ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ (ώρα 10.50 π.μ.): Το ψήφισμα μόλις
εγκρίθηκε με μικρές αλλαγές στη διατύπωση, τουλάχιστον έτσι όπως το διάβασε ο
πρόεδρος της βουλής Ν. Βούτσης, σε σχέση με το κείμενο που είχε δημοσιευτεί.
Φαίνεται ότι είχε προστεθεί στο μεταξύ το «ισραηλινή» στο «εποικιστική
δραστηριότητα», και ότι η διατύπωση έγινε «στη βάση των ορίων του 1967» αντί
«εντός των ορίων του 1967». Επίσης έχει αλλάξει λίγο η διατύπωση στη φράση για
τις συνομιλίες μεταξύ των δύο πλευρών. Ενδέχεται να υπάρξει νεότερη
επικαιροποίηση όταν δημοσιευτεί γραπτά το ψήφισμα που εγκρίθηκε.
———————
Το κείμενο δημοσιεύεται στην κατηγορία «Αναλύσεις –
απόψεις» του ιστολογίου του Συλλόγου Ιντιφάντα, όπου τα κείμενα δεν εκφράζουν
κατ’ ανάγκην το Σύλλογο ή το σύνολο των μελών του.
Αποτελεί συνέχεια προηγούμενου κειμένου για το ζήτημα.
Πρώτα απ’ όλα το ψήφισμα στη Βουλή είναι καθαρά
συμβολικό, σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί αναγνώριση και άρα η κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνεχίζει να αρνείται να αναγνωρίσει το Κράτος της
Παλαιστίνης, παρότι οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν υπερψηφίσει την ένταξη
της Παλαιστίνης στην Unesco ως πλήρες μέλος και την αναβάθμιση του καθεστώτος
συμμετοχής της Παλαιστίνης στη Γενική Συνέλευση Ηνωμένων Εθνών, σε κράτος μη
μέλος παρατηρητή, αντίστοιχα, «ιδιότητα που επιφυλάσσεται μόνον σε κράτη», όπως
είχε επισημάνει το ίδιο το Υπουργείο Εξωτερικών.[1]
Το ψήφισμα προσπαθεί να αποτελέσει το άλλοθι για την περαιτέρω σύσφιξη από την
κυβέρνηση Τσίπρα, των σχέσεων με το ισραηλινό απαρτχάιντ, ακόμα και σε
στρατιωτικό επίπεδο.
Πέραν όμως από αυτό, το κείμενο του ψηφίσματος,
τουλάχιστον όπως δόθηκε στη δημοσιότητα[2],
και όπως προφανώς προετοιμάστηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών (ενδεχομένως και
μετά από συνεννόηση με το Ισραήλ), περιέχει μια σειρά από επικίνδυνες
διατυπώσεις και παραλείψεις:
- Στο κείμενο αναφέρεται ότι η Διαρκής Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων καλεί την Ελληνική Κυβέρνηση: «Να προωθήσει όλες τις απαραίτητες διαδικασίες, για να αναγνωρίσει Κράτος της Παλαιστίνης» και όχι «το Κράτος της Παλαιστίνης». Όπως άλλωστε είχαν φροντίσει εκ των προτέρων να διαρρεύσουν οι κυβερνητικοί κύκλοι, στο ψήφισμα «γίνεται λόγος για αναγνώριση «παλαιστινιακού κράτους» και όχι «του παλαιστινιακού κράτους», γεγονός το οποίο αναδεικνύει αφενός την προσοχή με την οποία έχει συνταχθεί το κείμενο, αφετέρου τη σαφή αποστασιοποίηση της Αθήνας από την καθοριστικής σημασίας διαφωνία μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης για τα σύνορα που θα πρέπει να έχει ένα μελλοντικό κράτος.»[3]
