♦ "Βλέπετε αυτές
τις γυναίκες που έχουν φορτωθεί στους ώμους τους τεράστια βαριά όπλα; Νέες.
Ηλικιωμένες. Ξέρετε ποιες είναι αυτές; Οι ηρωίδες... Εγώ πάντα είμαι στο πλευρό
εκείνων των παλικαριών, των ηρωικών Κουρδισσών μανάδων…" - Σενέρ Λεβέντ
♦ Δεν αρκεί να λες όχι στον πόλεμο! Δεν αρκεί να λες δεν
υπάρχουν κερδισμένοι στον πόλεμο! Μήπως αρκεί να λες ότι ακόμα και η χειρότερη
ειρήνη είναι καλύτερη από τον πόλεμο; Δεν αρκεί! Αυτά δεν αρκούν για να σε
κάνουν εθελοντή της ειρήνης!
Πες μου την πλευρά σου. Με ποιου το μέρος είσαι;
Του ένοχου ή του αθώου; Του επιτιθέμενου ή αυτού που δέχεται την επίθεση; Του
εισβολέα ή αυτού που δέχεται εισβολή;
Αν λες όχι στον πόλεμο, δεν θα φοβάσαι να
γράψεις ανοικτά την άποψή σου. Γίνεται να κάνεις πορείες ειρήνης και
συλλαλητήρια σε περιόδους κατάπαυσης του πυρός και να σιωπάς μόλις αρχίσει ο
πόλεμος;
Σε αυτό το νησί υπάρχουν τόσες πολλές οργανώσεις που δεν ξέρω τον
αριθμό τους. Υπάρχουν σχέδια ειρήνης. Υπάρχουν ταμεία, βραβεία. Αλλά κανείς δεν
μπορεί να βγει να πει στον Ταγίπ Ερντογάν «κάτω τα χέρια σου από τα κατεχόμενα
εδάφη».
Πέστε μου τότε: «Σε τι ωφελούν τα σχέδια και τα βραβεία σας;» Μην μου
περιγράφετε τα κακά του πολέμου λέγοντας «όχι στον πόλεμο». Μήπως δεν ξέρω και
εγώ τα κακά αυτά; Μήπως δεν τα ξέρουν όλοι; Ειδικά εμείς οι Κύπριοι. Γιατί
μπερδεύουμε εκείνον που έχει νόμιμο δικαίωμα άμυνας και τον επιτιθέμενο; Αν ο
επιτιθέμενος έμπαινε στην εφημερίδα μας και επιχειρούσε να μας σκοτώσει, δεν θα
κάναμε και εμείς χρήση του δικαιώματός μας της νόμιμης άμυνας;
Κοιτάξτε την
εθνικιστική μας ομάδα. Πώς λένε ωδές στον στρατό του ιμάμη που τρέχει για να
κάνει γενοκτονία στη Συρία. Προσεύχονται λέγοντας να μην σπάσει η μύτη των
ηρωικών στρατιωτών μας. Οι ηρωικοί μας στρατιώτες να σκοτώνουν μόνο αλλά να μην
πεθαίνουν. Όσους σκοτώνουν οι ηρωικοί στρατιώτες πάνε στην κόλαση! Ενώ εκείνοι
πάνε στον παράδεισο! Τους περιμένουν ουρί και καράφες κρασί στον παράδεισο!
Πάλι ενθουσιάστηκε η εθνικιστική μας ομάδα!
Πες εσύ ρε Στέλιο, πες εσύ. Εδώ και
χρόνια μοιράζεις φράγκα με το τσουβάλι. Αυτό ήταν που θα βλέπαμε στο τέλος; Πού
είναι εκείνοι οι ιεραπόστολοι της ειρήνης ανάμεσά μας. Ή εκείνοι οι ήρωες των
ευρωπαϊκών ταμείων. Δεν υπάρχει έστω και μια ανάσα για το μωρό που πλακώθηκε
κάτω από τις βόμβες των αεροπλάνων; Πέστε μου. Αξίζουμε την ειρήνη με αυτό μας
το χάλι; Μια κοινότητα που παραμένει τόσο σιωπηλή στον θάνατο άλλων με σφαίρες
και βόμβες. Τι μπορεί να της αξίζει;
Ιδού κοιτάξτε. Βλέπετε αυτές τις γυναίκες που έχουν φορτωθεί
στους ώμους τους τεράστια βαριά όπλα; Νέες. Ηλικιωμένες. Ξέρετε ποιες είναι
αυτές; Οι ηρωίδες του Κομπάνι. Της Ροζάβα. Της Ράκκα. Τους οφείλετε πολλά, πάρα
πολλά. Σας έσωσαν από ένα τέρας της ανθρωπότητας.
