Που λέει ο λόγος δηλαδή…

 

Μπορεί να μη πουλάει ως είδηση, το ότι ΠΟΥΛΗΘΗΚΕ  και το ΔΙΕΘΝΕΣ  ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ  ΑΘΗΝΩΝ , αλλά όλα τα λεφτά , είναι η είδηση, στο ποιος❗️το αγόρασε.

Το διεθνές αεροδρόμιο της Αθήνας, το αγόρασε ο επενδυτικός βραχίονας του συνταξιοδοτικού ταμείου ,των δημοσίων υπαλλήλων , των Ενόπλων Δυνάμεων , του ΚΑΝΑΔΑ .

Ναι, καλά το διαβάζετε,  του ΚΑΝΑΔΑ .

Και μάλιστα η PSP Investments, όπως λέγεται το Καναδικό ταμείο, αγόρασε τη Hochtief AirPort, τη θυγατρική εταιρεία του ομώνυμου γερμανικού κατασκευαστικού ομίλου, που διαχειρίζεται έξι αεροδρόμια ανά τον κόσμο, μεταξύ άλλων και το «Ελ. Βενιζέλος»,  αντί καθαρού τιμήματος ύψους 1,1 δισ. ευρώ.

Προσέξτε τώρα❗️και την λεπτομέρεια.

Το διεθνές αεροδρόμιο της Αθήνας μοίρασε 685 εκατ. ευρώ❗️ σε μερίσματα για τη χρήση του 2022, προμέρισμα για το 2023 και μείωση κεφαλαίου.

Από αυτά, το ποσό των 200 εκατ. ευρώ αναλογεί στη συμμετοχή του δημοσίου.

Δηλαδή, σε έναν χρόνο, το ελληνικό δημόσιο 🇬🇷εισπράττει το ένα πέμπτο❗️ του συνολικού τιμήματος.

Πείτε μου εσείς ,για την  οικονομική λογική❗️ της εξαγοράς, από τους Καναδούς.

Πείτε μου εσείς το γιατί, ενώ ο Καναδός συνταξιούχος μπορεί να επωφελείται από την τοποθέτηση του ασφαλιστικού του ταμείου, στο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Ελλάδας, να μην μπορεί ο Έλληνας συνταξιούχος🇬🇷 να επωφεληθεί. 

Πείτε μου εσείς, γιατί δεν διερευνήθηκε, η δυνατότητα συμμετοχής πχ  του ΕΦΚΑ❗️ στο αεροδρόμιο.

Το Καναδικό ταμείο, διαχειρίζεται ένα σημαντικό χαρτοφυλάκιο αξιών, που περιλαμβάνει μερίδια σε τράπεζες, χρυσωρυχεία, τηλεπικοινωνίες, πληροφορική, εταιρείες παραγωγής ενέργειας, διαχειριστές υποδομών και εταιρείες real estate, το οποίο φτάνει σε αξία σχεδόν τα 50 δισ. ευρώ.

Τι πιο ενδιαφέρουσα ιδέα, για τον δικό μας ταλαίπωρο ΕΦΚΑ;

Που λέει ο λόγος δηλαδή….

[----->]

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ : ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

 

Στους πρόποδες της Παλιάς Πόλης, κοντά στο τέμενος Αλ Άκσα και στο Τείχος των Δακρύων, στην πλαγιά όπου γεννήθηκε η Ιερουσαλήμ, βρίσκεται η πολυπληθής γειτονιά του Silwan (59.000 Παλαιστίνιοι ζουν εκεί). Αλλά οι ισραηλινές σημαίες στις στέγες των σπιτιών μαρτυρούν την προοδευτική εγκατάσταση Εβραίων εποίκων.

Από τη στρατιωτική κατοχή της Ανατολικής Ιερουσαλήμ το 1967 μέχρι και σήμερα, η ισραηλινή κυβέρνηση ακολουθεί μια πολεοδομική πολιτική που έχει αλλοιώσει τη δημογραφική σύνθεση της περιοχής. Αν και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο η Ανατολική Ιερουσαλήμ είναι κατεχόμενο έδαφος (όπως η Δυτική Όχθη και η Γάζα), το κράτος του Ισραήλ, κατά παράβαση διαφόρων ψηφισμάτων της Γενικής Συνέλευσης και του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών [1], προχώρησε στην προσάρτηση πολλών γειτονιών, εγκαθιστώντας εβραϊκούς πληθυσμούς στις παλαιστινιακές γειτονιές Silwan και Sheikh Jarrah με πραγματικές αποικίες, κατάληψη μεμονωμένων σπιτιών και δήμευση περιοχών που προορίζονται για στρατιωτική χρήση και δημόσια έργα. Συνολικά το 38% της γης έχει απαλλοτριωθεί για την κατασκευή οικισμών και στρατιωτικών βάσεων και σήμερα υπάρχουν 11 αποικίες στις οποίες κατοικούν περίπου 210.000 Εβραίοι έποικοι. Επιπλέον, έχουν δημιουργηθεί τέσσερα μεγάλα εθνικά πάρκα, τα οποία καταλαμβάνουν το 22% της περιοχής της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. [Τα ποσοστά πρέπει να αθροιστούν!]

Το νομικό καθεστώς των Παλαιστινίων κατοίκων της Ιερουσαλήμ είναι ένα άλλο ευαίσθητο ζήτημα, διότι σύμφωνα με την ισραηλινή νομοθεσία δεν απολαμβάνουν πλήρη ιθαγένεια, αλλά μάλλον το καθεστώς των "μόνιμων κατοίκων", οι οποίοι μόνο θεωρητικά έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους Ισραηλινούς πολίτες. Στην πραγματικότητα, δεν τους επιτρέπεται η πρόσβαση σε δημόσια αξιώματα ή η ψήφος στις εθνικές εκλογές. Επιπλέον, το καθεστώς αυτό δεν είναι μόνιμο, αλλά υπόκειται σε ανάκληση από τις ισραηλινές αρχές.

Η γειτονιά του Silwan [2] έχει μεταμορφωθεί και μέσω αρχαιολογικών ερευνών με στόχο να αποδειχθεί ότι τα λείψανα του παλαιότερου τμήματος της Ιερουσαλήμ βρίσκονται στην περιοχή αυτή. Η πολιτική τους επιτάσσει να αναζητηθούν και να βρεθούν αρχαιολογικά στοιχεία από τα απομεινάρια του πρώτου και του δεύτερου Ναού, που οι Εβραίοι πιστεύουν ότι χτίστηκαν πριν από τρεις χιλιετίες, και του παλατιού του βασιλιά Δαβίδ (περίπου 1000-970 π.Χ.). Ετσι,η βιβλική αφήγηση χρησιμοποιείται για να επιβεβαιωθεί το δικαίωμα του κράτους να εγκαταστήσει ισραηλινούς εποίκους, να επιτάξει και να κατεδαφίσει τα σπίτια των Παλαιστινίων που ζουν εδώ και δεκαετίες με το φόβο μήπως χάσουν τα σπίτια τους.

Αδιαφορώντας για τις κατηγορίες περί παράνομης κατοχής και επιθετικότητας κατά των κατοίκων της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, η ισραηλινή κυβέρνηση εφαρμόζει το "τέχνασμα της παραχώρησης της νόμιμης ιδιοκτησίας του Silwan και της ανάθεσης των δραστηριοτήτων (αρχαιολογικές ανασκαφές, τουριστική ανάπτυξη, εκπαιδευτικά προγράμματα και οικιστική αναζωογόνηση) en bloc στην ιδιωτική οργάνωση EL'AD, El Ir David "Προς την πόλη του Δαβίδ", μια ένωση θρησκευτικών και πολιτικά δεξιών εποίκων, υποστηρικτών του Nethanyau.

"Αναζωογόνηση", στην πραγματικότητα, σημαίνει κατεδάφιση παλαιστινιακών σπιτιών και εποικιστική δραστηριότητα, που απαγορεύεται ρητά από το διεθνές δίκαιο. Η κοινότητα του Silwan έχει καταγγείλει ευρέως ότι από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την αρχαιολογική δραστηριότητα για πολιτικούς λόγους και για να ευνοήσει τον εποικισμό των εποίκων, ειδικά από τότε που η EL'AD  ήταν υπεύθυνη για τις ανασκαφές σε όλη τη γειτονιά. Αλλά οι δίκες στα ισραηλινά δικαστήρια στα οποία προσέφυγαν οι Παλαιστίνιοι κατέληξαν σε αδιέξοδο, όπως ήταν αναμενόμενο.

Τώρα τα πρώτα κτίρια που βλέπει ένας επισκέπτης στη γειτονιά Wadi Hilweh του Silwan είναι το αρχαιολογικό πάρκο City of David, το πάρκινγκ Givati (έκτασης περίπου 3.500 τετραγωνικών μέτρων) όπου, πέρα από τις αρχαιολογικές ανασκαφές, σχεδιάζεται η κατασκευή ενός μουσείου και ενός εμπορικού κέντρου, τα οποία με τη σειρά τους εντάσσονται στο Εθνικό Πάρκο του Τείχους της Ιερουσαλήμ, το οποίο διαχειρίζεται η Αρχή Φύσης και Πάρκων, η ισραηλινή κυβερνητική υπηρεσία που διαχειρίζεται τα καταφύγια και τα πάρκα.

Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι αρχαιολόγοι των πανεπιστημίων του Τελ Αβίβ και της Ιερουσαλήμ πιστεύουν ότι, ελλείψει στέρεων ιστορικών και επιστημονικών στοιχείων, τα λείψανα που βρέθηκαν - και είναι πλέον προσβάσιμα με την επίσκεψη στο πάρκο της Πόλης του Δαβίδ - δεν συνδέονται με το παλάτι του Δαβίδ. Στην πραγματικότητα, το όλο αρχαιολογικό έργο δεν είναι μόνο πηγή αγωνίας για τον παλαιστινιακό πληθυσμό, ο οποίος δεν έχει καμία ασφάλεια για τα σπίτια του και αποκλείεται από την πρόσβαση στα αρχαιολογικά πάρκα, αλλά αποτελεί και αντικείμενο ζωηρής επιστημονικής διαμάχης.

Ωστόσο, οι εκπαιδευμένοι ξεναγοί της EL'AD λένε στους ξένους επισκέπτες ότι τα λείψανα αυτά αποτελούν μέρος του παλατιού του βασιλιά Δαβίδ σε μια αφήγηση που αναμειγνύει βιβλικά και εθνικιστικά στοιχεία, ανατρέχοντας σε έναν από τους πατέρες της βιβλικής αρχαιολογίας, τον Αμερικανό αρχαιολόγο Nelson Glueck, από το 1936 υπεύθυνο των ανασκαφών στην Παλαιστίνη, ο οποίος υπερηφανευόταν ότι έσκαβε "με το μυστρί στο ένα χέρι και τη Βίβλο στο άλλο" και επαινέθηκε από τον Μπεν Γκουριόν γι' αυτό. Ωστόσο, από τότε, η αρχαιολογία έχει εξελιχθεί σε επιστημονικές βάσεις και έχουν μελετηθεί ανθρωπολογικές και γενετικές μελέτες, αιγυπτιακές, ασσυριακές και βαβυλωνιακές πηγές, σε σημείο που να προσκρούει κανείς στην απουσία ή την έλλειψη υλικών στοιχείων: έτσι,η χρονολόγηση γίνεται δύσκολη, υπόκειται σε διαφορετικές ερμηνείες και δεν αποδεικνύει τις ιερές γραφές, συχνά ούτε καν τις πιο πρόσφατες από το βιβλίο των Βασιλέων για το αρχαίο Ενωμένο Βασίλειο του Ισραήλ που ιδρύθηκε γύρω στο 1050 π.Χ. από τον Σαούλ και του οποίου ο Δαβίδ ήταν ο δεύτερος ηγεμόνας.

