«Υπογράφετε ή απολύεστε»!

Το «τερματίζουν» τα αφεντικά στους βωξίτες Φωκίδας - «Κροκοδείλιες» οι κυβερνητικές «καταγγελίες»

 

Την εργασιακή ζούγκλα που βιώνει η εργατική τάξη στην Ελλάδα «ανακάλυψε» η κυβέρνηση, με αφορμή το εφιαλτικό περιστατικό που βίωσαν 300 εργάτες στους βωξίτες της Φωκίδας, τους οποίους η εταιρεία κλείδωσε σε αίθουσα των εγκαταστάσεων απειλώντας τους με ουρλιαχτά, ότι όποιος δεν υπογράψει ατομικές συμβάσεις θα απολυθεί.

Το περιστατικό «κατήγγειλε» μιλώντας στον ρ/σ του Αθηναϊκού Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM» ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας, Ανδρέας Νεφελούδης, συμπληρώνοντας ότι τα αφεντικά απαίτησαν επίσης από τους εργάτες να μην συμμετέχουν σε απεργίες και κινητοποιήσεις.

Χρειάζονται πραγματικά μεγάλα αποθέματα πολιτικού κυνισμού να «καταγγέλονται» από την κυβέρνηση πρακτικές των αφεντικών οι οποίες αποτελούν το κυρίαρχο καθεστώς στις εργασιακές σχέσεις και με ευθύνη και της σημερινής κυβέρνησης. Η ίδια η «Αυγή» αποκαλύπτει το μέγεθος αυτού του κυνισμού, άθελά της βέβαια: «Πριν από λίγους μήνες οι συνεχόμενες καταγγελίες των εργαζομένων για τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στα μεταλλεία οδήγησαν σε τριμερή συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας.

 Στο τραπέζι βρέθηκαν ο Αν. Νεφελούδης, το σωματείο των εργαζομένων και εκπρόσωποι της εταιρείας.

»Ο Α. Νεφελουδής είχε προχωρήσει σε συστάσεις προς την εταιρεία να σταματήσει να παρεμβαίνει στο σωματείο χαρακτηρίζοντας αυτή την πρακτική «επικίνδυνη», ενώ είχε τονίσει πως θα ήταν λύση για αρκετά προβλήματα η υπογραφή επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης από τους εργαζομένους, καθώς το καθεστώς με τις ατομικές συμβάσεις και τις σημαντικές μισθολογικές διαφορές δημιουργούσε ανισορροπία.

»Η εταιρεία δεσμεύτηκε και για τα δύο, όμως, με το που πέρασε την πόρτα του υπουργείου, φαίνεται πως τα ξέχασε.»!

Πιο απλά, η κυβέρνηση «ξεμπερδεύει» με… «συστάσεις» προς τα αφεντικά να είναι «καλά» με τους εργάτες, αλλά αυτά τα «κακά» αφεντικά δεν «συμμορφώνονται»!

Κι όμως, είναι αυτά τα αφεντικά που από τα τέλη του 2015, ενοχλημένα από τις καταγγελίες των σωματείων στην Επιθεώρηση Μεταλλείων για τα συνεχή «ατυχήματα» και την παραβίαση της εργατικής και μεταλλευτική νομοθεσίας, εκβίασαν τους εργάτες να κινηθούν εναντίον του Εργατικού Κέντρου Φωκίδας!

Είναι η ίδια εταιρεία που αναγκάζει τους εργάτες να παίρνουν αναγκαστικές άδειες, με τις πιο απίθανες αφορμές, όπως… ο «κακός καιρός» τον περασμένο Δεκέμβριο, παρά το γεγονός ότι το χιόνι που έπεσε σε τίποτα δεν εμπόδιζε την παραγωγή.

Τον περασμένο Ιούλιο, οι εργαζόμενοι της εταιρείας «Ευρωπαϊκοί Βωξίτες» είχε συνάντηση με τον γγ του υπουργείου Εργασίας μετά από αίτημά τους.

Στη συνάντηση πήρε μέρος το Εργατικό Κέντρο Φωκίδας και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, Γιάννης Τασιούλας, με την ιδιότητα του μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ.

Το Εργατικό Κέντρο Φωκίδας σε ανακοίνωσή του για τα αποτελέσματα της συνάντησης σημείωσε χαρακτηριστικά για την στάση του υπουργείου:

«Δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετική η αντιμετώπιση του υπουργείου αφού το σχέδιο που επεξεργάζεται η κυβέρνηση είναι σαφές: Ακόμη μεγαλύτερη μείωση των μισθών κάτω από το επίπεδο των 586 και 511 ευρώ, κατάργηση όλων των επιδομάτων. Αυτό σημαίνει αποδοχές κάτω του μισού από αυτές που παίρνει σήμερα ένας εργαζόμενος στο μεταλλείο.

»Τα 50 ή 100 ευρώ που μπορεί να παίρνει παραπάνω κάποιος μεταλλωρύχος θα φαντάζουν σαν δώρο του Πολυχρονόπουλου στους μελλοντικούς σακάτηδες των στοών και όχι μόνο. Επίσης προβλέπεται ευελιξία των αμοιβών και Συλλογικές Συμβάσεις μόνο σε επίπεδο επιχείρησης: Το μέτρο θα δώσει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να καθορίζουν διαφορετικά και χαμηλότερα επίπεδα αμοιβών, για να αντέξουν (!) στην κρίση.

Ήδη, η νομοθεσία δίνει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να υπογράφουν Συμβάσεις με τις Ενώσεις Προσώπων (δηλαδή κατάργηση των Σωματείων) και να επιβάλουν μειώσεις κατά το δοκούν. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε ο γγ του υπουργείου επέμενε στην υπογραφή τοπικής επιχειρησιακής σύμβασης, θέση που ήταν και το επίκεντρο των όποιων είπε ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης».

Η «καταγγελτική» υποκρισία της κυβέρνησης προκύπτει και από το σημερινό πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» για την μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που εισηγείται την επέκταση των επιχειρησιακών Συμβάσεων Εργασίας σε βάρος των κλαδικών.

Η μελέτη «συστήνει» στα κράτη – μέλη της ΕΕ περαιτέρω μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση του καθορισμού των μισθών με διαπραγματεύσεις σε επίπεδο επιχείρησης, τις οποίες χαρακτηρίζει «επωφελείς», στη μελέτη που συμπεριλαμβάνει στο τελευταίο οικονομικό της δελτίο.

Κατά τη διάρκεια της κρίσης, υποστηρίζεται στη μελέτη, ορισμένες χώρες της Ευρωζώνης θέσπισαν μεταρρυθμίσεις που έδωσαν στις εταιρείες περισσότερες επιλογές να κινηθούν προς μία διαπραγμάτευση των μισθών σε επίπεδο επιχείρησης, αντί με Συλλογικές Συμβάσεις σε πιο κεντρικό επίπεδο (εθνικό, περιφερειακό ή κλαδικό).

Τα αποτελέσματα της έρευνας, αναφέρεται στη μελέτη, έδειξαν ότι τέτοιες μεταρρυθμίσεις στις συλλογικές διαπραγματεύσεις έκαναν ευκολότερη την προσαρμογή των μισθών για τις εταιρείες. «Συνεπώς», σημειώνεται, «περαιτέρω μεταρρυθμίσεις στην κατεύθυνση αυτή πιθανόν να είναι ωφέλιμη για τις χώρες της Ευρωζώνης και θα μπορούσαν να έχουν την προοπτική να περιορίσουν τις απώλειες θέσεων εργασίας σε μελλοντικές υφέσεις».

Η μελέτη, στο πλαίσιο της οποίας εξετάσθηκαν οι οικονομικές συνθήκες και οι Συλλογικές Συμβάσεις σε 25 χώρες της ΕΕ κατά την περίοδο 2010 – 2013, κατέληξε και στα εξής αποκαλυπτικά συμπεράσματα:

«Συνολικά, τα ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι οι θεσμοί για τις μισθολογικές διαπραγματεύσεις έχουν συμβάλει σε ακαμψίες των μισθών στην Ευρώπη και πιθανόν να διογκώνουν τις απώλειες απασχόλησης κατά τη διάρκεια υφέσεων (…) Τα αποτελέσματα δείχνουν την αρνητική επίδραση της δυσκαμψίας των μισθών στην απασχόληση (…) Η πιθανότητα η απασχόληση να μειωθεί ή να παραμείνει αμετάβλητη είναι σημαντικά χαμηλότερη όταν οι μισθοί μειώνονται. Η πιθανότητα αύξησης της απασχόλησης κατά συνέπεια αυξάνεται όταν οι μισθοί μειώνονται».

Η ίδια μελέτη συμπεραίνει ότι «δεδομένης της έκτασης της πτώσης της ζήτησης και της μείωσης της απασχόλησης, το σχετικά χαμηλό ποσοστό μισθολογικών μειώσεων φαίνεται να αποτελεί ένδειξη μίας ακαμψίας των ονομαστικών μισθών προς τα κάτω» και συμπληρώνει ότι «το πάγωμα των μισθών αποτελεί επίσης μία ισχυρή ένδειξη ακαμψίας των μισθών προς τα κάτω, καθώς δείχνει ότι οι επιχειρήσεις διατηρούν σταθερούς τους μισθούς για να αποφύγουν τις πιθανές εντάσεις από τη μείωσή τους, ακόμη και όταν οι οικονομικές συνθήκες μπορεί να δικαιολογούν μισθολογικές περικοπές».

Οπως μάλιστα απροκάλυπτα σημειώνεται στη μελέτη, «όσο υψηλότερο είναι το ποσοστό των εργαζομένων στην εταιρεία που καλύπτονται από Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, τόσο μικρότερη είναι η πιθανότητα της μείωσης των μισθών και τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα της αύξησής τους…»!

Οπως αναφέρει η μελέτη, το ποσοστό των εργαζομένων στις χώρες της Ευρωζώνης, που καλύπτονται από Συλλογικές Συμβάσεις μισθών (κατά μέσο όρο σχεδόν 75%) είναι πολύ υψηλότερο από το αντίστοιχο ποσοστό των χωρών εκτός της Ευρωζώνης (σχεδόν 30%). Αρκετές χώρες έχουν ποσοστά σημαντικά μεγαλύτερα από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης, ιδιαίτερα η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία, το Βέλγιο και η Ολλανδία. Με εξαίρεση την Ολλανδία και τις βαλτικές χώρες, αυτά τα υψηλά επίπεδα προκύπτουν κυρίως από Συλλογικές Συμβάσεις εκτός της εταιρείας.

Στην Ιρλανδία, στην Εσθονία, στη Λετονία και τη Λιθουανία τα ποσοστά των εργαζομένων που καλύπτονται από Συλλογικές Συμβάσεις είναι σημαντικά χαμηλότερα από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης (π.χ. κάτω από 20%). Από τις χώρες της ΕΕ που δεν είναι μέλη της Ευρωζώνης, η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Πολωνία και η Βρετανία έχουν χαμηλότερα ποσοστά κάλυψης των εργαζομένων από Συλλογικές Συμβάσεις, ενώ η Ρουμανία και η Κροατία έχουν υψηλότερα.

Στην Ελλάδα η κατάσταση έχει ως εξής: Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας για το 2015, οι επιχειρησιακές συμβάσεις ήταν ο κυρίαρχος τύπος σύμβασης μισθωτών, καθώς αποτελούν το 94% των συμβάσεων που συνήφθησαν μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών. 

Συγκεκριμένα, σε σύνολο 282 συμβάσεων, οι 263 συμβάσεις είναι επιχειρησιακές, μόλις 12 εθνικές κλαδικές ή ομοιοεπαγγελματικές και 7 τοπικές ομοιοεπαγγελματικές.

 [--->]

Διαπραγμάτευση !

 Ο ΟΣΕ πουλήθηκε 45εκατ.ευρώ, ενώ η ΤΑΧΙΒΕΑΤ 40εκατ. ευρώ!
Ψοφήσατε στη διαπραγμάτευση !
                                                                          Βασίλης Βλασταράς

 

 Μπαλωθιές
[--->]

«Πρόβα Τραμπ» τη Δευτέρα στο ΔΝΤ

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Η γεωπολιτική και η νέα ευρω-αμερικανική ένταση «εισβάλλουν» στη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Ταμείου με αποκλειστικό θέμα την Ελλάδα

Το κτίριο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον βρίσκεται λίγες εκατοντάδες μέτρα από τον Λευκό Οίκο. Οι επαφές των αξιωματούχων της αμερικανικής κυβέρνησης, πέραν αυτών που είναι μόνιμα εγκατεστημένοι στην έδρα του Ταμείου, με τα στελέχη του είναι καθημερινή ρουτίνα. Ή ήταν ρουτίνα μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες. Με εξαίρεση τις αλλαγές στα ποσοστά δικαιωμάτων ψήφου ορισμένων χωρών (της Κίνας, της Ινδίας και ορισμένων αναπτυσσόμενων χωρών) στο διοικητικό και στο εκτελεστικό συμβούλιο του ΔΝΤ καθώς και μερικές αλλαγές στους όρους δανεισμού, τα τελευταία χρόνια η αμερικανική κυβέρνηση δεν χρειάστηκε να διαπραγματευτεί σπουδαία πράγματα για την πολιτική του Ταμείου. Με την ηγεσία του – κατά παράδοση ευρωπαϊκής καταγωγής- υπήρχε συναντίληψη για τη στρατηγική του ως εγγυητή της αγοράς κρατικού χρέους, αλλά και ως προωθητικού μηχανισμού της «θεσμικής παγκοσμιοποίησης».

Η προγραμματισμένη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Συμβουλίου του ΔΝΤ τη Δευτέρα (9/2) θα ακολουθούσε την ίδια ρουτίνα, αν δεν είχαν αλλάξει τόσα πολλά και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Από τότε που του ΔΝΤ ενεπλάκη στην κρίση της Ευρωζώνης και ιδιαίτερα στα ελληνικά μνημόνια, οι διενέξεις των αμερικανών αξιωματούχων με τους ευρωπαίους συναδέλφους τους ήταν πολλές, αλλά έστω και σε συνθήκες θρίλερ κατέληγαν σε κάποιο συμβιβασμό. Με τα νέα δεδομένα που έχουν δημιουργήσει οι πρώτες αποφάσεις της κυβέρνησης Τραμπ είναι δύσκολο αυτό να συμβεί πάλι τη Δευτέρα.

 Οι καυτές εκθέσεις στο τραπέζι

Στο ημερολόγιο συνεδριάσεων του Εκτελεστικού Συμβουλίου του ΔΝΤ, για τη Δευτέρα είναι γραμμένο αποκλειστικά το θέμα της Ελλάδας.

 Ο τίτλος της συνεδρίασης αναφέρει: «Ελλάδα - Διαβούλευση Άρθρου IV για το 2016 και εκ των υστέρων αξιολόγηση της κατ’ εξαίρεση αποδοχής της διευρυμένης χρηματοδοτικής διευκόλυνσης από το 2012».

 Σε απλά ελληνικά, το ΔΝΤ, πρώτον, εξετάζει τη βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας υπό το πρίσμα του άρθρου 4 του καταστατικού του, που επιβάλει επιτήρηση για τα μέλη του, ιδιαίτερα για όσα έχουν δανειστεί και, δεύτερον, κάνει τον απολογισμό του δεύτερου μνημονίου στο οποίο συμμετείχε με δανεισμό μέχρι τη διακοπή του, τον Ιούνιο του 2015.

 Και οι δυο εκθέσεις που τίθενται στο τραπέζι του Εκτελεστικού Συμβουλίου του ΔΝΤ αγγίζουν ευθέως το θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, και σύμφωνα με όσα έχουν ήδη διαρρεύσει τα στελέχη του ΔΝΤ κρίνουν εξαιρετικά μη βιώσιμο το χρέος, ανεπαρκή τα βραχυπρόθεσμα μέτρα που ανακοίνωσε ο ESM, αναγκαία μια περαιτέρω ελάφρυνση – δηλαδή, και τα μεσοπρόθεσμα μέτρα-, αβίωτα τα πλεονάσματα 3,5% και… σχεδόν μη αναστρέψιμη την ελληνική οικονομία, και ιδιαίτερα την ανεργία της, για δεκαετίες.

 Τα θεσμικά υπερόπλα των ΗΠΑ

 Μπορεί ο Πολ Τόμσεν, ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ να τα έχει βρει με τον επιστήθιό του Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, μπορεί ο διευθύντρια του ΔΝΤ να έχει κάθε «καλή» διάθεση να βρει έναν συμβιβασμό συνομιλώντας με τη Μέρκελ, με τον Γιουνκερ ή με τον Ολάντ, αλλά οι τεχνοκρατικές εισηγήσεις τους και οι πολιτικοί ακροβατισμοί του έχουν περιορισμένη σημασία στις νέες- και απροσδιόριστες- συνθήκες.

Το σχεδόν τρομοκρατημένο ύφος των Ευρωπαίων ηγετών στην άτυπη σύνοδο της Μάλτας και οι ρητορικές επιθέσεις που εξαπέλυσε εναντίον της ευρωπαϊκής πολιτικής ο Ντόναλντ Τραμπ και οι σύμβουλοί του αναδύουν άρωμα… νομισματικού και εμπορικού πολέμου.

Η νέα αμερικανική ηγεσία διαθέτει μερικά θεσμικά υπερόπλα, κι ένα απ’ αυτά είναι το υψηλό ποσοστό δικαιωμάτων ψήφου που διαθέτει στο ΔΝΤ: με 16,7%, η αμερικανική κυβέρνηση διαθέτει ένα άτυπο βέτο στο 24μελές Εκτελεστικό Συμβούλιο, που τυπικά παίρνει αποφάσεις με ομοφωνία.  Σ’ αυτό το όργανο αυτοτελώς εκπροσωπούνται μόνο η Ιαπωνία (6,1%), η Κίνα (6,1%), η Γερμανία (5,3%), η Γαλλία και η Βρετανία ( από 4,04%), η Ρωσία (2,6%) και η Σαουδική Αραβία (2%). Όλες οι άλλες 180 χώρες μέλη του ΔΝΤ συγκροτούνται σε 16 ομάδες και εκπροσωπούνται από αντίστοιχο αριθμό εκτελεστικών μελών.

 Τι εντολές έχει από τους νέους πολιτικούς προϊσταμένους του ο (προς το παρόν) μόνιμος αντιπρόσωπος των ΗΠΑ και αναπληρωτής εκτελεστικός διευθυντής του ΔΝΤ, ο αμερικανοϊνδός Σουνίλ Σαμπχάργουαλ είναι άγνωστο. Πάντως, οι πληροφορίες που αναφέρουν ότι η διαρροή της έκθεσης του ΔΝΤ που χαρακτηρίζει εξαιρετικά μη βιώσιμο το ελληνικό χρέος και ζητεί από τους Ευρωπαίους δανειστές περαιτέρω ελάφρυνσή του έγινε με πρωτοβουλία της νέας αμερικανικής κυβέρνησης φαίνονται αξιόπιστες. Με τον τρόπο αυτό, άλλωστε, πιέζεται όχι μόνο η ευρωπαϊκή ηγεσία, αλλά και η ηγεσία του ΔΝΤ που άνοιξε ήδη διακριτικά μέτωπο κατά της «απειλής» του προστατευτισμού που εγκαινιάζει- προς το παρόν ρητορικά- η κυβέρνηση Τραμπ.

 Μια ακόμη «μη απόφαση»;

 Επομένως, το ελάχιστο (ας πούμε, το «καλό σενάριο») που θα συμβεί τη Δευτέρα είναι ότι το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ δεν θα πάρει οποιαδήποτε απόφαση για την Ελλάδα, πέρα από το να αποδεχθεί το περιεχόμενο των δυο εκθέσεων των στελεχών του, αφήνοντας το ζήτημα σε εκκρεμότητα. Έτσι κι αλλιώς όλα τα χρονοδιαγράμματα και οι δεσμεύσεις περί απόφασης μέχρι το τέλος του 2016 έχουν προ πολλού κουρελιαστεί.

 Η γερμανική αντιπροσωπεία είναι αδύνατο να επικαλεστεί το «deal Σόιμπλε – Τόμσεν», η βρετανική ευχαρίστως θα συνταχθεί με την αμερικανική θέση, η Κίνα βρίσκεται ήδη σε θέση άμυνας στον ακήρυχτο νομισματικό πόλεμο, γι’ αυτό κι αύξησε τα βραχυπρόθεσμα επιτόκιά της για να συγκρατήσει τη φυγή κεφαλαίων, άλλες συμμαχίες υπέρ ή κατά του νέου δανεισμού της Ελλάδας φαίνονται αδύνατες στο περιβάλλον αβεβαιότητας κι όλα αυτά συνηγορούν απλώς υπέρ μιας μη απόφασης.

 Αν η αμερικανική κυβέρνηση αποφασίσει να δώσει πιο έντονο δείγμα γραφής της νέας πολιτικής της στο ΔΝΤ, αυτό μπορεί να κλιμακωθεί σε μια πιο καθαρή δήλωση ότι δεν υπάρχουν προς το παρόν προϋποθέσεις για δανεισμό της Ελλάδας από το Ταμείο.

Σε κάθε περίπτωση, το μπαλάκι επιστρέφει στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στο Βερολίνο, που θα πρέπει είτε να συμβιβαστεί σε λύση χωρίς το ΔΝΤ, είτε να εξηγήσει τι σημαίνει το δόγμα Σόιμπλε ότι «χωρίς ΔΝΤ δεν υπάρχει πλέον πρόγραμμα».

www.dikaiologitika.gr

Καταλήψεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς των Χανίων για τον απεργό πείνας Μοχάμεντ Α.

Σε καταλήψεις στους ραδιοφωνικούς σταθμούς των Χανίων Δίκτυο Fm, Super Fm, D-Code και ΕΡΑ Χανίων προχώρησαν αλληλέγγυοι πολίτες προς τον αιγύπτιο πρόσφυγα Μοχάμεντ Α. ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας με αίτηση την ακύρωση της απόφασης απέλασής του και τη χορήγηση πολιτικού ασύλου.

Οι καταλήψεις δεν κράτησαν παραπάνω από μερικά λεπτά με τους πολίτες να διαβάζουν κείμενο ενημέρωσης για την υπόθεση του Μοχάμεντ Α.

Το κείμενο που διαβάστηκε, είναι το εξής:

Αλληλεγγύη στον αγώνα του απεργού πείνας Mοχάμεντ Α.

Από τις 13 Δεκέμβρη 2016, ο αιγύπτιος πρόσφυγας Μοχάμεντ Α. βρίσκεται σε απεργία πείνας με αίτημα την ακύρωση της απόφασης απέλασής του και τη χορήγηση πολιτικού ασύλου. Διώκεται από τη στρατιωτική δικτατορία στην Αίγυπτο, με κίνδυνο να εκτελεστεί, για δημοσιοποίηση βίντεο με δολοφονίες αντιπάλων του καθεστώτος. Η Επιτροπή Προσφυγών απέρριψε το αίτημα ασύλου του δύο φορές, με αποτέλεσμα να επίκειται απέλαση του σε τρίτη χώρα, βάσει της Συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας.

Κατά την 32η ημέρα απεργίας εισάγεται στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης λόγω της επιδείνωσης της υγείας του, όπου οι γιατροί δέχονται πιέσεις από τους μπάτσους να του δώσουν εξιτήριο, για να συνεχιστεί η διαδικασία απέλασής του. Ο απεργός πείνας, κατά παραβίαση των δικαιωμάτων του, μεταφέρεται στις 23 Γενάρη στο αστυνομικό τμήμα, αλλά μετά από την πίεση αλληλέγγυων και γιατρών επιστρέφει στο νοσοκομείο.

Ο Μοχάμεντ Α., παρότι πρόσφυγας και φυγάς από μια δικτατορία, βρίσκεται στο στόχαστρο του ελληνικού κράτους, λόγω της συνεργασίας του ντόπιου κεφαλαίου με το καθεστώς Σίσι. Στα παραμύθια οι δημοκρατικές ευρωπαϊκές χώρες δεν συνεργάζονται με δικτατορίες. Στην πραγματική ζωή το ελληνικό κράτος γιορτάζει από το 2013 οικονομικές και πολιτικές συμφωνίες με την αιμοσταγή δικτατορία, οι οποίες συνεπάγονται συμφωνίες επέκτασης της ΑΟΖ και επενδύσεις του ελληνικού κεφαλαίου στην Αίγυπτο. Την ίδια στιγμή ο ελληνικός τύπος αποσιωπά τα εγκλήματα της δικτατορίας. Ο Βενιζέλος, ως υπουργός εξωτερικών και πολιτικός πλασιέ του ελληνικού κεφαλαίου, ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να επισκεφτούν και να νομιμοποιήσουν τη δικτατορία, ενώ μας πρότεινε μάλιστα να μην έχουμε και δημοκρατικές ιδεοληψίες κρίνοντας με τα δικά μας «στενά» πολιτισμικά πρότυπα μια δικτατορία!

Η αριστεροδεξιά ελληνική δημοκρατία δεν έχει κανένα πρόβλημα με τέτοιου είδους συνεργασίες με ένα καθεστώς όπου τώρα αθωώνει συνεργάτες του καθεστώτος  Μουμπάρακ για τις δολοφονίες κατά την αιγυπτιακή εξέγερση του 2011, ενώ παράλληλα βγάζει αποφάσεις ρεκόρ, όπως το ανεπανάληπτο δικαστικό προηγούμενο 500 καταδικών σε θάνατο μόνο σε μια  μέρα!

Την ίδια στιγμή, οι αιγύπτιοι φυγάδες από την δικτατορία δεν αναγνωρίζονται ως πολιτικοί πρόσφυγες στην Ελλάδα και απελαύνονται με διμερείς συμφωνίες της Ελλάδας με την δικτατορία. Τα συμφέροντα του ντόπιου κεφαλαίου νομιμοποιούν λοιπόν, τη δικτατορία, το εμφύλιο χάος και τις δολοφονίες στην Αίγυπτο. Ευθύνη για τα εγκλήματα και τη νομιμοποίηση της δικτατορίας στην Αίγυπτο έχουμε όλοι. Όχι μόνο ο τύπος και το πολιτικό προσωπικό των αφεντικών που δουλειά τους είναι να κάνουν μπίζνες με μακελάρηδες, αλλά και οι όσοι ανάμεσα μας κάποτε έκαναν την πλατεία Ταχρίρ πολιτικό σύνθημα και τώρα σιωπούν.

Το ελάχιστο που μας αναλογεί είναι να στηρίξουμε τον αγώνα για χορήγηση πολιτικού ασύλου στον απεργό πείνας Μοχάμεντ Α.

Ακολουθεί απόσπασμα που ο απεργός πείνας έγραψε στα μέσα του Γενάρη:

“Αν κρίνεται ένοχος όποιος μιλάει για δικαιοσύνη και δυναμώνει τον αδύναμο, όποιος στέκεται αντιμέτωπος με την αδικία, όποιος λέει ΟΧΙ!!!, αν είναι έτσι, δέχομαι την τιμωρία. Προτιμώ να πεθάνω τίμιος, θαρραλέος, αξιοπρεπής και λέγοντας την αλήθεια, παρά να ζήσω χωρίς τιμή, χωρίς αξιοπρέπεια, όντας υποκριτής. Ακόμα και το μισό θησαυρό του κόσμου να κατείχα δεν θα είχε καμία αξία αφού τίποτα απ’ όλα αυτά δεν εξαγοράζεται με χρήματα. Το λοιπόν, όλα αυτά είναι ο άνθρωπος. Αυτός δεν κοιτάζει χρώμα ή θρησκεία. Εδώ είμαστε όλοι ίσοι. Αν τιμωρούμαι επειδή είμαι άνθρωπος, αυτή είναι η ουσία του βασανιστηρίου: Μια ζωή χωρίς τιμή, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη. Μια ζωή όπου επικρατούν οι δειλοί. Θεέ μου! Πόσο βάρβαρη είναι η τιμωρία της συνείδησης…Θα υπερασπίζομαι τη δικαιοσύνη και την ισότητα, θα παλέψω την αδικία. Θα υποστηρίζω τον αδικημένο. Θα νιώθω τον πόνο των άλλων κι ας κοστίσει αυτό την ίδια μου τη ζωή. Όχι λοιπόν σε μια ζωή δίχως ισότητα!

Θα είμαι η πένα που εκτοξεύει μελάνι δικαιοσύνης ώστε να κερδίσει ο αδικημένος και να κατεδαφιστεί η αδικία.

Πού είναι αυτοί που λένε πως υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα; Μήπως είναι απλά λόγια και δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα; Ψάχνετε την απάντηση; Συγγνώμη, δεν υπάρχει απάντηση.

Αυτή δεν είναι όλη η ιστορία. Είναι ο πρόλογος (22 μέρες) χωρίς τροφή, δεν έχω άλλες αντοχές. Θέλω να σας μιλήσω για το ρατσισμό και την ηθική κάποιων. Να σας πω τι έγινε στην Αίγυπτο. Να σας μιλήσω για όλα…

(ολόκληρο το κείμενο βρίσκεται στην ιστοσελίδα της ομάδας Musaferat, musaferat.espivblogs.net)

Να σημειώσουμε οτι την Τρίτη στις 6 το απόγευμα πραγματοποιήθηκε και συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Πλατεία Δημοτικής Αγοράς.

 [--->]