Χιακή Συμπολιτεία: Ντροπή τα συγχαρητήρια για τις παράνομες επαναπροωθήσεις

21 Μαΐου 2020

«…Όταν ήρθαν να συλλάβουν εμένα, δεν υπήρχε πια κανείς για να διαμαρτυρηθεί»

Τα περιστατικά παράνομων επαναπροωθήσεων* που καταγράφονται το τελευταίο διάστημα, τόσο στη Χίο όσο και σε άλλα νησιά, όσα εξ αυτών έχουν γίνει γνωστά επειδή έτυχε να υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες, αποδεικνύουν περίτρανα ότι οι ροές δεν είναι μηδενικές, αλλά ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει επιλέξει να «φυλάσσει» τα θαλάσσια σύνορα με τον πλέον παράνομο και επικίνδυνο τρόπο. Η φιλολογία περί «τουρκικής προπαγάνδας» διαψεύδεται καθημερινά από τα νέα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Ταυτόχρονα, η απουσία επώνυμων μαρτύρων, αλλά πλήθους ανώνυμων, δεν αποτελεί επιχείρημα, αλλά ούτε και έκπληξη. Ποιος ή ποια θα τολμήσει να βγει και να πει επώνυμα αυτό που είδε με τα μάτια του, όταν η ίδια η κυβέρνηση, και βάσει των δικών της εντολών, λιμεναρχείο και αστυνομία, παριστάνουν τους ανήξερους; Ποιος ή ποια θα αποφασίσει να μιλήσει επώνυμα, όταν ο κοινωνικός αυτοματισμός επικροτεί αυτές τις απάνθρωπες και παράνομες μεθόδους;

Οι δε δηλώσεις συγχαρητηρίων των δημάρχων προς το Λιμενικό Σώμα, αυτή τη χρονική συγκυρία που παραβαίνει το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο κάνοντας παράνομες επαναπροωθήσεις, και όχι όταν έκανε χιλιάδες διασώσεις τα προηγούμενα χρόνια, αποτελεί ντροπή για τις τοπικές κοινωνίες που στάθηκαν αλληλέγγυες σε πολύ δυσκολότερες στιγμές.

Αν ως κοινωνία δεχτούμε αδιαμαρτύρητα σήμερα τέτοιες παράνομες και απάνθρωπες πρακτικές, αν μάλιστα τμήμα της κοινωνίας τις επικροτεί, τότε διολισθαίνουμε σε δύσβατους ατραπούς. Η ανοσία σε παράνομες πρακτικές και στην καταπάτηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πάντα «ανοίγει την όρεξη» στην εξουσία για περισσότερη αδιαφάνεια και αδιαλλαξία. Το βιώσαμε άλλωστε τις ημέρες επέλασης των ΜΑΤ στο νησί.

Η χιώτικη κοινωνία πρέπει να ορθώσει το ανάστημα της και να απαιτήσει το σταμάτημα της πρακτικής των παράνομων επαναπροωθήσεων και την άμεση διαλεύκανση των καταγγελιών.

Σε διαφορετική περίπτωση θα γίνουμε μάρτυρες ακόμα χειρότερων παράνομων πράξεων από την κρατική εξουσία. Και τότε δεν θα αφορά κάποιους… πρόσφυγες.

Χιακή Συμπολιτεία

* Με τον όρο “παράνομες επαναπροωθήσεις” (“illegal pushbacks”) εννοούνται, είτε οι επικίνδυνες μανούβρες που κάνουν σκάφη του ελληνικού λιμενικού για να δημιουργήσουν κύματα και να «σπρώξουν» τις πλαστικές βάρκες προς τα τουρκικά ύδατα, είτε η πρακτική που είναι πολύ διαδεδομένη τελευταία, τόσο στον Έβρο, όσο και στα νησιά, και συνίσταται στην υποχρεωτική επιβίβαση προσφύγων που έχουν φτάσει σε ελληνικό έδαφος σε διασωστικές λέμβους, και βάσει τους διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου έχουν δικαίωμα υποβολής αιτήματος ασύλου, και η επιστροφή τους στην Τουρκία. Και οι δυο πρακτικές είναι άκρως επικίνδυνες και παράνομες.

[----->]

Σοβαρά τώρα; Χώρα “Covid-Free” ή …Free Covid;

Μάριος Διονέλλης

Στην Ελλάδα, λοιπόν, οι τουρίστες θα έρχονται χωρίς τεστ. Εκτός αν θέλετε να πιστέψετε ότι εκείνο το «δειγματοληπτικοί έλεγχοι» που είπαν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός τουρισμού σάς εγγυάται ότι ο τυχόν φορέας του κορονοϊού θα πέσει σίγουρα πάνω στον όποιο δειγματοληπτικό έλεγχο θα γίνεται στα αεροδρόμια. (Αν το πιστεύετε να παίξετε τζόκερ γιατί μάλλον πιο πιθανό είναι να πετύχετε εκεί κάτι).

Στην αρχή, αν θυμάστε, ο κύριος Θεοχάρης μιλούσε για το «υγειονομικό διαβατήριο» ως απαραίτητο στοιχείο για να επιτύχει το ελληνικό πείραμα. Μας έλεγε μάλιστα ότι η Ελλάδα ασκεί πίεση στην Κομισιόν για να τεθούν συγκεκριμένοι όροι, πανευρωπαϊκού χαρακτήρα, για τον έλεγχο των ταξιδιωτών ΠΡΙΝ ξεκινήσουν από τις χώρες προέλευσης.

Στη συνέχεια όλα αυτά τα ξεχάσαμε.

Ας μην γελιόμαστε, τα υγειονομικά πρωτόκολλα στον τουρισμό καθορίζονται κυρίως (αν όχι αποκλειστικά) από τις ανάγκες των επιχειρήσεων και όχι από τις συστάσεις των γιατρών. Για παράδειγμα οι γιατροί έλεγαν ότι θα έπρεπε σε ένα αεροπλάνο οι μισές θέσεις να είναι κενές για να τηρούνται στοιχειωδώς οι αποστάσεις. Οι αεροπορικές εταιρίες είπαν «ξεχάστε το, δεν μας συμφέρει».

Και το ξεχάσαμε. Και έτσι οι τουρίστες θα έρχονται πακτωμένοι δίπλα δίπλα επί δύο και τρεις ώρες που διαρκεί η πτήση αλλά μετά, στο λεωφορείο θα είναι πιο αραιά και πιο μετά, στην ξαπλώστρα, θα είναι στα 4 μέτρα ο ένας από τον άλλο.

Οι γιατροί αρχικά είπαν πως θα πρέπει να έχουν κάνει τεστ όσοι έρθουν. Αλλά οι tour operators είπαν «ξεχάστε το, αυξάνει πολύ το κόστος και θα αποτρέψει πολλούς από το να ταξιδέψουν».

Και το ξεχάσαμε. Και έτσι, ενώ ο κ. Θεοχάρης μιλούσε για το υγειονομικό διαβατήριο που θα πιέζαμε την ΕΕ να το εφαρμόσει, τελικά μας είπε χθες ότι θα κάνουμε μόνο δειγματοληπτικούς ελέγχους. Κι ο,τι γίνει.

Μεσολάβησε και άλλη μια φάση για τα test, η θεωρία των «72 ωρών». Οτι δηλαδή θα πρέπει ο ταξιδιώτης σε διάστημα τριών ημερών πριν πετάξει να έχει κάνει το τεστ και να έχει βγει αρνητικό. Και αυτό λέγαμε πως δεν ήταν επαρκές γιατί δεν μπορούσες να ξέρεις τι έχει μεσολαβήσει αυτές τις τρεις μέρες και αν τελικά τον κόλλησε ο ταξιτζής που τον πήγε στο αεροδρόμιο. Και ξεκίνησε μεγάλη συζήτηση για το πόσο γρήγορα μπορεί να βγουν τα αποτελέσματα και φτάσαμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση να λέμε ότι μπορεί να γίνεται και μέσα σε 30 λεπτά. Περιέργως όμως και αυτό το ξεχάσαμε πλήρως και πήγαμε στο «καθόλου τεστ» ή έστω στο δειγματοληπτικά, που πρακτικά σημαίνει «καθόλου τεστ».

Στην Κρήτη θα ακούσετε ενδιαφέρουσες απόψεις επί αυτού του θέματος. Οι ξενοδόχοι και οι τουριστικοί πράκτορες, που φυσικά θέλουν πελατεία, λένε «ελάτε τώρα και τι έγινε, ακόμα και αν κολλήσουν μερικοί δεν μπορεί να ακυρώσουμε όλη τη σεζόν και να καταστραφούμε». Ακόμα και οι ξενοδοχοϋπάλληλοι δυσκολεύονται όταν τους ρωτάς στο συγκεκριμένο θέμα και ας είναι οι πρώτοι που θα εκτεθούν σε κίνδυνο αν κάτι πάει στραβά. Αν οι έλεγχοι δυσκολέψουν τα ταξίδια, τότε θα έρθουν λιγότεροι τουρίστες και τότε θα έχουμε μεγαλύτερη ανεργία και άρα ακόμα και οι συνδικαλιστές δυσκολεύονται να μιλήσουν. Τουλάχιστον προς το παρόν.

Μια τουλάχιστον πιο ειλικρινή απάντηση μου δίνει σε σημερινό ρεπορτάζ στην «Εφ.Συν,.» ο πρόεδρος του Παγκρήτιου Συλλόγου Διευθυντών Ξενοδοχείων Δημήτρης Κουμπαράκης: «Όταν ο υπουργός Τουρισμού αρχικά μίλησε για το τεστ εντός 72 ωρών, εμείς είπαμε ότι αυτό δεν είναι αρκετό και πως έπρεπε να θεσμοθετηθεί τεστ την ίδια μέρα που πρόκειται κάποιος να πετάξει. Τελικά πάμε στη λύση “καθόλου τεστ” και αυτό είναι προφανώς επικίνδυνο. Δείχνουν ότι έχουν να διαλέξουν μεταξύ του κινδύνου για αυξημένα κρούσματα, ίσως και θανάτους από τη μία και της οικονομικής ύφεσης και της ανεργίας από την άλλη. Και είναι προφανές ότι διαλέγουν το πρώτο».

Θέλετε να το ξαναγράψω;

Οικονομική ύφεση ή κίνδυνος για κρούσματα και θανάτους; Η απάντηση είναι κίνδυνος για κρούσματα και θανάτους. Εξάλλου, το ίδιο είπε και ο κ. Σόιμπλε προ ημερών όταν ρωτήθηκε για το πόσο μπορεί να σταματήσει η οικονομία για να προστατευτούμε από τον ιό: «Δεν υποχωρούν όλα μπροστά στην ανθρώπινη ζωή» είπε. Καταλάβατε φαντάζομαι.

Και αν υποψιάζεστε πως κάπου εδώ έρχεται μια παράγραφος για τον ταξικό χαρακτήρα των πολιτικών επιλογών, πολύ καλά το υποψιαστήκατε και ήδη αυτή την παράγραφο διαβάζετε. Ποιος κινδυνεύει περισσότερο λέτε; Ο πλούσιος βορειοευρωπαίος που θα έρθει στην ακριβοπληρωμένη του σουίτα και θα μπορέσει ακόμα και μες στην πανδημία να νοικιάσει ένα κομμάτι ελληνικής παραλίας σε ακόμα πιο prive καταστάσεις απ’ ο,τι τα προηγούμενα χρόνια, πλήρως απομονωμένος από τον έξω κόσμο ή ο μεσοαστός που θα νοικιάσει ένα δωμάτιο και θα είναι μέσα στις ορδές του all inclusive μαζί με τις υπόλοιπες φυλές του Ισραήλ;

Και κάτι ακόμα για την αγαπημένη μας Ευρωπαϊκή Ένωση, το «κοινό μας σπίτι» όπως μας τα έπρηξαν χρόνια τώρα να την αποκαλούμε οι Μενουμευρώπηδες. Δικαιούμαι να ρωτήσω τι θα γινόταν αν ήταν ανάποδα τα πράγματα και αν ήταν τούμπα ο χάρτης; Αν δηλαδή με κάποιο μαγικό τρόπο οι φτηνές και απολαυστικές διακοπές όλων των Ευρωπαίων δεν ήταν στον ευρωπαϊκό νότο αλλά στον βορά, τότε τι θα γινόταν; Αν υποθέσουμε ότι όλοι οι Έλληνες ονειρευόμασταν να περάσουμε Ιούλιο και Αύγουστο στις μπυραρίες της Βαυαρίας και δίπλα στα νούφαρα των γερμανικών λιμνών τι μέτρα θα έπαιρναν οι Γερμανοί για να μας αφήσουν να περάσουμε τα σύνορά τους; Θα υποχρέωναν, λέτε, τις υπόλοιπες χώρες να υποβάλλουν σε τεστ τους ταξιδιώτες τους πριν την αναχώρηση;

(Αν έχετε πάντως απορία, οι Γερμανοί για το Octoberfest, τη δική τους τουριστική ατραξιόν, το μεγαλύτερο φεστιβάλ μπύρας στον κόσμο που γίνεται τον Οκτώβριο, πήραν από τώρα την απόφαση να το ακυρώσουν γιατί φοβούνται τον συνωστισμό και τον κορονοϊό. «Το ρίσκο είναι υπερβολικά μεγάλο», είπε ο πρωθυπουργός του κρατιδίου της Βαυαρίας. Αλλά στην Ελλάδα μια χαρά, δεν τρέχει τίποτα μπορούν να έρθουν άφοβα και χωρίς τεστ).

Και το κόστος;

Δείτε και κάτι ακόμα. Το κόστος των ελέγχων, των τεστ, της όλης διαδικασίας αν υποθέταμε ότι πείθαμε την Κομισιόν, θα το αναλάμβαναν οι ίδιοι οι τουρίστες και οι χώρες προέλευσης. Συνεπώς θα επιμεριζόταν σε κάθε χώρα που θα ήθελε να στείλει τους ταξιδιώτες προς τον νότο και βασικά κυρίως προς την Ελλάδα αφού Ιταλία και Ισπανία είναι ουσιαστικά εκτός παιχνιδιού. Τώρα το κόστος των (δειγματοληπτκών έστω) ελέγχων θα το αναλάβουν εξ ολοκλήρου οι χώρες υποδοχής, δηλαδή κυρίως η Ελλάδα. Από αυτό και μόνο μπορείτε να καταλάβετε πόσο «δειγματοληπτικοί» θα είναι οι έλεγχοι. Και πάλι ριγμένη η φτωχή Ελλάδα. «Αν θέλετε τουρισμό απλά σκάστε και ανοίξτε τις πόρτες».

Και οι Έλληνες κύριε;

Και οι δικές μας διακοπές; Μέσα σε αυτό το κλίμα πώς θα πας εσύ διακοπές, που σε καλεί μάλιστα και ο υπουργός να το κάνεις υποσχόμενος ευρύτερα προγράμματα κοινωνικού τουρισμού; Και ποιους θα συναντήσεις εκεί που θα πας; Και τι υγειονομικές υποδομές θα έχει εκεί που θα πας και ποιον θα πρωτοκαλύψουν όταν γίνει το κακό, εσένα ή τους τουρίστες από τα «ξενοδοχεία καραντίνας»; Είσαι σίγουρος ότι η δική σου ζωή θα μετράει το ίδιο με ενός Γερμανού ή ενός Βρετανού πολίτη που ο θάνατός του μπορεί να έχει επίπτωση στη διεθνή μας εικόνα και να λεκιάσει τον μύθο της ασφαλούς χώρας που τόσο πολύ μας πιπίλισαν το κεφάλι ότι είμαστε;

Και οι άνθρωποι που ζουν στους τουριστικούς προορισμούς;

Εδώ στην Κρήτη, στο Ηράκλειο είχαμε πρόσφατα μια αντιδήμαρχο Κοινωνικής Πολιτικής (τρομάρα της) που μας έλεγε ότι φοβάται ότι οι μετανάστες θα έρθουν και θα κολλήσουν μεταδοτικές ασθένειες τα παιδιά μας. Αλήθεια, τώρα πού χάθηκε η κυρία Σπανάκη; Τώρα δεν κινδυνεύουν τα παιδιά μας που θα έρθουν οι ορδές των τουριστών χωρίς τεστ; Η μήπως επειδή αυτοί πληρώνουν δεν τρέχει τίποτα; Αν είναι καλά τα έσοδα στα ξενοδοχεία δεν κινδυνεύουν τα παιδιά μας;

Τα παιδιά μας που παρεμπιπτόντως τα στείλατε ήδη στα Γυμνάσια και στα Λύκεια και από την 1η Ιουνίου θα τα στείλετε και στα Δημοτικά. Και από τις 15 Ιουνίου και μετά, θα είναι δίπλα δίπλα το ένα στο άλλο. Το παιδί π.χ. του λογιστή με το παιδί του ξενοδοχοϋπάλληλου που ο ίδιος έχει έρθει σε επαφή με όλους τους τουρίστες στο ξενοδοχείο. Και που φυσικά για να δουλέψει τα εξοντωτικά ωράρια που του επιβάλλουν θα αναγκαστεί να το αφήσει και στη γιαγιά και στον παππού το παιδί για να κολλήσουν τελικά και εκείνοι, που είναι στις ευπαθείς ομάδες.

Μακάρι να βγω ψεύτης και να είμαι υπερβολικός σε όλα τα παραπάνω. Το ρισκάρετε όμως;

Μην απαντήσετε. Η απάντηση είναι ναι, το ρισκάρετε.

Όχι επειδή το θέλετε, επειδή έτσι αποφάσισαν για σας και δεν έχετε άλλη επιλογή.

Και εσύ τί προτείνεις;

Αν διαβάσατε μέχρι εδώ ίσως να διατρέχει τη σκέψη σας το ερώτημα κι εσύ τι προτείνεις. Τι θα έκανες στη θέση τους; Δεν θα το αφήσω αναπάντητο. Πάμε λοιπόν.

Τεστ σε όλους και όσο γίνεται πιο κοντά στην ώρα αναχώρησης. Εξάλλου πια το κόστος πέφτει δραματικά, στη Γερμανία πωλούνται προς 18 ευρώ χονδρική. Αν θέλει κάποιος να έρθει θα έρθει με τους δικούς μας κανόνες. Αυτή θα ήταν μια πραγματικά «covid-free» χώρα. Όχι αυτή που πληρώνει καταχωρήσεις για να φωνάξει ότι είναι ασφαλής, αλλά αυτή που πραγματικά φροντίζει να μείνει ασφαλής. Οι αυστηροί κανόνες θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν προς όφελός μας. Και επικοινωνιακά – εμπορικά. Για όσους έχουν μυαλό. Και όποιος θέλει ας έρθει αλλά με αυτούς τους όρους. Οι άλλοι ας μην έρθουν.

Και αν δεν έρθουν θα έχουμε περισσότερα κλειστά ξενοδοχεία και ανεργία. Η απάντηση είναι μία. Ουσιαστική στήριξη της εργασίας και όχι με ψευτοεπιδόματα και επιδότηση ευέλικτων ωραρίων που μάλιστα φτάνουν μόνο μέχρι την κάλυψη του κατώτατου μισθού. Οχι με τη θεσμοθέτηση της ευέλικτης εκ περιτροπής εργασίας στα ξενοδοχεία που επί της ουσίας ανακοινώθηκε χθες. Αν αποφάσιζες ως κράτος να πληρώσεις εξ ολοκλήρου τους κανονικούς μισθούς που θα χάσουν οι άνθρωποι αυτοί, δεν θα ήταν «χάρη». Θα ήταν επένδυση για τη διατήρηση της «βαριάς σου βιομηχανίας» και την επόμενη χρονιά χωρίς να βάλεις σε κίνδυνο τους ανθρώπους σου. Αυτούς που θέλεις και το 2021 και το 2022 να παράξουν και πάλι υψηλό τουριστικό προϊόν, όταν θα έχει περάσει το κακό.

Το ρίσκο που παίρνουμε είναι μεγαλύτερο από το μπόι μας. Ακόμα και με οικονομίστικη λογική τύπου Σόιμπλε η οικονομική ζημιά από μια πιθανή έξαρση των κρουσμάτων είναι πολύ μεγαλύτερη από τη δαπάνη για κάλυψη μισθών. Δείτε την Ιταλία. Στην αρχή της πανδημίας έκλεινε τα καφέ αλλά άφηνε ανοιχτές τις βιομηχανικές της μονάδες με τους χιλιάδες εργαζόμενους να συνωστίζονται στα εργοστάσια και στα λεωφορεία για να πάνε και να έρθουν από τις δουλειές τους. 

Εκριναν πως η ζημιά θα ήταν τεράστια αν κλείσουν τα εργοστάσια αλλά μετά η ζημιά έγινε καταστροφή. Εμείς ήμασταν τυχεροί γιατί τέτοιες βιομηχανίες δεν είχαμε. 

Η δική μας «βιομηχανία» ανοίγει τώρα. Αποφεύγουμε να βάλουμε αυστηρούς κανόνες για να περιορίσουμε τη ζημιά ρισκάροντας με μια ενδεχόμενη καταστροφή.

 Όποιος βλέπει μπροστά θα έπρεπε τώρα να προλαμβάνει, όχι αργότερα να τρέχει να καλύψει τα σπασμένα. Διαφημιζόμαστε ως χώρα Covid free διακινδυνεύοντας να γίνουμε χώρα όπου ο ιός θα κυκλοφορεί ελεύθερα, δηλαδή free Covid.

[---->]

ΠροσγεΙΩΣΗ ΝΔ΄

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ

Δημήτρης Νανούρης

Ο επιστήθιος φίλος μου Μανώλης Μπαρδάνης μού εμπιστεύθηκε άκρως επίκαιρη μαγνητοφωνημένη αφήγηση εκλιπόντος γέροντα με δοκιμασμένη συνταγή διά πάσαν νόσον και πανδημίαν. Διατηρώ το απεραθίτικο ιδίωμα: «Στην Κατοχή ήπιανε τον κόσμο θέρμη1 και ό,τι σκέπασμα ύπαρχε του το βάναν’ απάνω ντου, αλλά τονε τίναζε σα σκυλί, σαν κουλούκι2. Εβάστα λοιπό και τον αφέντη3 μου και το Ιώργη μας η θέρμη ευτή και τωνε δώκανε κάτι κίτρινα πράματα, πικρά πράματα (σ.σ. κινίνα), αλλά δεν ντων ήκανε τίοτα το φάρμακο. Εβρέθηκε λοιπό καένας και μου ’πε: “Να ’θελε τσι τρομάξεις, που μπόριε να τωνε περάσει”.

»Το ’έρο τονε τρόμαζα εύκολα, μα το Ιώργη, πού να τονε σωπορτάρω4. Μια βραδινιά παραμόνεβγα το ’έρο να τονε τρομάξω. Ητονε ’να πεζουλάκι αμπροστά στην πόρτα του μιτάτου5 κι ήβγαινε κι ήκανεν ετού6 το ψιλάκι ντου. Απού κάτω ήτονε ’να χαλί7 και βάναμε κρομμυδάκια, ντομάτες· άνυδρες πατάτες το ’χαμε τη χρονιά ’κείνη σπαρμένο. Και πιο κάτω ήτονε μια καυκάρα8. Ηβγηκεν ο ’έρος και σαν που ’ύρισε μες στην ανατολή κι εκατούριε, ρίχτω τα χέρια μου να τονε σείσω, αλλά φαίνεται πως δεν τον ήπιασα καλά και μου ’φυ(γ)ε κι ήπηρεν κάτω.

»Δεν του ’κουα να μιλήσει, να βγάλει μια φωνή να πει “ώχου μάνα μου, μα ίντα τρέχει”, λέω “επέθανεν ο ’έρος” και στρέφουμαι και πέφτω. Αλλά υστερνά δε μου ’κόλλα ο ύπνος, δεν εμπόρου να το κρατήσω και κείτουντάνε ο ’Ιώργης εκεί χάμαι και τονε σκουντώ και του λέω: “Βρε, σήκως ’ιατί επήρασιν οι διαόλοι τον αφέντη κι εδιάηκε9 μες στην κάτω καυκάρα”. “Βρε, ίντα λες” λέει. Βάνει τα χέρια ντου στο κρεβάτι του ’έρου, δεν τονε πιάνει, στήνεται απάνω κι αρπά ένα ράβδο και τινάζει ένα σάρτο και πάει κάτω. “Αφήτε κάτω τον αφέντη μου, κερατάδες, κάτω τον αφέντη μου” ήλεε. “Επά είμαι υιέ μου, επά είμαι υιέ μου” κάνει ο ’έρος με τα πολλά.

»“Πώς εβρέθης επά;” λέει. “Ενας αντρούλακας ήρθε κι εξεπέρνα το κοντάρι τσι βίγλας και τον πρίνο τω Τζαννήνηδω και με πιάνει απ’ το ποδάρι και μου σκα μια κι ήρθα κάτω”. Ξεφράζει την αμπασά10 ο Ιώργης και βουθά τονε και τον φέρνει απάνω και πέφτουνε, μα δεν εκοιμήθηκε κανείς τωνε. Ε(γ)ώ δούλιου11 να σαλέψω για να μη ’ελάσω. Εσφίγκουμου. Σηκώνουνται το πρωί ακοίμηστοι. Ενέμενα12 πως θα τσι πιάσει η θέρμη. Τίοτα. Βραδιάζει ο Θεός τη μέρα, ούτε θέρμη ούτε τίοτα. Την άλλην ημέρα, λέω, “εδιάηκα να τρομάξω τον ένα κι ετρόμαξε κι ο άλλος μοναχός του κι επέρασέ ντωνε”. Κι ήρχεψα κι εκατσο’έλου. Λένε: “Θαρρεί κανείς πως μας ήκαμες εσύ τη μοσκαριά ’υτή”. Λέω: “Ναι, ε(γ)ώ σας την ήκαμα, μα ήκοψά σας όμως και τη θέρμη”».

Ο Φλώριος του Ιάννη, ο αφηγητής, εφάρμοσε κατά γράμμα τις ντιρεκτίβες Τσιόδρα ογδόντα ολόκληρα χρόνια πριν από τον εθνικό μας λοιμωξιολόγο, που θεράπευσε τον πληθυσμό κατατρομάζοντάς τον και περιορίζοντας έτσι την εξάπλωση του αφιλότιμου κορονοϊού.

 ----------------------------------------------------------------------------------

1. Ελονοσία, 2. κουτάβι, 3. πατέρας, 4. κάνω ζάφτι, 5. βοσκοκάλυβο, 6. εκεί, 7. χωράφι σε αναβαθμίδα, 8. πλαγιά, 9. εδιάβηκε, πήγε, 10. εμπασιά, 11. δείλιαζα, φοβόμουν, 12. ανέμενα, περίμενα.

[----->]

AGAMBEN: Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΩΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

 

Νέο κείμενο από τον αγαπημένο μας φιλόσοφο Giorgio Agamben κι ίσως το καλύτερό του σε σχέση με τον ιό.

Αν θα επιχειρούσαμε μια διαφωνία μαζί του, θα ήταν ότι ο καπιταλισμός δεν παραχωρεί στη νέα θρησκεία, την επιστήμη/ιατρική, αλλά δουλεύουν μαζί, με την επιστήμη να είναι το όχημα για την ραγδαία αναδιάρθρωση κι αναδίπλωσή του.

Ακολουθεί το κείμενο:

"Ότι η επιστήμη έχει γίνει η θρησκεία της εποχής μας, αυτό στο οποίο οι άνθρωποι πιστεύουν ότι πιστεύουν, είναι πρόδηλο εδώ και καιρό. Στη σύγχρονη Δύση, έχουν συνυπάρξει και, σε κάποιο βαθμό, συνυπάρχουν ακόμα, τρία μεγάλα συστήματα πεποιθήσεων: ο χριστιανισμός, ο καπιταλισμός και η επιστήμη.

Στη νεωτερική ιστορία, αυτές οι τρεις “θρησκείες” διασταυρώθηκαν αναγκαστικά κατ’ επανάληψη, ερχόμενες από καιρού εις καιρόν σε σύγκρουση και, στη συνέχεια, με διάφορους τρόπους, πάλι σε συμφιλίωση, έως ότου, προοδευτικά, να επιτευχθεί ένα είδος ειρηνικής και αρμονικά διαρθρωμένης συνύπαρξης, αν όχι πραγματικής συνεργασίας στο όνομα του κοινού συμφέροντος.

Το νέο γεγονός είναι ότι μεταξύ της επιστήμης και των άλλων δύο θρησκειών έχει αναζωπυρωθεί χωρίς να το αντιληφθούμε μια υπόγεια και αδυσώπητη σύγκρουση, της οποίας τα νικηφόρα αποτελέσματα για την πρώτη, την επιστήμη, εμφανίζονται σήμερα μπροστά στα μάτια μας και καθορίζουν με τρόπο πρωτοφανή όλες τις πτυχές της ζωής και της ύπαρξής μας. Αυτή η σύγκρουση δεν αφορά, όπως στο παρελθόν, τη  θεωρία και τις γενικές αρχές, αλλά, κατά κάποιο τρόπο, τη λειτουργική πρακτική.

Ακόμα και η επιστήμη, στην πραγματικότητα, όπως κάθε θρησκεία, διακρίνεται σε διαφορετικά επίπεδα και μορφές, μέσω των οποίων ρυθμίζει και οργανώνει τη δική της δομή: στις λεπτές και ακριβείς διατυπώσεις μιας αυστηρής δογματικής αντιστοιχεί, στην πράξη, τo εξαιρετικά ευρύ και εκτενώς δικτυωμένo πεδίο λατρείας που συμπίπτει με αυτό που ονομάζουμε τεχνολογία.

Δεν προκαλεί έκπληξη ότι ως πρωταγωνιστής αυτού του νέου θρησκευτικού πολέμου εμφανίζεται εκείνος ο κλάδος της επιστήμης του οποίου η δογματική είναι λιγότερο αυστηρή και η πραγματιστική πτυχή του υπερισχύει: η ιατρική, της οποίας άμεσο αντικείμενο είναι το ζωντανό σώμα των ανθρώπων. Ας προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της νικηφόρας πίστης με την οποία θα πρέπει να αναμετριόμαστε ολοένα και περισσότερο.

1) Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι ότι η ιατρική, όπως και ο καπιταλισμός, δεν χρειάζεται ειδική δογματική, αλλά περιορίζεται στο δανεισμό των θεμελιωδών εννοιών της από τη βιολογία. Σε αντίθεση με τη βιολογία, ωστόσο, διατυπώνει αυτές τις έννοιες με τρόπο γνωστικο-μανιχαϊστικό, δηλαδή σύμφωνα με μίαν ακραία δυαλιστική αντίθεση.

Υπάρχει ένας θεός ή μια κακοήθης αρχή, κατ’ ακρίβειαν η ασθένεια, της οποίας οι ειδικοί νοσογόνοι παράγοντες είναι τα βακτήρια και οι ιοί, και ένας θεός ή μια ευεργετική αρχή, που δεν είναι η υγεία, αλλά η ανάρρωση, της οποίας οι παράγοντες λατρείας είναι οι γιατροί και το σύστημα θεραπείας.

Όπως και σε κάθε Γνωστική πίστη, οι δύο αρχές είναι σαφώς διαχωρισμένες, αλλά στην πράξη είναι δυνατόν να βεβηλωθούν η μία από την άλλη, εφόσον η ευεργετική αρχή, καθώς και ο γιατρός που την εκπροσωπεί, μπορούν να κάνουν λάθος και να συνεργαστούν ασυνείδητα με τον εχθρό τους, χωρίς αυτό βέβαια να καθιστά άκυρη την πραγματικότητα του δυαλισμού και την ανάγκη της λατρείας, μέσω της οποίας η ευεργετική αρχή δίνει τη μάχη της. Και είναι σημαντικό ότι οι θεολόγοι που πρέπει να καθορίσουν τη στρατηγική της είναι οι εκπρόσωποι μιας επιστήμης, της ιολογίας, η οποία δεν έχει τον δικό της χώρο, αλλά βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ βιολογίας και ιατρικής.

2) Αν η λατρευτική πρακτική ήταν έως τώρα, όπως κάθε λειτουργία, επεισοδιακή και περιορισμένη στο χρόνο, το αναπάντεχο φαινόμενο του οποίου γινόμαστε σήμερα μάρτυρες είναι ότι αυτή έχει καταστεί μόνιμη και πανταχού παρούσα. Δεν τίθεται πλέον ζήτημα λήψης φαρμάκων ή υποβολής, όταν είναι απαραίτητο, σε ιατρική εξέταση ή χειρουργική επέμβαση: ολόκληρη η ζωή των ανθρώπων πρέπει να γίνεται κάθε στιγμή,  ο τόπος μιας αδιάκοπης λατρευτικής τελετουργίας.

Ο εχθρός, ο ιός, είναι πάντα παρών και πρέπει να καταπολεμείται ακατάπαυστα και χωρίς ανακωχή. Ακόμα και η χριστιανική θρησκεία γνώρισε παρόμοιες ολοκληρωτικές τάσεις, οι οποίες όμως αφορούσαν μόνο σε ορισμένα  άτομα —ιδίως τους μοναχούς— που επέλεξαν ως έμβλημα ολόκληρης της ύπαρξής τους το «αδιαλείπτως προσεύχεσθε». Η ιατρική ως θρησκεία υιοθετεί το παράγγελμα του Παύλου και, ταυτόχρονα, το αντιστρέφει: η λατρεία πρέπει να ασκείται σήμερα με την ίδια επιμέλεια με την οποία οι μοναχοί συγκεντρώνονταν στα μοναστήρια για να προσευχηθούν, πλην όμως με τον όρο ότι θα παραμένουμε χωρισμένοι και σε απόσταση.

3) Η πρακτική λατρείας δεν είναι πλέον ελεύθερη και εθελοντική, εκτιθέμενη μόνο σε κυρώσεις πνευματικής τάξεως, αλλά πρέπει να καταστεί υποχρεωτική με κανονιστικές ρυθμίσεις. Η συμπαιγνία μεταξύ θρησκείας και μη ειδήμονος εξουσίας δεν είναι ασφαλώς κάτι νέο· εντελώς νέο, ωστόσο, είναι το γεγονός ότι αυτή δεν αφορά πλέον τη διακήρυξη των δογμάτων, όπως συνέβαινε για τις αιρέσεις, αλλά αποκλειστικά την τέλεση της λατρείας. Η μη ειδήμων εξουσία οφείλει να επαγρυπνεί ώστε η λειτουργία της θρησκείας της ιατρικής, η οποία συμπίπτει πλέον με ολόκληρη τη ζωή, να τελείται πράγματι με ακρίβεια και χωρίς καμία παρέκκλιση. Ότι πρόκειται εν προκειμένω για μια λατρευτική πρακτική και όχι για μια ορθολογική επιστημονική απαίτηση είναι εξώφθαλμο.

Οι καρδιοαγγειακές παθήσεις αποτελούν μακράν την πιο συχνή αιτία θνησιμότητας στη χώρα μας και είναι γνωστό ότι αυτές θα μπορούσαν να μειωθούν εάν εφαρμοζόταν ένας πιο υγιεινός τρόπος ζωής και εάν ακολουθούσαμε μια συγκεκριμένη δίαιτα. Αλλά δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό κανενός γιατρού ότι ο τρόπος ζωής και δίαιτας που συμβούλευε στους ασθενείς του, θα αποτελούσε αντικείμενο νομικών ρυθμίσεων, που θα επέβαλαν ex lege τι θα πρέπει να τρώμε και πώς θα πρέπει να ζούμε, μεταμορφώνοντας ολόκληρη την ύπαρξη σε υγειονομική υποχρέωση.

Ακριβώς αυτό έγινε και, τουλάχιστον προς το παρόν, οι άνθρωποι έχουν αποδεχθεί, σαν να ήταν αυτονόητο, να παραιτηθούν από την ελευθερία των κινήσεών τους, από την εργασία, τις φιλίες, τους έρωτες, τις κοινωνικές σχέσεις, τις θρησκευτικές και πολιτικές πεποιθήσεις τους.

Παρατηρούμε εδώ σε ποιο βαθμό οι δύο άλλες θρησκείες της Δύσης, η θρησκεία του Χριστού και η θρησκεία του χρήματος, παραχώρησαν την πρωτοκαθεδρία, καταφανώς χωρίς μάχη, στην ιατρική και την επιστήμη.

Η Εκκλησία αρνήθηκε τις αρχές της ξεκάθαρα και απερίφραστα, ξεχνώντας ότι ο άγιος, του οποίου το όνομα φέρει ο σημερινός ποντίφηκας, αγκάλιαζε τους λεπρούς, ότι ένα από τα έργα του ελέους ήταν η επίσκεψη στους αρρώστους, ότι τα ιερά μυστήρια τελούνται μόνο με φυσική παρουσία. Ο καπιταλισμός από την πλευρά του, αν και με κάποιες διαμαρτυρίες, δέχτηκε απώλειες παραγωγικότητας που ποτέ δεν είχε τολμήσει να υπολογίσει, ίσως ευελπιστώντας ότι  αργότερα θα επιτύχει κάποια συμφωνία διακανονισμού με τη νέα θρησκεία, η οποία, ως προς τούτο, φαίνεται διατεθειμένη να συμβιβαστεί.

4) Η θρησκεία της ιατρικής έχει αντλήσει χωρίς επιφύλαξη από τον Χριστιανισμό την εναγώνια εσχατολογική προοπτική του που ο ίδιος άφησε να εκπέσει στο περιθώριο. Ήδη ο καπιταλισμός, εκκοσμικεύοντας το θεολογικό παράδειγμα της σωτηρίας, είχε εξαλείψει την ιδέα του τέλους του χρόνου, υποκαθιστώντας την με μια κατάσταση μόνιμης κρίσης, χωρίς λύτρωση ή τέλος.

Η λέξη  «Κρίσις» έχει αρχικά, εκ προελεύσεως, μία ιατρική έννοια, η οποία προσδιορίζει, στον Ιπποκράτειο Κώδικα, τη στιγμή που ο γιατρός αποφαινόταν εάν ο ασθενής θα ανέκαμπτε από την ασθένεια. Οι θεολόγοι έχουν προσλάβει τον όρο αυτό για να υποδηλώσουν την τελική κρίση που λαμβάνει χώρα την τελευταία ημέρα του κόσμου.

Εάν παρατηρήσουμε την κατάσταση εξαίρεσης που βιώνουμε σήμερα, φαίνεται ότι η θρησκεία της ιατρικής συνδυάζει τη διαρκή κρίση του καπιταλισμού με τη χριστιανική ιδέα ενός τέλους του χρόνου, με το «έσχατον», κατά το οποίο η οριστική απόφαση είναι πάντα σε εξέλιξη και το τέλος καταπίπτει και αναβάλλεται ταυτόχρονα, σε μια ακατάπαυστη προσπάθεια να μπορέσει να το διαχειριστεί και να το ελέγξει, χωρίς ποτέ, ωστόσο, να το αντιμετωπίσει ουσιαστικά και να κατορθώσει να το αποτρέψει ἀπαξ και δια παντός. Είναι η θρησκεία ενός κόσμου που αισθάνεται ότι έχει φθάσει στο τέλος του και όμως δεν είναι σε θέση, όπως ο ιπποκρατικός γιατρός, να αποφασίσει εάν θα επιβιώσει ή θα πεθάνει.

5) Όμοια με τον καπιταλισμό και ανόμοια με τον Χριστιανισμό, η θρησκεία της ιατρικής δεν προσφέρει καμία προοπτική σωτηρίας και λύτρωσης. Αντίθετα, η ανάρρωση στην οποία στοχεύει μπορεί να είναι μόνο προσωρινή, εφόσον ο κακοήθης Θεός, ο ιός, δεν μπορεί να εξαλειφθεί οριστικά, αλλά αλλάζει συνεχώς και λαμβάνει πάντα νέες μορφές, ενδεχομένως πιο επικίνδυνες.

Η επιδημία, όπως υποδεικνύει η ετυμολογία του όρου («δήμος» είναι στην ελληνική  ο λαός ως πολιτικό σώμα και «πόλεμος επιδήμιος» είναι στον Όμηρο η ονομασία του εμφύλιου πολέμου) είναι προπαντός μία πολιτική έννοια, η οποία προετοιμάζεται να γίνει το νέο έδαφος της πολιτικής — ή της μη πολιτικής—παγκοσμίως.

Είναι πιθανό, μάλιστα, η επιδημία που βιώνουμε να είναι η πραγματοποίηση του παγκόσμιου εμφυλίου πολέμου που, σύμφωνα με τους πιο προσεκτικούς πολιτικούς επιστήμονες, έχει υποκαταστήσει τους παραδοσιακούς παγκόσμιους πολέμους. Όλα τα έθνη και όλοι οι λαοί είναι τώρα σε διηνεκή πόλεμο με τον εαυτό τους, γιατί ο αόρατος και ασύλληπτος εχθρός με τον οποίο πολεμούν βρίσκεται μέσα στον καθένα από εμάς.

Όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο διάβα της ιστορίας, οι φιλόσοφοι θα πρέπει και πάλι να έρθουν σε σύγκρουση με τη θρησκεία, η οποία δεν είναι πλέον ο Χριστιανισμός, αλλά η επιστήμη ή ο επιμέρους κλάδος της που έχει λάβει τη μορφή θρησκείας.

Δεν ξέρω εάν θα επανέλθουν οι πυρές και εάν κάποια βιβλία θα περιληφθούν σε λίστα απαγορευμένων, αλλά η σκέψη εκείνων που συνεχίζουν να αναζητούν την αλήθεια και να αρνούνται το κυρίαρχο ψέμα, θα είναι, σαφώς, όπως συμβαίνει ήδη μπροστά στα μάτια μας, περιθωριοποιημένη και θα κατηγορείται ότι διασπείρει ειδήσεις, ψευδείς - ειδήσεις, όχι ιδέες, επειδή η είδηση είναι πιο σημαντική από την πραγματικότητα!

Όπως σε όλες τις περιόδους έκτακτης ανάγκης, είτε αυτές είναι πραγματικές είτε είναι προσομοιωμένες, θα ξαναδούμε ανίδεους να συκοφαντούν τους φιλόσοφους και απατεώνες να γυρεύουν τρόπο να επωφεληθούν από τις συμφορές που οι ίδιοι έχουν προκαλέσει.

Όλα αυτά έχουν ήδη συμβεί και θα εξακολουθήσουν να συμβαίνουν, αλλά εκείνοι που μαρτυρούν για την αλήθεια, δεν θα σταματήσουν να το κάνουν, γιατί κανένας δεν μπορεί να μαρτυρήσει για τον μάρτυρα."

Μετάφραση: Αναστάσιος Θεοφιλογιαννάκος

ΠΗΓΗ  :  antifono.gr

[----->]

Γελάνε και οι πέτρες...

Παρατηρώ με ενδιαφέρον τα μέσα ενημέρωσης στην Αμερική και στην Ελλάδα να κάνουν μια αξιοπρόσεκτη πραγματικά προσπάθεια να βγάλουν τον καθηγητή Ιωαννίδη ήρωα! Και μάλιστα παντελώς αδίκως, διότι ο Ιωαννίδης ούτε ανακάλυψε τον τροχό, ούτε είπε κάτι πρωτότυπο.

Τι λέει λοιπόν ο Ιωαννίδης από την αρχή; Λέει ότι ο πραγματικός αριθμός των κρουσμάτων κορωνοϊού είναι πολύ μεγαλύτερος από τον αριθμό των επιβεβαιωμένων. Δεν θα αναφερθώ σε άλλες απόψεις του που μπορεί ο καθένας να συμφωνεί ή να διαφωνεί, είτε τις κατάλαβε είτε δεν τις κατάλαβε.

Έκανε λοιπόν και μια μελέτη αντισωμάτων (μαζί με άλλους, δεν ήταν καν ο κύριος ερευνητής), και βρήκε ότι τα πραγματικά κρούσματα στη Santa Clara, μια περιοχή με 1000 επιβεβαιωμένα κρούσματα, ήταν 54.000, με διάστημα εμπιστοσύνης από 25.000-91.000. Δηλαδή, τα πραγματικά κρούσματα είναι (σύμφωνα με τον Ιωαννίδη) 54 φορές περισσότερα από τα πραγματικά, και μπορεί να είναι από 25 φορές έως 91 φορές περισσότερα.

Από τότε λοιπόν υπήρξαν αντιδράσεις. Αποκορύφωμα τώρα, που έγινε η "μεγάλη αποκάλυψη από "whistleblower" (σφυρίχτε μου κλέφτικα) ότι το εξωφρενικό και ιλιγγιώδες ποσό των 5000 δολαρίων για τη χρηματοδότηση της μελέτης προήλθε από τον ιδιοκτήτη μιας αεροπορικής εταιρίας, της JetBlue, που είναι κατά του lock down. Μάλιστα...

Καταρχάς, απέκρυψε τη χρηματοδότηση ο Ιωαννίδης (που υπενθυμίζω, δεν ήταν ο κύριος ερευνητής) ?  Όχι, διότι η προ-δημοσίευσή τους αναφέρει:

"Funding/Support. We acknowledge many individual donors who generously supported this project with gift awards"

https://www.medrxiv.org/…/10…/2020.04.14.20062463v2.full.pdf

Προφανώς τα 5000 δολάρια είναι ψίχουλα και δεν φτάνουν για να γίνει η μελέτη, άρα η προσφορά του Mr JetBlue θα ήταν μια από τις πολλές που χρησιμοποιήθηκαν για να γίνει η μελέτη. Δεν έβγαλε λίστα χρηματοδοτών στη δημοσίευση (που προφανώς θα ήταν πολλοί), οπότε η κατηγορία ποια είναι? Ότι έπρεπε να αναφέρει μόνο τον συγκεκριμένο? Επειδή οι απόψεις του είναι διαφορετικές από κάποιους άλλους? Αν ανέφερε άλλους χρηματοδότες κι όχι αυτόν, τότε πράγματι θα υπήρχε θέμα...

Πιστεύει κανείς σοβαρός και σώφρων άνθρωπος ότι για 5000 δολάρια (που θα μοιράζονταν μάλιστα 17 επιστήμονες, διότι 17 είναι οι συγγραφείς της μελέτης με προτελευταίο τον Ιωαννίδη), θα στήνονταν πλεκτάνη από τον Ιωαννίδη για να φανούν ψεύτικα τα νούμερα και να τα φουσκώσουν? Γελοίο.... Ας πούμε ότι έδωσε 100.000 ο Mr JetBlue (που ούτε αυτά θα έφτασαν για να γίνει η μελέτη). Αγόρασε τα αποτελέσματα με αυτά τα λεφτά? Ασχολίαστο...

Είναι αξιόπιστη η μελέτη στην Santa Clara? Όχι, έχει αρκετά ζητήματα και προβλήματα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα.

Έχει δίκιο ο Ιωαννίδης που λέει ότι τα κρούσματα είναι πολύ περισσότερα από τα επιβεβαιωμένα? Έχει 100% δίκιο, ανεξάρτητα αν συμφωνούμε με το πόσο περισσότερα από τα επιβεβαιωμένα είναι.

Αξίζει το Νόμπελ ο Ιωαννίδης, γι' άυτή τη "σημαντική ανακάλυψη" ότι τα πραγματικά κρούσματα είναι περισσότερα από τα επιβεβαιωμένα? Όχι βέβαια.

Στις 16-17 Μαρτίου, ενώ στην Ελλάδα είχαμε περίπου 300 επιβεβαιωμένα κρούσματα, οι αρχές στην επίσημη απογευματινή ενημέρωση είπαν ότι τα πραγματικά κρούσματα υπολογίζονταν με μοντέλο στα 2000-3000. Δηλαδή 7-10 φορές περισσότερα. Την επόμενη ημέρα η καθηγήτρια Λυνού είπε σε τηλεοπτικό σταθμό ότι υπολόγιζε τα πραγματικά κρούσματα σε 20.000 (70 φορές περισσότερα).

Σήμερα πολύ επιστήμονες, και μέλη του ΕΟΔΥ, έχουν πει ότι υπολογίζουν την ανοσία στον πληθυσμό της Ελλάδας στο 0,5% με 1%. Δηλαδή 50.000 με 100.000 πραγματικά κρούσματα, ενώ τα επιβεβαιωμένα είναι 2800. 18 έως 37 φορές πάνω από τα επιβεβαιωμένα.

Μιας και γίνεται κουβέντα για τη θνητότητα, η Ελλάδα λοιπόν με 160 θανάτους στα 2800 επιβεβαιωμένα κρούσματα έχει (ψευτο)θνητότητα 5,7%. Αν ισχύουν τα 50.000-100.000 κρούσματα, τότε έχει θνητότητα 0,16-0,32%. Ας πούμε ότι είναι το διπλάσιο από αυτά (ότι δηλαδή έχουμε τα μισά πραγματικά κρούσματα σε σχέση με όσα νομίζουμε ότι έχουμε)....

Η Ισλανδία, που έκανε μαζικά τεστ (και που σίγουρα πάλι θα ξέφυγαν κρούσματα), έχει 10 θανάτους σε 1802 επιβεβαιωμένα κρούσματα, δηλαδή θνητότητα 0,55%.

Γιατί λοιπόν παρουσιάζουμε τον Ιωαννίδη σα να ανακάλυψε τον τροχό, και επειδή δεν μας αρέσει η δήθεν ανακάλυψή του ψάχνουμε συνωμοσίες για να ακυρώσουμε αυτά που όλοι μας λέμε και ακούμε κάθε μέρα;;

Γελοίο....

Α, και επειδή μερικοί συμπεριφέρονται σαν ο κορωνοϊός να είναι η πρώτη ίωση που χτύπησε την ανθρωπότητα και η πρώτη ίωση που δεν ξέρουμε την πραγματική (μετρημένη) θνητότητα ή τον αριθμό κρουσμάτων, ας δούμε πως μετράνε στην Αμερική τα περιστατικά γρίπης.

Η Αμερική την περίοδο 2018-2019 είχε 35 εκατομμύρια περιστατικά γρίπης και 34.000 θανάτους (0.1% θνητότητα).

https://www.cdc.gov/flu/about/burden/index.html

Πώς μετράει η Αμερική τα περιστατικά γρίπης. Σίγουρα πάντως όχι κάνοντας 35 εκατομμύρια αναλύσεις. Το εξηγεί σε άλλο έγγραφο ότι το κάνει με βάση μοντέλο (CDC uses a mathematical model to estimate the numbers of influenza illnesses, medical visits, hospitalizations, and deaths in the United States, (1-4) as well as, the impact of influenza vaccination on these numbers - https://www.cdc.gov/flu/about/burden/how-cdc-estimates.htm).

Πώς όμως προκύπτει το μοντέλο; Το περιγράφει κι αυτό αναλυτικά σε δημοσίευση (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5818346/).

Αλλά το πιο ενδιαφέρον έγγραφο/δημοσίευση είναι η ανάλυση του 2009 για την πανδημία της γρίπης Η1Ν1.

Είχαν στην Αμερική λοιπόν 43.677 επιβεβαιωμένα κρούσματα γρίπης, και με το μοντέλο υπολόγισαν ότι τα πραγματικά κρούσματα ήταν 1,8-5,7 εκατομμύρια!! (40-130 φορές πάνω):

"Through July 2009, a total of 43,677 laboratory-confirmed cases of influenza A pandemic (H1N1) 2009 were reported in the United States, which is likely a substantial underestimate of the true number. Correcting for under-ascertainment using a multiplier model, we estimate that 1.8 million–5.7 million cases occurred, including 9,000–21,000 hospitalizations" Πηγή: 

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3375879/

Χαλαρώστε λοιπόν λίγο γιατί στο τέλος θα γίνει ήρωας και θα δικαιωθεί για τις δηλώσεις περί πραγματικών έναντι επιβεβαιωμένων κρουσμάτων ο Ιωαννίδης ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο μοναδικός που το λέει. Ανοιχτό γράμμα διαβάζει, δεν ανακάλυψε τον τροχό.

Παρακαλώ να ΜΗΝ αρχίσουν οι συνομωσιολογίες περί "μια γρίπη είναι, δεν υπάρχει ιός, δεν υπάρχει πανδημία, δεν υπάρχει Ιταλία" κλπ. Τα έχουμε πει χιλιάδες φορές, δεν υπάρχει φάρμακο, δεν υπάρχει εμβόλιο, δεν υπάρχει ανοσία στον πληθυσμό, και θα μπορούσαν να αρρωστήσουν εκατοντάδες χιλιάδες σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα που δεν θα μπορούσε να αντέξει το σύστημα. Τα έχουμε ξαναπεί.

Απλά οι γελοιότητες με τα "σκανδαλολογικά" ρεπορτάζ για τον Ιωαννίδη συναγωνίζονται εύκολα τις συνομωσιολογικές γελοιότητες περί γρίπης και ανύπαρκτης πανδημίας.

Αλλά μιας και μιλάμε για φάρμακο, 4 γράμματα προς το New England Journal of Medicine δημοσιεύτηκαν στις 15 Μαϊου όπου αναφέρουν ότι στη μελέτη παρηγορητικής χορήγησης της ρεμδεσιβίρης (remdesivir)  που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό έπεσε ένα "ψιλο-μαγειρεματάκι" στα αποτελέσματα. Κανένας δημοσιογράφος δεν το πήρε χαμπάρι; Περίεργο...

https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMc2015312

Corresponding author της μελέτης ήταν επιστήμονας της εταιρίας (δεν ανακάλυψα τον τροχό, το δήλωσε η ίδια - Address reprint requests to Dr. Brainard at Gilead Sciences, 333 Lakeside Dr., Foster City, CA 94404, or at diana.brainard@gilead.com.).

Επίσης, 20 από τους συγγραφείς (δεν έκανα λάθος, 20) ήταν επιστήμονες/εργαζόμενοι και σχεδόν όλοι ήταν και μέτοχοι της Gilead. Το δήλωσαν βέβαια (όποιος έχει όρεξη να τους μετρήσει μήπως ήταν 19 και τους μέτρησα λάθος - https://www.nejm.org/…/suppl_…/nejmoa2007016_disclosures.pdf)

Πόσο θα κοστίζει είπαμε η αγωγή της ρεμδεσιβίρης  ανά ασθενή; 4.000 δολάρια η 8000 δολάρια? Ανά ασθενή. Χωρίς καμία βελτίωση στην επιβίωση. Και φυσιολογικό είναι στη μελέτη της ρεμδεσιβίρης να είναι οι περισσότεροι συγγραφείς επιστήμονες της εταιρίας που θα βγάλει μερικά δισεκατομμύρια από το φάρμακο που δεν βελτιώνει την επιβίωση (μέχρι στιγμής).

Αλλά τα 5000 δολάρια του Mr JetBlue είναι όμως το μεγάλο σκάνδαλο της ανθρωπότητας... Γελάνε και οι πέτρες...

Μήπως νομίζουν κάποιοι ότι κάθε μέρα διοργανώνουμε τραπέζια και κερνάμε και τρώμε κουτόχορτο?

[----->]