Επομένως, η πολιτική του Ισραήλ δεν παίρνει υπόψη την αξία της επιστημονικής συζήτησης που αναπτύχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες με τη συμβολή παγκοσμίου φήμης ειδικών, μεταξύ των οποίων οι Israel Finkelstein [3], William Dever, Yosef Garfinkel, Eliat Mazar (ο οποίος ήταν πεπεισμένος ότι βρήκε το παλάτι του Δαβίδ το 2005), Erez Ben-Yosef και Yonathan Mizrachi, διευθυντής της ομάδας αρχαιολόγων που αμφισβητούν την επιτόπια έρευνα στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη συνοικία Silwan.

Σημειώσεις:

1. Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στο ψήφισμα 3314, γνωστό ως Διακήρυξη για τον ορισμό επίθεσης, στο άρθρο 5 παράγραφος 3 ορίζει ότι καμία εδαφική ιδιοποίηση ή πλεονέκτημα το οποίο προκύπτει από επίθεση ενός κράτους εναντίον ενός άλλου δεν μπορεί να θεωρηθεί νόμιμη. Στο άρθρο 3(α) στην απαρίθμηση των διαφόρων πράξεων που μπορεί να συνιστούν επίθεση, η Γενική Συνέλευση συμπεριέλαβε και τα παρακάτω: "κάθε προσάρτηση ή επίθεση με χρήση βίας κατά του εδάφους άλλου κράτους ή μέρους αυτού". Το δίκαιο της στρατιωτικής κατοχής, εξάλλου, αποκλείει κάθε δυνατότητα προσάρτησης ή απόκτησης του τίτλου κυριαρχίας επί του κατεχόμενου εδάφους από την κατοχική δύναμη, κάτι που συνιστά παράνομη πράξη, κατά ρητή παραβίαση του άρθρου 47 της τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης και γενικότερα της αρχής της προσωρινότητας̀ που διέπει το θεσμό της στρατιωτικής κατοχής.

2. ειδικότερα στο Al-Bustan, στο Batn al-Hawa και στο Wadi Hilweh, μια από τις συνοικίες του Silwan, η είσοδος της οποίας βρίσκεται απέναντι από μια από τις πύλες της Παλιάς Πόλης, που χρησιμοποιείται από τους θρησκευόμενους Εβραίους για να πάνε στο Τείχος των Δακρύων.

3. Στο βιβλίο "Τα ίχνη του Μωυσή", που δημοσιεύτηκε το 2001, ο Φινκελστάιν προτείνει ένα νέο τρόπο μελέτης της Βίβλου, εστιάζοντας στην περίοδο της συγγραφής των ιερών κειμένων - γύρω στο 722 π.Χ. - όταν το Βασίλειο του Ισραήλ κατελήφθη από τους Ασσύριους και περιορίστηκε στο μικρότερο και νότιο Βασίλειο του Ιούδα

[---->]

Ας δούμε και κάτι σοβαρό...

 

Kαλή η μπάλα, τα μεσημεριανά και το survivor αλλά ας δούμε και κάτι σοβαρό...

Σύμφωνα όχι με το Μήτσο του Facebook ή το Μήτσο στο καφενείο. Αλλά σύμφωνα με τους Financial times και τα οικονομικά στοιχεία.

Οι πραγματικοί ετήσιοι μισθοί στην Ελλάδα είναι, κατά μέσο όρο σήμερα, περισσότερο από 25% χαμηλότεροι από ότι το 2007.

Για όσους δεν γνωρίζουν οικονομικά και τι θα πει "πραγματικοί" ετήσιοι μισθοί: "Πραγματικοί" είναι οι σημερινοί μισθόί συγκρινόμενοι με το έτος 2007 ως βάση. Με άλλα λόγια πόσο θα άξιζε ο σημερινός μισθός σε δεδομένα της αγοράς του 2007.

