Η παγίδα, ο φωτογραφικός αποκλεισμός της Ελλάδας, ο πολιτικός στραγγαλισμός
Δηλώνει «μη πολιτικός» και άτεγκτος τραπεζίτης, ομνύει στην ευλαβική τήρηση της ανεξαρτησίας της ΕΚΤ και εύχεται να ξαναρχίσει η χρηματοδότηση της Ελλάδα εφ’όσον πληρούνται οι διαδικασίες».
Ατυχώς, ο “by the book” κύριος Ντράγκι δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά: Είναι, ντε φάκτο πλέον, ο τιμωρός που ανέλαβε να μετατρέψει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σε απόλυτο όχημα εκβιασμού της Ελλάδας στην προαποφασισμένη, πολιτική επιχείρηση χρηματοδοτικής ασφυξίας.
Ο Μάριο Ντράγκι, από την Δευτέρα, ξεκινά την περίφημη ποσοτική χαλάρωση - αρχίζει να κόβει φθηνό χρήμα και μοιράζει 1 τρισεκατομμύριο ευρώ στις χώρες της ευρωζώνης, όχι όμως και στην Ελλάδα.
«Η ΕΚΤ είναι ένα ίδρυμα που βασίζεται σε κανονισμούς, δεν είναι πολιτικός θεσμός», είπε αιτιολογώντας, by the book πάντοτε, την εξαίρεση. Δεν είπε όμως τίποτε για τις, «φωτογραφικές» και πολιτικές, αποφάσεις της κεντρικής τράπεζας που κλείνουν όλες τις πιστωτικές στρόφιγγες και αποκλείουν την Ελλάδα από κάθε – εναλλακτική και μη – πηγή χρηματοδότησης.
Ο κύριος Ντράγκι είπε ότι η Ελλάδα αποκλείεται από την ποσοτική χαλάρωση (QE) διότι δεν έχει κλείσει η αξιολόγησή, διότι τα ομόλογά της δεν είναι αποδεκτά ως ενέχυρα και διότι έχει υπερβεί το όριο του 33% στις αγορές κρατικών χρεογράφων που μπορεί να κάνει η κεντρική τράπεζα από κάθε χώρα.
Δεν είπε όμως ότι ο αποκλεισμός της Ελλάδας, δια του ορίου του 33%, ήταν δική του, πολιτική εφεύρεση. Αυτό το όριο δεν υπήρχε, ορίστηκε από τον ίδιο προεκλογικά και «φωτογραφικά», ειδικά για την Ελλάδα.
Δεν αφορά καμία άλλη χώρα της ευρωζώνης και τέθηκε αποκλειστικά για να μην αγοράσει η ΕΚΤ ελληνικά ομόλογα τουλάχιστον έως το καλοκαίρι– έως ότου, δηλαδή, εξοφλήσει η Αθήνα ομόλογα 8,7 δις που ήδη έχει στα χέρια της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Μόνον τότε θα δημιουργηθεί χώρος για να μπει και η χώρα μας στο QE, υπό την προϋπόθεση ότι θα έχει ολοκληρωθεί και η «μνημονιακή» αξιολόγηση.
Ο κύριος Ντράγκι είπε χθες ότι δεν μπορεί να αποδεχθεί ακόμη τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρα διότι προηγουμένως πρέπει να «τεθεί σε εφαρμογή η διαδικασία που θα δείχνει επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης».
Δεν είπε, όμως, ότι αυτή η «διαδικασία» τέθηκε ήδη σε ισχύ με την συμφωνία του Eurogroup - μια καθαρή συμφωνία πολιτικής διαπραγμάτευσης με τους εταίρους. Την οποία διακαώς ζητούσε ο κ. Ντράγκι όταν έκανε την ιστορική νυχτερινή έφοδο της 4ης Φεβρουαρίου κόβοντας τις εγγυήσεις χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών.
Ο κ. Ντράγκι είπε χθες ότι η ΕΚΤ «είναι η κεντρική τράπεζα της Ελλάδας» κι έχει στηρίξει την Αθήνα αυξάνοντας το τελευταίο δίμηνο τον δανεισμό προς τη χώρα μας, κυρίως μέσω του ELA, στα 100 δις ευρώ και στο υψηλότερο ποσοστό μεταξύ των κρατών της ευρωζώνης.
Δεν είπε, όμως, ότι στις αρχές του 2012 αυτός ο ίδιος δανεισμός προς τη χώρα μας, μόνον μέσω του ELA, είχε φθάσει στα 120 δις ευρώ.
Eίπε ακόμη ο κ. Ντράγκι πως δεν μπορεί να δώσει το «πράσινο φως» για αυξημένες πωλήσεις ενόκτων γραμματίων διότι «η ΕΚΤ δεν μπορεί να χρηματοδοτεί τις τράπεζες για να χρηματοδοτούν κυβερνήσεις».
Δεν είπε, όμως, ότι επίσης το 2012, ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις και με ακόμη πιο οξύ το πρόβλημα ρευστότητας, η ΕΚΤ είχε δώσει «χρήματα στις τράπεζες για να χρηματοδοτήσουν κυβερνήσεις» αυξάνοντας το πλαφόν στα έντοκα. Ενδεχομένως διότι η τότε χρηματοδοτούμενη κυβέρνηση δεν ήταν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Κι είπε, τέλος, και αποφάσισε χθες ο κ. Ντράγκι πως το όριο άντλησης ρευστότητας από τον ELA για τις τράπεζες μπορεί να αυξηθεί οριακά, μόλις κατά 500 εκατομμύρια ευρώ – να ανέβει, δηλαδή μόνον στα 68,8 δις ευρώ.
Δεν είπε όμως ότι με αυτή την οριακή αύξηση μπλοκάρει και τις τελευταίες, εναλλακτικές πηγές άμεσης χρηματοδότησης για την ελληνική κυβέρνηση: Το σχέδιο της κυβέρνησης ήταν να καλύψει σημαντικό μέρος των χρηματοδοτικών αναγκών του Μαρτίου με εναλλακτικές πηγές – δηλαδή, χρησιμοποιώντας περίπου 2 δισ. ευρώ από τα ταμειακά διαθέσιμα οργανισμών του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Αυτά τα ταμειακά διαθέσιμα βρίσκονται, με τη μορφή καταθέσεων, στις τράπεζες. Για να χρησιμοποιηθούν από το δημόσιο πρέπει να μεταφερθούν στον ειδικό λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος, γεγονός που θα μειώσει τη ρευστότητα των τραπεζών. Το πρόβλημα θα μπορούσε να αντισταθμιστεί εάν η ΕΚΤ αύξανε το όριο του ELA κατά 2 δις, οπότε θα καλύπτονταν και οι τράπεζες.
Με την απόφασή του να αυξήσει το όριο μόνον κατά 500 εκατομμύρια, ο κ. Ντράγκι κόβει και αυτή την τελευταία εναλλακτική πηγή χρηματοδότησης.
Και δείχνει ως μόνο – προφανώς μη πολιτικό δρόμο – για να αποφευχθεί η ασφυξία, την αποδοχή των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων.
Νικόλ Λειβαδάρη
[--->]
Δηλώνει «μη πολιτικός» και άτεγκτος τραπεζίτης, ομνύει στην ευλαβική τήρηση της ανεξαρτησίας της ΕΚΤ και εύχεται να ξαναρχίσει η χρηματοδότηση της Ελλάδα εφ’όσον πληρούνται οι διαδικασίες».
Ατυχώς, ο “by the book” κύριος Ντράγκι δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά: Είναι, ντε φάκτο πλέον, ο τιμωρός που ανέλαβε να μετατρέψει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σε απόλυτο όχημα εκβιασμού της Ελλάδας στην προαποφασισμένη, πολιτική επιχείρηση χρηματοδοτικής ασφυξίας.
Ο Μάριο Ντράγκι, από την Δευτέρα, ξεκινά την περίφημη ποσοτική χαλάρωση - αρχίζει να κόβει φθηνό χρήμα και μοιράζει 1 τρισεκατομμύριο ευρώ στις χώρες της ευρωζώνης, όχι όμως και στην Ελλάδα.
«Η ΕΚΤ είναι ένα ίδρυμα που βασίζεται σε κανονισμούς, δεν είναι πολιτικός θεσμός», είπε αιτιολογώντας, by the book πάντοτε, την εξαίρεση. Δεν είπε όμως τίποτε για τις, «φωτογραφικές» και πολιτικές, αποφάσεις της κεντρικής τράπεζας που κλείνουν όλες τις πιστωτικές στρόφιγγες και αποκλείουν την Ελλάδα από κάθε – εναλλακτική και μη – πηγή χρηματοδότησης.
Ο κύριος Ντράγκι είπε ότι η Ελλάδα αποκλείεται από την ποσοτική χαλάρωση (QE) διότι δεν έχει κλείσει η αξιολόγησή, διότι τα ομόλογά της δεν είναι αποδεκτά ως ενέχυρα και διότι έχει υπερβεί το όριο του 33% στις αγορές κρατικών χρεογράφων που μπορεί να κάνει η κεντρική τράπεζα από κάθε χώρα.
Δεν είπε όμως ότι ο αποκλεισμός της Ελλάδας, δια του ορίου του 33%, ήταν δική του, πολιτική εφεύρεση. Αυτό το όριο δεν υπήρχε, ορίστηκε από τον ίδιο προεκλογικά και «φωτογραφικά», ειδικά για την Ελλάδα.
Δεν αφορά καμία άλλη χώρα της ευρωζώνης και τέθηκε αποκλειστικά για να μην αγοράσει η ΕΚΤ ελληνικά ομόλογα τουλάχιστον έως το καλοκαίρι– έως ότου, δηλαδή, εξοφλήσει η Αθήνα ομόλογα 8,7 δις που ήδη έχει στα χέρια της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Μόνον τότε θα δημιουργηθεί χώρος για να μπει και η χώρα μας στο QE, υπό την προϋπόθεση ότι θα έχει ολοκληρωθεί και η «μνημονιακή» αξιολόγηση.
Ο κύριος Ντράγκι είπε χθες ότι δεν μπορεί να αποδεχθεί ακόμη τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρα διότι προηγουμένως πρέπει να «τεθεί σε εφαρμογή η διαδικασία που θα δείχνει επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης».
Δεν είπε, όμως, ότι αυτή η «διαδικασία» τέθηκε ήδη σε ισχύ με την συμφωνία του Eurogroup - μια καθαρή συμφωνία πολιτικής διαπραγμάτευσης με τους εταίρους. Την οποία διακαώς ζητούσε ο κ. Ντράγκι όταν έκανε την ιστορική νυχτερινή έφοδο της 4ης Φεβρουαρίου κόβοντας τις εγγυήσεις χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών.
Ο κ. Ντράγκι είπε χθες ότι η ΕΚΤ «είναι η κεντρική τράπεζα της Ελλάδας» κι έχει στηρίξει την Αθήνα αυξάνοντας το τελευταίο δίμηνο τον δανεισμό προς τη χώρα μας, κυρίως μέσω του ELA, στα 100 δις ευρώ και στο υψηλότερο ποσοστό μεταξύ των κρατών της ευρωζώνης.
Δεν είπε, όμως, ότι στις αρχές του 2012 αυτός ο ίδιος δανεισμός προς τη χώρα μας, μόνον μέσω του ELA, είχε φθάσει στα 120 δις ευρώ.
Eίπε ακόμη ο κ. Ντράγκι πως δεν μπορεί να δώσει το «πράσινο φως» για αυξημένες πωλήσεις ενόκτων γραμματίων διότι «η ΕΚΤ δεν μπορεί να χρηματοδοτεί τις τράπεζες για να χρηματοδοτούν κυβερνήσεις».
Δεν είπε, όμως, ότι επίσης το 2012, ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις και με ακόμη πιο οξύ το πρόβλημα ρευστότητας, η ΕΚΤ είχε δώσει «χρήματα στις τράπεζες για να χρηματοδοτήσουν κυβερνήσεις» αυξάνοντας το πλαφόν στα έντοκα. Ενδεχομένως διότι η τότε χρηματοδοτούμενη κυβέρνηση δεν ήταν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Κι είπε, τέλος, και αποφάσισε χθες ο κ. Ντράγκι πως το όριο άντλησης ρευστότητας από τον ELA για τις τράπεζες μπορεί να αυξηθεί οριακά, μόλις κατά 500 εκατομμύρια ευρώ – να ανέβει, δηλαδή μόνον στα 68,8 δις ευρώ.
Δεν είπε όμως ότι με αυτή την οριακή αύξηση μπλοκάρει και τις τελευταίες, εναλλακτικές πηγές άμεσης χρηματοδότησης για την ελληνική κυβέρνηση: Το σχέδιο της κυβέρνησης ήταν να καλύψει σημαντικό μέρος των χρηματοδοτικών αναγκών του Μαρτίου με εναλλακτικές πηγές – δηλαδή, χρησιμοποιώντας περίπου 2 δισ. ευρώ από τα ταμειακά διαθέσιμα οργανισμών του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Αυτά τα ταμειακά διαθέσιμα βρίσκονται, με τη μορφή καταθέσεων, στις τράπεζες. Για να χρησιμοποιηθούν από το δημόσιο πρέπει να μεταφερθούν στον ειδικό λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος, γεγονός που θα μειώσει τη ρευστότητα των τραπεζών. Το πρόβλημα θα μπορούσε να αντισταθμιστεί εάν η ΕΚΤ αύξανε το όριο του ELA κατά 2 δις, οπότε θα καλύπτονταν και οι τράπεζες.
Με την απόφασή του να αυξήσει το όριο μόνον κατά 500 εκατομμύρια, ο κ. Ντράγκι κόβει και αυτή την τελευταία εναλλακτική πηγή χρηματοδότησης.
Και δείχνει ως μόνο – προφανώς μη πολιτικό δρόμο – για να αποφευχθεί η ασφυξία, την αποδοχή των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων.
Νικόλ Λειβαδάρη
[--->]
