Συνέντευξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη Βασιλική Σιούτη στην ΕΡΤopen

Ζωή: Η εσχάτη προδοσία δεν είναι πολιτική πράξη, είναι εγκληματική δράση. Η Δικαιοσύνη πρέπει να λειτουργήσει θαρρετά, ουσιαστικά αποτελεσματικά και εναντίον εκείνων που εγκατέστησαν τα Μνημόνια και εναντίον εκείνων που τα υπηρετούν. Δεν είναι στιγμιαίο αδίκημα το Μνημόνιο

Διαβάστε την απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη Βασιλική Σιούτη: για την διεθνή δράση της, την Κυβέρνηση, τη Δικαιοσύνη, το ΕΣΡ, τη διαπλοκή

Βασιλική Σιούτη: Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η καλεσμένη μας είναι εδώ, στο στούντιο της ΕΡΤopen. Nα την καλωσορίσουμε. Ζωή Κωνσταντοπούλου, να σε καλωσορίσουμε.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Βασιλική Σιούτη, σας χαιρετώ.

Βασιλική Σιούτη: Λοιπόν, θα ήθελα να σας ρωτήσω, την περασμένη Κυριακή, πραγματοποιήθηκε το δεύτερο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι σχολίασαν ότι, ίσως, αυτό να ήταν το Ιδρυτικό και όχι το πρώτο.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Της επανίδρυσης…
Βασιλική Σιούτη: Ναι, ίσως να είναι αυτό πιο σωστό αυτό το ρήμα. Το παρακολουθήσατε;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι.
Βασιλική Σιούτη: Νομίζω ότι δεν ήσασταν καν στην Ελλάδα ή όχι;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν ήμουν στην Ελλάδα, ήμουν στην Λιλ της Γαλλίας, δίπλα στον Ζαν-Λυκ Μελανσόν που ξεκίνησε την Παν-γαλλική του Συνδιάσκεψη, την επίσημη έναρξη της καμπάνιας του για τις εκλογές τις Προεδρικές του 2017, της καμπάνιας που ονομάζεται “Γαλλία Ανυπότακτη” (“France Insoumise”). Με είχε καλέσει ο Ζαν-Λυκ να χαιρετίσω την Συνδιάσκεψη και να μιλήσω για την χώρα μας, για την Ελλάδα.

Ο Μελανσόν είναι από τους πολιτικούς ηγέτες που στάθηκαν στο πλευρό του λαού μας από την πρώτη στιγμή, από την έναρξη των Μνημονίων και, αντίθετα με άλλους, παρέμεινε σταθερός και μέχρι σήμερα υποστηρίζει και υπερασπίζεται την απελευθέρωση του λαού μας από αυτήν την μέγκενη του Χρέους και των Μνημονίων.
 Από το 2015, από την κωλοτούμπα ή, εν πάση περιπτώσει, επειδή για εμένα δεν είναι μια απλή κυβίστηση, είναι μια προδοσία, από την προδοσία αυτή ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν και, πάλι, τήρησε ευθυτενή στάση.
 Από την πρώτη στιγμή με κάλεσε για να δηλώσει την στήριξή του στον λαό μας και τον αποτροπιασμό του γι’ αυτήν τη φοβερή φαλκίδευση της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας και έκτοτε συνεργαζόμαστε πολύ στενά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
 Έχουμε ξεκινήσει μία Πρωτοβουλία που λέγεται Plan B και στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας αυτής συγκεντρώνονται πολιτικοί, οικονομολόγοι, νομικοί, διανοούμενοι, καλλιτέχνες από όλη την Ευρώπη και συνολικά από τον κόσμο και συγκροτούμε το σχέδιο της αποτροπής κάθε μελλοντικού εκβιασμού για κάθε ευρωπαϊκό λαό. Είναι…

Βασιλική Σιούτη: Το Plan B, ωστόσο, για κάποιους είναι συνδεδεμένο με την έξοδο από την Ευρωζώνη, τουλάχιστον στην Ελλάδα.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Στη δική μας συνείδηση καμμία επιλογή δεν είναι πάνω από την Δημοκρατία. Και, βεβαίως, εφόσον ξαναϋπάρξει εκβιασμός με αυτόν τον τρόπο που δρομολογήθηκε και προωθήθηκε, είναι σαφές ότι το προέχον είναι ο λαός, οι λαοί, οι κοινωνίες να μπορούν να προστατέψουν τον εαυτό τους, την Δημοκρατία και την ελευθερία.

Η Ευρωζώνη δεν είναι από μόνη της αξία, ούτε η παραμονή στην Ευρωζώνη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι από μόνη της αξία, ούτε η παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η συμμετοχή σε Διεθνείς Οργανισμούς ή σε Νομισματικές Ενώσεις έχει την σημασία της εάν υπηρετούν τις θεμελιώδεις ανθρώπινες και πανανθρώπινες αξίες. Όταν παύουν να το κάνουν και όταν λειτουργούν ως καταδυναστευτικοί μηχανισμοί και, μάλιστα, ως ολοκληρωτικά συστήματα, ως συστήματα ολοκληρωτισμού και αυταρχισμού, τότε το πρωτεύων καθήκον και το πρωταρχικό μέλημα και το θεμελιώδες δικαίωμα των λαών είναι να αντισταθούν.

Βασιλική Σιούτη: Νομίζω ότι δύσκολα κάποιος θα διαφωνούσε με αυτά που λέτε, ωστόσο ξέρετε το ότι το ζήτημα εδώ πέρα που υπάρχει είναι ότι πολλοί αναρωτιούνται κατά πόσο θα μπορούσε η χώρα να τα βγάλει πέρα μόνη της έξω από την Ε.Ε., από την Ευρωζώνη σε αυτήν την περίπτωση.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν νομίζω ότι υπάρχει…

Βασιλική Σιούτη: Αν χρειαστεί, δηλαδή, να βγει πόσο εύκολο είναι να τα καταφέρει; Αυτό νομίζω είναι η μεγαλύτερη αγωνία του κόσμου.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν το πιστεύω ότι αυτό είναι μια αγωνία των ανθρώπων που έχουν βιωματική σχέση με τα πράγματα. Γιατί οι άνθρωποι που έχουν βιωματική σχέση με τα πράγματα, δηλαδή ζουν την πραγματική ζωή και όχι το παραμύθι της μιντιακής προπαγάνδας ή της Κυβερνητικής προπαγάνδας ή της μνημονιακής προπαγάνδας, ξέρουν πολύ καλά ότι αυτήν την στιγμή δεν τα βγάζουμε πέρα.

Η Ελλάδα δεν είναι άλλο πράγμα από τους ανθρώπους της. Οι άνθρωποι αυτήν την στιγμή ασφυκτιούν. Δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι τα βγάζει πέρα η χώρα, η χώρα πεθαίνει. Οι νέοι άνθρωποι μεταναστεύουν καταναγκαστικά. Αφήνουν την πατρίδα τους ενώ θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα, δεν μπορούν να σχεδιάσουν το μέλλον τους και να κάνουν προκοπή στην χώρα τους, εξοβελίζονται από τον τόπο τους και την ίδια ώρα αυτό παρουσιάζεται ως ιστορία επιτυχίας. Η δική μου προσέγγιση, κυρία Σιούτη, και η θέση της Πλεύσης Ελευθερίας είναι στο πλευρό των ανθρώπων που αυτή την στιγμή βάλλονται, οι οποίοι καταδυναστεύονται και οι οποίοι καθόλου δεν τα βγάζουν πέρα.

Βασιλική Σιούτη: Αλήθεια είναι αυτό. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας δεν τα βγάζει πέρα και είναι γεγονός ότι η φτωχοποίηση εξαπλώνεται.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν είναι μόνο η φτωχοποίηση είναι και μία συνολική καταρράκωση της αξιοπρέπειας και του φρονήματος.
 Για μένα το Μνημόνιο και το μνημονιακό σύστημα δεν είναι απλώς ένα σύστημα οικονομικό, δεν είναι μία συνθήκη λιτότητας, είναι μία πολιτική επιβολή, είναι ένα καθεστώς καταδυνάστευσης, όχι απλώς συρρίκνωσης ή υπονόμευσης της Δημοκρατίας, πλήρους κατάλυσης της Δημοκρατίας η οποία τελικά οδηγεί τους ανθρώπους σε έναν διαρκή εκβιασμό υποταγής.
 Για μένα, λοιπόν, εκτός από την εξαθλίωση σε όλα τα επίπεδα, υπάρχει και ζήτημα της βαθύτατης προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και αξίας, που δεν έχει να κάνει μόνο με τις υλικές συνθήκες, έχει να κάνει με το φρόνημά μας, αν αισθανόμαστε ελεύθεροι ή αν καλούμαστε να ζήσουμε δούλοι και πιστεύω βαθιά ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, η συντριπτική πλειοψηφία, εκφράστηκε άλλωστε αυτό στο δημοψήφισμα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αποδέχονται την υποδούλωση, δεν θέλουν να ζήσουν δούλοι, αισθάνονται ελεύθεροι και είναι έτοιμοι να διεκδικήσουν την ελευθερία τους.

Βασιλική Σιούτη: Ωστόσο δεν φαίνεται να υπάρχουν αντιδράσεις, δεν φαίνεται να υπάρχει λαϊκό κίνημα αυτήν την περίοδο.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν το πιστεύω. Νομίζω ότι σίγουρα αυτό που αποτυπώθηκε από τον Ιούλιο-Αύγουστο πέρσι και μετά, ήταν η φοβερή κάμψη του φρονήματος και της αισιοδοξίας και η καταρράκωση της ελπίδας. Αυτό δε σημαίνει ότι ο κόσμος παραιτήθηκε.
 Προδόθηκε, σίγουρα προδόθηκε, αλλά δεν παραιτήθηκε. Σίγουρα κάμφθηκε αλλά δεν υπέστειλε αμετάκλητα τη σημαία.
Και αυτό που εγώ θα σας έλεγα ότι διαρκώς βρίσκω μπροστά μου σε ανθρώπους όλων των ηλικιών είναι μία πολύ μεγάλη διάθεση να παλέψουν, σίγουρα συνδυασμένη, με αυτό που λέτε, με μία ανησυχία για το αν μπορούν να παλέψουν. Αν δηλαδή υπάρχει μάχη να δοθεί ή αν είναι όλα χαμένα.
Και εκεί η δική μου απάντηση που είναι πάρα πολύ βέβαιη απάντηση, δεν είναι καθησυχαστική, είναι ότι βεβαίως υπάρχει μάχη να δοθεί, υπάρχουν μάχες να δοθούν.
 Η μάχη αν δοθεί, θα κερδηθεί. Είναι μάχη απελευθέρωσης. Ιστορικά, στην πορεία της ανθρωπότητας έχουν δοθεί πολύ πιο σκληρές και δύσκολες μάχες και έχουν κερδηθεί αλλά έχουν δοθεί από λαούς και κοινωνίες που πάτησαν στα πόδια τους, πίστεψαν στις δυνάμεις τους και διεκδίκησαν σε πείσμα όλων των οιωνών και όλων των συνθηκών και όλης της, κάθε εποχής, προπαγάνδας.

Βασιλική Σιούτη: Ήταν αποφασισμένοι, δηλαδή;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ήταν αποφασισμένοι.

Βασιλική Σιούτη: Να πάμε και λίγο στο θέμα που θίξατε εσείς πριν, η παρουσία σας στην Γαλλία μαζί με το κόμμα της Γαλλικής Αριστεράς και τον Μελανσόν. Ο Μελανσόν, η Ευρωπαϊκή Αριστερά, πριν από δύο χρόνια, μέχρι και πριν δύο χρόνια, πόνταρε πάρα πολλά στον Αλέξη Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ, σχεδόν όλα τα ηγετικά στελέχη της δεν φαίνονταν να έχουν επιφυλάξεις. Ο Μελανσόν είναι μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και είναι ένας άνθρωπος που στήριξε πάρα πολύ και τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα τα προηγούμενα χρόνια. Τι λένε αυτά τα πρόσωπα τώρα;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ο Μελανσόν ήταν εκείνος που άνοιξε την πόρτα στον Αλέξη Τσίπρα, στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση και δόθηκε εκείνη η μεγάλη συνέντευξη τύπου του Τσίπρα το 2012. Είναι ένας άνθρωπος που σήμερα αυτό το οποίο λέει και ξαναλέει είναι ότι δεν μπορεί να αποδεχτεί και δεν μπορεί να αντιληφθεί πώς ένας ηγέτης με τέτοια λαϊκή ισχυρή νομιμοποίηση και εντολή, όπως ήταν η εντολή του δημοψηφίσματος, αποδέχτηκε να κλεισθεί 17 ώρες σε ένα δωμάτιο με ανθρώπους που ήταν βέβαιο ότι επιδίωκαν το να γονατίσει η χώρα και πώς στο τέλος γονάτισε ο ίδιος παριστάνοντας ότι δεν είχε εναλλακτική.
 Αυτό που λέει ο Ζαν-Λυκ, και εμένα με αγγίζει πολύ, το είπα και εγώ στην ομιλία μου- είναι ότι -και το πιστεύω βαθιά-, εκείνος δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχτεί για την χώρα του, για την Γαλλία, για τον λαό του, για τους Γάλλους, αλλά και για καμία χώρα και για κανέναν λαό αυτό που ο Τσίπρας αποδέχτηκε για την Ελλάδα και για τους Έλληνες.
Και είναι πολύ σημαντικό, για εμένα είναι κεφαλαιώδες, στην ηγεσία των χωρών και στην κεφαλή της υπεράσπισης των λαών να τίθενται τέτοια πρόσωπα που έχουν την ποιότητα, το φρόνημα, την ηθική ακεραιότητα και την αποφασιστικότητα να πολεμήσουν, να υπερασπιστούν τον λαό τους και την Δημοκρατία και, φυσικά, δεν περνάει, ούτε κατά διάνοια, από την σκέψη τους μια τέτοια προδοσία σαν αυτήν που ζήσαμε εμείς.

Βασιλική Σιούτη: Άρα, θέλετε να πείτε ότι υπάρχει ένα θέμα για την αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα στην Ευρωπαϊκή Αριστερά αυτή την στιγμή; Υπάρχει και το φλερτ του με την σοσιαλδημοκρατία ταυτόχρονα.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κοιτάξτε, αυτό που βλέπουμε σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Αριστεράς, εγώ το ζω εδώ και 1,5 χρόνο, υπάρχει μία πολύ μεγάλη βάση στην Ευρωπαϊκή Αριστερά που δεν αποδέχεται με τίποτε ότι αποτελεί παραδεκτή στάση μιας αριστερής δύναμης η υπογραφή και εκτέλεση Μνημονίων. Γίνονται όλο αυτό το διάστημα διασκέψεις, συνέδρια σε πάρα πολλές χώρες. Εγώ έχω πάει και στο Βέλγιο κατ’ επανάληψη και στην Γαλλία κατ’ επανάληψη και στην Ισπανία και στην Γερμανία και αυτό που συναντώ είναι μια πολύ μεγάλη στήριξη για την αντίσταση στα Μνημόνια, πολύ μεγάλη αλληλεγγύη στο λαό μας και συναίσθηση ότι θυματοποιείται ο λαός αυτός από την σημερινή Κυβέρνηση και πολύ μεγάλη αποστασιοποίηση από την Κυβέρνηση Τσίπρα που από ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς δεν γίνεται αποδεκτή ως Κυβέρνηση Αριστεράς.

Εγώ, όμως, κυρία Σιούτη, πάω ένα βήμα παραπάνω, ένα βήμα παραπέρα: θα έλεγα δεν έχει σημασία καν να μιλήσουμε για Αριστερά και Δεξιά και αυτό είπα στη Λιλ στην ομιλία μου: Δεν μιλάμε εδώ ούτε για Κυβέρνηση Αριστερών ούτε για Κυβέρνηση Δεξιών. Μιλάμε για Κυβέρνηση προδοτών. Και αυτό, να ξέρετε, ότι σε κοινωνίες που παρακολουθούν και σε λαούς που έχουν δημοκρατική ιστορία και εμπειρία και αγωνιστική ιστορία και εμπειρία είναι απολύτως αισθητό.
Αν ήσασταν την προηγούμενη Κυριακή να δείτε με ποιο τρόπο χειροκροτήθηκε η ευθεία αναφορά σε Κυβέρνηση προδοτών και με ποιον τρόπο έρχονταν στην συνεχεία γυναίκες, άντρες, νέοι, μεγαλύτεροι να μου πουν “σε ευχαριστούμε που τα είπες ευθέως και σε ευχαριστούμε που τα είπες όπως είναι”, γιατί η υποκρισία, ξέρετε, δεν περπατάει πια και, κυρίως, δεν μπορεί να στηριχτεί ούτε στα χωλά πόδια της προπαγάνδας.

Βασιλική Σιούτη: Ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποδέχεται τα περί προδοσίας ωστόσο και…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Έχει ρωτηθεί από κανέναν;
Βασιλική Σιούτη: Όχι, η αλήθεια είναι ότι δεν έχει ρωτηθεί από κανέναν.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Έτσι λέω και εγώ ότι η αλήθεια είναι αυτή…
Βασιλική Σιούτη: Είναι η αλήθεια πράγματι αλλά ωστόσο έχει δικαιολογήσει την στροφή του ότι είχε αυταπάτες έχει πει ότι έχει αυταπάτες και το κύριο επιχείρημα.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Έχει πει ότι εμείς είχαμε αυταπάτες.
Βασιλική Σιούτη: Ναι και για τον ίδιο νομίζω.. Έτσι για σας πιστεύει ότι εξακολουθείτε να έχετε υποθέτω αλλά έχει πει ότι δεν είναι προδοσία γιατί όπως σωστά είπατε δεν έχει ρωτηθεί για αυτό έχει πει έχει δικαιολογήσει την απόφαση του όμως ότι εγώ πήγα στο λαό με το μνημόνιο και ο λαός μας επιβεβαίωσε και μας επιβράβευσε και μας έδωσε ξανά την εξουσία οπότε θεωρεί ότι αυτό αίρει όλες τις αμαρτίες τις προηγούμενες.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κοιτάξτε, τώρα με ειδοποιούν ότι δεν ακουγόμαστε στα Fm είναι γιατί μάλλον αυτά που λέμε ενοχλούν τόσο πολύ και το μαύρο που ετοιμάζεται να εργαλιοποιήσει η Κυβέρνηση θέλει να το ρίξει και στην ΕΡΤopen έτσι για να θυμηθεί τα παλιά…
Aυτό είναι ένα κατασκεύασμα που γνωρίζουν όλοι πάρα πολύ καλά ότι δεν έχει καμιά σχέση με την αλήθεια.
Δεν έγιναν ελεύθερες εκλογές στο πλαίσιο της συνταγματικής και δημοκρατικής λειτουργίας. Έγινε μια αιφνιδιαστική διάλυση της Βουλής, την οποία απεργάστηκε η Κυβέρνηση μαζί με τους δανειστές για να απαλλαγούν από τους ενοχλητικούς βουλευτές και να εγκαταστήσουν μια ελεγχόμενη δοτή κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
 Έγιναν οι εκλογές σε συνθήκες ακραίας επίσπευσης και αντισυνταγματικής συμπεριφοράς των θεσμών και του Προέδρου της Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης, αλλά και άλλων λειτουργών και λειτουργιών και το αποτέλεσμα αυτής της βίαιης διάλυσης της Βουλής ήταν μια εκλογή Κοινοβουλίου, εξ ολοκλήρου μνημονιακού, από ποιον όμως; Από λιγότερο από τους μισούς εκλογείς 50% των ανθρώπων απείχε 48,5%

Βασιλική Σιούτη: Πράγματι ήταν τεράστια η αποχή.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: 3,2 ήταν άκυρα και λευκά και περίπου 10% είναι η ψήφος των ανθρώπων που δόθηκε σε κόμματα που δεν μπήκαν στην Βουλή.

Βασιλική Σιούτη: Και ο ΣΥΡΙΖΑ σε απόλυτους αριθμούς είχε περισσότερους από 300.000 λιγότερους ψηφοφόρους.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ναι, και σε κάθε περίπτωση, πήρε ένα ποσοστό 36% επί του λιγότερου από 50% των εκλογέων. Αυτό είναι λιγότερο από 18%. Αυτό το 18% σε αυτές τις συνθήκες, που αν τολμάει ο Τσίπρας ας κάνει τώρα εκλογές για να δει αν θα το βρει, αυτό το 18% επ’ ουδενί παρέγραψε ή διέγραψε την εντολή του δημοψηφίσματος. Η εντολή είναι εκεί, είναι ενεργή, είναι ιστορική και είναι και συνταγματική, δεν μπορεί να παραβιαστεί. Βγήκε και Ειδικό Πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους τον περασμένο Σεπτέμβρη γι’ αυτό το λόγο με αυτό το αντικείμενο. Και με αυτήν ακριβώς την επισήμανση με αυτή ακριβώς την υπογράμμιση κάνουμε και αυτή την καμπάνια το “ΟΧΙ στα Ναι τους”: κάθε “Ναι” που λέγεται από αυτή την Βουλή την εξ ολοκλήρου Μνημονιακή και συστημική, κάθε “Ναι” προσκρούει στο “ΟΧΙ” του δημοψηφίσματος, άρα είναι αντισυνταγματικό, απονομιμοποιημενο. Αυτό που ο λαός πρέπει να κάνει πια, και εκεί θέλω να το πω πολύ έντονα, είναι να υπερασπιστεί το όχι του

Βασιλική Σιούτη: Δεν υπάρχει και ένα ζήτημα όμως προστασίας, θεσμικό, δηλαδή, της Δημοκρατίας για το πώς γίνεται να καλείται ο λαός, να ψηφίζει σε ένα δημοψήφισμα και η βούληση του να μην γίνεται τελικά…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Είναι πραξικόπημα, δεν είναι σχήμα λόγου.
Βασιλική Σιούτη: Δεν υπάρχει, ωστόσο, καμμία συνέπεια, όμως.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα πρέπει να υπάρξουν συνέπειες. Για μένα είναι ξεκάθαρο…
Βασιλική Σιούτη: Θεσμικά δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Υπάρχει?

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σε αυτό πρέπει να δώσουν απαντήσεις και νομίζω να κληθούν να ασκήσουν την αρμοδιότητά τους οι θεσμικοί λειτουργοί και, κυρίως, η Δικαιοσύνη. Το πραξικόπημα δεν είναι σχήμα λόγου. Καταλύθηκε η δημοκρατία. Δεν μπορεί να καλείται ο λαός να δίνει εντολή και μάλιστα περίτρανη, μεγαλειώδη εντολή και αυτή η εντολή να καταστρατηγείται και να περηφανεύονται διάφοροι επιτελείς της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι ο Τσίπρας έκανε το αδιανόητο, παραβίασε την Δημοκρατία και μετά να βάζουν το σχολιάκι τους το κακεντρεχές “αλλά ο λαός τον συγχώρησε”.
Δεν ρώτησαν τον λαό, ούτε τον συγχώρησε ο λαός. Εδώ, όμως, υπάρχει ένα ζήτημα και εγκληματικής συμπεριφοράς: η εσχάτη προδοσία δεν είναι πολιτική πράξη μόνο είναι κυρίως αξιόποινη δράση και ως τέτοια πρέπει να ελεγχθεί και ως τέτοια δεν παραγράφεται. Τα Μνημόνια δεν παραγράφονται. Η επιβολή του Μνημονιακού καθεστώτος δεν παραγράφεται, ακριβώς γιατί συνέχεται και συναρτάται με το Πολίτευμα.

Βασιλική Σιούτη: Κυρία Κωνσταντοπούλου θέλω να σας ρωτήσω κάτι που έχει έρθει ξανά στην επικαιρότητα το θέμα αυτό, σχετικά με το ΕΣΡ. Στις 4 Αυγούστου 2015 ήταν η τελευταία Διάσκεψη των Προέδρων, ενώ ήσασταν Πρόεδρος της Βουλής, το αντικείμενο ήταν το ΕΣΡ και η συζήτηση ήταν για την πλήρωση των κενών θέσεων της Ανεξάρτητης Αρχής. Είχατε προσκαλέσει, τότε νομίζω, και τον αρμόδιο Υπουργό για θέματα ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, τον κύριο Παππά, δεν θυμάμαι αν είχε έρθει, νομίζω ότι δεν είχε έρθει.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Είχε έρθει.

Βασιλική Σιούτη: Είχε έρθει, ωραία. Θα ήθελα όμως να μας πείτε τι είχε γίνει τότε γιατί νομίζω έχει και μια ιστορική σημασία αυτή τη στιγμή με αυτές τις εξελίξεις που έχουμε.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Σιούτη, ήταν η τελευταία Διάσκεψη των Προέδρων, πριν δηλώσει παραίτηση η Κυβέρνηση. Μετά την παραίτηση της Κυβέρνησης Τσίπρα στις 20 Αυγούστου έγινε ξανά, έγιναν αρκετές Διασκέψεις των Προέδρων, έγινε και όταν έφεραν το Μνημόνιο, ήταν όμως η τελευταία, ας το πούμε έτσι, πριν την υπογραφή του Μνημονίου. Ήταν, κυρίως, η Διάσκεψη Προέδρων που εγώ δρομολόγησα όταν διέγνωσα στις 30 Ιουλίου στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτό το οποίο θα επιχειρούσε ο Τσίπρας και ο Παππάς, ο υιός Παππάς με την επικουρία του πατρός Παππά, Νίκος Παππάς και Στέλιος Παππάς, ήταν να στοχοποιήσουν την λειτουργία, την δική μου καταρχάς, την δική μου αντίσταση στο Μνημόνιο…

Βασιλική Σιούτη: Συγγνώμη, αλλά έχω κι εγώ μηνύματα, πράγματι, που λένε ότι κόπηκε ξαφνικά η εκπομπή, δηλαδή από τα Fm ότι δεν ακούγεται. Ας μας ακούσουν, όσοι φίλοι τουλάχιστον μας ακούν, από το διαδίκτυο αφού υπάρχει κάποιο τέτοιο έκτακτο πρόβλημα.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Αφού υπάρχει έκτακτη ενεργοποίηση… Λοιπόν, τότε επιχειρήθηκε με μια επίθεση που μου έγινε στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή και έναν αντιπερισπασμό που έκανε ο κύριος Παππάς, επιχειρήθηκε να συσκοτιστεί ότι η Κυβέρνηση έφερνε Μνημόνια, με κορώνες του κύριου Παππά, ότι θα πατάξει την διαπλοκή των καναλιών μαζί με επίθεση στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης…

Βασιλική Σιούτη: Η διαπλοκή πως πατάσσεται; Με γεύματα με τους μεγαλοεκδότες-μεγαλοεπιχειρηματίες και τα λοιπά;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Με διάφορα γαστρονομικά, με γεύματα, με εσπρέσο και με διάφορες άλλες υπηρεσίες στους μιντιάρχες, όπως αποδείχτηκε. Εκείνο, λοιπόν, που επιχειρήθηκε τότε πολύ νωρίς και εξ αρχής ήταν να στοχοποιηθώ εγώ και να στοχοποιηθεί και το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης του οποίου τότε Αντιπρόεδρος ήταν η μητέρα μου, χωρίς να έχει καμμία σχέση ο διορισμός της με την δική μου θητεία. Διορίστηκε με ομόφωνη απόφαση της Διάσκεψης των Προέδρων το 2011 προ πάσης δικής μου ανάμειξης με την Βουλή.

Βασιλική Σιούτη: Ωραία ο νόμος τότε τι όριζε? Το ΕΣΡ τότε ήταν νόμιμο έτσι, υπήρχε θέμα πλήρωσης κάποιων μελών αυτό δεν ήταν το πρόβλημα;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι απλώς ήταν νόμιμο τότε: Το 2015, το ΕΣΡ μετά από πάρα πολύ καιρό για πρώτη φορά λειτουργούσε με πλήρη και ενεργό θητεία, με έγκυρη θητεία όλων των μελών του. Είχαν μείνει τέσσερα μέλη από τα επτά, γιατί είχαν λήξει, προ πολλού, οι θητείες τριών μελών. Είχαν μείνει τέσσερα μέλη που είχαν όλα ενεργό θητεία.

Βασιλική Σιούτη: Ωραία, σε αυτή την περίπτωση ο νόμος τι όριζε;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Να καλυφθούν οι τρεις κενές θέσεις. Όμως το σημαντικό είναι ότι ακόμα και αν δεν καλύπτονταν οι 3 κενές θέσεις, ακόμα, δηλαδή, και αν η Διάσκεψη των Προέδρων δεν ομονοούσε για να διορίσει άλλα τρία μέλη, η Ανεξάρτητη Αρχή για πρώτη φορά λειτουργούσε έχοντας απαρτία των τεσσάρων μελών και κανένα πρόβλημα κύρους κανενός μέλους. Αυτό ήταν το οποίο εμφάνισε τότε, επινόησε ο κύριος Παππάς ότι είναι δήθεν ένα παράνομο ΕΣΡ, ένα παράνομο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Επειδή εγώ διέγνωσα ότι αυτό ήταν μια μεθόδευση, συγκάλεσα την Διάσκεψη των Προέδρων και τον κάλεσα να πει, τι ακριβώς εννοούσε, σε μία κομματική, βέβαια, εκδήλωση, αλλά το οποίο καταγράφηκε ως θέση Υπουργική.

Βασιλική Σιούτη: Τι ακριβώς είχε πει στην κομματική εκδήλωση;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Είχε πει ότι είναι παράνομες οι θητείες των μελών και είχε πεταχτεί ο πατέρας του από κάτω και είχε πει ότι κάποιοι έχουν και συγγενείς τους στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης.

Βασιλική Σιούτη: Όχι πολύ θεσμικός τρόπος πάντως.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Αυτός είναι ο τρόπος. Νομίζω ότι πρέπει να έχετε πεισθεί ότι αυτός είναι ο τρόπος όλον αυτόν τον καιρό. Μετά από αυτό, όμως, ετίθετο θέμα θεσμικό, διότι εάν η θέση του Υπουργού, είναι ότι είναι άκυρες ή παράνομες οι θητείες, αυτό σήμαινε για την Διάσκεψη των Προέδρων ότι έπρεπε να ορίσει επτά μέλη και όχι τρία όπως ήταν η αρχική, και προηγούμενη θέση και της Κυβέρνησης.

 Είχαν βγει ανακοινώσεις του κυρίου Κατρούγκαλου, επίσημες θέσεις του κυρίου Βούτση, τότε Υπουργού και ούτω καθεξής. Κλήθηκε ο κύριος Παππάς να εξηγήσει τι εννοούσε και αν είχε κάποια νομική εισήγηση. Απάντησε ότι δεν είχε καμία νομική εισήγηση, ήταν μια δική του ερμηνεία.

Του επισήμανα ότι η δική του ερμηνεία ήταν βούτυρο στο ψωμί όλων των καναλαρχών. Διότι εάν γινόταν δεκτό ότι ήταν άκυρη η λειτουργία του ΕΣΡ, κάθε πρόστιμο που είχε επιβληθεί, θα μπορούσε να ακυρωθεί. Το ίδιο συνέβαινε και για άλλες Ανεξάρτητες Αρχές, όπως η ΑΔΑΕ: εάν υιοθετείτο μια τέτοια ερμηνεία του κυρίου Παππά, που δεν είναι νομικός και δεν είχε νομική εισήγηση, πρόστιμα, όπως το πρόστιμο στη Vodafone για τις υποκλοπές, επίσης θα ακυρώνονταν.
 Επισημαίνοντάς τα αυτά, παράλληλα έκανα αναφορά στην νομολογία του ΣτΕ που ήταν πάρα πολύ συγκεκριμένη και πάγια, σχετικά με το νόμιμο της σύνθεσης του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης.
 Τότε, λοιπόν, αποφασίσθηκε από την Διάσκεψη να ζητηθεί γνωμοδότηση και του Συμβουλίου, του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής και του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Και το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους απεφάνθησαν ότι είναι απολύτως νόμιμη η λειτουργία του ΕΣΡ, δεν μπορούσαν άλλωστε να αποφασίσουν κάτι άλλο. Είναι ξεκάθαρη η νομοθεσία.
 Μετά από αυτό λοιπόν και μετά τις Εκλογές, ο κύριος Παππάς με μία τροπολογία της νύχτας, κατά την πατέντα Σαμαρά-Βενιζέλου της προηγούμενης Κυβέρνησης, κατήργησε, όλες τις ενεργούς θητείες, όλων των μελών των Ανεξάρτητων Αρχών και είναι γνωστό…

Βασιλική Σιούτη: Με ποια δικαιολογία από την στιγμή που υπήρχαν εισηγήσεις και από την Βουλή και από παντού…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Με καμία δικαιολογία, αυτό ήταν ένα πρώτο δείγμα καθεστωτισμού στην άκρατη μορφή του. Ήταν ταυτόχρονα και μία ενέργεια που έδειξε ο πρόσωπο της Κυβέρνησης αυτής…

Βασιλική Σιούτη: Συγνώμη, όμως, κυρία Κωνσταντοπούλου, αυτό που περιγράφετε, περιγράφετε και μία θεσμική αδυναμία του ελληνικού Κράτους. Μπορεί ο κάθε Υπουργός, με μια τροπολογία αυθαίρετη και χωρίς νομική βάση να κάνει ό,τι θέλει και δεν υπάρχει τρόπος να προστατεύεται το Κράτος από αυτό;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η άποψη μου κυρία Σιούτη, έχει καταγραφεί από το 2012-2013 και το 2014…
Βασιλική Σιούτη: Δεν είναι το θέμα Παππάς και κάθε κύριος Παππάς, μπορεί να έρθει αύριο μία άλλη Κυβέρνηση, μια Κυβέρνηση Μητσοτάκη ή οποιοσδήποτε, εδώ μπορεί ο κάθε Υπουργός να αποφασίζει ό,τι θέλει;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Προφανώς δεν είναι το θέμα ο κάθε κύριος Παππάς, αν και είναι χωρίς προηγούμενο το μητρώο του κυρίου Παππά, πλέον. Όμως εγώ αυτό που θέλω να πω, είναι ότι αυτή η λειτουργία, ο Κοινοβουλευτικός καθεστωτισμός ή το Κοινοβουλευτικό ξέπλυμα, είναι μια λειτουργία την οποία πολέμησα σταθερά, επιμελήθηκα ολόκληρου βιβλίου που βγάλαμε, την «Μαύρη Βίβλο της Ντροπής» το 2014, για την Κυβέρνηση Σαμαρά με αυτά που έκανε, και αυτά που μεθόδευε και τις αμνηστεύσεις και την διακριτική μεταχείριση και την τοποθέτηση ημετέρων και ούτω καθεξής.

 Και ως Πρόεδρος της Βουλής, ήμουν αυτή που δεν επέτρεπε τέτοιες τροπολογίες και θυμάστε ποιοι ήταν αυτοί που με παρουσίαζαν ως τυπολάτρισσα, σχολαστική, υστερική και ούτω καθεξής…

Βασιλική Σιούτη: Ωραία, εάν λοιπόν υπάρχει μια Πρόεδρος της Βουλής που προσπαθεί να προστατέψει τους θεσμούς, έχει καλώς, αλλιώς πάλι τα πράγματα είναι… Δηλαδή αυτό θα μπορούσε να είναι και λίγο τυχαίο.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν θα ‘πρεπε να είναι τυχαίο…
Βασιλική Σιούτη: Φυσικά, αυτό ακριβώς θέτω, αυτό το ζήτημα θέτω…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα έπρεπε να είναι δεδομένο. Και θα έπρεπε επιπλέον, αυτή είναι η δική μου θέση, θα έπρεπε επιπλέον, και η Δικαιοσύνη απέναντι σε αυτό να πάρει πολύ αυστηρή και θεσμική θέση. Το Σύνταγμα μας, κυρία Σιούτη, έχει μία πάρα πολύ δημοκρατική πρόβλεψη και για μένα είναι θεμελιώδης αυτή η πρόβλεψη. Και είναι η πρόβλεψη ότι ο συνταγματικός έλεγχος των νόμων, ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων, είναι διάχυτος. Αυτό θα πει ότι τον ελέγχει και ο πιο νέος δικαστής όταν ασκεί τα δικαστικά του καθήκοντα. Και ότι ταυτόχρονα, κάθε δικαστής οφείλει να μην εφαρμόζει αντισυνταγματικό νόμο. Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, αυτές είναι διατάξεις αυτοδικαίως άκυρες και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπιστούν από τη Δικαιοσύνη…

Βασιλική Σιούτη: Το ότι ο Υπουργός πήρε πάνω του, καταργεί την Ανεξάρτητη Αρχή και ταυτόχρονα παίρνει επάνω του όλες τις αρμοδιότητες της Ανεξάρτητης Αρχής, αυτό δεν είναι θέμα; Και ότι η διάθεση, του δημοσίου αγαθού, των συχνοτήτων, γίνεται υπόθεση ενός Υπουργού; Ενός ανθρώπου;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μα είναι…

Βασιλική Σιούτη: Άντε και ενός συνεργάτη… του Γενικού Γραμματέα Ενημέρωσης…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Α νόμιζα θα λέγατε του Γενικού Γραμματέα της Κυβέρνησης, που είναι και ο νομοπαρασκευαστής αυτών…

Βασιλική Σιούτη: Ο κύριος Καλογήρου;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Του κυρίου Καλογήρου, είναι ο πρώην νομικός σύμβουλος του κυρίου Παππά…Είναι και εκείνος που έγραψε τον νόμο για την ΕΡΤ. Λοιπόν, είναι συμπεριφορές δικτατορίσκων, είναι συμπεριφορές ανθρώπων που δεν έχουν σχέση με τη Δημοκρατία, είναι συμπεριφορές προσώπων και επιτετραμμένων που ορέγονται να διαλύσουν κάθε Ανεξάρτητη και Αυτόνομη λειτουργία εντός του Πολιτεύματος και είναι και ενδείξεις μιας παρακρατικής συμπεριφοράς και δράσης. Τα τελευταία γεγονότα με τα οποία ξεκινήσατε την εκπομπή, η, με παρακρατικά μέσα, επίθεση σε δικαστικό λειτουργό, είναι ενδεικτικά του πόσο χαμηλά, αλλά και πόσο βαθιά σε αυταρχισμό, είναι διατεθειμένη και έτοιμη να πέσει αυτή η Κυβέρνηση.

Βασιλική Σιούτη: Ο κύριος Παρασκευόπουλος, ο Υπουργός Δικαιοσύνης, δεν σας ξάφνιασε με την συμπεριφορά του; Που αντί να διατάξει έλεγχο για το πώς έφτασε μια παράνομα αποκτηθείσα ιδιωτική συνομιλία, από την οποία δεν προκύπτει και καμμία ενοχή για τον άνθρωπο αυτό, από αυτά που δημοσιεύθηκαν τουλάχιστον. Αντί να ελέγξει αυτό, επιχείρησε να ελέγξει τον δικαστή, του οποίου η προσωπική ζωή παραβιάστηκε.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Σιούτη, είμαι από τους δικηγόρους, θα μιλήσω με την δικηγορική μου ιδιότητα, που έχουν συγκρουστεί με δικαστές με τον πιο σφοδρό τρόπο, όταν υπήρχαν παραβιάσεις εκ μέρους δικαστών. Είμαι από τους πολιτικούς που έχω μιλήσει με πάρα πολλή επιμονή για το καθήκον των δικαστών να υπερασπιστούν την Δημοκρατία και την κοινωνία, την εποχή των Μνημονίων.
 Και για τον θεσμικό ρόλο του δικαστή που είναι εγγυητικός της Δημοκρατίας, της δημοκρατικής λειτουργίας: η Δικαιοσύνη είναι πυλώνας της Δημοκρατίας. Όταν ένας δικαστικός λειτουργός, φτάνει να στοχοποιείται και να υφίσταται αυτό που ξεκίνησε από πέρυσι, το κυνήγι μαγισσών και τη διαπόμπευση κάθε φωνής που μπορεί να ενοχλεί ή που μπορεί να μην υποτάσσεται, όταν εξαπολύεται μια τέτοιου είδους παρακρατική επίθεση, με μέσα και κομματικά, μιντιακά, όταν επιχειρείται η εκβίαση του φρονήματος και της συνείδησης του δικαστή, τότε είναι ξεκάθαρο, ότι δεν μπορεί καμία υπουργική τοποθέτηση να περισώσει τίποτα, πολύ λιγότερο, η θέση του κυρίου Παρασκευόπουλου, για τον οποίο με ρωτάτε.
Ο κύριος Παρασκευόπουλος που έβαλε την υπογραφή του στον νόμο που είχε ο ίδιος κατακρίνει, στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, και ήρθε κλαίγοντας στη Βουλή, να λέει ότι δεν συμφωνεί με τον Κώδικα, αλλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς και ότι ρώτησε τους δανειστές αν μπορούμε να τον αλλάξουμε και του είπαν όχι και τι κρίμα, 22 Ιουλίου 2015…

Βασιλική Σιούτη: Σας ρωτάω γιατί ο κύριος Παπαγγελόπουλος, ήταν ένας άνθρωπος της δεξιάς, της Νέας Δημοκρατίας, εν πάση περιπτώσει, δεν ήταν γνωστός για τους αγώνες του για τα δικαιώματα και τα λοιπά. Ο κύριος Παρασκευόπουλος, όμως, ήταν ένας άνθρωπος που ανήκε στον δημοκρατικό και προοδευτικό χώρο…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ποιος το λέει;

Βασιλική Σιούτη: Ένας άνθρωπος που αρθρογραφούσε για το δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Σιούτη…

Βασιλική Σιούτη: Ο κύριος Παρασκευόπουλος μάλλον ξάφνιασε…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα με έχετε ακούσει πολλές φορές να λέω από πέρυσι, δεν είμαστε αυτά που λέμε, είμαστε αυτά που κάνουμε, δεν είμαστε τα άρθρα μας, δεν είμαστε τα λόγια μας, είμαστε οι επιλογές μας, είμαστε οι πράξεις μας.
 Την κρίσιμη στιγμή ο κύριος Παρασκευόπουλος, έδειξε τι είναι, και αυτό που είναι δεν έχει καμία σχέση ούτε με Αριστερά, ούτε με Δεξιά. Είναι ένα υποταγμένο πρόσωπο, το οποίο λειτουργεί ως φερέφωνο και εκτελεστικό όργανο των δανειστών.
 Είναι επίσης ένα πρόσωπο, που δεν έχει κανένα όριο, στην άσκηση των θεσμικών του καθηκόντων: δεν υπογράφει για το Δίστομο, για να προστατέψει την Γερμανία από την εκτέλεση της απόφασης που δικαιώνει τα θύματα. Την ίδια ώρα, υπογράφει  για να πλειστηριάζονται τα σπίτια των υπερχρεωμένων πολιτών. Πηγαίνει, μεταβαίνει αυτοπροσώπως στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, για να καταθέσει μήνυση κατά πρώην Υπουργού, του κυρίου Πανούση, ο οποίος μίλησε για κάτι αληθές, ότι υπάρχει μία παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών σε επίπεδο κυβερνητικό.

Βασιλική Σιούτη: Σωστά τι έγινε με αυτές τις καταγγελίες του κυρίου Πανούση;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Φαίνεται ότι κάποιοι σίγησαν, ήταν λαλίστατοι κάποια στιγμή και σίγησαν. Εγώ είπα από τότε ότι υπάρχει μείζον θέμα.
Βασιλική Σιούτη: Η Δικαιοσύνη δεν θα έπρεπε να το ελέγξει σε κάθε περίπτωση;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα έπρεπε να το ελέγξει. Ο κύριος Παρασκευόπουλος επίσης εμφανίστηκε τον Φεβρουάριο, στη Ένωση Διοικητικών Δικαστών και επιχείρησε να περάσει γραμμή στους δικαστές του ΣτΕ, λέγοντάς τους ποια είναι η δική του θέση η συνταγματικότητα του νόμου Παππά.

Βασιλική Σιούτη: Είχαμε και μία δήλωση σήμερα του κυρίου Παππά, ότι θα είναι μια δυσάρεστη εξέλιξη για την Δημοκρατία, να κριθεί αντισυνταγματικός ο νόμος του.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Νομίζω ότι δοκιμάζεται σε όλα τα επίπεδα η Δημοκρατία και οι λειτουργίες του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η Δημοκρατία σε επίπεδο ουσιαστικού περιεχομένουτης, έχει καταλυθεί, ούτως ή άλλως, από τα Μνημόνια και έχει ομολογηθεί αυτό. Η Δικαιοσύνη, πια, καλείται να αρθεί στο ύψος της ευθύνης της και να πάρει απόφαση σύμφωνα με το Σύνταγμα. Η απόπειρα χειραγώγησης της Δικαιοσύνης και ελέγχου της Δικαιοσύνης που εκδηλώνεται αυτήν τη στιγμή από την Κυβέρνηση Τσίπρα και τον κύριο Παππά, με πρώτον όμως τον κύριο Τσίπρα, ο οποίος επιχείρησε και να δελεάσει την ηγεσία της Δικαιοσύνης με ρουσφέτια, με παράταση θητειών των ηγεσιών των δικαστηρίων και ούτω καθεξής…

Βασιλική Σιούτη: Πιστεύετε ότι αυτά λειτουργούν;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Πιστεύω ότι δεν πρέπει να λειτουργούν. Πιστεύω ότι, δυστυχώς, πάρα πολλά από αυτά μπορεί και να λειτουργήσουν, και στο παρελθόν έχουν λειτουργήσει, γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που μία Κυβέρνηση επιχειρεί να ελέγξει τη Δικαιοσύνη.

Η Κυβέρνηση Σαμαρά, με Υπουργό τον κύριο Αθανασίου, ήταν μια Κυβέρνηση που επίσης επιδίωκε να ελέγχει τη Δικαιοσύνη, όπως και οι Κυβερνήσεις Σημίτη. Και για μεγάλο διάστημα και σε πολλά επίπεδα το κατάφερναν. Πάρα πολλές υποθέσεις δεν είχαν την μεταχείριση που θα έπρεπε.

Βασιλική Σιούτη: Άρα συμβαίνει το ίδιο τώρα ή υπάρχει κάποια διαφορά;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Νομίζω ότι αυτή την στιγμή, η διάθεση ελέγχου και οι ενέργειες ελέγχου της Δικαιοσύνης έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Έχουν ξεπεράσει ακόμα και το ρεκόρ της Κυβέρνησης Σαμαρά. Και νομίζω πια, ότι όλοι είναι προ των ευθυνών τους. Εγώ θα σας έλεγα ότι είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι οι Δικαστικές Ενώσεις, σύμφωνα με την παράδοσή τους, που είναι δημοκρατική και ουσιαστική, αντιδρούν με αξιοπρέπεια, με φρόνημα, με περιεχόμενο και με αναφορά σ’ αυτό που πράγματι πρέπει να είναι η Δικαιοσύνη: ο θεσμικός υπερασπιστής του Δικαίου, ο θεσμικός υπερασπιστής των πολιτών εναντίον της αδικίας και ο θεσμικός υπερασπιστής της Δημοκρατίας.

Βασιλική Σιούτη: Ωστόσο η Κυβέρνηση και ο κύριος Παππάς, όχι τόσο έντονα θα έλεγα τώρα τελευταία αλλά, μιλούσαν για πάταξη της διαπλοκής. Εσείς βλέπετε ότι υπάρχει πάταξη της διαπλοκής και της διαφθοράς;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Βέβαια, είναι ξεκάθαρο… Νομίζω ότι έχει εξαλειφθεί η διαφθορά και η διαπλοκή και πρέπει όλοι να είμαστε πολύ ευγνώμονες, νομίζω επίσης ότι δεν χρειάζεται πια να υπάρχει η ενημέρωση… Μπορούν να καταργηθούν όλα τα Μέσα Ενημέρωσης και όλοι να είναι αποδέκτες του δελτίου τύπου της Κυβέρνησης…

Βασιλική Σιούτη: Ειρωνεύεστε τώρα!

Είχατε και μια ομιλία πρόσφατα στην Θεσσαλονίκη νομίζω, και στα θέματα αυτά κάνατε μια μεγάλη αναφορά.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Νομίζω, κυρία Σιούτη, ότι επιχειρεί η Κυβέρνηση αυτή, με ένα κόλπο πολύ παλαιάς κοπής, να αντιμεταθέσει την προσοχή των πολιτών και να δημιουργήσει αντιπερισπασμούς, και αναφέρεται στην διαφθορά και στην διαπλοκή σαν να ήταν ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ, που είχε μέσα ανθρώπους που συγκρούστηκαν με κόστος με την διαφθορά και την διαπλοκή και σαν να ήμασταν στο έτος μηδέν.
 Δεν είμαστε στο έτος μηδέν, δεν μιλάμε σε επίπεδο παρελθόντος και κυρίως δεν μπορεί να τοποθετείται σαν να έχει ηθικό πλεονέκτημα μια Κυβέρνηση που αυτό ακριβώς το ηθικό πλεονέκτημα το έχει απολέσει προ πολλού. Είναι η δεύτερη προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση που έκανε η Κυβέρνηση Τσίπρα, πάλι για την διαφθορά και την διαπλοκή.
Στην πρώτη τέτοια συζήτηση στην Βουλή, ο κύριος Τσίπρας ουσιαστικά επανέλαβε αυτά που είχα γράψει ως υπεύθυνη Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ το 2014, στην “Μαύρη Βίβλο της Ντροπής”, γιατί τόσο πολύ ασχολείται με την πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής, ώστε από το 2014 δεν είχε καμμία επικαιροποίηση της γνώσης και του λόγου του.
Τώρα έκανε μια τοποθέτηση, κατά την γνώμη μου τρομακτικά προκλητική για Κυβέρνηση η οποία ανερυθρίαστα διαπλέκεται, δημιουργεί κανόνες καζίνο και τζόγου για τις τηλεοπτικές άδειες, εν συνεχεία καλεί σε γεύματα τους υπερθεματιστές, υπερασπίζεται εμπλεκόμενους σε υποθέσεις μέσα στην Βουλή και στο τέλος εμφανίζεται να τοποθετείται και για ποινικές υποθέσεις που την εκθέτουν, σαν να είναι ποινικές υποθέσεις που την δικαιώνουν. Αναφέρομαι, βέβαια, στην υπόθεση των λεγομένων εκβιαστών, στην υπόθεση, δηλαδή, ποια; Εκείνη την υπόθεση που…

Βασιλική Σιούτη: Αναφέρεστε στο σκάνδαλο αυτό το τηλεοπτικό, που εμπλέκονταν και δημοσιογράφοι.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ναι. Αναφέρομαι στην περίπτωση που αποκαλύφθηκε και δημοσιεύθηκαν στα Μέσα Ενημέρωσης, τα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία ο κύριος Μπενίσης, Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ και κεντρικό πρόσωπο στην σημερινή κυβερνητική τάξη και διάταξη και σύντροφος της κυρίας Δούρου και σύμβουλος της κυρίας Δούρου στην Περιφέρεια, διέθετε χρήματα της ΕΥΔΑΠ, δηλαδή μιας δημόσιας επιχείρησης την οποία δρομολογούν προς ξεπούλημα, για ποιο πράγμα;
 Ως δήθεν διαφήμιση της ΕΥΔΑΠ, στην πραγματικότητα όμως σε περιθωριακούς δημοσιογράφους προκειμένου να φιλοτεχνούν θετικές καταχωρίσεις και θετικά άρθρα για τον Πρωθυπουργό και για τον κύριο Παππά.

Βασιλική Σιούτη: Αυτά ισχυρίστηκαν ότι αφορούσαν μόνο τις προηγούμενες Κυβερνήσεις.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μα υπάρχουν, είναι κραυγαλέα τα στοιχεία, είναι επώνυμες οι αναφορές, είναι πολύ συγκεκριμένη η αναφορά και είναι και αποτυπωμένη η συναλλαγή. Εκείνο, όμως, που κάνει εντύπωση και πρέπει όλα να τα πούμε, είναι ότι αυτό το φοβερό σκάνδαλο που ήταν τέτοιων διαστάσεων που θα μπορούσαν ρίξουν την Κυβέρνηση, κουκουλώθηκε και από ταΜέσα Ενημέρωσης.
 Εμφανίστηκε ως σκάνδαλο εκβιαστών, εμφανίστηκε ως εκβίαση τηςΚυβέρνησης, ενώ ήταν συναλλαγή της Κυβέρνησης.
 Εμφανίστηκε επίσης με άλλες διαστάσεις από αυτές που είχε. Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο είναι ότι μιλούσαν με κωδικούς για τον κύριο Παππά τον οποίο τον αποκαλούσαν ”ο Αρχιμανδρίτης”.
Μιλούσαν με κωδικό και για ένα άλλο πρόσωπο το οποίο αποκαλούσαν ”ο Πατριάρχης Αλέξιος”. Είναι αυτόδηλο – κατάδηλο ότι ο “Πατριάρχης Αλέξιος” δεν είναι άλλος από τον Αλέξη Τσίπρα, τον Πρωθυπουργό. Ωστόσο, τα Μέσα Ενημέρωσης…

Βασιλική Σιούτη: Υπάρχουν και στο διαδίκτυο αυτά που λέτε; Έχω αρχίσει να φοβάμαι.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Τα έχω ξαναπεί, να μην φοβάστε. Είμαι εγώ εδώ.

Τα Μέσα Ενημέρωσης με εντελώς εναρμονισμένο και προγραμματισμένο τρόπο άρχισαν να αναμεταδίδουν ότι ο “Πατριάρχης Αλέξιος” είναι, δήθεν, ο Τρύφων Αλεξιάδης, δηλαδή ο αναπληρωτής Υπουργός Οικονομίας είναι πάνω από τον Υπουργό Επικρατείας. Αυτό θέλανε, περίπου, να πουν και αυτό αναπαρήγαγαν.
Νομίζω ότι αυτό δεν είναι παρά ένα δείγμα του βαθμού στον οποίο έχει φτάσει ο έλεγχος στην πληροφορία – ο έλεγχος στην ενημέρωση και βέβαια η διαπλοκή της Κυβέρνησης με οικονομικά επιχειρηματικά και μινιτιακά συμφέροντα. Και νομίζω ότι και οι εξελίξεις στο επίπεδο του διαγωνισμού το δείχνουν αυτό με τρόπο απροσμάχητο.

Βασιλική Σιούτη: Για σας ποιο είναι το κύριο ζήτημα και να κλείσουμε με αυτήν την τελευταία ερώτηση. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν υπάρχει ηθικό πλεονέκτημα, αυτό που επικαλείται η Κυβέρνηση κατά την γνώμη σας. Θα ήθελα μια τελευταία απάντηση για το ποιο είναι για εσάς το επίδικο, σε όλο αυτό το θέμα που έχει προκύψει με την Δικαιοσύνη και με τις τηλεοπτικές άδειες, που είναι ένα πολύ μεγάλο ζήτημα και πολύ κομβικό, θα έλεγα.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Σιούτη, εμείς κάναμε πριν από ενάμιση μήνα, πήραμε μια πρωτοβουλία, η οποία αυτή την στιγμή συγκροτείται, υλοποιείται, ενημερώνει τον κόσμο και σε πολύ σύντομο χρόνο θα προβεί και στις πρώτες ενέργειες. Στις πρώτες νομικές ενέργειες.
 Πήραμε μια πρωτοβουλία που ονομάζεται ”Δικαιοσύνη για όλους” και είναι ένας νομικός φορέας που είναι υπό σύσταση, με τον οποίο θα διεκδικήσουμε εκ μέρους των πολιτών, τους οποίους καλούμε να συμμετέχουν και να τον στηρίξουν, την αποκατάσταση, απονομή, απόδοση Δικαιοσύνης.

Το διακύβευμα είναι σαφές. Η Δικαιοσύνη είναι προϋπόθεση της Δημοκρατίας, είναι όρος για την ελευθερία και είναι συνεκτικό στοιχείο για την κοινωνία. Αν δεν λειτουργήσει η Δικαιοσύνη, αν καμφθεί, αν χειραγωγηθεί, αν συνεχίσει να υπονομεύεται και να εκβιάζεται, τίθενται οι προϋποθέσεις της πλήρους διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής.
 Γιατί καμμία κοινωνία δεν μπορεί να ζει μέσα σε αυτό το καθεστώς της αφόρητης αδικίας και της έλλειψης λογοδοσίας και της αρνησιδικίας. Η Δικαιοσύνη πρέπει να λειτουργήσει, πρέπει να λειτουργήσει και εναντίον εκείνωνοι οποίοι καταλύουν την Δημοκρατία, πρέπει να λειτουργήσει θαρρετά, ουσιαστικά, αποτελεσματικά.
Πρέπει να ανοίξει τις μεγάλες υποθέσεις υπονόμευσης του δημοσίου συμφέροντος και απομύζησης του δημοσίου χρήματος και πρέπει να λειτουργήσει και εναντίον εκείνων οι οποίοι εγκατέστησαν, εγκαθίδρυσαν στην χώρα τα Μνημόνια, και εκείνων οι οποίοι τα υπηρετούν.
 Δεν είναι στιγμιαίο αδίκημα το Μνημόνιο, δεν προσφέρεται για επινοήσεις και για ισορροπισμούς αυτή η τόσο τραυματική μας εμπειρία. Η Δικαιοσύνη είναι αυτήν την στιγμή ένας καθοριστικός παράγοντας για το μέλλον της χώρας και της κοινωνίας και κυρίως για την αισιοδοξία, το φρόνημα και την ελπίδα των νέων γενεών και των επόμενων γενεών.

Βασιλική Σιούτη: Κυρία Κωνσταντοπούλου, σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας ευχαριστώ κι εγώ θερμά.
 [--->]

Παπαδημούλης στο ίδιο μήκος κύματος με Σόιμπλε : Και όλο το χρέος να μας χαρίσουν, δεν θα τα καταφέρουμε, αν…




Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Υπουργό Οικονομίας της Γερμανίας κ. Σόιμπλε κινήθηκε ο κ. Παπαδημούλης, αφού αναγνώρισε ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το χρέος αλλά το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας.

«Και όλο το χρέος να μας χαρίσουν, αν δεν αντιμετωπίσουμε τις παθογένειες της χώρας, δεν θα τα καταφέρουμε», είπε ο αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης, μιλώντας στην ενότητα «Οι συνέπειες του Brexit στην ελληνική και ευρωπαϊκή οικονομία» του πολυσυνεδρίου Capital + Vision.

Όπως αναφέρει ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του πολυσυνεδρίου με σημεία της ομιλίας του κ. Παπαδημούλη, στη συνέχεια αναφέρθηκε στο πελατειακό κράτος, τη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά, την αργή απονομή δικαιοσύνης, την έλλειψη σταθερών κανόνων στη φορολογία, τις χρήσεις γης, την ενέργεια και το τεράστιο, όπως είπε, έλλειμμα ανταγωνισμού στην οικονομία.

Σημείωσε ότι η Ελλάδα έχει εξασφαλισμένο το δανεισμό της για τα επόμενα δύο χρόνια επειδή βρίσκεται σε πρόγραμμα και, άρα, είναι προστατευμένη από τα “απόνερα” του Brexit και πρόσθεσε ότι βλάπτουν τη χώρα όσοι μιλούν ακόμη για Grexit.

Ζήτησε επίσης «όπως εμείς τηρούμε τη συμφωνία, έτσι να την τηρήσουν κι οι άλλοι» και έθεσε ως αναγκαίο σκοπό να απεξαρτηθούμε πλήρως από τη λογική ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια αγελάδα που αρμέγουμε.

ΑΜΠΕ 

[---->]

Υπουργός (και κυβέρνηση) των πολυεθνικών


 Ο Σταθακης με βαρυσήμαντο άρθρο του στη σαββατιάτικη ΕΦΣΥΝ υπερασπίζεται την υπογραφή του στην CETA και μας ενημερώνει πόσο καλή είναι η συμφωνία.
 "Ξεφτίλα, η (απολυτη)
 Μιλάμε για την ίδια συμφωνία που, όπως λέει το ρεπορτάζ της ίδιας εφημερίδας μια σελίδα πριν, απέρριψε το Κοινοβούλιο της Βαλωνιας λόγω του ότι έδινε τη δυνατότητα στις πολυεθνικές να σέρνουν τα κράτη-μέλη στα ιδιωτικά δικαστήρια, την ίδια στιγμή που ο Γιούνκερ επαναλάμβανε "Πρέπει να υπογραφεί αυτή η συμφωνία, την έχουμε ανάγκη...".

Κι επειδή ο Σταθάκης έχει το θράσος να μας συμβουλεύει στο άρθρο του και ποια πρέπει να είναι η "αριστερή οπτική" για αυτές τις συμφωνίες, θα ήθελα να του θυμίσω το ταξίδι του στις ΗΠΑ από το οποίο ξέκλεψε μια μέρα για να πάει να δει την Eldorado Gold στα γραφεία της στον Καναδά, καθώς και ότι αν ισχύσει η CETA (που είναι συμφωνία ΕΕ-Καναδα), πρώτη κερδισμένη θα είναι η Eldorado, που όχι μόνο θα προχωρήσει την καταστροφή στις Σκουριές, αλλά θα μπορεί να σύρει και την χώρα στα δικαστήρια και να ζητάει και αποζημιώσεις!

Να συνδυάσω τα δύο γεγονότα μεταξύ τους, άραγε;
Να πω ότι όταν αυτοί οι άνθρωποι μιλάνε για το "ηθικό πλεονέκτημα" λερώνουν ακόμη και τις λέξεις;"

Σχόλιο  Δέσποινα Κουτσούμπα

το άρθρο  ΕΔΩ 

 Αποτέλεσμα εικόνας για ceta 
 Αποτέλεσμα εικόνας για ceta 
Αποτέλεσμα εικόνας για ceta
Αποτέλεσμα εικόνας για ceta  
Αποτέλεσμα εικόνας για ceta


Αποτέλεσμα εικόνας για ceta

Άνοδος και Πτώση. Η εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ πριν και μετά το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015



Του Γιάννη Μαυρή *

1.Ιανουάριος 2015: Ιστορική πολιτική ανατροπή
Οι βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 αναδείχθηκαν σε γεγονός ιστορικής σημασίας για την εγχώρια πολιτική σκηνή, ενώ δεν υπήρξε μικρότερη και η διεθνής απήχησή τους. Με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αποδοκιμάστηκε η νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας, ύστερα από μια 5ετία καταστροφικής εφαρμογής της στην Ελλάδα και τερματίσθηκε μια μακρά περίοδος 40 ετών διακυβέρνησης της χώρας από τα κόμματα του παραδοσιακού δικομματισμού. 

Το εκλογικό αποτέλεσμα προκάλεσε μια πρωτοφανή, για τα ελληνικά δεδομένα, πολιτική και κοινωνική συσπείρωση γύρω από τη νέα ελληνική κυβέρνηση. Η μεταβολή κλίματος που επήλθε, μετεκλογικά, ξεπέρασε κάθε ιστορικό προηγούμενο, τουλάχιστον της τελευταίας 20ετίας, για την οποία διατίθενται συστηματικά εμπειρικά δεδομένα από έρευνες κοινής γνώμης (Διαγράμματα 1 & 2). Ανάλογες επιδράσεις έχουν ασκήσει στη μεταπολιτευτική περίοδο μόνον οι εκλογές του 1974 και του 1981.[1]

Η εκλογική επιτυχία του Ιανουαρίου και, στη συνέχεια, η διαπραγμάτευση που επιχείρησε η ελληνική κυβέρνηση με τους ευρωπαίους εταίρους της χώρας, λειτούργησαν καταλυτικά για τον κομματικό συσχετισμό δυνάμεων. Μετά την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, η  κατακόρυφη αύξηση της επιρροής του, αποτελεί, μετά το 1974, μοναδικό συνδυασμό «επίδρασης μετεκλογικής ευφορίας» και «συσπείρωσης γύρω από τη σημαία».[2] Η διάρκεια αυτής της επίδρασης συσπείρωσης κρίθηκε από την καταστροφική εξέλιξη της διαπραγμάτευσης. Κράτησε έξι μήνες και έληξε απότομα, μετά την κυβερνητική αναδίπλωση στο δημοψήφισμα της 5/7/15 και την υπογραφή του 3ου Μνημονίου, στις 14/8/15 (Διαγράμματα 1 & 2).
Διάγραμμα 1
 http://www.mavris.gr/wp-content/uploads/2016/10/d1.jpg
 
Διάγραμμα 2 

http://www.mavris.gr/wp-content/uploads/2016/10/d2.jpg

2.Η σημασία του δημοψηφίσματος της 5/7/2015  για την εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ

Το ελληνικό δημοψήφισμα, όπου καταγράφηκε η συντριπτική απόρριψη (61,3%, έναντι 38,7%) της προωθούμενης από το Eurogroup μνημονιακής συμφωνίας για την Ελλάδα, όπως και το βρετανικό δημοψήφισμα που ακολούθησε φέτος (23/6/16), δεν αποτελούν μεμονωμένα «ατυχήματα». Έρχονται να προστεθούν στην αλληλουχία των δημοψηφισμάτων εκείνων, στα οποία οι πολιτικές πρωτοβουλίες και οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποδοκιμάστηκαν από τη λαϊκή ψήφο. Η απόρριψη, μέσω δημοψηφισμάτων, της πολιτικής των κυρίαρχων ελίτ αποτελεί τη νέα μορφή με την οποία εκδηλώνεται η κοινωνική δυσαρέσκεια εντός της ΕΕ. Επιπλέον, το ελληνικό ποσοστό απόρριψης, είναι τα υψηλότερα, που έχουν παρατηρηθεί ποτέ, μεταξύ εννέα απορριπτικών δημοψηφισμάτων για ευρωπαϊκά ζητήματα, στην περίοδο 1972-2008.[3]

Η τοποθέτηση των κομμάτων στο δημοψήφισμα, επηρέασε καθοριστικά τους ψηφοφόρους, με εξαίρεση το ΚΚΕ, οι ψηφοφόφοροι του οποίου δεν πειθάρχησαν πλειοψηφικά στη γραμμή του άκυρου.

 Οι κομματικές προτιμήσεις αποτέλεσαν τη σημαντικότερη ερμηνευτική μεταβλητή της ψήφου στο δημοψήφισμα. Το συμπέρασμα αυτό γίνεται ορατό και στην καταγραφή της συσπείρωσης των κομμάτων, που προέκυπτε από τις προεκλογικές έρευνες. Αποδεικνύεται έτσι το γεγονός ότι υπήρξε πράγματι σημαντική κομματική στοίχιση (Μαυρής 2015β, 2016).

 Με διαφορετικούς όρους, τεκμηριώνεται εμπειρικά, ότι η άσκηση πιέσεων και η κινδυνολογική εκστρατεία των διεθνών και εγχωρίων Μέσων ενημέρωσης δεν είχε καταφέρει –μέχρι τη στιγμή του δημοψηφίσματος- να αποδυναμώσει την απόλυτη εκλογική κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ, που προέκυψε μετά τις πρώτες εκλογές του Ιανουαρίου (παραπάνω, σημείο 1), ούτε να θρυμματίσει την ηγετική εικόνα του Α.Τσίπρα (Διάγραμμα 2). Αξίζει δε να επισημανθεί, ότι η πρωθυπουργική δημοτικότητα, μεταξύ των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, είχε αγγίξει τον Ιούνιο του 2015, το 98%.[4]

Μπορεί η τυπική προεκλογική περίοδος του δημοψηφίσματος να υπήρξε πολύ σύντομη (μια εβδομάδα), ωστόσο, το περιεχόμενο της αντιπαράθεσης ήταν πολύ καιρό γνωστό και το διακύβευμα σαφέστατο. Δεν υπήρξε άλλο από το μνημονιακό πρόγραμμα και τις πολιτικές της λιτότητας, που από το 2010 αδιάλλειπτα, δηλαδή επί μια ολόκληρη εξαετία, βίωσε η ελληνική κοινωνία. Η ίδια ακριβώς συζήτηση τροφοδότησε τον πολιτικο-κοινωνικό διχασμό που εκφράστηκε, επανειλλημένα, στις πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις του 2012, του 2014 και βεβαίως του 2015. Η ίδια ακριβώς αντιπαράθεση αναπαράχθηκε, σε συνθήκες εντεινόμενης πόλωσης, και ολόκληρο το πρώτο εξάμηνο του 2015. Επομένως, το εκλογικό σώμα τοποθετήθηκε δυαδικά, σε ό,τι του ήταν απολύτως γνώριμο εδώ και καιρό.

Εύκολα αποδεικνύεται, με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα των ερευνών κοινής γνώμης, ότι το εκλογικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι παράγωγο: α) της νέας διαιρετικής τομής του Μνημονίου, που διαμορφώθηκε στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό κατά την περίοδο 2010-2015, ως αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης επίθεσης και β) της διπλής επίδρασης των εκλογών του Ιανουαρίου 2015 στον κομματικό συσχετισμό δυνάμεων: μετεκλογική ευφορία λόγω της νίκης της αριστεράς, που αποτελούσε τη ρεβάνς του 2012, αλλά και διευρυμένη κοινωνική συσπείρωση γύρω από τη νέα κυβέρνηση, στη διαπραγμάτευση που διεξήγαγε μέχρι τότε (Μαυρής 2016).
Διάγραμμα 3
http://www.mavris.gr/wp-content/uploads/2016/10/d3.jpg

Στην πραγματικότητα, η πολιτική της λιτότητας που εφαρμόσθηκε από το 2010, όπως ακριβώς συνέβη και οπουδήποτε στον κόσμο επιβλήθηκαν παρόμοια προγράμματα, δεν κατάφερε ποτέ να κερδίσει την κοινωνική συναίνεση, παρά το γεγονός ότι τα κόμματα που τη διαχειρίσθηκαν, ψηφίστηκαν από ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος. Από την αρχή, η στάση της ελληνικής κοινής γνώμης, απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές παρέμεινε πλειοψηφικά αρνητική, με μέσο όρο επταετίας, 71% κατά και μόλις 29% υπέρ (Διάγραμμα 3). 

Επομένως, η προτίμηση του εκλογικού σώματος που εκφράστηκε στο δημοψήφισμα, δεν ήταν συγκυριακή. Σε μεγάλο βαθμό αποκρυσταλλώθηκε, μακροχρόνια, πολύ πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 και δεν περίμενε την φοβερή προεκλογική εβδομάδα για να εκδηλωθεί, ούτε ασφαλώς και θα άλλαζε ριζικά, εάν η προεκλογική περίοδος διαρκούσε μια ή δύο εβδομάδες παραπάνω. Το πιθανότερο είναι ότι θα ενισχυόταν περαιτέρω, στο μέτρο που η επίδραση των capital controls αφομοιωνόταν περισσότερο από το εκλογικό σώμα, όπως και τελικά συνέβη.

3.Εμβάθυνση της κοινωνικής πόλωσης: Η εκλογική – κοινωνική γεωγραφία του δημοψηφίσματος
Η απόφαση για το δημοψήφισμα πυροδότησε μεγάλης έκτασης κινητοποίηση και συσπείρωσε μια ευρύτατη κοινωνική συμμαχία, σε πανεθνική κλίμακα, που σπάνια έχει παρατηρηθεί στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, μετά την κατοχή. Η συμμετοχή στο δημοψήφισμα ξεπέρασε τα 6 εκ. ψηφίσαντες (6.161.140), συγκρατώντας έτσι ως ένα βαθμό την επιταχυνόμενη τάση αποχής.[5]

Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, στο εκλογικό αποτέλεσμα αποτυπώθηκε ευδιάκριτα η βαθύτατη πολιτική, ηλικιακή και ταξική πόλωση που χαρακτηρίζει συστηματικά τις εκλογικές αναμετρήσεις της εποχής του Μνημονίου. Είναι δε ενδεικτικό, ότι οι σημαντικότερες εργοδοτικές οργανώσεις πλαισίωσαν την επιτροπή για την υποστήριξη του Ναι, που συγκροτήθηκε την 1η Ιουλίου (Μαυρής 2016).

 Ταυτόχρονα με την πολιτική και κομματική διάσταση της πόλωσης, καταγράφηκε με ακραίο τρόπο και ηλικιακή πόλωση, που είχε επίσης προϋπάρξει, ποτέ όμως σε αυτήν την έκταση. Πράγματι, η αντιμνημονιακή τοποθέτηση των νέων είχε καταγραφεί ήδη στις εκλογές του 2012 και διατηρήθηκε στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2014-2015. Το ηλικιακό χάσμα της ψήφου κορυφώθηκε στο δημοψήφισμα, λόγω της δυαδικής μορφής της επιλογής της ψήφου. Στην ηλικιακή κατηγορία 18-24, το Όχι απέσπασε ποσοστό 85%, ενώ στην αμέσως επόμενη (25-34 ετών), 72%. Η συντριπτική πλειοψηφία των νέων, που καταστρέφονται από την λιτότητα, στράφηκαν καθολικά κατά της συνέχισης αυτής της πολιτικής. 

Το Όχι κυριάρχησε και στις επόμενες τρεις ενδιάμεσες ηλικιακές κατηγορίες και μόνον μεταξύ των ηλικιωμένων (άνω των 65 ετών), πλειοψήφισε το Ναι, με ποσοστό 55%-45%. Αντίστοιχη με την ηλικία πόλωση, δεν παρατηρήθηκε και αναφορικά με το φύλο. Το μοτίβο (pattern) της κοινωνικής πόλωσης της ψήφου, που καταγράφηκε, επιβεβαιώνει την κοινωνική διαίρεση φιλοευρωπαϊσμού/αντιευρωπαϊσμού, και τον ευδιάκριτα ταξικό χαρακτήρα της απορριπτικής ψήφου, που έχει παρατηρηθεί ιστορικά, σε αντίστοιχα δημοψηφίσματα για θέματα της ΕΕ (Ένταξη, Συνθήκες, Ευρωσύνταγμα, Μαυρής 2016).
4.«Δημοκρατική στιγμή»
Από την πλευρά της κοινωνικής συμμετοχής, το δημοψήφισμα αποδείχθηκε κορυφαία δημοκρατική «στιγμή».[6]Ανεξάρτητα από την -εκ των υστέρων- ακύρωση της πρωτοφανούς δυναμικής του, το δημοψήφισμα προκάλεσε μια «στιγμιαία δημοκρατική ρωγμή», στο πολιτικό οικοδόμημα της μεταδημοκρατικής Ελλάδας, δηλαδή στην κατεδάφιση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, που προωθεί το μνημονιακό πρόγραμμα, στο επίπεδο της πολιτικής και των θεσμών. Έδρασε ως αντίρροπη κίνηση στην πολλαπλή κατάλυση του Συντάγματος και την απροκάλυπτη παράκαμψη του μεταπολιτευτικού κοινοβουλευτισμού, την ταυτόχρονη και ποικιλόμορφη συρρίκνωση του εκλογικού δικαιώματος, καθώς και την ανοικτή χειραγώγηση των εκλογών που έχει συντελεστεί, συστηματικά, από το 2012.[7] Το σημαντικότερο: έγινε η αφορμή για την απρόσκλητη και απρόσμενη είσοδο (εισβολή) του λαϊκού παράγοντα στην πολιτική σκήνη, που όποτε συμβαίνει, ανατρέπει τα πολιτικά δεδομένα με την αυτόνομη πολιτική του δράση και παράγει «κατάλληλα πολιτικά αποτελέσματα» (Πουλαντζάς).

5.Η ανατροπής της ανατροπής. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το Δημοψήφισμα
Το ελληνικό δημοψήφισμα, ωστόσο, διεκδικεί και μια παράδοξη πρωτοτυπία. 
Είναι μοναδικό, ως προς το γεγονός, ότι η λαϊκή ετυμηγορία που κατέγραψε το αποτέλεσμα, ακυρώθηκε αυθημερόν. Με τη συμφωνία της 12ης Ιουλίου και την υπογραφή του 3ου Μνημονίου αναιρέθηκε η λαϊκή εντολή του Όχι και ανακόπηκε βίαια η δυναμική που είχε αναπτυχθεί στο λαϊκό κοινωνικό μπλοκ. Το αντιμνημονιακό στρατόπεδο υπέστη μια σημαντική πολιτική και ιδεολογική ήττα, οι συνέπειες της οποίας αποδεικνύονται μακροχρόνιες. Ταυτόχρονα με την καταστρατήγηση του εκλογικού αποτελέσματος, ακυρώθηκε απότομα και το εξάμηνο πείραμα «αριστερής διακυβέρνησης εντός της ΕΕ», που επιχείρησε η πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η άδοξη κατάληξη του δημοψηφίσματος, υπονόμευσε και εξουδετέρωσε συνολικά την πολιτική δυναμική που εγκαινίασαν οι βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Η πολιτικής της ανατροπής, ανατράπηκε…

Σχετικά με το μέγεθος της συνθηκολόγησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι χαρακτηριστικό, ότι ο γνωστός βρετανός μαρξιστής Perry Anderson εντοπίζει το ανάλογο ιστορικό προηγούμενό της, στην υποστήριξη των πολεμικών πιστώσεων από την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1914![8]
Η πολιτική και ιδεολογική μεταμόρφωση της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε σημαντικούς κλυδωνισμούς, το αποτέλεσμα των οποίων αποδείχθηκε μη-αντιστρέψιμο. Ο Ιούλιος του 2015 αποτελεί σημείο καμπής στην περιοδολόγηση της πολιτικής σκηνής της τελευταίας 7ετίας.
Όπως ήδη επισημάνθηκε, η τεράστια συσπείρωση περί την κυβέρνηση, που εμφανίσθηκε μετά τον Ιανουάριο και διατηρήθηκε στο εξάμηνο της διαπραγμάτευσης, μέχρι το δημοψήφισμα, τερματίσθηκε και εξαερώθηκε (Διάγραμμα 1).

 Αντίστοιχη επίδραση άσκησε η κυβερνητική στροφή και στην πρωθυπουργική δημοτικότητα του Αλέξη Τσίπρα, η οποία επίσης καταβαραθρώθηκε (Διάγραμμα 
2). Επομένως, το δημοψήφισμα αποδείχθηκε, ταυτόχρονα, σημείο κορύφωσης της λαϊκής υποστήριξης στην κυβέρνηση της αριστεράς και απαρχή της κατακρήμνισής της.

Στις εκβιαστικές εκλογές που ακολούθησαν αιφνιδιαστικά, τον Σεπτέμβριο του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε για δεύτερη φορά. Οι διεργασίες που προηγήθηκαν σε συμπυκνωμένο χρόνο, το δίμηνο Ιουλίου-Αυγούστου, ελλείψει εναλλακτικής λύσης, δεν οδήγησαν σε αποδοκιμασία της κυβέρνησης, αλλά σε ψήφο 2ης ευκαιρίας, χωρίς όμως κοινωνική ανοχή και περίοδο χάριτος. Η δεύτερη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε κατά τα φαινόμενα «πύρρειος».

Με τη μετάλλαξή του και την προσχώρησή του (καθώς και των ΑΝΕΛ) στη μνημονιακή στρατηγική, πραγματοποιήθηκε η πιο απότομη και χρονικά συμπυκνωμένη «σύγκλιση των κομμάτων στην κορυφή», που έχει συμβεί ποτέ στο ελληνικό κομματικό σύστημα. Το κενό που δημιούργησε αυτή η μετατόπιση δεν καλύφθηκε από τις κομματικές δυνάμεις που αποχώρησαν. Η διάσπαση της ηγετικής και της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχε απήχηση στην κοινωνική και εκλογική βάση του κόμματος.[9] Προκάλεσε όμως την πλήρη αποσύνθεση του εναπομείναντος κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ, απαλείφοντας κάθε ίχνος μαζικού κόμματος και περιόρισε την ύπαρξη της συγκεκριμένης κομματικής μορφής στον αρχηγό και την ηγετική του ομάδα (κόμμα στελεχών). Και είναι γνωστό, ιστορικά, ότι χωρίς την ύπαρξη μορφής οργάνωσης, οποιαδήποτε σχέση εκπροσώπησης καθίσταται εξαιρετικά εύθραυστη.

Άμεσο και καταλυτικό αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής εξέλιξης και ασφαλώς περισσότερο σημαντικό, υπήρξε η απότομη απαξίωση της εκλογικής διαδικασίας, η απογοήτευση του εκλογικού σώματος και η κάμψη του ενδιαφέροντος για τις εκλογές· τάσεις, που θα αποτυπωθούν ευκρινώς στο αποτέλεσμα των εκλογών του Σεπτεμβρίου, με την πρωτοφανή αύξηση της αποχής.[10] Μετά το δημοψήφισμα, η τάση εξόδου από το εκλογικό σώμα πήρε τη μορφή χιονοστοιβάδας. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, θα ψηφίσουν 595.000 λιγότεροι ψηφοφόροι, από εκείνους που είχαν ψηφίσει στο Δημοψήφισμα, μόλις δύο μήνες πριν. Αυτό σημαίνει κατακόρυφη αύξηση της αποχής, της τάξης του 7%. Επιπλέον, ο αριθμός αυτός αντιπροσωπεύει το 9,4% των εκλογέων του Ιανουαρίου. Δηλαδή σχεδόν 1 στους 10, από όσους είχαν ψηφίσει, μόλις 9 μήνες πριν. Πρόκειται ουσιαστικά για ψηφοφόρους του αντιμνημονιακού στρατοπέδου (Μαυρής 2015α).
6.Οι εκλογές του Σεπτεμβρίου: Συνέχεια και ασυνέχεια στην εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ
Παρά τις εντυπώσεις, μετρημένες σε ψήφους, οι απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου είναι σημαντικές. Σε σύγκριση με τον Ιανουάριο και σε απόλυτους αριθμούς, η επιρροή του μειώθηκε κατά 320.000 ψήφους, (-14,25%, σε σύγκριση με τις ψήφους του Ιανουαρίου). Οι αντίστοιχες απώλειες της ΝΔ ανήλθαν σε 192.500 ψήφους (-11,2%, σε σύγκριση με τον Ιανουάριο – Μαυρής 2015γ). Η μεγάλη ποιοτική διαφορά, εντούτοις, αφορά την αποχή. Η αποχή έπληξε κατά κύριο λόγο τον ΣΥΡΙΖΑ και σχεδόν καθόλου τη ΝΔ.[11] Υπολογίσθηκε, ότι 1 στους 6 ψηφοφόρους Ιανουαρίου του ΣΥΡΙΖΑ, ποσοστό 17% της εκλογικής του βάσης, δηλαδή περίπου 383.000 ψηφοφόροι επέλεξαν την αποχή. Λιγότεροι από 3%, περίπου 57.000 ψηφοφόροι, επέλεξαν  το λευκό ή το άκυρο. Ωστόσο, η από τα αριστερά αποδοκιμασία του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε περιορισμένη. Μόνον 1 στους 15 ψηφοφόρους Ιανουαρίου, αθροιστικά το 7%, περίπου 158.000 ψηφοφόροι, επέλεξαν την ψήφο στα σχήματα της αριστερής διαμαρτυρίας (ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΠΑΜ) και στο ΚΚΕ (Πίνακας 1 -Μαυρής 2015β).

Σε αντιστάθμισμα αυτών των εκροών από αριστερούς και αντιμνημονιακούς ψηφοφόρους που εγκατέλειψαν το κυβερνών κόμμα, υπήρξαν νέες εισροές από κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, που τον Ιανουάριο είχαν ψηφίσει κυρίως ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ ή ΚΙΔΗΣΟ (περίπου 157.000 ψηφοφόροι, Πίνακας 1), αλλά και από δεξιούς και κεντροδεξιούς ψηφοφόρους, που τον Ιανουάριο είχαν ψηφίσει τη ΝΔ (110.500 ψηφοφόροι).
Πίνακας 1 
http://www.mavris.gr/wp-content/uploads/2016/10/1.jpg

Πίνακας 2 
http://www.mavris.gr/wp-content/uploads/2016/10/2.jpg

Πηγή: Public Issue, εκτίμηση με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα, σε επίπεδο καποδιστριακού δήμου (n=1035)

Αθροιστικά, οι ψηφοφόροι άλλων κομματικών χώρων, που προσέγγισαν στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, τον ΣΥΡΙΖΑ, αποτέλεσαν το 17% της νέας εκλογικής του βάσης, επίσης 1 στους 6 (Πίνακας 2 – Μαυρής 2015β). Από την πλευρά της κοινωνικής της σύνθεσης, μεταξύ των εκλογών Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου 2015, η (συρρικνωμένη) εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ ενισχύθηκε στις γυναίκες (+4%) και ειδικότερα στις νοικοκυρές (+8,6%) με αποτέλεσμα να καταγραφεί για πρώτη φορά σημαντική φυλετική «ψαλίδα». Αντίθετα, αποδυναμώθηκε σημαντικά στους αγρότες (-14%), στους επαγγελματίες-βιοτέχνες (-13,4%) και στους εργοδότες (-9,6%), ενώ συγκρατήθηκε σχετικά στους μισθωτούς του Ιδιωτικού και του Δημοσίου Τομέα (-3,1% και -4,9%, αντίστοιχα), καθώς και στους ανέργους (-4,5%).[12]

7.Μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015
Η δεύτερη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, τον περασμένο Σεπτέμβριο, σηματοδότησε την απαρχή της πτωτικής τάσης στην τροχιά της εκλογικής και πολιτικής επιρροής του. Αποτέλεσμα των μετασχηματισμών που προηγήθηκαν το καλοκαίρι του 2015 είναι, ότι οι σχέσεις του με το κοινωνικό μπλοκ των κυριαρχούμενων τάξεων διαταράχθηκαν ανεπανόρθωτα. Η σχέση αυτή, που βρισκόταν σε διαδικασία διαμόρφωσης μετά το 2012 (στην τριετία 2012-2015), διερράγη ανεπανόρθωτα. Η κομματική ταύτιση των εκλογέων του επέστρεψε, σταδιακά, στα προ του 2012 επίπεδα. Η πολιτική μετάλλαξη του κυβερνώντος κόμματος προκάλεσε επομένως την αναζωπύρωση της κρίσης εκπροσώπησης· κρίση, που χαρακτηρίζει –εξαρχής- την εποχή των Μνημονίων.

Ένας ουσιαστικός λόγος είναι ότι η πολιτική παράλυση του αντιμνημονιακού μπλοκ, ύστερα από την ψυχρολουσία του Δημοψηφίσματος και η ραγδαία υποχώρηση των κοινωνικών κινητοποιήσεων μετά από αυτό, δεν σήμαναν και την ιδεολογική ενσωμάτωση των λαϊκών μαζών ή την μακροπρόθεσμη εξασφάλιση της κοινωνικής συναίνεσης στη πολιτική της λιτότητας. Το αντίθετο, η κοινωνική απόρριψη της μνημονιακής πολιτικής εξακολούθησε και μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου να παραμένει συντριπτική. Καταγράφεται δε σήμερα, σε σαφώς υψηλότερα επίπεδα, από εκείνα του Ιουλίου του 2015 (Διάγραμμα 3).


8.Από την «κομματικοποίηση» στην «απο-πολιτικοποίηση». Ο ΣΥΡΙΖΑ και το κομματικό σύστημα στην εποχή της μεταδημοκρατίας. Υπάρχει μέλλον;
«Οι ελληνικές αρχές θα πρέπει (…) να θέσουν σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα, υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για την ενίσχυση των δυνατοτήτων και την αποπολιτικοποίηση της Ελληνικής Διοίκησης» («3ο Μνημόνιο», Ν.4334/16 Ιουλίου 2015, ΦΕΚ Α’80).

Συμπερασματικά, η κοινωνική υποστήριξη που εξασφάλισε το 2012 και το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει υποστεί σημαντικές ρωγμές και έχει αποσταθεροποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις δεύτερες εκλογές, χωρίς καμια απολύτως περίοδο χάριτος, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με την επανεκλογή του ΠΑΣΟΚ του Κ.Σημίτη, το 2000. Μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, επικράτησε εξαιρετικά ζοφερό κοινωνικό κλίμα, το οποίο η κυβέρνηση δεν κατάφερε να αναχαιτίσει, με αποτέλεσμα ήδη από την επαύριο των εκλογών, να αντιστραφεί θεαματικά υπέρ της ΝΔ και ο κομματικός συσχετισμός δυνάμεων. Μάλιστα, η πολιτική μεταστροφή προηγήθηκε της αλλαγής ηγεσίας στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την ανάληψη της αρχηγίας του από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και δεν μπορεί να αποδοθεί κατά κύριο λόγο σε αυτήν. Συνιστά, αντιθέτως, την παραδοσιακή μορφή αποδοκιμασίας του κυβερνώντος κόμματος, στο πλαίσιο της εδραιωμένης -ιστορικά στην Ελλάδα- κοινοβουλευτικής ιδεολογίας.

Σήμερα, η θέση του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο συνεχώς μεταβαλλόμενο κομματικό σύστημα, αποκαλύπτεται εξαιρετικά επισφαλής. Η αριστερά απώλεσε την ιστορική ευκαιρία να εδραιώσει ηγεμονικά την παρουσία της. Η ενίσχυση της κοινωνικής απογοήτευσης, η απομάκρυνση από την πολιτική και την εκλογική διαδικασία, για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη, λειτουργεί ευθέως εις βάρος της και προετοιμάζει την επιστροφή της δεξιάς. Το ιστορικό παράδοξο είναι ότι ένα κόμμα που επικαλείται την αριστερά, επιφορτίζεται με την οριστική επιβολή της μεταδημοκρατίας στην Ελλάδα.

Στο πλαίσιο των Μνημονίων, η ευθεία υπονόμευση του ρόλου των κομμάτων, ως φορέων της εκπροσώπησης και η αποδόμηση του θεμελίου της ίδιας της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας αποτελεί ρητά διατυπωμένο διακηρυκτικό στόχο. Στο νεοφιλεύθερο υπόδειγμα της «μεταδημοκρατίας» (Crouch 2003) που έχει πλέον εδραιωθεί στην Ελλάδα, η θέση των πολιτικών κομμάτων γίνεται όλο και περισσότερο διακοσμητική. Η τάση για περιθωριοποίηση της θέσης τους δεν φαίνεται αντιστρέψιμη. Η εντεινόμενη θεσμική υποβάθμισή τους και η καθολική κοινωνική τους απαξίωση συνιστούν ισχυρότατη τάση και αλλαγή μακράς διάρκειας.

 Η σημερινή κυβέρνηση, με το 3ο Μνημόνιο που συνυπέγραψε ο Αλέξης Τσίπρας, προωθεί τη διαδικασία της «απο-κομματικοποίησης» και της «απο-πολιτικοποίησης». Αλλά η υποχώρηση της πολιτικής και η αποδυνάμωση των κομμάτων έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι αποβαίνει πάντοτε εις βάρος της αριστεράς και υπέρ της δεξιάς. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη πριονίσει αρκετά το κλαδί πάνω στο οποίο κάθησε.

[1] Βλέπε αναλυτικότερα: 1) Μαυρής, Γιάννης. 2015α. «Ανατομία μιας ιστορικής πολιτικής ανατροπής. Πως διαμορφώθηκε η πολιτική σκηνή, μετεκλογικά, υπό την επίδραση του εκλογικού αποτελέσματος και της διαπραγμάτευσης του χρέους», 24 Φεβρουαρίου 2015. http://www.mavris.gr/4623/anatomy-of-a-historic-political-reversal/ 2) Μαυρής, Γιάννης. 2015β. «Από τον Ιανουάριο, στον Σεπτέμβριο 2015. Η ανατροπή της ανατροπής». Εισήγηση στην Ημερίδα που διοργάνωσε η Ελληνική Εταιρεία Πολιτικής Επιστήμης, με θέμα: «Το εκλογικό 2015. Καταγραφές, ανιχνεύσεις, ερμηνείες». Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015. 3) Μαυρής, Γιάννης. 2015γ. «Κομματικό και εκλογικό σύστημα, 2012-2015. Στις Συμπληγάδες μιας διπλής χρεωκοπίας». Εισήγηση στην ημερίδα που διοργάνωσε το Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου – ΙΘΔΤ, με θέμα: «Εκλογικό σύστημα, πολιτικό σύστημα και Σύνταγμα». Αθήνα, 7/12/2015.

[2] Σχετικά με τους όρους, βλέπε: Μαυρής, Γιάννης και Γιώργος Συμεωνίδης. 2016. Δημοσκοπήσεις και Πρόβλεψη των Εκλογών στην Ελλλάδα. Αθήνα: Public Issue.

[3] Μαζί με το αντίστοιχο ποσοστό απόρριψης της Συνταγματικής Συνθήκης στο ολλανδικό δημοψήφισμα του 2005 (61,5%). Σχετικά με τη σημασία του ελληνικού δημοψηφίσματος καθώς και για την ανάλυση της εκλογικής γεωγραφίας και κοινωνιολογίας της ψήφου, βλέπε: Μαυρής, Γιάννης. 2016. «Το ελληνικό δημοψήφισμα του 2015: «δημοκρατική στιγμή» (ή) (και) κύκνειο άσμα της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας;» Ημερομηνία δημοσίευσης: 7/7/2016 Ανάρτηση: http://www.mavris.gr/4846/greek-referendum-2015/

[4] Public Issue, Πολιτικό Βαρόμετρο 157, Ιούνιος 2016.

[5] Με βάση τη δημογραφική εκτίμηση της Public Issue για το μέγεθος του εκλογικού σώματος, η πραγματική συμμετοχή στο δημοψήφισμα υπολογίζεται σε 72,76% και η πραγματική αποχή σε 27,24%.

[6] Με την σημασία που αποδίδει στον όρο ο Colin Crouch, στο βιβλίο του Μεταδημοκρατία. Βλέπε Colin Crouch, 2006, Μεταδημοκρατία, Αθήνα: Εκκρεμές, σ.61-2.

[7] Βλέπε σχετικά: Γιάννης Μαυρής. 2014. «Οι αθέατες όψεις του εκλογικού πολέμου. Εκλογές σε δύο στάδια: Το ελληνικό εκλογικό πείραμα». 5 Μαΐου 2014. http://www.mavris.gr/3981/elliniko_eklogiko_peirama/

[8] Perry Anderson. “The Greek Debacle. On the crisis in Greece and Syriza’s failure to resist the eurozone.” Jacobin magazine. 23.7.2015.  https://www.jacobinmag.com/2015/07/tspiras-syriza-euro-perry-anderson/

[9] Βλέπε αναλυτικά, Λάσκος, Χρήστος και Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος, επιμ. 2016. Το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ. Αθήνα: ΚΨΜ, σελίδες 17-9 και μέρος 3.

[10]  Εκτενέστερη πραγμάτευση του αποτελέσματος των εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015 και της παρατεινόμενης κρίσης του κομματικού συστήματος, γίνεται στο Μαυρής 2015β και 2015γ.

[11] Οι δημοσκοπήσεις (προεκλογικές ή εξόδου) δεν παρέχουν αξιόπιστη εκτίμηση για την κομματική προέλευση της αποχής. Για την ανάλυση της αποχής είναι προτιμώτερο να χρησιμοποιηθούν τα πραγματικά εκλογικά δεδομένα. Ο πίνακας των μετατοπίσεων ψήφου και της αύξησης της αποχής, μεταξύ Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου 2015, εκτιμήθηκε με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα, σε επίπεδο καποδιστριακού δήμου (n=1035).

  Ο υπολογισμός στηρίχθηκε σε υπόδειγμα τετραγωνικού προγραμματισμού (quadratic programming model) που χρησιμοποιείται από την Ολλανδική στατιστική υπηρεσία. Βλέπε σχετικά: 1) Carin van der Ploeg. 2008. A Comparison of Different Estimation Methods of Voting Transitions with an Application in the Dutch National Elections. Heerlen: Centraal Bureau voor de Statistiek Divisie Methodologie en Kwaliteit. 2) Carin van der Ploeg, Frank van de Pol and Jarl Kampen. 2009. “A Comparison of Different Estimation Methods of Voting Transitions with an Application in the Dutch National Elections of 2003 and 2006.” Discussion paper 09030. The Hague/Heerlen: Statistics Netherlands. Για τα ευρήματα της ανάλυσης, βλέπε την ανακοίνωση στην ημερίδα που οργάνωσε η Ελληνική Εταιρεία Πολιτικής Επιστήμης, με αντικείμενο τις εκλογικές αναμετρήσεις του 2015, την Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015 (Μαυρής 2015β).
[12] Βλέπε επιπρόσθετα: Public Issue, Εκλογές 9/2015: Τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της ψήφου στον ΣΥΡΙΖΑ. Μεταβολές % κατά κοινωνική κατηγορία, Ιανουάριος-Σεπτέμβριος 2015. http://www.publicissue.gr/11909/koinwniko-profil-syr-9-2015/