Με ένα παράδειγμα, όταν το 2007 έπαιρνε κάποιος 100 ευρώ μισθό και τα μηνιαία του έξοδα άξιζαν 50 ευρώ τότε μάλλον ο μισθός είχε κατά πολύ μεγαλύτερη αξία από το 2024 που παίρνει 150 ευρώ μισθό αλλά τα μηνιαία του έξοδα αγγίζουν τα 140 ευρώ.

Εν τω μεταξύ, ορισμένοι πολιτικοί συνεχίζουν να χαρακτηρίζουν την ελληνική εμπειρία τα τελευταία 10+ χρόνια ως μια θαυματουργή επιτυχία προσαρμογής. Αν έτσι μοιάζει η επιτυχία τότε παιδιά ας συνεχίσουμε να τους ψηφίζουμε...

Υ.γ. Οι πραγματικοί μισθοί και τα πόθεν έσχες των πολιτικών αυξήθηκαν. Bλέπετε δεν είναι κορόιδα αυτοί...

Via Dimitris Savvidis

 

 

Isis, ο τέλειος αποδιοπομπαίος τράγος

  

Καθώς το μακελειό στη Γάζα συνεχιζόταν χάρη στην αμερικανική βοήθεια, δύο σημαντικά γεγονότα απείλησαν να διευρύνουν τη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή: η τρομοκρατική επίθεση στο Ιράν, στο Κέρμαν, σε μια εκδήλωση μνήμης για τον στρατηγό Κασσέμ Σολειμάνι, η οποία κόστισε 103 ζωές, και η δολοφονία, στη Βηρυτό, του Σάλεχ αλ Αρούρι, δεύτερου τη τάξει στο πολιτικό γραφείο της Χαμάς.

 

 

Η δολοφονία του ηγέτη της Χαμάς αλ-Αρούρι

 

Ας ξεκινήσουμε με το πρώτο. Αρθρο του al Jazeera εξηγεί γιατί το Ισραήλ χτύπησε τον αλ-Αρούρι και γιατί τώρα. Πρώτον, επειδή ήταν ένας ηγέτης με μεγάλη ευφυΐα και διεθνείς επαφές και είναι δύσκολο να αντικατασταθεί- δεύτερον, επειδή είχε "στενή και συχνή φυσική επαφή με τον ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα και με τους πολλούς ιρανικούς πολιτικούς και στρατιωτικούς εκπροσώπους που ήταν παρόντες στη Βηρυτό", δηλαδή για να δυσκολέψει την ιρανική υποστήριξη προς τη Χεζμπολάχ.

 

 

Τέλος, επειδή ο Νετανιάχου ήλπιζε να ανοίξει ένα νέο μέτωπο εναντίον της Χεζμπολάχ, σε μια προσπάθεια να επιμηκύνει το χρονικό διάστημα του πολέμου, επειδή φοβάται ότι, όταν αυτός τελειώσει, θα πρέπει να λογοδοτήσει στην ισραηλινή κοινή γνώμη για πολλά πράγματα.

 

Σε αυτούς τους λόγους θα θέλαμε να προσθέσουμε μερικούς ακόμη. Διότι το Ισραήλ χρειάζεται κάθε μέρα μια επιτυχία για να τροφοδοτεί την προπαγάνδα του και να εμποδίζει την εγχώρια κοινή γνώμη να αμφισβητήσει την έλλειψη αποτελεσμάτων της στρατιωτικής εκστρατείας. Πράγματι, παρά τις πολλές στρατιωτικές απώλειες (175 επισήμως, αλλά είναι περισσότερες, ενώ οι τραυματίες ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες), "μετά από σχεδόν τρεις μήνες πολέμου, η Χαμάς συνεχίζει να ελέγχει τη Γάζα", όπως σημειώνει ο Γιόσι Βέρτερ σε άρθρο του στη Haaretz στις 5 Ιανουαρίου. Χρειαζόταν, λοιπόν, ένα τρόπαιο και ένα κεφάλι να πέσει.

