Τα "οικονομικά του παραλόγου" και η επιδείνωση της ελληνικής κρίσης

Συνέντευξη του Κώστα Λαπαβίτσα στο  TheRealNews.com σχετικά με την κατάσταση στην Ελλάδα και τις πιθανές εξελίξεις στο άμεσο μέλλον: από την αρχή της κρίσης, η θέση των δανειστών έχει ενισχυθεί, και η Ελλάδα καταστρέφεται ολοένα  και περισσότερο ... αν είχε βγει πριν από δύο χρόνια, θα ήταν καλύτερα για τη χώρα. Ο Κώστας Λαπαβίτσας είναι καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας The Guardian, και συγγραφέας του βιβλίου Κρίση στην Ευρωζώνη (Crisis in the Eurozone)

  

TRN: Η Ελλάδα πλέον δεν καταλαμβάνει τα πρωτοσέλιδα, τουλάχιστον στη Βόρεια Αμερική, αλλά η κατάσταση, υποθέτω, επιδεινώνεται. Τι ακριβώς συμβαίνει;

Λαπαβίτσας: Λοιπόν, η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη σε πραγματικούς όρους. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η χώρα αναγκάζεται τώρα να καταφύγει σε ένα νέο κύμα περικοπών, στην ουσία, μια νέα επίθεση λιτότητας. Ουσιαστικά, η χώρα θα πρέπει να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες της κατά περίπου € 13,5 δισεκατομμύρια μέχρι το 2014. Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο ποσό για την ελληνική οικονομία, ένα μεγάλο μέρος του ΑΕΠ της. Έτσι, η χώρα αναγκάζεται να το πράξει. Και για την επίτευξη αυτού του στόχου, η κυβέρνηση θα πρέπει τώρα να κόψει τους μισθούς, τις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, και θα πρέπει να απολύσει μεγάλο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων, έως και 150.000 άνθρωπους, μέχρι το 2014.



 Η κυβέρνηση  πρέπει να κάνει , αυτό που την υποχρεώνει να κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και θέλω να επισημάνω τον παραλογισμό όλων αυτών με όρους οικονομικούς .Η Ελλάδα είναι μια χώρα που διανύει το πέμπτο έτος ύφεσης (recession). Αυτή η ύφεση είναι ίσως η χειρότερη ύφεση στην ιστορία της Ελλάδας, και είναι σίγουρα μια οικονομική κρίση (depression). Το εθνικό εισόδημα από την έναρξη της κρίσης έχει συρρικνωθεί κατά περίπου 20 τοις εκατό. Οι Έλληνες είδαν τη ζωή τους να καταστρέφετε.Τα πάντα βρίσκονται σε πτώση, ίσως με εξαίρεση τις εξαγωγές, που δεν τα πάνε και πολύ καλά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μειώνονται.

Τώρα, εν μέσω αυτής της οικονομικής κρίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση πιέζει την ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει σε δραστικές περικοπές, πρόσθετες περικοπές, προκειμένου να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα έως το 2014. Αυτά είναι οικονομικά  του παραλόγου. Είναι παράλογο. Είναι απολύτως παράλογο.

TRN: Ο Hollande, ο Γάλλος πρόεδρος, συναντήθηκε με τη Μέρκελ. Και όταν εξελέγη ο Hollande, ήταν λαλίστατος κατά της λιτότητας, καθώς και ότι πρέπει να βρεθεί ένας διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης αυτής της κρίσης. Στις δηλώσεις του όμως ,με τη Μέρκελ φαίνεται να κινείται στα ίδια μήκη κύματος, τουλάχιστον όταν πρόκειται για την Ελλάδα, ότι δεν έχει νόημα να δοθεί περισσότερος χρόνος στην Ελλάδα και ότι η Ελλάδα πρέπει να εφαρμόσει τις "μεταρρυθμίσεις".

Λαπαβίτσας: Ναι, δεν νομίζω ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας στο θέμα αυτό. Η Εκλογή Hollande προβλήθηκε  ως ένα σημαντικό βήμα προς τα μπρος που θα άλλαζε  τις τύχες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Στην πραγματικότητα ,τίποτα από αυτά δεν συνέβη, δεν υπάρχει καμία αλλαγή πολιτικής απέναντι στην Ελλάδα.

Η Ελλάδα είναι τώρα υποχρεωμένη να εφαρμόσει μέτρα λιτότητας για τη λιτότητα, και σε μια οικονομία που βρίσκεται ήδη στο μέσον μιας οικονομικής κρίσης. Αυτή είναι, όπως είπα, η οικονομία του παραλόγου. Αυτή είναι η οικονομία του τρελοκομείου. Αυτό που θα συμβεί τώρα είναι ότι τα πάντα θα χειροτερεύσουν. Η ανεργία θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο, θα ξεπεράσει το 25 τοις εκατό. Η ανεργία στους νέους θα εκτοξευθεί σε απίστευτα επίπεδα. Η χώρα έχει καταστραφεί και εφόσον τα μέτρα αυτά εξακολουθήσουν να εφαρμόζονται, θα συνεχίσει να είναι έτσι.

Τι γιατί; Για να σου πάρουν το ...μαγαζί!

Χρήστου Δημήτρης

“Οι συνηθισμένες υφέσεις είναι μέρος της ρουτίνας του επιχειρηματικού κύκλου. Συμβαίνουν, όταν τα αποθεμάτων επιχειρήσεων υπερκαλύπτουν τη ζήτηση οπότε οι επιχειρήσεις περιορίζουν απότομα την παραγωγή τους μέχρι να απορροφηθούν τα πλεονάζοντα αποθέματα. Οι καταστροφική ύφεση επέρχεται όταν η ίδια η ζήτηση καταρρέει, οι καταναλωτές παύουν να ξοδεύουν και οι επιχειρήσεις παύουν να επενδύουν.” Αυτή η συνοπτική περιγραφή είναι από το βιβλίο “Η εποχή των αναταράξεων” του Άλαν Γκρίσπαν του μακροβιότερου προέδρου της Fed (από το 1987 έως το 2006).

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ σήμερα, συμβαίνει κάτι, που ούτε ο Γκρίνσπαν θα μπορούσε να φανταστεί. Πέντε χρόνια συνεχούς ύφεσης που έχουν καταβροχθίσει πάνω από 25% του ΑΕΠ, είναι -λένε- παγκόσμιο ρεκόρ που δεν απαντάται ούτε σε χώρες που βγαίνουν από πόλεμο. Μάλιστα ο Βενιζέλος προέβλεψε, ότι η άγρια ύφεση, καθώς εφέτος καλπάζει προς το 7% (!!!), θα συνεχιστεί καθ' όλη τη διάρκεια της τετραετούς θητείας αυτή της κυβέρνησης, την οποία στηρίζει, διότι όπως δήλωσε μετά από μία συνάντηση των τριών αρχηγών, ο Σαμαράς τον εκβίασε, ότι αν δεν πει “ναι σε όλα”, θα μας πετάξουν έξω από το ευρώ.

ΕΧΟΥΜΕ λοιπόν μία ύφεση η οποία οφείλεται στην κατάρρευση του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών λόγω των πολιτικών βίαιης λιτότητας των “σωτήριων” μνημονίων του ΓΑΠ και του προφέσορα Παπαδήμου. Έχουμε μια ύφεση, γενικευμένη κατεδάφιση σε ότι παραγωγικό έχει απομείνει. Έχουμε το 30% του εργατικού δυναμικού στην απόλυτη ένδεια, χωρίς αξιοπρέπεια και ελπίδα. Και ενώ η αντιμετώπισή της ύφεσης γίνεται μόνο με πολιτικές σταδιακής επανόδου του διαθέσιμου εισοδήματος σε ανεκτά επίπεδα, ώστε να μην καταρρεύσει η αγορά και η παραγωγή που την τροφοδοτεί, εδώ ακολουθούν τον ακριβώς αντίθετο δρόμο!

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ μια ύφεση που δεν υπάρχει στα παγκόσμια εγχειρίδια, ούτε ακόμα και στις θεωρίες του Φρίντμαν και του Σουμπέτερ (1942) περί “δημιουργικής καταστροφής” καθώς τη θέση των καταρρέοντων επιχειρήσεων, δεν έρχεται να την καλύψει κανείς σε αυτό το ...οικόπεδο. Χωρίς εσωτερική αγορά και συνθήκες που να ευνοούν παραγωγικές εξωστρεφείς επενδύσεις, τι είδους δημιουργικότητα έχει αυτή η σκέτη καταστροφή; Είναι για παράδειγμα δημιουργική καταστροφή, να στηθεί ένα σούπερ Mall στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Γαλατσίου και να εξαφανίζει από τον δήμο τα χιλιάδες μικρομεσαία εμπορικά καταστήματα και τους εργαζόμενους σε αυτά; Όλος αυτός ο κόσμος που θα βρεθεί στο κενό, στην απόλυτη φτώχεια, με τι χρήματα θα ψωνίζει από το Mall;

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ διευθυντήριο με ευθύνη της Γερμανίας και της Γαλλίας, με φυτευτά από το δίδυμο Μπους – Μπλερ νεοφιλελεύθερα στελέχη (π.χ. Μπαρόζο), άρπαξε τα νέα οικονομικά εργαλεία και όρμησε. Μας δάνειζαν κατά παράβαση των αυστηρών και απαραβίαστων -όπως έλεγαν- όρων του Μάαστριχτ, εισέβαλαν στη χώρα και επένδυσαν κυρίως στο μεγάλο λιανικό εμπόριο, αρπάζοντας έτσι πέρα από την υπεραξία των προϊόντων που μας πουλούσαν και το εμπορικό κέρδος, συν τους τόκους από τα δάνεια που προσέφεραν. Η απάντηση σήμερα είναι ολοφάνερη. Γιατί κάποιος σε δανείζει και σου επιβάλει μέτρα με τα οποία δεν μπορείς να μαζέψεις λεφτά για να τον ξεχρεώσεις; Μα για να σου πάρει το μαγαζί.

ΚΑΤΙ μπαρούφες που ξεφούρνιζε ο Σαμαράς στα “Ζάππεια” για ανάκαμψη της οικονομίας με μείωση του ΦΠΑ, ιδιωτικοποιήσεις, αξιοποίηση του ΕΣΠΑ και άλλα τριτευούσης, σε σχέση με το μέγεθος του προβλήματος ζητήματα, ούτε καν έγιναν αντικείμενο σοβαρής διαβούλευσης από τους διαπρεπείς οικονομολόγους. Σκεφτείτε μόνο τι συμβαίνει -για παράδειγμα- στην αγορά ακινήτων. Σήμερα η αξία ενός διαμερίσματος όπως καθορίζεται από τα χρήματα που προσφέρει ο αγοραστής, είναι κάτω και από το κόστος κατασκευής του. Που σημαίνει, δραστηριότητα μηδέν για περίπου 100 βιομηχανικούς κλάδους παραγωγής υλικών και άλλες τόσες ειδικότητες εργαζομένων. Με την πολιτική των μνημονίων, θεωρείται ότι αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί; Έχει κάποια μυστική φόρμουλα ο κ. Στουρνάρας;

ΜΕ ΛΙΓΑ λόγια, το ερώτημα που προκύπτει, είναι ποιο είναι το σχέδιο (για να θυσιαστούμε) και πόσος χρόνος υπολογίζουν ότι χρειάζεται (για να ξέρουν όσοι σκέφτονται να την κοπανήσουν από τον μάταιο τούτο κόσμο) ώστε η Ελλάδα να ανακάμψει και να μπορέσει, όχι μόνο να σταθεί στα πόδια της, αλλά και να αναπτυχθεί; Την απάντηση αυτή οφείλουν να δώσουν στους πολίτες που τους ψήφισαν η Ν.Δ. το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ. Κανείς ξένος δεν πρόκειται να επενδύσει στη χώρα μας, παρά μόνο σε τομείς μονοπωλιακού χαρακτήρα, όπως η ενέργεια, το νερό, κλπ. Και αυτά τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία θα πουληθούν σε εξευτελιστικές τιμές.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ της χώρας βρίσκεται στα χέρια μας. Είναι αδύνατον να ζήσουμε με τους κανόνες που έχουν επιβληθεί, όταν οι ληστρικοί όροι των δανειστών δεν αφήνουν κανένα περιθώριο συγκέντρωσης πόρων για οικονομική ανασυγκρότηση και αναπτυξιακές πρωτοβουλίες. Στην κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα, χρειάζεται ταυτόχρονες μεταρρυθμίσεις παντού. Μεταρρυθμίσεις ισοδύναμες επανάστασης. Χρειάζεται -κυρίως- τολμηρές ιδέες και πρωτοβουλίες από νέες δυνάμεις της πολιτικής, του επιχειρείν, των επιστημών και της εργασίας. Χρειαζόμαστε όραμα και ενότητα σε ένα στόχο που όποια ρίσκα και αν εμπεριέχει, δίνει ελπίδες και προοπτικές, ειδικά στους νέους.


[--->]

«Ραντεβού στη Σαμάρα»

Υπήρχε κάποιος έμπορος στη Βαγδάτη, που έστειλε τον υπηρέτη του στην αγορά για να ψωνίσει τρόφιμα.

Σε λίγο ο υπηρέτης γύρισε τρέμοντας και –κάτασπρος από το φόβο του- είπε:

«Κύριε, τώρα μόλις βρισκόμουν στην αγορά και κάποια γυναίκα με σκούντησε κι όταν γύρισα να την κοιτάξω είδα πως ήταν ο Θάνατος που με είχε σκουντήξει. Με κοίταξε και μου έκανε μια απειλητική χειρονομία. Τώρα, λοιπόν, δάνεισε μου το άλογο σου και θα φύγω μακριά, στη Σαμάρα, όπου ο Θάνατος δε θα με βρει.»

Ο έμπορος του δάνεισε το άλογο του, ο υπηρέτης το καβάλησε και έφυγε με ξέφρενο καλπασμό.

Τότε ο έμπορος κατέβηκε στην αγορά και είδε το Θάνατο να στέκεται ανάμεσα στο πλήθος. Τον πλησίασε και του είπε:

«Γιατί έκανες μια απειλητική κίνηση στον υπηρέτη μου, όταν τον είδες το πρωί;»

«Δεν ήταν απειλητική κίνηση», είπε ο Θάνατος, «ήταν μόνο μια κίνηση έκπληξης... Παραξενεύτηκα που τον είδα στη Βαγδάτη, γιατί σήμερα είχα ένα ραντεβού μαζί του στη Σαμάρα.»

(Αν θέλετε να κάνετε αυτό το μύθο πιο επίκαιρο αρκεί να αντικαταστήσετε το «υπηρέτης» με το «Έλληνας», το «Κύριος» με το «ΕΕ», το «Θάνατος» με το «χρεοκοπία», το «Βαγδάτη» με το «αντιμνημόνιο» και το «Σαμάρα» με το «μνημόνιο» (και ας μην κάνουμε καμιά αναφορά στη ομοιότητα ανάμεσα στον Σαμαρά και τη Σαμάρα).

(Δε γνωρίζω την αρχική πηγή της ιστορίας με το Θάνατο και τον υπηρέτη. Νομίζω ότι είναι ένας αραβικός μύθος. Η συγκεκριμένη απόδοση είναι του Σομερσετ Μομ και αναφέρεται στο εξαιρετικό βιβλίο του Τζον Ο’ Χάρα: «Ραντεβού στη Σαμάρα», εκδόσεις Αστάρτη.

[--->]

Γιώργου Χρονά, δέκα απελπισμένα λαϊκά τραγούδια

ένατο τραγούδι: Μα όποιο δρόμο κι αν επήρα

Μουσική: Στέλιος Χρυσίνης

Στίχοι: Νίκος Μουρκάκος

Δεν το τραγουδάει η Μίνα ή η Σαντέ αυτό το τραγούδι, αλλά η Γκρέυ. Ερωτικό τραγούδι με γνώση και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια λαμπρών αισθημάτων. Το αίσθημά της- πάθος τρελλό, αρρώστια- την γυρίζει στην παλιά-πρώτη-γνωριμία που την περιγράφει με στίχους που μας κάνουν να φανταζόμαστε το πρόσωπο που γεννάει αυτούς τους στίχους. Τώρα, άραγε, είναι κάτω από το σπίτι της, περιμένει στο τηλέφωνο, στην πόρτα; Εξηγεί τη συγγνώμη και παίρνει μια θέση δίπλα της;  

 [--->]

Η ΣΥΓΧΥΣΗ ΤΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ

Του antapoΚΡΙΤΗ*

Σε άρθρο με υπογραφή του Σταύρου Ψυχάρη στις 12/08/2012 το γνωστό διαπλεκόμενο συγκρότημα, παρέχοντας πλήρη στήριξη στον Α. Σαμαρά, τον καλεί «να βγάλει δόντια» προς τους Ευρωπαίους, σημειώνοντας μάλιστα στο τέλος ότι Ευρωπαίοι είμαστε, βλάκες δεν είμαστε και τονίζοντας με νόημα ότι η αυλαία πέφτει...

Το συγκεκριμένο άρθρο, πολλοί φίλοι από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, το βρήκαν ως απόδειξη του λαθεμένου της τοποθέτησης για ρήξη με την Ε.Ε. και το ευρώ. Η συλλογιστική απλή, αλλά όχι συλλογιστική. Το σενάριο αποβολής το εξετάζουν οι κυρίαρχοι Γερμανικοί κύκλοι, φαίνεται να το υιοθετεί και η ελληνική αστική τάξη, άρα ο Λαφαζάνης, ο Αλαβάνος και οι λοιποί της συμμορίας της δραχμής ρίχνουν νερό στο κρασί τους. Και ας έχουμε υποστεί μια ανεπανάληπτη εσωτερική υποτίμηση εδώ και δύο χρόνια στο όνομα της παραμονής μας στο ευρώ...

Σε τελευταίο του editorial το Βήμα φαίνεται να τα «γυρίζει». Μας εγκαλεί ότι τελειώνουν οι θυσίες και να μην κλωτσήσουμε την καρδάρα με το γάλα και να αποδεχτούμε για μια τελευταία φορά τα μέτρα ώστε να παραμείνουμε στην ευρωζώνη. Και ως εκ τούτου να στηρίξουμε την κυβέρνηση Σαμαρά. Αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ εγκαλεί να επιδείξει μετριοπάθεια και σύνεση. Και «εθνική συνεννόηση». Προφανώς καταδικάζοντας τις τελευταίες «εμπρηστικές» δηλώσεις Λαφαζάνη και Κουράκη, που χοντρικά ισχυρίζονται ότι η πραγματική χρεοκοπία είναι η λιτότητα και όχι η αθέτηση πληρωμών προς τους δανειστές.