Βενεζουέλα: Εκλογές στη σκιά της Ουάσινγκτον

Αποστολή Βενεζουέλα

«Σας καθιστούμε υπεύθυνους για ό,τι συμβεί στη ζωή του [Τζόσουα Χολτ]» έλεγε το σύντομο μήνυμα στο τούιτερ που έστειλε η αμερικανική πρεσβεία στη Βενεζουέλα, όταν πληροφορήθηκε ότι ξέσπασε εξέγερση σε φυλακές του Καράκας, όπου κρατείται και ένας Αμερικανός πολίτης.
Ο Χολτ, ο οποίος κρατείται από το 2016, κατηγορούμενος για την κατοχή όπλων και εκρηκτικών, βαφτίστηκε αμέσως «πολιτικός κρατούμενος» και ένα βίντεο-μήνυμα που ο ίδιος έστειλε μέσω του facebook, κατηγορώντας την αμερικανική κυβέρνηση για αδράνεια, έκανε σύντομα τον γύρο του διαδικτύου.

Σε λίγα δευτερόλεπτα είχε ξεσπάσει στο τούιτερ μια θύελλα από οπαδούς της δεξιάς αντιπολίτευσης, που ζητούσαν ανοιχτά από την Ουάσινγκτον να παρέμβει στα εσωτερικά της χώρας τους (μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές οι πληροφορίες παρέμεναν συγκεχυμένες για την κατάσταση στο εσωτερικό των φυλακών).

Σε ελάχιστες χώρες του κόσμου πολιτικοί της αντιπολίτευσης είναι τόσο πρόθυμοι να ζητήσουν στρατιωτική παρέμβαση μιας ξένης χώρας όσο στη Βενεζουέλα. Και οι κάτοικοι του Καράκας φαίνεται να λαμβάνουν πλέον αρκετά σοβαρά αυτό το ενδεχόμενο.
 

«Αν η Ουάσινγκτον δεν είχε την προσοχή της στραμμένη στη Μέση Ανατολή και την Ασία δεν θεωρώ καθόλου απίθανο να προωθούσε τη βίαιη ανατροπή του προέδρου ή ακόμη και κάποια στρατιωτική επέμβαση» μου έλεγε λίγες ώρες νωρίτερα ένας ηλικιωμένος Βενεζουελάνος, ενώ περίμενε να παραλάβει ένα από τα πακέτα τροφίμων που η κυβέρνηση προσφέρει σχεδόν δωρεάν.

Ο ίδιος ο πρόεδρος Τραμπ, ακολουθώντας τη γραμμή του Ομπάμα, ο οποίος είχε χαρακτηρίσει τη Βενεζουέλα «απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ», έχει αναφέρει επανειλημμένα ότι η στρατιωτική εισβολή βρίσκεται πλέον στο τραπέζι.
Παράλληλα αρκετοί αξιωματούχοι και σύμβουλοι της αμερικανικής κυβέρνησης καλούν ανοιχτά τις ένοπλες δυνάμεις της Βενεζουέλας «να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους».

Αμερικανικές διεκδικήσεις

Οι εκλογές της Κυριακής μπορεί να θεωρούνται οι πλέον «άνευρες» των δύο τελευταίων δεκαετιών, αλλά διεξάγονται σε ένα διαρκές κλίμα οικονομικού πολέμου.
Προς το παρόν πάντως η «αμερικανική επέμβαση» φαίνεται να έχει ιδιωτικά χαρακτηριστικά. Ο αμερικανικός κολοσσός τροφίμων Kellogg’s ανακοίνωσε ότι διακόπτει ολοκληρωτικά τις δραστηριότητές του στη Βενεζουέλα ύστερα από σχεδόν έξι δεκαετίες συνεχούς λειτουργίας.

«Γιατί το κάνουν τώρα; Γιατί βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν από τις εκλογές και θέλουν να επηρεάσουν τον κόσμο» δήλωσε ο πρόεδρος Νικολάς Μαδούρο, μόλις πληροφορήθηκε την απόφαση της αμερικανικής εταιρείας που θα στοιχίσει περισσότερες από 500 θέσεις εργασίας.

Η σημαντικότερη παρέμβαση αμερικανικής εταιρείας όμως, που ρίχνει βαριά τη σκιά της στις προεδρικές εκλογές, ήταν η απόφαση της πετρελαϊκής ConocoPhillips να ξεκινήσει την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων της Βενεζουέλας.

Εχοντας κερδίσει δύο αποφάσεις σε δικαστήριο του Κουρασάο, όπου βρίσκονται σημαντικές εγκαταστάσεις της κρατικής εταιρείας πετρελαίου της Βενεζουέλας, η ConocoPhillips διεκδικεί από το Καράκας δύο δισεκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση για την εθνικοποίηση εγκαταστάσεών της από τον Τσάβες.

Για αρκετά κυβερνητικά στελέχη και αυτή η εξέλιξη, που σημειώθηκε λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές, αποτελεί άμεση παρέμβαση στην πολιτική διαδικασία, καθώς ενισχύει την οικονομική ασφυξία που προκαλούν οι αμερικανικές κυρώσεις.

Ηδη η Βενεζουέλα αναγκάστηκε να ακυρώσει την πλεύση πετρελαιοφόρων της, φοβούμενη ότι θα μπορούσαν να δημευτούν από την ConocoPhillips.

[--->]

Κυβέρνηση κατά της ΕΕ και της λιτότητας στην Ιταλία

Αντιμέτωπες με μια ασύμμετρη απειλή βρίσκονται Βρυξέλλες και Βερολίνο όσο αποκαλύπτονται πλευρές του κυβερνητικού προγράμματος της υπό σχηματισμό κυβέρνησης στην Ιταλία που προέκυψε από τις εκλογές της 4^ης Μαρτίου. Το έγγραφο 39 σελίδων που έδωσε στη δημοσιότητα τη Δευτέρα 14 Μαΐου η ιταλική έκδοση της ιστοσελίδας Huffington Post προκάλεσε σοκ, όσο κι αν τόσο το Κίνημα των Πέντε Αστέρων και η Λίγκα του Βορρά δήλωσαν ότι έχουν μετακινηθεί έκτοτε από αυτές τις θέσεις, στο πλαίσιο επικαιροποιήσεων, χωρίς ωστόσο να το αποποιούνται!

Τα θέματα που κυρίως έθιγε το επίμαχο έγγραφο σκορπώντας αναταράξεις στην πολιτική και οικονομική ελίτ της Ευρώπης ήταν δύο και σχετίζονταν αρχικά, με τον θεσμικό «ζουρλομανδύα της λιτότητας» όπως πρώτος ο Ρομάνο Πρόντι, από τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είχε χαρακτηρίσει το δημοσιονομικό πλαίσιο της ΕΕ. Επιπλέον, με το δημόσιο χρέος της Ιταλίας. 

Συγκεκριμένα, αυτό που εξέτασαν οι επικεφαλής των δύο ιταλικών πολιτικών κομμάτων που κέρδισαν από κοινού το 49% των ψήφων (32% το Κίνημα των Πέντε Αστέρων και 17% η ξενοφοβική Λίγκα του Βορρά) ήταν την καθιέρωση μέτρων που θα επιτρέψουν στην οικονομική πολιτική κάθε κράτους μέλους να γυρίσει στην προ-Μάαστριχτ περίοδο.

Στην πράξη αυτό που ζήτησαν ήταν την ακύρωση των σφιχτών δημοσιονομικών κανόνων που απαγορεύουν ελλείμματα στον κρατικό προϋπολογισμό άνω του 3% του ΑΕΠ επί ποινή κυρώσεων που φθάνουν ακόμη και στην περικοπή κονδυλίων.

Επιπλέον Λίγκα και Πέντε Αστέρες, όπως έγραψαν, είναι διατεθειμένοι να ζητήσουν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να παγώσει ή να ακυρώσει ομόλογα ύψους 250 δισ. ευρώ μετά το επικείμενο τέλος του προγράμματος Ποσοτικής Χαλάρωσης. Πρόκειται για πρόταση που φέρνει στην επιφάνεια τις ανησυχίες που ήδη υπάρχουν στη Ρώμη εν όψει του σφιξίματος της νομισματικής πολιτικής από το φθινόπωρο, η οποία θα δυσκολέψει αφάνταστα τη διαχείριση του ιλιγγιώδους δημόσιου χρέους που φθάνει τα 2,35 τρις. ευρώ κι ως ποσοστό (132% ΑΕΠ) υπολείπεται μόνο των (άνευ ανταγωνισμού ελέω τρόικας) ελληνικών επιδόσεων.

Οι επικεφαλής των δύο κομμάτων έθεσαν επί τάπητος την αλλαγή των δημοσιονομικών συνθηκών της ΕΕ, προκειμένου να υλοποιήσουν το πρόγραμμα που ενέκριναν οι ψηφοφόροι τους και το οποίο θα σημάνει την άνοδο του ελλείμματος το 2019 στο 5,5% (δε χάλασε κι ο …κόσμος με άλλα λόγια) από 1,3% φέτος.

Σαλβίνι και ντι Μάγιο έχουν εξαγγείλει ακύρωση της πρόσφατης συνταξιοδοτικής αντιμεταρρύθμισης ώστε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης να επιστρέψουν σε χαμηλότερα επίπεδα, μείωση φόρου μέσω της καθιέρωσης ενός ενιαίου φορολογικού συντελεστή της τάξης του 15% και για όσους έχουν οικογενειακό εισόδημα άνω των 80.000 ευρώ, στο 20% (από αλλεπάλληλα κλιμάκια που ξεκινούν από 23% και φτάνουν στο 43% τα οποία ισχύουν σήμερα) και ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους τους πολίτες.

Επίσης, η νέα κυβέρνηση έχει υποσχεθεί να ακυρώσει μια ψηφισθείσα αύξηση του ΦΠΑ που θα ξεκίναγε να εφαρμόζεται το 2019. Όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, τα ευχάριστα αυτά μέτρα επισκιάσθηκαν από τη συζήτηση για το οικονομικό κόστος που επισείει η υλοποίησή τους, χωρίς ωστόσο να εξετασθούν οι ευεργετικές επιδράσεις στην οικονομία της Ιταλίας από την άρση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, όπως έχουν εξαγγείλει να πράξουν Λίγκα και Πέντε Αστέρες ή από την αύξηση του λαϊκού εισοδήματος.

Μένοντας λοιπόν μόνο στα αρνητικά, η Corriere della Sera εκτίμησε το κόστος των μέτρων από 65 ως 100 δισ. ευρώ, ενώ υπολόγισε πώς μόνο το καθολικό εισόδημα θα στοιχίσει 17 δισ. ευρώ ανά έτος.

Οι αμφισβητήσεις για το κυβερνητικό πρόγραμμα ξεκίνησαν από τον 76χρονο πρόεδρο Σέρτζιο Ματαρέλα, ο οποίος επικαλούμενος τις προκλητικές υπερεξουσίες που διαθέτει (σε βαθμό να μπορεί να απορρίπτει νόμους με τους οποίους διαφωνεί, υπουργούς και τον ίδιο τον πρωθυπουργό), και ακυρώνουν στην πράξη τη λαϊκή ετυμηγορία, έφθασε να απειλήσει ακόμη και με νέες εκλογές σε περίπτωση που η σύνθεση της κυβέρνησης δεν είναι της αρεσκείας του. 

Δήλωσε επίσης ότι θα μπλοκάρει κρατικές δαπάνες που αυξάνουν το δημοσιονομικό έλλειμμα, γράφοντας στο παλαιότερα των υποδημάτων του προφανώς ότι πρόκειται για ένα πρόγραμμα που όχι μόνο βελτιώνει την ζωή των πολιτών ισοδυναμεί δηλαδή με κοινωνική πρόοδο, αλλά κι ό,τι σε τελική ανάλυση, αυτή είναι η βούληση του εκλογικού σώματος.

Κανένα σχόλιο φυσικά δεν έκανε ο ιταλός πρόεδρος για τα νέα αυστηρότατα μέτρα που θα λάβει η κυβέρνηση συνεργασίας ενάντια στους μετανάστες και αποτελούν αιτία διαφωνίας με τους Πέντε Αστέρες. Η Λίγκα του Βορρά εξελέγη υποσχόμενη να απελάσει με διαδικασίες εξπρές τουλάχιστον 600.000 μετανάστες, που βρίσκονται στη γειτονική χώρα χωρίς τα νόμιμα χαρτιά.

Η επίδειξη πυγμής της ξενοφοβικής Λίγκας του Βορρά γίνεται μάλιστα σε μια περίοδο που σε δικαστήριο της Ρώμης γίνονται συγκλονιστικές αποκαλύψεις από νιγηριανούς επιζώντες οι οποίοι έχουν στραφεί εναντίον της ιταλικής κυβέρνησης εξ αιτίας της χρηματοδότησης που προσφέρει στην ακτοφυλακή της Λιβύης προκειμένου να παρεμποδίζει, με κάθε …τρόπο, αφρικανούς μετανάστες να φτάσουν στις ιταλικές ακτές.

Η ευθεία σύγκρουση της Ρώμης με τις πολιτικές λιτότητας των Βρυξελλών θα οδηγήσει στα ύψη την αποστροφή των Ιταλών απέναντι στην ΕΕ, δεδομένου ότι ήδη στη γειτονική χώρα υπάρχει το πιο ισχυρό κλίμα εναντίον της ΕΕ σε σύγκριση με κάθε άλλη χώρα της Ένωσης, όπως έδειξαν οι Financial Times την Τρίτη 15 Μαΐου.

Με βάση στοιχεία του Ευρωβαρόμετρου που συγκεντρώθηκαν το φθινόπωρο του 2017, η Ιταλία είναι η χώρα με το μικρότερο ποσοστό αποδοχής της ΕΕ και το υψηλότερο ποσοστό εναντίωσης στην ΕΕ. Κατά συνέπεια, η ρήξη που επιλέγουν με την ΕΕ οι Πέντε Αστέρες και η Λίγκα συναντά ευρεία αποδοχή…

[--->]

Στρεβλή εικόνα

Στρεβλή εικόνα για τις εκλογές στο Ιράκ

Eλάχιστα πράγματα γράφτηκαν στα ελληνικά έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ για τις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στο Ιράκ το προηγούμενο Σάββατο 12 Μαΐου. κι αυτά τα ελάχιστα ήταν στην πλειοψηφία τους αντιγραφή όσων πρόβαλαν τα διεθνή ΜΜΕ – δηλαδή τη «νίκη του συνασπισμού Σαϊρούν» (Συμμαχία Επαναστατών για Μεταρρύθμιση).

Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η μισή αλήθεια αναπαράχθηκε όχι μόνο από συστημικά ΜΜΕ (τα οποία τόνιζαν ότι πρόκειται για σιιτική κατά βάση δύναμη, που όμως στρέφεται κατά του Ιράν...), αλλά και από αριστερά – που πρόβαλαν τη συμμετοχή του Ιρακινού Κ.Κ. σε αυτή τη συμμαχία. «και πού είναι το πρόβλημα;», θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς. 

Ακόμη κι αν ξεχάσουμε ότι το Ιρακινό Κ.Κ. συνεργάστηκε από την πρώτη στιγμή με την αμερικανική κατοχή (μεταξύ άλλων, οι ήΠΑ φρόντισαν να κυκλοφορεί η εφημερίδα του...), γεγονός που αποσιωπείται, είναι εντυπωσιακό πώς ανακηρύσσεται νικητής των εκλογών μια συμμαχία που έβγαλε μόλις 56 έδρες σε σύνολο 329. 

Είναι τόσο μεγάλο το άγχος της Δύσης να απαλλαγεί από τη φιλοϊρανική στάση της ιρακινής κυβέρνησης, ώστε ξεχνούν να αναφέρουν τα συνολικά αποτελέσματα. και ταυτόχρονα άνθρωποι καλής θέλησης παρασύρονται από τη συμμετοχή ενός αμφιλεγόμενου κομμουνιστικού κόμματος στη «νικηφόρα» συμμαχία... 

Το συριακό διακύβευμα

Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Συρία είναι μια πρόβα παγκοσμίου πολέμου – αν όχι ήδη ένας παγκόσμιος πόλεμος σε μικρογραφία. Βλέπουμε μια ομάδα από τοπικές και παγκόσμιες υπερδυνάμεις να ανταγωνίζονται λυσσαλέα για την κυριαρχία στη Μέση Ανατολή, σ’ έναν πρώτο κύκλο, κάτι που ολοφάνερα λειτουργεί ως πεδίο δοκιμής για την παγκόσμια κυριαρχία, σε δεύτερο κύκλο. Και όσο ο τρέχων συσχετισμός δυνάμεων δεν επιτρέπει την καθαρή επικράτηση κανενός, το δράμα των άμαχων πληθυσμών που εμπλέκονται είναι καταδικασμένο να συνεχίζεται χωρίς διαφαινόμενο τέλος.

του Φώτη Τερζάκη

 (δημοσιεύτηκε στο 14ο τεύχος του περιοδικού «ΖΗΝ» του ThePressProject)

Κανένας φυσικά δεν πρέπει να νιώθει ασφαλής, οσοδήποτε μακριά κι αν βρίσκεται, αν τουλάχιστον βλέπει καθαρά τις προθέσεις που ενεργούν πίσω από το φανερό σφαγείο. Το πόσο προσχηματικός λόγος ήταν η «ισλαμική απειλή» τού ISIS φαίνεται καθαρά από το γεγονός ότι η πρακτική εξουδετέρωση του τελευταίου, που είναι πια δεδομένη, διόλου δεν οδηγεί σε προοπτικές ειρήνευσης αλλ’ απεναντίας κλιμακώνει την αναμέτρηση.

Μη χαλάσει και η δουλειά.

Marios Dionellis

Πάντως με τον αγωγό East Med (Ισραήλ - Κύπρος - Ελλάδα) η χώρα μας (και ειδικά η Κρήτη) θα καταστεί ενεργειακός κόμβος και θα ισχυροποιήσει τη θέση της στην περιοχή.

 Να μην το ξεχνάμε αυτό. Καλά κάνουμε και συστήνουμε αυτοσυγκράτηση και στις δύο πλευρές.

 Μη χαλάσει και η δουλειά.

 Γιατί μπορεί οι νεκροί Παλαιστίνιοι να έφτασαν τους 59 (μεταξύ αυτών 8 παιδιά και ένα βρέφος λίγων μηνών) αλλά εξίσου εντυπωσιακά είναι και τα νούμερα του αγωγού. Μέχρι τα 6 δις, λέει, θα φτάσει η επένδυση και κομματάκι από την πίτα θα πάρει και η Κρήτη μας. Η οποία βεβαίως έχει να επιδείξει λαμπρή ιστορία στους αγώνες για αυτοδιάθεση των λαών ενάντια σε κάθε ζυγό και σε κάθε μορφή καταπίεσης, σαν αυτόν που δίνουν οι Παλαιστίνιοι καλή ώρα.

Κι αν κατεβήκαμε παλιά και σε καμιά πορεία για το Παλαιστινιακό, εντάξει, περασμένα ξεχασμένα. Τότε ήμασταν Αριστεροί. Τώρα γινόμαστε «σοσιαλδημοκράτες» που γενικώς ακούγεται ότι έχουν πιο γερό στομάχι απέναντι σε εικόνες από τα νεκροτομεία των καταπιεσμένων.

 

Φωτογραφία του Marios Dionellis.

[--->]