του Δημήτρη Μηλάκα
Είναι φανερό ότι μια από τις κορυφαίες διαδικασίες του ελληνικού
πολιτικού συστήματος – η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας – έχει
ενταχθεί αυστηρά στο πλαίσιο που έχουν ορίσει οι δανειστές. Αξίζει μια
προσπάθεια να εξετάσουμε το εκβιαστικό πλαίσιο που έχουν ορίσει οι
δανειστές και να διακρίνουμε πώς μεταφέρεται ο εκβιασμός τους στην
κυβέρνηση και από εκεί στη Βουλή και τον ελληνικό λαό.
Εκβιασμός προς την κυβέρνηση: Οι δανειστές έχουν έτοιμο ένα οικονομικό πακέτο που περιλαμβάνει 1,8 δισ. ευρώ που θα δοθεί στη χώρα με την ολοκλήρωση της τελευταίας αξιολόγησης (αφού η Βουλή ψηφίσει ακόμη 17 [!] προαπαιτούμενα). Ύστερα από αυτό, το πακέτο περιλαμβάνει και την προληπτική γραμμή πίστωσης, που σημαίνει επιβεβαίωση ενός νέου μνημονίου και αυστηρή εποπτεία.
Εκβιασμός προς τη Βουλή: Η κυβέρνηση μεταφέρει τον εκβιασμό στους βουλευτές. Έρχεται λοιπόν και λέει στην ελληνική Βουλή: Αυτό είναι το «πακέτο συμφωνίας» με την τρόικα των δανειστών. Αν εκλέξουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, συνεχίζουμε για την ολοκλήρωσή του. Αν όχι, πάμε σε περιπέτεια.
Εκβιασμός προς τον λαό: Ο εκβιασμός των δανειστών προφανώς θα μεταφερθεί στον λαό στην περίπτωση που δεν εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές. Οι διαπραγματεύσεις θα παγώσουν προκειμένου να γίνουν εκλογές και να αναδειχθεί η καινούργια κυβέρνηση. Σ’ αυτό το σημείο ο εκβιασμός των δανειστών φτάνει μέχρι το εκλογικό σώμα, που θα αποφασίσει τελικά αν έχει το σθένος να αλλάξει κυβέρνηση.
Εκβιασμός στη νέα κυβέρνηση: Ο εκβιασμός των δανειστών είναι διατυπωμένος με τέτοιον τρόπο ώστε θα τον αισθανθεί αμέσως και η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει αν η χώρα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές. Η νέα κυβέρνηση, εξ αιτίας όλης αυτής της καθυστέρησης, θα βρεθεί μπροστά σε ασφυκτικά οικονομικά - ταμειακά προβλήματα, γεγονός που θα την τοποθετήσει «με το καλημέρα» στη μέγγενη των εκβιαστών...
Συμπέρασμα: Όπως φαίνεται, οι δανειστές χρησιμοποιούν τον μηχανισμό του χρέους σαν παγίδα μέσα στην οποία θέλουν να τοποθετήσουν την (όποια) κυβέρνηση και τη χώρα. Απάντηση στις μεθοδεύσεις των δανειστών μπορεί να δώσει με την κινητοποίηση, την εγρήγορση και την ψήφο του μόνο ο λαός.
[--->]
Εκβιασμός προς την κυβέρνηση: Οι δανειστές έχουν έτοιμο ένα οικονομικό πακέτο που περιλαμβάνει 1,8 δισ. ευρώ που θα δοθεί στη χώρα με την ολοκλήρωση της τελευταίας αξιολόγησης (αφού η Βουλή ψηφίσει ακόμη 17 [!] προαπαιτούμενα). Ύστερα από αυτό, το πακέτο περιλαμβάνει και την προληπτική γραμμή πίστωσης, που σημαίνει επιβεβαίωση ενός νέου μνημονίου και αυστηρή εποπτεία.
Εκβιασμός προς τη Βουλή: Η κυβέρνηση μεταφέρει τον εκβιασμό στους βουλευτές. Έρχεται λοιπόν και λέει στην ελληνική Βουλή: Αυτό είναι το «πακέτο συμφωνίας» με την τρόικα των δανειστών. Αν εκλέξουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, συνεχίζουμε για την ολοκλήρωσή του. Αν όχι, πάμε σε περιπέτεια.
Εκβιασμός προς τον λαό: Ο εκβιασμός των δανειστών προφανώς θα μεταφερθεί στον λαό στην περίπτωση που δεν εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές. Οι διαπραγματεύσεις θα παγώσουν προκειμένου να γίνουν εκλογές και να αναδειχθεί η καινούργια κυβέρνηση. Σ’ αυτό το σημείο ο εκβιασμός των δανειστών φτάνει μέχρι το εκλογικό σώμα, που θα αποφασίσει τελικά αν έχει το σθένος να αλλάξει κυβέρνηση.
Εκβιασμός στη νέα κυβέρνηση: Ο εκβιασμός των δανειστών είναι διατυπωμένος με τέτοιον τρόπο ώστε θα τον αισθανθεί αμέσως και η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει αν η χώρα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές. Η νέα κυβέρνηση, εξ αιτίας όλης αυτής της καθυστέρησης, θα βρεθεί μπροστά σε ασφυκτικά οικονομικά - ταμειακά προβλήματα, γεγονός που θα την τοποθετήσει «με το καλημέρα» στη μέγγενη των εκβιαστών...
Συμπέρασμα: Όπως φαίνεται, οι δανειστές χρησιμοποιούν τον μηχανισμό του χρέους σαν παγίδα μέσα στην οποία θέλουν να τοποθετήσουν την (όποια) κυβέρνηση και τη χώρα. Απάντηση στις μεθοδεύσεις των δανειστών μπορεί να δώσει με την κινητοποίηση, την εγρήγορση και την ψήφο του μόνο ο λαός.
[--->]
