Πέμπτη 10 Απριλίου 2014
Είναι άλλο, οπωδήποτε, να το παρατηρείς σε ξένες χώρες και άλλο να το βιώνεις εντός συνόρων…
Στο τεύχος Απριλίου του UNFOLLOW, που κυκλοφορεί, καταγράφονται διεξοδικά («Ξεπλένοντας τους νεοναζί στην Ουκρανία») οι προσπάθειες του «διεθνούς παράγοντα» να αποκρούσει, ως «ρωσική προπαγάνδα», την κατηγορία ότι ενθάρρυνε την βίαιη κατάληψη της εξουσίας στο Κίεβο από έναν συνασπισμό που στους κόλπους του περιλαμβάνει και νοσταλγούς του Τρίτου Ράιχ.
Στην επικοινωνιακή αυτή επιχείρηση, κομβικός, για προφανείς λόγους, υπήρξε ο ρόλος θεσμών και οργανώσεων που μιλούν στο όνομα του εβραϊσμού – αρχής γενομένης από το κράτος του Ισραήλ.
Έτσι, η δεδομένη τα τελευταία χρόνια εργαλειοποίηση της επίκλησης του αντισημιτικού κινδύνου, για την εξυπηρέτηση τρεχουσών σκοπιμοτήτων εμφανίζεται να επιδεινώνεται δραστικά. Στην επιλεκτική καταγγελία μη αρεστών τοποθετήσεων (π.χ. του κινήματος BDS, για μποϊκοτάζ του Ισραήλ), επί τη βάσει μιας, άκρως συζητήσιμης, διεύρυνσης και τροποποίησης της έννοιας του (“νέου”) αντισημιτισμού, έρχεται να προστεθεί η συνειδητή συγκάλυψη, όταν αυτό εξυπηρετεί (γεω)πολιτικά, της δράσης των επιγόνων του ιστορικά καταγεγραμμένου αντισημιτισμού και φασισμού.
Το ότι, στις μέρες που μεσολάβησαν από την κυκλοφορία του τεύχους, οι νέοι ιθύνοντες του Κιέβου, και προφανώς και οι δυτικοί πάτρωνές τους, αισθάνθηκαν την ανάγκη να χαλιναγωγήσουν τουλάχιστον τον διαβόητο «Δεξιό Τομέα» δεν αλλάζει τη συνολική εικόνα.
Πράγματι, ο εκ των ηγετών του «Δεξιού Τομέα» Ολεκσάντρ Μουζίτσκο, γνωστότερος ως «Σάσκο Μπίλι», εξοντώθηκε, σε αμφιλεγόμενες συνθήκες., κατά την απόπειρα των ουκρανικών ειδικών δυνάμεων να τον συλλάβουν για «σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα» – για να ακολουθήσει κατάληψη του κτηρίου της Γενικής Εισαγγελίας από ακροδεξιούς που απαιτούσαν την απομάκρυνση του υπουργού Εσωτερικών.
Ωστόσο, λίγες μέρες μετά, κατά την εξαμηνιαία συνεδρίαση της 49μελούς διοίκησής του στις 31 Μαρτίου στο Παρίσι, το Παγκόσμιο Εβραϊκό Κογκρέσσο επέμενε ότι οι κυβέρνήσεις θα πρέπει να «μην υπερβάλλουν σε ό,τι αφορά την κατάσταση των εβραϊκών κοινοτήτων στην Ουκρανία, χρησιμοποιώντας την για να αμφισβητήσουν τη νομιμότητα της νέας ουκρανικής κυβέρνησης». Είναι το λιγότερο παράδοξο ότι ένα τέτοιο όργανο κηρύσσει, χάριν της νομιμοποίησης των νέων ουκρανικών αρχών, τον εφησυχασμό ως προς την τύχη των ουκρανικών εβραϊκών κοινοτήτων – την ώρα που καταγράφονται αντισημιτικά επεισόδια και που όπως είδαμε, οι ένοπλοι ακροδεξιοί παραμένουν ανεξέλεγκτοι.
Μόνο που το Παγκόσμιο Εβραϊκό Κογκρέσσο είχε έγνοιες πολύ πιο πιεστικές. Π.χ. την καταγγελία της καμπάνιας BDS. Την έκκληση, επ” αφορμή των νεών συνομιλιών για το Μεσανατολικό, να αναγνωρισθεί το Ισραήλ ως «εβραϊκό κράτος». Και… την απονομή αντιφασιστικών ευσήμων στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά.
Ναι, το Κογκρέσσο επαίνεσε την ελληνική κυβέρνηση για την «πλήρη εφαρμογή» του νόμου στην περίπτωση της ηγεσίας του «ακροδεξιού και αντισημιτικού κόμματος της Χρυσής Αυγής», προβάλλοντας την περίπτωση της Ελλάδας ως παράδειγμα προς τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες ως προς τη θέσπιση νομικού πλαισίου για αποφασιστική δράση κατά των εξτρεμιστικών κομμάτων που αποτελούν απειλή για τη Δημοκρατία.
Αλλά και ο πρόεδρος της Αμερικανοεβραϊκής Επιτροπής (AJC), Ντέιβιντ Χάρις με ανακοίνωσή του για την «απολύτως δικαιολογημένη» παραίτηση Μπαλτάκου υποστήριξε: «Αυτό το περιστατικό θα πρέπει να υπήρξε πραγματικό σοκ για τον πρωθυπουργό Σαμαρά, ο οποίος έχει επιδείξει ισχυρή ηθική και πολιτική ηγεσία για την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής». Υπενθύμισε δε την ισχυρή δέσμευση Σαμαρά για «ξερίζωμα» της Χρυσής Αυγής, όταν μίλησε στα γραφεία της AJC στη Νέα Υόρκη, τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Φυσικά, ο Ντέιβιντ Χάρις δεν ήταν εξίσου επιεικής τον Φεβρουάριο, όταν εξέδιδε ανακοίνωση κατά του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την υποψηφιότητα Καρυπίδη – η οποία παρεμπιπτόντως ξεσήκωσε τέτοιες αντιδράσεις στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ώστε αποσύρθηκε. Αλλά βέβαια, μας βεβαιώνει ο Ντέιβιντ Χάρις, η διακριτικότητα με την οποία εκτυλισσόταν επί διετία η όσμωση Χρυσής Αυγής-Μαξίμου δεν είναι τίποτε μπροστά στον εκ των υστέρων πρωθυπουργικό συγκλονισμό.
Αν η αυτοαναπαραγόμενη γραφειοκρατία της AJC αποφάσισε ότι στην Ελλάδα «ψηφίζει Σαμαρά», τα εκκρεμή ερωτήματα για τις σχέσεις κρατικών θυλάκων με τον πραγματικό φασισμό και τον πραγματικό αντισημιτισμό, δεν θα σταθούν εμπόδιο.
[--->]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου