H παρούσα σύγκρουση στην Ουκρανία αποτελεί τη συνέχεια της
σύγκρουσης και του ΝΑΤΟϊκού βομβαρδισμού στη Γιουγκοσλαβία, είπε ο διάσημος
Σέρβος σκηνοθέτης Εμιρ Κοστουρίτσα στον κρατικό ρώσικο τηλεοπτικό σταθμό RT,
δίνοντας έμφαση στη συνέχεια της Ρωσοφοβίας και την ασέβεια της Δύσης στο
Διεθνές Δίκαιο.
Στις 24 Μαρτίου του 1999 το ΝΑΤΟ ξεκίνησε τον αεροπορικό
βομβαρδισμό ενάντια στη Γιουγκοσλαβία. Ο βομβαρδισμός διάρκησε 78 ημέρες και
τελείωσε με μια εκεχειρία που επέτρεψε την είσοδο των Ηνωμένων Εθνών στο Κόσοβο.
Επειδή η Ρωσία ήταν αδύνατη και κυριαρχούνταν από τη “Δυτική
ολιγαρχία” που έλεγχε τον Πρόεδρο Μπόρις Γέλτσιν, η Σερβία ήταν “απολύτως μόνη”
στη μάχη της για ελευθερία, για τα σύνορά της και την επιβίωσή της, είπε ο
Κοστουρίτσο από το σπίτι του στο Mecavnik.
“Ήταν τότε που το Διεθνές Δίκαιο άλλαξε σε αυτό που αποκαλώ
“ανθωπιστικό δίκαιο”, είπε ο σκηνοθέτης, κάνοντας έτσι αναφορά στην αιτιολόγηση
του ΝΑΤΟ για τους βομβαρδισμούς, ότι προσπαθούσε να αποτρέψει μια ανθρωπιστική
καταστροφή στο Κοσοβο, και το επακόλουθο δόγμα της “ευθύνης για προστασία” που
δημιουργήθηκε για να αιτιολογήσει τον πόλεμο.
“Αυτός ο πόλεμος δεν ηρθε από το πουθενά. Αποτελεί συνέχεια
αυτού του οποίου ο σπόρος τοποθετήθηκε στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία”, πρόσθεσε
ο Κοστουρίτσα μιλώντας για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ο Κοστουρίτσα διαπιστώνει μια Ρωσοφοβία στη Δύση που έχει
βάθος στο χρόνο αφού άλλωστε απόρριψε την προσφορά της Ρωσίας για συνεργασία
μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Το ΝΑΤΟ υποστήριζε ότι ο βομβαρδισμός έφερε την ειρήνη, όμως
το μόνο πράγμα που κατόρθωσε ήταν να φέρει την Χρωματιστή Επανάσταση του
Οκτώβρη του 2000, είπε ο Κοστουρίτσα. Ο Γιουγκοσλάβος Πρόεδρος Σλόμπονταν
Μιλόσεβιτς ανατράπηκε με ένα τρόπο που αποτέλεσε πρότυπο για αυτό που συνέβη σε
δύο παρόμοιας μορφής Χρωματιστές Επαναστάσεις που πραγματοποιήθηκαν στην
Ουκρανία, η πρώτη το 2004 και η δεύτερη το 2014.
Οι Σέρβοι δεν είναι υπέρ του πολέμου, απλά θυμούνται το 1999
και καταλαβαίνουν τις αιτιες για τη σημερινή σύγκρουση στην Ουκρανία, είπε ο
Σέρβος σκηνοθέτης.
“Σε έναν μονοπωλικό κόσμο ουδείς πληρώνει το κόστος για όσα
γίνονται. Τώρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια αποδόμηση της εξουσίας σε όλο τον
κόσμο και αυτό που έχει σημασία νομίζω στο τέλος είναι τι είδους οπλα έχουμε”
Το 1999 η Σερβία δεν είχε τα περισσότερα μοντέρνα όπλα. Ο
Γέλτσιν μπλόκαρε την αποστολή σύγχρονη συστημάτων αεράμυνας που θα μπορούσαν να
κάνουν την διαφορά, πρόσθεσε ο Κοστουρίτσα. “Ακόμα κι έτσι οι Σέρβοι κατόρθωσε
να ρίξουν το αόρατο βομβαρδιστικό των ΗΠΑ. Θυμούνται τις “ανθρωπιστικές” βόμβες
του ΝΑΤΟ ακόμα και σήμερα”, είπε.
“Ποτέ δεν τόλμησαν να πολεμήσουν στη γη γιατί ήξεραν ότι ο
Σέρβικος λαός θα πολεμούσε”, είπε ο Κοστουρίτσα.
Η Γιουγκοσλαβία τελείωσε το 2006 όταν το Μοντενέγκρο κήρυξε
την ανεξαρτησία του. Η εθνικά Αλβανική κυβέρνηση του Κόσοβο με την υποστήριξη
του ΝΑΤΟ έκανε το ίδιο το 2008, δίχως πάντως την έγκριση από το Βελιγράδι. Τώρα
η Σερβία είναι ένα “νησί” σε μία θάλασσα από ΝΑΤΟϊκά κράτη από όλες τις
πλευρές. Κι όμως, ακόμα κι έτσι, η Σερβία είναι ενα μέρος που τα ΜΜΕ δεν είναι
όλα υπό τον έλεγχο της Δύσης και που κάποιες μπορεί να ακούσε και μια φωνή
ενάντια στην αδικία και στη λογοκρισία, είπε ο Κοστουρίτσα.
Καταδίκασε αυτό που χαρακτήρισε ως “σχεδόν απίστευτα σατανική
έκδοση της κουλτούρας της ακύρωσης” που τώρα ματαιώνει Ρώσους μαέστρους,
συνθέτες, συγγραφείς φτάνοντας ένα βήμα πριν να βάλουν φωτιά σε βιβλία στην
πλατείες των πόλεων, όπως έκαναν στο παρελθόν οι ναζί.
Οι Ρώσοι συγγραφείς όπως ο Τσεκόφ, ο Πούσκιν, ο Ντοστογιέφσκι,
ο Τολστόι δεν μπορούν να διαχωριστούν από αυτό που όλοι αποκαλούμε Ευρωπαϊκη
κουλτούρα”, είπε ο Κοστουρίτσα υποστηρίζοντας ότι η Δύση τώρα προσπαθεί να τους
αποκόψει, αλλά ότι ο κόσμος “θα δει όλα αυτά τα κομμάτια να έρχονται ξανά πάλι
μαζί”.
