ΜΙΑ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΜΙΑ "ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΡΝΗΘΕΙ"

 

Συνειδητοποιώντας ότι ο πόλεμος του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία θα έχει πιθανότατα δυσμενή κατάληξη, οι ΗΠΑ δοκιμάζουν μια προσφορά εξόδου. Αλλά γιατί η Μόσχα θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της τις έμμεσες προτάσεις, ειδικά την παραμονή της νέας στρατιωτικής της προέλασης και ενώ βρίσκεται στη θέση του νικητή?

Του Pepe Escobar

Όπως επιβεβαιώθηκε από υψηλόβαθμη πηγή του αμερικανικού κατεστημένου, μια νέα οδηγία σχετικά με την κόντρα ΝΑΤΟ- Ρωσίας στην Ουκρανία διαβιβάστηκε στον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν. Ο Μπλίνκεν, από άποψη  πραγματικής εξουσίας, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα παιδί-αγγελιοφόρος των νεοσυντηρητικών και νεοφιλελεύθερων οπαδών του Λέο Στράους που στην πραγματικότητα διευθύνουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.

Ο υπουργός Εξωτερικών έλαβε εντολή να μεταβιβάσει τη νέα οδηγία -ένα είδος μηνύματος προς το Κρεμλίνο- μέσω των κυρίαρχων έντυπων μέσων ενημέρωσης, το οποίο δημοσιεύθηκε αμέσως από την Washington Post.

Στον καταμερισμό εργασίας της ελίτ των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης των ΗΠΑ, οι New York Times βρίσκονται πολύ κοντά στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ενώ η Washington Post στη CIA. Σε αυτή την περίπτωση όμως η οδηγία ήταν πολύ σημαντική και έτσι δημοσιεύθηκε από την εφημερίδα W.P. ως Op-Ed  [(πληρωμένη καταχώρηση).

Η καινοτομία εδώ είναι ότι για πρώτη φορά από την έναρξη της ρωσικής Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης (SMO) του Φεβρουαρίου 2022 στην Ουκρανία, οι Αμερικανοί προτείνουν πραγματικά μια παραλλαγή του κλασικού "προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς", συμπεριλαμβανομένων κάποιων παραχωρήσεων που μπορεί να ικανοποιήσουν τις επιταγές ασφαλείας της Ρωσίας.

Το κρίσιμο είναι ότι η αμερικανική προσφορά παρακάμπτει εντελώς το Κίεβο, πιστοποιώντας για άλλη μια φορά ότι πρόκειται για έναν πόλεμο κατά της Ρωσίας που διεξάγεται από την Αυτοκρατορία και τα τσιράκια του ΝΑΤΟ - με τους Ουκρανούς ως απλούς πληρεξούσιους.

Ο παλαιάς κοπής ανταποκριτής της Washington Post με έδρα τη Μόσχα, John Helmer, προσέφερε μια σημαντική υπηρεσία, δημοσιεύοντας το πλήρες κείμενο της προσφοράς του Μπλίνκεν, φυσικά εκτενώς επεξεργασμένο ώστε να συμπεριλάβει φαντασιόπληκτες έννοιες όπως "τα αμερικανικά όπλα βοηθούν να κονιορτοποιηθεί η δύναμη εισβολής του Πούτιν" και μια εξήγηση που αξίζει τον κόπο: "Με άλλα λόγια, η Ρωσία δεν πρέπει να ξεκουραστεί, να ανασυνταχθεί και να επιτεθεί".

