Του Δημήτρη Ουλή
Μάλλον κάποιος ασυνείδητος θα πέταξε πάλι αναμμένο το τσιγάρο
του. Ή κάποιος βοσκός θα έβαλε φωτιά σε ξερά χόρτα και νάτο –τσουφ!– φούντωσε.
Ή κάποιοι ασυνείδητοι εκδρομείς θα άφησαν σκουπίδια και μπουκάλια εκτεθειμένα,
οπότε η αντανάκλαση του ήλιου πάνω τους, πυροδότησε το κακό. Εκτός κι αν η
σπίθα που έφερε την καταστροφή προήλθε από κάποιο χαλασμένο καλώδιο της ΔΕΗ.
Το μπαλκόνι μου βλέπει «φάτσα» τον Υμηττό. Θυμάμαι το
καλοκαίρι του 2015 έναν δυνατό θόρυβο –και εν ριπή οφθαλμού, τεράστιες εστίες
φωτιάς σε τρία σημεία του βουνού. Αρχικά, με έλουσε κρύος ιδρώτας. Σύντομα όμως
συνειδητοποίησα ότι τα σκουπίδια και τα βοσκοτόπια του Υμηττού μάλλον είχαν
μείνει εκτεθειμένα για πολύ καιρό. Ή πάλι, ενδέχεται αυτήν τη φορά, τρεις
ασυνείδητοι οδηγοί απλώς να συγχρόνισαν το πέταγμα των τσιγάρων τους.
Σταματήστε να μας περνάτε για ηλίθιους. Ποιος βάζει τις
πυρκαγιές; Ποιος καίει τα δάση της παντέρημης τούτης χώρας, συστηματικά και
μεθοδικά, από το 1980 μέχρι σήμερα; Ποιος έχει συμφέρον από τα καμένα δάση;
Γιατί καμία κυβέρνηση δεν συνέλαβε ποτέ κανέναν εμπρηστή, γιατί η αστυνομία δεν
διεξήγαγε ποτέ καμία σοβαρή και μακροχρόνια έρευνα (όπως έκανε, ας πούμε, για
την «17 Νοέμβρη» ή για τους «Πυρήνες της Φωτιάς»;) Γιατί η ελληνική Βουλή δεν
θέσπισε ποτέ κάποιον «εμπρηστονόμο», αντίστοιχο προς τους εκάστοτε
«τρομονόμους»; Γιατί η συζήτηση περί πυρκαγιών δεν άνοιξε επισήμως ποτέ, γιατί
τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ περί πυρκαγιών είναι πάντοτε αστυνομικά (και «reality»),
ουδέποτε όμως πολιτικά;
Διερωτώμαι: Είναι άραγε όλοι οι εμπρηστές σεσημασμένοι
εγκληματίες, άτομα διαταραγμένου ψυχισμού και χαμηλής νοημοσύνης; Σαράντα
χρόνια τώρα, όλοι οι εμπρηστές δρουν αυτόβουλα; ΄Η μήπως είναι όλοι τους
«εξωτερικοί» εχθροί –πράκτορες των Αμερικανών και των Τούρκων; Δεν έχουν άραγε
καμία εσωτερική διασύνδεση; Δεν εξυπηρετούν κανένα εντόπιο εταιρικό ή
επιχειρηματικό συμφέρον; Κανένας Ελληνάρας δεν οπλίζει το χέρι τους, κανένας
δεν τους παρέχει υλικό, διευκολύνσεις, τεχνογνωσία, και ασυλία; Πώς καταφέρνουν
να είναι άφαντοι σαράντα χρόνια τώρα; Πώς «τυχαίνει» να βάζουν πυρκαγιές
εκείνες ακριβώς τις ημέρες του καλοκαιριού με το μεγαλύτερο καύσωνα και τους
δυνατότερους αέρηδες; Και πώς «τυχαίνει» πάντοτε οι ευθύνες να αποδίδονται κατ’
αποκλειστικότητα στο «στρατηγό άνεμο»;
Το 2015 ο Υμηττός. Το 2016 οι Λίμνες. Πέρυσι, η
πετρελαιοκηλίδα στη Σαλαμίνα. Φέτος, η καταστροφή της Αττικής. Παρηγορητικοί
και πατριωτικοί λόγοι, εκκλήσεις για εθνική ενότητα να φάνε και οι κότες. Αλλά
για απόδοση ποινικών και πολιτικών ευθυνών, ούτε λόγος. Και προς Θεού, μη θιγεί
το εθνικό τάμα της «ανάπτυξης». Ακόμα κι αν αποτελεί πλέον κοινό τόπο, ότι το
αντίτιμο της «ανάπτυξης» είναι ακριβώς αυτό: οι πυρκαγιές, τα οικόπεδα και οι
εργολαβίες. Μαζί με τις παράπλευρες απώλειές τους –εκατό ανθρώπινες ζωές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου