Καλημέρα

 

Η πανδημία της ηθικής χρεωκοπίας και η συνειδησιακή συνενοχή όλων μας

 

Η πανδημία της ηθικής χρεωκοπίας και η συνειδησιακή συνενοχή όλων μας

Είναι εντυπωσιακή η ανοχή της κοινωνίας στην παρατεταμένη στέρηση ελευθεριών και ατομικών-ανθρώπινων δικαιωμάτων που βιώνουμε εδώ και 20 μήνες, που παρουσιάστηκε από την αρχή ως επιχείρηση προστασίας και κατέληξε πλέον και σε επιχείρηση ελευθερίας. Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι να παρουσιάζεται η σταδιακή και μερική αποκατάσταση των αυτονόητων ελευθεριών ως “προνόμια”. Πολλοί είναι εκείνοι που επαίρονται κουβαλώντας την ταμπέλα του “προνομιούχου” και του “ πρωταγωνιστή”, ενώ στην πραγματικότητα έχουν καταντήσει να κουβαλούν παραμάσχαλα ένα πιστοποιητικό και μια ταυτότητα για να αποδείξουν την υγειονομική τους αθωότητα. Απέναντι τους έχουν εκείνους που καταδικάζονται σε ισόβια περιθωριοποίηση και σε κοινωνικό αποκλεισμό, οι λεπροί του 21ου αιώνα.

Τα εμβόλια για τον SARS-CoV-2, ως γνήσια θύματα μιας ακραίας πολιτικής εργαλειοποίησης, συνδέθηκαν με μια υποτιθέμενη “επιχείρηση ελευθερίας” (αντί να αποτελούν εργαλείο προαγωγής της υγείας) και με απόψεις ότι οι ελάχιστοι δίνουν ελευθερίες στους λίγους που εκείνοι κρίνουν ότι το δικαιούνται (δηλώσεις πρωθυπουργού: https://tinyurl.com/pxy67mvr). Από κορυφαία κατάκτηση της επιστήμης, έγιναν πλέον πολιτικό εργαλείο. Σήμερα, αυτές οι σοκαριστικές για δημοκρατική χώρα του 21ου αιώνα, δηλώσεις περί ελευθερίας, γίνονται πράξη με τον αδίστακτο και χυδαίο τιμωρητικό αποκλεισμό και περιθωριοποίηση των μη-εμβολιασμένων από τις κοινωνικές και οικονομικές δραστηριότητες (ακόμη και από την εργασία), τον εκβιασμό ανθρώπων με ελάχιστο κίνδυνο από τον ιό, και την καταστροφή σημαντικών κλάδων της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, με ανυπολόγιστες μακροχρόνιες αρνητικές συνέπειες.

Στην Ελλάδα έχουμε πλέον την ενεργό συμμετοχή κλάδων της οικονομίας (εστίαση, διασκέδαση, λιανεμπόριο) στο αφήγημα, μέσω του ρόλου τους ως υγειονομικοί “μπάτσοι”, αυτοπαγιδευόμενοι σε μια κωμική διαχείριση που περιλαμβάνει διαβατήρια εμβολιασμού και εκατομμύρια τυφλά, οριζόντια, επαναλαμβανόμενα και ΑΧΡΗΣΤΑ διαγνωστικά τεστ ως πιστοποιητικά κυκλοφορίας. Ο κάθε υπάλληλος και επιχειρηματίας παριστάνει τον ελεγκτή υγειονομικής κατάστασης του κάθε υγιούς πολίτη. Μέχρι να τους κλείσουν και να καταλάβουν (αν το καταλάβουν) πως για άλλη μια φορά “τους έπιασαν κορόιδο”.

Και ενώ όλα αυτά αποδεικνύονται ήδη άχρηστα ως δήθεν μέτρα, κανείς δεν βλέπει το επόμενο στάδιο “προστασίας”, με την Αυστρία να έχει ήδη επιβάλλει lockdown στους μη-εμβολιασμένους (https://tinyurl.com/rwbfvh8). Σύντομα όμως, στο lockdown θα συμμετέχουν και όσοι έκαναν 2 δόσεις και μετατράπηκαν σε ανεμβολίαστους όταν έρθει η ώρα της 3ης δόσης, και μετά από αυτή θα ξαναμετατραπούν σε ανεμβολίαστους με την έλευση της 4ης δόσης (το ποστ από 22 Αυγούστου, εδώ: https://tinyurl.com/fsvu7cb6). Βέβαια, σωστός όρος τελικά είναι “ΠΡΩΗΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΟΣ”, σύμφωνα με γνωστή επιδημιολόγο (οι δηλώσεις εδώ: https://tinyurl.com/563b4rjm). Ταυτόχρονα, μια νέα “ιατρική” ένδειξη για την πραγματοποίηση των επιπλέον δόσεων προέκυψε πρόσφατα: η λήψη πιστοποιητικού κυκλοφορίας (οι δηλώσεις από επιστήμονες εδώ: https://tinyurl.com/4m88ad5h). Είναι εκπληκτικό να βλέπεις δημόσια και σε ζωντανή μετάδοση τη μετατροπή της επιστήμης σε πολιτικό φερέφωνο.

Ταυτόχρονα, είναι εντυπωσιακό πως από το τείχος ανοσίας (που σημαίνει σχεδόν εξαφάνιση του ιού, κατάσταση ανάλογη της ερυθράς, ιλαράς, παρωτίτιδας, κλπ) και τα καλύτερα και ασφαλέστερα εμβόλια στην ιστορία (https://tinyurl.com/3fsu3ju2), βρεθήκαμε σε μια επ’ άπειρον ομηρία και αιχμαλωσία, ακόμη και με νέο εμβολιασμό σε όσους νόσησαν αφού είχαν ήδη ολοκληρώσει τον εμβολιασμό τους (https://tinyurl.com/47xncr7u). Γιατί από την αιχμαλωσία δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε ο άτυχος που νόσησε. Ετοιμαζόμαστε λοιπόν για την προδιαγεγραμμένη επέλαση του στρατού ειδικών και άσχετων με το θέμα πολιτικών υπαλλήλων (για παράδειγμα εδώ: https://tinyurl.com/cryp6v4), που θα καθιερώσουν την προσωρινότητα της “ελευθερίας”. Σύντομα θα καταλήξουμε να κατηγορούνται οι πρώην εμβολιασμένοι (των 2 δόσεων) για την έξαρση του επιδημικού κύματος, επειδή δεν έκαναν την 3η δόση. Σε κάθε δόση θα ακούμε το ίδιο μυθιστόρημα. ΙΛΑΡΟΤΡΑΓΩΔΙΑ.

Και ενώ το σύστημα υγείας βρίσκεται σε συνθήκες μεγάλης πίεσης, κανείς από τους υπερασπιστές και προστάτες της υγείας μας δεν θυμήθηκε τους χιλιάδες υγειονομικούς που βρίσκονται σε αναστολή. Μεταξύ των “ανεσταλμένων” είναι και πολλοί νοσήσαντες, που έχουν συντριπτικά ισχυρότερη ανοσία σε σχέση με τους εμβολιασμένους (ανάλυση εδώ: https://tinyurl.com/3twz56us). Όμως εκείνοι που διέλυσαν τα νοσοκομεία λανσάρουν μια νέα μέθοδο προστασίας από τον COVID: κλείνουν ή υπολειτουργούν κλινικές νοσοκομείων ώστε οι ασθενείς να μην μπορούν να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, άρα να μην εκτεθούν σε μη-εμβολιασμένους υγειονομικούς, που έτσι κι αλλιώς μόνο τον εαυτό τους θα προστάτευαν αν εμβολιάζονταν. Και δεν είναι μόνο αυτό, πλέον έχουμε και άρνηση παροχής υπηρεσιών υγείας λόγω μη-εμβολιασμού, σύμφωνα με καταγγελία (https://tinyurl.com/57k5kdfa). Τραγικό, αλλά στην πραγματικότητα μια ακόμη απόδειξη της ηθικής χρεωκοπίας.

Παρά την τόση “προστασία”, το επιδημικό κύμα καλπάζει και το σύστημα υγείας πιέζεται, την ώρα που και εκατομμύρια άνοσους έχουμε, και τους μη-εμβολιασμένους “λεπρούς” αποκλείσαμε, και τους βάλαμε όλους να κυκλοφορούν με αποδεικτικά υγείας. Το Βατερλό της διαχείρισης και η κωμωδία της επικοινωνίας είναι πρωτοφανή και προφανή για όλους πλην του στρατού των ακαταδίωκτων και ακαταλόγιστων, που χρησιμοποιούν την ασυλία και την απουσία λογοδοσίας για να επιβάλλουν τη λογοκρισία. Ο παραλογισμός έχει γίνει πλέον ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ, έχοντας ήδη οδηγήσει στην οικονομική, επιστημονική, πολιτική, κοινωνική και ηθική χρεωκοπία.

Όποιος παριστάνει τον αδιάφορο σε αυτή την κατάντια, καταλήγει να είναι συνειδητά ΣΥΜΜΕΤΟΧΟΣ και ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ. Η ευθύνη  αυτή τη φορά δεν βαραίνει μόνο την κυβέρνηση – κράτος και τους τρομολαγνοεπιστήμονες αλλά και ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ, που κάναμε πως δεν είδαμε, κάναμε πως δεν ακούσαμε, κάναμε πως δεν καταλάβαμε.  

Αφορά όλους εμάς, που δεν μας άγγιξε ο κοινωνικός διαχωρισμός... το νταβατζιλίκι που δέχεται ο διπλανός μας. Κανείς μας δεν είναι άμοιρος ευθυνών, γιατί χωρίς εμάς δεν θα υπήρχε το δεκανίκι εκείνων που εμφανίζονται να πωλούν προστασία με τις τιμωρητικές και διχαστικές αποφάσεις τους, ενώ στην πραγματικότητα έχουν ισοπεδώσει τα πάντα. Η συμμετοχή μας στο αφήγημα ομηρίας και αιχμαλωσίας θα πρέπει να μας κάνει να ντρεπόμαστε. Το θλιβερό είναι ότι το μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν έχει ακόμη αντιληφθεί πως βρισκόμαστε υπό το ζυγό του απόλυτου ελέγχου, παραχωρώντας την ελευθερία μας και το δικαίωμα αυτοδιάθεσης και καθορισμού του τρόπου ζωής μας μια για πάντα στα χέρια των πολιτικών και των “ειδικών”… για να μας επιστρέψουν πίσω την “ελευθερία” με δόσεις… κυριολεκτικές και μεταφορικές! Όχι μόνο δεν το καταλαβαίνουμε, αλλά συνεχώς υποχωρούμε και υποτασσόμαστε, μέχρι που καταλήγουμε να συμμετέχουμε με άρρητο αλλά απόλυτο τρόπο. Και επειδή η πανδημία είναι μόνο η αρχή και η κλιματική αλλαγή έπεται, η σιωπή όλων γίνεται ΣΥΝΕΝΟΧΗ!

Είναι στάση ζωής να υπερασπιζόμαστε τους άλλους, ακόμη κι αν έχουν κάνει λάθος επιλογές. Όποιος παριστάνει τον πρωταγωνιστή σε αυτό το έκτρωμα, απλά περιμένει να πληρώσει βαρύ το τίμημα της πραγματικότητας όταν έρθει η ώρα που θα αντιληφθεί ότι πάντα υπήρξε ένας φτωχός κομπάρσος. Έρχεται σύντομα η σειρά όλων μας. Γι’ αυτό, είναι καιρός να ξυπνήσουμε και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε.

Σε μια κλεψύδρα όπου ο χρόνος μοιάζει να απειλεί ότι απέμεινε …

Θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε την υποταγή ;

Θα παραμείνουμε σκλάβοι της νέας κανονικότητας ;

Θα διαπραγματευτούμε μια ακόμη υποχρεωτική δόση στο βωμό της ελευθεριότητας ;

Θα παραμείνουμε ΣΥΝΝΕΝΟΧΟΙ στην ασυδοσία των εγκληματικών αποφάσεων και των εκβιασμών που μας επιβάλλουν ;

Ας αναρωτηθούμε τις ευθύνες μας απέναντι στον εαυτό μας και στα παιδιά μας !

Για τους πραγματικούς πρωταγωνιστές αυτής της κατάστασης, θα έρθει ο καιρός της κάθαρσης και της κοινωνικής απαξίωσης.

[----->]

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ;

 

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ; ΕΧΟΥΜΕ ΕΠΙΔΗΜΙΚΗ ΕΚΡΗΞΗ Η ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΤΩΝ ΤΕΘΕΝΤΩΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΜΑΧΗΤΩΝ ΤΟΥ;

#Έχω πει και γράψει κατ΄επανάληψη , ότι ο απόλυτος αριθμός των κρουσμάτων ΔΕΝ είναι το κριτήριο για την εκτίμηση της πορείας της επιδημίας.

#Το  ΑΨΕΥΔΕΣ επιδημικό κριτήριο είναι Ο ΔΕΙΚΤΗΣ ΘΕΤΙΚΟΤΗΤΟΣ. Δηλαδή το ποσοστό επί τοις 100 των θετικών τεστ δια του συνόλου των.

#Διότι ο αριθμός των "κρουσμάτων" αυξάνει όσο αυξάνουμε τον αριθμό των τεστ ενώ το ποσοστό των "κρουσμάτων" παραμένει σταθερό.

#ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΘΕΤΙΚΟΤΗΤΟΣ, όμως, ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΧΑΜΗΛΟ (Δείτε το επισυναπτόμενο γράφημμα που είναι επικαιροποιημένο έως την χθεσινή ημέρα).

#Είναι μάλιστα ο μέσος όρος της εβδομάδος που απεικονίζει καλύτερα την πραγματικότητα, σύμφωνα με την Επιδημιολογία.

#Αν δείτε τις τιμές, είναι στα επίπεδα της 3ης Ιουλίου 2021 ενώ τον Αύγουστο (15/8/21) ανήλθε στο 3,68% !

#Τι συμβαίνει, και τώρα έχουμε τόσο χαμηλό δείκτη θετικότητος, 1,74% χθες 17/11/21, ενώ καταρρέουν τα νοσοκομεία στην Β. Ελλάδα; Μάλιστα ενώ πέφτει τις τελευταίες ημέρες (από 2,5% στις 6/11/21).

#Τρεις μπορεί να είναι οι εξηγήσεις:

   -1. Μπορεί να έχει "ΕΙΣΑΧΘΕΙ" και πάλι μια νέα ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ, από τους εργάτες γης των Βορείων γειτόνων μας, ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ, με τα ψεύτικα πιστοποιητικά. Και τώρα θα βροντοφωνάξω, όπως και πέρσι, ΚΑΝΤΕ ΜΟΡΙΑΚΗ ΤΥΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΣΤΗΝ Β. ΕΛΛΑΔΑ . (Το φώναζα και περσι αλλά δεν το έκαναν και το απέδιδαν στον...Αγιο Δημήτριο! Το έκαναν , μήνες αργότερα , όταν πήρε "φωτια" η Αθήνα και διαπίστωσαν την Βρετανική (ΑΛΦΑ) μετάλλαξη).