 

Αλλά η δολοφονία έγινε κυρίως για να διακοπούν οι συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις μεταξύ της Χαμάς και του Ισραήλ για την απελευθέρωση των ομήρων με αντάλλαγμα μια εκεχειρία. Όπως και έγινε: Μετά τη δολοφονία η Χαμάς διέκοψε τις διαπραγματεύσεις. Για να διαρκέσει ο πόλεμος, σύμφωνα με τις επιθυμίες του Νετανιάχου, πρέπει να διακοπούν όλες οι γραμμές επικοινωνίας μεταξύ των δύο πλευρών.

 

Όσον αφορά τη διεύρυνση της σύγκρουσης, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι η δολοφονία έγινε λίγες ώρες πριν από την ομιλία (η οποία είχε προαναγγελθεί εδώ και μέρες) του ηγέτη της Χεζμπολάχ Σαγίντ Νασράλα. Λίγες ώρες για να σκεφτεί κανείς που θα μπορούσε να κάνει λάθος: θα μπορούσε να είχε παραιτηθεί από την ομιλία, ένα σημάδι αδυναμίας που το Ισραήλ θα το διατυμπάνιζε ως περαιτέρω νίκη- ή θα μπορούσε να είχε ανοίξει το νέο μέτωπο, προσφέροντας στον Νετανιάχου τον πολυπόθητο πόλεμο στον Λίβανο.

 

Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην L'Orient le Jour, την εφημερίδα του Λιβάνου με δυτικό προσανατολισμό, της ομιλίας του Νασράλα προηγήθηκε ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο: "Πριν από δέκα χρόνια ο Σαγιέντ έλεγε ότι αν το Ισραήλ χτυπούσε τη Βηρυτό, θα χτυπούσε το Τελ Αβίβ, αλλά σήμερα βρισκόμαστε στα πρόθυρα του πολέμου. Δεν νομίζω ότι η απάντηση θα είναι άμεση. Θα ήταν σαν να πέφταμε στην παγίδα του Ισραήλ". Και έτσι έγινε. Ο Νασράλα είπε πολλά, αλλά ο πόλεμος αποφεύχθηκε.

 

 

Η τρομοκρατική ενέργεια στο Κέρμαν

 

Οι βόμβες που εξερράγησαν στο Κέρμαν θα μπορούσαν επίσης να οδηγήσουν την Τεχεράνη σε αντίποινα κατά του Ισραήλ, το οποίο κατηγορεί ότι οργάνωσε την τρομοκρατική επίθεση. Αντίποινα που θα άνοιγαν το κουτί της Πανδώρας.

 

Για μια ημέρα, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης προσπάθησαν να βρουν κάποιον άλλο να κατηγορήσουν, καθώς δεν μπορούσαν να επιρρίψουν την ευθύνη στο Ισραήλ ή στις Ηνωμένες Πολιτείες για μια ξεκάθαρα τρομοκρατική ενέργεια. Και έτσι έκαναν τους πάντες να νιώσουν άβολα: Κούρδους, εθνικιστές, μειονότητες κάθε είδους- και φυσικά το Isis...

 

Σε αυτή την αγωνιώδη αναζήτηση ενός αποδιοπομπαίου τράγου, απέφυγαν να καταγράψουν τους υπόπτους που θα έπρεπε να έχουν καταγραφεί αυτοδικαίως, έχοντας ήδη οργανώσει παρόμοιες επιθέσεις στο ιρανικό έδαφος, τους Μοτζαχεντίν του ιρανικού λαού, πιο γνωστούς ως Μεκ. Το θέμα είναι ότι, αν και οι τρομοκρατικές τους δραστηριότητες είναι γνωστές, έχουν άριστες σχέσεις τόσο με τους Αμερικανούς πολιτικούς όσο και με το Ισραήλ. Αλλά έτσι, δεν θα μπορούσε να αποφευχθεί η σύνδεση Τελ Αβίβ - Ουάσιγκτον - Τρομοκρατίας.

