Κραυγαλέα καλλιέργεια
πανικού και νέα τελεσίγραφα από τους δανειστές. Με ρήτρα «αυτόματης λιτότητας»
επιχειρεί να καλύψει τη «μικρή απόσταση» η κυβέρνηση
Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Θίασος προβοκατόρων
[…] Η προβοκατόρικη συμπεριφορά των «θεσμών» ξεπέρασε κάθε
όριο και στο πεδίο των συμβολισμών. Το γραφείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Αθήνα εμφανίστηκε ως … χορηγός
επικοινωνίας της κινητοποίησης του μνημονιακού μπλοκ στο Σύνταγμα υπό το
σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη», την Πέμπτη, προπαγανδίζοντας και προβάλλοντάς την.
Αλλά, αν αυτό είναι το γραφικό στοιχείο της υπόθεσης, η αμετροέπεια των
θεσμικών εκπροσώπων έδωσε ρέστα.
Ο επικεφαλής του Eurogroup δήλωσε ότι η «η Συμφωνία
απαιτεί δύσκολα διαρθρωτικά μέτρα, αλλά και πολιτικούς που να είναι έτοιμοι να
λένε την αλήθεια στο λαό τους». Σε ανάλογο ύφος η Λαγκάρντ επεσήμανε την «άμεση ανάγκη να διαμορφώσουμε διάλογο με
ενήλικες στην αίθουσα (σ.σ. του Eurogroup)».
Ως
εκ τούτου, όσοι απορούν για την παρατεταμένη, παράδοξη σιωπή του Β.Σόιμπλε, θα
αντιλαμβάνονται τώρα ότι δεν έχει λόγους
να μιλάει, όταν έχει εξασφαλίσει τόσους αντικαταστάτες και στο Eurogroup,και στην Κομισιόν, και
στην ΕΚΤ, και στο ΔΝΤ.
Η κυβέρνηση αντέδρασε αμήχανα στο απροκάλυπτο σκηνικό
εκβιασμού. Ενώ η πρόεδρος της Βουλής επέστρεψε ως απαράδεκτη την έκθεση της ΤτΕ,
«κύκλοι» του Μαξίμου κατήγγειλαν σχέδιο «άσκοπης, τεχνητής φυγής κεφαλαίων», με
την υποσημείωση ότι «αυτές οι τακτικές είναι βούτυρο στο ψωμί των δανειστών».
Άστοχο
σχόλιο, αφού το μίνι bank run ενορχηστρώθηκε απροσχημάτιστα από κορυφαίους,
επώνυμους εκπροσώπους των ίδιων των δανειστών. Και η ενορχήστρωση θύμισε έντονα
την περίπτωση της Κύπρου,αλλά και της Ιρλανδίας, σύμφωνα με τις πρόσφατες
καταγγελίες πρώην στελέχους του υπουργείου Οικονομικών της χώρας για τις συνθήκες
υπό τις οποίες υποχρεώθηκε σε δανεισμό και Μνημόνιο.
Μπαλαντέρ το ΔΝΤ
Τούτων δοθέντων, το «καλύτερο» κακό σενάριο που προωθούν οι
δανειστές για την έκτακτη σύνοδο τη Δευτέρα είναι αυτό της παράτασης της ισχύουσας
συμφωνίας και διαπραγμάτευσης μέχρι το τέλος του χρόνου.
Προβλήθηκε από την
εφημερίδα Die Zeit ως εναλλακτική πρόταση της γερμανικής
κυβέρνησης, αναπαράχθηκε από διεθνή ΜΜΕ,ως εναλλακτική λύση της Κομισιόν, με
την παραλλαγή της μη συμμετοχής του ΔΝΤ στην παράταση, και φαίνεται να
υιοθετείται και από την κυβέρνηση ως ενδιάμεση λύση εκτόνωσης της κρίσης.
Αν επιβεβαιωθεί η
δεύτερη εκδοχή παράτασης, άνευ ΔΝΤ ,αυτό μπορεί να σημαίνει δύο τινά : ή το
Ταμείο αποχωρεί από το ελληνικό πρόγραμμα και το δάνειο του υποκαθίσταται από
νέο δάνειο του ESM ή το ΔΝΤ μένει σε ρόλο πολιορκητικοί κριού επιβολής «μεταρρυθμίσεων»,
μέσω των δικών του κύκλων αξιολόγησης του προγράμματος και χωρίς υποχρέωση
εκταμιεύσεων.
Και στις δύο εκδοχές, πάντως, η ουσιαστική διευθέτηση του χρέους
μένει εκκρεμής, μέχρι το τέλος της νέας παράτασης, με ενδιάμεση λύση μια δήλωση
επιβεβαίωσης της δέσμευσης του 2012 περί εξασφάλισης της βιωσιμότητας του
ελληνικού χρέους, εφόσον παραστεί ανάγκη. Η έκθεση του ESM που χαρακτηρίζει «βιώσιμο» το
ελληνικό χρέος προϊδεάζει για τις προθέσεις
των δανειστών να το διατηρήσουν ως εργαλείο διαρκούς εκβιασμού.
Διπλή παγίδα
Το σενάριο νέας παράτασης της συμφωνίας μπορεί να προκύψει
είτε στη σύνοδο της Δευτέρας είτε σε αυτή της Πέμπτης και Παρασκευής, με τη
βαριά ατζέντα της μεταρρύθμισης της Ευρωζώνης.
Σε κάθε περίπτωση, κατά τους δανειστές
και ιδιαίτερα το Βερολίνο προϋποθέτει «συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο» που θα
προκύψει τα επόμενα 24ωρα και θα διαπιστωθεί στο έκτακτο Eurogroup,λίγο πριν από τη Σύνοδο της Δευτέρας.
Η
κυβέρνηση μιλάει για «μικρή απόσταση» που τη χωρίζει από τους δανειστές, οι δανειστές απαιτούν σύγκλιση σε
τρία συγκεκριμένα πεδία: δημοσιονομικό, ασφαλιστικό, εργασιακό.
Ηδη,πάντως, η κυβέρνηση
έχει διανύσει μεγάλο μέρος αυτής της «μικρής απόστασης» με τη νέα πρόταση που
κατέθεσε στο τελευταίο Eurogroup
για «ρήτρα αυτόματων,οριζόντιων περικοπών στις δαπάνες του προυπολογισμού όποτε
διαπιστώνονται δημοσιονομικές αποκλίσεις»,και μάλιστα στη βάση εβδομαδιαίων
ελέγχων.
Πρόκειται για την πιο προχωρημένη μέχρι σήμερα,υιοθέτηση
λιτότητας από την κυβέρνηση,με μόνη τη διαφορά ότι κρατά το «προνόμιο» να
επιλέγει το ιδιαίτερο μείγμα αναδιανομής της. Με δεδομένη δε και τη δέσμευση
στην παραγωγή πρωτογενούς πλεονάσματος,έστω και στο 1%, η κυβερνητική συνταγή
μπορεί να καταλήξει σε διπλή παγίδα πρόσθετης λιτότητας και νέας ύφεσης.
Μη λησμονάμε τα ομολογημένα «λάθη» του ΔΝΤ με τους πολλαπλασιαστές
σε υπερχρεωμένες και σε μεγάλη ύφεση χώρες : μια μονάδα πλεονάσματος απαιτεί
αρκετά παραπάνω από μια μονάδα περικοπών (λιτότητας) και μια μονάδα λιτότητας
επ’ ουδενί οδηγεί σε μόλις μισή μονάδα ύφεσης.
Με αποπληθωρισμό -2%,μπορεί να
οδηγήσει σε ύφεση 1,5% και 2% και 3%,όπως απέδειξε η τραγική πενταετία των
μνημονίων. Ατέρμων φαύλος κύκλος […]
από το άρθρο του Γ. Κιμπουρόπουλο που δημοσιέυτηκε στο δρόμο ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, στο φύλλο του Σαββάτου 20/6/2015
