sugar daddy/mommy

 

Καμιά φορά νιώθω ότι δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την εποχή των ελάχιστων προσδοκιών που ζούμε. Νιώθω μπερδεμένη καθώς βλέπω γύρω μου να διαστρεβλωνεται κάθε έννοια, όλα να είναι θέμα προσωπικής ερμηνείας και πολύ σημαντικά νοήματά  όπως η αυτοδιάθεση, τα δικαιώματα, η ελευθερία έκφρασης να γίνονται ξαφνικά σλόγκαν στα κοινωνικά δίκτυα. Ο τρόπος με τον οποίο αναλύθηκε σε άρθρα και αναρτήσεις το θέμα "sugar daddy/mommy" δεν δηλώνει μόνο  συλλογική σύγχυση αλλά κυρίως φιλάρεσκη επίδειξη αποδομητικής δεξιοτεχνίας. Δεν έχει σημασία τι ακριβώς θα αποδομήσουμε, αρκεί να αποδομηθεί. Και είμαι ο πιο ένθερμος οπαδός της αποδόμησης την οποία θεωρώ ότι πιο υγιές έχει να επιδείξει μια κοινωνία. Όμως για να είναι έτσι πρέπει να υπάρχει σοβαρή πολιτική αμφισβήτηση που θα προτείνει ένα νέο μοντέλο. Όχι απλά να ακολουθούμε σαν τα πρόβατα. Το φαινόμενο του σπόνσορα ή sugar daddy  υπήρχε πάντα  προσαρμοσμένο στις εκάστοτε συνθήκες. Αυτό φυσικά δεν το κάνει σωστό. Και η δουλεία υπήρχε πάντοτε και υπάρχει ακόμα ( απλά αλλάζει μορφή) χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα χρησιμοποιήσουμε την ιστορικότητα του φαινομένου για να το δικαιολογήσουμε. Διαβάζω για αυτοδιάθεση του σώματος των γυναικών όταν η ίδια η έννοια του sugar daddy καταργεί κάθε έννοια αυτοδιάθεσης. Διαβάζω οτι η εργασία πχ σε οικοδομή και η πορνεία ( συγγνώμη αλλά δεν θα χρησιμοποιήσω τον όρο σεξεργασία που τόσο ωραία ξεπλένει τη πορνεία) είναι έννοιες ταυτόσημες. Και όμως υπάρχουν κάποιες πολύ σημαντικές διαφορές που εσκεμμένα παραβλέπουμε. Αμφισβητώ την ελεύθερη βούληση στην επιλογή της πορνείας. Αν ξύσουμε λίγο το γκλιτερ θα δούμε ότι η πλειοψηφία των κοριτσιών που πουλάνε σεξ επί χρήμασι έχουν ξεκινήσει την ανάλογη πορεία σε πολύ μικρή ηλικία (και στην ηλικία των 13-14 δεν τίθεται θέμα ελεύθερης βούλησης) είτε υπάρχει κακοποίηση στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Αμφισβητώ την ελεύθερη βούληση σε μια κοινωνία που σε βομβαρδίζει καθημερινά με το πόσα λεφτά κερδίζει η τάδε στο only fans, που οι online  φυλλάδες γράφουν για την συναρπαστική ζωή των ηθοποιών πορνό ( έχει αλλάξει και αυτό όνομα βέβαια και λέγεται adult film actors) , κανονικοποιουν την εκμετάλλευση με άρθρα και μετά σου πετάνε και λίγο ψευτοφεμινισμο από δίπλα και λίγη αυτοδιάθεση και η συζήτηση λήγει εκεί. Κανείς δεν σου λέει το μετά. Κανεις δεν σου θυμίζει τα κοριτσάκια 13-14 ετών που ήταν σε κύκλωμα πορνείας απλά για να αγοράσουν ακριβά κινητά και ρούχα, και τι να πεις στα παιδιά αυτά όταν οι κάθε είδους influencers χωρίς ποτέ να εξηγούν πως ακριβώς απέκτησαν περιουσία σου πετάνε καθημερινά στη μούρη πανάκριβα ταξίδια κ ρούχα. Κανείς δεν σου λέει την κατάληξη όταν το γκλιτερ αρχίσει να ξεφτίζει. Ακόμα κ αν λέμε  ότι η "σεξεργασία" και η εργασία  είναι το ίδιο, η διαφορά είναι ότι στην πρώτη το μοναδικό προαπαιτούμενο είναι γεννητικά όργανα και δεν χρειάζεται να έχεις καμία άλλη γνώση ή δεξιότητα. Όσο πιο νέος και κατά προτίμηση ανήλικος, τόσο μεγαλύτερη αξία η μετοχή σου στο χρηματιστήριο της σάρκας και όταν αυτό το κανονικοποιούμε  πέφτουμε από τα σύννεφα όταν το δωδεκάχρονο παιδί είχε λίστα με 300 πελάτες.   Γιατί τίποτα δεν ξεκινάει ξαφνικά. Το να εξισώνουμε το sugar daddy με την εργασία στερεί κάθε έννοια κοινωνικών διεκδικήσεων. Γιατί έτσι αποδέχεσαι ότι στο στραβλό και απάνθρωπο σύστημα που ζούμε, δεν υπάρχει λόγος να αλλάξουμε τίποτα αλλά να υποταχθούμε και να πουλήσουμε ότι μπορεί να πουληθεί είτε για να αγοράσουμε τα πανάκριβα προϊόντα ( που παράγονται από τη δουλεία κάποιων άλλων σε κάποιες χώρες, όχι και τόσο μακρινές) είτε για να επιβιώσουμε σε μια κοινωνία που δεν μας αφήνει επιλογές. Είναι ήττα λοιπόν. Είναι τεράστια ήττα να δέχεσαι ότι για να πληρώνω δίδακτρα η για να έχω ένα ωραίο σπίτι ή για να επιβιώσω η μόνη λύση είναι να ανεχτώ την κανονικότητα και τη λογική του ξεπουλήματος σε όλα ώστε να επιτρέψω έτσι σε μια μικρή ελίτ που λυμαίνεται τις ζωές μας να πλουτίζει και άλλο. Και η ίδια η ελίτ να με παραμυθιάζει ότι απλά είναι το δικαίωμα μου στην αυτοδιάθεση. Λυπάμαι αλλά εγώ αυτή την λογική δεν θα την ακολουθήσω και εάν αυτό με κάνει στα μάτια κάποιων συντηρητική και "σεξίστρια" τότε είναι το δικό μου δικαίωμα στην "αυτοδιάθεση" του μυαλού μου.

[----->]

Γκύντερ_Άντερς: Ένα κείμενο του 1956 (!) για τη χειραγώγηση των μαζών....

 “Για να καταπνιγεί κάθε εξέγερση πριν ακόμη προλάβει να εκδηλωθεί δεν απαιτούνται βίαια μέσα. Οι χιτλερικές μέθοδοι είναι ξεπερασμένες. 𝜜𝝆𝜿𝜺ί 𝝂𝜶 𝜹𝜼𝝁𝜾𝝄𝝊𝝆𝜸𝜼𝜽𝝄ύ𝝂 𝜺𝝃𝜶𝝆𝝉ή𝝈𝜺𝜾ς 𝝉ό𝝈𝝄 𝜾𝝈𝝌𝝊𝝆ές ώ𝝈𝝉𝜺 𝜼 𝜾𝜹έ𝜶 𝜿𝜶𝜾 𝝁ό𝝂𝝄 𝝉𝜼ς 𝜺𝝃έ𝜸𝜺𝝆𝝈𝜼ς 𝝂𝜶 𝝁𝜼𝝂 έ𝝆𝝌𝜺𝝉𝜶𝜾 𝝈𝝉𝝄 𝝁𝝊𝜶𝝀ό 𝜿𝜶𝝂𝜺𝝂ός.

