Ο Ερντογάν έχει εξαπολύσει ένα αιματηρό πραξικόπημα κατά του ίδιου του λαού του

Η κουρδική πόλη Nusaybin μετά την επίθεση του τουρκικού στρατού

 

Μετά το αποτυχημένο βίαιο στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία κατά του  Ερντογάν το Σαββατοκύριακο, ο Τούρκος πρόεδρος απάντησε με τον ίδιο τρόπο: με το δικό του βίαιο πραξικόπημα εναντίον του τουρκικού λαού.

Στο όνομα της υπεράσπισης της δημοκρατίας από τους αρχικούς πραξικοπηματίες, ο Ερντογάν βάζει στόχο στην κυριολεξία δεκάδες χιλιάδες Τούρκους πολίτες. Και όχι μόνο τους πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά και τη μεγαλύτερη εθνοτική μειονότητα της Τουρκίας, τους Κούρδους.

Τώρα, με τον Πρόεδρο Ερντογάν να εκδικείται όλους τους εχθρούς του - όχι μόνο τους στρατιωτικούς που οργάνωσαν την πρόσφατη απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του- είναι κατανοητοί οι φόβοι ότι ο Οτσαλάν μπορεί να είναι ο επόμενος που θα υποστεί την οργή του «εκλεγμένου» τύραννου.

Συρία και Τουρκία  συνωμοτούν

Η χρήση του όρου «γενοκτονία» δεν είναι απλή ρητορική.

Εδώ και πάνω από ένα χρόνο, διεξάγονται ανεπίσημες συνομιλίες μεταξύ Τουρκίας και Συρίας για το το πώς, από κοινού, οι δύο κυβερνήσεις θα αποτρέψουν την κουρδική αυτονομία, όπως αυτή που εφαρμόζεται στην Rojava τα τελευταία χρόνια. Ετσι, δύο πρώην υψηλόβαθμοι Τούρκοι αξιωματικοί του στρατού,ο Dogu Perincek και ο Πτέραρχος Ismail Hakki Pekin, συναντήθηκαν με τον Πρόεδρο Άσαντ στη Δαμασκό το Φεβρουάριο του 2015.

Τον Ιανουάριο, τον Απρίλιο και το Μάιο του τρέχοντος έτους έγιναν άλλες τρεις  συνομιλίες στη Δαμασκό . Αυτό που συζητήθηκε ήταν η κουρδική αυτονομία και πώς θα τη συντρίψουν τόσο στη Συρία όσο και στην Τουρκία.

Ανεπίσημες συνομιλίες έγιναν και μεταξύ Τουρκίας και Κούρδων εθνικιστών που κυβερνούν στο Ιράκ. Ακολουθεί υποκλαπέν email, ευγενική προσφορά των Wikleaks, από το οποίο μαθαίνουμε ότι διεξήχθησαν συνομιλίες σε ανώτατο επίπεδο μεταξύ του Τούρκου υπουργού Εσωτερικών Μπεσίρ Αταλάι  και του πρόεδρου Μασούντ Bazarni, του επικεφαλής της περιφερειακής κυβέρνησης του Κουρδιστάν (KRG) στο Ιράκ, για το πώς θα μπορούσαν να κινηθούν από κοινού για να καταστρέψουν το PKK.

 

Τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεση μας δείχνουν ότι σήμερα είμαστε μάρτυρες ενός πραξικοπήματος μέσα σε ένα άλλο πραξικόπημα - από το οποίο θα βγουν οφελημένες  αυταρχικές δυνάμεις της περιοχής. Τα θεσμικά όργανα της τουρκικής δημοκρατίας, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, και η κουρδική μειονότητα κινδυνεύουν όσο ποτέ άλλοτε.

Η κατεστραμμένη πόλη Cizre  από τις δυνάμεις του τουρκικού στρατού

 [--->] 

https://twitter.com/wikileaks

Το «εθνικό κοινωνικό μέτωπο» του Κατρούγκαλου οδηγεί στο βάθεμα της κινεζοποίησης

Τη δημιουργία «εθνικού κοινωνικού μετώπου» από καπιταλιστές και εργάτες έθεσε ως στόχο ο… κομμουνιστής υπουργός Κατρούγκαλος, κάνοντας δηλώσεις μετά από σύσκεψη των «κοινωνικών εταίρων» που αναγκάστηκε να συγκαλέσει την περασμένη Τρίτη. Λέμε ότι αναγκάστηκε να τη συγκαλέσει, γιατί το έκανε εσπευσμένα, μετά από τη διαρροή σε κυριακάτικη εφημερίδα εγγράφου της τρόικας που περιγράφει τι έχουν βάλει στο τραπέζι οι δανειστές ενόψει της διαπραγμάτευσης του Σεπτέμβρη.

Κυριακή υπήρξε το δημοσίευμα, την ίδια μέρα εξέδωσε μια πανικόβλητη ανακοίνωση ο Κατρούγκαλος. Ο πανικός αποκαλύφθηκε από την πρώτη κιόλας παράγραφο: «Το κείμενο που δημοσιεύει σήμερα Κυριακάτικη Εφημερίδα δεν απευθύνεται προς την Κυβέρνηση. Πρόκειται για υπόμνημα των δανειστών προς την Επιτροπή Ειδικών». Επομένως, ο Κατρούγκαλος γνώριζε την ύπαρξη του κειμένου της τρόικας και το έκανε αβαβά. Και βέβαια, δεν έχει καμιά σημασία σε ποιον απευθύνεται το κείμενο της τρόικας. Σημασία έχει ότι υπάρχει ως τέτοιο.

Ο Κατρούγκαλος συνέχισε με το μεγάλο ψέμα που επαναλαμβάνει συνεχώς από τότε που άρχισε ξανά η φιλολογία για νέες μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά: «Η Κυβέρνηση πέτυχε στη συμφωνία του Ιουλίου να περιορίσει το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης στα εργασιακά σε τρία μόνο ζητήματα:

 ένα που θέσαμε εμείς, την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, με άλλα λόγια την ανατροπή της εργασιακής απορρύθμισης των τελευταίων χρόνων, και δύο πάγια αιτήματα του ΔΝΤ που απηχούν την ιδεοληπτική του προσήλωση στον πιο ακραίο νεοφιλελευθερισμό: τις ομαδικές απολύσεις και το συνδικαλιστικό νόμο. 

Τίποτα άλλο δεν θα δεχθούμε να μπει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης και ως προς όλα τα θέματα που θα συζητηθούν δεν θα δεχθούμε καμιά επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων, τίποτα ασύμβατο με το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο».

Παραθέτουμε για μια ακόμα φορά τι αναφέρει το τρίτο Μνημόνιο, για να φανεί το ψέμα του Κατρούγκαλου: 

«Επανεξέταση των θεσμών της αγοράς εργασίας. Εως τον Οκτώβριο του 2015 η κυβέρνηση θα δρομολογήσει διαδικασία διαβούλευσης με επικεφαλής μια ομάδα ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων με σκοπό την επανεξέταση ορισμένων υφιστάμενων πλαισίων της αγοράς εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των ομαδικών απολύσεων, της συλλογικής δράσης και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, λαμβανομένων υπόψη των βέλτιστων πρακτικών σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Περαιτέρω συμβολή στη διαδικασία διαβούλευσης που περιγράφεται ανωτέρω θα παρασχεθεί από διεθνείς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της ΔΟΕ. Η οργάνωση, οι όροι εντολής και τα χρονοδιαγράμματα θα συμφωνηθούν με τα θεσμικά όργανα.

 Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας επανεξέτασης, οι αρχές θα ευθυγραμμίσουν τα πλαίσια για τις ομαδικές απολύσεις, τη συλλογική δράση και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις με τις βέλτιστες πρακτικές στην ΕΕ. Δεν θα πραγματοποιηθεί καμία αλλαγή στο τρέχον πλαίσιο συλλογικών διαπραγματεύσεων πριν από την ολοκλήρωση της επανεξέτασης.

Οι αλλαγές στις πολιτικές για την αγορά εργασίας δεν θα πρέπει να συνεπάγονται την επιστροφή σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής, ασύμβατα με τους στόχους της προώθησης μιας βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης».

Το Μνημόνιο είναι σαφές. Δεν περιορίζει τις αλλαγές στα εργασιακά στα τρία συγκεκριμένα θέματα (ομαδικές απολύσεις, συνδικαλιστικός νόμος, συλλογικές διαπραγματεύσεις), αλλά λέει ότι αυτά θα συμπεριλαμβάνονται στις αλλαγές που θα γίνουν στο πλαίσιο που καθορίζει τις εργασιακές σχέσεις.

Ποιες θα είναι αυτές οι αλλαγές; Οπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς με μια απλή ανάγνωση, η διατύπωση είναι τόσο γενική ώστε να χωράει τα πάντα. Αυτό που λέει το Μνημόνιο είναι: θα κάνουμε αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, που θα περιλαμβάνουν υποχρεωτικά τις ομαδικές απολύσεις, το συνδικαλιστικό νόμο και το καθεστώς των συλλογικών διαπραγματεύσεων, συν οτιδήποτε άλλο χρειαστεί. Κρατήστε, λοιπόν, υπόψη το πρώτο ψέμα του Κατρούγκαλου.

Το δεύτερο ψέμα του Κατρούγκαλου είναι ότι στόχος της κυβέρνησης είναι δήθεν η «ανατροπή της εργασιακής απορρύθμισης των τελευταίων χρόνων». Το Μνημόνιο που έχουν υπογράψει και είναι νόμος του ελληνικού κράτους (Ν. 4336/2015) είναι σαφές: απαγορεύεται η επιστροφή στο παλαιότερο νομικό καθεστώς στις εργασιακές σχέσεις.

Γιατί ο Κατρούγκαλος ξεκινά με τα δύο αυτά χοντρά ψέματα; Για τον ίδιο λόγο που ακόμα και τώρα λέει ότι έφτιαξε ένα ασφαλιστικό σύστημα που δίνει σε όλο τον κόσμο μεγαλύτερες συντάξεις σε σχέση με το παρελθόν. Ξέρει πολύ καλά τι πρόκειται να γίνει και λέει ψέματα, καταπώς το συνηθίζουν οι συριζαίοι, για να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων. Δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε θα είναι η τελευταία. Οπως σάρωσαν την Κοινωνική Ασφάλιση, έτσι θα σαρώσουν ό,τι απέμεινε στις εργασιακές σχέσεις, βαθαίνοντας παραπέρα την κινεζοποίηση.

Βαθύτερη κινεζοποίηση

Το υπόμνημα των ιμπεριαλιστών δανειστών ξαναβάζει στο τραπέζι τον κατώτατο μισθό, ο οποίος έχει ήδη συρρικνωθεί με την περιβόητη 6η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου του 2012 στα 586 ευρώ για εργαζόμενους ηλικίας άνω των 25 ετών και στα 511 ευρώ για εργαζόμενους μέχρι 25 ετών. Η τρόικα θεωρεί ότι ο κατώτατος μισθός παραμένει ψηλότερος σε σχέση με χώρες ανταγωνίστριες της Ελλάδας, παρά τη μείωση που υπέστη το 2012 και το πάγωμα των τριετιών.

Ποιες είναι οι χώρες που θεωρούνται ανταγωνίστριες και με τις οποίες πρέπει να συγκρίνονται οι εργατικοί μισθοί στην Ελλάδα; Αυτό έχει ξεκαθαριστεί από το πρώτο Μνημόνιο. Είναι οι χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (βαλκανικές). 

Μια πρόχειρη ματιά να ρίξει κανείς στην ιστοσελίδα της Eurostat θα διαπιστώσει ότι σε σχέση με τον κατώτατο μισθό διακρίνει τρεις ομάδες χωρών. 

Η πρώτη ομάδα περιλαμβάνει χώρες των οποίων οι κατώτατοι μισθοί ήταν χαμηλότεροι από 500 ευρώ το μήνα: αποτελείται από τέσσερις υποψήφιες χώρες (Αλβανία, Μαυροβούνιο, πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και Σερβία) και δέκα κράτη μέλη της ΕΕ (Βουλγαρία, Ρουμανία, Λιθουανία, Ουγγαρία,Τσεχική Δημοκρατία, Λετονία, Σλοβακία, Κροατία, Εσθονία και Πολωνία).

Η δεύτερη ομάδα περιλαμβάνει πέντε κράτη μέλη της ΕΕ (Πορτογαλία, Ελλάδα, Μάλτα, Ισπανία και Σλοβενία) και την Τουρκία, καθεμία με ενδιάμεσο επίπεδο κατώτατων μισθών, από 500 έως 1.000 ευρώ. Οπως σημειώνεται, και στα πέντε εν λόγω κράτη μέλη ο ελάχιστος μισθός ήταν στην πράξη χαμηλότερος από 800 ευρώ το μήνα.

Η τρίτη και τελευταία ομάδα περιλαμβάνει επτά κράτη μέλη της ΕΕ (Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Κάτω Χώρες, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία και Λουξεμβούργο) όπου οι εθνικοί κατώτατοι μισθοί είναι ίσοι με ή ανώτεροι από 1 000 ευρώ μηνιαίως (http://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php/Minimum_wage_statistics/el#).

Με βάση, λοιπόν, το διακηρυγμένο ήδη από το πρώτο Μνημόνιο στόχο, η Ελλάδα είναι ανταγωνίστρια με την πρώτη κατηγορία χωρών και επομένως ο κατώτατος μισθός πρέπει να κατέβει κάτω από τα 500 ευρώ. Η τρόικα δε ζητάει κάτι καινοφανές ή κάτι παράλογο (από τη σκοπιά του κεφαλαίου). Ζητάει το βάθεμα της κινεζοποίησης, σύμφωνα με τη στρατηγική που καθορίστηκε στα μέσα του 2010, όταν υπογράφηκε το πρώτο Μνημόνιο. Η στρατηγική λέει ότι ο κατώτατος μισθός πρέπει να πάει σε επίπεδα Ρουμανίας, Βουλγαρίας κτλ. Εκαναν το πρώτο μεγάλο «ντου» με την 6η ΠΥΣ του 2012. Τώρα ετοιμάζονται για το δεύτερο μεγάλο «ντου».

Τι θα απαιτήσουν να γίνει; Τεχνικά, για να μειωθεί παραπέρα ο κατώτατος μισθός, θα ζητήσουν την κατάργηση των τριετιών και την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού (επιδόματα δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και Αδειας). Δεν είναι απαραίτητο να ρίξουν κατευθείαν τον κατώτατο μισθό κάτω από τα 500 ευρώ. Μπορούν να πάνε και πάλι σταδιακά. Θα μπορούσαν να τον ρίξουν στα 550 ευρώ, χωρίς τριετίες, δώρα και επιδόματα. Αυτό θα ήταν ένα σημαντικό βήμα προς όφελος του κεφαλαίου. Σε επόμενη φάση, θα μπορούσαν να ρίξουν τον κατώτατο μισθό ακόμα παρακάτω, συνδυάζοντας π.χ. την παραπέρα πτώση με τη δημιουργία ειδικών οικονομικών ζωνών για επενδύσεις του ξένου κεφαλαίου.

Για να μην πιστεύει κανείς τα ψέματα του αδίστακτου Κατρούγκαλου, παραθέτουμε και πάλι τη δήλωση του μοναδικού Ελληνα που συμμετέχει στην Επιτροπή Ειδικών (κανένας άλλος δε δέχτηκε να πάρει μέρος, για να μη χρεωθεί τα αντεργατικά τερατουργήματα που ετοιμάζονται). 

Δήλωσε ο Ιωάννης Κουκιάδης σε τηλεοπτικό σταθμό: «Αυτό με τις τριετίες δεν είναι άμεσο αντικείμενο της Επιτροπής, το λέει ο νόμος. Ο νόμος λέει ότι από το 2017 θα πρέπει να υπάρξει ένας ενιαίος μισθός, χωρίς να προβλέπονται οι τριετίες, αλλά δεν είναι δικό μας θέμα. Τώρα τι θα γίνει και αν θα αλλάξει ή όχι είναι άλλο θέμα. Για τη διάψευση του υπουργείου Εργασίας; Δεν το ξέρω. Εγώ δεν μπορώ να ασχοληθώ με το τι λέει το υπουργείο Εργασίας. Εμείς είμαστε μια Επιτροπή που θα εξετάσουμε με τη δική μας σκοπιά. Αρα περιμένετε να δούμε πώς θα εξελιχθεί το θέμα. Δεν έχω κάποια απάντηση να δώσω».

Επειδή ο Κατρούγκαλος επαναλαμβάνει συνεχώς ότι στόχος της συγκυβέρνησης των Τσιπροκαμμένων είναι να επαναφέρει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις σε όλα τα επίπεδα (και για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας), θυμίζουμε απλά ότι οι βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές, στις οποίες αναφέρεται το τρίτο Μνημόνιο, προβλέπουν τον καθορισμό του κατώτατου μισθού από το κράτος, με συμβουλευτικό το ρόλο των περιβόητων «κοινωνικών εταίρων». Αυτό ακριβώς είπε και ο Κουκιάδης, αναφερόμενος στο νόμο 4172/2013.

Το άρθρο 103 αυτού του πολυνομοσχέδιου-σκούπα προβλέπει ότι ο κατώτατος μισθός και το κατώτατο ημερομίσθιο ορίζονται με νόμο (όχι με την ΕΓΣΣΕ), αφού η κυβέρνηση «διαβουλευτεί» με τη ΓΣΕΕ και τις εργοδοτικές οργανώσεις. Προβλέπει, ακόμα, ότι «η νέα διαδικασία − μηχανισμός διαμόρφωσης νομοθετικώς καθορισμένου νόμιμου κατώτατου μισθού και κατώτατου ημερομισθίου για τους εργαζόμενους ιδιωτικού δικαίου όλης της χώρας τίθεται σε ισχύ μετά τα προγράμματα Δημοσιονομικής Προσαρμογής, δηλαδή όχι πριν από την 1.1.2017».

Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα κληθεί να καθορίσει με νόμο τον κατώτατο μισθό και το επίπεδό του θα καθοριστεί σε συνεργασία με την τρόικα. Με ποια κριτήρια; Τα προβλέπει και αυτά ο νόμος: «Το ύψος του νομοθετημένου κατώτατου μισθού και νομοθετημένου ημερομισθίου θα πρέπει να καθορίζεται λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές της για ανάπτυξη από την άποψη της παραγωγικότητας, των τιμών, και της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης, του ποσοστού της ανεργίας, των εισοδημάτων και μισθών». Δε χρειάζεται να εξηγήσουμε τι σημαίνουν στην πράξη αυτά τα κριτήρια. Εχουν πείρα οι εργαζόμενοι.

Η τρόικα στο έγγραφό της προτείνει επίσης «ευελιξία μισθών» (wage flexibility) και συλλογικές συμβάσεις μόνο σε επίπεδο επιχείρησης. Αρα, κατάργηση των κλαδικών και των ομοιοεπαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Βάση για όλους τους μισθούς θα είναι ο κατώτατος, που θα καθορίζεται από το κράτος, και από εκεί και πέρα αφήνεται στις επιχειρήσεις να ρυθμίζουν «ευέλικτα» τα ύψη πάνω από τον κατώτατο, ανάλογα με τις ανάγκες τους.

Υποταγμένοι ή εξεγερμένοι;

Αυτό είναι το σχέδιο της τρόικας και δεν είναι προϊόν ιδεοληψίας των στελεχών του ΔΝΤ, όπως λέει ο Κατρούγκαλος, αλλά είναι ένα απολύτως λογικό (από τη σκοπιά του κεφαλαίου) σχέδιο παραπέρα συμπίεσης της τιμής της εργατικής δύναμης. Και ερχόμαστε στο τελευταίο και πιο ουσιαστικό σημείο. Υπάρχει περίπτωση «εθνικού κοινωνικού μετώπου» καπιταλιστών και εργατών, που θα υψώσει τείχος απέναντι στην τρόικα, όπως λέει ο Κατρούγκαλος;

