Το
2016, ο E. Mακρόν ίδρυσε το κόμμα του με το σύνθημα "En Marche! ("εν
κινήσει'') προτρεπτικό, αισιόδοξο, με προοπτική. Δεν ξέρουμε αν ο Μακρόν
διάβαζε την κίνηση της γαλλικής κοινωνίας της οποίας ήθελε να ηγηθεί ή αν
πίστευε ότι την προκαλούσε ο ίδιος, αλλά γεγονός είναι ότι αυτή η πρόσκληση για
να τεθεί σε κίνηση πήρε τη δυναμική έννοια μιας μετάβασης, όπως αυτή πραγματικά
είναι και συντελείται.
Για να διαβάσουμε αυτή τη μετάβαση, θα πρέπει να ξεχάσουμε το
επικαλυπτόμενο στρώμα της εκλογικής πολιτικής. Η εκλογική πολιτική με τους δύο
γύρους είναι ειδικά σχεδιασμένη για να επαναφέρει στο χώρο του κέντρου την
τελική έκφραση που θα έχει στο κοινοβούλιο. Για να διαβάσουμε τη μετάβαση από
τη σκοπιά της πολιτικής κοινωνιολογίας θα πρέπει, αντίθετα, να επιμείνουμε στην
καταμέτρηση των καθαρών ψήφων.
Οι καθαρές ψήφοι λένε το εξής: ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ (ΛΕΠΕΝ) 10 εκατομμύρια, ΑΡΙΣΤΕΡΑ (Ν.Λ.Μ.)7
εκατομμύρια, MAΚΡΟΝ 7 εκατομμύρια, ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΟΙ 1,5 εκατομμύριο. Στην πράξη,
στη χώρα, οι δεξιοί ψηφοφόροι της Ε.Σ.
είναι τα δύο τρίτα των άλλων 10 έως 15 εκατομμυρίων, δηλαδή το 38% του συνόλου.
Το αποτέλεσμα της Ε.Σ. ξεπερνάει το εκλογικό αποτέλεσμα που
είχε πετύχει μόλις πριν δύο χρόνια. Μόλις πριν από δύο χρόνια, η Ε.Σ. μετρούσε
3,5 εκατομμύρια ψήφους οπότε μπορούμε να πούμε ότι σχεδόν τριπλασίασε την
εκλογική της βάση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Η Αριστερά επιβεβαίωσε
λίγο-πολύ τη συνοχή της, ενώ το κυβερνών κόμμα έχασε ένα εκατομμύριο ψήφους,
λίγο-πολύ προς την Ε.Σ..
Η "κίνηση Μακρόν" επομένως ήταν πολύ πιο έξυπνη και
αποτελεσματική από ό,τι είχαν αρχικά υποθέσει οι σχολιαστές και μάλιστα, φταίνε
οι σχολιαστές (συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος) που δεν έλαβαν δεόντως
υπόψη τους τη μηχανική λογική του δεύτερου γύρου.
Η Γαλλία λοιπόν
βρίσκεται με τον "κίνδυνο να έχει αποτραπεί", με μια έστω και
ονομαστικά νικήτρια Αριστερά, σίγουρη ότι αυτή θα καταρρεύσει προσφέροντας στο
κόμμα του κέντρου, ένα χέρι βοήθειας για να φτιάξει μια κυβέρνηση εθνικής
χρησιμότητας, θα δούμε αν με ή χωρίς τους Ρεπουμπλικάνους. Τα 10 εκατομμύρια
δεξιοί ψηφοφόροι, όμως, παραμένουν.
Δεδομένου ότι μπορεί κάποιος να αμφιβάλλει ότι τα επόμενα
χρόνια θα χρησιμεύσουν για να επιδιορθώσουν τον σκισμένο καμβά της γαλλικής
πολιτικής κοινωνιολογίας, αναρωτιέμαι τι
θα συμβεί. Θα γίνουν νέες εκλογές;
Θα παραμείνει η Ε.Σ. και η εκλογική της βάση πολύ πέρα από τα
όρια της πολιτικής αποδοχής;
Θα κριθούν τα αιτήματά τους άκυρα και συνεπώς θα αγνοηθούν ή
έγκυρα αλλά θα αγνοηθούν παρ' όλα αυτά;
Θα καταφέρει ο Μακρόν να μεταφέρει το όλο θέμα λίγο πολύ
αλώβητος μέχρι το 2027 στις νέες προεδρικές εκλογές;
Με δεδομένες τις αναλύσεις για τη γαλλική οικονομική και
δημοσιονομική κατάσταση, που είναι τουλάχιστον επισφαλείς, η
Standard&Poor's Global Rating έχει ήδη αφήσει να εννοηθεί ότι είναι έτοιμη
να μειώσει την αξιολόγησή της, πώς θα εγγυηθεί ο Μακρόν την "ανάπτυξη και
την εξυγίανση του δημόσιου χρέους", όπως απαιτούν οι αγορές;
Ο Πλάτωνας έλεγε ότι ο πολιτικός είναι σαν τον καπετάνιο ενός
πλοίου σε μια καταιγίδα. Η γαλλική καταιγίδα, πέρα από τα νομικά ελεγχόμενα
εκλογικά αποτελέσματα, συνεχίζεται. Η μετάβαση σε έναν από τους δύο πυλώνες της
ΕΕ και του ευρώ είναι "εν κινήσει". Το προς τα πού θα το δούμε.
[----->]
