Ελευθερία ΚαρνάβουΝΕΑΡΟΙ ΦΙΛΟΙ και
φοιτητές, μου έστειλαν αυτό το μήνυμα με την παράκληση να το διαδώσουμε.
Με απλά λόγια καταγράφουν γιατί (μετά την κινηματική και εκλογική τους
στήριξη τον Ιανουάριο 2015) δεν θα ψηφίσουν ΠΟΤΕ το κόμμα - Τσίπρα.
Απευθυνόμενοι σε κάθε Έλληνα και κάθε νέο του λένε:
Δεν σε υπολογίζει… Δεν είναι αυτή δημοκρατία…
Ναι, διεθνοποίησε το ελληνικό ζήτημα με μεγάλη επιτυχία. Μέχρι εκεί. Χωρίς κανένα απολύτως ελληνικό αποτέλεσμα.
Διαπραγματεύτηκε επί εξάμηνο. Επέμεινε. Κουράστηκε. Το αναγνωρίζουμε… ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ!
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ: Λάθος παραδοχές. Λάθος στρατηγική. Λάθος τακτικές. Κόμμα και κοινωνία «στη γωνία», «στα αζήτητα».
Οι αντικειμενικές συνθήκες ήσαν γνωστές: δανειστές: αδίστακτοι τύραννοι, εντολοδόχοι του κεφαλαίου…
Δεν διεθνοποίησε, ως όφειλε, το χαρακτήρα των δανειακών συμβάσεων των προκατόχων του: αποικιακές και νομικά αβάσιμες.
Παράλληλα και πολύ πρόωρα μίλησε, δημόσια, με στεντόρεια, «διεθνή» φωνή για 70% μνημόνιο στο μίγμα της συμφωνίας!!! Γιατί;
«Πέτυχε» τον Ιούλιο του 2015 ΜΝΗΜΟΝΙΟ με χείριστα μέτρα υφεσιακά και κοινωνιοκτόνα.
ΕΙΝΑΙ λέει περήφανος!!!
Τον στήριξες άοκνα και πρωτόγνωρα στις πρώτες εβδομάδες της διαπραγμάτευσης (πλατείες) και όχι μόνο.
Δεν πήρε τη γνώμη σου παρά μόνο τον Ιούλιο ! κατόπιν εορτής!
«ΝΑΙ»
ήθελε να απαντήσεις στο δημοψήφισμα για νάσαι συνένοχος. Για να
απαλύνεις την αποτυχία του. ΟΧΙ βγήκε και σε αγνόησε: Τόσο ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ!
Μια αλλοίωση χωρίς ιστορικό προηγούμενο.
Πήρε τη γνώμη σου όταν ήταν σε αδιέξοδο – κινδύνευε το πολιτικό του μέλλον.
Πήρε τη γνώμη σου όταν είχε ήδη συντάξει τις «47 σελίδες» επώδυνου μνημονίου κάποιες εβδομάδες πριν.
Πήρε τη γνώμη σου τον Ιούλιο όταν θα μπορούσε να τις είχε ήδη υπογράψει αν ο Γιουνγκέρ δεν ήθελε ένα «καψόνι» παραπάνω.
Άφησε το θέμα του χρέους τελευταίο ενώ θα ‘πρεπε να είναι πρώτο.
Εγκατέλειψε χωρίς πολλά πολλά, από τις πρώτες ώρες το «κούρεμα».
Πέρασε άκοπα και ακαριαία στην αναδιάρθρωση αντί του κουρέματος παρά τις εξαγγελίες του.
Λέξη δεν ακούγονταν εκείνες τις πρώτες μέρες για κούρεμα.
Την αναδιάρθρωση την άφησε για το τέλος (μετά τα μέτρα) για όταν θα είχε απολέσει κάθε ατού. Και το απώλεσε.
Άφησε
τους δανειστές να κάνουν παιχνίδι με κάθε μνημονιακή λεπτομέρεια, να
αγοράζουν χρόνο με λεπτομέρειες – επώδυνες μεν αλλά όχι νευραλγικές για
τον εργαζόμενο, το μέλλον των νέων και της χώρας (ΧΡΕΟΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗ
ΣΥΜΒΑΣΗ ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ).
Υπέγραψε συμφωνία (Φεβρουάριος 2015) δεσμευτική χωρίς να εξασφαλίσει χρήματα!
Αποποιήθηκε και τα οφειλόμενα από το προηγούμενο μνημόνιο (7.5 δις).
Άφησε τη χώρα χρηματοδοτικά ακάλυπτη.
Πλήρωνε,
ως μη όφειλε, τις δανειακές υποχρεώσεις στο κρίσιμο διάστημα της
διαπραγμάτευσης και επαίρετο. «Τα πληρώνουμε όλα !» έλεγε με καμάρι
στις Βρυξέλλες σε δημοσιογράφους.
Δήλωνε ότι θα πλήρωνε τις δανειακές υποχρεώσεις μέχρι τελευταίου ευρώ!
Τα
ταμεία άδειαζαν και η λήξη της 4μηνης παράτασης πλησίαζε. Λιγότερα…
όλο και λιγότερα ευρώ στα ταμεία. Στράγγιζαν και στράγγιζαν…
Στράγγισμα μέχρι το σημείο στο οποίο ο καθένας μετατρέπεται σε αντικείμενο εκβιασμού!
Δεν έκανε λογιστικό έλεγχο του χρέους. Όχι εκείνος!
Δεν αξιοποίησε διεθνείς συνθήκες για την ανθρωπιστική κρίση. Υπάρχουν!
Δεν κατήγγελλε τις δανειακές συμβάσεις ως ασύμβατες με το σύγχρονο πολιτισμό.
Υπάρχουν τόσο σοβαρές μελέτες.
Δεν αξιοποίησε τη διεθνή εμπειρία για το παράνομο χρέος – όχι έγκαιρα! – όχι εκείνος!
Συμμετείχε
άοκνα στον αρχαϊκό σου φόβο για το εθνικό νόμισμα. Δεν σε βοήθησε να
δεις ότι είναι αβάσιμος. Σε αυτό συμμετείχε εντελώς στο έργο των
προηγούμενων: στον άκαρπο δογματισμό.
Δεν τήρησε το «καμία θυσία για το ευρώ» που ήταν απόφαση του κόμματος που ψήφισες.
Διατυμπάνιζε ότι ήταν άοπλος χωρίς δεύτερο σχέδιο διεξόδου.
Ότι ήταν εξ αντικειμένου ευάλωτος λόγο υποκειμενικών λανθασμένων παραδοχών.
Εκλογές βιαστικές τώρα, άρον - άρον. Ο ΣΥΡΙΖΑ φυλλορροεί. Φταίνε όλοι οι συνεπείς…
Εκείνος είναι άμωμος και περήφανος. Παρακάμπτει όποια λογοδοσία δεν τον συμφέρει …
και πηγαίνει σε άλλη βολική… Παιχνίδι πολιτικής επικράτησης … πάση θυσία. Εις βάρος σου.
Είχε
αποφασίσει εκλογές για το Σεπτέμβρη από τις 12 Ιουλίου (!!!) ερήμην του
κόμματος και την ίδια στιγμή μίλαγε στο κόμμα για έκτακτο συνέδριο τον
Σεπτέμβρη.
Δεν κάνει εκλογές λίγο αργότερα, να πάρεις μια
ανάσα. Να ‘χεις χρόνο να παλέψεις! Να μελετήσεις. Να μιλήσεις. Δεν τις
κάνει μετά τα «μπιλιετάκια». Τώρα - τώρα τις θέλει. Και κ. Μέρκελ τώρα
τις θέλει. Να τελειώνουν… με τους ανεπιθύμητους. Να ανασυντάξουν τους
συσχετισμούς πάση θυσία. Κατά πως βολεύει… (και) τους τυράννους.
Μα τι να έκανε, ποια εναλλακτική είχε;
Να
είχε άλλη ανάγνωση του κεφαλαίου, των δανειστών, της ΕΕ και της ΕΖ.
Αυτή που υπαγορεύουν οι μαρξικές θεωρίες, αυτή που του επεσήμαιναν οι
σύντροφοι του και η αριστερή παράδοση.
Άλλες παραδοχές, άλλη στρατηγική, άλλες τακτικές.
Να μην είχε τον κυβερνητισμό ως πρώτο κινούν.
Ας επεδίωκε την κυβέρνηση αργότερα.
Να είχε το δημοκρατικό χρέος ΠΡΩΤΟ πάντα, παντού, για όλα.
