Μια Ευρώπη που όλο και σκοτεινιάζει…

 

Η Ευρωβουλή απαγόρευσε την είσοδο στον πρώην πρόεδρο της Καταλονίας Κάρλες Πουτζντεμόν και στον πρώην Καταλανό υπουργό Τόνι Κομίν, που εξελέγησαν στις ευρωεκλογές της Κυριακής.

Γιατί η Ευρωβουλή δεν δέχεται εκλεγμένους εκπροσώπους ενός λαού που έχουν σε βάρος τους καταδικαστικές αποφάσεις, επειδή ηγήθηκαν ενός δημοψηφίσματος στο οποίο αυτός ο λαός, ο καταλανικός, εξέφρασε τη θέλησή του για ανεξαρτησία της χώρας του.

Η Ευρωβουλή είναι ένας ακόμη “ναός της δημοκρατίας”, που κάτι τέτοια δεν τα σηκώνει. Με τις πόρτες της ανοιχτές σε όλους εκείνους που εκλέχτηκαν αλαλάζοντας κατά των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, υποδεικνύοντας να βουλιάζονται οι βάρκες που μεταφέρουν πρόσφυγες, κραυγάζοντας και ενίοτε οργανώνοντας πογκρόμ κατά των μεταναστών απ’ άκρου εις άκρον της Ευρώπης.

Η Ευρωβουλή είναι αυτός ο ναός της δημοκρατίας που θα δεχτεί στα έδρανά του τον υπόδικο Λαγό της εγκληματικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής.

Είναι αυτή που θριαμβολογούσε όταν το Κοινοβούλιο στα Σκόπια επικύρωνε τη Συμφωνία των Πρεσπών, με τις ψήφους ακροδεξιών βουλευτών που αποφυλακίστηκαν παρά τις βαριές καταδίκες για ακραίες βιαιότητες μέσα σ’ αυτό το Κοινοβούλιο.

Η Ευρωβουλή με την απαγόρευση εισόδου των Καταλανών ευρωβουλευτών έδειξε για μια ακόμη φορά το πώς ακριβώς αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία και τον σεβασμό στη λαϊκή βούληση οι κυρίαρχες δυνάμεις σε μια Ευρώπη που όλο και περισσότερο σκοτεινιάζει.

 [----->]

Στο ταμείο

Δημήτρης Νανούρης

Η πατρότητα της νίκης διεκδικείται από άφθονους καλοθελητάδες, σε αντίθεση με την ήττα που περιφέρεται πάντα η καψερή πεντάρφανη στα σκοτεινά στενά. 

Η ηχηρή πτώση του ΣΥΡΙΖΑ στις προχθεσινές κάλπες, ωστόσο, έχει γονέα, έναν και μόνο, πατέρα και μάνα μαζί, και δεν είναι ασφαλώς άλλος από τον Αλέξη Τσίπρα. Οι σχηματισμοί της ευρύτερης Αριστεράς λειτουργούν συνήθως με συλλογικές διαδικασίες· η στρατηγική, η τακτική, οι κρίσιμες αποφάσεις και η πολιτική γραμμή καθορίζονται από πλειοψηφικούς συσχετισμούς. Κατά καιρούς, βέβαια, ελλοχεύει στους κόλπους της, ως εγγενής παθογένεια, το φαινόμενο της προσωπολατρίας. Χαρακτηριστική παραμένει παρ’ ημίν η περίπτωση του Νίκου Ζαχαριάδη με τη γνωστή τραγική κατάληξη.

Ταύτιση απόλυτη αριστερού κόμματος με τον ηγέτη του δεν υπήρξε ακόμα και σε εποχές που πρυτάνευαν στον χώρο εμβληματικές φυσιογνωμίες με το ανάστημα του Γιάννη Πασαλίδη, του Ηλία Ηλιού, άντε και του Χαρίλαου Φλωράκη. Και οι τρεις αντλούσαν την αίγλη της ΕΔΑ ή του ΚΚΕ, όχι το αντίστροφο. 

Ο Τσίπρας πολιτεύτηκε εντελώς διαφορετικά. Δεν είχε το ειδικό βάρος των προκατόχων του, αλλά ήταν νέος, άφθαρτος και διέθετε αναμφισβήτητο επικοινωνιακό χάρισμα. 

