του Απόστολου Λυκεσά
Όταν οι Φιλόσοφοι ασχολούνται με τα χθαμαλά ζητήματα της επικαιρότητας και της καθημερινότητας του βίου, οι απόψεις τους, είναι ένα καλό μέσο για να γνωρίσεις, αν όχι την περιρρέουσα κατάσταση, σίγουρα πάντως, τους ίδιους. Στα χρόνια των μνημονίων, οι Φιλόσοφοι, προσπαθώντας να δώσουν μια απάντηση στα αίτια της κρίσης, τα φόρτωσαν όλα στην νοοτροπία των πολιτών, οι οποίοι σύμφωνα με την διήγησή τους είναι ωχαδελφιστές, αγόμενοι και φερόμενοι από την φιλαυτία και τον ναρκισισμό.
Οι παρατηρήσεις αυτών των Φιλοσόφων και λοιπών ψιλών, διαννοουμένων, που εμφορούνται από τις ίδιες ιδέες, κατατείνουν στο συμπέρασμα πως, αν η νοοτροπία ενός εκάστου των διαβιούντων στην επικράτεια είχε, τουλάχιστον, μια πρέζα αίσθηση καθήκοντος για το κοινό καλό, τότε η κατάσταση θα ήταν διαφορετική. Αλλά επειδή ετούτος ο ατίθασος λαός δεν βάζει εύκολα μυαλό, η φτωχοποίησή του είναι μια μέθοδος παιδευτική. Κι απλούστερα: όσο φτωχότερος είσαι, τόσο καλύτερος άνθρωπος και πολίτης γίνεσαι. Όταν δηλαδή ζεις με τρεις κι εξήντα, τότε, βοηθάς η παιδεία να γίνει καλύτερη και να λειτουργούν όπως πρέπει τα νοσοκομεία.
Το ενδιαφέρον της Φιλοσοφίας της Νοοτροπίας είναι πώς παράλληλα με την προώθηση της κοινωνικής συνείδησης, προωθείται η ιδιωτικοποίηση των πάντων, δηλαδή η συνθήκη εκείνη στην οποία μπορεί να κερδίζει μια επιχείρηση, ένας επιχειρηματίας να αυξάνει τις καταθέσεις του, χωρίς να τον νοιάζει αν οι υπάλληλοι του μπορούν να ζήσουν μόνο με τραγανή κουραμάνα. Αν είναι ευτραφής ο επιχειρηματίας, θα ζούν και οι άλλοι καλύτερα, λένε οι Φιλόσοφοι της Νοοτροπίας οι οποίοι δεν έχουν απευθύνει ούτε καν μια προτροπή για την νοοτροπία των εκπροσώπων του κεφαλαίου.
Στον πυρήνα της σκέψης των Φιλοσόφων της Νοοτροπίας υπάρχει μόνο θυμός και μίσος για τους ατίθασους πολίτες του τόπου, οι οποίοι δεν παραδίδονται αμαχητί στις διαθέσεις του γκουβέρνου, των τραπεζίτων και των επιχειρηματιών εντοπίων ή αλλοδαπών. Να πω και την αμαρτία μου.
Καταγράφω στο παρόν σημείωμα εκπροσώπους μόνο της συγκέντρωσης κεφαλαίου διότι, αδυνατώ να κατανοήσω -για την ώρα- ότι με οιονδήποτε τρόπο συνέβαλλε στην οικονομική καταταστροφή της χώρας η νοικοκυρά που δεν έριχνε την σακούλα με τα σκουπίδια στον κάδο της γειτονιάς της ή ο ανάγωγος που καθαρίζει την μύτη του μέσα στο λεωφορείο. Είναι βέβαια παράδοξο ότι, η απεύθυνση των Φιλοσόφων της Νοοτροπίας, αφορά μόνο την αποθήκη της εργατικής δύναμης και όχι το σαλόνι στο οποίο, το τρικούβερτο γλέντι, όχι μόνο συνεχίζεται αλλά επιτάθηκε τα χρόνια αυτά, όπως λένε όλα τα στοιχεία, που δείχνουν ότι οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι.
Αλλά οι Φιλόσοφοι της Νοοτροπίας που είναι σαίνια και παίζουν την Οντολογία στα δάχτυλα, ακόμη και τις ώρες της σχόλης, έχουν την λύση για όλα τα ζητήματα.
Εφόσον η φτωχοποίηση των πολλών δεν έχει αποδώσει καρπούς παρά μόνο για τους λίγους που γίνονται πλουσιότεροι, τότε, η λύση είναι μία: να μείνουν οι φτωχότεροι πανί με πανί και να συγκοληθεί το στομάχι τους.
Αν η μέθοδος φαντάζει παράδοξη, προκαλεί αντιδράσεις και παραμένει αδιέξοδη, αυτό συμβαίνει όχι γιατί η μέθοδος είναι λάθος αλλά γιατί δεν αλλάζει η νοοτροπία των φτωχών.
Οπότε, η λύση, είναι μια ακόμη αυταρχικότερη κυβέρνηση, μια περιστολή διακαιωμάτων, μια διαρκής ταπείνωση και ο εξευτελισμός, μία μορφή δικτατορίας χωρίς στρατηγούς που είναι ξεπερασμένοι, μία εφαρμογή του νόμου που θα τσακίζει ακόμη και την πρόθεση για αντίδραση.
Ένα τέτοιο καθεστώς μπορεί να μην εξαφάνιζε την κρίση αλλά θα έκανε όσους αντιδρούν να σωπάσουν, κι αυτή, είναι μια καλή αρχή ή ένα ιδανικό τέλος της κρίσης, αφού αν δεν υπάρχουν άνθρωποι που διαμαρτύρονται τότε δεν υπάρχει και κρίση.
Αυτή η ακραία θέση όμως, ανατριχίαζει τους Φιλοσόφους μας οι οποίοι, είναι μανούλες στην παραλλαγή και απόκρυψη των αρμάτων μάχης από το λεξιλόγιό τους, διότι προασπίζουν, μεταξύ άλλων, και την δημοκρατία άνευ αδιεξόδων.
Οι Φιλόσοφοι της Νοοτροπίας, εσχάτως, έχουν αποδυθεί στον ιερότερο και ευγενέστερο αγώνα τους. Να αποδείξουν, με κάθε τρόπο, τι κακό πράγμα είναι για την δημοκρατία οι εκλογές. Με την διευκρίνιση, οι εκλογές τώρα, για να μην παρεξηγηθούμε κιόλας. Οι Φιλόσοφοί μας, ξέρουν ποιά είναι η κατάλληλη στιγμή για εκλογές. Μόνο αυτοί ξέρουν. Από παλιά. Απόδειξη ότι, όποτε έγιναν τις κέρδιζαν πάντα οι ίδιοι, ακόμη κι αν φορούσαν διαφορετικού χρώματος στολή. Οι Φιλόσοφοι της Νοοτροπίας είναι μια Ιδανική Χώρα μόνοι τους. Είναι οι τελευταίοι Βορειοκορεάτες της Ευρώπης. Ίσως και οι πρώτοι. Μην τους στερήσω την τιμή και υποτροπιάσει η κακή μου νοοτροπία.
[--->]
Όταν οι Φιλόσοφοι ασχολούνται με τα χθαμαλά ζητήματα της επικαιρότητας και της καθημερινότητας του βίου, οι απόψεις τους, είναι ένα καλό μέσο για να γνωρίσεις, αν όχι την περιρρέουσα κατάσταση, σίγουρα πάντως, τους ίδιους. Στα χρόνια των μνημονίων, οι Φιλόσοφοι, προσπαθώντας να δώσουν μια απάντηση στα αίτια της κρίσης, τα φόρτωσαν όλα στην νοοτροπία των πολιτών, οι οποίοι σύμφωνα με την διήγησή τους είναι ωχαδελφιστές, αγόμενοι και φερόμενοι από την φιλαυτία και τον ναρκισισμό.
Οι παρατηρήσεις αυτών των Φιλοσόφων και λοιπών ψιλών, διαννοουμένων, που εμφορούνται από τις ίδιες ιδέες, κατατείνουν στο συμπέρασμα πως, αν η νοοτροπία ενός εκάστου των διαβιούντων στην επικράτεια είχε, τουλάχιστον, μια πρέζα αίσθηση καθήκοντος για το κοινό καλό, τότε η κατάσταση θα ήταν διαφορετική. Αλλά επειδή ετούτος ο ατίθασος λαός δεν βάζει εύκολα μυαλό, η φτωχοποίησή του είναι μια μέθοδος παιδευτική. Κι απλούστερα: όσο φτωχότερος είσαι, τόσο καλύτερος άνθρωπος και πολίτης γίνεσαι. Όταν δηλαδή ζεις με τρεις κι εξήντα, τότε, βοηθάς η παιδεία να γίνει καλύτερη και να λειτουργούν όπως πρέπει τα νοσοκομεία.
Το ενδιαφέρον της Φιλοσοφίας της Νοοτροπίας είναι πώς παράλληλα με την προώθηση της κοινωνικής συνείδησης, προωθείται η ιδιωτικοποίηση των πάντων, δηλαδή η συνθήκη εκείνη στην οποία μπορεί να κερδίζει μια επιχείρηση, ένας επιχειρηματίας να αυξάνει τις καταθέσεις του, χωρίς να τον νοιάζει αν οι υπάλληλοι του μπορούν να ζήσουν μόνο με τραγανή κουραμάνα. Αν είναι ευτραφής ο επιχειρηματίας, θα ζούν και οι άλλοι καλύτερα, λένε οι Φιλόσοφοι της Νοοτροπίας οι οποίοι δεν έχουν απευθύνει ούτε καν μια προτροπή για την νοοτροπία των εκπροσώπων του κεφαλαίου.
Στον πυρήνα της σκέψης των Φιλοσόφων της Νοοτροπίας υπάρχει μόνο θυμός και μίσος για τους ατίθασους πολίτες του τόπου, οι οποίοι δεν παραδίδονται αμαχητί στις διαθέσεις του γκουβέρνου, των τραπεζίτων και των επιχειρηματιών εντοπίων ή αλλοδαπών. Να πω και την αμαρτία μου.
Καταγράφω στο παρόν σημείωμα εκπροσώπους μόνο της συγκέντρωσης κεφαλαίου διότι, αδυνατώ να κατανοήσω -για την ώρα- ότι με οιονδήποτε τρόπο συνέβαλλε στην οικονομική καταταστροφή της χώρας η νοικοκυρά που δεν έριχνε την σακούλα με τα σκουπίδια στον κάδο της γειτονιάς της ή ο ανάγωγος που καθαρίζει την μύτη του μέσα στο λεωφορείο. Είναι βέβαια παράδοξο ότι, η απεύθυνση των Φιλοσόφων της Νοοτροπίας, αφορά μόνο την αποθήκη της εργατικής δύναμης και όχι το σαλόνι στο οποίο, το τρικούβερτο γλέντι, όχι μόνο συνεχίζεται αλλά επιτάθηκε τα χρόνια αυτά, όπως λένε όλα τα στοιχεία, που δείχνουν ότι οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι.
Αλλά οι Φιλόσοφοι της Νοοτροπίας που είναι σαίνια και παίζουν την Οντολογία στα δάχτυλα, ακόμη και τις ώρες της σχόλης, έχουν την λύση για όλα τα ζητήματα.
Εφόσον η φτωχοποίηση των πολλών δεν έχει αποδώσει καρπούς παρά μόνο για τους λίγους που γίνονται πλουσιότεροι, τότε, η λύση είναι μία: να μείνουν οι φτωχότεροι πανί με πανί και να συγκοληθεί το στομάχι τους.
Αν η μέθοδος φαντάζει παράδοξη, προκαλεί αντιδράσεις και παραμένει αδιέξοδη, αυτό συμβαίνει όχι γιατί η μέθοδος είναι λάθος αλλά γιατί δεν αλλάζει η νοοτροπία των φτωχών.
Οπότε, η λύση, είναι μια ακόμη αυταρχικότερη κυβέρνηση, μια περιστολή διακαιωμάτων, μια διαρκής ταπείνωση και ο εξευτελισμός, μία μορφή δικτατορίας χωρίς στρατηγούς που είναι ξεπερασμένοι, μία εφαρμογή του νόμου που θα τσακίζει ακόμη και την πρόθεση για αντίδραση.
Ένα τέτοιο καθεστώς μπορεί να μην εξαφάνιζε την κρίση αλλά θα έκανε όσους αντιδρούν να σωπάσουν, κι αυτή, είναι μια καλή αρχή ή ένα ιδανικό τέλος της κρίσης, αφού αν δεν υπάρχουν άνθρωποι που διαμαρτύρονται τότε δεν υπάρχει και κρίση.
Αυτή η ακραία θέση όμως, ανατριχίαζει τους Φιλοσόφους μας οι οποίοι, είναι μανούλες στην παραλλαγή και απόκρυψη των αρμάτων μάχης από το λεξιλόγιό τους, διότι προασπίζουν, μεταξύ άλλων, και την δημοκρατία άνευ αδιεξόδων.
Οι Φιλόσοφοι της Νοοτροπίας, εσχάτως, έχουν αποδυθεί στον ιερότερο και ευγενέστερο αγώνα τους. Να αποδείξουν, με κάθε τρόπο, τι κακό πράγμα είναι για την δημοκρατία οι εκλογές. Με την διευκρίνιση, οι εκλογές τώρα, για να μην παρεξηγηθούμε κιόλας. Οι Φιλόσοφοί μας, ξέρουν ποιά είναι η κατάλληλη στιγμή για εκλογές. Μόνο αυτοί ξέρουν. Από παλιά. Απόδειξη ότι, όποτε έγιναν τις κέρδιζαν πάντα οι ίδιοι, ακόμη κι αν φορούσαν διαφορετικού χρώματος στολή. Οι Φιλόσοφοι της Νοοτροπίας είναι μια Ιδανική Χώρα μόνοι τους. Είναι οι τελευταίοι Βορειοκορεάτες της Ευρώπης. Ίσως και οι πρώτοι. Μην τους στερήσω την τιμή και υποτροπιάσει η κακή μου νοοτροπία.
[--->]