   2. Μπορεί να οφείλεται στην αναξιοπιστία των θετικών Rapid tests, που αποτελούν το 90% των ημερησίως διενεργούμενων ελέγχων! (Για να μην κουράζω δείτε προηγούμενη ανάρτηση μου , όπου δίνω με ακράδαντα βιβλιογραφικά δεδομένα, την εξήγηση). ΜΟΥ ΓΕΝΝΑ ΥΠΟΨΙΑ Η ΜΕΓΆΛΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΔΕΙΚΤΗ ΘΕΤΙΚΟΤΗΤΟΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ SELF TESTS, Ή ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΙΕΝΕΡΓΟΥΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΚΛΙΜΑΚΙΑ ΤΟΥ ΕΟΔΥ (3,46% σήμερα) ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ (φαρμακεία +ΕΟΔΥ) 2,1%

3. Τα κρούσματα ,σε μεγάλο ποσοστό, αφορούν άτομα που εξαιρούνται του ελέγχου…

#Όπως και να έχει το θέμα ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΑΜΕΣΗ ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ !

#Διότι δεν είναι δυνατόν να καταρρέει το ΕΣΥ με εβδομαδιαίο δείκτη θετικότητος 1,74% ! (θυμίζω ότι πέρυσι, στις 17/11/20 είχαμε δείκτη θετικότητος 10,54% !!!)

Σημ. δείτε τα διαδραστικά γραφήματα παρακάτω. Βάλτε τον κέρσορα επάνω στην γραμμή και θα δείτε τα ακριβή νούμερα της ημέρας.

[---->]

ΟΙ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

 

https://www.german-foreign-policy.com/en/news/detail/8765/

 

Παρά τους νέους θανάτους προσφύγων στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας, η γερμανική κυβέρνηση απαγορεύει τις προσφορές βοήθειας και δίνει προτεραιότητα στις κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας έναντι των μέτρων καταπολέμησης της ανθρωπιστικής κρίσης. Συνεχίζει να αγνοεί την προσφορά της πόλης του Μονάχου να φιλοξενήσει πρόσφυγες και να τους εντάξει σε τακτικές διαδικασίες ασύλου. Εν τω μεταξύ, ο υπουργός Εξωτερικών Χάικο Μάας επαινεί την απόφαση για νέες κυρώσεις, που τιμωρεί τη βοήθεια στους ανεπιθύμητους μετανάστες και το οποίο υιοθέτησε χθες ο ίδιος και οι ομόλογοί του στην ΕΕ. Αυτή περιλαμβάνει κυρώσεις κατά της Belavia Airlines, επειδή μεταφέρει πρόσφυγες στο Μινσκ. Η ΕΕ, επομένως, έχει στη διάθεσή της ένα πρόσθετο μέσο αποτροπής μελλοντικών προσφύγων. Και ο Μάας προβλέπει ακόμα περισσότερες κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας ανακοινώνοντας ότι «θα συνεχίσουμε τώρα σε αυτόν τον αυστηρό δρόμο». Την ίδια στιγμή, οι ανατολικές χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ συνεχίζουν τις στρατιωτικές δραστηριότητες τους στα σύνορα της Λευκορωσίας και ο υπουργός Εξωτερικών της Λιθουανίας απαιτεί να επιβληθεί «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» στο αεροδρόμιο του Μινσκ.

Η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι πρόσφυγες στα σύνορα Πολωνίας/Λευκορωσίας παραμένει δραματική. Το Σαββατοκύριακο αναφέρθηκε ένας ακόμα θάνατος πρόσφυγα.[1] Μέχρι στιγμής έχουν αναφερθεί οκτώ θάνατοι και δεν γνωρίζουμε εάν έχουν πεθάνει περισσότεροι πρόσφυγες, επειδή οι πολωνικές αρχές απαγορεύουν την πρόσβαση σε μια απαγορευμένη ζώνη κατά μήκος των συνόρων σε δημοσιογράφους και, σε μεγάλο βαθμό, σε οργανώσεις αρωγής.

Ακόμη και η Αναπληρώτρια Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Δρ. Hanna Machińska δεν έχει εξουσιοδοτηθεί να αναφέρει τα ευρήματά της σχετικά με τα γεγονότα στη συνοριακή περιοχή, όπως περιπτώσεις βίαιων παράνομων επαναπροωθήσεων στη Λευκορωσία.[2] Είναι γνωστό ότι αρκετές εκατοντάδες πρόσφυγες έχουν συγκεντρωθεί μπροστά στο συνοριακό πέρασμα της Πολωνίας Kuźnica. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, οι πρόσφυγες δικαιούνται να ζητήσουν άσυλο στην Πολωνία. Η Βαρσοβία έχει κλείσει προσωρινά τη συνοριακή διέλευση για να τους αποτρέψει να περάσουν στο έδαφός της και έχει απαγορεύσει την πρόσβαση των δημοσιογράφων στην περιοχή αυτή των συνόρων. Ο πρωθυπουργός της Πολωνίας Mateusz Morawiecki δικαιολογεί τους κραυγαλέους περιορισμούς της ελευθερίας του Τύπου υποστηρίζοντας ότι «η παρουσία των μέσων ενημέρωσης θα οδηγούσε μόνο σε περισσότερες προκλήσεις».[3]

 

Η Γερμανία και η ΕΕ -οι αυτοαποκαλούμενοι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων- όχι μόνο αποσιωπούν τις βάναυσες μεθόδους που εφαρμόζουν οι πολωνικές συνοριακές δυνάμεις, αλλά εμποδίζουν επίσης να φτάσει ανθρωπιστική βοήθεια στους πρόσφυγες που είναι απομονωμένοι στα σύνορα. Ένα παράδειγμα είναι η προσφορά της πόλης του Μονάχου να φιλοξενήσει πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί στην ουδέτερη ζώνη των συνόρων. Η Βερένα Ντίτλ, Τρίτος Δήμαρχος του Μονάχου, στα τέλη Οκτωβρίου έκανε αυτή την προσφορά στη γερμανική κυβέρνηση και την επανέλαβε στις 10 Νοεμβρίου. Το Μόναχο είναι έτοιμο να «παρέχει γρήγορα και μη γραφειοκρατικά καταφύγιο στους πρόσφυγες καθώς και τακτικές διαδικασίες ασύλου».[4]. Το Βερολίνο αντίθετα, αγνοεί την προσφορά διαμονής και ζητά την άμεση επιστροφή των προσφύγων στις πατρίδες τους. Ο πρωθυπουργός της Σαξονίας, Michael Kretschmer (CDU) υποστηρίζει δημόσια αυτό το αίτημα, δηλώνοντας ότι οι πρόσφυγες δεν θα πρέπει να γίνουν δεκτοί στη Γερμανία. «Η Βαρσοβία κάνει το σωστό· επομένως, δεν πρέπει να μαχαιρώνουμε πισώπλατα την Πολωνία», είπε ο Kretschmer. Αναφερε επίσης ότι, κατά τη γνώμη του, η γερμανική κοινωνία «θα πρέπει να αντέξει» τις εικόνες ανθρώπων που υποφέρουν στα σύνορα.[5]

  

Ενώ η γερμανική κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να δεχτεί τους πρόσφυγες που αντιμετωπίζουν το θάνατο από το κρύο, αυτή και η Κομισιόν κατάφεραν να υποχρεώσουν την ιρακινή κυβέρνηση να ζητήσει από τους Ιρακινούς πρόσφυγες να γυρίσουν πίσω πίσω στην πατρίδα τους. Εκπρόσωπος του ιρακινού υπουργείου Εξωτερικών φέρεται να είπε χθες ότι από την Πέμπτη, οι πολίτες της χώρας του ενδέχεται να επιστρέψουν «οικειοθελώς» στην πατρίδα τους. 

