Ετη φωτός από το να μπορεί να χαρακτηριστεί αριστερή.

Τις τελευταίες 2-3 μέρες γίνεται ο κακός χαμός για τους επιβάτες με προορισμό τη Θεσσαλονίκη που παράτησε η Ryanair στη Ρουμανία και που κινδύνεψαν να παγώσουν οι καημένοι στους χώρους αναμονής του αεροδρομίου της Τιμισοάρα και τι ταλαιπωρία ήταν αυτή μέσα στο καταχείμωνο για τις γυναίκες, τα παιδιά και τους ηλικιωμένους που ξέμειναν χρονιάρες μέρες στο πουθενά.

Σεντόνια από κατάρες και βιωματικά στάτους γράφτηκαν για τη χειρότερη αεροπορική εταιρεία του κόσμου που προσπαθεί να κόψει κόστη από παντού, ενώ πρέπει να είναι η μοναδική low cost εταιρεία στον πλανήτη που καταφέρνει να βασανίζει και τους υπαλλήλους και τους πελάτες της.

Συνήθως, σε τέτοιες εταιρείες, τρώει όλο το μανίκι ο υπάλληλος για να μπορεί να απολαμβάνει ο πελάτης.

Πολύ σωστά λοιπόν γίνεται ο κακός χαμός και η Ryanair αξίζει κάθε λέξη από το κράξιμο που τρώει.

Ξέρετε όμως για τι άλλο δεν γίνεται ο κακός χαμός εδώ και 5 χειμώνες; Για τους πρόσφυγες που έχουν εγκαταλειφθεί ολοκληρωτικά στην τύχη τους αποκλεισμένοι στα νησιά μας.

Πρόσφυγες για τους οποίους η Ελλάδα έχει λάβει από το 2015 τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική βοήθεια στην ιστορία - κυριολεκτικά -, αφού για κάθε έναν άνθρωπο που έχει περάσει τα σύνορά μας αντιστοιχούν 15.000 ευρώ.

Μάνες που βλέπουν τα παιδιά τους να αρρωσταίνουν απλώς και μόνο από τις συνθήκες διαβίωσης.

Μωρά 5 χρονών που γλίτωσαν από τον πόλεμο και τις κακουχίες του ταξιδιού μόνο και μόνο για να βιαστούν σε ελληνικό έδαφος.

Πρόσφυγες που μετά τη μακρά παραμονή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης έχουν αναπτύξει ακραία ψυχολογικά προβλήματα με συμπτώματα παραισθήσεων και αυτοκτονικών τάσεων.

Πρόσφυγες που μοιράζονται την τουαλέτα με άλλα 72 άτομα και το ντους με άλλα 84 άτομα ο καθένας και περιμένουν πάνω από μία ώρα στην ουρά απλώς για να κάνουν την ανάγκη ή το μπάνιο τους.

Πρόσφυγες που ζουν στοιβαγμένοι σε δομές υποτριπλάσιας χωρητικότητας, 3 οικογένειες μέσα σε 1 container περιφραγμένοι από συρματοπλέγματα.

Άντρες, γυναίκες και παιδιά που αντιμετωπίζουν καθημερινά βία και σεξουαλικές επιθέσεις.

Ηλικιωμένοι και ανήλικα που υποσιτίζονται και κοιμούνται σε θερμοκρασίες υπό του μηδενός στην ύπαιθρο μέσα σε πλαστικές σκηνές.

Κι όλα αυτά όχι για μία βραδιά. Για μήνες. Χρόνια. Κάθε μέρα. Ξανά και ξανά.

Για όλα αυτά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - που είχε κάνει σημαία του το κολαστήριο της Αμυγδαλέζας επί Σαμαρά - φέρει ευθύνη εγκληματική, τόσο για την κατασπατάληση του πάνω από 1 δισεκατομμυρίων ευρώ βοήθειας που έχει αναλάβει να διαχειριστεί όσο και για την αδιαφορία που επιδεικύνει από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία.

Όσον αφορά στο προσφυγικό, ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί δικαίως να χαρακτηριστεί πρωθυπουργός των ΜΚΟ, αφού το πάρτυ των εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ επιδοτήσεων και κονδυλίων που σημειώνεται επί πρωθυπουργίας του δεν έχει προηγούμενο - αρκεί να αναφερθεί ότι για μια μακρά περίοδο στη Λέσβο, οι εθελοντές και επαγγελματίες αληλλέγγυοι ήταν περισσότεροι από τους πρόσφυγες.

Η σοκαριστική αναισθησία των κυβερνώντων όταν αυτοδιαφημίζονταν για Νόμπελ Ειρήνης και έκαναν σκηνοθετημένες βολτίτσες με τον Πάπα στη Μυτιλήνη - ενώ 10 μέτρα πιο πέρα πέθαιναν άνθρωποι - αποτελεί σήμα κατατεθέν της χυδαιότητας αυτής τη κυβέρνησης που απέχει έτη φωτός από το να μπορεί να χαρακτηριστεί αριστερή.

Όπως τόσα άλλα θέματα στην Ελλάδα, το προσφυγικό αποτελεί ζήτημα εθνικής αξιοπρέπειας - ίσως το κορυφαίο μαζί με τη μαζική μετανάστευση των νέων - και η κυβέρνηση οφείλει να λογοδοτήσει για τις εγκληματικές της αμέλειες, χωρίς να κρύβεται πίσω από τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας.

Καθήκον δικό μας να το αναδείξουμε, να μην κάνουμε ότι δεν βλέπουμε, να μην μας αποκτηνώσουν τα κτήνη.

Να παραμείνουμε άνθρωποι για τους συνανθρώπους μας. 

Greece 2019 :Diavata,Thessaloniki, Refugees in the snow

[---->]