Επί εποχής Χότζα

Κάποτε, λέει, ένας φτωχός που ζούσε σε ένα μόλις δωμάτιο με την πολυμελή του οικογένειά, πήγε στον Χότζα και του ζήτησε ένα μεγαλύτερο σπίτι για να μπορέσουν λίγο να ανασάνουν.

– Αγαπητέ Χότζα, θέλουμε ένα πιο μεγάλο σπίτι, γιατί δεν μπορούμε να ζούμε εγώ, η γυναίκα μου και τα τόσα μας παιδιά όλοι μαζί σ΄ ένα δωμάτιο, είπε κλαίγοντας ο δύσμοιρος άνθρωπος.

Ο Νασρεντίν τον ρώτησε αν έχει ζώα στην αυλή του.

– Έχω, του απάντησε.

– Τότε απόψε βάλε και τις κότες μέσα στο σπίτι, τον συμβούλεψε ο Νασρεντίν.

Τις βάζει ο άνθρωπος και πάει το επόμενο πρωί στον Χότζα.

– Αγαπητέ Χότζα, είμαστε χειρότερα, σκάσαμε όλοι μαζί και με τα ζώα.

– Έχεις και άλλα ζώα; τον ρώτησε ο Νασρεντίν.

– Έχω, είπε ο άνθρωπος, ένα σκύλο και ένα γάτο.

– Απόψε βάλε και αυτά μέσα στο σπίτι, μαζί σας.

Τα βάζει ο καημένος και πάει ξανά το επόμενο πρωί κλαίγοντας απαρηγόρητος.

Ο Νασρεντίν τον ρωτάει και πάλι:

– Μήπως έχεις και κανέναν γάιδαρο στην αυλή;

– Ναι, του απαντά ο άνθρωπος.

– Απόψε βάλε και αυτόν και έλα αύριο.

Την επομένη πάει απαρηγόρητος. Τότε ο Νασρεντίν του λέει:

– Απόψε βγάλε το γάιδαρο έξω και έλα αύριο.

Την επομένη ο άνθρωπος πάει χαρούμενος και του λέει:

– Ευχαριστούμε Χότζα μου, είμαστε λίγο καλύτερα.

– Απόψε βγάλε λοιπόν και τις κότες, αύριο το σκύλο και μεθαύριο το γάτο.

Έτσι κάνει ο άνθρωπος και πάει χαζοχαρούμενος στον Χότζα και τον ευχαριστεί θερμά για τη βοήθειά του και του λέει:

– Να ‘σαι καλά Χότζα μου, τώρα ανασάναμε, σε ευχαριστούμε πολύ.

===============================================

Επειδή το γέλιο είναι πάντα αντισηπτικό και ζωογόνο, ίσως δε χρειαζόταν να προσθέσει κανείς τίποτα περισσότερο ως σχόλιο στις σημερινές κυβερνητικές ανακοινώσεις

Ωστόσο από σεβασμό στον φτωχό του μύθου θα κάνουμε ορισμένες επεξηγήσεις για τις εξαγγελίες του Χότζα μας

1. Είπε λοιπόν ο Πρωθυπουργός ότι υπάρχει ένα μεγάλο απόθεμα ρευστότητας 31 δισ στα δημόσια ταμεία, εκ των οποίων τα 16 δις είναι "μαξιλάρι" για τον ΕΜΣ και την πληρωμή του χρέους, ενώ τα 15 δις έχουν βγεί από τη σταύρωση των λαϊκών στρωμάτων στα μνημονιακά χρόνια

Τι αποφάσισε λοιπόν η κυβέρνηση να κάνει με αυτά τα 15 δις που έκλεψε με βία και εξαπάτηση, αυτή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ/ΠΑΣΟΚ"

- Τα 3,6 δις θα τα ακουμπήσει απευθείας στο ΔΝΤ

- Τα 5,5 δις θα τα κρατήσει στην άκρη θα τα κρατήσει στην άκρη ως δεύτερο "μαξιλάρι" για το χρέος και την εξασφάλιση των στόχων των αιματηρών υπερπλεονασμάτων

-Από τα 6 δις που απομένουν θα "επιστρέψει" 1,1 δις το 2019 μέσα από τα "μέτρα ανακούφισης που ανήγγειλε ενώ τα 1,3 δις που θα επιστρέψει το 2020 η συντριπτική τους πλειοψηφία θα αφορά δωράκια στο κεφάλαιο, παράλληλα και με την ακόμη πιο γρήγορη μείωση του φορολογικού συντελεστή των επιχειρήσεων από το 29% στο 25%

Συνολικά λοιπόν η κυβέρνηση λέει ότι θα "επιστρέψει" το πολύ 1.1 +0,4 δις (από εισφορά αλληλεγγύης για το 2020)= 1,5 δις από τα 15 δις κλεμμένων!

Πρέπει λοιπόν να ευχαριστήσουμε τον Χότζα μας ταπεινά και με ευγνωμοσύνη....

2. Είπε και κάτι άλλο σημαντικό ο Χότζας (και ο "μαρξιστής" Ευκλείδης)σήμερα: 

Μέχρι τώρα "επέστρεφαν" ένα μικρό μέρος στο τέλος της χρονιάς, κοντά στα Χριστούγεννα, με τη μορφή Κοινωνικού Μερίσματος, αλλά τώρα, λόγω εκλογών, θα μοιράσουν τις "παροχές" Πασχαλιάτικα. Ίσως τα βάλουν και στο φακελάκι της κάλπης.

3. Για να έχουμε ένα μέτρο της σοβαρότητας και του ύψους των "παροχών": Από τα πλεονάσματα της τριετίας 2016-2018 μαζεύτηκαν 13 δις και μοιράστηκαν με το Κοινωνικό Μέρισμα τα 2 δις. Ε, τ'ωρα από τα 15 δις, λένε, ότι θα μοιράσουν, το 1,5 δις περίπου...

Υποκλιθείτε όλοι πάλι στον Χότζα μας

[---->]

Αλλος για σανό ;

"...Είχε δεσμευτεί ότι θα πάρει 7, πήγε προχτές και δεσμεύτηκε ότι θα πάρει πάνω από 8 κι αυτά τα παραπανίσια κλεμμένα τα παρουσιάζει σαν… “επιστροφή-παροχή”!

[---->]

Πως κρύβουν τα αίσχη τους

Όταν ο πηχτός αφρός από το εργοστάσιο εμπλουτισμού μεταλλευμάτων της Ολυμπιάδας έφτασε στο γεφυράκι του Μαυρόλακκα, κοντά στη θάλασσα, η Eldorado μπάζωσε με πέτρες εκείνο το σημείο για να κρύψει τα αίσχη της.

Αλλά οι αφροί συνεχίζουν να κατεβαίνουν. Τι θα κάνετε κύριοι, θα μπαζώσετε όλο το ρέμα;

Φωτογραφίες: SOS Ολυμπιάδα Χαλκιδική

 [---->] 

[---->]

Ψυχολογίες Συμμόρφωσης-Τα κέντρα «φιλοξενίας» μεταναστών ως χώροι άσκησης βιοπολιτικής εξουσίας

Μια κριτική παρουσίαση των ψυχολογικών πρακτικών που εγκαθιδρύονται και αναπαράγονται στα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης(ΚΥΤ) μεταναστών.

«Ο ήρωας του Νταφόε [ο Ροβινσώνας], εξηγεί ο Ντελέζ, δεν εφευρίσκει τίποτα πάνω στο νησί, ό,τι χρησιμοποιεί το παίρνει έτοιμο από το πλοίο. Αντί να κατασκευάσει ολόκληρο τον κόσμο από το νησί και πάνω στο νερό, εκείνος επιλέγει να θεμελιώσει στο νησί την καθημερινή αστική ζωή χρησιμοποιώντας ένα απόθεμα κεφαλαίου. Ο Ροβινσώνας αντιπροσωπεύει μια προσπάθεια να εξημερώσει το νησί, να μετατραπούν οι πόροι του σε πηγή κέρδους, και το πιο σημαντικό, να τιθασευτεί η κανιβαλική του συνείδηση μέσω μιας διαδικασίας αποικιοκρατικού επιπολιτισμού.»

Οι μετανάστες λοιπόν «ναυαγημένοι» από την ζωή αναγκάζονται να προσαράξουν επ’ αόριστον στην βαλτώδη πραγματικότητα του ΚΥΤ. Το «απόθεμα κεφαλαίου» που αναφέρεται στο παράδειγμα για τους ψυχολόγους δεν είναι άλλο από τις δυτικές θεωρίες, μεθόδους και διαγνωστικά κριτήρια, που εφαρμόζουν αβίαστα στους μετανάστες, καθώς τους αντιλαμβάνονται ως ένα οικουμενικό υποκείμενο πέρα από ταξικές και πολιτισμικές διαφορές. Μόνο που το ψυχολογικό κεφάλαιο των μεταναστών όλο και λιγοστεύει, καθώς εγκλωβίζονται σε ένα «τραυματικό παρόν», που μερικές φορές καταντά χειρότερο από το παρελθόν, γι’ αυτό και πολλές φορές καταφεύγουν στο να ζητούν εθελοντικά τον επαναπατρισμό τους.

Το βιβλίο των Αφροδίτη Καψάλη και Μιχάλη Μεντίνη, «Ψυχολογίες συμμόρφωσης. Σημειώσεις πάνω στον ψυχοπολιτικό έλεγχο του μεταναστευτικού», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις opositο επιχειρεί να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη εικόνα σχετικά με τις ψ- πολιτικές που λαμβάνουν χώρα μέσα σε ένα Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ). Μετανάστες και εργαζόμενοι υφίστανται μια άνευ όρων και σε διαφορετικό επίπεδο προσπάθεια πειθάρχησης στην «εσωτερική ζωή» του ΚΥΤ, αυτή των στρατικοποιημένων συνθηκών κράτησης πίσω από συρματοπλέγματα.

[---->]

Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΚΛΕΙΔΕΙΟΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ

Την επομένη της Πρωτομαγιάς δόθηκε στη δημοσιότητα από το υπουργείο Οικονομικών το Πρόγραμμα Σταθερότητας (εδώ) που υπέβαλε η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή όπου προδιαγράφεται (κι όχι απλώς περιγράφεται) η οικονομική πολιτική της επόμενης τριετίας. Όλες οι προβλέψεις, πολλές εκ των οποίων βρίθουν υπεραισιοδοξίας όπως για παράδειγμα ότι το ΑΕΠ θα αυξάνεται κατά 2,3%, 2,1% και 2% για τα έτη 2020, 2021 και 2022, εκτείνονται μέχρι το 2022.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Πριν λοιπόν ασχοληθούμε με τις κατανομές των κονδυλίων οφείλουμε να αναρωτηθούμε από κι ως που μια κυβέρνηση με εντολή μέχρι τον Οκτώβριο του 2019 «κλειδώνει», υποβάλλοντας προς έγκριση στις Βρυξέλλες, την οικονομική πολιτική των επόμενων χρόνων που μπορεί να μην είναι κυβέρνηση. Πρόκειται για μια διαδικασία εμφανώς αντιδημοκρατική που επιβάλλεται από το πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου και υπακούει στη νεοφιλελεύθερη λογική αντιμετώπισης και αδρανοποίησης του «πολιτικού κύκλου». 

Εν συντομία, επειδή εκλογές, κοινωνικές πιέσεις κι άλλα τέτοια …σιχαμερά απρόοπτα  για την Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να πιέσουν στην κατεύθυνση εφαρμογής μια φιλολαϊκής πολιτικής παροχών, έρχεται ο μακροχρόνιος σχεδιασμός μιας ΜΑΚΡΟ-οικονομικής (με το πρώτο συνθετικό με κεφαλαία) πολιτικής να θωρακίσει μια κυβέρνηση που θα μπορεί να αντιτείνει αμυνόμενη ότι η οικονομική πολιτική έχει προαποφασιστεί. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ επομένως αναλαμβάνει την τεράστια πολιτική ευθύνη νομιμοποίησης και εξωραϊσμού μιας διαδικασίας χάραξης οικονομικής πολιτικής που αποτελεί αρχέτυπο των νεοφιλελεύθερων θεωρητικών οι οποίοι ανήγαγαν σε ύψιστο κίνδυνο για την οικονομία (δηλαδή το κεφάλαιο) την πολιτική (δηλαδή την παρέμβαση των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων).

