του Claus Peter Ortlieb
"Το ίδιο το κεφάλαιο είναι η κινούμενη αντίφαση : ενώ
από τη μία προσπαθεί να περιορίσει τον χρόνο εργασίας στο ελάχιστο, από την
άλλη, τοποθετεί τον χρόνο εργασίας σαν μοναδικό μέτρο και πηγή του πλούτου".
Μαρξ, Grundrisse,Τόμος Β’,Τετράδιο VII,3,σελ.539,Στοχαστής,Αθήνα,1990
Η λεγόμενη
πρόοδος της τεχνικής και η συνεχής αύξηση της παραγωγικότητας παρουσιάζονται
πολλές φορές ως ο πιθανός δρόμος για μια άνετη ζωή και ως λύση για κάθε πρόβλημα της
ανθρωπότητας. Βλέποντας να διπλασιάζεται η παραγωγικότητα τα τελευταία 30/40
χρόνια, κάτι που σημαίνει ότι στον ίδιο χρόνο εργασίας, σήμερα, παράγεται διπλάσια
ποσότητα εμπορευμάτων απ’ ότι στη δεκαετία του '70 , θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι από τότε έχουμε
κάνει τεράστια πρόοδο προς ένα μέλον αφθονίας. Φυσικά , αν κάποιος σήμερα υποστήριζε
κάτι τέτοιο, με τη σημερινή και ολοένα και μεγαλύτερη περιβαλλοντολογική κρίση,την κρίση
των φυσικών πόρων,την κρίση της οικονομίας και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αυτός
θα έπρεπε να θεωρείται δίκαιολογημένα ονειροπόλος . Υπάρχει λοιπόν κάποιο λάθος στους
υπολογισμούς του και τις υποσχέσεις .