Θα ήταν ιδανικό η διαμόρφωση των ατόμων να ξεκινάει από την ώρα που γεννιούνται, με τη συρρίκνωση των έμφυτων ικανοτήτων τους. Κατόπιν, η εξάρτηση θα θωρακιστεί με τον 𝝳𝞀𝝰𝞂𝞃𝝸𝝹ό 𝝿𝝴𝞀𝝸𝝾𝞀𝝸𝞂𝝻ό 𝞃𝝶ς 𝝿𝝰𝝸𝝳𝝴ί𝝰ς, προσανατολισμένης στην επαγγελματική εκπαίδευση. Ένα ακαλλιέργητο άτομο έχει στενό ορίζοντα σκέψης και όσο η σκέψη του περιορίζεται σε ασήμαντες ασχολίες τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να εξεγερθεί. Πρέπει να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ώστε η πρόσβαση στην πραγματική γνώση να γίνει ολοένα δυσκολότερη για τους πολλούς.

Θα χρησιμοποιείται η πειθώ και όχι η ωμή βία. Θα προβάλλονται μαζικά, μέσω της τηλεόρασης, «𝛙𝛖𝛘𝛂𝛄𝛚𝛄𝛊𝛋ά» 𝛑𝛒𝛐𝛄𝛒ά𝛍𝛍𝛂𝛕𝛂 𝛑𝛐𝛖 𝛉𝛂 𝛋𝛐𝛌𝛂𝛋𝛆ύ𝛐𝛖𝛎 𝛑𝛒𝛚𝛕ί𝛔𝛕𝛚ς 𝛕𝛐 𝛔𝛖𝛎𝛂ί𝛔𝛉𝛈𝛍𝛂 𝛋𝛂𝛊 𝛕𝛂 έ𝛎𝛔𝛕𝛊𝛋𝛕𝛂.Το πνεύμα θα απασχολείται με ό,τι ελαφρύ, ασήμαντο, παιδαριώδες. Σε ένα περιβάλλον ακατάσχετης φλυαρίας με αδιάκοπη μουσική υπόκρουση η ανάπτυξη της σκέψης θα παρεμποδίζεται.....

Γενικά, θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αποβάλουν τη σοβαρότητα από την ύπαρξη, να γελοιοποιήσουν τα υψηλά ιδανικά, να καλλιεργήσουν μια διαρκή απολογία της ελαφρότητας, έτσι ώστε 𝛈 𝛅𝛊𝛂𝛗𝛈𝛍𝛊𝛔𝛕𝛊𝛋ή 𝛆𝛖𝛗𝛐𝛒ί𝛂 𝛎𝛂 𝛄ί𝛎𝛆𝛊 𝛕𝛐 𝛍𝛐𝛎𝛕έ𝛌𝛐 𝛕𝛈ς 𝛂𝛎𝛉𝛒ώ𝛑𝛊𝛎𝛈ς 𝛆𝛖𝛕𝛖𝛘ί𝛂ς 𝛋𝛂𝛊 𝛖𝛑ό𝛅𝛆𝛊𝛄𝛍𝛂 𝛕𝛈ς 𝛆𝛌𝛆𝛖𝛉𝛆𝛒ί𝛂ς.

Ό,τι αποκοιμίζει τη διαύγεια του μαζικού ανθρώπου είναι κοινωνικά ωφέλιμο, ότι απειλεί να τον αφυπνίσει πρέπει να διακωμωδηθεί, να καταπνιγεί, να καταπολεμηθεί.

Κάθε θεωρία που θα αμφισβητεί το σύστημα πρέπει να καταδικάζεται ως ανατρεπτική και τρομοκρατική, το ίδιο κι εκείνοι που την υποστηρίζουν”.

[----->]

Κρατικοδίαιτος Καπιταλισμός

 

Στην Κύπρο, όπου τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αναφύονται το ένα μετά το άλλο, έχει συμβεί και το εξής:

Οι εκπρόσωποι των ιδιωτικών πανεπιστημίων ζήτησαν από το Πανεπιστήμιο Κύπρου να αυξήσει τα δίδακτρά του σε συγκεκριμένα μεταπτυχιακά προγράμματα ώστε το δημόσιο πανεπιστήμιο να μην τα ανταγωνίζεται αθέμιτα, να μη «χαλάει την πιάτσα» με άλλα λόγια.

Το σκεπτικό της προσφυγής των ιδιωτικών πανεπιστημίων κινούνταν στη λογική ότι το δημόσιο πανεπιστήμιο υποστηρίζεται οικονομικά από το κράτος ενώ τα ιδιωτικά ιδρύματα περιμένουν να συντηρηθούν από τους φοιτητές τους, άρα πρέπει να χρεώνουν αυξημένα δίδακτρα.

Το σκεπτικό έγινε αποδεκτό από τον σχετικό φορέα (λέγεται ΔΙΠΑΕ) και αυξήσαμε τα δίδακτρα στα συγκεκριμένα προγράμματα, που προσφέρονται και από ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Βεβαίως εδώ υπάρχουν δύο παράμετροι που παραγνωρίστηκαν:

α. Το δημόσιο πανεπιστήμιο προσφέρει δημόσια αγαθά, όχι προϊόντα και

β. Το κυπριακό κράτος επιδοτεί ΚΑΘΕ φοιτήτρια και φοιτητή με τη γενναιόδωρη «φοιτητική χορηγία», άρα εμμέσως και τη λειτουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Αυτή η ανάρτηση θα γίνει επίκαιρη στην Ελλάδα σε λίγα χρόνια, γι' αυτό την αναρτώ δημοσία.

[----->]

Μπογκοτά και Μεντεγίιν γωνία,η' αλλιώς Ελλαδα 2024...

 

Θυμάστε τον Απόστολο Φουρνατζόπουλο, τον νεότατο σε ηλικία αστυνομικό συντάκτη του Kontra Channel που έβγαινε με θάρρος σε ζωντανές συνδέσεις και ρεπορτάζ και εξέθετε την ΕΛ.ΑΣ. και το υπηρεσιακό προσωπικό της για πράξεις αυθαιρεσίας, βίας και άγριας καταστολής, διαφθοράς και παρανομίας, έτσι;

Μαντέψτε!!!

Ο Απ. Φουρνατζόπουλος ήταν ο νεότατος σε ηλικία άνθρωπος τον οποίο βρήκε νεκρό η ΕΛ.ΑΣ. πάνω σε έναν στύλο υψηλής τάσης του ΔΕΔΔΗΕ στο Παλαιό Φάληρο την προηγούμενη Δευτέρα.

Στην αρχή η ΕΛ.ΑΣ. διέδιδε, περιέργως πώς, πως επρόκειτο για νεαρό Ρομ που σκαρφάλωσε πάνω στον στύλο για να κλέψει τον χαλκό από τα καλώδια. Μολονότι ο Φουρνατζόπουλος ως προς την εμφάνιση και τα φυσικά χαρακτηριστικά επουδενί θύμιζε παιδιά αυτής της φυλής. Ούτε όμως και υπάρχει χαλκός στα καλώδια υψηλής τάσης.

Στην επόμενη φάση, που αποκαλύπτεται η ταυτότητα του νεκρού, η ΕΛ.ΑΣ. προβαίνει σε διαρροές για πράξη αυτοχειρίας. Ο νεαρός Φουρνατζόπουλος, με άλλα λόγια, αποφασίζοντας να αυτοκτονήσει, δεν έπεσε από μπαλκόνι, δεν έκοψε τις φλέβες του, δεν πήρε χάπια, δεν μπήκε με το σεσουάρ στο μπάνιο, δεν κρεμάστηκε από δοκάρι, δεν μαχαιρώθηκε, δεν αυτοπυροβολήθηκε, δεν στούκαρε με το αμάξι σε έναν τοίχο ή δεν το έριξε από καμιά προκυμαία, αλλά έκανε τον αναρριχητή, τον Ταρζάν, ή την τσίτα, ανεβαίνοντας (πώς άραγε;) σε έναν στύλο υψηλής τάσης.

Αν πράγματι αυτή είναι η εκδοχή της ΕΛ.ΑΣ., θα πρόκειται για πιο “πρωτότυπη” αυτοχειρία ακόμη και από εκείνη του Κώστα Τσαλικίδη, που κρεμάστηκε από σχοινί που είχε κομπους που δεν γνώριζε πώς να τους φτιάξει, που πέθανε με ένα νηφάλιο χαμόγελο αποτυπωμένο στην όψη του και όχι με τους σπασμούς της ασφυξίας και του στραγγαλισμού, που το βράδυ πριν τον θάνατο του μιλούσε φυσιολογικά με τους γονείς του και τη μνηστή του. Ο Φουρνατζόπουλος, όπως και ο Τσαλικίδης, ήταν εντάξει και με τα οικονομικά του και με τα οικογενειακά του και με τα προσωπικά του και με όλα, σύμφωνα με τα οικεία του πρόσωπα.

Η τελευταία εκδοχή που εμφανίζει η ΕΛ.ΑΣ. φέρεται να την έχει δώσει γειτόνισσα, είναι πως ο Φουρνατζόπουλος είχε αναρριχηθεί στον στύλο υψηλής τάσης του ΔΕΔΔΗΕ για να κατεβάσει ένα γατάκι που είχε παγιδευτεί ψηλά πάνω. Ενδιαφέρον να δούμε ένα γατάκι να πραγματοποιεί κάτι που και για ενήλικη γάτα είναι δύσκολο, ακόμη πιο ενδιαφέρον που αστυνομικός συντάκτης δεν γνωρίζει ότι η πυροσβεστική είναι που καλείται σε τέτοιες περιπτώσεις, μέρος της δουλειάς της είναι άλλωστε, και έχει πετύχει αμέτρητους απεγκλωβισμούς ζώων.

Καλησπέρα από την πατρίδα του Γιώργου Καραϊβάζ και του Σωκράτη Γκιόλια, τη χώρα που εκδότης κάηκε ζωντανός στην εν κινήσει Cayenne του η οποία αυτοαναφλέχτηκε και λίγο μετά η μάνα και ο αδελφός του έπεσαν με το αμάξι και πνίγηκαν από προκυμαία της Δραπετσώνας, τον ρημαδότοπο που 11 μάρτυρες σε υπόθεση γίγα-διακίνησης ηρωίνης πέθαναν από διαφορετικά αίτια ο ένας μετά τον άλλον και οι εισαγγελείς και ανακριτές της υπόθεσης  παραιτούνταν ή ακόμη και μετανάστευαν κ.ο.κ.

[---->]

Μετά από ένα χρόνο, μόλις...προχθές το θυμήθηκε

 

Στη φωτογραφία απεικονίζεται η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, η περίφημη Γεωργία Αδεϊλίνη, η οποία είπε τους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών όταν πήγαν να την επισκεφτούν για να την ενημερώσουν για τα νέα στοιχεία που αποκαλύφθηκαν, πως καλό είναι να ηρεμήσουν και να απευθυνθούν για βοήθεια σε κάποια εκκλησία!

Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου  μετά την δημόσια κατακραυγή για την στάση της αυτή(και όχι μόνο) απηύθυνε μόλις...προχθές επιστολή, μέσω της οποίας ζητεί την πλήρη διερεύνηση των αιτίων της τραγωδίας των Τεμπών.

Και αυτό θα φαινόταν απολύτως λογικό, συνδεόμενο, μάλιστα, με την συμπλήρωση ενός έτους από την τραγωδία.

Έχουν όμως μεσολαβήσει και άλλα γεγονότα και άλλες τοποθετήσεις του Αρείου Πάγου επί του θέματος.

Και δυστυχώς, το ανώτατο δικαστήριο φαίνεται να αλλάζει στάση και να υποπίπτει σε παλινωδίες με μοναδικό αποτέλεσμα να πλήττεται το ήδη υπό αμφισβήτηση κύρος του.

 Αργά θυμήθηκε να ακούσει τους συγγενείς που φωνάζουν για συγκάλυψη εδώ και έναν χρόνο, η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, η Αδειλίνη.

Τα καλά νέα πάντως είναι ότι η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου βάζει φρένο, έστω και στο παρά πέντε, στις ασφυκτικές κυβερνητικές πιέσεις για να ολοκληρωθεί το συντομότερο η ανακριτική διαδικασία ώστε να αρχίσει όπως-όπως η δίκη τον Ιούνιο.

Τα κακά νέα είναι ότι η Αδειλίνη παραδέχεται, εμμέσως πλην σαφώς, με τη προχθεσινή παραγγελία προς την Εισαγγελία Εφετών Λάρισας, ότι έναν χρόνο μετά την τραγωδία των Τεμπών υπάρχουν σημαντικά κενά στην έρευνα της Δικαιοσύνης και πολλά κομμάτια του παζλ των ενδεχόμενων ευθυνών παραμένουν άδεια.

 Ο Άρειος Πάγος άραγε επιχειρεί να σταθεί, με σημαντική καθυστέρηση , στο ύψος των περιστάσεων και ζητά από τους ανακριτές στη Λάρισα να λάβουν υπ’ όψιν όλες τις καταγγελίες οικογενειών των θυμάτων, όπως και τα δημοσιεύματα που αποκαλύπτουν, σχεδόν επί καθημερινής βάσεις, νέες πτυχές της υπόθεσης;

Τελικά μοιάζει περισσότερο να συμμορφώθηκε στις υποδείξεις του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαικής Εισαγγελίας και παρατείνει την έρευνα για τα αίτια της έκρηξης στην εμπορική αμαξοστοιχία στα Τέμπη.

Να θυμίσουμε απλά πως μόλις την προηγουμένη εβδομάδα η Ολομέλειά του ,το κατήγγειλε για παρέμβαση στα εσωτερικά της Δικαιοσύνης!

Η κυβέρνηση βεβαίως από την άλλη, κάνει τα πάντα για να συγκαλύψει ευθύνες και πρόσωπα, πιέζοντας για τη βεβιασμένη έναρξη μιας δίκης βασισμένης σε δικογραφία με σκόρπια, ασύνδετα και ελλιπή ευρήματα.

Η αποκάλυψη όμως για το εμπιστευτικό έγγραφο του πρώην διευθύνοντος συμβούλου (που τελικώς παραιτήθηκε) της ΤΡΑΙΝΟΣΕ Φίλιππου Τσαλίδη, που προειδοποιούσε επίσημα από το 2021 τον ΟΣΕ, τον Καραμανλή και την ίδια την κυβέρνηση για μεγάλο δυστύχημα με Intercity, όπως συνέβη στα Τέμπη, δεν υπάρχει καν στη δικογραφία!

 Είναι το έγγραφο που οδήγησε στο αυθημερόν και άρον άρον κλείσιμο της Εξεταστικής Επιτροπής, με ψήφους μόνο των βουλευτών της ΝΔ!

 Όμως, αυτό το κρίσιμο στοιχείο που αποδεικνύει την ψευδορκία του Καραμανλή στην Εξεταστική, αλλά και των στελεχών της ΤΡΑΙΝΟΣΕ (Hellenic Train), του ΟΣΕ και του υπουργείου Μεταφορών έλειπε από τη δικογραφία!

Κάτι που σημαίνει ότι από τα γραφεία των ανακριτών δεν έχει περάσει έναν χρόνο μετά την έναρξη των ερευνών ούτε καν ο Φίλιππος Τσαλίδης, μια σημαντική παράλειψη.

Διόλου τυχαία στις 25 Ιανουαρίου με δηλώσεις του στον Σκάι ο Φλωρίδης έσπευσε να προκαταλάβει την ολοκλήρωση της ανάκρισης, διότι ''με τον ποινικό κώδικα που φέρνουμε στη Βουλή'', όπως είπε, ''αφαιρούμε από τις υποθέσεις αυτές ένα στάδιο της προδικασίας που ήταν χρονοβόρο''. Εκτιμώντας ότι ''προς το τέλος της άνοιξης η υπόθεση αυτή θα μπορούσε να πάει στο ακροατήριο. Το Μάτι έκανε πέντε χρόνια, η υπόθεση αυτή θα κάνει έναν χρόνο και κάτι''.

Παρόμοιες δηλώσεις έκανε ο υπουργός Δικαιοσύνης Γ.Φλωρίδης και πρόσφατα, στις 20 Φεβρουαρίου, (πάλι στον Σκάι), λέγοντας ότι ''η ανάκριση για το δυστύχημα στα Τέμπη ολοκληρώνεται τις επόμενες ημέρες, μόλις σε έναν χρόνο'', προσθέτοντας ότι ''τον Ιούνιο κατά πάσα πιθανότητα θα ξεκινήσει η δίκη''.

Όμως η φωνή της κοινωνίας που ζητά δικαιοσύνη και τιμωρία των όποιων υπεύθυνων έχει γίνει πιο δυνατή έναν χρόνο μετά και η οργή και ο θυμός, γίνεται ποτάμι.