Καβαλίκεψε το αντιμνημονιακό κύμα και διεκδίκησε την εξουσία για ν’ αλλάξει τη μοίρα μας.

 Αναπτέρωσε την ελπίδα του καθημαγμένου κοσμάκη. Ευνοήθηκε από τη συγκυρία και εκτόξευσε τα ποσοστά του κόμματός του, κερδίζοντας τέσσερις απανωτές αναμετρήσεις.

Του φιλοτέχνησαν εικόνισμα στην Κουμουνδούρου και το προσκυνούσαν με ευλάβεια αυλοκόλακα. ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρας έγιναν συνώνυμα. 

Αν τον αφαιρέσεις απ’ το κάδρο δεν απομένει ούτε το παλιό, ισχνό και ασθμαίνον 3%. 

Με το φωτοστέφανο του θριαμβευτή πήρε την ομάδα πάνω του να παίξει μπάλα στο άγονο τερέν. 

Είπε παχιά και εύπεπτα λόγια στην εξέδρα, μοίρασε αφειδώς υποσχέσεις, αλλά έπειτα από ανερμάτιστη διαπραγμάτευση έξι μηνών, συνθηκολόγησε με τους δυνάστες του τόπου, υπέγραψε το τρίτο και μακρύτερο μνημόνιο, εφαρμόζοντάς το απαρεγκλίτως. 

Επραξε τα άκρως αντίθετα απ’ όσα έταξε. Ασκησε σκληρή νεοφιλελεύθερη λιτότητα, εκποίησε λιμάνια, αεροδρόμια και λοιπές υποδομές –χρειάζονται σελίδες επί σελίδων να τα αναφέρεις όλα– εξακολουθώντας να παριστάνει τον αριστερό.

Απαξίωσε το πόπολο, ζαλικώνοντάς το με νέα δυσβάσταχτα μέτρα. Κομπορρημονεί για τα «αιματοβαμμένα», όπως τα χαρακτήριζε άλλοτε, πλεονάσματα χρησιμοποιώντας μοτ α μο τις ατάκες του Σαμαρά. 

Μάλλιασε η γλώσσα μου να τα γράφω, αλλά ήμουν, βλέπεις, κακεντρεχής και εμμονικός, λες και εξέφραζα μόνο την εμπάθεια και την τρέλα μου. 

Επρεπε να ’σαι θεόκουφος για να μην αφουγκράζεσαι τον υπόκωφο θυμό που γιγαντωνόταν εκκωφαντικά. 

Στον προστατευμένο γυάλινο πύργο του Μαξίμου δεν έφτανε. 

Ο Τσίπρας εισέπραξε την Κυριακή τα επίχειρα των πολιτικών του. 

Πλήρωσε με τόκο τις κυβιστήσεις, τη μετάλλαξη, τα κολπάκια και προπαντός την αλαζονεία του. 

Πλήρωσε την Παπακώστα, τη Μεγαλοοικονόμου και τις άλλες μεγάλες του επιλογές. 

Ο Πολλάκις του κόστισε πολλαπλά. 

Και τα ψίχουλα που πέταξε αναξιοπρεπώς στους αδύναμους. Δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί την κατάσταση και θα το πληρώσει με πατατράκ στις εθνικές κάλπες.

[---->]

Η Γερμανία αποζημιώνει τα θύματα αποικίας ναζί στη Χιλή και απαλλάσσει το γιατρό της

                     

Σύμφωνα με το Der Spiegel, το γερμανικό κοινοβούλιο θα εκταμιεύσει, από το 2019, ένα εκατομμύριο ευρώ ως άμεση και έμπρακτη βοήθεια στα θύματα της Αποικίας Αξιοπρέπεια ('Colonia Dignidad'), οι εγκαταστάσεις στη Χιλή, μιας αίρεσης υπό την ηγεσία του πρώην ναζί Πολ Σέφερ.

Το ποσό αυτό θα προστεθεί στα 800.000 ευρώ που έχουν ήδη εγκριθεί για άλλες δραστηριότητες, όπως η κατασκευή ενός συνεδριακού κέντρου και κέντρου μνήμης.

Για τον σοσιαλδημοκράτη βουλευτή Bartke, «τα φρικτά εγκλήματα στην Αποικία Αξιοπρέπεια συνέβησαν μόνο επειδή η γερμανική πρεσβεία στη Χιλή δεν παρέμβηκε παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις των θυμάτων για βοήθεια. Η αδράνεια αυτή αποτελεί ένα από τα πιο σκοτεινά κεφάλαια της γερμανικής διπλωματίας μετά τον πόλεμο» πρόσθεσε.

Μια φρίκη που κράτησε 4 δεκαετίες

Μεταξύ του 1961 και του 2005, στην Αποικία Αξιοπρέπεια, περίπου 300 άτομα που ακολούθησαν τον Σέφερ από τη Γερμανία στη Χιλή υποβλήθηκαν σε καταναγκαστική εργασία, τιμωρία, πνευματική χειραγώγηση στα οποία πρέπει να προστεθεί και η σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων.

Η Αποικία Αξιοπρέπεια λειτούργησε και ως κέντρο βασανιστηρίων της Εθνικής Διεύθυνσης Πληροφοριών (DINA), της μυστικής αστυνομίας της φασιστικής δικτατορίας του Αουγκούστο Πινοσέτ, και εκτιμάται ότι εκεί δολοφονήθηκαν πάνω από εκατό αντίπαλοι του  καθεστώτος και θεωρούνται μέχρι σήμερα αγνοούμενοι.

Με την αποζημίωση, η Γερμανία έκλεισε την έρευνa για τα εγκλήματα της Αποικίας, προκαλώντας την έντονη διαμαρτυρία των θυμάτων, καθώς το δικαστήριο διαπίστωσε ότι δεν υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία ώστε να ασκηθεί δίωξη στο γιατρό Hartmut Hopp, ο οποίος κατηγορείται για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ο Hopp ήταν ο γιατρός της Αποικίας, όπου όχι μόνο κακοποιούσαν τα μέλη της, ενήλικες και παιδιά, αλλά υπέβαλλαν σε βασανιστήρια και εξαφάνιζαν και τους αντίπαλους της δικτατορίας Πινοσέτ.

Οι εισαγγελείς της πόλης Krefeld δήλωσαν ότι «έχοντας εξαντλήσει όλες τις γραμμές έρευνας, δεν μπόρεσαν να συγκεντρώσουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία ώστε να ασκηθούν διώξεις».

https://www.t13.cl/noticia/nacional/parlamento-alemania-indemnizara-victimas-colonia-dignidad?fbclid=IwAR0-0butNc6lTDXdjeKGdoVcIKZVuQ51ozP7DpjVzEp2cJH1NQAp5buKVwY               
https://www.infobae.com/america/mundo/2019/05/07/alemania-cerro-la-investigacion-de-los-crimenes-de-colonia-dignidad-y-en-chile-las-victimas-repudiaron-la-decision/?fbclid=IwAR26CSHVBPmtW34UlznR3MZWbTVv3FKOQra_txi8ohIMA5n-kp9OdOxGmwg         

Τρίβουν τα χέρια τους που ο ελληνικός λαός δεν ριζοσπαστικοποιήθηκε!

Πυκνή η αρθρογραφία στον γερμανικό Τύπο για τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στην Ελλάδα, με κοινή τη διαπίστωση ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ πλήρωσαν το τίμημα της λιτότητας με την οποία δοκιμάστηκε η λαϊκή πλειονότητα, αλλά και της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Διαβάζοντας τις εκτιμήσεις και αναλύσεις των εφημερίδων και περιοδικών της Γερμανίας, εκείνο που ξεχωρίζει είναι η ανυπόκριτη χαρά για το ότι η λαϊκή αντίθεση προς την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν στράφηκε σε κατεύθυνση ριζοσπαστική.

Χαρακτηριστικό είναι άρθρο του Spiegel, στο οποίο επισημαίνεται ότι “η καλή είδηση για την Ελλάδα είναι ότι δέκα χρόνια μετά το ξεκίνημα της κρίσης οι ψηφοφόροι δεν ριζοσπαστικοποιήθηκαν τόσο όσο πολλοί προέβλεπαν”.