- Περαιτέρω, στην εισαγωγή, γίνεται αναφορά σε «ενιαίο, δημοκρατικό και κυρίαρχο Παλαιστινιακό Κράτος, εντός των ορίων του 1967 και με πρωτεύουσα τα Ανατολικά Ιεροσόλυμα» (ο τονισμός δικός μου). Η διατύπωση αυτή διαφέρει από παλαιότερες διατυπώσεις του ΣΥΡΙΖΑ που αναφέρονταν σε «ίδρυση παλαιστινιακού κράτος (sic) στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ»[4] (ο τονισμός δικός μου). Η χρησιμοποίηση του όρου «ορίων» αντί «συνόρων», ενδεχομένως να οφείλεται στην πίεση που άσκησε με την ερώτησή του ο βουλευτής Άδωνις Γεωργιάδης[5], μια πίεση ξεκάθαρα υπέρ του Ισραήλ αφού, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε ρητά σε ενδεχόμενες ισραηλινές διεκδικήσεις, οι οποίες δεν θα αναγνωρίζονταν αν επικρατούσε η διατύπωση περί συνόρων του 1967. Παρόλα αυτά, στην απόφαση έμμεσης αναγνώρισης του Κράτους της Παλαιστίνης από την Γ.Σ. του ΟΗΕ, δεν υπήρχε πρόβλημα να γίνει αναφορά και σε «σύνορα προ του 1967» (“pre-1967 borders”)[6]. Περαιτέρω, η χρησιμοποίηση του ασαφούς όρου «εντός» αντί «στα», σε συνδυασμό με την προαναφερθείσα αόριστη διατύπωση «να αναγνωρίσει Κράτος της Παλαιστίνης» και όχι «το Κράτος της Παλαιστίνης», και σε συνδυασμό με τις προαναφερθείσες διαρροές για «τη σαφή αποστασιοποίηση της Αθήνας από την καθοριστικής σημασίας διαφωνία μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης για τα σύνορα που θα πρέπει να έχει ένα μελλοντικό κράτος», αφήνει περιθώριο για υπόνοιες ότι η κυβέρνηση Τσίπρα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο εάν και όποτε αναγνωρίσει ένα κάποιο κράτος της Παλαιστίνης, να είναι αυτό ένα κράτος μικρότερο κι από αυτό που ορίζεται από τα σύνορα του 1967, ή ένα κράτος-«μπαντουστάν», δηλαδή να αποδεχτεί τη διατήρηση κάποιων εκ των παράνομων ισραηλινών εποικισμών.
- Παρότι στην εισαγωγή του ψηφίσματος οι βουλευτές δεν έχουν πρόβλημα να αναφερθούν σε ένα σωρό ζητήματα πέραν αυτού καθεαυτού του ζητήματος της αναγνώρισης του Κράτους της Παλαιστίνης, εντούτοις αποφεύγουν επιμελώς να αναφερθούν στο κομβικό ζήτημα της εκπλήρωσης του κατοχυρωμένου και αναφαίρετου δικαιώματος της επιστροφής των Παλαιστινίων προσφύγων, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και σύμφωνα με την απόφαση 194 της Γ.Σ. του ΟΗΕ. Η προφανώς εσκεμμένη αυτή παράλειψη είναι επικίνδυνη και αποτελεί αποσιώπηση της παλιότερης θέσης του ΣΥΡΙΖΑ που μιλούσε για «- Το δικαίωμα όλων των παλαιστινίων προσφύγων να επιστρέψουν στις εστίες τους».[7]
- Το ψήφισμα επικαλείται «ψηφίσματα, σχετικά με την αναγνώριση Παλαιστινιακού Κράτους, που ενέκριναν εθνικά κοινοβούλια κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 17ης Δεκεμβρίου 2014», αλλά, διόλου τυχαία, αποφεύγει οποιαδήποτε αναφορά στο γεγονός ότι μέχρι σήμερα 137 χώρες έχουν αναγνωρίσει διμερώς το Κράτος της Παλαιστίνης[8], και κυρίως αποφεύγει κάθε αναφορά στην πραγματική αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους από τη Σουηδία. Ποιος να πιστέψει ότι οι βουλευτές εννοούν πραγματικά αυτά που λένε, και ότι πραγματικά ζητούν μια αναγνώριση, όταν δεν αναφέρονται στις χώρες που ήδη το έχουν κάνει;
- Στο ψήφισμα διαπιστώνεται «με ιδιαίτερη ανησυχία» η «συνέχιση της εποικιστικής δραστηριότητας», αλλά αποφεύγεται επιμελώς να επισημανθεί ότι οι εποικισμοί είναι παράνομοι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Και βέβαια καμία αναφορά και κανένα κάλεσμα δε γίνεται από τους βουλευτές προς την κυβέρνηση για να εφαρμόσει την πρόσφατη οδηγία της Ε.Ε. για σήμανση τουλάχιστον κάποιων εκ των προϊόντων των παράνομων ισραηλινών εποικισμών.
Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει ακόμα πολλά για τα όσα
εμπεριέχονται στο ψήφισμα και ιδιαίτερα για τη σπουδή της ελληνικής κυβέρνησης,
που είναι αυτή που προωθεί το ψήφισμα, να αναφερθεί παράλληλα και στις
ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ των δύο πλευρών. Συνομιλίες που δεν απέδωσαν
τίποτα εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες, και οι οποίες έχουν άλλωστε διακοπεί με πλήρη ευθύνη του Ισραήλ.
Μοναδικό ίσως ενθαρρυντικό σημείο είναι ότι το ψήφισμα
μιλά για «πρωτεύουσα τα Ανατολικά Ιεροσόλυμα», αποφεύγοντας το λάθος που είχαν κάνει
οι τότε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (μεταξύ των οποίων και στελέχη της σημερινής ΛΑΕ),
να μιλήσουν για «Ιερουσαλήμ ως κοινή πρωτεύουσα του ίδιου όσο και του κράτους
του Ισραήλ».[9]
Σε κάθε περίπτωση, μεγάλη ευθύνη φέρουν και οι
βουλευτές των υπολοίπων κομμάτων (συμπεριλαμβανομένου του ΚΚΕ), για την
υιοθέτηση αυτού του ψηφίσματος που – εφόσον το τελικό κείμενο είναι αυτό –
εκτός από το να εξυπηρετεί τους επικοινωνιακούς χειρισμούς της κυβέρνησης
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απέναντι στην κριτική που δέχεται για τη σύσφιξη των σχέσεων με το
Ισραήλ, είναι και προβληματικό έως επικίνδυνο για τα δικαιώματα του
παλαιστινιακού λαού.
Γ.Κ.
[2] «Το σχέδιο της ειδικής απόφασης της Βουλής για την αναγνώριση της
Παλαιστίνης», Real.gr 19/12/2015. http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=471295&catID=1
[3] «Βουλή: αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους», Καθημερινή, 17/12/2015. http://www.kathimerini.gr/842606/article/epikairothta/politikh/voylh-anagnwrish-palaistiniakoy-kratoys
[4] Βλ. π.χ. Κείμενο διαβούλευσης με τίτλο «Θέσεις εξωτερικής πολιτικής», πριν
τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015. http://syriza.gr/theseis/pros_diavoulefsi_exoteriki_politiki.pdf
[5] http://www.hellenicparliament.gr/Koinovouleftikos-Elenchos/Mesa-Koinovouleutikou-Elegxou?pcm_id=c864c2ea-53e7-4a70-be80-a564013e9ba5
[7] Ψήφισμα αλληλεγγύης της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ στον Παλαιστινιακό λαό, Αθήνα
22/6/2014. http://www.syriza.gr/article/PShfisma-allhleggyhs-ths-K.E.-toy-SYRIZA-ston-Palaistiniako-lao.html#.VnhOClLQM8I
[9] http://www.hellenicparliament.gr/Koinovouleftikos-Elenchos/Mesa-Koinovouleutikou-Elegxou?pcm_id=9b42a6f8-f5e3-4bcb-9647-a4a800528667
και [---]
