξηγεί το λόγο που οι Ουκρανοί τρέφουν κάποια εμπάθεια για τις ρωσόφωνες, ουγγρικές και ρουμανόφωνες μειονότητες της χώρας. Αυτό με τη σειρά του εξηγεί γιατί η Ουγγαρία και η Ρουμανία δεν θέλουν να χρησιμοποιηθούν τα εδάφη τους για την προμήθεια όπλων στην Ουκρανία.

 

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το να πυροβολούν τους ίδιους τους πολίτες τους για να τους εκφοβίσουν δεν αποτελεί πρόβλημα για τους Ουκρανούς. Έτσι εξηγείται ο ψεκασμός χιλιάδων ναρκών κατά προσωπικού PFM-1 ("πεταλούδα"), που μοιάζουν με παιχνίδια, στη ρωσόφωνη πόλη Ντονέτσκ τον Ιούλιο του 2022. Αυτός ο τύπος νάρκης χρησιμοποιείται από έναν αμυνόμενο και όχι από έναν επιτιθέμενο στην κύρια περιοχή δράσης του. Επιπλέον, στην περιοχή αυτή, οι πολιτοφυλακές του Ντονμπάς πολεμούν "στο σπίτι τους", με πληθυσμούς που γνωρίζουν προσωπικά.

 

Νομίζω ότι εγκλήματα πολέμου έχουν διαπραχθεί και από τις δύο πλευρές, αλλά η κάλυψή τους από τα μέσα ενημέρωσης ήταν πολύ διαφορετική. Τα δικά μας μέσα ενημέρωσης έχουν αναφερθεί εκτενώς σε εγκλήματα (αληθινά ή ψευδή) που αποδίδονται στη Ρωσία. Από την άλλη πλευρά, ήταν εξαιρετικά σιωπηλά για τα ουκρανικά εγκλήματα. Δεν γνωρίζουμε όλη την αλήθεια για τη σφαγή της Μπούτσαα, αλλά τα διαθέσιμα στοιχεία υποστηρίζουν την υπόθεση ότι η Ουκρανία σκηνοθέτησε το γεγονός για να καλύψει τα δικά της εγκλήματα. Αποσιωπώντας αυτά τα εγκλήματα, τα δικά μας μέσα ενημέρωσης έχουν γίνει συνένοχα με αυτά και έχουν δημιουργήσει μια αίσθηση ατιμωρησίας που ενθάρρυνε τους Ουκρανούς να διαπράξουν κι άλλα εγκλήματα.

 

TP: Η Λετονία θέλει η Δύση (Αμερική) να χαρακτηρίσει τη Ρωσία "τρομοκρατικό κράτος". Τι γνώμη έχετε γι' αυτό; Αυτό σημαίνει ότι ο πόλεμος έχει πράγματι τελειώσει και η Ρωσία έχει νικήσει;

 

JB: Τα αιτήματα της Εσθονίας και της Λετονίας αποτελούν απάντηση στην έκκληση του Ζελένσκι να χαρακτηριστεί η Ρωσία ως τρομοκρατικό κράτος. Είναι ενδιαφέρον ότι έρχονται την ίδια στιγμή που μια ουκρανική τρομοκρατική εκστρατεία εξαπολύεται στην Κριμαία, στην κατεχόμενη ζώνη της Ουκρανίας και στο υπόλοιπο ρωσικό έδαφος. Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι η Εσθονία ήταν προφανώς συνένοχη στην επίθεση κατά της Ντάρια Ντούγκινα τον Αύγουστο του 2022.

 

Φαίνεται ότι οι Ουκρανοί προβάλλουν με καθρέπτη στους άλλους τα εγκλήματα που διαπράττουν ή τα προβλήματα που έχουν, προκειμένου να τα κρύψουν. Για παράδειγμα, στα τέλη Μαΐου 2022, καθώς η παράδοση του Αζοφστάλ στη Μαριούπολη έδειξε την ύπαρξη νεοναζί στρατιωτών, άρχισαν να ισχυρίζονται ότι υπάρχουν νεοναζί στον ρωσικό στρατό. Τον Αύγουστο του 2022, όταν το Κίεβο προέβαινε σε ενέργειες τρομοκρατικού χαρακτήρα εναντίον του σταθμού παραγωγής ενέργειας Ενεργκοντάρ στην Κριμαία και στο ρωσικό έδαφος, ο Ζελένσκι ζήτησε να θεωρηθεί η Ρωσία τρομοκρατικό κράτος.

 

Στην πραγματικότητα, ο Ζελένσκι συνεχίζει να πιστεύει ότι μπορεί να λύσει το πρόβλημά του μόνο με την ήττα της Ρωσίας και ότι αυτή η ήττα εξαρτάται από τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Η ανακήρυξη της Ρωσίας σε τρομοκρατικό κράτος θα οδηγούσε σε περαιτέρω απομόνωσή της. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κάνει αυτή την έκκληση. Αυτό δείχνει ότι η ετικέτα "τρομοκράτης" είναι περισσότερο πολιτική παρά επιχειρησιακή και ότι όσοι κάνουν τέτοιες προτάσεις δεν έχουν πολύ ξεκάθαρη εικόνα του προβλήματος. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό έχει επιπτώσεις στις διεθνείς σχέσεις. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών ανησυχεί ότι το αίτημα του Ζελένσκι θα εφαρμοστεί από το Κογκρέσο.

 

TP: Ένα από τα πιο θλιβερά αποτελέσματα αυτής της σύγκρουσης Ουκρανίας-Ρωσίας είναι πως η Δύση έδειξε τον χειρότερο εαυτόν της. Τι πιστεύετε ότι θα γίνει από εδώ και πέρα; Τα ίδια ή θα υπάρξουν αλλαγές σε σχέση με το ΝΑΤΟ, τις ουδέτερες χώρες που δεν είναι πλέον ουδέτερες και τον τρόπο με τον οποίο η Δύση επιδιώκει να "κυβερνήσει" τον κόσμο;

 

JB: Η κρίση αυτή αποκαλύπτει διάφορα πράγματα. Πρώτον, ότι το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μόνο όργανα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Οι θεσμοί αυτοί δεν ενεργούν πλέον προς το συμφέρον των μελών τους, αλλά προς το συμφέρον των ΗΠΑ. Οι κυρώσεις που υιοθετήθηκαν υπό την αμερικανική πίεση γυρίζουν μπούμερανγκ στην Ευρώπη, η οποία είναι ο μεγάλος χαμένος σε όλη αυτή την κρίση: υφίσταται τις δικές της κυρώσεις και πρέπει να αντιμετωπίσει τις εντάσεις που προκύπτουν από τις δικές της αποφάσεις.

 

Οι αποφάσεις που λαμβάνουν οι δυτικές κυβερνήσεις αποκαλύπτουν μια γενιά ηγετών που είναι νέοι και άπειροι (όπως η Φινλανδή πρωθυπουργός Σάνα Μάριν ), αδαείς, αλλά νομίζουν ότι είναι έξυπνοι (όπως ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν), δογματικοί (όπως η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ) και φανατικοί (όπως οι ηγέτες των κρατών της Βαλτικής). Όλοι τους μοιράζονται κάποιες από τις ίδιες αδυναμίες, με σημαντικότερη την ανικανότητά τους να διαχειριστούν μια σύνθετη κρίση.

 

Όταν το κεφάλι αδυνατεί να κατανοήσει την πολυπλοκότητα μιας κρίσης, απαντάμε με νταηλίκι και δογματισμό. Αυτό βλέπουμε να συμβαίνει στην Ευρώπη. Οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ιδίως οι χώρες της Βαλτικής και η Πολωνία, έχουν αποδειχθεί πιστοί υπηρέτες της αμερικανικής πολιτικής. Έχουν επίσης επιδείξει ανώριμη, συγκρουσιακή και κοντόφθαλμη διακυβέρνηση. Πρόκειται για χώρες που ποτέ δεν ενσωμάτωσαν τις δυτικές αξίες, που συνεχίζουν να εξυμνούν τις δυνάμεις του Τρίτου Ράιχ και να κάνουν διακρίσεις εις βάρος του δικού τους ρωσόφωνου πληθυσμού.

 

Δεν αναφέρω καν την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έχει αντιταχθεί σθεναρά σε οποιαδήποτε διπλωματική λύση και το μόνο που έχει κάνει είναι να ρίχνει λάδι στη φωτιά.

 

Όσο περισσότερο εμπλέκεσαι σε μια σύγκρουση, τόσο περισσότερο εμπλέκεσαι στην έκβασή της. Αν κερδίσεις, όλα είναι καλά. Αλλά αν η σύγκρουση αποτύχει, θα επωμιστείτε το βάρος της. Αυτό συνέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες στις πρόσφατες συγκρούσεις και αυτό συμβαίνει στην Ουκρανία. Η ήττα της Ουκρανίας γίνεται η ήττα της Δύσης.

 

Ένας άλλος μεγάλος χαμένος σε αυτή τη σύγκρουση είναι σαφώς η Ελβετία. Το ουδέτερο καθεστώς της έχασε ξαφνικά κάθε αξιοπιστία. Στις αρχές Αυγούστου, η Ελβετία και η Ουκρανία σύναψαν συμφωνία που θα επιτρέπει στην ελβετική πρεσβεία στη Μόσχα να προσφέρει προστασία στους Ουκρανούς πολίτες στη Ρωσία. Ωστόσο, για να τεθεί σε ισχύ, πρέπει να αναγνωριστεί από τη Ρωσία. Πολύ λογικά, η Ρωσία αρνήθηκε και δήλωσε ότι "η Ελβετία δυστυχώς έχει χάσει τηνιδιότητά της ως ουδέτερο κράτος και δεν μπορεί να ενεργεί ως διαμεσολαβητής ή ως αντιπρόσωπος".

 

Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή εξέλιξη, διότι η ουδετερότητα δεν είναι απλώς μια μονομερής δήλωση. Πρέπει να γίνει αποδεκτή και να αναγνωριστεί από όλους για να είναι αποτελεσματική. Ωστόσο, η Ελβετία όχι μόνο ευθυγραμμίστηκε με τις δυτικές χώρες, αλλά ήταν ακόμη πιο ακραία από αυτές. Μπορούμε να πούμε ότι μέσα σε λίγες εβδομάδες η Ελβετία κατέστρεψε μια πολιτική που είχε αναγνωριστεί για σχεδόν 170 χρόνια. Αυτό αποτελεί πρόβλημα για την Ελβετία, αλλά μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα και για άλλες χώρες. Ένα ουδέτερο κράτος μπορεί να προσφέρει διέξοδο σε μια κρίση. Σήμερα, οι δυτικές χώρες αναζητούν μια διέξοδο που θα τους επιτρέψει να έρθουν πιο κοντά στη Ρωσία στην προοπτική μιας ενεργειακής κρίσης χωρίς να χάσουν το πρόσωπό τους. Η Τουρκία έχει αναλάβει αυτόν τον ρόλο, αλλά είναι περιορισμένος, καθώς είναι μέλος του ΝΑΤΟ.

 

Σχήμα 3 - Χώρες και οργανισμοί που επέβαλαν κυρώσεις στη Ρωσία. Αν και η Ελβετία είναι ουδέτερη χώρα, βρίσκεται στην πρώτη θέση. Σύμφωνα με δικές της πηγές, αυτό έγινε υπό την πίεση και τον εκβιασμό των Ηνωμένων Πολιτειών. Παρόλα αυτά, πρόκειται για  σοβαρό πλήγμα στην ίδια την αρχή της ουδετερότητας που θα έχει συνέπειες σε άλλες μελλοντικές συγκρούσεις.

Η Δύση δημιούργησε ένα Σιδηρούν Παραπέτασμα 2.0 που θα επηρεάσει τις διεθνείς σχέσεις τα επόμενα χρόνια. Η έλλειψη στρατηγικού οράματος της Δύσης είναι εκπληκτική. Ενώ το ΝΑΤΟ ευθυγραμμίζεται με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και αναπροσανατολίζεται προς την Κίνα, η δυτική στρατηγική έχει ενισχύσει μόνο τον άξονα Μόσχας-Πεκίνου.

 

TP: Τι πιστεύετε ότι σημαίνει τελικά αυτός ο πόλεμος για την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την Κίνα;

 

JB: Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, θα πρέπει πρώτα να απαντήσουμε σε ένα άλλο ερώτημα: "Γιατί αυτή η σύγκρουση είναι πιο καταδικαστέα και με περισσότερες κυρώσεις από τις προηγούμενες συγκρούσεις που ξεκίνησε η Δύση";

 

Μετά τις ήττες στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, της Λιβύης και το Μάλι, ο υπόλοιπος κόσμος περίμενε από τη Δύση να βοηθήσει στην επίλυση αυτής της κρίσης χρησιμοποιώντας την κοινή λογική. Η Δύση σε αυτές τις προσδοκίες ανταποκρίθηκε με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο. Όχι μόνο δεν μπόρεσε κανείς να εξηγήσει γιατί αυτή η σύγκρουση ήταν πιο καταδικαστέα από τις προηγούμενες, αλλά η διαφορετική μεταχείριση μεταξύ της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών έδειξε ότι δίνεται μεγαλύτερη σημασία στον επιτιθέμενο παρά στα θύματα. Οι προσπάθειες να επέλθει η κατάρρευση της Ρωσίας έρχονται σε αντίθεση με την πλήρη ατιμωρησία των χωρών που είπαν ψέματα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, χρησιμοποίησαν βασανιστήρια, προκάλεσαν το θάνατο πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπων και δημιούργησαν 37 εκατομμύρια πρόσφυγες.

 

Αυτή η διαφορετική μεταχείριση πέρασε απαρατήρητη στη Δύση. Όμως ο "υπόλοιπος κόσμος" κατάλαβε ότι έχουμε περάσει από μια "διεθνή τάξη βασισμένη στο δίκαιο" σε μια "διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες" που καθορίζονται από τη Δύση.

 

Πιο πολύ σε υλικό επίπεδο, η κατάσχεση του χρυσού της Βενεζουέλας από τους Βρετανούς το 2020, των κρατικών κεφαλαίων του Αφγανιστάν το 2021 και στη συνέχεια των κρατικών κεφαλαίων της Ρωσίας το 2022 από τις ΗΠΑ, έχει αυξήσει τη δυσπιστία των συμμάχων της Δύσης. Αυτό δείχνει ότι ο μη δυτικός κόσμος δεν προστατεύεται πλέον από το δίκαιο και ότι εξαρτάται από την καλή θέληση της Δύσης.

 

Η σύγκρουση αυτή είναι πιθανώς το σημείο εκκίνησης μιας νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Ο κόσμος δεν πρόκειται να αλλάξει μονομιάς, αλλά η σύγκρουση έχει αυξήσει την προσοχή του υπόλοιπου κόσμου. Γιαυτό όταν λέμε ότι η "διεθνής κοινότητα" καταδικάζει τη Ρωσία, στην πραγματικότητα εννούμε το 18% του παγκόσμιου πληθυσμού και μόνο.

 

Ορισμένοι παράγοντες που παραδοσιακά βρίσκονται κοντά στη Δύση απομακρύνονται σταδιακά από αυτήν. Στις 15 Ιουλίου 2022, ο Τζο Μπάιντεν επισκέφθηκε τον Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν (MbS) με δύο στόχους: να αποτρέψει τη Σαουδική Αραβία από το να προσεγγίσει τη Ρωσία και την Κίνα και να του ζητήσει να αυξήσει την παραγωγή πετρελαίου. Όμως, τέσσερις ημέρες νωρίτερα, ο MbS υπέβαλε επίσημο αίτημα να γίνει μέλος των BRICS και μια εβδομάδα αργότερα, στις 21 Ιουλίου, ο MbS τηλεφώνησε στον Βλαντιμίρ Πούτιν για να επιβεβαιώσει ότι θα παραμείνει στην απόφαση του ΟΠΕΚ+. Με άλλα λόγια: καμία αύξηση της παραγωγής πετρελαίου. Αυτό ηταν ένα χαστούκι στο πρόσωπο της Δύσης και του ισχυρότερου εκπροσώπου της.

 

Η Σαουδική Αραβία αποφάσισε τώρα να δεχτεί το κινεζικό νόμισμα ως πληρωμή για το πετρέλαιό της. Πρόκειται για ένα σημαντικό γεγονός, το οποίο τείνει να υποδηλώσει απώλεια εμπιστοσύνης στο δολάριο. Οι συνέπειες είναι δυνητικά τεράστιες. Το πετροδολάριο καθιερώθηκε από τις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1970 για να χρηματοδοτήσει το έλλειμμά τους. Αναγκάζοντας τις άλλες χώρες να αγοράζουν δολάρια, επιτρέπει στις ΗΠΑ να τυπώνουν δολάρια χωρίς να παγιδεύονται σε έναν πληθωριστικό βρόγχο. Χάρη στο πετροδολάριο, η οικονομία των ΗΠΑ -που είναι ουσιαστικά μια καταναλωτική οικονομία- υποστηρίζεται από τις οικονομίες άλλων χωρών σε όλο τον κόσμο. Η κατάρρευση του πετροδολαρίου θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες για την οικονομία των ΗΠΑ, όπως το θέτει ο πρώην Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Ρον Πολ.

 

Επιπλέον, οι κυρώσεις έφεραν πιο κοντά την Κίνα και τη Ρωσία, που αμφότερες έχουν στοχοποιηθεί από τη Δύση. Αυτό έχει επιταχύνει τον σχηματισμό ενός ευρασιατικού μπλοκ και έχει ενισχύσει τη θέση και των δύο χωρών στον κόσμο. Η Ινδία, την οποία οι ΗΠΑ έχουν περιφρονήσει ως "δεύτερης κατηγορίας" εταίρο της "τετράδας", έχει έρθει πιο κοντά στη Ρωσία και την Κίνα, παρά τις διαφορές της με την τελευταία.

 

Σήμερα, η Κίνα είναι ο κύριος πάροχος υποδομών στον Τρίτο Κόσμο. Ειδικότερα, ο τρόπος αλληλεπίδρασής της με τις αφρικανικές χώρες ανταποκρίνεται περισσότερο στις προσδοκίες των χωρών αυτών. Η συνεργασία με πρώην αποικιοκρατικές δυνάμεις όπως η Γαλλία και ο αμερικανικός ιμπεριαλιστικός πατερναλισμός δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτες. Για παράδειγμα, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και το Μάλι ζήτησαν από τη Γαλλία να εγκαταλείψει τις χώρες τους και στράφηκαν προς τη Ρωσία.

 

Στη σύνοδο κορυφής της Ένωσης των Κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN), οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν με υπερηφάνεια τη συνεισφορά τους με ένα ποσό 150 εκατομμύριων δολαρίων για "ενίσχυση της θέσης της στον ευρύτερο γεωπολιτικό ανταγωνισμό με την Κίνα". Αλλά τον Νοέμβριο του 2021, ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ προσέφερε 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια στις ίδιες χώρες για την καταπολέμηση της πανδημίας και την προώθηση της οικονομικής ανάκαμψης. Χρησιμοποιώντας τα χρήματά τους για να διεξάγουν πόλεμο, οι ΗΠΑ δεν έχουν πλέον χρήματα για να σφυρηλατήσουν και να εδραιώσουν συμμαχίες.

 

Η απώλεια επιρροής της Δύσης πηγάζει από το γεγονός ότι συνεχίζει να αντιμετωπίζει τον "υπόλοιπο κόσμο" σαν "μικρά παιδιά" και παραμελεί τη χρησιμότητα της καλής διπλωματίας.

 

Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι η αφορμή για αυτά τα φαινόμενα, τα οποία ξεκίνησαν πριν από μερικά χρόνια, αλλά είναι σίγουρα μια διδακτική εμπειρία και επιταχυντής καταστάσεων.

 

TP: Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν ότι ο Πούτιν μπορεί να είναι σοβαρά άρρωστος. Αν ο Πούτιν πεθάνει ξαφνικά, αυτό θα κάνει κάποια διαφορά στον πόλεμο;

 

JB: Φαίνεται ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι μια μοναδική ιατρική περίπτωση στον κόσμο: πάσχει από καρκίνο του στομάχου, λευχαιμία, μια άγνωστη αλλά ανίατη και στο τελικό στάδιο ασθένεια και φέρεται να είναι ήδη νεκρός. Ωστόσο, τον Ιούλιο του 2022, στο Φόρουμ Ασπεν για την Ασφάλεια, ο διευθυντής της CIA Γουίλιαμ Μπερνς δήλωνε ότι ο Πούτιν ήταν"πολύ υγιής" και ότι δεν υπάρχουν "πληροφορίες που να υποδηλώνουν ότι είναι σε κακή κατάσταση η υγεία του". Αυτό δείχνει τον τρόπο που δουλεύουν αυτοί που υποστηρίζουν ότι είναι δημοσιογράφοι!

 

Πρόκειται για ευσεβείς πόθους και, στα υψηλότερα κλιμάκια της εξουσίας, απηχεί τις εκκλήσεις για τρομοκρατία και  φυσική εξόντωση του Βλαντιμίρ Πούτιν.

 

Η Δύση έχει προσωποποιήσει τη ρωσική πολιτική μέσω του Πούτιν, επειδή είναι αυτός που προώθησε την ανασυγκρότηση της Ρωσίας μετά την εποχή Γέλτσιν. Οι Αμερικανοί αρέσκονται να είναι πρωταθλητές όταν δεν υπάρχουν ανταγωνιστές και βλέπουν τους άλλους ως εχθρούς. Αυτό συμβαίνει με τη Γερμανία, την Ευρώπη, τη Ρωσία και την Κίνα.

 

Αλλά οι "ειδικοί" μας γνωρίζουν ελάχιστα για τη ρωσική πολιτική. Γιατί στην πραγματικότητα, ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι περισσότερο ένα "περιστέρι" στο ρωσικό πολιτικό τοπίο. Με δεδομένο το κλίμα που έχουμε δημιουργήσει με τη Ρωσία, δεν αποκλείεται η εξαφάνισή του να οδηγήσει στην εμφάνιση πιο επιθετικών δυνάμεων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι χώρες όπως η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Πολωνία ή η Γεωργία δεν ανέπτυξαν ποτέ ευρωπαϊκές δημοκρατικές αξίες. Εξακολουθούν να εφαρμόζουν πολιτικές διακρίσεων απέναντι στους εθνοτικά Ρώσους οι οποίες απέχουν πολύ από τις ευρωπαϊκές αξίες και συμπεριφέρονται σαν ανώριμοι προβοκάτορες. Νομίζω ότι αν ο Πούτιν εξαφανιζόταν για κάποιο λόγο, οι συγκρούσεις με αυτές τις χώρες θα έπαιρναν νέα διάσταση.

 

TP: Πόσο ενωμένη είναι η Ρωσία σήμερα; Έχει δημιουργήσει ο πόλεμος μια πιο σοβαρή αντιπολίτευση από αυτή που υπήρχε προηγουμένως στο εσωτερικό της Ρωσίας;

 

JB: Όχι, το αντίθετο. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν κατανοούν καλά τον εχθρό τους: ο ρωσικός λαός είναι πολύ πατριωτικός και ενωμένος. Η εμμονή της Δύσης να " τιμωρήσει " τον ρωσικό λαό το μόνο που έχει καταφέρει είναι να τον φέρει πιο κοντά στους ηγέτες του. Στην πραγματικότητα, επιδιώκοντας να διχάσουν τη ρωσική κοινωνία σε μια προσπάθεια να ανατρέψουν την κυβέρνηση, οι δυτικές κυρώσεις -συμπεριλαμβανομένων και των πιο ηλίθιων- επιβεβαίωσαν αυτό που το Κρεμλίνο λέει εδώ και χρόνια: ότι η Δύση τρέφει βαθύ μίσος για τους Ρώσους. Αυτό που κάποτε έλεγαν ότι είναι ψέμα, τώρα επιβεβαιώνεται στη ρωσική κοινή γνώμη με συνέπεια η εμπιστοσύνη του λαού στην κυβέρνηση να έχει ενισχυθεί.

 

Τα ποσοστά αποδοχής του που δίνει το Κέντρο Levada (το οποίο από τις ρωσικές αρχές θεωρείται "ξένος πράκτορας") δείχνουν ότι η κοινή γνώμη έχει συσπειρωθεί γύρω από τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τη ρωσική κυβέρνηση. Τον Ιανουάριο του 2022, το ποσοστό αποδοχής του Βλαντίμιρ Πούτιν ήταν 69% και της κυβέρνησης 53%. Σήμερα, το ποσοστό αποδοχής του Πούτιν παραμένει σταθερό γύρω στο 83% από τον Μάρτιο και το ποσοστό αποδοχής της κυβέρνησης βρίσκεται στο 71%. Τον Ιανουάριο, το 29% δεν αποδεχόταν τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ενώ τον Ιούλιο το ποσοστό αυτό ήταν μόλις 15%.

 

Σύμφωνα με το Κέντρο Levada, ακόμη και η ρωσική επιχείρηση στην Ουκρανία απολαμβάνει την πλειοψηφία των ευνοϊκών προτιμήσεων. Τον Μάρτιο, το 81% των Ρώσων ήταν υπέρ της επιχείρησης, ενώ στα τέλη Μαρτίου το ποσοστό αυτό έπεσε στο 74%, πιθανότατα λόγω των επιπτώσεων των κυρώσεων, και στη συνέχεια ανέβηκε και πάλι. Τον Ιούλιο του 2022, το 76% των ερωτηθέντων ήταν υπέρ τηςεπιχείρησης.

 

Σχήμα 4 - Δεν υποστηρίζουν όλοι οι Ρώσοι την ειδική επιχείρηση στην Ουκρανία, αλλά τα τρία τέταρτα του πληθυσμού την υποστηρίζει. Τα ουκρανικά εγκλήματα πολέμου, οι δυτικές κυρώσεις και η καλή διαχείριση της οικονομίας από τις ρωσικές αρχές εξηγούν αυτή την υποστήριξη. [Πηγή]

 

Το πρόβλημα είναι ότι οι δημοσιογράφοι μας δεν έχουν ούτε κουλτούρα ούτε δημοσιογραφική πειθαρχία και τα αντικαθιστούν με τις δικές τους πεποιθήσεις. Πρόκειται για μια μορφή συνωμοσίας που αποσκοπεί στη δημιουργία μιας ψεύτικης πραγματικότητας με βάση αυτά που πιστεύει κανείς και όχι τα γεγονότα. Για παράδειγμα, λίγοι γνωρίζουν (ή θέλουν να γνωρίζουν) ότι ο Αλεξέι Ναβάλνι δήλωσε ότι δεν θα επιστρέψει την Κριμαία στην Ουκρανία. Οι ενέργειες της Δύσης έχουν εξαφανίσει εντελώς την αντιπολίτευση, όχι λόγω της "καταστολής του Πούτιν", αλλά επειδή στη Ρωσία η αντίσταση στην ανάμειξη ξένων δυνάμεων και η βαθιά περιφρόνηση της Δύσης για τους Ρώσους είναι μια διακομματική υπόθεση. Ακριβώς όπως το μίσος για τους Ρώσους στη Δύση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προσωπικότητες όπως ο Αλεξέι Ναβάλνι, ο οποίος ποτέ δεν είχε πολύ μεγάλη δημοτικότητα, έχουν εξαφανιστεί εντελώς από το τοπίο των λαϊκών μέσων ενημέρωσης.

 

Επιπλέον, ακόμη και αν οι κυρώσεις είχαν αρνητικό αντίκτυπο στη ρωσική οικονομία, ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση χειρίστηκε τα πράγματα από το 2014 και μετά δείχνει μεγάλη γνώση των οικονομικών μηχανισμών και μεγάλο ρεαλισμό στην εκτίμηση της κατάστασης. Υπάρχει αύξηση των τιμών στη Ρωσία, αλλά είναι πολύ χαμηλότερη από ό,τι στην Ευρώπη, και ενώ οι δυτικές οικονομίες αυξάνουν τα βασικά τους επιτόκια, η Ρωσία μειώνει τα δικά της.

 

Η Ρωσίδα δημοσιογράφος Μαρίνα Οβσιανίκοβα είναι ένα παράδειγμα ως έκφραση της αντιπολίτευσης στη Ρωσία. Η περίπτωσή της είναι ενδιαφέρουσα γιατί, ως συνήθως, δεν τα λέμε όλα.

 

Στις 14 Μαρτίου του 2022, προκάλεσε το διεθνές χειροκρότημα διακόπτοντας το δελτίο ειδήσεων του ρωσικού Πρώτου Καναλιού με μια αφίσα που ζητούσε τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Συνελήφθη και της επιβλήθηκε πρόστιμο 280 δολαρίων.

 

Τον Μάιο, η γερμανική εφημερίδα Die Welt της προσέφερε δουλειά στη Γερμανία, αλλά στο Βερολίνο, φιλοουκρανοί ακτιβιστές διαδήλωσαν για να πείσουν την εφημερίδα να σταματήσει τη συνεργασία της μαζί της. Το μέσο ενημέρωσης Politico έφτασε μάλιστα στο σημείο να γράψει ότι μπορεί να είναι πράκτορας του Κρεμλίνου!

 

Το αποτέλεσμα ήταν, τον Ιούνιο του 2022, να εγκαταλείψει τη Γερμανία για να ζήσει στην Οδησσό, τη γενέτειρά της. Αλλά αντί να την ευγνωμονούν, οι Ουκρανοί την έβαλαν στη μαύρη λίστα του Mirotvorets, όπου κατηγορείται για προδοσία, "συμμετοχή στις ειδικές επιχειρήσεις πληροφόρησης και προπαγάνδας του Κρεμλίνου" και "συνενοχή με τους εισβολείς".

 

Η ιστοσελίδα Mirotvorets είναι μια "λίστα θανάτου" για πολιτικούς, δημοσιογράφους ή προσωπικότητες που δεν συμμερίζονται την άποψη της ουκρανικής κυβέρνησης. Αρκετοί από τους ανθρώπους που περιλαμβάνονται στη λίστα έχουν δολοφονηθεί. Τον Οκτώβριο του 2019, ο ΟΗΕ ζήτησε το κλείσιμο τουιστότοπου, αλλά αυτό απορρίφθηκε από την ουκρανική Βουλή. Πρέπει να σημειωθεί ότι κανένα από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης δεν έχει καταδικάσει αυτή την πρακτική, η οποία απέχει πολύ από τις αξίες που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται. Με άλλα λόγια, τα μέσα ενημέρωσης μας υποστηρίζουν αυτές τις πρακτικές που παλαιότερα αποδίδονταν σε καθεστώτα της Νότιας Αμερικής.

 

Εικόνα 5 - Η Darya Dugina χαρακτηρίζεται ως "εκκαθαρισμένη".

Στη συνέχεια, η Οβσιανίκοβα επέστρεψε στη Ρωσία, όπου διαδήλωσε κατά του πολέμου, αποκαλώντας τον Πούτιν "δολοφόνο", και συνελήφθη από την αστυνομία και τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό για τρεις μήνες. Σε αυτό το σημείο, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης άρχισαν να διαμαρτύρονται.

 

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ρωσίδα δημοσιογράφος Ντάρια Ντούγκινα, θύμα βομβιστικής επίθεσης στη Μόσχα στις 21 Αυγούστου 2022, ήταν στη λίστα Mirotvorets και ο φάκελός της είχε την ένδειξη "εκκαθαρισμένη". Φυσικά, κανένα δυτικό μέσο ενημέρωσης δεν ανέφερε ότι είχε στοχοποιηθεί από την ιστοσελίδα Mirotvorets, η οποία θεωρείται ότι συνδέεται με τη SBU, καθώς αυτό θα έτεινε να υποστηρίξει τις καταγγελλίες της Ρωσίας.

 

Η Γερμανίδα δημοσιογράφος Αλίνα Λιπ , της οποίας οι αποκαλύψεις για τα εγκλήματα της Ουκρανίας και της Δύσης στο Ντονμπάς είναι ανησυχητικές, φιγουράρει και αυτή στην ιστοσελίδα Mirotvorets. Επιπλέον, η Αλίνα Λιπ  καταδικάστηκε ερήμην σε τρία χρόνια φυλάκιση από γερμανικό δικαστήριο επειδή ισχυρίστηκε ότι τα ρωσικά στρατεύματα "απελευθέρωσαν" περιοχές στην Ουκρανία και έτσι "επαίνεσε εγκληματικές δραστηριότητες". Όπως γίνεται αντιληπτό, οι γερμανικές αρχές λειτουργούν όπως τα νεοναζιστικά στοιχεία στην Ουκρανία. Οι σημερινοί πολιτικοί είναι άξια τέκνα των παππούδων τους!

 

Μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι ακόμη και αν υπάρχουν κάποιοι που αντιτίθενται στον πόλεμο, η ρωσική κοινή γνώμη στηρίζει σε συντριπτικό βαθμό την κυβέρνησή της. Οι δυτικές κυρώσεις έχουν απλώς ενισχύσει την αξιοπιστία του Ρώσου προέδρου.

 

Τελικά, η άποψή μου είναι να μην ακολουθήσουμε την ίδια προσέγγιση με τα ΜΜΕ μας και να αντικαταστήσουμε το μίσος της Ρωσίας με αυτό της Ουκρανίας. Αντίθετα, θέλω να δείξω ότι ο κόσμος δεν είναι ούτε μαύρος ούτε άσπρος και ότι οι δυτικές χώρες έχουν παρατραβήξει την κατάσταση. Όσοι συμπονούν την Ουκρανία θα έπρεπε να είχαν πιέσει τις κυβερνήσεις μας να εφαρμόσουν τις συμφωνημένες πολιτικές λύσεις το 2014 και το 2015. Δεν έκαναν τίποτα και τώρα πιέζουν την Ουκρανία να πολεμήσει. Αλλά δεν βρισκόμαστε πλέον στο 2021. Σήμερα, πρέπει να αποδεχτούμε τις συνέπειες των μη αποφάσεων μας και να βοηθήσουμε την Ουκρανία να ανακάμψει. Αλλά αυτό δεν πρέπει να γίνει εις βάρος του ρωσόφωνου πληθυσμού της, όπως κάναμε μέχρι τώρα, αλλά μαζί με τον ρωσόφωνο λαό, χωρίς αποκλεισμούς. Αν δω τι λένε τα μέσα ενημέρωσης στη Γαλλία, την Ελβετία και το Βέλγιο, βρισκόμαστε ακόμη πολύ μακριά από τον στόχο.

 

TP: Σας ευχαριστώ πολύ, κ. Baud, για αυτή την πολύ διαφωτιστική συζήτηση.

 

The Postil (TP)

 

ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙΟΤΕΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ : Η στρατιωτική κατάσταση στην Ουκρανία

 

https://pergadi.blogspot.com/search?q=Jacques+Baud