Επιχείρηση χάος

Το μόνο που χωράει, είναι το πλιάτσικο. Και εξηγώ:

Χθες το μεσημέρι στη Ραφήνα, 300 άνθρωποι να ξεφορτώνουν φορτηγά, να γεμίζουν σακούλες και να φορτώνουν περί τα 30 αυτοκίνητα, για να φύγουν με προμήθειες σε νερό και τρόφιμα προς τους πυρόπληκτους. 30 αυτοκίνητα, όσο ήμουν εγώ εκεί, ώσπου να φορτώσω τίγκα το δικό μου μέχρι πάνω με νερά.

Νερά και γκοφρέτες, αυτά πήρα, ναι (κι ας μου φωνάζανε). Γιατί, όταν θα βρω την οικογένεια που μένει στο μισοκαμμένο σπίτι της χωρίς νερό και ρεύμα, ΤΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΩ, ΟΡΙΣΤΕ ΕΝΑ ΠΑΚΕΤΟ ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ, καλό μαγείρεμα; Κοινή λογική, δηλαδή, η οποία δεν αξιολογείτο και πολύ θετικά χθες.

Φύγε, μου λένε, κατεπειγόντως, για Μπλε Λιμανάκι - δεν έχουνε νερό. Και πάω. Και το τριγυρνάω δυο φορές. Και κάτι άνθρωποι που συναντώ, είτε πλένουν με το λάστιχο, είτε μπαινοβγαίνουν στα αυτοκίνητά τους, πάντως εμένα να τους πάω νερό ανάγκη δε με έχουν.

Και πάω Κόκκινο Λιμανάκι από μόνη μου. Και κυκλοφορεί κόσμος με βρεγμένες μπλούζες να χωρέσει ο νους των την έκταση της καταστροφής, αλλά αστυνομία και πυροσβέστες μου λεν αντιστοίχως "πριν μια ώρα ήρθαν 10 αυτοκίνητα της Περιφέρειας με προμήθειες, δεν το ξέρει ο Δήμος;;;" και "εδώ δεν υπάρχει πια κόσμος, εμείς ψάχνουμε για αγνοούμενους" (τι έγιναν οι προμήθειες της Περιφέρειας που πήγαν σε μια περιοχή όπου δεν βρισκόταν κόσμος;;).

Και πάω στο Πολιτιστικό και Αθλητικό Πάρκο, Λ. Μαραθώνος 196. Και ξεφορτώνω εκεί τα όσα φόρτωσα στο Δημαρχείο Ραφήνας. Και συναντώ και δυο άλλα παιδιά, που ταυτόχρονα είχαμε ξεκινήσει από Ραφήνα και είχαν καταλήξει επίσης εκεί, διότι επίσης δεν είχαν βρει ούτε έναν πληγέντα (ήταν, όμως παρόντες στην ανεύρεση ενός αγνοουμένου -νεκρού- από τους Πυροσβέστες).

Και η ώρα έχει πάει 5, κι έτσι πετυχαίνω την απόβαση μιας φυσιολατρικής ομάδας του φμ με διεθνώς καταξιωμένους ορειβάτες. 80 οχήματα, τουλάχιστον 150 άτομα. ΟΙ ΟΠΟΊΟΙ ΕΙΧΑΝ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ - ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ ΣΤΙΣ 5.

Και ξεκινά η επιχείρηση χάος:

Οι "ιθύνοντες" του Κέντρου φωνάζοντας έδιναν το ρυθμό: ΛΟΙΠΟΝ ΦΕΥΓΟΥΝ 8 ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΜΕ ΝΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΔΕ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ.

- Παιδιά, έχουμε μιλήσει τηλεφωνικά με το ξενοδοχείο να δούμε τι χρειάζονται; (Παύση)

Και μαζί με τους άλλους δύο που από Ραφήνα ξεκινήσαμε, Μαραθώνος καταλήξαμε, τους λέγαμε ότι ΔΕΝ υπάρχουν στα καμμένα τόσοι πληγέντες όσοι νομίζουμε, ΕΧΟΥΝ ΦΥΓΕΙ οι άνθρωποι. Και δεν μας πίστευαν. Και ερχόταν κόσμος, και άφηνε τρόφιμα ακατάπαυστα...

Μια ομάδα τριών ατόμων κάναμε την αναγκαία επικοινωνία και καταγραφή, όσο εκατοντάδες κόσμου ξεφόρτωνε και ταξινομούσε με μια τεράστια λαχτάρα συμβολής.

Εν τέλει, τα ξενοδοχεία που φιλοξενούν πληγέντες για χθες δήλωσαν ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ σε τρόφιμα και νερό, μόνο το Marathon ζήτησε κάποια φάρμακα.

Εν τέλει, όσες ώρες ήμουν εκεί, έφυγαν πολλές περιπολίες με μηχανές και αυτοκίνητα να εντοπίσουν ανθρώπους σε μισοκαμμένα σπίτια που χρειάζονται κάτι. Τριάντα. Όσες ώρες ήμουν εκεί, όλα όσα πήρε το αυτί μου δεν ξεπερνούσαν τις τριάντα περιπτώσεις (που μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι που μακάρι, φυσικά, να μην υπάρχουν άλλοι, και οι υπόλοιποι να βρίσκονται σε φίλους/συγγενείς).

Με φάρμακα ρουχισμό, κλινοσκεπάσματα και τρόφιμα για πολλές εκατοντάδες να περιμένουν και να ταξινομούνται στις αποθήκες.

Μια γυναίκα φορτώνει πράγματα για έξι οικογένειες, λέει. Την ρωτάω για ποια διεύθυνση, και λέει ποια είσαι εσύ που με ρωτάς, εμένα μου είπε η τάδε δημοτική σύμβουλος να πάω. Εμφανίζεται κάποιος, μα βρε παιδιά σε αυτές τις οικογένειες πήγε ο Τάδε πριν από μισή ώρα. Πάω στη δημοτική σύμβουλο, μια υπέροχη νέα γυναίκα, πιθανώς νεότερη από εμένα, η οποία μου απάντησε ότι δεν είπε σε κανέναν να πάρει πράγματα για 6 οικογένειες.

Στο ίδιο τραπέζι, μακριά από τις αποθήκες και τον χαμό, κάθονταν διάφοροι αρμόδιοι. Ρώτησα αν έχουν καταγράψει τις διευθύνσεις στις οποίες έχουν σταλεί πράγματα σήμερα (Ν. Βουτζά και Μάτι οι πιο πολλές), να κάνουμε αντιπαραβολή κι να είμαστε έτοιμοι για αύριο. Μια άλλη δημοτική σύμβουλος λέει "εγώ τις έχω τις διευθυνσεις". Και φεύγει από το τραπέζι και δεν την ξαναβρήκα στον χώρο. ΦΕΥΓΕΙ. ΦΕΥΓΕΙ.

Και λέω στους υπόλοιπος: Έχετε ανακοινώσει σε καμιά ιστοσελίδα ή στο φμ ότι δεν χρειάζονται άλλες προμήθειες; "Σιγα τη δουλειά που θα γίνει από τα σόσιαλ", μου απαντούν.

Στο Δημαρχείο της Ραφήνας, τουλάχιστον 100 υπνόσακους και 100 κουβέρτες ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΙΑ που υπήρχαν εκεί ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ, μαζί με άπειρα ρούχα, τα κατέβαζαν στο υπόγειο. Το αναφέρω ως γεγονός να μην πούμε μετά ότι δεν το ξέραμε.

Άπειρα μαγειρεμένα φαγητά που έφταναν στο Κέντρο, δεν υπήρχε πού να δοθούν. Τελικά βρέθηκε ψυγείο σε άλλο κτίριο κατά τις 10 το βράδυ.

ΕΙΣΑΙ Ο ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ. Και ξέρεις ότι στις 17.00 θα έρθουν 150 νέα και υγιή άτομα. Και θες να τους στείλεις περιπολία στα καμμένα. ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΠΡΟΝΟΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΜΙΑ ΜΑΣΚΟΥΛΑ; -Μα, δεν έφεραν οι εθελοντές μασκούλες, δεν έχουμε. ΠΕΤΑΞΟΥ, χρυσέ μου, μέχρι ένα φαρμακείο πριν τις 17.00, και ΠΑΡΕ 3 ΚΟΥΤΕΣ. Αλλιώς πήγαινε ο ίδιος περιπολία 2 ώρες μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα.

Και πάρε και ένα τηλέφωνο καμιά Εθελοντική Ομάδα Πολιτικής Προστασίας. Ναι, ξέρω, αυτοί που θα έρθουν δεν έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση, αλλά αναρωτιέμαι με έναν κοινό νου:

ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΨΑΧΝΟΥΝ ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΟΥΣ, μήπως να συνεννοηθείς με την Πυροσβεστική, να φτιάξεις μεικτές ομάδες παρέχοντάς τους έναν βασικό εξοπλισμό, να δώσεις και από έναν ασύρματο, αντί να τους βάλεις να γεμίζουν σακούλες με φρυγανιές - μακαρόνια - γάλα - πάνες, οι οποίες δεν θα δοθούν ποτέ;;

Και οκ, αν τα σώματα ασφαλείας πουν όχι, πάσο. Αλλά what if? Και στην τελική, αν δεν είσαι εκεί για κουβάλημα, αλλά ούτε και για κεντρικό σχεδιασμό, τότε γιατί είσαι;; 

[--->]