Πολάκης ο …πολύτιμος

Σε αυτό το πλαίσιο όμως είμαστε μάρτυρες μια ουσιώδους μετάλλαξης και υποβάθμισης της αστικής πολιτικής! Όταν η κατανομή των σημαντικότερων κονδυλίων του κρατικού προϋπολογισμού προαποφασίζεται ερήμην της Βουλής και μακριά από το δημόσιο διάλογο τελώντας μόνο υπό την έγκριση και τον έλεγχο ενός παντελούς ανεξέλεγκτου Δημοσιονομικού Συμβουλίου τότε είναι εμφανές ότι οι σημαντικότερες παράμετροι της πολιτικής έχουν τεθεί σε έναν αυτόματο πιλότο, μακριά από την κοινωνία. 

Εδώ μάλιστα είναι εντυπωσιακή η σιγή ιχθύος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που εμφανίζεται με βάση όλες τις δημοσκοπήσεις ότι θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές. 

Είχε επομένως, θεωρητικά μιλώντας, έναν λόγο παραπάνω  να αντιδράσει σε κάθε προσπάθεια να βρεθεί προ τετελεσμένων και να κληθεί να εφαρμόσει προαποφασισμένες πολιτικές. 

Αντίθετα όμως η Νέα Δημοκρατία, σοφά ποιούσα, συνέχισε να ασχολείται με τον …Πολάκη!  Η πλήρης έλλειψη αντίδρασης εκ μέρους της απέναντι στο Πρόγραμμα Σταθερότητας του ΣΥΡΙΖΑ είναι για πολλούς λόγους αποκαλυπτική. 

Πρώτο, δείχνει ότι συναινεί στην αφαίρεση αρμοδιοτήτων από την  πολιτική και τη μετάθεσή τους στους σκοτεινούς διαδρόμους των Βρυξελλών. 

Δεύτερο, δείχνει ότι συμφωνεί με όσα αντιλαϊκά προβλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία τα επόμενα χρόνια. 

Και, τρίτο, και το σημαντικότερο, δείχνει τη βαθιά συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ στο περιεχόμενο της ακολουθούμενης πολιτικής. Τούτων δοθέντων ο Πολάκης ακόμη κι αν δεν υπήρχε έπρεπε να εφευρεθεί για να καλύπτει τη συμφωνία ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ στα πιο ουσιώδη όπως είναι η μείωση στα κονδύλια για παιδεία και υγεία.

Το Πρόγραμμα Σταθερότητας, επί της ουσίας, είναι φορομπηχτικό και αντιλαϊκό.

Είναι φορομπηχτικό επειδή προβλέπει την εμφάνιση πρωτογενών πλεονασμάτων μέχρι το 2022, ύψους 3,5% του ΑΕΠ. 

Πρόκειται για κονδύλια που αφαιρούνται από τις Δημόσιες Επενδύσεις και την κατανάλωση καταδικάζοντας την απασχόληση και την ευημερία. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα όχι μόνο αφαιρεί 3,5% του ΑΕΠ κάθε χρόνο, αλλά επάνω σε αυτή την κλοπή προσθέτει άλλη μία, του υπερπλεονάσματος: 0,6% για το 2019 (1,14 δισ.), 0,4% για το 2020 (800 εκ.), 0,6% για το 2021 (1,22 δισ.) και 1,1% για το 2022 (2,33 δισ.) με βάση τα οποία θα ασκήσει μια υποτιθέμενη κοινωνική πολιτική. 

Συνολικά πρόκειται για 5,5 δισ. ευρώ ή 2,7% του ΑΕΠ που θα αφαιρεθούν από το εισόδημα της κοινωνίας για να διανεμηθούν ξανά. Στην πραγματικότητα θα είναι μια μάχη εντυπώσεων. Μόνο κατ’ ευφημισμόν μπορεί να χαρακτηρισθεί κοινωνική πολιτική γιατί ως προαπαιτούμενο, όρο εκ των ων ουκ άνευ, έχει την υπερ-φορομπηξία! 

Εάν και μόνο εάν υλοποιηθεί με επιτυχία η υπερ-αφαίμαξη θα μπορούν ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ να διανείμουν στη συνέχεια τα ψίχουλα.

Το Πρόγραμμα Σταθερότητας είναι επίσης αντιλαϊκό επειδή προβλέπει μείωση δαπανών. 

Για την υγεία συγκεκριμένα από 5,2% του ΑΕΠ το 2017 θα μειωθούν τα κονδύλια σε 4,7% το 2022, για την παιδεία από 3,9% του ΑΕΠ σε 3,5% και για κοινωνική προστασία από 19,4% του ΑΕΠ σε 17,4%. 

Οι συνολικές δημόσιες δαπάνες σύμφωνα με το Πρόγραμμα Σταθερότητας του ΣΥΡΙΖΑ, που θα το ζήλευε και η ΝΔ,  θα μειωθούν από 47,3% σε 42,5%. Πρόκειται επομένως για ένα σχεδιασμό που προβλέπει συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και των σχετικών δαπανών ως ποσοστό του παραχθέντος προϊόντος. 

Με άλλα λόγια, τα κονδύλια που, κατά τεκμήριο, διευκολύνουν τις εργατικές οικογένειες απαλλάσσοντας τις από ένα σοβαρό κόστος πρόκειται να μειωθούν ως ποσοστό του ΑΕΠ. Περιττό να ειπωθεί ότι αν μειωθούν τα κονδύλια για σχολεία και την πρωτοβάθμια υγεία κάποια άλλοι λογαριασμοί θα αβγατύνουν…

Εκεί που μας χρωστούσαν…

Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να απολογηθεί για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζει, αναζητώντας το χρίσμα των Ευρωπαίων και διευκολύνοντας την ΝΔ, στο πλαίσιο άτυπης ενημέρωσης με ημερομηνία 3 Μαΐου το υπουργείο Οικονομικών επιχειρεί να κάνει το άσπρο …μαύρο. 

Με απύθμενο θράσος επιτίθεται «σε διάφορα μέσα που κάνουν λόγο για μείωση των δαπανών σε υγεία και παιδεία τα επόμενα χρόνια», αντιτείνοντας ότι «η υποτιθέμενη μείωση των δαπανών σε υγεία και παιδεία είναι στην πραγματικότητα αύξηση κατά 600 εκ. ευρώ για την υγεία και πάνω από 400 εκ. ευρώ στην παιδεία. Απλά η αύξηση αυτή είναι μικρότερη από την αύξηση του ΑΕΠ».

Η ευκλείδειος αριθμητική ισοδυναμεί με πολιτική απάτη και μαγειρική, γιατί η μείωση των δαπανών ως ποσοστό του ΑΕΠ (που είναι το μέγεθος το οποίο εξετάζεται σε όλες τις διεθνείς συγκρίσεις, καταδικάζοντας την Ελλάδα στις χειρότερες θέσεις διεθνώς ως τώρα και σε ακόμη χειρότερες στο μέλλον) δεν αναιρεί την αύξησή τους ως απόλυτο μέγεθος, όπως υποστηρίζει το υπουργείο.  

Αυτή όμως η αριθμητική αύξηση σε απόλυτα μεγέθη θα υπολείπεται της αύξησης 

που θα έχει καταστήσει δυνατή η αύξηση του κοινωνικού πλούτου! Έτσι, το μεγάλωμα της πίτας κατά πώς λέγεται, με βάση το σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ κι όχι της Δεξιάς, θα επιφέρει μια σχετική επιδείνωση του μεριδίου των κοινωνικών δαπανών, αποδεικνύοντας ότι το λεγόμενο κοινωνικό μέρισμα ακόμη κι αν αυξάνεται κατά 1 δισ. μπορεί να μειώνεται σε σχετικούς όρους…

Τα πράγματα μάλιστα θα εξελιχθούν χειρότερα γιατί οι προβλεπόμενοι ρυθμοί μεγέθυνσης τελικά θα μείνουν στα χαρτιά. Κι αυτό που στο τέλος θα ισχύσει θα είναι η μείωση των δαπανών για υγεία και παιδεία από 5,2% και 3,9% το 2017 σε 4,7% και 3,5% αντίστοιχα…

[---->]