Με τις υγείες μας!

 

Γιαννίτσι Καρυστίας.

Υποσχέθηκαν στους ιθαγενείς πως θα τους φτιάξουν τελεφερίκ γιά να κατεβαίνουν κάτοικοι καί επισκέπτες στον Λιμνιώνα, την κοντινή παραλία, χωρίς να καίνε βενζίνη γιά τα ΙΧ τους. Επίσης πως όλοι στο χωριό θα έχουν πολύ σύντομα ηλεκτρικό ρεύμα δωρεάν χωρίς κανένα περιορισμό στην κατανάλωση, καί πως η πλατεία καί ο κεντρικός δρόμος θα φωταγωγούνται νύχτα-μέρα.

Καί τους πίστεψαν - όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι. Βοήθησαν καί οι επιτήδειοι συγχωριανοί που είχαν χερσότοπους προς αξιοποίηση. Τώρα οι βιομηχανικές ανεμογεννήτριες βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των 500 μέτρων από το χωριό, ο θόρυβος ζουρλαίνει τους κατοίκους καί δεν τους αφήνει να κοιμηθούν, ενώ από τους άλλοτε ήσυχους δρόμους γύρω από το χωριό που χρησιμοποιούσαν οι μελισσοκόμοι καί οι βοσκοί τώρα διέρχονται συνεχώς χωματουργικά καί φορτηγά βαρέως τύπου. Ομως μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

Ολη η σύγχρονη Ελλάδα σε μία φωτό. Το κατεστραμμένο φυσικό περιβάλλον, τα νεόπλουτα σπίτια των καπάτσων χωριανών παραδίπλα από τα παλιά λιθόκτιστα καί τα κοτέτσια από λαμαρίνα, η Μπέμπα SUV παρκαρισμένη δίπλα στον κάδο σκουπιδιών που πάνω γράφει ΚΑΛΠΗ.

Με τις υγείες μας! 🙂

ΥΓ. το Γιαννίτσι (παλαιότερα Ιωαννίκιο) δεν είναι κάποιο τυχαίο χωριό. Ολη η γύρω περιοχή παρουσιάζει μεγάλο αρχαιολογικό καί ιστορικό ενδιαφέρον. Σε πολύ κοντινή απόσταση, ανάμεσα πλέον από τις τερατώδεις ανεμογεννήτριες, βρίσκονται τα αρχαία καί μεσαιωνικά οχυρά της Φυλάγρας, της Σιλόσας καί του Στενού, καί ο Μεσοβυζαντινός ναός της Αγ.Τριάδας (10ος αι. μ.Χ.).

 

[------>]

Γεωργική γη στη σκιά των ηλιακών πάνελ

 

Στην Θεσσαλία, φωτοβολταϊκά πάρκα «φυτρώνουν» καλύπτοντας μεγάλες εκτάσεις γεωργικής γης. Με μανδύα την ανάγκη επίλυσης του ενεργειακού προβλήματος και την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, η Πολιτεία ανάβει πράσινο φως σε μεγάλα επενδυτικά συμφέροντα που απειλούν τον πάλαι ποτέ σιτοβολώνα της χώρας, υπονομεύοντας περεταίρω την επισιτιστική ασφάλεια.

 Ζούμε στην εποχή της ανοησίας. Δώστε τα χωράφια να βάλουν φωτοβολταϊκά να τα παίρνουν από τους λογαριασμούς του ρεύματος οι οποίοι ανεβαίνουν σε επίπεδα είδους πολυτελείας. Και σε 20 χρόνια θα χρειάζονται πάλι επιδοτήσεις και έξοδα για να ξηλωθούν.

«Θα ακούσει κάποιος στην Αθήνα για 1.000 στρέμματα και ποιος ξέρει τι θα νομίσει. Λοιπόν, κάνω τζίρο περίπου 150.000 ευρώ το χρόνο και είναι ζήτημα αν θα μου μείνουν καθαρά 10-15.000 για να ζήσω την οικογένειά μου».

«Για κάθε στρέμμα που νοικιάζω», λέει ο κ. Μπρέλλας, «δίνω περίπου 40 ευρώ το χρόνο στους ιδιοκτήτες. Κι έρχεται τώρα η εταιρεία και τους δίνει 180 ευρώ για να βάλει φωτοβολταϊκά. Πώς μπορώ να το ανταγωνιστώ αυτό; Πάει, χάνεται το χωράφι αυτό από την παραγωγή».

«Σ’ όλους μας ήρθανε» εξηγεί, για το πώς κλείνονται οι συμφωνίες των εταιρειών με τους ιδιοκτήτες της γης. «Μας πήρε τηλέφωνο ένας μεσίτης της εταιρείας, έναν-έναν στο χωριό, για να δώσουμε τα χωράφια μας. Όσοι δουλεύουμε τα χωράφια δεν τα δίνουμε. Οι περισσότεροι που τα δίνουν, δεν καλλιεργούν οι ίδιοι. Μπορεί να είναι παιδιά που έχουν φύγει στην Αθήνα κι έχουν μια κληρονομιά, χωρίς να έχουν καμία σχέση. Οπότε τα δίνουν, τα λεφτά είναι πολλά».

[------>]