 

Οπότε έμενε το Isis, αν και, όπως σημείωσε η Dagospia, πάντα αναλάμβανε αμέσως την ευθύνη των επιθέσεων του. Εξάλλου, η υπόθεση ότι πρόκειται για το Isis, πριν καν αυτό αναλάβει την ευθύνη, είχε να κάνει με τον αγώνα του στρατηγού Σουλεϊμανί κατά της τρομοκρατικής οργάνωσης.

 

Αλλά ακόμη και αυτή η λεπτομέρεια, η τόσο ενοχλητική για τη δυτική προπαγάνδα (επειδή οι ΗΠΑ ήταν αυτές που σκότωσαν τον άνθρωπο που εξολόθρευσε την τρομοκρατία), τα μέσα ενημέρωσης αποφύγαν  να το αναφέρουν.

 

Πέρα από αυτό, ο ισχυρισμός ήρθε πολύ αργά για να έχει κάποιο ίχνος αξιοπιστίας και, επιπλέον, οι δυνάμεις του Isis έχουν πλέον "υποβαθμιστεί", όπως είχε δηλώσει ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ Τζον Κίρμπι την ημέρα πριν από την επίθεση (με ατυχή συγχρονισμό, ο καημένος).

 

Θα πρέπει να σημειωθεί, εξάλλου, ότι η επιχείρηση στο Κέρμαν ήταν κάτι παραπάνω από εξεζητημένη, αφού το Ιράν βρίσκεται σε προ-πολεμικό καθεστώς, άρα ελέγχεται πλήρως από την Ασφάλεια (πριν από λίγες ημέρες, απαγχονίστηκαν τέσσερα άτομα που κατηγορούνταν για σχέσεις με τη Μοσάντ).

 

Το Isis έχει πραγματοποιήσει ελάχιστες επιθέσεις στο εσωτερικό του Ιράν λόγω της αποτελεσματικότητας των αντεπιθέσεων των Φρουρών της Επανάστασης, των άσπονδων εχθρών της οργάνωσης και είναι πράγματι δύσκολο για αυτήν να πραγματοποιήσει μια τόσο εξελιγμένη επιχείρηση τώρα που η άμυνά της χώρας είναι στο μέγιστο βαθμό επαγρύπνησης.

 

Παρ' όλα αυτά, όμως, ίσως η υπογραφή Isis στην τρομοκρατική ενέργεια να κάνει καλό σε όλους: η Τεχεράνη αποφεύγει να απαντήσει με ηχηρό τρόπο (θα το κάνει με άλλο τρόπο) και να πυροδοτήσει έτσι την ανεπιθύμητη σύγκρουση.

 

Και αποφεύγει μια επίθεση στις ΗΠΑ ή το Ισραήλ, που δυστυχώς είναι πάντα πιθανή (ειδικά στις ΗΠΑ), να ταυτιστεί αμέσως ως απάντηση της Τεχεράνης, με επακόλουθο τον πόλεμο. Και πιθανότατα αυτό ακριβώς το δεύτερο σενάριο ήταν ο σκοπός της επίθεσης.

 

Όπως φαίνεται από όσα γράψαμε, ο πόλεμος στη Γάζα και οι αλληλένδετες εντάσεις από τον Λίβανο μέχρι την Ερυθρά Θάλασσα προσφέρουν ποικίλες και εξεζητημένες ευκαιρίες σε όσους θέλουν να διευρύνουν το μέτωπο. Γι' αυτό είναι επείγον να σταματήσει τώρα το μακελειό στη Γάζα.

 

Αλλά για να γίνει αυτό, δεν μπορεί κανείς να περιμένει να σταματήσει τον πόλεμο το Ισραήλ. Διότι αυτό παίζει το παιχνίδι μόνο όσων θέλουν να συνεχιστεί ο πόλεμος. "Η λύση θα πρέπει να επιβληθεί από έξω", όπως δήλωσε ο Josep Borrell. Αν και άχρηστος, όπως όλη η αδύναμη ευρωπαϊκή νομενκλατούρα, ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ ξέρει ωστόσο τι λέει, αφού πέρασε μέρος της νιότης του σε ισραηλινό κιμπούτς.

 [---->]