Στις 20 Ιουλίου 1974, λίγες μέρες μετά το χουντικό πραξικόπημα
στην Κύπρο, τα τουρκικά στρατεύματα του Αττίλα αποβιβάζονται στο νησί και
πραγματοποιείται, επιτέλους, το νατοϊκό σχέδιο της διχοτόμησης.
Η απόβαση γίνεται χωρίς καμιά αντίσταση τις πρώτες ώρες, καθώς
ο διοικούμενος από τη Χούντα της Αθήνας στρατός (κυπριακές και ελλαδίτικες
δυνάμεις) ασχολείται με τις διώξεις μακαριακών και αριστερών.
Τέσσερις δεκαετίες μετά επιδιώκεται η νομιμοποίηση των τετελεσμένων
της εισβολής και επιχειρείται το ξαναγράψιμο της ιστορίας:
- Με την καταδίκη του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα κατά των
βρετανών αποικιοκρατών. Μέχρι και ότι οι αγωνιστές του 1955-59 ήταν δειλοί
τρομοκράτες, που δολοφονούσαν αθώους βρετανούς στρατιώτες, έχει γραφτεί.
- Με την επανεκτίμηση των καταδικασμένων τότε από την Αριστερά
σε Κύπρο και Ελλάδα, αλλά και από το σύνολο των αντιιμπεριαλιστικών χωρών της
εποχής (από την ΕΣΣΔ και τη Λαϊκή Κίνα, μέχρι τις νεοαπελευθερωμένες από τον
αποικιοκρατικό ζυγό χώρες της Ασίας και της Αφρικής), συμφωνιών της Ζυρίχης και
του Λονδίνου.
- Με τη δικαίωση της τουρκικής επιθετικότητας στα 1963-64,
αυτής που αποδοκίμασε το διεθνές αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, με αποκορύφωμα την
ομιλία του Τσε Γκεβάρα στον ΟΗΕ, στις 11 Δεκεμβρίου 1964.
- Με το ξέπλυμα του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της Βρετανίας, που
ουδέποτε έπαψαν να προωθούν τα σχέδια διχοτόμησης της Κύπρου.
- Με την επικίνδυνη συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, που
καθοδηγείται από τις ΗΠΑ.
Μάταιος κόπος! Κανένας δεν ξεχνά! Τίποτα δεν ξεχνιέται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου