Η σοβαρή υποβάθμιση του παλαιστινιακού χώρου στη Γάζα μετά τα
γεγονότα του Οκτωβρίου, έγινε προφανώς από τη δεξιά κυβέρνηση του Ν, από τον
ίδιο τον Ν, αλλά με τις ευλογίες των δυτικών συμμάχων, των ΗΠΑ, των αραβικών
χωρών του Κόλπου, της Αιγύπτου. Τώρα, όπως φαίνεται, έχουν βάλει ένα όριο μέχρι
πού μπορεί να φτάσει η στρατιωτική επιχείρηση. Ποιο είναι αυτό το όριο;
Με τον όρο "υποβάθμιση" εννοώ δύο πράγματα: τόσο την
υλική και υλικοτεχνική καταστροφή του χώρου της Γάζας, όσο και την
κοινωνικοπολιτική καταστροφή της Χαμάς, η οποία κατείχε και ζούσε σε αυτόν τον
χώρο.
Ο πρώτος στόχος, ανταποκρίνεται στην επιθυμία του Ισραήλ να
λύσει την προβληματική συνύπαρξη με τους όχι λιγότερο προβληματικούς
Παλαιστίνιους της Γάζας. Ο τρόπος είναι να καταστήσουν τη ζωή τους αδύνατη και
να τους ωθήσουν να μεταναστεύσουν αλλού (Αίγυπτος, Ιορδανία, Λίβανος κ.λπ.).Και
μπορεί κανείς να συζητήσει την έννοια της "γενοκτονίας", αλλά εδώ
πρόκειται μάλλον για μια "αναγκαστική εδαφική εκδίωξη". Για τους
πολλούς, ίσως είναι, , λίγο γνωστό, αλλά από τη δίκη του Άιχμαν μαθαίνουμε ότι
το αρχικό σχέδιο των Ναζί ήταν ακριβώς η αναγκαστική εκδίωξη και η γενοκτονία
ήρθε αργότερα επειδή ήταν λιγότερο προβληματική πολιτικο-λογοτεχνικά ή ίσως
απλά ήταν "πιο Αρία".
Στη Γάζα υπήρχαν 2,5 εκατομμύρια ντόπιοι, και οι Ισραηλινοί
ελπίζουν να «πείσουν» δια της βίας τους περισσότερους να φύγουν (υποθέτοντας
ότι κάποιος θα τους δεχτεί, αλλά η εκτίμησή μου είναι ότι τουλάχιστον ένα
εκατομμύριο περίπου έχουν ήδη φύγει), έτσι ώστε να έχουν να διαχειριστούν έναν
μικρότερο, διαχειρίσιμο και ακίνδυνο θύλακα.
Επιπλέον, την κοινωνική και πολιτική καταστροφή της Χαμάς, η
οποία διευθετούσε τα ζητήματα αυτής της κοινότητας. Τόσο με άμεσα στρατιωτικά
πλήγματα όσο και προκαλώντας ασφυξία στη Χαμάς, η οποία σε μια τέτοια περίπτωση
δεν θα έχει τον "λαό" στον οποίο στηρίζεται και τον εδαφικό της χώρο.
Η πρόκληση ασφυξίας στον προστατευτικό χώρου των "τρομοκρατών" είναι
η πρώτη παράγραφος σε όλα τα στρατιωτικά εγχειρίδια, δεν υπάρχει άλλος τρόπος
να έχει κανείς αποτελέσματα με αυτούς τους ασύμμετρους, άκαμπτους, αντάρτες.
Στο σημείο αυτό, το χθεσινό ψήφισμα λέει στον Ν ότι έχει
φτάσει στο επιτρεπτό όριο και ως προς τους δύο στόχους. Το ψήφισμα ως γνωστόν
το προώθησαν οι αραβικές χώρες. Και τώρα, τι;
Τώρα θα μπορούσε να ανοίξει η προβλεπόμενη δεύτερη φάση, το
παιχνίδι του μετά την εισβολή, της μεταπολεμικής διαχείρισης και της
αναδιάταξης της κατάστασης για ένα νέο συσχετισμό δυνάμεων.
Έχοντας φτάσει εδώ, επιτρέψτε μου να κάνω μια παρέκβαση της
μεθόδου και θα συνεχίσω αμέσως μετά, ή αν δεν σας ενδιαφέρει παραλείψτε αυτήν
και τις επόμενες δύο παραγράφους. Ισως είναι πολλοί αυτοί που έχουν παρατηρήσει
ότι δεν γράφω κάθε εβδομάδα για την Ουκρανία ή την Παλαιστίνη ή οποιοδήποτε
άλλο κρίσιμο ζήτημα, του λεγόμενου Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και ασχολούμαι
και με αυτό ως μελετητής, γιατί πολλές από τις αναλύσεις μου ισχύουν μέχρι
αποδείξεως του αντιθέτου. Δεν είμαι δημοσιογράφος, ούτε προπαγανδιστής, ούτε
έχω συναισθηματικές εκρήξεις για να εκτονώνομαι σε κοινωνικές αυταπάτες από
κύματα συλλογικής οργής. Αυτό το κοινωνικό δίκτυο είναι ειδικά σχεδιασμένο να
μοιράζεται συναισθηματικά κύματα που συχνά χειραγωγούνται και το να το
χρησιμοποιείς για να εκλογικεύσεις είναι σαν να το χρησιμοποιείς με τη μορφή
της guerrilla marketing, μια παλιά τεχνική αντίστασης την οποία χρησιμοποιούν
όσοι έχουν λίγα και παλεύουν με όσους έχουν πολύ μεγαλύτερο "όγκο
φωνής". Δηλαδή χρησιμοποιούν τα μέσα του άλλου με διαφορετικέςστοχεύσεις.
Μια εβδομάδα μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, πριν
δύο και πλέον χρόνια, έγραφα ότι ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της
αμερικανικής παγίδας στην Ουκρανία ήταν η πλήρης ηγεμονική κατάληψη της
Ευρώπης. Όλοι όμως είχαν καταπιαστεί με το Ντονμπάς, τον Μέγα Πέτρο 2.0, τους
Καντιανούς Ναζί, τον Κόκκινο Στρατό στο Βερολίνο, τους παγκόσμιους πολέμους και
τις ατομικές βόμβες που μπορούσαν να εκραγούν ανά πάσα στιγμή, και περισσότερο
διασκέδαζαν με αυτό το λιγότερο ρεαλιστικό και περισσότερο Netflix είδος, ενώ
προσποιούνταν ότι ασχολούνται με τη "γεωπολιτική’’
Ήδη πριν τα γεγονότα του Οκτωβρίου, θύμιζα το μακροπρόθεσμο
σενάριο, το μοιραίο "πλαίσιο" της Μέσης Ανατολής, με τους Αμερικανούς
να επιδιώκουν μια στρατηγική συμφωνία μεταξύ του Ισραήλ και των χωρών του
Κόλπου για την δημιουργία ενός εμπορικού-ενεργειακού διαδρόμου από την Ινδία
προς την Ευρώπη κόντρα στα κινεζικά δίκτυα του BRI, και για να διαταράξουν τις
νέες ρυθμίσεις των BRICS εκμεταλλευόμενοι την ασαφή στάση της Ινδίας. Μια
τέτοια συμφωνία, ο Μπάιντεν και οι συν αυτώ ονειρεύονταν να την προβάλλουν στα
θετικά της θητείας του, στις εκλογές του Νοεμβρίου για την προεδρία ενώ ο
Μπλίνκεν το διατυμπάνιζε ήδη από τα τέλη Σεπτεμβρίου.
Αυτή η συμφωνία, το επιχειρησιακό της σχέδιο, η μετακίνηση
κεφαλαίων για την υποστήριξη των έργων, δεν θα μπορούσε ασφαλώς να γίνει με τη
Γάζα και τη Χαμάς όπως ήταν πριν από τον Οκτώβριο. Γιαυτό και όλοι σιωπούσαν
βλέποντας τον Ν να κάνει ό,τι έκανε. Η περιοχή έπρεπε να εκκαθαριστεί, ήταν η
φάση της "δημιουργικής καταστροφής", η εφαρμογή του σουμπετερισμού
στη στρατηγική. Τώρα, έχοντας περιορίσει τη Γάζα στη Ράφα, τα πράγματα έχουν
φτάσει σε ένα σταυροδρόμι.
Ο Ν και οι Ισραηλινοί θα ήθελαν να καθαρίσουν την όλη
κατάσταση, να εξαλείψουν κάθε απομεινάρι παλαιστινιακής παρουσίας στη μετά τη
Γάζα κατάσταση. Οι αραβικές χώρες έκαναν γνωστό στις ΗΠΑ ότι αυτό δεν θα το
επιτρέψουν και ότι στη Γάζα θα πρέπει να υπάρχει μια έστω και συμβολική εδαφική
παρουσία των Παλαιστινίων, με όσο το δυνατόν μικρότερη παρουσία της Χαμάς και
δημογραφικά μειωμένη. Φαίνεται ότι αυτή η θέση – που είναι και πιο ρεαλιστική
και την οποία ακόμη και ο Ν το γνωρίζει, ίσως οι αμφιταλαντευόμενοι στην
κυβέρνησή του λιγότερο - έφερε τελικά την εκεχειρία. Από εδώ και πέρα, λοιπόν,
θα ανοίξει η δεύτερη φάση, δηλαδή η διαπραγμάτευση. Τι θα διαπραγματευθούν ?
Πόσα λεφτά και για ποιο λόγο και έργα θα βάλουν οι Άραβες
(Ευρωπαίοι, ΔΝΤ-Παγκόσμια Τράπεζα, διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις, ΜΚΟ που
τρίβουν τα χέρια τους, σχεδόν όλες αγγλοσαξονικές) για την ανοικοδόμηση της
περιοχής, υπέρ ποιας αδύναμης μορφής τοπικού παλαιστινιακού θεσμού, πώς θα
μοιραστεί ο χώρος της πρώην Γάζας που οι Ισραηλινοί θέλουν ούτως ή άλλως να
μειωθεί υπέρ τους (νέοι έποικοι, κερδοσκοπία σε κτίρια και υποδομές), τι είδους
επίσημη αναγνώριση θα έχει ο νέος μικρός παλαιστινιακός πυρήνας με έδρα τη
Ράφα.
Μια λύση που στέλνει στα αζήτητα την ιδέα των "δύο
κρατών" που αποτελεί ρεφρέν της διπλωματικής δημοσιότητας τα τελευταία
χρόνια χωρίς πραγματική ουσία. Υλικό δημοσιογραφικού φιλανθρωπισμού για μια
δυτική κοινή γνώμη, που έχει κάποια προβλήματα με τα ψήγματα συνείδησης της
όταν βρίσκεται μπροστά στην ασχήμια της διεθνούς πολιτικής, την οποία
καταλαβαίνει λιγότερο απότι την κβαντομηχανική.
Η νέα Ράφα, θα είναι ένα προτεκτοράτο με αμφίβολη προσωρινή νομική
μορφή, με λίγο ΟΗΕ, Άραβες, ίσως και λίγη Παλαιστινιακή Αρχή (αλλά εδώ
ανοίγονται και άλλα σενάρια), ακίνδυνο αλλά συμβολικά σημαντικό για τον αραβικό
κόσμο.
Όσοι φοβούνται τη χρήση αυτού του νέου θύλακα ως βάση για
μελλοντικές βεντέτες και ιντιφάντες από τα απομεινάρια της Χαμάς, θα πρέπει να υπολογίσουν τους αριθμούς
και τις διαστάσεις, τόσο εδαφικές όσο και δημογραφικές, της νέας
πραγματικότητας. που δεν θα το επιτρέψει
Αυτές οι διαπραγματεύσεις θα έχουν τρεις κινητήριες δυνάμεις.
Την αμερικανική μηχανή που θα πιέσει, ελπίζοντας να φέρει ένα
πακέτο "έχουμε μια νέα ιδέα για την Παλαιστίνη" στις εκλογές του
Νοεμβρίου.
Την ισραηλινή μηχανή και το προσωπικό συμφέρον του Ν να μην
υπάρξει καμία λύση πριν από τις αμερικανικές εκλογές, καθώς εξαρτάται σε μεγάλο
βαθμό από το τι παιχνίδι μπορεί να παιχτεί σε άλλα τέσσερα χρόνια Μπάιντεν ή
Τραμπ. Η εκδοχή του Τραμπ είναι αναμφίβολα πιο εύπεπτη τόσο στη σημερινή
ισραηλινή κυβέρνηση όσο και για τον Ν. Ο Τραμπ έχει ήδη στείλει τον Τζάρεντ
Κούσνερ - σύζυγο της Ιβάνκα και εβραϊκής καταγωγής - στην περιοχή για να
φτιάξει κατάσταση τις τελευταίες εβδομάδες. Εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ο
Μπάιντεν στις δημοσκοπήσεις φαίνεται να έχει πολλά προβλήματα με τους δικούς
του μουσουλμάνους και διάφορους άλλους μη εβραίους ψηφοφόρους. Ποιος ξέρει, η
νέα ευρωπαϊκή παράνοια με το ISIS-K (όποιος εφευρίσκει αυτά τα ακρωνύμια είναι
ιδιοφυΐα, ελάτε τώρα, το ISIS-K τρομάζει, έτσι δεν είναι;) είναι επίσης μέρος
του ευρύτερου σεναρίου.
Αυτό δίνει άλλους λίγους μήνες πολιτικής και νομικής επιβίωσης
στον Ν και διευρύνει το εσωτερικό του κύρος- εξάλλου δεν έχουν κανέναν άλλον να
διαχειριστεί αυτή τη διπλωματικά πολύ σύνθετη φάση παρά μόνο τη "γριά
αλεπού", έναν τύπο που, όσο κι αν ενοχλεί πολλούς, το λιγότερο, είναι
αναμφίβολα ένας πολιτικός χίλια και ένα καράτια. Όταν έρθει η "ημέρα της
κρίσης" γι' αυτόν, αν εμφανιστεί στο Τελ Αβίβ με το κατάλληλο πακέτο που
θα βάλει στο τραπέζι, ποιος ξέρει πόσοι θα θυμούνται τι, πώς και γιατί έκανε
αυτό που έκανε. Στο πεδίο της μάχης ισχύει το βάναυσο "ο σκοπός αγιάζει τα
μέσα", είναι τελεολογικό (αλλά όχι καντιανό), το μετά, σβήνει τα ίχνη του
πριν.
Η τρίτη μηχανή, αραβική και ευρωπαϊκή, θα παρακολουθεί,
άλλωστε και αυτοί γνωρίζουν ότι πριν ή μετά τον ερχόμενο Νοέμβριο, πολλά θα
αλλάξουν. Τώρα θα αξίζει επίσης να δούμε τι θα συμβεί στα εδάφη της
Παλαιστινιακής Αρχής, ή μάλλον στις εσωτερικές πολιτικές διευθετήσεις που έχουν
μπλοκαριστεί εδώ και καιρό από την πολιτική παράλυση και τους εσωτερικούς
καβγάδες εντός της Φατάχ.
Είναι άγνωστος, ο πολιτικός, επιχειρησιακός και στρατιωτικός
χώρος που θα παραχωρήσουν οι Άραβες στην παράταξη -Χαμάς (ό,τι έχει απομείνει
από αυτήν)-Κατάρ-Ιράν/Λίβανος/Χεζμπολάχ. Πόσο θα συμμετέχουν με κάποιο τρόπο
στο παιχνίδι ή όχι και κυρίως με ποιο τρόπο.
Οπότε βολευτείτε, γιατί για οκτώ μήνες θα υπάρχει πολιτική,
διπλωματία, αψιμαχίες, εκβιασμοί, τρικλοποδιές, υψωμένες φωνές και φιλιά και
ξανα-αγκαλιές, κάποια επανάληψη των βομβαρδισμών, ανθρωπιστικές πράξεις και
λοιπές ψυχαγωγίες και ελάχιστα ή καθόλου λίπος. Ο Μπάιντεν θα διαπραγματευτεί
με τον Ν και ο Ν με τον Μπάιντεν, ποντάρω στην γριά αλεπού, έχει το χαρτί του
χρόνου που σε αυτές τις περιπτώσεις αξίζει πάρα πολύ. Προσέξτε όμως, τον
Οκτώβριο ή λίγο πριν, ο Μπάιντεν θα ανοίξει και αυτός τα χαρτιά του.
Για όσους παρακολουθούν τις στρατηγικές εξελίξεις σε κρίσιμες
περιοχές του κόσμου, θα έχει πολύ ενδιαφέρον. Καλό παιχνίδι.
[---->]