Από τους ψυχασθενείς
τζιχαντιστές!
Από εκείνους που έκαιγαν ανθρώπους ζωντανούς.
Από εκείνους που
έσφαζαν ανθρώπους σαν αρνιά.
Από εκείνους που πουλούσαν γυναίκες στην αγορά ως
σκλάβες του σεξ. Από εκείνους που πυροβολούσαν στο σβέρκο ομαδικά αιχμαλώτους
στους οποίους φορούσαν πορτοκαλί στολές.
Από εκείνους που έβαλαν βόμβα στον
σταθμό των τρένων στην Άγκυρα. Σας έσωσαν εκείνες οι γυναίκες παλικάρια, οι
ηρωίδες. Είδατε ποτέ πώς έσφαζαν εκείνες τις γυναίκες; Ντραπείτε ρε, ντραπείτε!
Ντραπείτε αν δεν έχετε να πείτε τίποτα για έναν φασίστα δικτάτορα ο οποίος
κόλλησε την ταμπέλα του «τρομοκράτη» τώρα σε αυτές τις γυναίκες και για έναν
στρατό που πηγαίνει να τις σκοτώσει! Πηγαίνουν να πάρουν εκδίκηση απ’ αυτές!
Εκδίκηση από εκείνους που έσωσαν το Κομπάνι, τη Ροζάβα και τη Ράκκα από τους
ψυχασθενείς!
Ζωντανεύουν ξανά αυτοί οι ψυχασθενείς που νομίζαμε ότι είχαμε
σωθεί από αυτούς! Συνέστησαν έναν στρατό στην Ούρφα. Πηγαίνουν να σκοτώσουν
φωνάζοντας ο Αλλάχ είναι μεγάλος. Οι οπαδοί της 20ής Ιουλίου στην Κύπρο τους
χειροκροτούν και αυτούς. Διαβάζουν προσευχές γι’ αυτούς στα τζαμιά. Εσείς.
Εσείς γιατί σιωπάτε οπαδοί της ειρήνης; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι έφτασε και στη
δική μας πόρτα ο κίνδυνος;
Λέτε ότι δεν υπάρχουν κερδισμένοι στον πόλεμο.
Δεν συμφωνώ
μαζί σας.
Δεν έχει την ίδια άποψη ούτε ο δημοσιογράφος Τζαν Ντοντάρ που
βρίσκεται εξόριστος στη Γερμανία. Λέει το εξής: «Υπάρχουν δύο κερδισμένοι σε
αυτόν τον πόλεμο. Ο Ταγίπ Ερντογάν και το Ισλαμικό Κράτος».
Ο Ερντογάν μάζεψε
γύρω του, λέει, ακόμα και τους πιο ένθερμους αντιπολιτευόμενους που καίγονται
από τη φωτιά του εθνικισμού. Δεν μπορεί να λεχθεί τίποτα για το κέφι τους!
Ας
μην υπάρχει τέτοια αντιπολίτευση! Δεν είναι αντιπολίτευση, αλλά στήριγμα της
καρέκλας της εξουσίας!
Μήπως άλλωστε δεν είναι σε αυτούς που χρωστά το σήμερα ο
Ερντογάν; Οι άλλοι κερδισμένοι είναι οι τζιχαντιστές τους οποίους αποκαλούμε
ψυχασθενείς. Οι οποίοι στοιβάχτηκαν στη Συρία από 100 χώρες. Ηττήθηκαν! Αλλά
χάρη στον Ερντογάν τώρα σηκώνονται ξανά όρθιοι.
Με ρωτήσατε ποια είναι η δική μου πλευρά; Εγώ πάντα είμαι στο
πλευρό εκείνων των παλικαριών, των ηρωικών Κουρδισσών μανάδων…
Δεν αρκεί να λες «όχι» στον πόλεμο
ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ, 11/10/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου