Καλύτεροι όλων είναι οι αριστεροί που φώναζαν να γίνει
υποχρεωτικός ο εμβολιασμός για τον κόβιντ αλλά μόλις τον έκανε υποχρεωτικό ο
Μητσοτάκης αναδιπλώνονται.
Όχι τέτοια υποχρεωτικότητα, λένε, όχι πρόστιμα και εκβιασμοί,
μια άλλη υποχρεωτικότητα είναι εφικτή, ευαίσθητη, αλληλέγγυα και σοσιαλιστική!
========================================
Dimitris Tsirkas
========================================
Μια υποχρεωτικότητα δίχως οικονομικούς καταναγκασμούς, που θα
εφαρμόζεται μόνο μετά από εξαντλητική ενημέρωση, συζήτηση και κατανόηση και οι
υπόχρεοι θα την υποδέχονται με ενθουσιασμό!
Κάποιοι άλλοι βρίσκουν την υποχρεωτικότητα στους άνω των 60
ανεπαρκή, θέλουν υποχρεωτικότητα για όλους και με ποινές που «δουλεύουν», όχι
ασπιρίνες: αποκλεισμό από ΜΜΜ και δημόσιες υπηρεσίες, στέρηση φορολογικής
ενημερότητας!
Μια υποχρεωτικότητα δηλαδή σαν τον τρίτο γύρο που φώναζαν στα
φοιτητικά τους χρόνια: κόκκινη, μοβόρικη και κομμουνιστική!
Κρίμα για αυτούς που η κυβέρνηση επιμένει να μοιράζει μόνο
τιμωρίες ή πιο σωστά, «κίνητρα», θετικά ή αρνητικά: δωρεάν gigabytes στους
νέους για να εμβολιαστούν, 100 ευρώ πρόστιμο στους γέρους γιατί δεν
εμβολιάζονται.
Η Αριστερά της ευθύνης θέλει και τον σκύλο χορτάτο και την
πίτα ολόκληρη. Θέλει την υποχρεωτικότητα αλλά χωρίς την ταξική βιοπολιτική με
την οποία θα εφαρμοστεί.
Στην πράξη βέβαια καταλήγει να ενισχύει αυτήν ακριβώς την
ταξική βιοπολιτική, αφού είναι η μόνη που υπάρχει. Εκτός και αν η Ελλάδα έχει
κομμούνα ή σοβιέτ και δεν το πήραμε είδηση.
Όπως ενισχύει και το ιδεολόγημα την ατομικής ευθύνης όταν
στοχοποιεί συλλήβδην τους ανεμβολίαστους ως αντικοινωνικούς εγωιστές ή
ψεκασμένους. Όταν συνομολογεί ότι η κοινωνία είναι το άθροισμα των ατομικών
συμπεριφορών.
Η υποχρεωτικότητα όμως είναι «ιμπεριαλιστική», όταν μπαίνει
στο τραπέζι, όλα τα υπόλοιπα πετιούνται από το παράθυρο.
Για ποιον λόγο η κυβέρνηση να ενισχύσει την Υγεία και την
Πρωτοβάθμια Φροντίδα, όταν το βασικό πρόβλημα είναι οι ανεμβολίαστοι και η λύση
τόσο απλή – ο υποχρεωτικός εμβολιασμός;
Γιατί να ξοδευόμαστε σε ένα «πολυτελές» ΕΣΥ όταν αρκεί ένας
νόμος και ένα άρθρο για να τελειώσουμε με την πανδημία;
Φτάσαμε, έτσι, το 60% της κοινωνίας να αντιμετωπίζει το
υπόλοιπο 40% ως επικίνδυνους εχθρούς και να ζητά την απομόνωσή τους.
Το δε τιμωρητικό και προκλητικά ταξικό χαράτσι των 100 ευρώ
τον μήνα να φαντάζει όχι απλώς δίκαιο αλλά και γενναιόδωρο.
Και ο Μητσοτάκης να εμφανίζεται ως ο υπεύθυνος και μετριοπαθής
ηγέτης που αφουγκράζεται την κοινωνία και παίρνει μέτρα για να την
προστατεύσει.
Και κάπως έτσι, οι αριστεροί της ευθύνης και της
υποχρεωτικότητας γίνονται οι χρήσιμοι ηλίθιοι. Όχι του σοσιαλισμού, αλλά του
Μητσοτάκη.