Ήδη στα τέλη Ιουλίου, οι Βρυξέλλες είχαν καταφέρει να αναγκάσουν τη Βαγδάτη να διακόψει τις προγραμματισμένες πτήσεις προς τη Λευκορωσία. Επιπλέον, η ΕΕ έχει επιβάλει άμεση απαγόρευση εισόδου στα εδάφη της, σε Ιρακινούς, Αφγανούς, Σύρους και Υεμένιους που πετούν από την Τουρκία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα προς τη Λευκορωσία. 

Ως απάντηση στις πιέσεις των Βρυξελλών, το ιρακινό υπουργείο Εξωτερικών διέκοψε τη χορήγηση βίζας στις διπλωματικές αποστολές της Λευκορωσίας στη Βαγδάτη και στο Ερμπίλ του βόρειου Ιράκ.[6] Η ευρείας εμβέλειας απαγόρευση της ΕΕ, που στερεί αυθαίρετα από τους πολίτες σε πολλές κυρίαρχες χώρες το δικαίωμά τους να ταξιδεύουν, έφτασε πρόσφατα και στον Λίβανο, από την κυβέρνηση του οποίου η ΕΕ ισχυρίστηκε πρόσφατα ότι έλαβε «εγγυήσεις» ότι θα εμποδίσει τους πρόσφυγες να φύγουν.[7] Στον Λίβανο, 1,5 εκατομμύριο από τα σχεδόν 7 εκατομμύρια κατοίκους μιας χώρας που παραπαίει, τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά, και βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης, είναι Σύροι πρόσφυγες. Σύμφωνα με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, αυτό δεν δημιουργεί κανένα απολύτως πρόβλημα.

 

Παράλληλα με τους περιορισμούς στη διεθνή ελευθερία ταξιδιού, η ΕΕ επιβάλλει νέες κυρώσεις στη Λευκορωσία. Αυτό αποφάσισαν στις Βρυξέλλες οι υπουργοί Εξωτερικών της Ένωσης. Οι νέες κυρώσεις αφορούν άτομα και οργανισμούς που υποστηρίζουν την ανεπιθύμητη μετανάστευση στην ΕΕ. Ο συγκεκριμένος κατάλογος των κυρώσεων θα πρέπει να οριστικοποιηθεί τις επόμενες ημέρες ή εβδομάδες. Σύμφωνα με το τρέχον καθεστώς, εκτός από τα ταξιδιωτικά γραφεία και τους κρατικούς υπαλλήλους της Λευκορωσίας, θα περιλαμβάνει και την Belarus Belavia Airlines. 

Ένας από τους στόχους των κυρώσεων είναι να αποτραπεί στις αεροπορικές εταιρείες να μισθώνουν αεροπλάνα από εταιρείες με έδρα την ΕΕ. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο στόχος είναι «να αποτραπεί η Belavia από το να μεταφέρει τόσους ανθρώπους από χώρες που πλήττονται από τη φτώχεια ή τις συγκρούσεις ... στη Λευκορωσία», οι οποίοι μπορούν στη συνέχεια να περάσουν λαθραία στην ΕΕ. Εάν η ΕΕ καταφέρει να καταστήσει αποτελεσματικές τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Belavia, οι Βρυξέλλες θα έχουν ένα επιπλέον μέσο στη διάθεσή τους για την αποτροπή των προσφύγων. Η γερμανική κυβέρνηση είναι σαφής  : «Θα επιμείνουμε σε αυτό το αυστηρό μονοπάτι», φέρεται να είπε ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, ο Σοσιαλδημοκράτης, Χάικο Μάας (SPD).[8]

 

Ενώ ο Μάας οραματίζεται την επιβολή περαιτέρω κυρώσεων - συμπεριλαμβανομένων «σκληρών οικονομικών κυρώσεων» [9] - οι χώρες της ανατολικής ΕΕ και του ΝΑΤΟ συνεχίζουν τις στρατιωτικές τους κινητοποιήσεις στα σύνορα της Λευκορωσίας. 

Η Πολωνία έχει περίπου 15.000 στρατιώτες σταθμευμένους στην περιοχή των συνόρων με τη Λευκορωσία. Την περασμένη εβδομάδα, η Λιθουανία είχε 1.200 στρατιώτες σταθμευμένους στα σύνορα σε κατάσταση συναγερμού. 

Η Λετονία πραγματοποίησε στρατιωτικά γυμνάσια με με περίπου 3.000 στρατιώτες κοντά στα σύνορά της με τη Λευκορωσία. 

Η Εσθονία, από την πλευρά της, διοργάνωσε ασκήσεις αλεξιπτωτιστών το Σαββατοκύριακο, μαζί με αμερικανικές μονάδες. Χ

Χθες, ο υπουργός Εξωτερικών της Λιθουανίας Gabrielius Landsbergis προχώρησε σε μια σειρά άγριες κατηγορίες στο πλαίσιο της συνάντησης της ΕΕ με τους ομολόγους της, κατηγορίες που είχαν σκοπό να αυξήσουν ακόμη περισσότερο τις εντάσεις, αλλά για τις οποίες δεν μπόρεσε να παράσχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Ο Landsbergis ισχυρίστηκε, για παράδειγμα, ότι είναι «πολύ πιθανό» η Ρωσία να εισβάλει στην Ουκρανία, «ενώ εμείς συζητούμε την κατάσταση στα σύνορα της Πολωνίας και της Λιθουανίας». [10] .Θεωρεί επίσης πιθανό ότι η Ρωσία θα εισβάλλει στη Λευκορωσία και θα έχει χει μόνιμη στρατιωτική παρουσία στη χώρα. Ο Landsbergis απαίτησε τελικά να επιβληθεί μια «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας της Λευκορωσίας Μινσκ.[11]. Οι απερίσκεπτες εικασίες του Landsbergis, παρέμειναν χωρίς συνέπειες.

 

[1] Reinhard Lauterbach: Brüssel lässt sterben. junge Welt 15.11.2021.

 

[2] Tim Kummert: "Sie werden geschlagen wie Tiere". t-online.de 15.11.2021.

 

[3] Josef Kelnberger: EU erwägt, Mauerbau zu bezahlen. sueddeutsche.de 10.11.2021.

 

[4] Geflüchtete in Belarus: München zu Aufnahme bereit. ru.muenchen.de 10.11.2021.

 

[5] Maas droht Fluggesellschaften mit Sanktionen. tagesspiegel.de 14.11.2021.

 

[6] Polen rechnet mit gewaltsamem Versuch, die Grenze zu durchbrechen. tagesspiegel.de 15.11.2021.

 

[7] Thomas Gutschker, Rainer Hermann: Schleuserei nach Minsk. Frankfurter Allgemeine Zeitung 13.11.2021.

 

[8] EU weitet Sanktionen gegen Belarus aus. tagesschau.de 15.11.2021.

 

[9] EU bahnt Weg für härtere Belarus-Sanktionen. Frankfurter Allgemeine Zeitung 16.11.2021.

 

[10] Thomas Gutschker: Moskaus hybrider Krieg. Frankfurter Allgemeine Zeitung 16.11.2021.

 

[11] Albrecht Meier, Hans Monath: EU verschärft Sanktionen gegen Belarus. tagesspiegel.de 15.11.2021.

 

 

Όταν ο Κυρίαρχος λόγος αναμεταδίδεται από «κινηματικά παπαγαλάκια»

 

Πόσο εύκολο αλήθεια είναι να εξαπολύεις ένα χαρακτηρισμό προς μια κατηγορία ανθρώπων και να ξεμπερδεύεις; Απ΄ ότι διαβάζουμε και παρατηρούμε, πανεύκολο για πολλούς. Η γλώσσα και ο λόγος της εξουσίας και της κυριαρχίας είναι γεμάτος αλαζονεία, υποτίμηση, γενικεύσεις και ψεύδη. Και εάν δεν μάς καίγεται καρφί και δεν παίρνουμε πολύ στα σοβαρά τα λόγια της πολιτικής-οικονομικής ελίτ, δεν μπορούμε να μην λάβουμε υπ’ όψη όσα διατυπώνονται και λέγονται από την αντίπερα όχθη της. Όταν ο κυρίαρχος λόγος έχει εισχωρήσει στον λόγο των καταπιεσμένων και χρησιμοποιεί την ίδια φρασεολογία και μάλιστα με λίγη αργκό για να διαφέρει και λίγο από τον πρωτότυπο, τότε τα πράγματα γίνονται πολύ σοβαρά. Γιατί η γλώσσα μας είναι ο καθρέφτης μας. Όταν σαν «χάπατα» αναπλάθονται οι όροι από τον κυρίαρχο λόγο και μπαίνουν στο λεξιλόγιο των «εναλλακτικών», η εξουσία μπορεί να κάθεται πραγματικά αμέριμνη και να απολαμβάνει.

  

Από την αρχή της πανδημίας (σε αυτό τον όρο μπορούν να μπουν πολλά εισαγωγικά, σύμφωνα με μια μη κυρίαρχη επιστημονική άποψη) οι κυβερνητικές εξουσίες διεθνώς ήθελαν διακαώς να σιγήσουν τις αντίθετες φωνές που πρόβαλλαν διαφορετική αντιμετώπιση στην εξάπλωση του covid-19. Η ελληνική κυβέρνηση, σε συνεργασία με επιτροπές επιστημόνων, γιατρών, επιδημιολόγων και ασφαλώς της συντριπτικής πλειοψηφίας των μμε ξεκίνησε το «κυνήγι μαγισσών» σε οποιονδήποτε σκέπτονταν, δρούσε και ενεργούσε διαφορετικά. 

Το παράλογο ξεκίνησε με τη θέση της κυριαρχίας ότι καθετί το επιστημονικό ίσον ορθό. Το χαρακτηρίζουμε εξαρχής παράλογο, χωρίς να μπαίνουμε στην ουσία της τεκμηρίωσης, διότι όταν έχουμε τη θέση Α από την κυριαρχία διατυπωμένη από χ, ψ καθηγητές πανεπιστημίου και τη θέση Β, αντίθετη της Α, κατατεθειμένη επίσης από καθηγητές πανεπιστημίου, τι είναι αυτό που προσδίδει περισσότερη επιστημοσύνη στην Α από την Β; Οι φορείς της Α και Β στην κατηγορία των επιστημόνων εντάσσονται. Και τουλάχιστον μέχρι το Δεκέμβριο του 2019, η επιστήμη δεν αποτελούσε –απ’ ότι γνωρίζουμε– μια θέσφατη θεολογία αλλά αποτελούσε για την επιστημονική και όχι μόνο κοινότητα, μια δυναμική διαδικασία με έρευνα, αμφισβήτηση, τεχνικές αναφορές και δημοσιεύσεις που αντικρούουν προγενέστερες ή σύγχρονες πεποιθήσεις, θέσεις και επιτεύγματα. 

Άσχετα με το τι θέση διατηρούμε στο πολιτικό σκέλος της αξιοποίησης της επιστήμης και της τεχνολογίας, που πολλές φορές αποτελεί συνέχιση της και εφαρμογή της, θεωρούμε ότι η επιστήμη εξαρχής φέρει κύτταρα αμφισβήτησης εντός της. Δεν επιθυμούμε στο παρόν σημείωμα να επεκταθούμε σε ζητήματα ορθολογισμού / ανορθολογισμού και κριτικής στην επιστήμη και την τεχνολογία. Θέλουμε να δείξουμε, ανεξαρτήτως της σχέσης και σύνδεσης που μπορεί να έχει ο καθένας με την επιστήμη και την τεχνολογία, ότι και ο Β επιστήμονας που διαφωνεί με τον Α επιστήμονα δεν τοποθετείται σε χαμηλότερη αξιακή κλίμακα επιστημονικότητας συγκριτικά με τον Α επειδή η κυριαρχία προπαγανδίζει τον Α. Και οι δυο επιστημονικές απόψεις εκφράζουν. Άρα το να ακούμε διαρκώς από την συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων ότι οι επιστήμονες λένε τούτο και λένε το άλλο (πάντα διαχέοντας την Α άποψη) είναι λειψό και αποκρύβει όλη την εικόνα. Για εμάς όση επιστημονική βαρύτητα έχει η Α θέση τόση έχει και η Β. Απλώς ερευνούμε, ελέγχουμε, αποφασίζουμε το τι θέλουμε και πως θα διαχειριστούμε τα σώματα μας. Ας μάς επιτραπεί να τα διαχειριστούμε μόνοι μας αυτόνομα και ελεύθερα.

 

Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι η διαχείριση του covid δεν είναι μια μάχη μεταξύ επιστημόνων και τσαρλατάνων αλλά μια μάχη μεταξύ επιστημόνων, όπου εκφράζεται από τη μια πλευρά η κυρίαρχη άποψη και από την άλλη η μειοψηφική. Και στις δυο περιπτώσεις έχουμε χαρακτηριστικά που μάς είναι εξαρχής απωθητικά και κατακριτέα. Στη μεν κυρίαρχη άποψη πολλοί είναι υποταγμένοι στο σύστημα εξουσίας-κυβερνητικής, πανεπιστημιακής, φαρμακοβιομηχανικής και άρα για εμάς η άποψη τους εξαρχής είναι ύποπτη, στη δε μειοψηφική υπάρχουν περιπτώσεις επιστημόνων που οι τεκμηριώσεις που εκφράζουν είναι προβληματικές και συχνά συνοδεύονται και από θεωρήσεις και αντιλήψεις που μάς είναι αποκρουστικές. Το ότι είμαστε de facto καχύποπτοι με ό,τι η εξουσία κομίζει δεν σημαίνει ότι η κάθε αντικυρίαρχη και μειοψηφική άποψη έχει θέση στην επιχειρηματολογία μας. Γιατί, όπως έχουμε γράψει αρκετές φορές, ο εχθρός του εχθρού μου δεν είναι φίλος μου. Τι γίνεται, όμως, όταν βλέπουμε ότι ο εχθρός του εχθρού μου γίνεται φίλος του;

 

Ο διάχυτος κυρίαρχος λόγος έχει εντάξει στο λεξιλόγιο του τον όρο «ψεκασμένοι» για να χλευάσει όλους ανεξαρτήτως εκείνους που έχουν αντίθετη άποψη στο ζήτημα διαχείρισης του covid19 και στα αντίστοιχα εμβόλια. Ο ίδιος όρος χρησιμοποιείται από διάφορους αναρχικούς και αντιεξουσιαστές ως γλωσσικό δάνειο από την εξουσία και μάλιστα χρησιμοποιούμενος και με αργκό στυλ «ψέκες» για να χλευάσει, επίσης, τους φέροντες αντικυρίαρχες απόψεις. Για όσους δεν το γνωρίζουν, το ζήτημα των αεροψεκασμών το είχε θίξει επανειλημμένα ο, διορισθείς από το κράτος πρόεδρος του ΕΦΕΤ και επιστημονικός συνεργάτης του Δημόκριτου, καθηγητής Χημείας Νίκος Κατσαρός. 

Ο ελληνικός ΕΦΕΤ είναι κάτι σαν τον αμερικάνικο FDA και αφορά στα τρόφιμα. Χωρίς καμία αμφιβολία είναι ένας δικός τους άνθρωπος, εντός του συστήματος, που συμμετείχε σε σημαντικά ερευνητικά προγράμματα του Δημόκριτου και προέδρευε σε έναν πάρα πολύ σημαντικό φορέα ελέγχου τροφίμων. Το ότι κάποια στιγμή ξώκοιλε από τον κυρίαρχο λόγο δεν σημαίνει αυτόματα ότι δεν είναι συστημικός. Ίσως, υποθέτουμε, θεώρησε ότι ισχύει η ελευθερία του λόγου χωρίς να λοιδορηθείς. Εννοείται ότι δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε σε βάθος τι συνέβαινε ή συμβαίνει με το θέμα των αεροψεκασμών και τι περιέχουν τα σταγονίδια που αιωρούνται στην ατμόσφαιρα, όμως δεν θα γίνουμε και «παπαγαλάκια» της εξουσίας να αποκαλούμε «ψεκασμένο» όποιον διατυπώνει διαφορετική άποψη, η οποία κατά αυτούς δεν εδράζεται στον Ορθό Λόγο. 

Γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στο Κράτος, ότι πολλές σελίδες της ιστορίας του είναι γραμμένες με ψεύδη, ότι αυτό που φάνταζε και φαντάζει εξωφρενικό και παράλογο αποδεικνυόταν λίγα χρόνια μετά. Όπως οι «φούρνοι» των ναζί. Την στιγμή που ασκούσαν την «τελική λύση» δεν παραδέχονταν ότι εξολόθρευαν τους ανεπιθύμητους με Ζάϊκλον Β, αντιθέτως καθησύχαζαν άπαντες. Εκατομμύρια θύματα του ναζισμού ψεκάστηκαν με το συγκεκριμένο τοξικό αέριο, που αρχικά χρησιμοποιούταν ως ψεκαστικό-απολυμαντικό, λέγοντας τους να γδυθούν για να πάνε για ντους.

 

Η χρήση του όρου «ψεκασμένοι», λοιπόν, έχει βαριά σκιά πίσω της και εάν η κρατική και μη εξουσία τον χρησιμοποιεί ελαφρά τη καρδία, δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνεται και από όσους θέλουν να εκφέρουν έναν διαφορετικό λόγο. Άλλωστε πολλοί αγωνιζόμενοι άνθρωποι είναι «ψεκασμένοι» από τους ψεκαστήρες των ΜΑΤ συχνά-πυκνά… Ποιος είναι, όμως, ο λόγος που ένα κομμάτι συλλογικοτήτων του κοινωνικού ανταγωνισμού, στο όνομα της δημόσιας υγείας, πιστεύει τα λεγόμενα της εξουσίας και αναπαράγει τις απόψεις της; Θεωρούμε ότι οι λόγοι είναι πολλοί και κυρίως έχουν να κάνουν με τις πεποιθήσεις σε ζητήματα που αφορούν την επιστήμη, τον ορθό λόγο, το φόβο. Παρ’ ότι οι έννοιες της βιοπολιτικής και βιοεξουσίας είναι γνωστές από τους περισσότερους, ανεξαρτήτως εάν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με το θεωρητικό πλαίσιο, υπάρχει σίγουρα μια ιστορική καταγραφή εξουσιαστικών πρακτικών σε αυτά τα μοντέλα, πολλοί εμφανίζονται στην πράξη σαν να μην καταλαβαίνουν το τι συμβαίνει. Ζούμε διαχωρισμούς βάσει ιατρικών πράξεων και παρ’ όλα αυτά ενοχλούνται από τη χρήση του όρου «υγειονομικό απαρτχάιντ». Εάν δεν είναι απαρτχάιντ αυτό που ορθώνεται σταδιακά τους τελευταίους μήνες από το Κράτος, τότε τι είναι; Είναι αυταπόδεικτο και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε.

 

Στο ζήτημα του εμβολιασμού ή μη, αποτελεί για εμάς δικαίωμα του κάθε ανθρώπου το πως θα διαχειριστεί το σώμα του. Δεν θα αποφασίσει καμία εξουσία για το ποια παρέμβαση θα γίνει πάνω στο σώμα του. Όμως, οι νέες βιοπολιτικές πρακτικές εκμεταλλεύονται στις μέρες μας τις βιοτεχνολογικές και βιοϊατρικές προόδους για να μετατρέψουν τη ζωή των ανθρώπων σε «γυμνή ζωή», για να χρησιμοποιήσουμε έναν εύστοχο όρο του Τ. Αγκάμπεν. Ο ίδιος έχει σημειώσει, επίσης, για την κυριαρχία το εξής: «Στη νεωτερική βιοπολιτική κυρίαρχος είναι εκείνος που αποφασίζει για την αξία ή τη μη αξία της ζωής ως τέτοιας, δηλαδή για το αν η ζωή ως τέτοια έχει ή δεν έχει αξία». 

Δεν είναι καθόλου τυχαία αλλά συνάμα και πολύ ενδιαφέρουσα η αντιπαράθεση που αναπτύσσεται σχετικά με παρεμβάσεις του Αγκάμπεν, όπως και η επίθεση που ασκείται απέναντι σε κείμενα του Ίλιτς και του Φουκώ από τη δεκαετία του ’70. Για εμάς δεν διεξάγεται μια μάχη μεταξύ νόμου και φύσης, πολιτισμού και πρωτογονισμού, ορθού λόγου και new age. Όποιος ασκεί κριτική στη χρήση της επιστήμης δεν σημαίνει ότι είναι αντίθετος στην επιστήμη, στον ορθό λόγο κ.ο.κ. Άρα η ευκολία με την οποία ορισμένοι κήρυκες τοποθετούν τους κριτικούς στην υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών στους «ψεκασμένους», συνωμοσιολόγους, πλανεμένους και εξαπατημένους φανερώνει, όχι ένδεια επιχειρημάτων, γιατί από αυτά ξεπατικώνονται κατά το δοκούν λογιών-λογιών αναλύσεις, αλλά μια αλαζονεία περί κατοχής της αλήθειας. 

Και επιπλέον, διαπιστώνουμε στα κείμενα τους την χρήση ιδιοτήτων και ρόλων, σε εκείνους τους οποίους ασκούν κριτική, η οποία δεν συνάδει με την ουσία της κριτικής τους. Απλά, με κάθε τρόπο θέλουν να αποδυναμώσουν το πρόσωπο που φέρει τα διαφορετικά με αυτούς επιχειρήματα. 

Διαβάζουμε, λοιπόν, στην «Εφημερίδα των Συντακτών», 04/09/2021, σε κείμενο του Άρη Χατζηστεφάνου σχετικά με τον Ιβάν Ίλιτς, να αναφέρεται: «Ο ρωμαιοκαθολικός θεολόγος Ιβάν Ίλιτς…» και αντίστοιχα ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος (https://alterthess.gr/anorthologikoimachites-tis-eleytherias-zilotes-tis-asfaloys-epistimis-kaizitimata-empistosynis/) «Ο Αυστριακός συγγραφέας –και πρώην Καθολικός ιερέας– Ιβάν Ίλιτς….». Ο Χατζηστέφανου αναφέρει μια προγενέστερη ιδιότητα του Ίλιτς πολύ προτού γράψει το βιβλίο του «Ιατρική Νέμεση» το 1975, ενώ ο Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος την επικαλείται για ευνόητους λόγους. 

Κοινός στόχος με μισοαλήθειες-μισοψέματα να αποδυναμωθεί ο συγγραφέας λόγω της προγενέστερης ιδιότητας του, παρ’ ότι είναι γνωστό ότι είχε διαρρήξει χρόνια πριν τις σχέσεις του με την Εκκλησία. Σε αυτό το σημείο, θέλουμε να επισημάνουμε τα εξής: Σε μια καταπιεστική κοινωνία ο αγώνας του ανθρώπου για αναζήτηση της αλήθειας και της ελευθερίας είναι διαρκής. Για όλους υπάρχει διαφορετικό σημείο εκκίνησης της διαδρομής. Άλλοι άνθρωποι μεγάλωσαν σε περιβάλλοντα θρησκευτικά, άλλοι άθεα και άλλοι άθρησκα. Το ζήτημα είναι ο κάθε άνθρωπος να αποτινάζει από πάνω του όλες αυτές τις αόρατες αλυσίδες με τις οποίες είναι δεμένος. Και όταν το καταφέρνει, είναι πολύ σημαντικό, όμορφο και ελπιδοφόρο. Όταν, όμως, στο τέλος αυτής της διαδρομής κάποιοι επικαλούνται την προγενέστερη ιδιότητα του, τότε είναι βέβαιο ότι ένας αήθης ζόφος έχει περιβάλλει τους επικριτές.

 

Σημειώνει, λοιπόν, ο Α. Χατζηστεφάνου στη στήλη infowar: 

“Στα τέλη Αυγούστου έφυγε χωρίς πολύ θόρυβο, πλήρης ημερών, ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν-Λικ Νανσί. Προσωπικός φίλος και συνεργάτης τού –περισσότερο γνωστού στην Ελλάδα– Τζόρτζιο Αγκάμπεν, ο Νανσί αποφάσισε να «αδειάσει» πριν από μερικούς μήνες τον παλιό του συνοδοιπόρο όταν ο τελευταίος άρχισε να μετατρέπεται σε αγαπημένο φιλόσοφο των απανταχού αντιεμβολιαστών. «Πριν από τριάντα χρόνια», έγραψε ο Νανσί, «οι γιατροί έκριναν ότι χρειάζομαι μεταμόσχευση καρδιάς. Ο Τζιόρτζιο (Αγκάμπεν) ήταν ο μόνος που με συμβούλευσε να μην τους ακούσω. Αν είχα ακολουθήσει τη συμβουλή του, πιθανότατα θα είχα πεθάνει σύντομα». Ο Αγκάμπεν όπως και ορισμένοι άλλοι φιλόσοφοι που μεσουράνησαν τη δεκαετία του ’60 και του ’70 επιχείρησαν να προσφέρουν θεωρητικό υπόβαθρο σε μορφές άρνησης της σύγχρονης ιατρικής επιστήμης. Ο ρωμαιοκαθολικός θεολόγος Ιβάν Ίλιτς, παραδείγματος χάριν (ο οποίος μέχρι τον θάνατό του αρνούταν να θεραπεύσει μια μορφή καρκίνου που παραμόρφωνε το πρόσωπό του), υποστήριζε στο βιβλίο του «Ιατρική Νέμεση» ότι τα σύγχρονα συστήματα υγείας των δυτικών κοινωνιών προκαλούν περισσότερα προβλήματα στους ασθενείς από αυτά που λύνουν(…)

 Καθώς, σήμερα, ορισμένοι αντιεμβολιαστές σε όλο τον κόσμο αρνούνται να νοσηλευτούν (υποστηρίζοντας ότι οι μεταγγίσεις θα μολύνουν το αίμα τους με εμβόλια και τσιπάκια ή ότι οι γιατροί θα τους δολοφονήσουν στην εντατική για να επιβεβαιώσουν ότι ο κορονοϊός… υπάρχει!), επανήλθε στο προσκήνιο η συζήτηση για το πότε ένας ασθενής έχει το δικαίωμα να αρνηθεί την ιατρική περίθαλψη. Να σημειωθεί ότι δεν αναφερόμαστε σε ασθενείς σε τελικά στάδια, που αρνούνται τις τελευταίες δόσεις μιας θεραπείας για να διατηρήσουν τη διαύγειά τους ή να μείνουν κοντά στην οικογένειά τους, αλλά σε αυτούς που αρνούνται την ίδια την επιστήμη της Ιατρικής(…) Με την εισαγωγή πάντως της μοντέρνας Ιατρικής, αντίστοιχα περιστατικά άρνησης της θεραπείας άρχισαν να περιορίζονται σε πολύ μικρές ομάδες και θρησκευτικές σέκτες (όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, που αρνούνται τις μεταγγίσεις αίματος). 

Με εξαίρεση, όπως είπαμε, τις προσπάθειες ορισμένων διανοουμένων στη δεκαετία του ’60 να θεωρητικοποιήσουν το φαινόμενο στο όνομα της κριτικής στο κυρίαρχο σύστημα, η άρνηση της θεραπείας φάνηκε να περνά στο παρελθόν(…) Η άρνηση του ασθενή να δεχτεί ιατρική φροντίδα έκρυβε πάντα κάποιο είδος παραλογισμού.

 Σε ορισμένες περιπτώσεις το παράλογο αφορούσε τον ασθενή, που ακολουθούσε θρησκευτικές δοξασίες, ψευδοφιλοσοφικές θεωρίες ή απλώς ό,τι διάβασε στο Facebook. Κάποιες άλλες φορές ο παραλογισμός κρυβόταν στο οικονομικό σύστημα που του στερούσε την περίθαλψη”. 

Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι στόχος του αρθρογράφου μετά την αποδόμηση του Ίλιτς είναι να αποδομηθεί και ο Αγκάμπεν.

 Ως αναρχικοί και άτομα σε διαρκή εγρήγορση της κριτικής σκέψης δεν είμαστε οπαδοί κάποιου συγγραφέα, φιλόσοφου και στοχαστή. Διαβάζουμε κριτικά το καθετί και πορευόμαστε με αναλύσεις και αντιλήψεις που είναι σύμφωνες ή/και εμπλουτίζουν παλαιότερες μας θέσεις. Γίνεται μια διαρκής μελέτη και σύνθεση των κατατεθειμένων απόψεων με σκοπό στη συμβολή του απελευθερωτικού αγώνα. 

Αυτό σημαίνει ότι όταν «υπερασπιζόμαστε» τον Ίλιτς, τον Αγκάμπεν και τον Φουκό δεν είναι γιατί είμαστε οπαδοί τους, αλλά γιατί πιστεύουμε ότι η κριτική που τους ασκείται είναι εκ του πονηρού και δεν πραγματοποιείται συνήθως σε θεωρητικό/στοχαστικό επίπεδο. Αναμφίβολα, όμως, έχουν συμβάλει στη φώτιση πτυχών της εξουσίας που είναι πάρα πολύ σημαντικές για να καταλάβουμε όψεις άσκησης της πάνω στα σώματα μας, στην ασθένεια, στη φύση, στο περιβάλλον και στη διατροφή. 

Είναι ξεκάθαρο σε όποιον έχει διαβάσει Ίλιτς, ότι δεν εναντιώνεται στην Ιατρική επιστήμη αλλά στο ιατρικό κατεστημένο και σε αυτό που ονομάζει «ιατρογένεση». Όπως, επίσης, το ότι επικαλούνται αντιεμβολιαστές, ακροδεξιοί και δεν ξέρουμε και ποιοι άλλοι, τον Ίλιτς, δεν σημαίνει ούτε ότι τον χαρίζουμε (δεν ανήκει σε κανέναν άλλωστε), ούτε ότι αυτά που δηλώνει είναι λαθεμένα. «Το ιατρικό κατεστημένο έχει γίνει σημαντικότατη απειλή για την υγεία. Το ιατρικό επάγγελμα εξουσιάζει την Ιατρική. Το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό κι έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας(…) Κατά τα χρόνια που έζησαν οι προηγούμενες γενιές, το ιατρικό μονοπώλιο επάνω στην υγειονομική περίθαλψη επεκτάθηκε ανεξέλεγκτα και σφετερίστηκε την ελευθερία μας όσον αφορά το ίδιο μας το σώμα. 

Η κοινωνία έχει εκχωρήσει σε γιατρούς το αποκλειστικό δικαίωμα να καθορίζουν τι είναι αρρώστια και ποιος είναι άρρωστος ή εν δυνάμει άρρωστος, και τί θα πρέπει να γίνει με τους αρρώστους». Επίσης, ο Ίβαν Ίλιτς απέδειξε ότι η εξαφάνιση των θανατηφόρων επιδημιών του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου, δεν οφείλεται στην εξάπλωση της ιατρικής. Γράφει: «Η μελέτη της εξέλιξης των τύπων της αρρώστιας μας δείχνει ότι, κατά τον περασμένο αιώνα, οι γιατροί δεν επηρέασαν τις επιδημίες καθόλου πιο σοβαρά απ’ όσο τις είχαν επηρεάσει σε παλαιότερους καιρούς οι παπάδες. Οι επιδημίες έρχονταν και παρέρχονταν, τις αναθεμάτιζαν και οι δύο, μα δεν τις επηρέαζε κανένας». Οι κύριοι παράγοντες που συνέβαλαν στην καταπολέμηση των επιδημιών στον εικοστό αιώνα είναι η βελτίωση της στέγασης, η καλύτερη διατροφή, ο καθαρισμός των υδάτων, το αποχετευτικό σύστημα και η χρήση του σαπουνιού. Όπως, επίσης, και μια ποιοτικότερη και διαθρεπτική διατροφή σε συνάρτηση με καλύτερες περιβαλλοντικές συνθήκες θα είχε καλύτερη αντιμετώπιση του covid19.

 

Πριν από 15 χρόνια στη Χαλκίδα, από το 2006 συγκεκριμένα, δραστηριοποιόταν η «Κίνηση για την Επανοικιοποίηση της Υγείας-Ενάντια στην ιατρικοποίηση της ζωής». Μια Κίνηση που είχε μέλη της από τον αναρχικό-αυτόνομο και ελευθεριακό χώρο. Σημείωνε τότε η συγκεκριμένη Κίνηση: « Ένα ολόκληρο σύμπαν προσταγών, καταναγκασμών, ιδεολογιών, ηθικής και απαγορεύσεων επιβάλλεται στη ζωή. Η ύπαρξη οριoθετείται κάτω από την κυριαρχία ενός συστήματος εκμετάλλευσης (αγορά) και πολιτικής εξουσίας (κράτος). 

Το σύστημα κινείται επιθετικά και αυτή η επιθετικότητα χαρακώνει τα υποκείμενα. Απαιτεί ακόμη περισσότερο έλεγχο στη ζωή και το θάνατο των ανθρώπων και την προσαρμογή τους σε προκαθορισμένους ρόλους στα πλαίσια του παραγωγικού και καταναλωτικού μοντέλου. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής με το διαρκές άγχος, το μολυσμένο περιβάλλον και τις νοσηρές συνήθειες χαλαρώνει τις άμυνες του οργανισμού. 

Σε τέτοιες συνθήκες το άτομο καθίσταται πιο ευάλωτο σε προσβολές και εκφυλισμούς. Ο άρρωστος περιορίζεται σε αντικείμενο: είναι ένα κορμί που το επιδιορθώνουν˙ δεν είναι πια ένα υποκείμενο, που κάποιος το βοηθάει να γιατρευτεί. Τα αισθήματα του αρρώστου απέναντι στη θεραπεία και τους ειδικούς που την προτείνουν είναι γνωστά σε όλους μας: απομόνωση, υποβάθμιση της αξιοπρέπειάς του, η αίσθηση ότι έχει χάσει την αυτονομία του σώματός του, ότι έχει μετατραπεί σε πειραματικό αντικείμενο. Η ζωή στον καπιταλιστικό κόσμο σηματοδοτεί μια άρνηση των ουσιαστικών στιγμών της ύπαρξης. Η δημιουργικότητα, η φαντασία, ο έρωτας, η επικοινωνία θυσιάζονται και αναπαρίστανται με υποκατάστατα. Υποκατάστατα που αφήνουν ένα αίσθημα κενότητας και ανικανοποίητου. Οι ροές φράζονται και οι δυνάμεις του ατόμου μη βρίσκοντας χώρο να πραγματωθούν στρέφονται ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό. 

Η εμφάνιση και η εξέλιξη μιας ασθένειας σχετίζεται άμεσα μ’ αυτή τη διαδικασία. Έτσι η αρρώστια αποκτά μια πολιτική διάσταση και μπορεί να νοηθεί ως διαμαρτυρία του ατόμου στην επιθετικότητα του κόσμου(…) Η κολοσσιαία ανάπτυξη των τεχνολογιών και μέσων επικοινωνίας, βρίσκει τα άτομα πιο απομονωμένα, πιο ευάλωτα, πιο χειραγωγήσιμα από ποτέ. Η υπόσχεση της προόδου οδηγεί στην άρνηση της ανθρώπινης κατάστασης(…) Ο ρόλος του γιατρού μέσα σε αυτό το σύστημα εξακολουθεί να είναι κυριαρχικός. Είναι ο διευθύνων νους. Κατέχει το λόγο, κατέχει και την εξουσία. Η θέση του γιατρού είναι εξουσιαστική και ιδρύει μια ιεραρχική σχέση με τον ασθενή. Η επιστημονική γνώση που διαχειρίζεται δεν τίθεται στη διάθεση και κυρίως προς όφελος της κοινωνίας. Βρίσκεται σε θέση εξουσίας ως ειδικός, του οποίου η αυθεντία δεν αμφισβητείται, αφού είναι υπεράνω ηθικής ευθύνης. Δεν αποτελεί πια κοινό τόπο, όπως λέει και ο Ίλιτς, «το κοινό συμφέρον» γιατρού και ασθενούς. Αυτό πρέπει πια να αποδειχτεί. Και ο ασθενής βέβαια τίθεται υπεράνω ηθικής ευθύνης. Εγκαταλείπεται στα χέρια των ειδικών, δίνοντάς τους κάθε δικαίωμα να διαχειρίζονται το σώμα του, τη ζωή του αλλά και το θάνατό του».

 

Αυτά γράφονταν και διακινούνταν πριν από 15 χρόνια, χωρίς να υπάρχει ο χλευασμός περί «ψεκασμένων» από τα «κινηματικά παπαγαλάκια» της κυριαρχίας. Αντίθετα, αναπτυσσόταν ένας λόγος περί αυτοδιάθεσης του σώματος, όπως αυτός είχε αναπτυχθεί και από φεμινιστικές ομάδες πρωτύτερα. Τίθεται, λοιπόν, ξανά σε διαπραγμάτευση το εάν ο ασθενής δικαιούται να αποφασίσει για το μοντέλο θεραπείας του; Για το σώμα του και την περίθαλψή του; Ο γιατρός έχει την υποχρέωση να ενημερώσει αναλυτικά και ο ασθενής να αποφασίσει. Ο ασθενής είναι μια αυτεξούσια οντότητα που επιλέγει και για την ζωή και για τον θάνατο.

 

Αναρχικός Πυρήνας Χαλκίδας 

[---->]