 Το έγκλημα των Τεμπών δεν έχει ξεχαστεί, όπως ίσως περίμεναν οι ακόμα καλά κρυμμένοι ένοχοι. Περισσότεροι από 760.000 πολίτες είχαν υπογράψει μέχρι χθες στο αίτημα για άρση της υπουργικής και βουλευτικής ασυλίας.

 Οι οικογένειες των θυμάτων έχουν καταγγείλει τις χυδαίες ειρωνείες που άκουσαν ακόμα και από τους ίδιους τους αρεοπαγίτες, όπως η εν λόγω κυρία.

Σημαντικές αποκαλύψεις έρχονται στο φως ακόμα και τις τελευταίες μέρες, (όπως η επιστολή Τσαλίδη), η κυβερνητική παρέμβαση στο Ελεγκτικό Συνέδριο για τον έλεγχο της σύμβασης 717, η αλλοίωση από τον Κώστα Αχ. Καραμανλή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας απαλείφοντας διάταξη Οδηγίας που ορίζει την άμεση κεντρική ευθύνη για τη συνολική σιδηροδρομική ασφάλεια.

'Ολα αυτά δεν μπορούν να μείνουν αδιερεύνητα.

 Η Αδειλίνη αποδέχεται ότι η παραπομπή των κατηγορουμένων σε δίκη σε εξαιρετικά σύντομο χρόνο είναι πράγματι ένας στόχος, όμως,

 ''επ’ ουδενί δεν αποτελεί αυτοσκοπό, ούτε και μπορεί να αντιστρατεύεται την ίδια την απονομή της δικαιοσύνης, οδηγώντας σε συγκεκριμένες ανακριτικές ενέργειες ή αποκλείοντας άλλες, τυχόν επιβεβλημένες για την ανεύρεση της αλήθειας''.

Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, δηλαδή, θεωρεί ότι, αν κλείσει γρήγορα η ανάκριση, όπως διατυπώνει διαρκώς η κυβέρνηση, τότε αυτή η επιτάχυνση ''αντιστρατεύεται την ίδια την απονομή δικαιοσύνης''.

Και προσθέτει: ''Διαμαρτυρίες και καταγγελίες συγγενών θυμάτων για αναπάντητα ερωτήματα, αποδεικτικά στοιχεία που δεν ελήφθησαν υπόψη ή δεν εκτιμήθηκαν σωστά, ανακριτικές ενέργειες που παραλείφθηκαν, ακόμα και για συγκάλυψη ευθυνών από τη Δικαιοσύνη, εξακολουθούν να διαχέονται στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στο εξωτερικό, υποστηριζόμενες και από μερίδα του Τύπου''.

'' Κατόπιν αυτών επιτακτική παρίσταται η ανάγκη να μεριμνήσετε, ώστε να ερευνηθεί και να απαντηθεί, μετά από αξιολόγηση, κατά την κρίση σας, κάθε ισχυρισμός και καταγγελία που προβάλλεται από συγγενείς θυμάτων ή θύματα και τους συνηγόρους τους, ώστε το πέρας της ανάκρισης να μην αφήσει ουδεμία αμφιβολία ως προς το ότι οι εισαγγελικές και ανακριτικές Αρχές διερεύνησαν κάθε πτυχή της υπόθεσης, επιτελώντας στο ακέραιο το καθήκον τους''.

Την ισχύ να φτάσουν στο τέλος αυτής της υπόθεσης την έχουν μόνο οι ανακριτικές Αρχές, όχι η όποια ''Εξεταστική Επιτροπή'' κυβερνητικής συγκάλυψης.

Η αλήθεια θα λάμψει μόνο αν ολοκληρωθεί άνευ πιέσεων η έρευνα κι αν οι ανακριτικές Αρχές φτάσουν, όπως και σε άλλες υποθέσεις (π.χ. σκάνδαλο Τσοχατζόπουλου), σε ευθύνες ακόμα και πολιτικών προσώπων.

 Ότι κι αν απαιτεί η εκάστοτε κυβέρνηση, προέχει η απαίτηση της κοινωνίας να μάθει γιατί έχασε τα 57 παιδιά της...

[---->]