Το «εθνικό κοινωνικό μέτωπο» του Κατρούγκαλου οδηγεί στο βάθεμα της κινεζοποίησης

Τη δημιουργία «εθνικού κοινωνικού μετώπου» από καπιταλιστές και εργάτες έθεσε ως στόχο ο… κομμουνιστής υπουργός Κατρούγκαλος, κάνοντας δηλώσεις μετά από σύσκεψη των «κοινωνικών εταίρων» που αναγκάστηκε να συγκαλέσει την περασμένη Τρίτη. Λέμε ότι αναγκάστηκε να τη συγκαλέσει, γιατί το έκανε εσπευσμένα, μετά από τη διαρροή σε κυριακάτικη εφημερίδα εγγράφου της τρόικας που περιγράφει τι έχουν βάλει στο τραπέζι οι δανειστές ενόψει της διαπραγμάτευσης του Σεπτέμβρη.

Κυριακή υπήρξε το δημοσίευμα, την ίδια μέρα εξέδωσε μια πανικόβλητη ανακοίνωση ο Κατρούγκαλος. Ο πανικός αποκαλύφθηκε από την πρώτη κιόλας παράγραφο: «Το κείμενο που δημοσιεύει σήμερα Κυριακάτικη Εφημερίδα δεν απευθύνεται προς την Κυβέρνηση. Πρόκειται για υπόμνημα των δανειστών προς την Επιτροπή Ειδικών». Επομένως, ο Κατρούγκαλος γνώριζε την ύπαρξη του κειμένου της τρόικας και το έκανε αβαβά. Και βέβαια, δεν έχει καμιά σημασία σε ποιον απευθύνεται το κείμενο της τρόικας. Σημασία έχει ότι υπάρχει ως τέτοιο.

Ο Κατρούγκαλος συνέχισε με το μεγάλο ψέμα που επαναλαμβάνει συνεχώς από τότε που άρχισε ξανά η φιλολογία για νέες μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά: «Η Κυβέρνηση πέτυχε στη συμφωνία του Ιουλίου να περιορίσει το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης στα εργασιακά σε τρία μόνο ζητήματα:

 ένα που θέσαμε εμείς, την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, με άλλα λόγια την ανατροπή της εργασιακής απορρύθμισης των τελευταίων χρόνων, και δύο πάγια αιτήματα του ΔΝΤ που απηχούν την ιδεοληπτική του προσήλωση στον πιο ακραίο νεοφιλελευθερισμό: τις ομαδικές απολύσεις και το συνδικαλιστικό νόμο. 

Τίποτα άλλο δεν θα δεχθούμε να μπει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης και ως προς όλα τα θέματα που θα συζητηθούν δεν θα δεχθούμε καμιά επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων, τίποτα ασύμβατο με το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο».

Παραθέτουμε για μια ακόμα φορά τι αναφέρει το τρίτο Μνημόνιο, για να φανεί το ψέμα του Κατρούγκαλου: 

«Επανεξέταση των θεσμών της αγοράς εργασίας. Εως τον Οκτώβριο του 2015 η κυβέρνηση θα δρομολογήσει διαδικασία διαβούλευσης με επικεφαλής μια ομάδα ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων με σκοπό την επανεξέταση ορισμένων υφιστάμενων πλαισίων της αγοράς εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των ομαδικών απολύσεων, της συλλογικής δράσης και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, λαμβανομένων υπόψη των βέλτιστων πρακτικών σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Περαιτέρω συμβολή στη διαδικασία διαβούλευσης που περιγράφεται ανωτέρω θα παρασχεθεί από διεθνείς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της ΔΟΕ. Η οργάνωση, οι όροι εντολής και τα χρονοδιαγράμματα θα συμφωνηθούν με τα θεσμικά όργανα.

 Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας επανεξέτασης, οι αρχές θα ευθυγραμμίσουν τα πλαίσια για τις ομαδικές απολύσεις, τη συλλογική δράση και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις με τις βέλτιστες πρακτικές στην ΕΕ. Δεν θα πραγματοποιηθεί καμία αλλαγή στο τρέχον πλαίσιο συλλογικών διαπραγματεύσεων πριν από την ολοκλήρωση της επανεξέτασης.

Οι αλλαγές στις πολιτικές για την αγορά εργασίας δεν θα πρέπει να συνεπάγονται την επιστροφή σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής, ασύμβατα με τους στόχους της προώθησης μιας βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης».

Το Μνημόνιο είναι σαφές. Δεν περιορίζει τις αλλαγές στα εργασιακά στα τρία συγκεκριμένα θέματα (ομαδικές απολύσεις, συνδικαλιστικός νόμος, συλλογικές διαπραγματεύσεις), αλλά λέει ότι αυτά θα συμπεριλαμβάνονται στις αλλαγές που θα γίνουν στο πλαίσιο που καθορίζει τις εργασιακές σχέσεις.

Ποιες θα είναι αυτές οι αλλαγές; Οπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς με μια απλή ανάγνωση, η διατύπωση είναι τόσο γενική ώστε να χωράει τα πάντα. Αυτό που λέει το Μνημόνιο είναι: θα κάνουμε αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, που θα περιλαμβάνουν υποχρεωτικά τις ομαδικές απολύσεις, το συνδικαλιστικό νόμο και το καθεστώς των συλλογικών διαπραγματεύσεων, συν οτιδήποτε άλλο χρειαστεί. Κρατήστε, λοιπόν, υπόψη το πρώτο ψέμα του Κατρούγκαλου.

Το δεύτερο ψέμα του Κατρούγκαλου είναι ότι στόχος της κυβέρνησης είναι δήθεν η «ανατροπή της εργασιακής απορρύθμισης των τελευταίων χρόνων». Το Μνημόνιο που έχουν υπογράψει και είναι νόμος του ελληνικού κράτους (Ν. 4336/2015) είναι σαφές: απαγορεύεται η επιστροφή στο παλαιότερο νομικό καθεστώς στις εργασιακές σχέσεις.

Γιατί ο Κατρούγκαλος ξεκινά με τα δύο αυτά χοντρά ψέματα; Για τον ίδιο λόγο που ακόμα και τώρα λέει ότι έφτιαξε ένα ασφαλιστικό σύστημα που δίνει σε όλο τον κόσμο μεγαλύτερες συντάξεις σε σχέση με το παρελθόν. Ξέρει πολύ καλά τι πρόκειται να γίνει και λέει ψέματα, καταπώς το συνηθίζουν οι συριζαίοι, για να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων. Δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε θα είναι η τελευταία. Οπως σάρωσαν την Κοινωνική Ασφάλιση, έτσι θα σαρώσουν ό,τι απέμεινε στις εργασιακές σχέσεις, βαθαίνοντας παραπέρα την κινεζοποίηση.

Βαθύτερη κινεζοποίηση

Το υπόμνημα των ιμπεριαλιστών δανειστών ξαναβάζει στο τραπέζι τον κατώτατο μισθό, ο οποίος έχει ήδη συρρικνωθεί με την περιβόητη 6η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου του 2012 στα 586 ευρώ για εργαζόμενους ηλικίας άνω των 25 ετών και στα 511 ευρώ για εργαζόμενους μέχρι 25 ετών. Η τρόικα θεωρεί ότι ο κατώτατος μισθός παραμένει ψηλότερος σε σχέση με χώρες ανταγωνίστριες της Ελλάδας, παρά τη μείωση που υπέστη το 2012 και το πάγωμα των τριετιών.

Ποιες είναι οι χώρες που θεωρούνται ανταγωνίστριες και με τις οποίες πρέπει να συγκρίνονται οι εργατικοί μισθοί στην Ελλάδα; Αυτό έχει ξεκαθαριστεί από το πρώτο Μνημόνιο. Είναι οι χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (βαλκανικές). 

Μια πρόχειρη ματιά να ρίξει κανείς στην ιστοσελίδα της Eurostat θα διαπιστώσει ότι σε σχέση με τον κατώτατο μισθό διακρίνει τρεις ομάδες χωρών. 

Η πρώτη ομάδα περιλαμβάνει χώρες των οποίων οι κατώτατοι μισθοί ήταν χαμηλότεροι από 500 ευρώ το μήνα: αποτελείται από τέσσερις υποψήφιες χώρες (Αλβανία, Μαυροβούνιο, πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και Σερβία) και δέκα κράτη μέλη της ΕΕ (Βουλγαρία, Ρουμανία, Λιθουανία, Ουγγαρία,Τσεχική Δημοκρατία, Λετονία, Σλοβακία, Κροατία, Εσθονία και Πολωνία).

Η δεύτερη ομάδα περιλαμβάνει πέντε κράτη μέλη της ΕΕ (Πορτογαλία, Ελλάδα, Μάλτα, Ισπανία και Σλοβενία) και την Τουρκία, καθεμία με ενδιάμεσο επίπεδο κατώτατων μισθών, από 500 έως 1.000 ευρώ. Οπως σημειώνεται, και στα πέντε εν λόγω κράτη μέλη ο ελάχιστος μισθός ήταν στην πράξη χαμηλότερος από 800 ευρώ το μήνα.

Η τρίτη και τελευταία ομάδα περιλαμβάνει επτά κράτη μέλη της ΕΕ (Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Κάτω Χώρες, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία και Λουξεμβούργο) όπου οι εθνικοί κατώτατοι μισθοί είναι ίσοι με ή ανώτεροι από 1 000 ευρώ μηνιαίως (http://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php/Minimum_wage_statistics/el#).

Με βάση, λοιπόν, το διακηρυγμένο ήδη από το πρώτο Μνημόνιο στόχο, η Ελλάδα είναι ανταγωνίστρια με την πρώτη κατηγορία χωρών και επομένως ο κατώτατος μισθός πρέπει να κατέβει κάτω από τα 500 ευρώ. Η τρόικα δε ζητάει κάτι καινοφανές ή κάτι παράλογο (από τη σκοπιά του κεφαλαίου). Ζητάει το βάθεμα της κινεζοποίησης, σύμφωνα με τη στρατηγική που καθορίστηκε στα μέσα του 2010, όταν υπογράφηκε το πρώτο Μνημόνιο. Η στρατηγική λέει ότι ο κατώτατος μισθός πρέπει να πάει σε επίπεδα Ρουμανίας, Βουλγαρίας κτλ. Εκαναν το πρώτο μεγάλο «ντου» με την 6η ΠΥΣ του 2012. Τώρα ετοιμάζονται για το δεύτερο μεγάλο «ντου».