Για ποιο λόγο προτείνει αυτά τα αντεργατικά μέτρα η τρόικα, που όπως είδαμε εντάσσονται σε μια στρατηγική κινεζοποίησης διακηρυγμένη από το 2010; Είναι αποτέλεσμα της «ιδεοληπτικής προσήλωσης του ΔΝΤ στον πιο ακραίο νεοφιλελευθερισμό», όπως λέει ο Κατρούγκαλος; Ψυχικά ασθενείς είναι οι τροϊκανοί ή στυγνοί τεχνοκράτες στην υπηρεσία του κεφαλαίου; Είναι μήπως η πρώτη φορά που οι έλληνες καπιταλιστές κρύβονται πίσω από την τρόικα για πολιτικούς λόγους, ενώ στο παρασκήνιο βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή με την τρόικα, από την οποία ζητούν να προωθήσει τα συμφέροντά τους;

Το «εθνικό κοινωνικό μέτωπο» του Κατρούγκαλου δεν πρέπει να το δούμε μόνο υπό το πρίσμα της ταξικής συνεργασίας. Πρέπει να το δούμε και υπό το ειδικό πρίσμα του ευνουχισμού της εργατικής τάξης σε μια περίοδο που θα διακυβευτούν και πάλι άμεσα εργατικά συμφέροντα και θα επιχειρηθεί να βαθύνει βίαια η κινεζοποίηση. Οι επιλογές είναι δύο για την εργατική τάξη: ή θα συρθεί υποταγμένη στο «εθνικό κοινωνικό μέτωπο» του Κατρούγκαλου, για να πει στο τέλος «δυστυχώς χάσαμε και πρέπει να συμβιβαστούμε», με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ή θα εξεγερθεί διεκδικώντας το δίκιο της.

 [--->]

Ελα, καμάρι μου...

 
Διαλόγους του Παναγιώτη Βλαστού με τον Χρήστο Καλογρίτσα, που έχει καταθέσει αίτηση για τηλεοπτική άδεια, δημοσιεύει το Βήμα, συνεχίζοντας τον πόλεμο των καναλαρχών για τον υπό εξέλιξη διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες.

Το Βήμα δημοσιεύει τηλεφωνική επικοινωνία, από τον Μάιο του 2009, που καταγράφηκε από τον υπερκοριό της ΕΥΠ, μεταξύ του Χρήστου Καλογρίτσα, εκδότη και ιδιοκτήτη κατασκευαστικής εταιρείας, και του βαρυποινίτη Παναγιώτη Βλαστού. Ήταν η περίοδος, όπως γράφει η εφημερίδα, που ο Παναγιώτης Βλαστός είχε προχωρήσει στην απαγωγή - στις αρχές του 2009 - του επιχειρηματία Περικλή Παναγόπουλου.

Ο Παναγιώτης Βλαστός είχε χρησιμοποιήσει τότε την εταιρεία του εργολάβου Γιώργου Τρομπούκη για να ξεπλύνει μέρος από τα 30 εκατομμύρια των χρημάτων που δόθηκαν για την απελευθέρωση του επιχειρηματία. Όπως γράφει το Βήμα, τα χρήματα φέρεται να τα είχε μεταφέρει στα γραφεία του Τρομπούκη σε μαύρες σακούλες. 
Ο Τρομπούκης, που φέρεται να έχει φιλικές σχέσεις με τον Χρήστο Καλογρίτσα, είχε έρθει σε επαφή με τους απαγωγείς μέσω άλλων κακοποιών που ήταν κουμπάροι του.

Η εφημερίδα αναφέρει ακόμη πως το όνομα του Χρήστου Καλογρίτσα μνημονεύεται και στην πρόσφατη υπόθεση με τους δημοσιογράφους εκβιαστές. 

Ο Παναγιώτης Μουσσάς, εκ των πρωταγωνιστών της υπόθεσης, σε συνομιλία του αναφέρει πως «εγώ ανήκω στην οικογένεια Καλογρίτσα», χρησιμοποιώντας το όνομα του επιχειρηματία ως «δείγμα της ισχύος του», γράφει το Βήμα.

Η απαγωγή Παναγόπουλου είχε σημειωθεί το πρωί της 12ης Ιανουαρίου 2009 στο Καβούρι. Ο εφοπλιστής αφέθηκε ελεύθερος έπειτα από 13 ημέρες, ύστερα από καταβολή λύτρων-ρεκόρ για τα ελληνικά εγκληματολογικά χρονικά. Το καλοκαίρι του 2009 η Ασφάλεια Αττικής εξιχνίασε την υπόθεση - όπως και άλλες εγκληματικές ενέργειες - και προχώρησε στην άσκηση διώξεων εναντίον 18 ποινικών, μεταξύ των οποίων και ο Παναγιώτης Βλαστός, στον οποίο αποδόθηκε ο ρόλος του «εγκεφάλου» της οργάνωσης.

Ο Παναγιώτης Βλαστός καταδικάστηκε το 2012 για την απαγωγή Παναγόπουλου και για άλλες ενέργειες σε δύο φορές ισόβια και επιπλέον ποινή 66 ετών και 12 μηνών και ο Γιώργος Τρομπούκης σε 15 χρόνια φυλάκιση. Η δίκη σε δεύτερο βαθμό είναι σε εξέλιξη.

Ακολουθεί συνομιλία της 27ης Μαΐου του 2009. Αρχικά συνομιλούν ο Τρομπούκης και ο Βλαστός, ωστόσο στη συνέχεια συμμετέχει και ο Χρήστος Καλογρίτσας.

ΒΛΑΣΤΟΣ: Πού είσαι, γιγαντάκια μου;
ΤΡΟΜΠΟΥΚΗΣ: Ελα, αδερφέ μου, είμαι με τον πατέρα μας.
ΒΛΑΣΤΟΣ: Ναι, ναι, ναι...
ΤΡΟΜΠΟΥΚΗΣ: Πάρ' τον να σου πει μια καλησπέρα.
ΒΛΑΣΤΟΣ: Δώσ' μου, δώσ' μου τον....
Ο Τρομπούκης ακούγεται να δίνει το τηλέφωνο στον κ. Καλογρίτσα για να μιλήσει με τον Βλαστό.
ΚΑΛΟΓΡΙΤΣΑΣ: Ελα, καμάρι μου...
ΒΛΑΣΤΟΣ: Καλησπέρα, τι κάνουμε; Καλά είμαστε; Καλά;
ΚΑΛΟΓΡΙΤΣΑΣ: Είμαι καλά, εδώ έχω τον μικρό και με κρατάει έτσι, ας πούμε, για να μην πάθω και τίποτα, μην πάθουμε και κάνα έμφραγμα, τώρα έχω και γεράματα εγώ.
ΒΛΑΣΤΟΣ: Μια χαρά.
ΚΑΛΟΓΡΙΤΣΑΣ: Και σε περιμένω, και σε περιμένω...
ΒΛΑΣΤΟΣ: Μια χαρά...
ΚΑΛΟΓΡΙΤΣΑΣ: Να βγεις έξω, να σε δούμε, να σε συναντήσουμε, εντάξει;
ΒΛΑΣΤΟΣ: Κι εγώ, κι εγώ να ξέρεις, θα τα πούμε, και ότι είσαι φίλος του φίλου μου, να ξέρεις... (σ.σ.: ακατάληπτο) πατέρας... (σ.σ.: ακατάληπτο).
ΚΑΛΟΓΡΙΤΣΑΣ: Σ' αγαπάω πολύ, σ' αγαπάω πολύ...
ΒΛΑΣΤΟΣ: Κι εγώ σ' αγαπάω πολύ...
ΚΑΛΟΓΡΙΤΣΑΣ: Σ' αγαπάω πολύ...
ΒΛΑΣΤΟΣ: Να 'σαι σίγουρος, εντάξει;
ΚΑΛΟΓΡΙΤΣΑΣ: Και να ξέρεις ότι ξέρω για σένα από την πρώτη μέρα που ακούστηκε το όνομά σου.
ΒΛΑΣΤΟΣ: Ναι, ε;
ΚΑΛΟΓΡΙΤΣΑΣ: Από τότε σε ξέρω και σε παρακολουθώ.
ΒΛΑΣΤΟΣ: Εντάξει.
ΚΑΛΟΓΡΙΤΣΑΣ: Γιατί είμαι περήφανος μ' αυτά, εντάξει;
ΒΛΑΣΤΟΣ: Ευχαριστώ πολύ, έτσι; Σ' ευχαριστώ...
ΚΑΛΟΓΡΙΤΣΑΣ: Να 'σαι καλά, σ' αγαπώ. Εμείς εδώ θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, εντάξει;
ΒΛΑΣΤΟΣ: Ευχαριστώ πολύ, να 'σαι καλά.
ΚΑΛΟΓΡΙΤΣΑΣ: Σ' αγαπώ πολύ, να 'σαι καλά.
ΒΛΑΣΤΟΣ: Σας ευχαριστώ, κι εγώ...
ΚΑΛΟΓΡΙΤΣΑΣ: Αντε, καμάρι μου, να 'σαι καλά, γεια σου, γεια.
ΒΛΑΣΤΟΣ: Γεια.
Είχαν προηγηθεί άλλες συνομιλίες όπου ο Γ. Τρομπούκης «διαφήμιζε» στον Παναγιώτη Βλαστό την παρεμβατική δυνατότητα αλλά και τον θαυμασμό που τρέφει γι' αυτόν ο κ. Καλογρίτσας. Φτάνοντας σε προφανείς υπερβολές. Η συνομιλία της 27ης Απριλίου 2009, που είχε προηγηθεί της ανωτέρω, έχει ως εξής:
ΤΡΟΜΠΟΥΚΗΣ: Να σου πω, ο ΚΑΛΟ... σε γουστάρει, πεθαίνει.
ΒΛΑΣΤΟΣ: Σώπα, ρε. Ποιος είναι αυτός;
ΤΡΟΜΠΟΥΚΗΣ: Ναι, ρε, ναι. Σε γουστάρει, σε γουστάρει.
ΒΛΑΣΤΟΣ: Ο δικός σου; Ο δικός σου;
ΤΡΟΜΠΟΥΚΗΣ: Ναι, ο ΚΑΛΟΣ, ναι.  Θα κάνω ό,τι μπορώ...

Παράλληλα, στο διαβιβαστικό έγγραφο της ΕΛ.ΑΣ. υπάρχουν και άλλες ενδεικτικές αναφορές στο όνομα του Χρήστου Καλογρίτσα.

 Σχετικό κείμενο αφορά τηλεφωνική επικοινωνία στις 23 Ιουνίου 2009 του Παναγιώτη Βλαστού με μια δικηγόρο. Εκεί όπως μνημονεύεται «συζητάνε για τον κ. Καλογρίτσα και η δικηγόρος λέει στον Βλαστό ότι από το ραντεβού που είχε μαζί του κατάλαβε ότι θα τον βοηθήσει γιατί τον θέλει έξω από τη φυλακή για να του κάνει δουλειές».

Όμως στο ίδιο έγγραφο υπάρχει και άλλη αναφορά σε συνομιλία Καλογρίτσα - Βλαστού που φέρεται να πραγματοποιείται στις 16 Ιουνίου 2009. Οπως σημειώνεται στο εν λόγω υπηρεσιακό κείμενο «ο Τρομπούκης παίρνει τηλέφωνο τον Βλαστό και του δίνει να μιλήσει με τον Καλογρίτσα.

Ο Καλογρίτσας διαβεβαιώνει τον Βλαστό ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να τον βοηθήσει, όπως π.χ. να παρέμβει στην 5η ανακρίτρια ή να καταθέσει αν χρειαστεί ως μάρτυρας. Θα συνεννοηθεί για τις ενέργειες που θα κάνει με τη δικηγόρο και θα προγραμματίσει με τον Τρομπούκη μια επίσκεψη στις φυλακές για να τα συζητήσουν από κοντά».

 [--->] 



 Μεταξύ άλλων (επιχειρήσεων) ο Χ. Καλογρίτσας έχει και GPO

Είναι αξιοπερίεργο ότι το ΝΑΤΟ δεν έσπευσε σε βοήθεια της κυβέρνησης Ερντογκάν

Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ δεν έσπευσε να βοηθήσει την κυβέρνηση Ερντογκάν.
Αποτελεί έκπληξη ότι η αντίδραση των χωρών του ΝΑΤΟ στην απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία ήταν τόσο μικρή, σχολιάζει ο Afshin Rattansi, συνεργάτης του διεθνούς τηλεοπτικού δικτύου RT. Προσθέτοντας ότι πριν  μερικά χρόνια θα έσπευδαν σε βοήθεια ενός συμμάχου τους. Μήπως κάποιος στις ΗΠΑ περίμενε αυτό που έγινε; Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών στην Τουρκία και στον κόσμο είναι εξαιρετικά περίπλοκες. Και μια πηγή μεγάλης αστάθειας στην Τουρκία είναι και η σκληρή οικονομική πολιτική του Ερντογάν, που κυριαρχείται από τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών σε βάρος των εκατομμυρίων των Τούρκων εργαζομένων.

RT: Το πραξικόπημα ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Ερντογάν να στριμώξει τους υποτιθέμενους εχθρούς του στο εσωτερικό του στρατεύματος. Που θα μπορούσαν να οδηγήσουν όλα αυτά;

Afshin Rattansi: Η κατάσταση είναι πολύ ανησυχητική. Η ενδεχόμενη επαναφορά της θανατικής ποινής και οι χιλιάδες συλλήψεις. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η CIA υποστήριξε ένα πραξικόπημα το 1980, πριν από 36 χρόνια - και συνελήφθησαν μισό εκατομμύριο άνθρωποι. Δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα αν και αυτή τη φορά θα έχουμε παρόμοιους αριθμούς. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Πρωθυπουργός κατηγόρησε τόσο γρήγορα το κίνημα Γκιουλέν. 

Τι είναι αυτό το κίνημα; Πρόκειται για το κίνημα ενός ιερωμένου που ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι ένα κίνημα που όπως είναι γνωστό χρηματοδοτεί την προεκλογική εκστρατεία της Χίλαρι Κλίντον. Σίγουρα θα υπάρχουν πολλοί στην Άγκυρα που δεν είναι υπέρ της προεδρίας Κλίντον, αφού βλέπουμε πολλούς υποστηρικτές του κινήματος να συλλαμβάνονται ακριβώς τώρα. Αυτά είναι σημάδια που δείχνουν πόσο πολύπλοκα είναι τα γεγονότα των τελευταίων 12 ωρών.



RT: Ποιες βλέπετε να είναι οι επιπτώσεις στις σχέσεις με την ΕΕ; Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα θέσει υπό συζήτηση τώρα την ένταξη μιας χώρας που εξετάζει το ενδεχόμενο να επαναφέρει τη θανατική ποινή;

AR: Όπως ακούσαμε να λένε στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το δημοψήφισμα, στο βρετανικό λαό επαναλάμβαναν συνεχώς ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ - και αυτό πριν από το δημοψήφισμα. Οπότε, η Βρετανία δεν έχει πραγματικά κανένα λόγο σήμερα επί του θέματος αυτού. Αλλά είναι εύλογο ότι, στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες ώρες έχει ζωτική σημασία η αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ. Η Τουρκία είναι μια χώρα του ΝΑΤΟ και αν κάτι τέτοιο συνέβαινε πριν λίγα χρόνια,  θα ήταν φυσικό να περιμένουμε από τα μέλη του ΝΑΤΟ να σπεύσουν υπέρ της κυβέρνησης Ερντογάν, ο οποίος εξελέγη το Νοέμβριο. Αλλά αυτή τη φορά τι είδαμε να συμβαίνει; Τίποτα.

Επίσης είναι εκπληκτικό ότι ο John Kerry έμενε στη Μόσχα περιμένοντας να εκτιμήσει την κατάσταση, και δεν πρόσφερε καμία άμεση υποστήριξη σε μια χώρα κλειδί για το ΝΑΤΟ, όπως θεωρείται, στα πλαίσια της παγκόσμιας ασφάλειας - μια χώρα αποφασιστικής σημασίας για την κυριαρχία τους στη Μέση Ανατολή.
 Αλλά ο λόγος που η Τουρκία θα αργήσει να ενταχθεί στην ΕΕ είναι οι απότομές αλλαγές πλεύσεις του Ερντογάν. Από ήρωας του αραβικού κόσμου,μέσα σε μια νύχτα, όταν υπερασπιζόταν τους Παλαιστίνιους, σε de facto υποστηριχτή, ξαφνικά - μαζί με τη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες - της ανατροπής της κοσμικής κυβέρνησης της Συρίας και του Ισλαμικού Κράτους και των ομάδων που συνδέονται με την Αλ-Κάιντα.

RT: Όπως είπατε, η Τουρκία είναι σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή. Αλλά σήμερα λέει ότι δεν θέλει να είναι σύμμαχος μιας χώρας που υποτίθεται ότι προστατεύει τον εχθρό της,τον Φετουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος αρνήθηκε ότι συμμετείχε σ’ αυτή τη σκευωρία. Ο Γκιουλέν ζει αυτοεξόριστος στην Αμερική. Η Άγκυρα μπορεί να αντέξει μια τόσο επιθετική ρητορική εναντίον της Ουάσιγκτον;

AR: Ολοι γνωρίζουμε πολύ καλά σε αυτή τη χώρα (το Ηνωμένο Βασίλειο) ότι η μία μυστική υπηρεσία δεν ξέρει τι κάνει η άλλη – αναφέρομαι στην MI5 και στην MI6. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, ενώ ο Ερντογάν υποστήριζε την αγγλο-αμερικανική πολιτική με στόχο την αποσταθεροποίηση της Συρίας, τις τελευταίες ημέρες, και πιστεύω ότι πολλοί αναλυτές και παρατηρητές θα το έχουν προσέξει, είχαμε μια ξαφνική επαναπροσέγγιση με τη Ρωσία - μετά την κατάρριψη ενός ρωσικού αεροπλάνου από την Τουρκία οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών είχαν παγώσει - αλλά ακριβώς αυτές τις μέρες, μια ξαφνική επαναπροσέγγιση. Επαναπροσέγγιση είχαμε και με την Κίνα και, στη συνέχεια, τις αποκαλύψεις για μυστικές επαφές με τον ίδιο τον Πρόεδρο Άσαντ - τον άνθρωπο που η Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να ανατρέψουν εδώ και πέντε ή έξι χρόνια. Είναι τυχαίο ότι ξαφνικά έχουμε ένα πραξικόπημα: ίσως να υπάρχουν δυνάμεις στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών που το περίμεναν.
 

Είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει μια μεγάλη αστάθεια στην Τουρκία. Δεν είναι μόνο η εξωτερική πολιτική του Ερντογάν, αλλά και οι σκληρές οικονομικές πολιτικές του. Αλλά ας μη το ξεχνάμε: από το πραξικόπημα της CIA το 1980, οι οικονομικές πολιτικές της Τουρκίας προσδιορίστηκαν από τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, μεγάλες και ισχυρές δυνάμεις, σε βάρος των εκατομμυρίων Τούρκων εργαζομένων.



RT: Ο Ερντογάν είναι σε θέση να αναλάβει τον πλήρη έλεγχο όλων των στρατιωτικών δυνάμεων στη χώρα; Υπάρχει μια τεράστια δυσαρέσκεια στο στρατό;

AR: Στις χώρες του ΝΑΤΟ - ακριβώς όπως στη Βρετανία, και στην Τουρκία - ο στρατός σε τελευταία ανάλυση δεν ελέγχεται από κυρίαρχες κυβερνήσεις – αλλά στην ηγεσία του ΝΑΤΟ, η οποία και δίνει λογαριασμό στην Ουάσιγκτον για τα πεπραγμένα των στρατιωτικών δυνάμεων, και αυτός είναι ο λόγος που σε μια πρώτη φάση όταν έφταναν οι πρώτες ειδήσεις ​​για την απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος, αναρωτηθήκαμε αμέσως για τη σχέση αυτών των στρατιωτικών δυνάμεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες, και ίσως αυτό να υπονοεί ο Πρόεδρος Ερντογάν  όταν αναφέρεται για το μέλλον των σχέσεων μεταξύ Άγκυρας και Ουάσινγκτον.

Ο Afshin Rattansi είναι δημοσιογράφος,και συνεργάτης του δικτύου RT. Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του καριέρα στη Guardian του Λονδίνου στα τέλη της δεκαετίας του '80 ως ένας από τους νεότερους συντάκτες της εφημερίδας. Συνέχισε να εργάζεται για το βρετανικό κανάλι Channel 4, το BBC, το Al Jazeera,το CNN International και στην τηλεόραση του Bloomberg και σε πολλά άλλα μέσα ενημέρωσης. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα New Statesman,στο Counterpunch και αλλού. 

[--->]