Το μήνυμα από την Ουάσιγκτον μπορεί, εκ πρώτης όψεως, να δίνει την εντύπωση ότι οι ΗΠΑ θα αποδεχθούν τον ρωσικό έλεγχο της Κριμαίας, του Ντονμπάς, της Ζαπορόζιε και της Χερσώνας - "της χερσαίας γέφυρας που συνδέει την Κριμαία με τη Ρωσία" - ως τετελεσμένο γεγονός. Ότι η Ουκρανία θα έχει αποστρατιωτικοποιημένο καθεστώς και η ανάπτυξη πυραύλων HIMARS και αρμάτων μάχης Leopard και Abrams θα περιορίζεται στη δυτική Ουκρανία, διατηρώντας τα ως "αποτρεπτικό μέσο έναντι περαιτέρω ρωσικών επιθέσεων".

Αυτό που μπορεί να προσφέρθηκε, με αρκετά ασαφείς όρους, είναι στην πραγματικότητα η διχοτόμηση της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης, με αντάλλαγμα την ακύρωση από το ρωσικό Γενικό Επιτελείο της άγνωστης ακόμη επίθεσης του 2023, η οποία μπορεί να είναι τόσο καταστροφική όσο η αποκοπή της πρόσβασης του Κιέβου στη Μαύρη Θάλασσα και/ή η διακοπή της παροχής όπλων του ΝΑΤΟ μέσω των πολωνικών συνόρων.

Η αμερικανική προσφορά αυτοπροσδιορίζεται ως ο δρόμος προς μια "δίκαιη και βιώσιμη ειρήνη που υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας". Οχι ακριβώς. Απλά δεν θα είναι μια κουτσουρεμένη Ουκρανία, και το Κίεβο μπορεί να διατηρήσει ακόμη και τα δυτικά εδάφη που η Πολωνία καίγεται να καταβροχθίσει.

Στο κείμενο αναφέρεται επίσης ότι είναι βάσιμη η πιθανότητα μιας άμεσης συμφωνίας Ουάσινγκτον-Μόσχας για "μια ενδεχόμενη μεταπολεμική στρατιωτική ισορροπία", συμπεριλαμβανομένης της μη ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Όσο για την ίδια την Ουκρανία, οι Αμερικανοί φαίνεται να πιστεύουν ότι θα είναι μια "ισχυρή, μη διεφθαρμένη οικονομία με την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση".

Αλλά,ό,τι πολύτιμο έχει απομείνει στην Ουκρανία έχει ήδη καταβροχθιστεί όχι μόνο από τη μνημειωδώς διεφθαρμένη ολιγαρχία της, αλλά κυρίως από τους επενδυτές και τους κερδοσκόπους της BlackRock. Οι διάφοροι εταιρικοί γύπες δεν έχουν την πολυτέλεια να χάσουν τα λιμάνια εξαγωγής σιτηρών της Ουκρανίας, καθώς και τους όρους εμπορικής συμφωνίας που συμφωνήθηκαν με την ΕΕ πριν από τον πόλεμο. Και είναι τρομοκρατημένοι ότι η ρωσική επίθεση μπορεί να καταλάβει την Οδησσό, το σημαντικότερο λιμάνι και κόμβο μεταφορών στη Μαύρη Θάλασσα - κάτι που θα άφηνε την Ουκρανία αποκλεισμένη από την ξηρά.

Δεν υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν και ολόκληρο το ρωσικό Συμβούλιο Ασφαλείας - συμπεριλαμβανομένου του γραμματέα του Νικολάι Πατρούσεφ και του αναπληρωτή προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ - έχουν λόγο να πιστεύουν οτιδήποτε προέρχεται από το αμερικανικό κατεστημένο, ειδικά μέσω απλών υποτακτικών όπως ο Μπλίνκεν και η Washington Post. Άλλωστε οι stavka - ένα παρατσούκλι για την ανώτατη διοίκηση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων - θεωρούν τους Αμερικανούς ως "μη ικανούς για συμφωνία", ακόμη και όταν μια προσφορά είναι γραπτή.

Αυτό μοιάζει σαν ένα απελπισμένο αμερικανικό τέχνασμα για να καθυστερήσει και να καλοπιάσει τη Μόσχα με την ελπίδα να καθυστερήσει ή ακόμη και να ακυρώσει τη σχεδιαζόμενη επίθεση των επόμενων μηνών.