Τι θα απαιτήσουν να γίνει; Τεχνικά, για να μειωθεί παραπέρα ο κατώτατος μισθός, θα ζητήσουν την κατάργηση των τριετιών και την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού (επιδόματα δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και Αδειας). Δεν είναι απαραίτητο να ρίξουν κατευθείαν τον κατώτατο μισθό κάτω από τα 500 ευρώ. Μπορούν να πάνε και πάλι σταδιακά. Θα μπορούσαν να τον ρίξουν στα 550 ευρώ, χωρίς τριετίες, δώρα και επιδόματα. Αυτό θα ήταν ένα σημαντικό βήμα προς όφελος του κεφαλαίου. Σε επόμενη φάση, θα μπορούσαν να ρίξουν τον κατώτατο μισθό ακόμα παρακάτω, συνδυάζοντας π.χ. την παραπέρα πτώση με τη δημιουργία ειδικών οικονομικών ζωνών για επενδύσεις του ξένου κεφαλαίου.

Για να μην πιστεύει κανείς τα ψέματα του αδίστακτου Κατρούγκαλου, παραθέτουμε και πάλι τη δήλωση του μοναδικού Ελληνα που συμμετέχει στην Επιτροπή Ειδικών (κανένας άλλος δε δέχτηκε να πάρει μέρος, για να μη χρεωθεί τα αντεργατικά τερατουργήματα που ετοιμάζονται). 

Δήλωσε ο Ιωάννης Κουκιάδης σε τηλεοπτικό σταθμό: «Αυτό με τις τριετίες δεν είναι άμεσο αντικείμενο της Επιτροπής, το λέει ο νόμος. Ο νόμος λέει ότι από το 2017 θα πρέπει να υπάρξει ένας ενιαίος μισθός, χωρίς να προβλέπονται οι τριετίες, αλλά δεν είναι δικό μας θέμα. Τώρα τι θα γίνει και αν θα αλλάξει ή όχι είναι άλλο θέμα. Για τη διάψευση του υπουργείου Εργασίας; Δεν το ξέρω. Εγώ δεν μπορώ να ασχοληθώ με το τι λέει το υπουργείο Εργασίας. Εμείς είμαστε μια Επιτροπή που θα εξετάσουμε με τη δική μας σκοπιά. Αρα περιμένετε να δούμε πώς θα εξελιχθεί το θέμα. Δεν έχω κάποια απάντηση να δώσω».

Επειδή ο Κατρούγκαλος επαναλαμβάνει συνεχώς ότι στόχος της συγκυβέρνησης των Τσιπροκαμμένων είναι να επαναφέρει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις σε όλα τα επίπεδα (και για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας), θυμίζουμε απλά ότι οι βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές, στις οποίες αναφέρεται το τρίτο Μνημόνιο, προβλέπουν τον καθορισμό του κατώτατου μισθού από το κράτος, με συμβουλευτικό το ρόλο των περιβόητων «κοινωνικών εταίρων». Αυτό ακριβώς είπε και ο Κουκιάδης, αναφερόμενος στο νόμο 4172/2013.

Το άρθρο 103 αυτού του πολυνομοσχέδιου-σκούπα προβλέπει ότι ο κατώτατος μισθός και το κατώτατο ημερομίσθιο ορίζονται με νόμο (όχι με την ΕΓΣΣΕ), αφού η κυβέρνηση «διαβουλευτεί» με τη ΓΣΕΕ και τις εργοδοτικές οργανώσεις. Προβλέπει, ακόμα, ότι «η νέα διαδικασία − μηχανισμός διαμόρφωσης νομοθετικώς καθορισμένου νόμιμου κατώτατου μισθού και κατώτατου ημερομισθίου για τους εργαζόμενους ιδιωτικού δικαίου όλης της χώρας τίθεται σε ισχύ μετά τα προγράμματα Δημοσιονομικής Προσαρμογής, δηλαδή όχι πριν από την 1.1.2017».

Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα κληθεί να καθορίσει με νόμο τον κατώτατο μισθό και το επίπεδό του θα καθοριστεί σε συνεργασία με την τρόικα. Με ποια κριτήρια; Τα προβλέπει και αυτά ο νόμος: «Το ύψος του νομοθετημένου κατώτατου μισθού και νομοθετημένου ημερομισθίου θα πρέπει να καθορίζεται λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές της για ανάπτυξη από την άποψη της παραγωγικότητας, των τιμών, και της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης, του ποσοστού της ανεργίας, των εισοδημάτων και μισθών». Δε χρειάζεται να εξηγήσουμε τι σημαίνουν στην πράξη αυτά τα κριτήρια. Εχουν πείρα οι εργαζόμενοι.

Η τρόικα στο έγγραφό της προτείνει επίσης «ευελιξία μισθών» (wage flexibility) και συλλογικές συμβάσεις μόνο σε επίπεδο επιχείρησης. Αρα, κατάργηση των κλαδικών και των ομοιοεπαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Βάση για όλους τους μισθούς θα είναι ο κατώτατος, που θα καθορίζεται από το κράτος, και από εκεί και πέρα αφήνεται στις επιχειρήσεις να ρυθμίζουν «ευέλικτα» τα ύψη πάνω από τον κατώτατο, ανάλογα με τις ανάγκες τους.

Υποταγμένοι ή εξεγερμένοι;

Αυτό είναι το σχέδιο της τρόικας και δεν είναι προϊόν ιδεοληψίας των στελεχών του ΔΝΤ, όπως λέει ο Κατρούγκαλος, αλλά είναι ένα απολύτως λογικό (από τη σκοπιά του κεφαλαίου) σχέδιο παραπέρα συμπίεσης της τιμής της εργατικής δύναμης. Και ερχόμαστε στο τελευταίο και πιο ουσιαστικό σημείο. Υπάρχει περίπτωση «εθνικού κοινωνικού μετώπου» καπιταλιστών και εργατών, που θα υψώσει τείχος απέναντι στην τρόικα, όπως λέει ο Κατρούγκαλος;

Για ποιο λόγο προτείνει αυτά τα αντεργατικά μέτρα η τρόικα, που όπως είδαμε εντάσσονται σε μια στρατηγική κινεζοποίησης διακηρυγμένη από το 2010; Είναι αποτέλεσμα της «ιδεοληπτικής προσήλωσης του ΔΝΤ στον πιο ακραίο νεοφιλελευθερισμό», όπως λέει ο Κατρούγκαλος; Ψυχικά ασθενείς είναι οι τροϊκανοί ή στυγνοί τεχνοκράτες στην υπηρεσία του κεφαλαίου; Είναι μήπως η πρώτη φορά που οι έλληνες καπιταλιστές κρύβονται πίσω από την τρόικα για πολιτικούς λόγους, ενώ στο παρασκήνιο βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή με την τρόικα, από την οποία ζητούν να προωθήσει τα συμφέροντά τους;

Το «εθνικό κοινωνικό μέτωπο» του Κατρούγκαλου δεν πρέπει να το δούμε μόνο υπό το πρίσμα της ταξικής συνεργασίας. Πρέπει να το δούμε και υπό το ειδικό πρίσμα του ευνουχισμού της εργατικής τάξης σε μια περίοδο που θα διακυβευτούν και πάλι άμεσα εργατικά συμφέροντα και θα επιχειρηθεί να βαθύνει βίαια η κινεζοποίηση. Οι επιλογές είναι δύο για την εργατική τάξη: ή θα συρθεί υποταγμένη στο «εθνικό κοινωνικό μέτωπο» του Κατρούγκαλου, για να πει στο τέλος «δυστυχώς χάσαμε και πρέπει να συμβιβαστούμε», με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ή θα εξεγερθεί διεκδικώντας το δίκιο της.

 [--->]

Πωλούνται και τ' ασημικά

«Τον Σεπτέμβρη είχαμε πει ότι υπάρχουν συγκεκριμένα εννέα ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες είχαν δρομολογηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση και μάλιστα πολλές από αυτές είχαν συμβασιοποιηθεί (…) Επειδή αναφερθήκατε στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων του ΤΑΙΠΕΔ σας λέω ότι υπάρχει ένα πρόγραμμα από την προηγούμενη κυβέρνηση, το οποίο κάθε εξάμηνο σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας του ΤΑΙΠΕΔ αναθεωρείται. Μέσα σ’ αυτό είναι περιουσιακά στοιχεία τα οποία δεν είναι στην πρόθεσή μας να ιδιωτικοποιήσουμε και αναφέρομαι συγκεκριμένα στις ενεργειακές εταιρείες που συμμετέχει το Δημόσιο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Εμείς έχουμε δεσμευτεί για τα ποσά που θα προκύψουν από τις ιδιωτικοποιήσεις. Το πώς θα τα κάνουμε είναι έργο της κυβέρνησης». Αυτά δήλωνε ο υπουργός ΠΕΝ Π. Σκουρλέτης στις 9 Ιούνη, στο ραδιοσταθμό «Παραπολιτικά».

Πριν από δυο βδομάδες, το ΚΥΣΟΙΠ -με τη συμμετοχή και του Σκουρλέτη- φέρεται να συνεδρίασε υπό την προεδρία του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ι. Δραγασάκη. Λέμε ότι φέρεται να συνεδρίασε, γιατί στην πραγματικότητα μπήκαν διά περιφοράς οι υπογραφές των υπουργών (δύο απ' αυτούς, οι Τσακαλώτος και Χουλιαράκης, απουσίαζαν ήδη στις Βρυξέλλες), προκειμένου να ικανοποιηθεί μια από τις απαιτήσεις του κουαρτέτου/τρόικας. Η συνεδρίαση του ΚΥΣΟΙΠ φέρεται να έγινε στις 20 Μάη και η απόφαση δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ την Τετάρτη 25 Μάη (1472Β).

 Είναι συντομότατη και χαρακτηριστικότατη: «Εγκρίνουμε α) το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αξιοποίησης (Asset Development Plan) που ενέκρινε το Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ. Α.Ε. με την από 26.4.2016 απόφασή του, και την αξιοποίηση των συμπεριλαμβανομένων σε αυτήν περιουσιακών στοιχείων, ήτοι: 1) Δεκατέσσερα (14) Περιφερειακά Αεροδρόμια 2) Ελληνικό 3) Αστέρας Βουλιαγμένης 4) Αφάντου Ρόδος 5) ΔΕΣΦΑ 6) ΟΛΠ 7) ΟΛΘ 8) ΤΡΑΙΝΟΣΕ και ΕΕΣΤΥ 9) ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑΣ ΑΘΗΝΩΝ 10) Ηλεκτρονική Δημοπρασία III, IV, V, VI και άλλα μικρά ακίνητα 11) Μαρίνες 12) ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ 13) ΕΛΠΕ 14) ΟΤΕ 15) ΔΕΗ 16) ΕΥΑΘ 17) ΕΥΔΑΠ 18) ΔΕΠΑ 19) ΕΛΤΑ, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή και την εθνική νομοθεσία».

Επομένως, ο Σκουρλέτης λέει ψέματα και στα δύο σκέλη. Και σε ό,τι αφορά τον αριθμό των ιδιωτικοποιήσεων (είναι 19 και όχι εννιά) και σε ό,τι αφορά την ιδιωτικοποίηση των ενεργειακών επιχειρήσεων. Η ΔΕΗ είναι στον αριθμό 15, η ΔΕΠΑ στο 18, ο ΔΕΣΦΑ στο 5. Τρεις μέρες μετά τη ραδιοφωνική συνέντευξη, ο Σκουρλέτης έδωσε συνέντευξη στο «Εθνος», με τον δημοσιογράφο να τον ρωτάει ευθέως: «Το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής ενέκρινε το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων του ΤΑΙΠΕΔ. Μεταξύ άλλων προβλέπεται η ιδιωτικοποίηση του 17% της ΔΕΗ. Θα προχωρήσουν οι διαδικασίες;». Η απάντηση του Σκουρλέτη ήταν… άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε: «Δεν είναι στις προθέσεις της κυβέρνησης η μείωση της συμμετοχής του Δημοσίου στις ενεργειακές επιχειρήσεις που αναφέρεστε, πολύ περισσότερο στη ΔΕΗ»!

Δηλαδή, το ΚΥΣΟΙΠ ενέκρινε ρητά και κατηγορηματικά την ιδιωτικοποίηση του 17% που έχει περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ, ως προαπαιτούμενο για να κλείσει η αξιολόγηση, αλλά η κυβέρνηση δε θα εφαρμόσει αυτό που υποχρεώθηκε ν' αποφασίσει και να δημοσιεύσει στο ΦΕΚ! Βέβαια, αν προσέξουμε λίγο τη διατύπωση που χρησιμοποιεί ο Σκουρλέτης -και στη ραδιοφωνική και στην έντυπη συνέντευξή του- θα διαπιστώσουμε πως το «δεν είναι στις προθέσεις της κυβέρνησης» δεν είναι κατηγορηματικό όσο θα ήταν το «η κυβέρνηση δεν πρόκειται». Διότι σύμφωνα με την προπαγάνδα της, αυτή η κυβέρνηση αναγκάζεται συνεχώς να κάνει πράγματα που «δεν είναι στις προθέσεις της». Ο… πόνος ψυχής και τα… καυτά δάκρυα του Σπίρτζη είναι ένα απτό δείγμα αυτής της προπαγάνδας. Επομένως, όταν πουληθεί το 17% της ΔΕΗ, ο Σκουρλέτης θα έχει την άνεση να συμπεριφερθεί σαν… Σπίρτζης.

Το επικαιροποιημένο Μνημόνιο (αυτό που στην ανακοίνωση του Εurogroup στις 24 Μάη αναφέρεται ως «συμπληρωματικό Μνημόνιο») δεν έχει δημοσιευτεί ακόμα. Η «Ναυτεμπορική» δημοσίευσε αποσπάσματα του αναθεωρημένου Μνημονίου, το οποίο -όπως έγραψε- έχει ημερομηνία 9 Ιούνη. Σ' αυτό διαβάζουμε ότι μέσα στον Ιούλη η ΔΕΗ υποχρεούται ν' ανοίξει την πώληση τουλάχιστον του 20% του ΑΔΜΗΕ σε στρατηγικό επενδυτή. Το 17% της ΔΕΗ που έχει περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ θεωρείται δεδομένο ότι θα πωληθεί, ενώ επιπροσθέτως τίθεται ως προαπαιτούμενο να πωληθεί και το 20% του ΑΔΜΗΕ, μέχρι το Σεπτέμβρη που θα γίνει η επόμενη αξιολόγηση. Ο Σκουρλέτης λέει ψέματα, όπως κάνουν συνήθως οι συριζαίοι, ενώ ο Πιτσιόρλας στο ΤΑΙΠΕΔ θα κάνει τη δουλειά που του έχει αναθέσει ο Τσίπρας.

Σύμφωνα με όσα απεκάλυψε η «Ναυτεμπορική», η κυβέρνηση δεν υπέγραψε μόνο Memorandum of Understanding (Μνημόνιο Κατανόησης) με την Κοινοπραξία στην οποία θα ξεπουληθεί το Ελληνικό (στο υποτριπλάσιο της πραγματικής αξίας του, όπως παραδέχεται ο Σπίρτζης), αλλά και άλλο MoU, με το βασικό μέτοχο του ΟΤΕ, τη Deutsche Telecom. To Mνημόνιο με τη Lamda Development και τα υπόλοιπα μέλη της Κοινοπραξίας έγινε γνωστό, όμως αυτό με τη Deutsche Telecom κρατήθηκε μυστικό. 

Το λόγο μπορούμε να τον αντιληφθούμε από το περιεχόμενό του: το Ελληνικό Δημόσιο δεσμεύεται να πουλήσει μέσα στον Ιούλιο το 5% των μετοχών του ΟΤΕ που κατέχει (άλλο ένα 5% κατέχει το ΙΚΑ) στο γερμανικό μονοπώλιο. Μιλάμε για τον απόλυτο εξευτελισμό. Προκειμένου να κλείσουν την αξιολόγηση και να εκταμιεύσουν τη δόση, οι ιμπεριαλιστές δανειστές υποχρέωσαν την ελληνική κυβέρνηση (μη αρκούμενοι προφανώς στο λόγο της) να πουλήσει στη Deutsche Telecom το μειοψηφικό ποσοστό μετοχών που το ελληνικό κράτος διέθετε σε μια άλλοτε κρατική επιχείρηση, τον ΟΤΕ!

Υπάρχει και συνέχεια, όμως. Μέχρι τον Ιούλη θα στελεχωθεί η νέα εταιρία ξεπουλήματος της κρατικής περιουσίας («Ελληνική Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ»), μέχρι το Σεπτέμβρη θα συσταθεί σε σώμα το διοικητικό της συμβούλιο και μέχρι το Σεπτέμβρη «θα μεταφερθεί στο νέο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων και Επενδύσεων μία δεύτερη ομάδα κρατικά ελεγχόμενων επιχειρήσεων, η οποία θα συμφωνηθεί από κοινού με τους θεσμούς, μετά την οριστικοποίηση ενός μηχανισμού συντονισμού Ταμείου-κυβέρνησης».

Πέρα από τα παραπάνω, πάλι μέχρι το Σεπτέμβρη, «το ΤΑΙΠΕΔ θα αποτιμήσει τα στοιχεία ενεργητικού των περιφερειακών αεροδρομίων και λιμένων και θα μεταβιβάσει στο νέο Ταμείο εκείνα που δεν σχεδιάζει να αναπτύξει». 

Ηδη, την περασμένη Δευτέρα το ΤΑΙΠΕΔ δημοσιοποίησε πρόσκληση για την πρόσληψη ειδικού συμβούλου (με fast track διαδικασίες, αν σκεφτούμε ότι οι υποψηφιότητες λήγουν στις 24 Ιούνη), που μέσα σε δυο μήνες θα εκπονήσει συνολική μελέτη «αξιοποίησης των 23 περιφερειακών αεροδρομίων». 

Πρόκειται για τα αεροδρόμια που «περίσσεψαν» μετά το ξεπούλημα των δυο «φιλέτων» με τα 14 αεροδρόμια στη γερμανική Fraport. 

Ο σύμβουλος πρέπει να παρουσιάσει ένα «σενάριο αξιοποίησης» για καθένα απ' αυτά τα 23 αεροδρόμια και να ερευνήσει κατά πόσο η αξιοποίηση μπορεί να γίνει σε ομάδες.

 Θα κοιτάξουν, δηλαδή, μπας και φτιάξουν κάποιο τρίτο πακέτο για το οποίο υπάρχει ενδιαφέρον αγοράς από κάποιον άλλο όμιλο. Και τα υπόλοιπα αεροδρόμια, αυτά που δεν παρουσιάζουν επιχειρηματικό ενδιαφέρον (κυρίως αυτά των μικρών νησιών) τι θα γίνουν; Θα αφεθούν στην τύχη τους, χωρίς να αποκλείεται ακόμα και να κλείσουν κάποια απ' αυτά. Γιατί τα αεροδρόμια-φιλέτα, που κάλυπταν τα ελλείμματα των αεροδρομίων στις άγονες γραμμές, έχουν πια ξεπουληθεί στη Fraport.

Ετσι θα κινούνται τα πράγματα από τώρα και μετά. Ο,τι μπορεί να ξεπουληθεί θα ξεπουλιέται. Τα υπόλοιπα θ' αφήνονται να μαραζώνουν, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στον ελληνικό λαό.

[--->]

Η κομπίνα με την εθνική σύνταξη

[...]  Ενόψει αυτής της πρωτοφανούς ληστείας και της μεταφοράς τεράστιων βαρών από τον κρατικό προϋπολογισμό στον ΕΦΚΑ (Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης), ληστείας που αποκαλύπτεται για πρώτη φορά τώρα, με το νομοσχέδιο που τέθηκε σε «διαβούλευση», γίνεται κατανοητό γιατί οι «θεσμοί» δείχνουν… «λαρτζ» έναντι της περιβόητης εθνικής σύνταξης. Γιατί η λεγόμενη εθνική σύνταξη είναι το «τυράκι». Είναι τα ψίχουλα που θα δίνει ο κρατικός προϋπολογισμός, αφού προηγουμένως θα έχει μεταφέρει τα βάρη του στον ΕΦΚΑ. 

Είναι σαν κάποιος να σου αρπάζει με την απειλή όπλου το πορτοφόλι και μετά να σου δίνει ένα πεντάευρο από τα λεφτά σου, για να πάρεις ταξί και να μη γυρίσεις με τα πόδια στο σπίτι!

Οταν διέρρευσαν το αρχικό σχέδιο Κατρούγκαλου, υποστηρίξαμε ότι η λεγόμενη εθνική σύνταξη των 384 ευρώ δεν πρόκειται να δοθεί εξ ολοκλήρου σε όλους τους ασφαλισμένους, αλλά θα δίνεται αναλογικά με τα έτη ασφάλισης (ένα τεσαροκοστό των 384 ευρώ για κάθε έτος ασφάλισης). Εξηγήσαμε και τους λόγους στους οποίους στηρίζαμε αυτή την εκτίμησή μας. 

Αν η εθνική σύνταξη δινόταν σε όλους στο ακέραιο, δεδομένου ότι οι συνταξιούχοι ξεπερνούν τους 2.600.000, θα απαιτούνταν μια ετήσια δαπάνη από τον κρατικό προϋπολογισμό ύψους περίπου 12 δισ. ευρώ, που είναι έξω από τις μνημονιακές δεσμεύσεις. Γι' αυτό και οι αντιασφαλιστικοί νόμοι Λοβέρδου-Κουτρουμάνη-Παπακωνσταντίνου του 2010 προέβλεπαν αναλογική (σύμφωνα με τα χρόνια ασφάλισης) καταβολή της εθνικής σύνταξης.

Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όμως, απέκρυβε το γεγονός ότι σχεδίαζε να μεταφέρει στον ΕΦΚΑ όλους τους δημόσιους υπάλληλους (συνταξιούχους και εν ενεργεία) και όλους τους αγρότες, χωρίς να μεταφέρει και το απαιτούμενο αποθεματικό, κίνηση που θα αποφέρει τεράστια εξοικονόμηση κονδυλίων στον κρατικό προϋπολογισμό, με αποτέλεσμα η καταβολή της λεγόμενης εθνικής σύνταξης (που θα είναι η μοναδική ασφαλιστική υποχρέωση του κράτους) να είναι πραγματικά ψίχουλα μπροστά στη μεγάλη ληστεία.

Βέβαια, η λεγόμενη εθνική σύνταξη έχει ήδη υποστεί μια αναλογική μείωση σε σχέση με το αρχικό σχέδιο Κατρούγκαλου. Στο ακέραιο τα 384 ευρώ θα καταβάλλονται μόνο σε όσους έχουν πραγματοποιήσει τουλάχιστον 20 πλήρη χρόνια ασφάλισης, ενώ για κάθε χρόνο κάτω από τα 20 θα μειώνεται κατά 2% (με αποτέλεσμα για 15 πλήρη χρόνια ασφάλισης η εθνική σύνταξη να είναι 345,60 ευρώ). 

Μπορεί μέχρι να ολοκληρωθεί το παζάρι με την τρόικα να υπάρξει και άλλη μείωση, όμως δεν αποκλείουμε τα πράγματα να παραμείνουν ως έχουν στο νομοσχέδιο που δόθηκε σε «διαβούλευση». Είναι τέτοια η ληστεία, είναι τόσο μεγάλο το βάρος που ξεφορτώνεται ο κρατικός προϋπολογισμός με το πέρασμα των συνταξιούχων και εν ενεργεία δημόσιων υπάλληλων στον ΕΦΚΑ, που το βάρος της εθνικής σύνταξης δεν είναι τίποτα.

Η κυβέρνηση ΓΑΠ δεν είχε τολμήσει να περάσει τους συνταξιούχους και εν ενεργεία δημόσιους υπάλληλους (μέχρι 31.12.2010) στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Αυτοί παρέμειναν ασφαλισμένοι στο δημόσιο. Ο κρατικός προϋπολογισμός εισέπραττε τις εισφορές τους και κατέβαλε τις συντάξεις. Ετσι, θέσπισε την αναλογική (ανάλογα με τα έτη ασφάλισης) καταβολή της βασικής σύνταξης, που το 2010 είχε ορίσει στα 360 ευρώ.

Η συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων επιχειρεί τη μεγάλη κομπίνα. Πετάει το «τυράκι» της εθνικής σύνταξης των 384 ευρώ σε όλους όσους έχουν τουλάχιστον 20 χρόνια ασφάλισης (με σχετική μείωση μέχρι τα 15 χρόνια ασφάλισης) και την ίδια στιγμή φορτώνει ένα τεράστιο βάρος στον ΕΦΚΑ, που καθιστά βέβαιη τη συνεχή μείωση των λεγόμενων ανταποδοτικών συντάξεων. Οχι μόνο των ανταποδοτικών συντάξεων των νέων συνταξιούχων, αλλά και αυτών των ήδη συνταξιούχων, των οποίων οι συντάξεις θα επανυπολογιστούν με το νέο σύστημα.

Από τη στιγμή που ο ΕΦΚΑ δημιουργείται ως ένας «γίγαντας με πήλινα πόδια», ενώ το κράτος θα έχει υποχρέωση να καταβάλλει μόνο την εθνική σύνταξη, θα έχουμε συνεχείς μειώσεις συντάξεων, προκειμένου ο ΕΦΚΑ να είναι «αναλογιστικά βιώσιμος». 

[--->]

Ξεδιαντροπιά

Τσακαλώτος: «Είναι ένα νομοσχέδιο φορολογικά πολύ προοδευτικό».

Κατρούγκαλος: «Η ίδια λογική αναδιανομής και προστασίας που ακούσατε από τον Υπουργό Οικονομικών ότι χαρακτηρίζει το φορολογικό νομοσχέδιο, χαρακτηρίζει και το ασφαλιστικό. Ακριβώς γιατί είναι κοινή η επιλογή μας, αυτή που μας προσδιορίζει στον πολιτικό χάρτη, που όπως είπε και ο Ευκλείδης έχει βορρά και νότο, έχει Αριστερά και Δεξιά, υπέρ μιας πολιτικής που είναι πολιτική Αριστερή υπέρ των αδύναμων, κοινωνικά αναδιανεμητική και κοινωνικά δίκαιη».

Πρόκειται για πρόκληση. Αρκεί να σκεφτούμε μόνο ένα πράγμα: όλα τα αντεργατικά και φορομπηχτικά μέτρα του τρίτου Μνημόνιου δεν έρχονται να αντικαταστήσουν αντίστοιχα μέτρα των δύο προηγούμενων Μνημονίων, αλλά έρχονται να προστεθούν σ' αυτά. Ούτε ένα μέτρο από τα προηγούμενα δεν καταργήθηκε. Επομένως, ό,τι προστίθεται τώρα κάνει τα πράγματα εξ ορισμού χειρότερα. Οι συριζαίοι, μάλιστα, έχουν πια την προνοητικότητα να μην υπόσχονται καμιά ελάφρυνση στο ορατό μέλλον (όπως έκαναν κάποτε οι Σαμαροβενιζέλοι, για να μη θυμίσουμε τι υπόσχονταν οι συριζαίοι πριν αναρριχηθούν στην εξουσία). Το μόνο που υπόσχονται είναι ότι δε θα πάρουν άλλα μέτρα (που κι αυτό είναι ψεύτικο).

Αυτοί, όμως, που το περασμένο καλοκαίρι μυξόκλαιγαν, ισχυριζόμενοι ότι υπέγραψαν το Μνημόνιο εκβιαζόμενοι, αυτοί που δε δίσταζαν να μιλήσουν ακόμα και για… πραξικόπημα στην ΕΕ, βγαίνουν τώρα με μοναδικό θράσος και ισχυρίζονται ότι εφαρμόζουν… προοδευτική πολιτική.

Ακόμα και μαθηματικά να δει κανείς το φορολογικό, θα διαπιστώσει ότι δεν πρόκειται καν για προοδευτική κλίμακα. Σε εισόδημα 10.000 ευρώ προστίθεται φόρος 100 ευρώ, ενώ σε εισόδημα 15.000 ευρώ η επιβάρυνση είναι 61 ευρώ. Σε εισόδημα 25.000 ευρώ η επιβάρυνση είναι 176 ευρώ, ενώ σε εισόδημα 27.000 ευρώ η επιβάρυνση πέφτει στα 8 ευρώ! Το αλαλούμ αυτό προκύπτει από το συνεχές γράψε-σβήσε ανάμεσα σε τεχνοκράτες της κυβέρνησης και της τρόικας, με στόχο να εξασφαλίσουν 1,8 δισ. ευρώ από την άμεση φορολογία.

Ομως, ακόμα κι αν υπήρχε μια συνεπής προοδευτικότητα από μαθηματική άποψη, η αντιδραστικότητα από κοινωνική άποψη θα ήταν οφθαλμοφανέστατη. Διότι η άμεση φορολογία προσθέτει κι άλλα βάρη στα χαμηλά εισοδήματα. Ακόμα κι αν στα ψηλότερα εισοδήματα η επιβάρυνση ήταν σχετικά μεγαλύτερη, ο συνολικός συσχετισμός δε θ' άλλαζε, γιατί αυτός είναι ήδη παγιωμένος στη φορολογία εισοδήματος.

Και τι να πούμε για την έμμεση φορολογία, την ευθέως αντιλαϊκή, από την οποία σκοπεύουν να πάρουν άλλα 1,8 δισ. ευρώ, μετά απ' αυτά που πήραν το περασμένο καλοκαίρι και απ' αυτά που έχουν πάρει τα προηγούμενα χρόνια; Προοδευτικό πρόσημο θα έχουν και αυτά τα μέτρα;

Η ξεδιαντροπιά των συριζαίων έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Αφού μεταπήδησαν στη χορεία των μνημονιακών δυνάμεων και ξανακέρδισαν τις εκλογές, μόνο ένα μέλημα έχουν: πώς να κρατηθούν όσο περισσότερο γίνεται στην εξουσία, έχοντας υποστήριξη από εγχώρια αστικά κέντρα και από τους ιμπεριαλιστές δανειστές.  Γι' αυτό και σκορπούν δεξιά-αριστερά και σε καθημερινή βάση τα πιο τερατώδη ψέματα, εκτιμώντας ότι κάποια απ' αυτά θα γίνουν πιστευτά ή τουλάχιστον θα δημιουργήσουν σύγχυση και τα μέτρα τους θα περάσουν «χωρίς ν' ανοίξει ρουθούνι».

Το αν θα κρατηθούν στην εξουσία και πόσο, ελάχιστα ενδιαφέρει. Αλλωστε, μια κοινοβουλευτική διαδοχή δε θα οδηγήσει σε τίποτα το διαφορετικό από άποψη πολιτικής διαχείρισης. Το ζήτημα είναι τα παθήματα να γίνουν μαθήματα. Να σταματήσει ο ακολουθητισμός προς διάφορους τσαρλατάνους που φορούν λαμπρή αριστερή στολή. Ν' αρχίσει, επιτέλους, να οικοδομείται το αντίπαλο πολιτικό δέος, ως εργαλείο πραγματικά ανατρεπτικών εξελίξεων.

Π.Γ.

 [--->]