του Luciano Gallino
Αντιμετώπιση της
ύφεσης με αυθαίρετες αποφάσεις ; Αυτό είναι το παράδοξο της Ευρωπαϊκής
Ένωσης από το 2010 και μετά : να αναγκάσει τα θύματα της κρίσης - τα
εκατομμύρια των πολιτών - να πληρώσουν τη ζημιά από την κρίση . Μία κολοσσιαία σειρά λαθών που διαπράχθηκαν από κυβερνήσεις στενοκέφαλες
; Όχι, βέβαια : " Αδύνατο να πιστέψει κανείς ότι δεν γνώριζαν ότι η
λιτότητα ήταν μια "αυτοκτονική συνταγή από οικονομική άποψη , αν όχι και από
πολιτική". Στην πραγματικότητα , κατηγορεί ο Luciano Gallino , οι
Ευρωπαίοι ηγέτες "γνώριζαν και
γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι πολιτικές λιτότητας δημιουργούν μακροχρόνια ύφεση".
Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού : "Η αποστολή που τους έχει ανατεθεί από την
άρχουσα τάξη , της οποίας είναι ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι της , δεν είναι να
αποκατασταθεί η οικονομία αλλά, μάλλον, να συνεχιστεί με όλα τα μέσα η
αναδιανομή του εισοδήματος , του πλούτου και της πολιτικής εξουσίας από κάτω
προς τα πάνω". Ένας μηχανισμός
ανελέητος , "συνεχίζεται για πάνω από τριάντα χρόνια", τον οποίο ο
Gallino αποκαλεί : πραξικόπημα των τραπεζών και των κυβερνήσεων .
Ο εχθρός που πρέπει να ξεσκεπαστεί είναι ακριβώς η ελίτ ," που απειλείται από την αποτυχία των οικονομικών πολιτικών με βάση την επέκταση χωρίς όρια του χρέους και την δημιουργία ιδιωτικού χρήματος από τις τράπεζες , κάτι που έγινε φανερό με την έκρηξη της οικονομική κρίση το 2007. " Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί πολίτες", γράφει ο Gallino στο τελευταίο βιβλίο του , έχουν ήδη πληρώσει βαρύ τίμημα, "αρχικά με τη διαδικασία απαλλοτρίωσης στην οποία υποβλήθηκαν", και στη συνέχεια "με τις άμεσες συνέπειες της κρίσης" . Ο στόχος των κυβερνήσεων είναι : να καταπνίξουν κάθε αντίσταση στη διάλυση του κράτους πρόνοιας κάνοντας δύο αποφασιστικές κινήσεις , να ρίξουν το φταίξιμο στο κράτος ( δαπάνες του δημοσίου) για τις καταστροφικές συνέπειες μιας κρίσης που την προκάλεσε στην πραγματικότητα ,το τραπεζικό σύστημα , και να ακινητοποιήσουν τους πολίτες με το φόβο και τη λογική της κατάστασης έκτακτης ανάγκης. "Ακριβώς όπως στον πόλεμο δεν γίνονται εκλογές για να αποφασιστεί ποιος και πώς θα μοιράσει το φαγητό , και μπροστά στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ονομάζεται "υπερβολικό δημόσιο χρέος" τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την επιβίωση του κόσμου σχεδιάζονται από κλειστά κεντρικά όργανα, αρχής γενομένης από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο , που αποτελείται από αρχηγούς κρατών ή κυβερνήσεων των κρατών μελών" .
Στο "σχέδιο πολέμου " συνεργάζονται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ο πρόεδρος της οποίας είναι μέλος του Συμβουλίου ) και φυσικά η ΕΚΤ , με την αναπόφευκτη συμμετοχή του ΔΝΤ . Με άλλα λόγια , η Τρόικα : αυτή η οποία υπαγορεύει αποφάσεις που οι κυβερνήσεις θα πρέπει απλώς να επικυρώσουν και να εκτελέσουν. "Αυτό έγινε με πολλές αποφάσεις : με το Μνημόνιο που έστειλε στην Ελλάδα , το πακέτο μέτρων – με αποκλειστικό στόχο τη διάλυση του κράτους πρόνοιας - που ονομάζεται Euro Plus ή Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας και Σύγκλισης, το λεγόμενο "δημοσιονομικό σύμφωνο" ή Συνθήκη Σταθερότητας , τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας".
Ο εχθρός που πρέπει να ξεσκεπαστεί είναι ακριβώς η ελίτ ," που απειλείται από την αποτυχία των οικονομικών πολιτικών με βάση την επέκταση χωρίς όρια του χρέους και την δημιουργία ιδιωτικού χρήματος από τις τράπεζες , κάτι που έγινε φανερό με την έκρηξη της οικονομική κρίση το 2007. " Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί πολίτες", γράφει ο Gallino στο τελευταίο βιβλίο του , έχουν ήδη πληρώσει βαρύ τίμημα, "αρχικά με τη διαδικασία απαλλοτρίωσης στην οποία υποβλήθηκαν", και στη συνέχεια "με τις άμεσες συνέπειες της κρίσης" . Ο στόχος των κυβερνήσεων είναι : να καταπνίξουν κάθε αντίσταση στη διάλυση του κράτους πρόνοιας κάνοντας δύο αποφασιστικές κινήσεις , να ρίξουν το φταίξιμο στο κράτος ( δαπάνες του δημοσίου) για τις καταστροφικές συνέπειες μιας κρίσης που την προκάλεσε στην πραγματικότητα ,το τραπεζικό σύστημα , και να ακινητοποιήσουν τους πολίτες με το φόβο και τη λογική της κατάστασης έκτακτης ανάγκης. "Ακριβώς όπως στον πόλεμο δεν γίνονται εκλογές για να αποφασιστεί ποιος και πώς θα μοιράσει το φαγητό , και μπροστά στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ονομάζεται "υπερβολικό δημόσιο χρέος" τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την επιβίωση του κόσμου σχεδιάζονται από κλειστά κεντρικά όργανα, αρχής γενομένης από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο , που αποτελείται από αρχηγούς κρατών ή κυβερνήσεων των κρατών μελών" .
Στο "σχέδιο πολέμου " συνεργάζονται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ο πρόεδρος της οποίας είναι μέλος του Συμβουλίου ) και φυσικά η ΕΚΤ , με την αναπόφευκτη συμμετοχή του ΔΝΤ . Με άλλα λόγια , η Τρόικα : αυτή η οποία υπαγορεύει αποφάσεις που οι κυβερνήσεις θα πρέπει απλώς να επικυρώσουν και να εκτελέσουν. "Αυτό έγινε με πολλές αποφάσεις : με το Μνημόνιο που έστειλε στην Ελλάδα , το πακέτο μέτρων – με αποκλειστικό στόχο τη διάλυση του κράτους πρόνοιας - που ονομάζεται Euro Plus ή Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας και Σύγκλισης, το λεγόμενο "δημοσιονομικό σύμφωνο" ή Συνθήκη Σταθερότητας , τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας".
Το τέχνασμα : "Δεδομένου
ότι το ζητά η Ευρώπη" , τα κοινοβούλια των χωρών υπακούουν , όπως είναι
αναγκασμένο να κάνει ένα πολιτικό όργανο σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης". Έτσι , χάρη σε μία σούπερ κάστα ανθρώπων "μερικών
δεκάδων ανθρώπων" , στην Ευρώπη , έχουμε έλλειμμα δημοκρατίας . "
Ακόμη και η Συνθήκη της ΕΕ , που είναι πιο κοντά στην "ελεύθερη αγορά" , παρά στη δημοκρατία , τώρα "παρακάμπτεται με νομικές και συνταγματικές διατάξεις από τους αυταρχικούς μηχανισμούς που πρόσφατα έθεσαν σε εφαρμογή οι κυβερνήσεις και η τρόικα". Η ελευθερία τελείωσε : "Για τα εκατοντάδες εκατομμύρια των πολιτών της ΕΕ , αυτό που αποφασίζει αυτή η μικρή ομάδα παρουσιάζεται ως " Alternativlos", σαν κάτι δηλαδή που στερείται της οποιασδ΄ξποτε εναλλακτικής λύσης: ειδάλλως, απειλούν τις κυβερνήσεις,ότι θάχουμε την κατάρρευση του ευρώ ,της οικονομίας της κάθε χώρας , της ευρωπαϊκής οικονομίας" . Μπροστά σε αυτές τις απειλές ,που "τα μέσα ενημέρωσης επαναλαμβάνουν κάθε μέρα διαρκώς και διαρκώς", οι πολίτες των χωρών του πυρήνα της ΕΕ μέχρι στιγμής - " έχουν υποστεί με σκυμμένο το κεφάλι τον αυταρχισμό έκτακτης ανάγκης των κυβερνήσεων τους και της τρόικα των Βρυξελλών" , με τη μορφή ενός "πραξικοπήματος σε δόσεις".
Ακόμη και η Συνθήκη της ΕΕ , που είναι πιο κοντά στην "ελεύθερη αγορά" , παρά στη δημοκρατία , τώρα "παρακάμπτεται με νομικές και συνταγματικές διατάξεις από τους αυταρχικούς μηχανισμούς που πρόσφατα έθεσαν σε εφαρμογή οι κυβερνήσεις και η τρόικα". Η ελευθερία τελείωσε : "Για τα εκατοντάδες εκατομμύρια των πολιτών της ΕΕ , αυτό που αποφασίζει αυτή η μικρή ομάδα παρουσιάζεται ως " Alternativlos", σαν κάτι δηλαδή που στερείται της οποιασδ΄ξποτε εναλλακτικής λύσης: ειδάλλως, απειλούν τις κυβερνήσεις,ότι θάχουμε την κατάρρευση του ευρώ ,της οικονομίας της κάθε χώρας , της ευρωπαϊκής οικονομίας" . Μπροστά σε αυτές τις απειλές ,που "τα μέσα ενημέρωσης επαναλαμβάνουν κάθε μέρα διαρκώς και διαρκώς", οι πολίτες των χωρών του πυρήνα της ΕΕ μέχρι στιγμής - " έχουν υποστεί με σκυμμένο το κεφάλι τον αυταρχισμό έκτακτης ανάγκης των κυβερνήσεων τους και της τρόικα των Βρυξελλών" , με τη μορφή ενός "πραξικοπήματος σε δόσεις".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου