Το απαρχάιντ γίνεται νόμος

 

Των Sergio Cararo - Gideon Levy

Η Κνεσέτ,το κοινοβούλιο του Ισραήλ, υπερψήφισε το σχέδιο νόμου για το «Κράτος-έθνος-την περιβόητη διάταξη 7b - σύμφωνα με την οποία το Ισραήλ είναι αποκλειστικά  εβραϊκό κράτος.Το σχέδιο νόμου έγινε νόμος του Κράτους,μετά από έντονη συζήτηση οκτώ ωρών, με 62 ψήφους υπέρ και 55 κατά.

Αλλά η απόφαση αυτή βγαίνει και κάτι το θετικό αφού,η ισραηλινή κοινωνία φαίνεται να αντιδρά έντονα .

Ο νόμος, είναι ο δέκατος τέταρτος «βασικός νόμος» του κράτους (όπως είναι γνωστό, το Ισραήλ δεν έχει Σύνταγμα). Σύμφωνα με το νόμο αυτό, μόνο οι Εβραίοι έχουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης στο Ισραήλ. Η νομοθεσία καλύπτει και το ζήτημα των εποικισμών, νομιμοποιώντας τους: «Το κράτος αντιμετωπίζει την ανάπτυξη των εβραϊκών οικισμών ως εθνικό ζήτημα και θα λάβει μέτρα για την ενθάρρυνση, την προώθηση και την εφαρμογή του ζητήματος αυτού» Επιπλέον  η αραβική γλώσσα «υποβαθμίζεται» και από το καθεστώς εθνικής γλώσσας υποβιβάζεται σε γλώσσα «ειδικού καθεστώτος».

Ο νόμος βάζει ένα τέλος στη φάρσα περί ενός ισραηλινού «εβραϊκού και δημοκρατικού κράτους», ένας συνδυασμός που δεν υπήρξε ποτέ και δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει λόγω της εγγενούς αντίφασης μεταξύ αυτών των δύο αξιών, που είναι αδύνατο να συνυπάρξουν παρά μόνο με την εξαπάτηση

Από το τελικό κείμενο αφαιρέθηκαν ορισμένα άρθρα , όπως η δημιουργία κοινοτήτων μόνο για τους Εβραίους.

Αμέσως μετά την ψηφοφορία, ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου δήλωσε: «Αυτή είναι μια κρίσιμη στιγμή – ζήτωτο κράτος του Ισραήλ!». Κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής συνεδρίασης, ο Avi Dichter, ο εισηγητής του σχεδίου νόμου και επικεφαλής της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας, απευθυνόμενος  στους βουλευτές της παλαιστινιακής μειονότητας,είπε: «Ήμασταν εδώ πριν από σας, και θα είμαστε και μετά από σας.» Από την πλευρά τους, οι εκπρόσωποι της μειονότητας έσκησαν το κείμενο του νόμου ως ένδειξη διαμαρτυρίας.

Οι Παλαιστίνιοι αποτελούν το 20% του πληθυσμού του Ισραήλ, μιας χώρας εννέα εκατομμυρίων κατοίκων, και στην πλειοψηφία τους είναι μουσουλμάνοι με λίγους Δρούζους και χριστιανούς. Αν και θεωρητικά έχουν ίσα δικαιώματα από το νόμο, οι Παλαιστίνιοι πολίτες του Ισραήλ υφίστανται διακρίσεις και αντιμετωπίζωνται ως «πολίτες δεύτερης κατηγορίας».

Οι Παλαιστίνιοι μπορούν να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα, να εκλέγουν τους  βουλευτές τους στην Κνεσέτ - στις εκλογές του 2015, η αραβο-ισραηλινή συμμαχία υπό την ηγεσία του σαραντάχρονου Ayman Odeh, κέρδισε δεκατέσσερις έδρες,και έγινε για πρώτη φορά στην ιστορία η τρίτη πολιτική δύναμη στο Ισραήλ - αλλά γνωρίζει εκ των προτέρων πως ότι, και να συμβεί, δεν πρόκειται ποτέ να να εκπροσωπηθεί σε μια κυβέρνηση, δεξιά, κεντρώα ή αριστερή, γιατί αυτό που έρχεται πριν απ’όλα είναι η εβραϊκή ταυτότητα της κυβέρνησης .

Ο παλαιστινιακός πληθυσμός στο Ισραήλ υφίσταται διακρίσεις στην κατανομή της χρηματοδότησης των δημόσιων υπηρεσιών. Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότερες πόλεις με παλαιστινιακό κυρίως πληθυσμό στο Ισραήλ λαμβάνουν σημαντικά χαμηλότερα κονδύλια του προϋπολογισμού για την υγεία, την εκπαίδευση και τις άλλες κοινωνικές υπηρεσίες από τις πόλεις με εβραϊκή πλειοψηφία.

Σύμφωνα με έκθεση του 1998, του Κέντρου Adva του Τελ Αβίβ, οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες στο Ισραήλ είναι ιδιαίτερα εμφανείς απέναντι στους Ισραηλινούς Άραβες. Η έκθεση δίνει κάποια διαφωτιστικά στοιχεία, όπως για παράδειγμα, το μέσο εισόδημα των Παλαιστινίων με ισραηλινή υπηκοότητα είναι το χαμηλότερο μεταξύ όλων των εθνοτικών ομάδων της χώρας, ότι το 42% των Παλαιστινίων πολιτών του Ισραήλ στα 17 τους έχουν ήδη εγκαταλείψει το σχολείο · ότι το ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας μεταξύ των Παλαιστινίων είναι σχεδόν διπλάσιο από αυτό των Εβραίων: 9,6 ανά 1.000 γεννήσεις έναντι 5.3.

 [--->]