η ώρα της εκδίκησης





Δώδεκα άνθρωποι, μεταξύ των οποίων δύο αστυνομικοί, σκοτώθηκαν στη Γαλλία όταν άγνωστοι ένοπλοι επιτέθηκαν στο γραφείο του σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo.
 
 Σαράντα άνθρωποι σκοτώθηκαν, σήμερα, στη Σαανά, της Υεμένης, σε βομβιστική επίθεση εναντίον ανθρώπων οι οποίοι περίμεναν να καταταγούν στην αστυνομία. Αυτά τα σαράντα άτομα και οι πολλοί περισσότεροι τραυματίες θα καταλάβουν πολύ λιγότερο χώρο στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων από όσο αυτοί που σκοτώθηκαν στη Γαλλία.

Τα Βίντεο (1, 2) από την επίθεση στο Παρίσι δείχνουν τους επιτιθέμενους με μαύρα ρούχα να συμπεριφέρονται σαν να είχαν μια στοιχειώδη, το λιγότερο, στρατιωτική εκπαίδευση. Ηταν οπλισμένοι με αυτόματα όπλα και, σύμφωνα με την αστυνομία, διέθεταν και εκτοξευτή ρουκετών. Τουλάχιστον δύο ακόμα δράστες διαφεύγουν. Δεν γνωρίζουμε μέχρι στιγμής τα κίνητρα των επιτιθέμενων, αλλά το επεισόδιο το θεωρώ περισσότερο ως μια ακόμα προβοκάτσια.

Το 2011, το περιοδικό Charlie Hebdo ήταν ένα από εκείνα που δημοσίευσαν τις γελοιογραφίες με το Μωάμεθ, μια χονδροκομμένη και προσβλητική προσπάθεια να δυσφημιστεί ο προφήτης και όλοι οι μουσουλμάνοι ως τρομοκράτες. Το 2012 το περιοδικό συνέχισε την εκστρατεία και εμφάνιζε τον προφήτη Μωάμεθ γυμνό για να τραβήξει την προσοχή

Σε αντίθεση με τους "φιλελεύθερους" αμερικανούς, στις περισσότερες χώρες του κόσμου η ελευθερία του λόγου δεν θεωρείται ως ένα απόλυτο δικαίωμα. Αν για παράδειγμα φωνάξεις "φωτιά" σε ένα κατάμεστο θέατρο, προσβάλλοντας τους άλλους, είναι πιθανό να σου συμβεί κάτι κακό. Αυτό συμβαίνει στις περισσότερες χώρες του κόσμου.

Ότι το σατυρικό περιοδικό Charlie Hebdo ήταν άσεμνο και προσβλητικό δεν δικαιολογεί τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε, αλλά εξηγεί τα πιθανά κίνητρα των δραστών. Είναι μεγάλο λάθος να δολοφονούνται άνθρωποι για τις απόψεις τους όπως είναι λάθος να προσβάλλεις τους άλλους χωρίς κάποιο βάσιμο λόγο, είτε για κάποιο όφελος, είτε επειδή πολύ απλά είσαι λάτρης της "ελευθερίας του λόγου".

Οι δράστες της δολοφονικής επίθεσης στο Παρίσι, είναι μαχητές που θεωρούν τους εαυτούς τους  ως πραγματικούς μουσουλμάνους που αγωνίζονται για τα πιστεύω τους.

 Η Γαλλία επί προεδρίας Σαρκοζί και  Ολάντ χρησιμοποίησε και υποστήριξε τέτοιες ομάδες ενάντια στους λαούς και τις κυβερνήσεις της Λιβύης και της Συρίας.

 Στη Συρία οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους και της Jabhat al-Nusra χρησιμοποιούν τους αντιαρματικούς πυραύλους που προμηθεύουν οι ΗΠΑ. 
Ένα γερμανικό σύνταγμα αεράμυνας στην Τουρκία υπερασπίζεται τις γραμμές υποχώρησης των ανταρτών από τις επιθέσεις των κυβερνητικών δυνάμεων του συριακού καθεστώτος.

 Ενώ στη Συρία, η Γαλλία υποστηρίζει τους τζιχαντιστές ,στέλνει τώρα ένα αεροπλανοφόρο στον Περσικό Κόλπο για να χτυπήσει το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ. 

Αυτό το τελευταίο, θα μπορούσε να είναι ένα ακόμα κίνητρο της σημερινής επίθεσης.

Οι "δυτικοί" πολιτικοί όταν οι φονταμενταλιστές χτυπούσαν τους αμάχους στην Τρίπολη και το Χαλέπι,τους επευφημούσαν. 

Όταν όμως αυτοί χτυπούν χώρες "δυτικών συμφερόντων" ή τις ίδιες τις "δυτικές" χώρες, τότε τις επιθέσεις αυτές τις θεωρούν εχθρικές και τις εκμεταλλεύονται για να δικαιολογήσουν μια ακόμα υποχώρηση τους προς την άκρα δεξιά, για πολεμικές εκστρατείες και πιο ολοκληρωτική διακυβέρνηση.
[--->]