Συντάκτης ΠΟΛ
Μια σημαντική επίπτωση του επιτυχημένου τρόπου με τον οποίο «διαπραγματεύονται» οι δανειστές είναι η παντελής απουσία ουσιαστικής αντιπολίτευσης από το ελληνικό πολιτικό γίγνεσθαι.
Μια σημαντική επίπτωση του επιτυχημένου τρόπου με τον οποίο «διαπραγματεύονται» οι δανειστές είναι η παντελής απουσία ουσιαστικής αντιπολίτευσης από το ελληνικό πολιτικό γίγνεσθαι.
Οι Σαμαροβενιζέλοι δεν μετράνε καθώς εμετρήθησαν δια της εφαρμογής και
της προώθησης των μνημονίων, εζυγίσθησαν από τον ελληνικό λαό δια της
κάλπης, και εβρέθησαν ελλιπείς, για να μην πούμε τίποτα χειρότερο
σαββατιάτικα.
Οι ποταμίσιοι και οι καμίνηδες επίσης δεν μετράνε, γιατί, όσο κι να
προσπαθούν να δηλώσουν «υπεράνω», δεν κρύβεται ούτε ο σημιτισμός τους,
ούτε οι γονυκλισίες στους διάφορους Φούχτελ, Σουλτς και άλλους
μνημονιακούς παρατρεχάμενους.
Αφ' ης στιγμής ο κόσμος έχει τόσα ράμματα για τη γούνα όλων αυτών, αδυνατούν να παίξουν το ρόλο της αντιπολίτευσης που όμως είναι αναγκαία για τη δημοκρατία. Αναγκαστικά λοιπόν «αντιπολίτευση» γίνεται η μερίδα εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ που λόγω ιστορίας, προέλευσης αλλά και αρχών, να τους το αναγνωρίσουμε αυτό, αδυνατεί να κάνει γαργάρα μια «οποιαδήποτε συμφωνία», αντίθετα λχ από τον Φλαμπουράρη, τον Μπαλάφα και τους συνοδοιπόρους τους.
Αυτοί οι «αντιπολιτευόμενοι» όμως, είτε περί την Αριστερή Πτέρυγα, είτε περί τον Δρόμο της Αριστεράς, έχουν τα χέρια τους δεμένα, καθώς βρίσκονται εντός του κυβερνώντος κόμματος, έχουν συμμετοχή, άμεση και έμμεση, σε όσες αποφάσεις έχουν ληφθεί μέχρι τώρα και έτσι –αναγκαστικά- περιορίζονται σε σχόλια που δεν αρθρώνονται σε μια διαφορετική, αντιπολιτευτική τακτική.
Αλλά αντιπολίτευση με... σχόλια δεν γίνεται. Εάν γινόταν, τότε, μαζί με τον «καταλληλότερο» πρωθυπουργό, θα ψηφίζαμε και τους «καταλληλότερους» σχολιαστές, αναλυτές και αρθρογράφους!
[--->]
Αφ' ης στιγμής ο κόσμος έχει τόσα ράμματα για τη γούνα όλων αυτών, αδυνατούν να παίξουν το ρόλο της αντιπολίτευσης που όμως είναι αναγκαία για τη δημοκρατία. Αναγκαστικά λοιπόν «αντιπολίτευση» γίνεται η μερίδα εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ που λόγω ιστορίας, προέλευσης αλλά και αρχών, να τους το αναγνωρίσουμε αυτό, αδυνατεί να κάνει γαργάρα μια «οποιαδήποτε συμφωνία», αντίθετα λχ από τον Φλαμπουράρη, τον Μπαλάφα και τους συνοδοιπόρους τους.
Αυτοί οι «αντιπολιτευόμενοι» όμως, είτε περί την Αριστερή Πτέρυγα, είτε περί τον Δρόμο της Αριστεράς, έχουν τα χέρια τους δεμένα, καθώς βρίσκονται εντός του κυβερνώντος κόμματος, έχουν συμμετοχή, άμεση και έμμεση, σε όσες αποφάσεις έχουν ληφθεί μέχρι τώρα και έτσι –αναγκαστικά- περιορίζονται σε σχόλια που δεν αρθρώνονται σε μια διαφορετική, αντιπολιτευτική τακτική.
Αλλά αντιπολίτευση με... σχόλια δεν γίνεται. Εάν γινόταν, τότε, μαζί με τον «καταλληλότερο» πρωθυπουργό, θα ψηφίζαμε και τους «καταλληλότερους» σχολιαστές, αναλυτές και αρθρογράφους!
[--->]
