Στην Ασίζη της Ιταλίας,το βράδυ του Σαββάτου στις 25 Αυγούστου, διεξάχθηκε το τελευταίο φόρουμ του Campo Antiimperialista με θέμα : Η αραβική "άνοιξη", η σύγκρουση στη Συρία και η ιμπεριαλιστική
στρατηγική για τη Μέση Ανατολή.Ο εκπρόσωπος του Campo Antiimperialista, που είχε την πρωτοβουλία της συνάντησης, είπε μεταξύ
άλλων ότι οι εξεγέρσεις αυτές είχαν και σαφή ταξικά χαρακτηριστικά. Το πρόβλημα
είναι λοιπόν να μείνει ενωμένο το λαϊκό μέτωπο που πρωταγωνίστησε στις εξεγέρσεις,
συμπεριλαμβανομένου του ισλαμικού στοιχείου, δεδομένου ότι "η συμμαχία με
τις μουσουλμανικές μάζες είναι απαραίτητη, αν θέλουμε να νικήσουμε τον Σιωνισμό
και τον ιμπεριαλισμό".
Οι βασικοί ομιλητές σε αυτό το φόρουμ ήταν τρεις: ο καθηγητής Dehshiri,του Πανεπιστημίου της Τεχεράνης, ο Ali Fayyad, μέλος της ηγεσίας της Χεζμπολάχ, και από την Ελλάδα ο Βαγγέλης Πισσίας. Λαμβάνοντας υπόψη το εύρος των θεμάτων που καλύφθηκαν, θα περιοριστούμε σε μια σύντομη περίληψη των απόψεων που διατυπώθηκαν από τους τρεις ομιλητές της βραδιάς.
Οι βασικοί ομιλητές σε αυτό το φόρουμ ήταν τρεις: ο καθηγητής Dehshiri,του Πανεπιστημίου της Τεχεράνης, ο Ali Fayyad, μέλος της ηγεσίας της Χεζμπολάχ, και από την Ελλάδα ο Βαγγέλης Πισσίας. Λαμβάνοντας υπόψη το εύρος των θεμάτων που καλύφθηκαν, θα περιοριστούμε σε μια σύντομη περίληψη των απόψεων που διατυπώθηκαν από τους τρεις ομιλητές της βραδιάς.
Mohammad Reza Dehshiri
Για τον ιρανό καθηγητή αντι για "αραβική άνοιξη", θα ήταν προτιμότερο να μιλάμε για "ισλαμική αφύπνιση". Κατά την άποψή του - αλλά αυτή η άποψη αμφισβητήθηκε από διάφορες παρεμβάσεις - το κίνημα είχε χαρακτηριστικά περισσότερο ισλαμικά παρά αραβικά. Ήταν σίγουρα υπέρ της δημοκρατίας, αλλά όχι της εισαγόμενης "δημοκρατίας".
Για τον Dehshiri η ιρανική επανάσταση του 1979 επηρέασε τις αραβικές εξεγέρσεις, και μια ομοιότητα μπορούμε να τη δούμε στον ειρηνικό και μαζικό χαρακτήρα των διαδηλώσεων. Φυσικά, κάθε χώρα μπορεί να έχει το δικό της συνδυασμό Ισλάμ και δημοκρατίας, αλλά αυτό είναι το καθοριστικό κομβικό σημείο.
Σε γεωπολιτικό επίπεδο, τρεις είναι οι κύριες επιδράσεις κατά την κρίση του: πρώτον, μια ουσιαστική αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων με το Ισραήλ, δεύτερον, ένα αυξανόμενο βάρος της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής στις διεθνείς σχέσεις, και τρίτον, η μετάβαση από έναν μονοπολικό κόσμο, σε έναν κόσμο όλο και πιο πολυπολικό.
Προφανώς ο ιμπεριαλισμός έχει προσπαθήσει, και προσπαθεί, να κατευθύνει προς όφελός του το κίνημα που πρωταγωνίστησε στην "Αραβική Άνοιξη". Αυτό προσπαθεί να το κάνει βαθαίνοντας την αντιπαράθεση σιιτών-σουνιτών, ενισχύοντας το θρησκευτικό φονταμενταλισμό, αυξάνοντας τον κύκλο της βίας στην περιοχή.
Σε ιστορικό επίπεδο, ο Dehshiri αναφέρθηκε σε τρία "κύματα Ισλαμικά" τους τελευταίους δύο αιώνες. Το πρώτο, τον δέκατο ένατο αιώνα, ήταν η κινητοποίηση του ισλαμικού κόσμου ενάντια στην αποικιοκρατία, το δεύτερο όμως το αντιπροσωπεύει η ιρανική επανάσταση του 1979 και το τρίτο είναι το σημερινό, το οποίο οδήγησε σε νίκες στην Τυνησία και την Αίγυπτο.
Απαντώντας σε ερωτήσεις, ο Dehshiri πρόβαλε μια διεκδίκηση και προχώρησε σε μία παραδοχή. Διεκδίκησε την ζωτική συμβολή των ισλαμικών δυνάμεων στις εξελίξεις και η παραδοχή, μια αναφορά στην ίδια του τη χώρα, ήταν ότι "επιδιώκουμε την κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν την έχουμε ακόμη υλοποιήσει."
Ali Fayyad
Για τον Ali Fayyad η Αραβική Άνοιξη είναι μια υπόθεση των αράβων, στην οποία οι ΗΠΑ προσπάθησαν να παρέμβουν. Δύο είναι τα σημαντικά γεγονότα των τελευταίων ετών: η αποχώρηση του Μουμπάρακ και η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Ιράκ. Γεγονότα που δείχνουν μια σαφή αλλαγή στις στρατηγικές ισορροπίες στη Μέση Ανατολή.
Για τη Συρία, ο Fayyad, δήλωσε ότι η σημερινή δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μια δημοκρατική επανάσταση. Είναι αλήθεια ότι ο συριακός λαός έχει το δικαίωμα μιας δημοκρατικής αλλαγής, αλλά αυτό που θέλουν οι ΗΠΑ, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ είναι δημοκρατία; Το γεγονός είναι ότι η Συρία πληρώνει την υποστήριξη της στην αντίσταση.
Σε κάθε περίπτωση, - συνέχισε ο ηγέτης της Χεζμπολάχ - βλέπουμε μια αλλαγή στη Μέση Ανατολή. Τώρα υπάρχει ένας νέος παίκτης: ο λαός. Βρισκόμαστε προ των πυλών μιας νέας αραβικής πορείας. Το νέο είναι ότι το Ισλάμ ανέβηκε στην κυβέρνηση και ότι οι ΗΠΑ είναι πιο αδύναμες.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μεγάλες προκλήσεις : πρώτον, ο αγώνας ενάντια στον Σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό, που δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να αντικατασταθεί από ένα εσωτερικό πόλεμο μεταξύ των Αράβων. Μετά πρέπει να αποτρέψουμε την Fitna, δηλαδή το θρησκευτικό πόλεμο μεταξύ σιιτών και σουνιτών, και τέλος πρέπει να προστατεύσουμε όλες τις συνιστώσες της κοινωνίας των πολιτών. "Αναφέρθηκα στην Fitna" - είπε ο Fayyad - "επειδή πρόκειται για ένα πραγματικό πρόβλημα".Εξάλλου αυτό έχει ήδη συμβεί, μετά την πρώτη αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, στον Λίβανο μετά τη δολοφονία του Χαρίρι, και σήμερα στη Συρία.
Στη Μέση Ανατολή συγκρούονται τρία προγράμματα: το πρόγραμμα των αμερικανών, που στοχεύει στον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και την υποστήριξη στο Ισραήλ, των τούρκων, που το χαρακτηρίζει ένας "νεο-οθωμανισμός", που είναι και καρπός της μη εισόδου της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.Το πρόγραμμα των αντιστασιακών κινημάτων, που δεν είναι ένα θρησκευτικό πρόγραμμα. Έπειτα, υπάρχουν και τα υπο-προγράμματα: αυτά της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, το ιρανικό πρόγραμμα και το φιλελεύθερο μοντέλο.
Αφού θύμισε τις εσωτερικές συγκρούσεις στον αραβικό κόσμο, και αναφερόμενος στην "Ειρήνη της Βεστφαλίας" του 1648, ο Fayyad είπε ότι "Χρειαζόμαστε μια μουσουλμανική Βεστφαλία, όχι τόσο για να τερματιστούν οι θρησκευτικοί πόλεμοι, όσο για να αποτραπούν νέοι και πιο σοβαροί. Φοβόμαστε ένα "τριακονταετή πόλεμο": αυτό δεν πρέπει να συμβεί, δεν θα είχε νόημα." Για να προχωρήσουμε προς τη σωστή κατεύθυνση θα είναι ζωτικής σημασίας τόσο κρατικές οντότητες όσο και μη κρατικές. Στους πρώτους εμείς τοποθετούμε το Ιράν, το Ιράκ και την Αίγυπτο, στους δεύτερους, τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Στη συνέχεια ο Fayyad κατέληξε: "Σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πιο αδύναμες, μετά την ήττα των σιωνιστών στο Λίβανο, την απώλεια της Αιγύπτου και την αποχώρηση από το Ιράκ. Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα, συνδυάζοντας την αντίσταση με τη δημοκρατία, την ελευθερία με την απελευθέρωση. "
Μετά από πολλές παρεμβάσεις,ο Fayyad πήρε και πάλι το λόγο παρατηρώντας πως η πλειονότητα των ερωτήσεων περιστράφηκε γύρω από το θέμα της Συρίας. Ένα ζήτημα που έχει δύο πτυχές, την πάλη για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και της ιμπεριαλιστικής συνωμοσίας για την ανατροπή της Συρίας. "Πώς μπορούμε να στηρίξουμε τα αιτήματα του συριακού λαού και να νικήσουμε ταυτόχρονα την ιμπεριαλιστική πολιτική; Αυτό είναι το πρόβλημα." "Εγώ δεν αρνούμαι την φιλία μας με τον Assad, ο οποίος υποστηρίζει την αντίσταση. Ταυτόχρονα, δεν αρνούμαι τη διαφθορά και τα λάθη του συριακού καθεστώτος. "
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Fayyad , η κατάσταση είναι διαφορετική από αυτή της Τυνησίας και της Αιγύπτου, διότι ο Assad συνεχίζει να έχει την υποστήριξη της πλειοψηφίας των Σύρων. Επομένως είναι λάθος το αίτημα της αντιπολίτευσης να φύγει ο Assad ως προϋπόθεση για διαπραγματεύσεις. "Παράλληλα - συνέχισε - δεν νομίζω ότι από τη κατάσταση αυτή μπορεί να υπάρξει επιστροφή στη σταθερότητα". Και για να αποφύγουν τον εμφύλιο πόλεμο και τη διαίρεση, "πρέπει να βοηθήσουμε το λαό της Συρίας να καταλήξει σε μια γραμμή συνεννόησης. Το 2014 θα γίνουν προεδρικές εκλογές στη Συρία. Προηγουμένως, θα πρέπει να έχει μπει ένα τέλος στον εμφύλιο, με τη σύσταση κυβέρνησης εθνικής ενότητας. "
Ο Fayyad κατέληξε, υπενθυμίζοντας το ρόλο της Αντίστασης ως αποφασιστικού παράγοντα σε αυτή την ταραχώδη φάση της κατάστασης στη Μέση Ανατολή.
Για τον ιρανό καθηγητή αντι για "αραβική άνοιξη", θα ήταν προτιμότερο να μιλάμε για "ισλαμική αφύπνιση". Κατά την άποψή του - αλλά αυτή η άποψη αμφισβητήθηκε από διάφορες παρεμβάσεις - το κίνημα είχε χαρακτηριστικά περισσότερο ισλαμικά παρά αραβικά. Ήταν σίγουρα υπέρ της δημοκρατίας, αλλά όχι της εισαγόμενης "δημοκρατίας".
Για τον Dehshiri η ιρανική επανάσταση του 1979 επηρέασε τις αραβικές εξεγέρσεις, και μια ομοιότητα μπορούμε να τη δούμε στον ειρηνικό και μαζικό χαρακτήρα των διαδηλώσεων. Φυσικά, κάθε χώρα μπορεί να έχει το δικό της συνδυασμό Ισλάμ και δημοκρατίας, αλλά αυτό είναι το καθοριστικό κομβικό σημείο.
Σε γεωπολιτικό επίπεδο, τρεις είναι οι κύριες επιδράσεις κατά την κρίση του: πρώτον, μια ουσιαστική αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων με το Ισραήλ, δεύτερον, ένα αυξανόμενο βάρος της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής στις διεθνείς σχέσεις, και τρίτον, η μετάβαση από έναν μονοπολικό κόσμο, σε έναν κόσμο όλο και πιο πολυπολικό.
Προφανώς ο ιμπεριαλισμός έχει προσπαθήσει, και προσπαθεί, να κατευθύνει προς όφελός του το κίνημα που πρωταγωνίστησε στην "Αραβική Άνοιξη". Αυτό προσπαθεί να το κάνει βαθαίνοντας την αντιπαράθεση σιιτών-σουνιτών, ενισχύοντας το θρησκευτικό φονταμενταλισμό, αυξάνοντας τον κύκλο της βίας στην περιοχή.
Σε ιστορικό επίπεδο, ο Dehshiri αναφέρθηκε σε τρία "κύματα Ισλαμικά" τους τελευταίους δύο αιώνες. Το πρώτο, τον δέκατο ένατο αιώνα, ήταν η κινητοποίηση του ισλαμικού κόσμου ενάντια στην αποικιοκρατία, το δεύτερο όμως το αντιπροσωπεύει η ιρανική επανάσταση του 1979 και το τρίτο είναι το σημερινό, το οποίο οδήγησε σε νίκες στην Τυνησία και την Αίγυπτο.
Απαντώντας σε ερωτήσεις, ο Dehshiri πρόβαλε μια διεκδίκηση και προχώρησε σε μία παραδοχή. Διεκδίκησε την ζωτική συμβολή των ισλαμικών δυνάμεων στις εξελίξεις και η παραδοχή, μια αναφορά στην ίδια του τη χώρα, ήταν ότι "επιδιώκουμε την κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν την έχουμε ακόμη υλοποιήσει."
Ali Fayyad
Για τον Ali Fayyad η Αραβική Άνοιξη είναι μια υπόθεση των αράβων, στην οποία οι ΗΠΑ προσπάθησαν να παρέμβουν. Δύο είναι τα σημαντικά γεγονότα των τελευταίων ετών: η αποχώρηση του Μουμπάρακ και η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Ιράκ. Γεγονότα που δείχνουν μια σαφή αλλαγή στις στρατηγικές ισορροπίες στη Μέση Ανατολή.
Για τη Συρία, ο Fayyad, δήλωσε ότι η σημερινή δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μια δημοκρατική επανάσταση. Είναι αλήθεια ότι ο συριακός λαός έχει το δικαίωμα μιας δημοκρατικής αλλαγής, αλλά αυτό που θέλουν οι ΗΠΑ, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ είναι δημοκρατία; Το γεγονός είναι ότι η Συρία πληρώνει την υποστήριξη της στην αντίσταση.
Σε κάθε περίπτωση, - συνέχισε ο ηγέτης της Χεζμπολάχ - βλέπουμε μια αλλαγή στη Μέση Ανατολή. Τώρα υπάρχει ένας νέος παίκτης: ο λαός. Βρισκόμαστε προ των πυλών μιας νέας αραβικής πορείας. Το νέο είναι ότι το Ισλάμ ανέβηκε στην κυβέρνηση και ότι οι ΗΠΑ είναι πιο αδύναμες.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μεγάλες προκλήσεις : πρώτον, ο αγώνας ενάντια στον Σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό, που δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να αντικατασταθεί από ένα εσωτερικό πόλεμο μεταξύ των Αράβων. Μετά πρέπει να αποτρέψουμε την Fitna, δηλαδή το θρησκευτικό πόλεμο μεταξύ σιιτών και σουνιτών, και τέλος πρέπει να προστατεύσουμε όλες τις συνιστώσες της κοινωνίας των πολιτών. "Αναφέρθηκα στην Fitna" - είπε ο Fayyad - "επειδή πρόκειται για ένα πραγματικό πρόβλημα".Εξάλλου αυτό έχει ήδη συμβεί, μετά την πρώτη αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, στον Λίβανο μετά τη δολοφονία του Χαρίρι, και σήμερα στη Συρία.
Στη Μέση Ανατολή συγκρούονται τρία προγράμματα: το πρόγραμμα των αμερικανών, που στοχεύει στον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και την υποστήριξη στο Ισραήλ, των τούρκων, που το χαρακτηρίζει ένας "νεο-οθωμανισμός", που είναι και καρπός της μη εισόδου της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.Το πρόγραμμα των αντιστασιακών κινημάτων, που δεν είναι ένα θρησκευτικό πρόγραμμα. Έπειτα, υπάρχουν και τα υπο-προγράμματα: αυτά της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, το ιρανικό πρόγραμμα και το φιλελεύθερο μοντέλο.
Αφού θύμισε τις εσωτερικές συγκρούσεις στον αραβικό κόσμο, και αναφερόμενος στην "Ειρήνη της Βεστφαλίας" του 1648, ο Fayyad είπε ότι "Χρειαζόμαστε μια μουσουλμανική Βεστφαλία, όχι τόσο για να τερματιστούν οι θρησκευτικοί πόλεμοι, όσο για να αποτραπούν νέοι και πιο σοβαροί. Φοβόμαστε ένα "τριακονταετή πόλεμο": αυτό δεν πρέπει να συμβεί, δεν θα είχε νόημα." Για να προχωρήσουμε προς τη σωστή κατεύθυνση θα είναι ζωτικής σημασίας τόσο κρατικές οντότητες όσο και μη κρατικές. Στους πρώτους εμείς τοποθετούμε το Ιράν, το Ιράκ και την Αίγυπτο, στους δεύτερους, τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Στη συνέχεια ο Fayyad κατέληξε: "Σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πιο αδύναμες, μετά την ήττα των σιωνιστών στο Λίβανο, την απώλεια της Αιγύπτου και την αποχώρηση από το Ιράκ. Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα, συνδυάζοντας την αντίσταση με τη δημοκρατία, την ελευθερία με την απελευθέρωση. "
Μετά από πολλές παρεμβάσεις,ο Fayyad πήρε και πάλι το λόγο παρατηρώντας πως η πλειονότητα των ερωτήσεων περιστράφηκε γύρω από το θέμα της Συρίας. Ένα ζήτημα που έχει δύο πτυχές, την πάλη για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και της ιμπεριαλιστικής συνωμοσίας για την ανατροπή της Συρίας. "Πώς μπορούμε να στηρίξουμε τα αιτήματα του συριακού λαού και να νικήσουμε ταυτόχρονα την ιμπεριαλιστική πολιτική; Αυτό είναι το πρόβλημα." "Εγώ δεν αρνούμαι την φιλία μας με τον Assad, ο οποίος υποστηρίζει την αντίσταση. Ταυτόχρονα, δεν αρνούμαι τη διαφθορά και τα λάθη του συριακού καθεστώτος. "
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Fayyad , η κατάσταση είναι διαφορετική από αυτή της Τυνησίας και της Αιγύπτου, διότι ο Assad συνεχίζει να έχει την υποστήριξη της πλειοψηφίας των Σύρων. Επομένως είναι λάθος το αίτημα της αντιπολίτευσης να φύγει ο Assad ως προϋπόθεση για διαπραγματεύσεις. "Παράλληλα - συνέχισε - δεν νομίζω ότι από τη κατάσταση αυτή μπορεί να υπάρξει επιστροφή στη σταθερότητα". Και για να αποφύγουν τον εμφύλιο πόλεμο και τη διαίρεση, "πρέπει να βοηθήσουμε το λαό της Συρίας να καταλήξει σε μια γραμμή συνεννόησης. Το 2014 θα γίνουν προεδρικές εκλογές στη Συρία. Προηγουμένως, θα πρέπει να έχει μπει ένα τέλος στον εμφύλιο, με τη σύσταση κυβέρνησης εθνικής ενότητας. "
Ο Fayyad κατέληξε, υπενθυμίζοντας το ρόλο της Αντίστασης ως αποφασιστικού παράγοντα σε αυτή την ταραχώδη φάση της κατάστασης στη Μέση Ανατολή.
Βαγγέλης Πισσίας
Για τον Έλληνα εκπρόσωπο το φάσμα της αραβο-ισλαμικής σκέψη είναι αρκετά ευρύ και χρειάζονται αναλύσεις σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Ο Πισσίας στη συνέχεια επικεντρώνεται σε δύο πτυχές που αναδεικνύουν πώς ο κόσμος αλλάζει και πόσο πρόκειται να αλλάξει: παράδειγμα το αυξανόμενο βάρος των BRICS και οι δημογραφικές αλλαγές.
Σε αυτό το νέο πλαίσιο - αναρωτήθηκε – ποια κοινωνικά μοντέλα θα γεννηθούν στη Μέση Ανατολή; Τι μορφές θα πάρει η δημοκρατία; Ίσως όχι απαραίτητα εκείνες των δυτικών δημοκρατιών, διότι αν κάτι τέτοιο συμβεί θα πρόκειται για μια καταστροφή.
Για τον Πισσία, οι αλλαγές στην Αίγυπτο είναι σημαντικές, αλλά ποιο είναι το κοινωνικό μοντέλο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας; Είναι απλά το νεοφιλελεύθερο;
Επιστρέφοντας στο θέμα, κλείνοντας, ο Πισσίας διευκρίνισε ότι είναι ίσως πολύ νωρίς να καταλήξουμε σε νέα μοντέλα. Αλλά για να δώσει μια ιδέα των σημερινών σχέσεων μεταξύ Αιγύπτου και Δύσης, αναφέρθηκε σε ένα πρόσφατο γεγονός "Ο Morsi προσκλήθηκε στις ΗΠΑ. Η απάντησή του ήταν ότι πρώτα θα πάει στην Κίνα και το Ιράν. Και μετά τις ΗΠΑ ... "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου