Ζακ Φ. Μπάουντ
Η ανακατάληψη της περιοχής του Χάρκοβου στις αρχές Σεπτεμβρίου
φαίνεται πως αποτελεί επιτυχία των ουκρανικών δυνάμεων. Τα μέσα ενημέρωσης πανηγύρισαν και αναμετέδωσαν την ουκρανική προπαγάνδα θέλοντας να μας δώσουν μια
εικόνα που δεν είναι απολύτως ακριβής. Μια πιο προσεκτική όμως ματιά στο πεδίο των μαχών θα έπρεπε να είχε κάνει την Ουκρανία πιο προσεκτική.
Από στρατιωτική άποψη, η επιχείρηση είναι μια τακτική
νίκη των Ουκρανών αλλά και μια επιχειρησιακή /στρατηγική νίκη του ρωσικού συνασπισμού.
Από ουκρανικής πλευράς, το Κίεβο πιεζόταν να
εμφανίσει κάποια επιτυχία στο πεδίο των μαχών. Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι φοβόταν την
κόπωση της Δύσης και ότι η υποστήριξή της θα σταματούσε. Για το λόγο αυτό οι
Αμερικανοί και οι Βρετανοί τον πίεζαν να επιτεθεί στον τομέα
της Χερσώνας. Οι επιθέσεις αυτές, που πραγματοποιήθηκαν με ανοργάνωτο τρόπο, με
δυσανάλογες απώλειες και χωρίς επιτυχία, δημιούργησαν εντάσεις μεταξύ του Ζελένσκι
και του στρατιωτικού του επιτελείου.
Εδώ και αρκετές εβδομάδες, δυτικοί εμπειρογνώμονες αμφισβητούν
την παρουσία των Ρώσων στην περιοχή του Χάρκοβου, καθώς ήταν σαφές ότι δεν είχαν
καμία πρόθεση να πολεμήσουν στην πόλη. Στην πραγματικότητα, η παρουσία τους
στην περιοχή είχε το μοναδικό στόχο να απασχολήσει τα ουκρανικά στρατεύματα και να μην πάνε στο Ντονμπάς, που είναι και ο πραγματικός επιχειρησιακός στόχος των
Ρώσων.
Τον Αύγουστο, όλες οι ενδείξεις έδειχναν ότι οι Ρώσοι
σχεδίαζαν να εγκαταλείψουν την περιοχή πολύ πριν την έναρξη της ουκρανικής
επίθεσης. Ετσι λοιπόν, αποχώρησαν με τάξη, μαζί με ορισμένους αμάχους που θα
μπορούσαν να γίνουν αντικείμενο αντιποίνων. Απόδειξη , ότι η τεράστια
αποθήκη πυρομαχικών στην Balaklaya ήταν
άδεια όταν την βρήκαν οι Ουκρανοί, αφού οι Ρώσοι είχαν εκκενώσει με τάξη όλο το προσωπικό και τον εξοπλισμό αρκετές ημέρες νωρίτερα. Οι Ρώσοι
είχαν εγκαταλείψει ακόμη και περιοχές στις οποίες η Ουκρανία δεν είχε επιτεθεί.
Μόνο λίγοι στρατιώτες της ρωσικής εθνοφρουράς και της πολιτοφυλακής του Ντονμπάς
παρέμειναν εκεί όταν οι Ουκρανοί μπήκαν στην περιοχή.
Οι Ουκρανοί από τον Αύγουστο είχαν επιτεθεί κάμποσες φορές στην περιοχή της Χερσώνας, και το αποτέλεσμα ήταν να υποστούν αλεπάλληλες ήττες και τεράστιες απώλειες. Όταν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες είδαν τους Ρώσους να αποχωρούν από την περιοχή του Χάρκοβου, το θεώρησαν σαν μια ευκαιρία για τους Ουκρανούς να επιτύχουν μια νίκη και τους πέρασαν την πληροφορία. Τότε, η Ουκρανία αποφάσισε ξαφνικά να επιτεθεί στην περιοχή του Χάρκοβου, η οποία ήταν ήδη σχεδόν άδεια από ρωσικά στρατεύματα.
Προφανώς, οι Ρώσοι είχαν προβλέψει τη διοργάνωση δημοψηφισμάτων
στις περιοχές Λουγκάνσκ, Ντονέτσκ, Ζαπορόζε και Χερσώνα. Συνειδητοποίησαν ότι
το έδαφος του Χάρκοβου δεν είχε άμεση σχέση με τους στόχους τους και ότι η κατάσταση ήταν ίδια όπως στο Φιδονήσι τον Ιούνιο: η ενέργεια που θα ξόδευαν για την υπεράσπιση αυτού του εδάφους ήταν μεγαλύτερη από τη στρατηγική του
σημασία.
Αποχωρώντας από το Χάρκοβο, ο ρωσικός συνασπισμός κατάφερε να
εδραιώσει την αμυντική του γραμμή πίσω από τον ποταμό Όσκολ και να ενισχύσει
την παρουσία του στο βόρειο τμήμα του Ντονμπάς. Ετσι,κατάφερε να κάνει μια σημαντική
πρόοδο στην περιοχή του Μπαχμούτ, ένα σημείο-κλειδί στον τομέα Σλαβιάνσκ-Κραματόρσκ,
που αποτελεί και τον πραγματικό επιχειρησιακό στόχο του ρωσικού συνασπισμού.
Καθώς δεν υπήρχαν πλέον στρατεύματα στο Χάρκοβο για να
"καθηλώσουν" τον ουκρανικό στρατό, οι Ρώσοι έπρεπε να επιτεθούν στις υποδομές
ηλεκτρικής ενέργειας για να μην επιτρέψουν στις ουκρανικές ενισχύσεις να φτάσουν με
τρένα στο Ντονμπάς.
Το αποτέλεσμα, σήμερα είναι,πως όλες οι δυνάμεις του ρωσικού
συνασπισμού βρίσκονται εντός αυτών που μπορούν να γίνουν τα νέα σύνορα της
Ρωσίας μετά τα δημοψηφίσματα στις τέσσερις νότιες περιφέρειες της Ουκρανίας.
Για τους Ουκρανούς, είναι μια Πύρρειος νίκη. Προχώρησαν στο
Χάρκοβο χωρίς να συναντήσουν αντίσταση και δεν έγινε σχεδόν καμία μάχη.
Αντίθετα, η περιοχή έγινε μια τεράστια "ζώνη θανάτου" ("зона
поражения"), όπου το ρωσικό πυροβολικό έβγαλε εκτός μάχης γύρω στους 4.000-5.000 Ουκρανούς (περίπου 2 ταξιαρχίες), ενώ ο ρωσικός συνασπισμός υπέστη
μόνο οριακές απώλειες, καθώς δεν έγινε μάχη.
Οι απώλειες αυτές έρχονται να προστεθούν σε αυτές των επιθέσεων στη Χερσώνα. Σύμφωνα με τον Σεργκέι Σοϊγκού, το Ρώσο υπουργό Άμυνας,
οι Ουκρανοί έχασαν περίπου 7.000 άνδρες τις τρεις πρώτες εβδομάδες του
Σεπτεμβρίου. Αν και τα στοιχεία αυτά δεν μπορούν να επαληθευτούν, η τάξη
μεγέθους τους ταιριάζει με τις εκτιμήσεις ορισμένων δυτικών εμπειρογνωμόνων. Με
άλλα λόγια, φαίνεται ότι οι Ουκρανοί έχασαν περίπου το 25% από τις 10 ταξιαρχίες που συγκροτήθηκαν και εξοπλίστηκαν τους τελευταίους μήνες με τη βοήθεια της
Δύσης. Αυτό απέχει πολύ από τον στρατό του ενός εκατομμυρίου ανδρών που
αναφέρουν οι Ουκρανοί ηγέτες.
Από πολιτική άποψη, πρόκειται για μια στρατηγική νίκη των
Ουκρανών και μια τακτική ήττα των Ρώσων. Είναι η πρώτη φορά που οι Ουκρανοί
ανακαταλαμβάνουν τόσο μεγάλο έδαφος από το 2014, ενώ οι Ρώσοι φαίνεται να
χάνουν. Οι Ουκρανοί κατάφεραν να εκμεταλλευτούν αυτή την ευκαιρία και να εκμεταλλευθούν επικοινωνιακά την τελική τους νίκη, δημιουργώντας αναμφίβολα υπερβολικές
ελπίδες και κάνοντάς τους ακόμα λιγότερο πρόθυμους, να εμπλακούν σε
διαπραγματεύσεις.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η
πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δήλωσε ότι "δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για κατευνασμό". Αυτή η πύρρειος νίκη είναι επομένως ένα
δηλητηριώδες δώρο στην Ουκρανία αφού έκανε τη Δύση να υπερεκτιμήσει τις
δυνατότητες των ουκρανικών δυνάμεων και να τις ωθήσει να εμπλακούν σε περαιτέρω
επιθέσεις, αντί να διαπραγματευτούν.
Οι λέξεις "νίκη" και "ήττα" θα πρέπει να χρησιμοποιούνται προσεκτικά. Οι διακηρυγμένοι στόχοι του Βλαντιμίρ Πούτιν για "αποστρατιωτικοποίηση" και "αποναζιστικοποίηση" δεν αφορούν την κατάκτηση εδαφών, αλλά την εξουδετέρωση των απειλών κατά του Ντονμπάς. Με άλλα λόγια, οι Ουκρανοί μάχονται για εδάφη, ενώ οι Ρώσοι επιδιώκουν να καταστρέψουν τις δυνάμεις των αντιπάλων τους. Κρατώντας εδάφη οι Ουκρανοί κατά κάποιον τρόπο,κάνουν τη δουλειά των Ρώσων πιο εύκολη. Μπορείτε πάντα να ανακτήσετε κάποια εδάφη – αλλά δεν μπορείτε να ανακτήσετε ανθρώπινες ζωές.
Με την πεποίθηση ότι αποδυναμώνουν τη Ρωσία, τα ΜΜΕ προωθούν τη σταδιακή εξαφάνιση της ουκρανικής κοινωνίας. Φαίνεται παράδοξο,
αλλά αυτό συνάδει με τον τρόπο που οι ηγέτες μας βλέπουν την Ουκρανία. Δεν
αντέδρασαν στις σφαγές των ρωσόφωνων Ουκρανών πολιτών στο Ντονμπάς από το 2014 μέχρι
και το 2022, ούτε αναφέρουν τις απώλειες της Ουκρανίας σήμερα. Στην
πραγματικότητα, για τα δικά μας μέσα ενημέρωσης και τις αρχές μας, οι Ουκρανοί είναι ένα
είδος "Untermenschen" [υπανθρώπων], η ζωή των οποίων είναι μόνο
για την ικανοποίηση των στόχων των πολιτικών μας.
Από τις 23 μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου, σε εξέλιξη είναι τέσσερα δημοψηφίσματα και οι τοπικοί πληθυσμοί πρέπει να απαντήσουν σε διαφορετικά ερωτήματα ανάλογα με την περιοχή τους. Στις αυτοανακηρυχθείσες δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, οι οποίες είναι επίσημα ανεξάρτητες, το ερώτημα είναι αν ο πληθυσμός θέλει να ενταχθεί στη Ρωσία ή όχι. Στις περιφέρειες Χερσώνα και Ζαπορόζε, οι οποίες εξακολουθούν να αποτελούν επίσημα μέρος της Ουκρανίας, το ερώτημα είναι αν ο πληθυσμός θέλει να παραμείνει εντός της Ουκρανίας, αν θέλει να είναι ανεξάρτητος ή αν θέλει να γίνει μέρος της Ρωσίας.
Ωστόσο,σε αυτή τη φάση υπάρχουν ακόμη κάποια άγνωστα ζητήματα ,
όπως το ποια θα είναι τα σύνορα των οντοτήτων που θα προσαρτηθούν στη Ρωσία. Θα
είναι τα σύνορα των περιοχών που κατέχει σήμερα ο ρωσικός συνασπισμός ή τα
σύνορα των ουκρανικών περιοχών; Εάν είναι το δεύτερο, τότε θα μπορούσαμε να
έχουμε ακόμα ρωσικές επιθέσεις για την κατάληψη των υπόλοιπων περιοχών
(oblasts).
Είναι δύσκολο να εκτιμηθεί το αποτέλεσμα των
δημοψηφισμάτων, αν και μπορεί κανείς να υποθέσει ότι οι ρωσόφωνοι Ουκρανοί θα
θελήσουν πιθανότατα να φύγουν από την Ουκρανία. Οι δημοσκοπήσεις, η αξιοπιστία
των οποίων δεν μπορεί να εκτιμηθεί, δείχνουν ότι το 80-90% είναι υπέρ της
ένταξης στη Ρωσία. Αυτό φαίνεται ρεαλιστικό εξαιτίας διαφόρων παραγόντων.
Πρώτον, από το 2014, οι γλωσσικές μειονότητες στην Ουκρανία
υπόκεινται σε περιορισμούς που τις έχουν καταστήσει πολίτες 2ης κατηγορίας. Το
αποτέλεσμα είναι, η ουκρανική πολιτική να έχει κάνει τους ρωσόφωνους πολίτες να
μην αισθάνονται πλέον Ουκρανοί. Η κατάσταση αυτή επιβαρύνθηκε ακόμη περισσότερο
με τον νόμο για τα δικαιώματα των αυτόχθονων λαών τον Ιούλιο του 2021, ο
οποίος κατά κάποιο τρόπο είναι ισοδύναμος με τους νόμους της Νυρεμβέργης του
1935, οι οποίοι έδιναν διαφορετικά δικαιώματα στους πολίτες ανάλογα με την
εθνοτική τους καταγωγή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Βλαντιμίρ Πούτιν
έγραψε ένα άρθρο στις 12 Ιουλίου 2021 καλώντας την Ουκρανία να θεωρήσει τους
ρωσόφωνους ως μέρος του ουκρανικού έθνους και να μην κάνει διακρίσεις εναντίον
τους, όπως προτείνει ο νέος νόμος.
Φυσικά, καμία δυτική χώρα δεν διαμαρτυρήθηκε για τον νόμο
αυτό, ο οποίος αποτελεί συνέχεια της κατάργησης του νόμου για τις επίσημες
γλώσσες τον Φεβρουάριο του 2014, που ήταν και η αιτία για την απόσχιση της
Κριμαίας και του Ντονμπάς.
Δεύτερον, στον αγώνα τους κατά της απόσχισης του Ντονμπάς, οι
Ουκρανοί δεν προσπάθησαν ποτέ να κερδίσουν τις "καρδιές και τα μυαλά"
των εξεγερμένων. Αντίθετα, έκαναν τα πάντα για να τους απομακρύνουν
περισσότερο, βομβαρδίζοντάς τους, ναρκοθετώντας τους δρόμους τους, κόβοντας το
πόσιμο νερό, σταματώντας την καταβολή συντάξεων και μισθών ή σταματώντας όλες
τις τραπεζικές υπηρεσίες. Αυτό είναι το ακριβώς αντίθετο μιας αποτελεσματικής
στρατηγικής κατά των εξεγέρσεων.
Τέλος, οι βομβαρδισμοί και οι πυραυλικές επιθέσεις κατά του
πληθυσμού του Ντονέτσκ και άλλων πόλεων στην περιοχή Ζαπορόζε και Χερσώνα,
προκειμένου να εκφοβίσουν τον πληθυσμό και να τον εμποδίσουν να πάει στις
κάλπες, αποξενώνουν ακόμα περισσότερο τον τοπικό πληθυσμό από το Κίεβο. Σήμερα, ο
ρωσόφωνος πληθυσμός φοβάται τα ουκρανικά αντίποινα σε περίπτωση που δεν γίνουν αποδεκτά
τα δημοψηφίσματα.
Έτσι, έχουμε να κάνουμε με μια κατάσταση όπου οι δυτικές χώρες ανακοινώνουν
ότι δεν θα αναγνωρίσουν αυτά τα δημοψηφίσματα, αλλά από την άλλη δεν
έχουν κάνει απολύτως τίποτα για να ενθαρρύνουν την Ουκρανία να ακολουθήσει μια πολιτική
χωρίς αποκλεισμούς απέναντι στις μειονότητές της. Τελικά, αυτό που μπορεί να αποκαλύψουν αυτά τα δημοψηφίσματα είναι ότι ποτέ δεν υπήρξε πραγματικά ένα
ουκρανικό έθνος χωρίς αποκλεισμούς.
Επιπλέον, αυτά τα δημοψηφίσματα θα παγιώσουν μια κατάσταση και
θα καταστήσουν τις κατακτήσεις της Ρωσίας μη αναστρέψιμες. Εχει ενδιαφέρον ότι
αν η Δύση είχε αφήσει τον Ζελένσκι να προχωρήσει με την πρόταση που έκανε στη
Ρωσία στα τέλη Μαρτίου του 2022, η Ουκρανία εδαφικά θα ήταν λίγο πολύ η ίδια όπως
πριν από τον Φεβρουάριο του 2022. Θυμίζουμε ότι ο Ζελένσκι είχε υποβάλει
ένα πρώτο αίτημα για διαπραγματεύσεις στις 25 Φεβρουαρίου, το οποίο οι Ρώσοι
είχαν αποδεχθεί, αλλά το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση αρνήθηκε παρέχοντας ένα πρώτο
πακέτο 450 εκατομμυρίων ευρώ σε όπλα. Τον Μάρτιο, ο Ζελένσκι έκανε άλλη μια
προσφορά, την οποία η Ρωσία καλωσόρισε και ήταν έτοιμη να συζητήσει, αλλά η
Ευρωπαϊκή Ένωση ήρθε και πάλι να τη σαμποτάρει με ένα δεύτερο πακέτο 500
εκατομμυρίων ευρώ για όπλα.
Όπως εξηγεί η Ukraïnskaya Pravda, ο Μπόρις Τζόνσον [ BoJo ]τηλεφώνησε στον Ζελένσκι στις 2 Απριλίου ζητώντας του να αποσύρει την πρότασή του, διαφορετικά η Δύση θα σταματούσε να τον υποστηρίζει. Στη συνέχεια, στις 9 Απριλίου, κατά την επίσκεψή του στο Κίεβο, ο "BoJo" επανέλαβε το ίδιο πράγμα στον Ουκρανό πρόεδρο. Η Ουκρανία ήταν λοιπόν έτοιμη να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία, αλλά η Δύση δεν θέλει διαπραγματεύσεις, όπως ξεκαθάρισε ξανά ο "BoJo" κατά την τελευταία του επίσκεψη στην Ουκρανία τον Αύγουστο.
Είναι βέβαιο ότι η προοπτική να μην υπάρξουν διαπραγματεύσεις είναι
αυτή που ώθησε τη Ρωσία να προχωρήσει στα δημοψηφίσματα. Υπενθυμίζεται ότι μέχρι
τώρα ο Βλαντιμίρ Πούτιν απέρριπτε πάντα την ιδέα της ενσωμάτωσης των εδαφών της
νότιας Ουκρανίας στη Ρωσία.
Θα πρέπει επίσης να θυμίσουμε ότι αν η Δύση πίστευε τόσο
πολύ στην Ουκρανία και την εδαφική της ακεραιότητα,τότε η Γαλλία και η Γερμανία θα
είχαν σίγουρα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους βάσει των συμφωνιών του Μινσκ
πριν από τον Φεβρουάριο του 2022. Επιπλέον, θα είχαν αφήσει τον Ζελένσκι να
προχωρήσει στην προτεινόμενη από αυτόν συμφωνία με τη Ρωσία τον Μάρτιο του
2022. Το πρόβλημα είναι ότι τη Δύση δεν την ενδιαφέρει το συμφέρον της Ουκρανίας,
αλλά η αποδυνάμωση της Ρωσίας.
Μερική κινητοποίηση
Όσον αφορά την ανακοίνωση του Βλαντιμίρ Πούτιν για μερική
κινητοποίηση, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι η Ρωσία έχει επέμβει στην Ουκρανία με
σημαντικά λιγότερα στρατεύματα από αυτά που η Δύση θεωρεί απαραίτητα για τη
διεξαγωγή μιας επιθετικής εκστρατείας. Υπάρχουν δύο λόγοι γιαυτό.
Πρώτον, οι Ρώσοι βασίζονται στη μαεστρία τους στην "τέχνη των στρατιωτικών επιχειρήσεων" και παίζουν με τις επιχειρησιακές τους μονάδες στο πεδίο των μαχών όπως ένας σκακιστής. Αυτό είναι που τους επιτρέπει να είναι
αποτελεσματικοί με λιγότερο ανθρώπινο δυναμικό. Με άλλα λόγια, ξέρουν πώς να
διεξάγουν επιχειρήσεις αποτελεσματικά.
Ο δεύτερος λόγος που τα μέσα ενημέρωσης αγνοούν σκόπιμα
είναι ότι η συντριπτική πλειονότητα των πολεμικών ενεργειών στην Ουκρανία
διεξάγεται από τις πολιτοφυλακές του Ντονμπάς. Αντί να λένε "οι
Ρώσοι", θα έπρεπε (αν ήταν ειλικρινείς) να λένε "ο ρωσικός
συνασπισμός" ή "ο ρωσόφωνος συνασπισμός". Με άλλα λόγια, ο
αριθμός των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία είναι σχετικά μικρός. Επιπλέον,
η ρωσική πρακτική είναι να παραμένουν στρατεύματα μόνο για ένα περιορισμένο χρονικό
διάστημα στην περιοχή των επιχειρήσεων. Αυτό σημαίνει ότι αλλάζουν τα στρατεύματα συχνότερα από ό,τι η Δύση.
Εκτός από αυτές τις γενικές εκτιμήσεις, υπάρχουν και οι
πιθανές συνέπειες των δημοψηφισμάτων στη νότια Ουκρανία, τα οποία ίσως επεκτείνουν τα ρωσικά σύνορα κατά σχεδόν 1000 χιλιόμετρα. Αυτό θα απαιτήσει
πρόσθετους πόρους για τη δημιουργία ενός πιο ισχυρού αμυντικού συστήματος,
την κατασκευή εγκαταστάσεων για τα στρατεύματα κ.λπ. Υπό αυτή την έννοια, η μερική αυτή κινητοποίηση είναι μια καλή ιδέα και λογική συνέπεια των όσων είδαμε παραπάνω.
Στη Δύση έχει γίνει πολύς λόγος για εκείνους που προσπάθησαν
να εγκαταλείψουν τη Ρωσία προκειμένου να αποφύγουν την στράτευσή τους. Σίγουρα τέτοιοι υπάρχουν,
όπως και χιλιάδες Ουκρανοί που προσπάθησαν να αποφύγουν την επιστράτευση και
τους βλέπουμε να κυκλοφορούν στους δρόμους των Βρυξελλών με αυτοκίνητα μεγάλου
κυβισμού και ακριβά γερμανικά σπορ αυτοκίνητα! Πολύ λιγότερη δημοσιότητα έχουν
λάβει οι μεγάλες ουρές νέων έξω από τα γραφεία στρατολόγησης και οι λαϊκές διαδηλώσεις που είναι υπέρ της απόφασης για επιστράτευση !
Πυρηνική απειλή
Αυτό,όμως, δεν αληθεύει. Αν διαβάσουμε τη διατύπωση της
ομιλίας του Πούτιν, θα δούμε ότι δεν απείλησε με χρήση πυρηνικών όπλων και δεν
το έχει κάνει ποτέ από την έναρξη αυτής της σύγκρουσης το 2014. Ωστόσο, έχει
προειδοποιήσει τη Δύση όταν τάχθηκε ενάντια στη χρήση τέτοιων όπλων. Θα σας θυμίσω
ότι στις 24 Αυγούστου, η Λιζ Τρας είχε δηλώσει ότι είναι αποδεκτό να χτυπηθεί η
Ρωσία με πυρηνικά όπλα και ότι είναι έτοιμη να το κάνει, ακόμη και αν αυτό θα
οδηγούσε σε "παγκόσμιο αφανισμό"! Δεν είναι η πρώτη φορά που η
σημερινή Βρετανίδα πρωθυπουργός κάνει μια τέτοια δήλωση, η οποία είχε προκαλέσει την αντίδραση του Κρεμλίνου τον Φεβρουάριο. Επιπλέον, θα ήθελα να
σας θυμίσω ότι τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, ο Τζο Μπάιντεν αποφάσισε να εγκαταλείψει
την πολιτική των ΗΠΑ να μην κάνουν αυτές πρώτες χρήση των πυρηνικών όπλων και
έτσι διατηρεί το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν πρώτα αυτές πυρηνικά όπλα.
Είναι λοιπόν σαφές ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν εμπιστεύεται τη συμπεριφορά
της Δύσης που είναι εντελώς παράλογη και ανεύθυνη και η οποία είναι έτοιμη να
θυσιάσει τους ίδιους της τους πολίτες προκειμένου να επιτύχει στόχους που
καθοδηγούνται από δογματισμό και ιδεολογία. Αυτό συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον
τομέα της ενέργειας και των κυρώσεων, και αυτό είναι έτοιμη να κάνει
η Λιζ Τρας με τα πυρηνικά όπλα. Ο Πούτιν σίγουρα ανησυχεί για τις αντιδράσεις
των ηγετών μας, οι οποίοι βρίσκονται σε όλο και πιο δυσάρεστη θέση εξαιτίας της
καταστροφικής οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης που έχουν δημιουργήσει με
την ανικανότητά τους. Η πίεση αυτή στους ηγέτες μας θα μπορούσε να τους
οδηγήσει στην κλιμάκωση της σύγκρουσης μόνο και μόνο για να μην χάσουν το κύρος
τους.
Στην ομιλία του, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν απείλησε ότι θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα, αλλά άλλους τύπους όπλων. Σκέφτεται φυσικά τα
υπερηχητικά όπλα, τα οποία δεν χρειάζεται να είναι πυρηνικά για να είναι
αποτελεσματικά και τα οποία μπορούν να ανατρέψουν τις δυτικές άμυνες. Επιπλέον,
σε αντίθεση με ό,τι λένε τα τα δικά μας μμε, η χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων δεν
περιλαμβάνεται πλέον στο ρωσικό δόγμα πολέμου εδώ και πολλά χρόνια και σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία δεν ακολουθεί την πολιτική του ‘’προληπτικού χτυπήματος’’ με πηρυνικά.
Με άλλα λόγια, οι Δυτικοί και η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά τους
είναι οι πραγματικοί παράγοντες ανασφάλειας.
Δεν είμαι βέβαιος αν οι πολιτικοί μας έχουν μια σαφή και
αντικειμενική άποψη της κατάστασης. Τα πρόσφατα tweets του Προέδρου της Ελβετικής
Συνομοσπονδίας, Ινιάτσιο Κασίς δείχνουν ότι το επίπεδο ενημέρωσής του είναι
χαμηλό. Πρώτα απ' όλα, όταν αναφέρει τον ρόλο και την ουδετερότητα της Ελβετίας
προσφέροντας τις καλές της υπηρεσίες, δείχνει ότι δεν γνωρίζει και τόσο
γεωγραφία. Για τη Ρωσία, η Ελβετία έχει ήδη εγκαταλείψει το καθεστώς ουδετερότητάς
της και αν θέλει να διαδραματίσει εποικοδομητικό ρόλο σε αυτή τη σύγκρουση, θα
πρέπει να αποδείξει την ουδετερότητά της. Είμαστε πολύ, πολύ μακριά από αυτό.
Δεύτερον, όταν ο Κασίς εξέφρασε την ανησυχία του για τη χρήση
πυρηνικών όπλων στον Λαβρόφ, είναι σαφές ότι δεν κατάλαβε το μήνυμα του
Βλαντιμίρ Πούτιν. Το πρόβλημα με τους σημερινούς ηγέτες στη Δύση είναι ότι
κανένας από αυτούς δεν έχει προς το παρόν τη διανοητική ικανότητα να
αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που οι ίδιοι δημιούργησαν με τη δική τους ανοησία.
Ο Κασίς θα ήταν μάλλον καλύτερο να εκφράσει τις ανησυχίες του στην Τρας και στον
Μπάιντεν!
Οι Ρώσοι -και ιδίως ο Βλαντιμίρ Πούτιν- ήταν πάντα πολύ σαφείς
στις δηλώσεις τους και έκαναν με συνέπεια και μεθοδικότητα αυτό που είπαν ότι
θα έκαναν. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Μπορεί βέβαια κανείς να
διαφωνεί με αυτά , αλλά είναι μεγάλο λάθος ίσως ακόμη και εγκληματικό να μην ακούει κανείς αυτά που λέει. Γιατί αν τα είχαμε ακούσει, θα
μπορούσαμε να είχαμε αποτρέψει την κατάσταση και δεν θα είχε γίνει αυτό που έγινε.
Εχει επίσης ενδιαφέρον να συγκρίνουμε τη σημερινή γενική
κατάσταση με αυτό που περιγράφεται στις εκθέσεις της RAND Corporation που
δημοσιεύθηκε το 2019 ως σχέδιο για την προσπάθεια αποσταθεροποίησης της Ρωσίας.
Όπως βλέπουμε, αυτό που παρακολουθούμε σήμερα είναι το αποτέλεσμα
ενός προσεκτικά σχεδιασμένου σεναρίου. Είναι πολύ πιθανό οι Ρώσοι να πρόβλεψαν
αυτό που σχεδίαζε η Δύση εναντίον τους οπότε η Ρωσία ήταν σε θέση να
προετοιμαστεί πολιτικά και διπλωματικά για την κρίση που επρόκειτο να ξεσπάσει.
Αυτή η ικανότητα στρατηγικής πρόβλεψης είναι που δείχνει ότι η Ρωσία είναι πιο
σταθερή, πιο αποτελεσματική και πιο αποδοτική από τη Δύση. Αυτός είναι ο λόγος
για τον οποίο πιστεύω ότι αν αυτή η σύγκρουση κλιμακωθεί, θα είναι περισσότερο
λόγω της δυτικής ανικανότητας παρά λόγω ρωσικών υπολογισμών.
