Το «Ελληνικό» στα «προαπαιτούμενα» …της δόσης.

του Πάνου Τότσικα 

Το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης  του χώρου του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και της παραχώρησής του για 99 χρόνια στον Όμιλο Λάτση για εκμετάλλευση, βρίσκεται στην επικαιρότητα εδώ και πολλά χρόνια.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ως αντιπολίτευση  είχε καταγγείλει ως σκανδαλώδη την υπογραφή της Σύμβασης μεταξύ ΤΑΙΠΕΔ και Ομίλου Λάτση, στην συνέχεια, ως κυβέρνηση   άλλαξε ρότα και ενέταξε την ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού στις υποχρεώσεις της που απορρέουν από το 3^ο Μνημόνιο που υπέγραψε.

Μέχρι πρόσφατα, μέσω διαπραγματεύσεων, η κυβέρνηση επιδίωκε την τροποποίηση της «σκανδαλώδους» σύμβασης ΤΑΙΠΕΔ-Ομίλου Λάτση. Πριν λίγες μέρες, έγινε γνωστό ότι ο επίσημος «συντονιστής» Αλ. Φλαμπουράρης, κατέθεσε  ένα κείμενο 16 σημείων, το οποίο επί της ουσίας αποτελεί υιοθέτηση της πρότασης του Ομίλου Λάτση (βλ. ΠΟΝΤΙΚΙ, 19/5/2016).

 Επισημαίνεται ότι, το τελευταίο διάστημα, οι «δανειστές» πίεζαν να υπογραφεί από την ελληνική Βουλή η σκανδαλώδης Σύμβαση  ΤΑΙΠΕΔ-Λάτση. Με την απόφαση του προηγηθέντος  Eurogroup, η επικύρωση αυτής της Σύμβασης από την Ελληνική Βουλή, θεωρήθηκε ως «προαπαιτούμενο» για την καταβολή της επόμενης δόσης.

 Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η κυβερνητική πλειοψηφία ψήφισε στις 22/5 την δημιουργία ενός νέου Ταμείου στο οποίο θα συγκεντρωθεί η προς «αξιοποίηση» δημόσια περιουσία, που μέχρι σήμερα είναι διασκορπισμένη. «Παρέλειψε», ωστόσο, οποιαδήποτε αναφορά στο Ελληνικό…

Το Eurogroup καλωσορίζει… ζητά  ποινική ασυλία και…

 Εν μέσω πανηγυρισμών από την Κυβέρνηση  και αναθεμάτων από τους αντιπολιτευόμενους, το Eurogroup της 24/5/2016 ανακοίνωσε ότι «καλωσορίζει την νομοθέτηση από την Ελληνική Βουλή των περισσότερων προαπαιτούμενων της πρώτης αξιολόγησης….(και) την δημιουργία Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων που θα είναι τελείως ανεξάρτητο…».

 Αυτό σημαίνει ότι, κατ’ αρχήν, οι λεγόμενοι «θεσμοί» (πρώην «τροϊκα») είναι ευχαριστημένοι από την  δημιουργία του νέου Ταμείου. Ωστόσο, στο τελευταίο Eurogroup, προέκυψε ένα «ζητηματάκι»:  Οι Ευρωπαίοι δανειστές μας, ζήτησαν κάποιες αλλαγές σχετικά με το νέο Ταμείο, προκειμένου να διασφαλίζεται η διοίκησή του έναντι ποινικών διώξεων. Αυτό κρίθηκε επιβεβλημένο μετά τις διώξεις που ασκήθηκαν στο ΤΑΙΠΕΔ.

…έγκριση από την Βουλή της Σύμβασης ΤΑΙΠΕΔ-Ομίλου Λάτση

 Ακόμη, οι δανειστές-εκβιαστές υπενθύμισαν ότι υπάρχουν ανοιχτά θέματα προκειμένου να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση (και η εκταμίευση των δόσεων), μεταξύ των οποίων, η άμεση κύρωση της συμφωνίας πώλησης του Ελληνικού από την Βουλή, παρά το ότι είναι σε εξέλιξη εισαγγελική έρευνα. 

 Το επόμενο διάστημα θα ξεκαθαριστεί αν η κυβέρνηση θα υποκύψει στις απαιτήσεις των δανειστών –εκβιαστών  και θα εγκρίνει από την Βουλή την σκανδαλώδη, αποικιακού τύπου Σύμβαση με τον Όμιλο Λάτση.

Το  επόμενο διάστημα, θα φανεί αν «.. ο εξευτελισμός (των  βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ) θα γίνει τέλειος…»

 [--->] 

http://kinisienergoipolites.blogspot.gr/2016/05/blog-post_512.html

Eurogroup: Αδέξιοι μπλοφατζήδες, κακοί σκηνοθέτες

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Ο συμβιβασμός ΔΝΤ- Ευρωζώνης στο Eurogroup για το χρέος δίνει χρόνο στο Ταμείο για τελικές αποφάσεις - Όλα παίζονται σε νέα έκθεση βιωσιμότητας μέχρι το τέλος του χρόνου

Μια συνεδρίαση του «άτυπου» Eurogroup με τρία θέματα και προγραμματισμένη διάρκεια 4-5 ωρών, εξελίχθηκε σε 12ωρο μαραθώνιο. Καμιά έκπληξη, κανένα θρίλερ. Συνέβη το αναμενόμενο. Η Ελλάδα απορρόφησε το 90% του χρόνου που αφιέρωσαν οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης και οι αξιωματούχοι των «θεσμών». 

Απ’ όλους τους «παίκτες» ο μόνος που είχε κάψει όλα τα χαρτιά του, εξαντλώντας κάθε όριο υποχώρησης, ήταν η ελληνική κυβέρνηση. Μέσα σε τρεις εβδομάδες πέρασε από τη Βουλή –με τις γνωστές συνοπτικές διαδικασίες- πράγματα αδιανόητα μέχρι πριν λίγους μήνες για τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, νομοθετήματα που δεσμεύουν την ελληνική κοινωνία μέχρι και για έναν αιώνα. 

Όλοι οι άλλοι «παίκτες» προσήλθαν με τα «θέλω» τους, τα «όχι» και τα «ναι μεν αλλά» τους. Καθένας και η ιδιαίτερη πολιτική ατζέντα του. Αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές Τόμσεν και Σόιμπλε. Δική τους ήταν η διαπραγμάτευση. Οι υπόλοιποι ήταν απλοί κομπάρσοι, το πολύ δευτεραγωνιστές του σόου.

 Ούτε τα πολύπλοκα οικονομετρικά μοντέλα της έκθεσης του ΔΝΤ, ούτε τα σενάρια του ESM για το χρέος, ούτε οι αποκλίνουσες προβλέψεις για τα δημοσιονομικά στοιχεία και την απόδοση των μέτρων, που τις προηγούμενες ημέρες κυριάρχησαν σε έναν ευρωατλαντικό «πόλεμο» διαρροών, επίσημων ανακοινώσεων και δηλώσεων, απασχόλησαν πραγματικά την πολύωρη συνεδρίαση. Το μόνο που κυριάρχησε στο στρογγυλό τραπέζι του Eurogroup ήταν οι πολιτικές σκοπιμότητες. Πολλές, διαφορετικές και συχνά συγκρουόμενες. 

Δόση με δόσεις και υποσημειώσεις 

 Η αξιολόγηση έκλεισε όπως έμελλε να κλείσει. Με μια πολιτική απόφαση που επισήμως λέει ότι η ελληνική κυβέρνηση εκπλήρωσε τις βασικές υποχρεώσεις της (με μερικές υποσημειώσεις για νομοτεχνικές βελτιώσεις στα ήδη ψηφισμένα μέτρα –ασφαλιστικό, «κόκκινα» δάνεια και ταμείο αποκρατικοποιήσεων!), και ανεπισήμως λέει ότι η Ευρωζώνη δεν αντέχει νέα ελληνική περιπέτεια, με απρόβλεπτες παρενέργειες.

 Η κυβέρνηση κερδίζει μια δόση σε… δύο δόσεις (10,3 δισ.), προορισμένη να επιστρέψει κατά 70% στους δανειστές. Κερδίζει επίσης τον χώρο και χρόνο μιας μεσοπρόθεσμης σταθεροποίησης, κι αυτή με πολλούς αστερίσκους. Έτσι κι αλλιώς, ούτε αυτή ούτε ενδεχόμενη άλλη που θα την διαδεχθεί σε περίπτωση «ατυχήματος» θα κυβερνά πλέον μόνη. Στη θέση της τρόικας ή του κουαρτέτου με τα δαπανηρά πήγαινε έλα τους, υπάρχουν πλέον μόνιμοι μηχανισμοί επιτήρησης, εγκατεστημένοι στο νέο ταμείο ιδιωτικοποιήσεων ή στην ανεξάρτητη (από το ελληνικό κράτος!) αρχή δημοσίων εσόδων, που είναι ο υπεράνω ελέγχου υπερ-υπουργός Οικονομικών. Κι υπάρχει κι η «αυτόματη λιτότητα» του δημοσιονομικού κόφτη. 

Εκεί, όμως, που οι «παίκτες» του Eurogroup ξεπέρασαν τους εαυτούς τους σε μπλόφες και παραπλάνηση ήταν στο θέμα του χρέους. Αν η όλη σκηνοθεσία των προηγούμενων ημερών, η υποτιθέμενη σκληρή σύγκρουση ΔΝΤ και Σόιμπλε (κυρίως) έγινε για να καταλήξουν στον «οδικό χάρτη αναδιάταξης του χρέους» που παρουσίασαν τη νύχτα, τότε είναι και αδέξιοι μπλοφατζήδες και κακοί σκηνοθέτες. 

Όλα υπό την αίρεση νέας έκθεσης 

Το ΔΝΤ δαπάνησε τη φαιά ουσία δεκάδων στελεχών του για να παρουσιάσει με περίπου 50 γραφήματα και πίνακες τη θέση ότι το τρίτο Μνημόνιο δεν είναι βιώσιμο και το μόνο που μπορεί να το κάνει υποφερτό είναι μια βαθιά αναδιάρθρωση του χρέους για την οποία οι δανειστές δεν χρειάζεται να δώσουν χρήμα, μόνο άφθονο χρόνο.

 Για να γίνει «βιώσιμη» η εξυπηρέτηση του χρέους (και όχι το ίδιο το χρέος) χρειάζεται μια συνταγή μακρόχρονης, μόνιμης, αλλά «βιώσιμης» λιτότητας. Και πάλι, δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ότι η ελληνική οικονομία θα σταθεί πάλι στα πόδια της, όχι τα επόμενα χρόνια, αλλά τις επόμενες πολλές δεκαετίες. Απλώς, οι δανειστές της πρέπει να την ανεχτούν.

Αν το ΔΝΤ εννοούσε αυτά που λέει στην έκθεσή του, δεν θα έπρεπε να συμβιβαστεί με τον «οδικό χάρτη» που επέβαλε ο Σόιμπλε. Ο Τόμσεν θα έπρεπε απλώς να αποχωρήσει, κι όχι να δίνει συνέντευξη τύπου με τους Ντάισελμπλουμ, Ρέγκλινγκ και Μοσκοβισί. Εκεί,υποσχέθηκε ότι θα φέρει στο ΔΣ του ΔΝΤ πρόταση για συμμετοχή στον δανεισμό, αλλά αφού συντάξει μέχρι το τέλος του χρόνου νέα έκθεση βιωσιμότητας του χρέους, που θα ενσωματώνει τα «βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα» μέτρα που υπόσχεται η Ευρωζώνη, κι αυτά με ορίζοντα το 2018, και υπό τον όρο πλήρους εφαρμογής του Μνημονίου. Επομένως, τίποτα δεν αποκλείει η νέα έκθεση να βγάλει «απαγορευτικό» για τη συμμετοχή του ΔΝΤ.

Μπλόφα στη μπλόφα, η υπόθεση του χρέους καταλήγει σε μία «σούπα» που δεν ξεκαθαρίζει πλήρως τον ρόλο του ΔΝΤ. Ο Σόιμπλε πήρε περίπου αυτό που ήθελε, αλλά τι πήρε το ΔΝΤ κι αποφάσισε να μείνει στο limbo του τρίτου Μνημονίου; Πήρε απλώς χρόνο, περίπου 6 μήνες, για να καταλήξει οριστικά στις αποφάσεις του. Πήρε και μια άρρητη υπόσχεση επανεξέτασης του πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% μετά το 2018.

 Η πόρτα εξόδου μένει ανοικτή 

Αλλά, για το ΔΝΤ το πρόβλημα είναι πολιτικό, όχι οικονομικό. Το να παραμείνει ως τεχνικός σύμβουλος είναι απλό, δεν του κοστίζει τίποτα. Αλλά ως δανειστής; Αν αυτό συμβεί έστω και συμβολικά, με ένα ελάχιστο ποσό που θα ικανοποιήσει το πρεστίζ της γερμανικής ηγεσίας, το ΔΝΤ εγκλωβίζεται σε ένα «οικονομικό Βιετνάμ», πράγμα ολέθριο για το νέο προφίλ που θέλει να πουλήσει διεθνώς. 

Το 2018 θα έχει συμπληρώσει 9 χρόνια στα ελληνικά μνημόνια, με έναν απολογισμό παταγώδους αποτυχίας. Βάλε και τις δόσεις εξόφλησής του που φτάνουν μέχρι το 2025, πάμε για δεκαπενταετία. Αυτό δεν το θέλει με τίποτα η ηγεσία του ΔΝΤ, ούτε ο μέγας χορηγός του, οι ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα το ΔΝΤ ψάχνει αφορμή και πρόσχημα απεγκλωβισμού. Και πιθανότατα το ίδιο θέλει, για τους δικούς της λόγους, η αμερικανική ηγεσία. 

Οι δυσοίωνες προβλέψεις που συχνά πυκνά διατυπώνονται από το ΔΝΤ για ενδεχόμενο ενός νέου γύρου στην κρίση χρέους (διόλου παράδοξα και η ΕΚΤ προειδοποιεί για κάτι ανάλογο στην Ευρωζώνη), σημαίνει ότι το ΔΝΤ μπορεί σύντομα να έχει δουλειές με… φούντες στην Ασία, στην Αφρική ή στην Λατινική Αμερική. Κι η παρουσία του εκεί έχει κρίσιμη σημασία και για την αμερικανική αυτοκρατορία. Είναι πολυτέλεια να χάνει χρόνο στο μικρό ευρωπαϊκό «Βιετνάμ» του. Στο κάτω κάτω, η Ευρωζώνη έχει ήδη το δικό της ΔΝΤ, τον ESM. Ας κάνει αυτός τη βρομοδουλειά. 

Επομένως; Πιθανότατα θα περιμένουμε κι άλλο γύρο στο πόκερ ΔΝΤ και Ευρωζώνης.

www.dikaiologitika.gr

Τα φρικτά στοιχεία για την ελληνική οικονομία που θα αρνηθούν κυβέρνηση και ΕΕ

24/05/2016 

Φρικτή εικόνα για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, και της Ελλάδας εν γένει, παρουσιάζει η έκθεση βιωσιμότητας του χρέους που εξέδωσε το ΔΝΤ.

Μεταξύ άλλων η έκθεση αναφέρει ότι ο στόχος του πλεονάσματος 3.5% είναι πρακτικά ανέφικτος ακόμη και με νέα δρακόντεια μέτρα λιτότητας.

Αναλύοντας την έκθεση η οικονομολόγος Frances Coppola από το περιοδικό Forbes σημειώνει ότι η μόνη διέξοδος είναι το Grexit, το οποίο όμως δεν θα γίνει δεκτό από την ελληνική κυβέρνηση η οποία θα συνταχθεί απόλυτα με την ΕΕ και τους Ευρωπαίους δανειστές και θα αρνηθεί τα συμπεράσματα του ΔΝΤ.

Από τα στοιχεία του ΔΝΤ, το Forbes υποστηρίζει ότι συνεχίζοντας τη σημερινή πολιτική η χώρα θα φτάσει το 2060 να προσφέρει το 60% των δημοσίων δαπανών της στους δανειστές.

Ακόμη και αν η ελληνική οικονομία μπει σε τροχιά ανάπτυξης η ανεργία δεν προβλέπεται να πέσει κάτω από το 12% μέχρι το 2040, δηλαδή όταν ένας νέος των 25 ετών θα φτάνει στα 50 του χρόνια. Ως εκ τούτου, εκτιμά το Forbes, η αιμορραγία νέου εργατικού δυναμικού θα συνεχιστεί αμείωτη καθώς οι άνθρωποι θα επιχειρούν να επιβιώσουν εγκαταλείποντας τη χώρα.

Οι επιπτώσεις όμως είναι ακόμη πιο τραγικές για τους σημερινούς εργαζόμενους και τους συνταξιούχους οι οποίοι θα πρέπει να συνεχίζουν να εργάζονται για πολλά ακόμη χρόνια.

Ανάμεσά σε άλλα το Forbes υπενθυμίζει ότι οι τράπεζες θα ζητήσουν άλλα 10 δισεκατομμύρια ευρώ (επιπλέον των 43 που έχει ήδη δανειστεί η κυβέρνηση για να τις σώσει)

H Coppola υποστηρίζει ότι αν δεν υπάρξει μια παρέμβαση ανάλογη του σχεδίου Μάρσαλ στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η Ελλάδα θα χρειαστεί πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα «για να συνέλθει από την ζημιά που της προκάλεσαν ηθελημένα η ΕΕ και το ΔΝΤ προκειμένου να διασώσουν το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα».

Όπως φαίνεται η αντιπαράθεση Ουάσινγκτον – Βερολίνου με αφορμή και την Ελλάδα φέρνει στο φως πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για την οικονομική κατάσταση της χώρας τα οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ επιχειρεί να αποκρύψει.

Τις επόμενες ημέρες, όπως προβλέπει και το Forbes, Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και ο μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσουν να διαψεύσουν τα δεδομένα της έκθεσης καθώς σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση η έξοδος από το ευρώ θα φαντάζει ως η μοναδική επιλογή – κάτι που δεν συμφέρει ούτε το Βερολίνο αλλά ούτε και τους Κουίσλινγκ της «Αριστεράς» που έχουν συνδέσει το πολιτικό τους μέλλον με το ενιαίο νόμισμα.

Α.Χ

 [--->]