Τρίβουν τα χέρια τους τα δημοσιογραφικά όργανα του γερμανικού κεφαλαίου, γιατί αποφεύχθηκε αυτό που φοβούνταν: η ενίσχυση των αριστερών και αντιμνημονιακών δυνάμεων, που θα δυσκόλευαν τη ζωή εκείνων που υπηρετούν πιστά την πολιτική που υπαγορεύουν Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

[---->]

Πότε ελέχθηκε και από ποιόν

Kαι τώρα δυο λογάκια για την εταιρία Singular Logic που από το 1981 ως τότε ''Δέλτα Πληροφορική'' και αργότερα ''Logic DIS'' και ''Delta'' συνεχίζει μονοπωλιακά να εκδίδει όλων των ειδών ,εκλογικά αποτελέσματα...

Η θυγατρική εταιρία πληροφορικής της Marfin Investment Group (85.7%) ανήκει στην ουσία στην Τράπεζα Πειραιώς ,όπου είναι ο ισχυρότερος πιστωτής αλλά και ο βασικός μέτοχος της MIG και είναι εκείνη που έχει τον καθοριστικό ρόλο για τις εξελίξεις στη Singular Logic.

Η MIG που αποτελεί έναν από τους ισχυρότερους ομίλους στην Ελλάδα έχει στην κατοχή τις εταιρείες 

Vivartia , goodys,flocafe, everest , νοσοκομείο Υγεία και SingularLogic, καθώς και την ακτοπλοϊκή εταιρεία Attica με τα super fast ferries , αριθμεί 12.000 εργαζομένους.

Όλα λοιπόν τα παραπάνω μεταβιβάστηκαν εν μια νυκτί από την Τράπεζα Πειραιώς που είχε τη διαχείριση των επιχειρηματικών δανείων της MIG στο αμερικάνικο Fund ''KKR'' σύμφωνα με την επιτροπή κεφαλαιοαγοράς...

Η ουσιαστικότερη παράμετρος είναι ότι μαζί με όλες τις εταιρείες στην κατοχή της MIG ήταν και η Singular Logic, η οποία είναι υπεύθυνη για την συγκέντρωση των εκλογικών αποτελεσμάτων, την καταμέτρησή τους, την αποστολή στο Υπουργείο Εσωτερικών και τελικώς την αναμετάδοσή τους στις οθόνες μας.

Πρακτικά σημαίνει ότι ελέγχει όλη την ροή των αποτελεσμάτων και τα διαχειρίζεται αναλόγως.

Αποτελεί λοιπόν μέγιστης πολιτικής σημασίας το ποιος ελέγχει την Singular Logic.

Η Singular Logic αποτελεί τον σταθερό συνεργάτη του Υπουργείου Εσωτερικών για τη μηχανογραφική επεξεργασία των αποτελεσμάτων όλων ανεξαιρέτως των εκλογικών αναμετρήσεων από το 1981 και μετά ,δηλαδή Εθνικές, Ευρωεκλογές, Περιφερειακές και Δημοτικές !

-Είναι λογικό, μια ιδιωτική εταιρεία να εκδίδει τα αποτελέσματα, εν απουσία αντιπροσώπων των πολιτικών κομμάτων που συμμετέχουν στις εκλογές;

-Ποιος όμως δίνει το δικαίωμα στο Υπουργείο Εσωτερικών να δίνει το πλέον νευραλγικό πόστο των εκλογών σε μια και μόνο ιδιωτική εταιρία, εδώ και 38 χρόνια;

-Πότε ελέγχθηκε και από ποιόν -η έχοντας ηγεμονική θέση- εταιρία;

-Εξετάστηκε ποτέ από διακομματική επιτροπή ή έστω ανεξάρτητη αρχή ο μονοπωλιακός της ρόλος;

-Γιατί αφέθηκε εν λευκώ ο σημαντικός της ρόλος και γιατί δεν εξετάζεται το σημερινό ιδιοκτησιακό της καθεστώς;

-Ποιος ελέγχει το λογισμικό της εταιρίας; Το κράτος ή η ίδια η εταιρία;

-Τι ασφαλιστικές δικλείδες υπάρχουν για την λειτουργία του λογισμικού της;

-Ποιος κατέχει τους κωδικούς πρόσβασης στο λογισμικό των εκλογών; Μόνο το υπουργείο ή και κάποιοι άλλοι;

Σταματάμε εδώ...

[---->]