Μα τι να έκανε, ποια εναλλακτική είχε;
Ακόμη και με την δική του τελείως λανθασμένη στρατηγική πάλι είχε οδούς διαφυγής.
Δες δυο (την πρώτη τελείως) ενδεικτικά:
(1)
Εκλογές τον Απρίλη του 2015. Για να πει επί τέλους τις μεγάλες αλήθειες
στον κόσμο (Δεν τον εξέλεξες για να κάνει αυτά που κάνει). Να
αξιοποιήσει την δημοφιλία του με αλήθειες για να πάρει ΝΕΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ
με τα νέα δεδομένα και τα αποτελέσματα της 3-μηνης διαπραγμάτευσης. Να
θέσει στον κόσμο πραγματικά, πολλαπλά, ουσιαστικά ερωτήματα προς
απάντηση. Να κάνει σε κείνη τη φάση περιορισμό κίνησης κεφαλαίων (με 15
δις στα ταμεία μαζί με τα 7,5 που δεν θα είχε απεμπολήσει αν η
διαπραγμάτευση δεν ήταν άνευρη και τυφλή). Οι εκλογές τον Απρίλη του
2015 δεν θα ‘ταν υφαρπαγή ψήφου όπως είναι τώρα: «πριν καταλάβετε τι
σας συμβαίνει εκλογείς μου , ψηφίστε με !!!». «Όταν καταλάβετε θα είναι
αργά (… ΓΙΑ ΣΑΣ)».
(2) Να μην υπογράψει το 3ο μνημόνιο στις 13
Ιουλίου και ας έχανε την κυβέρνηση. Ας το υπέγραφαν οι γνωστοί
πρόθυμοι. Θα την ξανάβρισκε την κυβέρνηση… Που βέβαια δεν είναι
αυτοσκοπός… Θα συναντούσε τον κόσμο… θα γινόταν εθνάρχης… θα έσωζε το
λαό και τον πλούτο της χώρας «με παύση πληρωμών», με χρεοστάσιο σε
επόμενη φάση και σύντομα.
Στις 12 Ιουλίου ας έδινε την κυβέρνηση στους άλλους.
Δεν έχεις ανάγκη από αριστερούς διαχειριστές.
Δεν
θέλεις «να κάψουμε» παλιούς και μελλοντικούς ανέργους για να τους
«αλείψουμε με μελί» μετά το κάψιμο (λαϊκή παροιμία). Αυτό ουσιαστικά σου
προτείνει.
Θέλεις την πάμπλουτη χώρα μας πίσω!
Δεν ξεχνάς τον Δημήτρη Μπάτση! το νέο της αριστεράς.
(Είναι
απλά κατάντια να συγκρίνουν οι αριστεροί (παλιά με νέο μνημόνιο) να
αποφαίνονται για το ποιο είναι καλύτερο και ποιο συνεπάγεται ηπιότερη
προσαρμογή! Είναι εφιάλτης!)
Όταν όλες οι παραδοχές του είναι λάθος ο ηγέτης ζητάει συγνώμη! Με την δημοφιλία που διαθέτει ξαναρχίζει, με νέο σχέδιο.
Το
ουσιαστικό σχέδιο δεν γίνεται «από κυβερνήσεως», από το Μάξιμου! Το
ουσιαστικό σχέδιο δεν συντάσσεται χωρίς συγγνώμη και αυτοκριτική. Το
νέο σχέδιο δεν συνάδει με το… «είμαι περήφανος» για το μνημόνιο.
Η
13η Ιουλίου είναι χειρότερη από την άνοιξη του 2010 και το Καστελόριζο.
Ναι, ο άλλος μας έβαλε στο μνημόνιο. Ο νυν - με την «η ελπίδα που
ερχόταν» και την «Ευρώπη που άλλαζε» - θέλει πάση θυσία να το
διαχειριστεί (!) θάβοντας τις ελπίδες σου! Το 2011-12 έλπισες στο
δυνάμωμα της αριστεράς… στην έξοδο από τον εγκλεισμό του 2010.
Προχώρησε μόνος του στην γνωστή πεπατημένη. Έγινε ρεαλιστής πάνω στα
όνειρα σου.
Θα αγωνιστείς και πάλι. Ο ακρωτηριασμός όμως είναι έργο του και είναι οδυνηρός.»
Για την αντιγραφή
Ελευθερία Καρνάβου
[--->]