Ακόμα και πράκτορες αντιφρονούντες της παλιάς σχολής στην Ουάσιγκτον -που δεν είναι χρεωμένοι στον νεοταξικό γαλαξία του Στράους- στοιχηματίζουν ότι το τέχνασμα δεν θα πιάσει και οι Ρώσοι με τον κλασικό τρόπο "στρατηγικής ασάφειας", θα συνεχίσουν τη δηλωμένη πορεία αποστρατιωτικοποίησης, αποναζιστικοποίησης και αποηλεκτροποίησης και θα "σταματήσουν" όποτε και όπου κρίνουν σκόπιμο ανατολικά του Δνείπερου. Ή πέρα από αυτόν.

Οι φιλοδοξίες της Ουάσινγκτον σε αυτόν τον πόλεμο του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας ξεπερνούν κατά πολύ την Ουκρανία. Και δεν μιλάμε καν για την αποτροπή μιας ευρασιατικής ένωσης Ρωσίας-Κίνας-Γερμανίας ή ενός εφιάλτη ομότιμων ανταγωνιστών- αλλά,ας μείνουμε στα πεζά ζητήματα του ουκρανικού πεδίου μάχης.

Οι βασικές "συστάσεις" - στρατιωτικές, οικονομικές, πολιτικές, διπλωματικές - περιγράφονται λεπτομερώς σε ένα έγγραφο στρατηγικής του Ατλαντικού Συμβουλίου ( Atlantic Council ) στα τέλη του περασμένου έτους.

Και σε ένα άλλο έγγραφο, με τίτλο "Πολεμικό σενάριο 1: Ο πόλεμος συνεχίζεται στον τρέχοντα ρυθμό του", βρίσκουμε πλήρως διευκρινισμένη τη στρουθοκαμηλική νεοσυντηρητική πολιτική.

Στο έγγραφο αυτό βρίσκονται όλα: από την " υποστήριξη και μεταφορά στρατιωτικής βοήθειας προς το Κίεβο σε βαθμό επαρκή για να μπορέσει να νικήσει" έως την "αύξηση της φονικότητας της στρατιωτικής βοήθειας που μεταφέρεται, ώστε να περιλαμβάνει μαχητικά αεροσκάφη που θα επιτρέψουν στην Ουκρανία να ελέγχει τον εναέριο χώρο της και να επιτίθεται στις εκεί ρωσικές δυνάμεις - και πυραυλική τεχνολογία με βεληνεκές επαρκές για να φτάσει στο ρωσικό έδαφος".

Από την εκπαίδευση του ουκρανικού στρατού "για τη χρήση δυτικών όπλων, ηλεκτρονικού πολέμου και επιθετικών και αμυντικών δυνατοτήτων στον κυβερνοχώρο, και την απρόσκοπτη ενσωμάτωση νέων νεοσύλλεκτων στην υπηρεσία" έως την ενίσχυση "της άμυνας στις γραμμές του μετώπου, κοντά στην περιοχή του Ντονμπάς", συμπεριλαμβανομένης της "στρατιωτικής εκπαίδευσης με έμφαση στον μη συμβατικό πόλεμο".

Αν δε προστεθεί η "επιβολή δευτερογενών κυρώσεων σε όλες τις οντότητες που συνεργάζονται με το Κρεμλίνο", φτάνουμε στη Μητέρα όλων των πλιάτσικων: "Κατάσχεση των 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων που κατέχει το ρωσικό κράτος σε υπερπόντιους λογαριασμούς στις Ηνωμένες Πολιτείες και την ΕΕ και χρήση των κατασχεθέντων χρημάτων για τη χρηματοδότηση της ανοικοδόμησης".

Η αναδιοργάνωση της SMO, με τον Πούτιν, τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Βαλέρι Γερασίμοφ και τον στρατηγό Αρμαγεδδών στους νέους, ενισχυμένους ρόλους τους, κάνει σμπαράλια όλα αυτά τα περίτεχνα σχέδια.

Οι οπαδοί του Λέο Στράους βρίσκονται τώρα σε βαθύ πανικό. Ακόμη και το νούμερο δύο του Μπλίνκεν, η ρωσοφοβική πολεμοκάπηλος Βικτόρια "F**k the EU" Νούλαντ, παραδέχτηκε στη Γερουσία των ΗΠΑ ότι δεν θα υπάρχουν άρματα μάχης Abrams στο πεδίο της μάχης πριν από την Άνοιξη (ρεαλιστικά, μόνο το 2024). Υποσχέθηκε επίσης να "χαλαρώσει τις κυρώσεις" αν η Μόσχα "επιστρέψει στις διαπραγματεύσεις". Αυτές οι διαπραγματεύσεις όμως ακυρώθηκαν από τους ίδιους τους Αμερικανούς στην Κωνσταντινούπολη την άνοιξη του 2022.

Η Νούλαντ κάλεσε επίσης τους Ρώσους να "αποσύρουν τα στρατεύματά τους". Λοιπόν, αυτό τουλάχιστον προσφέρει κάποια κωμική ανακούφιση σε σύγκριση με τον πανικό που ξεχειλίζει από την "προσφορά που δεν μπορείτε να αρνηθείτε" του Μπλίνκεν. Μείνετε συντονισμένοι για την απάντηση της Ρωσίας που δεν ανταποκρίνεται.

[------>]

Πολλαπλά άξελ* στο κενό

                              

***

Την Κυριακή, 29 Ιανουαρίου, στο Έσποο της Φινλανδίας, ολοκληρώνεται το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα καλλιτεχνικού πατινάζ, δίχως της συμμετοχή των καλύτερων:

Των αθλητών και αθλητριών από την Ρωσία.

Η Ρωσία, είναι παγκόσμια υπερδύναμη στο καλλιτεχνικό πατινάζ και η απόλυτη κυρίαρχος στην Ευρώπη.

Πριν από ένα χρόνο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα καλλιτεχνικού πατινάζ, στο Τάλιν της Εσθονίας, οι αθλητές και αθλήτριες από την Ρωσία κέρδισαν και τα τέσσερα χρυσά μετάλλια στις αντίστοιχες κατηγορίες, ενώ, από τα 12 συνολικά μετάλλια, κέρδισαν τα εννέα.

Μάλιστα, οι 90,45 βαθμοί στο σύντομο πρόγραμμα της Καμίλα Βαλίεβα και οι 157,46 στο ελεύθερο πρόγραμμα  της Αναστασίας Μίσινα και του Αλεξάντρ Γκαλιάμοφ, στα ζευγάρια, βρίσκονται ακόμα στη λίστα με τα παγκόσμια ρεκόρ.

Την 1η Μαρτίου 2022, η ISU, η Διεθνής Ένωση Πατινάζ, απέκλεισε όλους τους αθλητές από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία, από όλους τους διεθνείς αγώνες, με πρόσχημα τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Είναι προφανές, ότι ο αποκλεισμός αυτός, χτύπησε καταρχήν το ίδιο το επίπεδο του φετινού  πρωταθλήματος και τους αθλητές και αθλήτριες που συμμετέχουν, αφού τους/τις στέρησαν την ευκαιρία να διαγωνιστούν με τους πρωταθλητές.

Αντικειμενικά, λοιπόν, τα φετινά μετάλλια, δεν θα αντανακλούν την πραγματικότητα του αθλήματος και, συνεπώς, θα χάσουν κατά πολύ την ουσιαστική λάμψη τους.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι φετινοί πρωταθλητές στα ζευγάρια, η Sarah Conti και Niccolo Machii, από την Ιταλία, πήραν το χρυσό, μην καταφέρνοντας να μαζέψουν ούτε 200 βαθμούς (195,13), μετά την ολοκλήρωση του σύντομου και του ελεύθερου προγράμματος, όταν στο Τάλιν, η Μίσινα και ο Γκαλιάμοφ θριάμβευσαν με 239,82 βαθμούς.

Γιατί όμως είναι προσχηματικός ο πόλεμος στην Ουκρανία για τον αποκλεισμό των αθλητών και αθλητριών από την Ρωσία;

Διότι δεν έχει αποκλειστεί ποτέ και από πουθενά, ούτε ένας αθλητής, αθλήτρια ή καλλιτέχνης από τις ΗΠΑ, εξαιτίας των 30 πολέμων και επεμβάσεων της χώρας τους, από το 1945 μέχρι σήμερα.

Και ορθώς.

Διότι, πόσο γελοιωδώς άθλιο και αθλίως γελοίο θα ήταν να απαγορευτούν τα έργα του Τζάκσον Πόλοκ, ο οποίος πέθανε το 1956, επειδή αιματοκύλησαν οι ΗΠΑ την Λιβύη το 2015;

Κι όμως, το γεγονός ότι αυτή η αντιμετώπιση είναι γελοιωδώς άθλια και αθλίως γελοία, δεν εμπόδισε το πογκρόμ εναντίον του ρωσικού πολιτισμού, από τον περσινό Φεβρουάριο μέχρι σήμερα, με κυρώσεις ακόμη και εναντίον του Τσαϊκόφσκι, παρά το γεγονός ότι ο μεγάλος αυτός συνθέτης, εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο, 129 χρόνια πριν την έναρξη της νέας φάσης του πολέμου στην Ουκρανία.

Δεν εμπόδισε τους ναζί στην Ουκρανία να γκρεμίζουν αγάλματα του Πούσκιν και να κρύβουν την προτομή του Μεντελέγιεφ, δίχως να κουνήσουν βλέφαρο οι διεθνείς αθλητικές ομοσπονδίες.

Ουδέποτε η ISU απέκλεισε τους αθλητές και αθλήτριες από την Ουκρανία από τις διεθνείς διοργανώσεις, παρά το γεγονός ότι από το 2014, μέχρι και το 2021, κατά τον εμφύλιο πόλεμο, ο ουκρανικός στρατός και τα ναζιστοτάγματα, με εντολή του καθεστώτος του Κιέβου, έχουν σφαγιάσει τουλάχιστον 15.000 αμάχους, ανάμεσά τους γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους.

Ο πόλεμος και το αθώο αίμα, λοιπόν, ουδέποτε συγκίνησαν τους διεθνείς φορείς για τις αποφάσεις τους.

Αυτό το πογκρόμ, βασίζεται στο φασιστικό κριτήριο της χώρας καταγωγής.

Είναι εισβολή του ρατσισμού από το παράθυρο.

Ένας ιδιότυπος νέο-μακαρθισμός, που απαιτεί δηλώσεις μετανοίας από αθλητές και καλλιτέχνες.

Σήμερα για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Αύριο για οτιδήποτε απαιτήσουν εκ νέου τα αφεντικά.

Αυτή τη φορά, στο Έσποο, το παραδοσιακό γκαλά με το οποίο κλείνουν οι διεθνείς διοργανώσεις του καλλιτεχνικού πατινάζ, θα είναι το πιο θλιβερό, μίζερο και καχεκτικό της διοργάνωσης.

Αλλά και πάλι, θα χειροκροτήσω τα παιδιά που αγωνίστηκαν.

Απλά, θα το έκανα δυνατότερα και βαθύτερα από την καρδιά μου, αν έστω ένας αθλητής ή μία αθλήτρια δήλωνε την αλληλεγγύη της στους αποκλεισμένους συναθλητές του/της, στο όνομα της ίδιας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

***

*Άξελ: Ονομασία ενός από τα άλματα του καλλιτεχνικού πατινάζ.

*Στη φωτογραφία: Η Καμίλα Βαλίεβα κατά το μυθικό, διπλό τετραπλό άλμα στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου.

**Περισσότερα για το πογκρόμ στην ρωσική κουλτούρα, εδώ: https://www.toperiodiko.gr/%ce%bd%ce%b5%ce%bf-%ce%bc.../...

ΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ : ΑΠΟ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΕ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.

                         

Το 2021, το γερμανικό κόμμα των Πρασίνων απέκτησε δυναμική μετά από χρόνια υποστήριξης από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και τις φιλελεύθερες ΜΚΟ. Τελικά, οι Πράσινοι πήραν το 14,8% των ψήφων και έγιναν μέρος ενός συνασπισμού με τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD) και τους Ελεύθερους Δημοκράτες (FDP).

Στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας, οι Πράσινοι προέβαλαν το σύνθημα "καμία εξαγωγή όπλων σε εμπόλεμες ζώνες" και μια "φεμινιστική εξωτερική πολιτική βασισμένη στην ενσυναίσθηση και την ισότητα των φύλων.

Ωστόσο, δεδομένου ότι οι Πράσινοι έχουν γίνει οι πιο σκληροπυρηνικοί υποστηρικτές του συνασπισμού για την εξαγωγή όπλων στην εμπόλεμη ζώνη της Ουκρανίας, η κυβέρνηση της οποίας καταστέλλει και απαγορεύει τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα αντιπολιτευόμενα μέσα ενημέρωσης, ακόμη και τις εκκλησίες, και ενσωματώνετε σε αντιφεμινιστικές δυνάμεις ή πιο συγκεκριμένα σε αυτοπροσδιοριζόμενες νεοναζιστικές ομάδες, αναρωτιόμαστε : Τι απέγινε η λεγόμενη "φεμινιστική εξωτερική πολιτική" που οι αυτοαποκαλούμενοι οικολόγοι ορκίστηκαν να ακολουθήσουν;

Η Αναλένα Μπέρμποκ , η Γερμανίδα Υπουργός Εξωτερικών,του κόμματος των Πρασίνωνη, οποία προηγουμένως δήλωνε ότι θα υποστήριζε την Ουκρανία ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι ψηφοφόροι, βγήκε με άλλη μια ομολογία-βόμβα και είπε ότι "κάνουμε πόλεμο κατά της Ρωσίας" προκαλώντας μεγάλη ανησυχία και καταδικάστηκε από πολλούς Γερμανούς.

Επιπλέον, δεδομένου ότι οι πόλεμοι είναι ένας σημαντικός λόγος  της αύξησης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και ένας παράγοντας που συμβάλλει στην κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης, οι Πράσινοι θα ενδιαφερθούν για το περιβάλλον αφού έστειλαν τόνους όπλων στην Ουκρανία ή είναι απλά υποκριτές που παίζουν με τους φόβους των ανθρώπων για εκλογικά οφέλη;

Άλλωστε, κάποιοι μπορεί να αναρωτηθούν: τι περιμένετε από ένα κόμμα που περιγράφει την κατεχόμενη από την Αλ Κάιντα, πόλη Ιντλίμπ ως το "τελευταίο προπύργιο της δημοκρατίας" στη Συρία;

 [------>]

ΓΙΑ ΠΡΏΤΗ ΦΟΡΆ ΜΕΤΆ ΑΠΌ 25 ΧΡΌΝΙΑ ΑΥΞΗΘΗΚΑΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΟΙ ΑΝΙΣΌΤΗΤΕΣ, Η ΠΕΊΝΑ ΚΑΙ Η ΑΚΡΑΊΑ ΦΤΏΧΕΙΑ

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΈΚΘΕΣΗ ΤΗΣ OXFAM 2023

Το 2020-21, οι πλουσιότεροι από τους πλούσιους του πλανήτη, δηλαδή το 1%, συνέχισαν σύμφωνα με τις καθιερωμένες τάσεις να συσσωρεύουν περισσότερο πλούτο από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Η αύξηση αυτή, ωστόσο, έφθασε σε πρωτοφανή επίπεδα, ενώ ταυτόχρονα και για πρώτη φορά τα τελευταία 25 χρόνια, η φτώχεια και η πείνα αυξήθηκαν κι αυτές παγκοσμίως.

Εξετάζοντας τα στοιχεία της έκθεσης, παρατηρούμε ότι τη διετία  2020-2021, το πλουσιότερο 1% της Γης συγκέντρωσε σχεδόν τα 2/3 του νέου πλούτου που δημιουργήθηκε, ενώ οι 95 κορυφαίες πολυεθνικές της ενέργειας και των αγροτικών επιχειρήσεων υπερδιπλασίασαν τα κέρδη τους σε σύγκριση με τον μέσο όρο της περιόδου 2018-2020. Με το δραματικό παράδοξο ότι, το 2022, ενώ πλούτιζαν από το εμπόριο αγαθών και τροφίμων και μοίραζαν, χάρη στα επιπλέον κέρδη, μερίσματα ύψους 257 δισεκατομμυρίων δολαρίων στους μετόχους τους, την ίδια στιγμή 800 εκατομμύρια άνθρωποι πεινούσαν.

Στην ουσία, για κάθε 100 δολάρια νέου πλούτου που παρήχθη, τη διετία 2020-2021, 63 δολάρια πήγαν στο πάμπλουτο 1% και μόλις 10 δολάρια στο φτωχότερο 90%, ενώ τα υπόλοιπα 27 δολάρια πήγαν στους υπόλοιπους πλούσιους, δηλαδή στο 9% του παγκόσμιου πληθυσμού (γράφημα 1). Σε πραγματικούς όρους, μέσα σε δύο χρόνια, το 1% των πάμπλουτων αύξησε τα περιουσιακά του στοιχεία στο στρατοσφαιρικό ποσό των 26 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, λίγο πάνω από μιάμιση φορά το ΑΕΠ της Κίνας (16,5 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2021), ενώ το υπόλοιπο 99% της ανθρωπότητας, με διαφορετικό εισόδημα, 16 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Οι επιπτώσεις της πανδημικής κρίσης, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, προκάλεσαν στο φτωχότερο 40% της ανθρωπότητας απώλειες εισοδήματος διπλάσιες από αυτές που υπέστη το πλουσιότερο 40%, και σε αύξηση των εισοδηματικών ανισοτήτων και του πλούτου.

Η τεράστια αύξηση της συγκέντρωσης του πλούτου είναι το αποτέλεσμα τόσο των ενεργειών των κυβερνήσεων όσο και της αντισυμβατικής νομισματικής πολιτικής που υιοθέτησαν οι Κεντρικές Τράπεζες, της "ποσοτικής χαλάρωσης" (QE), μέσω της οποίας διοχέτευσαν τεράστια ποσότητα ρευστότητας στα νομισματικά τους συστήματα[1], για να προωθήσουν δήθεν την οικονομική ανάκαμψη και να αυξήσουν το ποσοστό πληθωρισμού γύρω από τον στρατηγικό στόχο του 2%. Αυτές οι επεκτατικές νομισματικές πολιτικές, οι οποίες εφαρμόστηκαν με διαφορετικό χρόνο και μέγεθος από τις διάφορες δυτικές κεντρικές τράπεζες] την περίοδο μεταξύ της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008-2009 και την μετά-κόβιντ ανάκαμψη, είχαν στην πραγματικότητα ως κύριο στόχο την αύξηση της αξίας των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων και, κατά συνέπεια, των περιουσιακών στοιχείων των δισεκατομμυριούχων.

ΠΗΓΗ : Occhi sul mondo,26 Ιανουαρίου 2023