Σήκω-σήκω κάτσε-κάτσε

 

Στον απόλυτο εξευτελισμό σύρεται η κυβέρνηση Τσίπρα

Οι δανειστές ανεβάζουν το λογαριασμό από τα 5,4 στα 9 δις. και οι υποτακτικοί τους συνυπογράφουν

Κρίσιμες ώρες για την Ελλάδα, επιτακτική ανάγκη παλλαϊκού ξεσηκωμού 

Ακόμη και οι βαρύτερες λέξεις είναι πολύ φτωχές για να περιγράψουν το εφιαλτικό μέλλον που προοιωνίζονται για την Ελλάδα και τον λαό της οι χθεσινές αποφάσεις του Eurogroup. Προκειμένου να κρατήσουν το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν να αυξήσουν θεαματικά τον λογαριασμό του τρίτου μνημονίου, από τα 5,4 στα 9 δισ ευρώ εάν δεν επιτευχθεί ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% το 2018. Κάτι που θεωρείται απολύτως βέβαιο από κάθε σοβαρό άνθρωπο που δεν θέλει να εξαπατά τον εαυτό του, δεδομένης της βαρύτατης, υφεσιακής καταστολής της ελληνικής οικονομίας.

Η κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία είχε ήδη πάρα πολλούς λόγους να ντρέπεται (ξεπούλημα των τραπεζών αντί πινακίου φακής, ασφαλιστικό, φορολογικό, παράδοση των κόκκινων δανείων στους γύπες των funds, υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων) αποδέχτηκε, ουσιαστικά, τα νέα μέτρα (κατ' ευφημισμόν, contingency measures) εξαντλώντας τις προσπάθειές της στην εξασφάλιση φύλου συκής. Επιδιώκει να μην νομοθετήσει ακριβή κατάλογο μέτρων, αλλά “μηχανισμό εξισορρόπησης αποκλίσεων”, έχοντας ωστόσο αποδεχθεί ρητά ότι τα μέτρα θα έχουν αυτόματο χαρακτήρα, όπως αξίωσαν απερίφραστα οι Σόιμπλε και Ντάισελμπλουμ. Με τη δημιουργία αυτού του μηχανισμού, μιας “αυτόματης” Προκρούστειας Κλίνης, η όποια ελληνική κυβέρνηση δεν θα έχει κανένα λόγο πότε και ποια αντιλαϊκά μέτρα (περικοπές δαπανών, νέοι φόροι, απολύσεις και δεν συμμαζεύεται) θα επιβάλλονται. Θα το αποφασίζουν με συνοπτικές διαδικασίες οι δανειστές, κάθε φορά που τα στοιχεία της τρόικας θα εμφανίζουν “αποκλίσεις” από τους συμφωνημένους στόχους.

Φύλλο συκής αποτελεί η απόφαση του Eurogroup και για τους ίδιους τους δανειστές, οι οποίοι προσπαθούν όπως- όπως να συγκαλύψουν στους βουλευτές και στους ψηφοφόρους τους την απόλυτη χρεοκοπία των μνημονίων. Το τρίτο μνημόνιο των 5,4 δισ δεν βγαίνει; Ανεβάστε το στα 9 δισ, είναι η απάντηση των δανειστών! Μια σχιζοφρενική στάση, που θυμίζει τη λογική των μεσαιωνικών γιατρών, οι οποίοι μία μόνο θεραπευτική μέθοδο ήξεραν δια πάσαν νόσον: την αφαίμαξη του ασθενούς. Δεν αποδίδει η “θεραπεία”; Χειροτερεύει ο ασθενής; Αφαιρέστε του κι άλλο αίμα! Μ' αυτή τη δοκιμασμένη μέθοδο είναι βέβαιο ότι η ασθένεια στο τέλος θα εκλείψει- μαζί με τον άρρωστο! Κι όταν έρθει η μέρα που θα αναγκαστούν να κηρύξουν οι ίδιοι την Ελλάδα σε πτώχευση, αυτό που θα έχει απομείνει, θα είναι μια Ελλάδα- Ειδική Οικονομική Ζώνη της Γερμανίας και των συμμάχων της, με όλα τα “φιλέτα” του κοινωνικού της πλούτου και τα πιο ζωντανά στοιχεία της εργατικής της δύναμης λεηλατημένα από τους δανειστές.

Όπως ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του, η κυβέρνηση Τσίπρα προσπαθεί να παρηγορηθεί με την ιδέα μιας “αναδιάρθρωσης light” του χρέους. Ένα σενάριο που ξεφούρνισε, προφανώς για να βοηθήσει τον Τσίπρα στο επαχθές έργο του, το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel. Τίποτα περισσότερο από στάχτη στα μάτια του ελληνικού λαού. Η εν λόγω “αναδιάρθρωση” (σταθερό επιτόκιο αποπληρωμής του χρέους για μεγάλο διάστημα και επιμήκυνση ομολόγων μέχρι το 2045) δεν είναι παρά μια επανάληψη αυτών που είχαν τάξει οι Ευρωπαίοι ήδη από το 2014 στον Αντώνη Σαμαρά, χωρίς να έχει μεσολαβήσει το οδυνηρότατο, τρίτο μνημόνιο. Η εφαρμογή τους σημαίνει ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να βρίσκεται στην επιτροπεία του ESM, σε κατάσταση διαρκούς λιτότητας, τουλάχιστον για άλλες δύο δεκαετίες.

Πρέπει να είναι κανείς εντελώς τυφλός για να μη βλέπει ότι αυτή η κυβέρνηση, από τη στιγμή που σύρθηκε στη μοιραία ταπείνωση του περασμένου Ιουλίου, είναι απολύτως παραδομένη, έτοιμη να συρθεί σε οποιαδήποτε καινούργια ταπείνωση της ζητήσουν οποιαδήποτε στιγμή οι δανειστές. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που θα σηκώσουν το χεράκι τους να ψηφίσουν τα τερατώδη, μνημονιακά νομοσχέδια τις αμέσως επόμενες μέρες, θα γραφτούν στα πιο μαύρα κατάστιχα της ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Η πράξη τους θα τους συνοδεύει, σαν ανεξίτηλο στίγμα, για πάντα. Οι στιγμές που περνάει η χώρα είναι απολύτως κρίσιμες και η ανάγκη ενός νέου, παλλαϊκού ξεσηκωμού για να μην περάσουν αυτά τα μέτρα και να φυσήξει επιτέλους ένας αναζωογονητικός άνεμος ανατροπής, είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική.   

Α.Θ 

[--->]

Το αίνιγμα του εξαφανισμένου πλοίου στη Μεσόγειο

 

Επί μέρες πλανάται το μυστήριο για το ναυάγιο του πλοίου με τους πρόσφυγες μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης. Πιθανόν να έχουν πνιγεί εκατοντάδες άνθρωποι, το πού και το πόσοι ακριβώς είναι άγνωστα. Η γερμανική εφημερίδα Suddeutsche Zeitung προσπάθησε να συνθέσει το παζλ.

Όπως γράφει, συνήθως βρίσκονται τεκμήρια του ναυαγίου εντός λίγων ωρών. Αυτήν τη φορά, όμως, ούτε η ελληνική ακτοφυλακή, ούτε η FRONTEX έχουν εντοπίσει κάτι. Έστω και αν πρόκειται για μια έκταση 2,1 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων της Μεσογείου, αυτό είναι ασυνήθιστο, αναφέρει η εφημερίδα.

 Οι μόνες, μη ασφαλείς, πληροφορίες ξεκινούν από τη Σομαλία και την Αίγυπτο και φτάνουν ως την Ευρώπη, ενώ, όπως σημειώνει, χωρίς τους επιζώντες δεν θα γνωρίζαμε ίσως τίποτα, αφού θα τους είχε καταπιεί όλους η θάλασσα.

 Οι πρώτες πληροφορίες προέρχονται από 41 επιζώντες, οι οποίοι περισυνελέγησαν από ένα φιλιππινέζικο φορτηγό πλοίο 175 χιλιόμετρα από την Πύλο. Οι 37 που έφτασαν το Σάββατο το πρωί στην Καλαμάτα ήθελαν να πάνε στην Ιταλία.

Πιθανόν να ξεκίνησαν από το Τομπρούκ της Λιβύης με προορισμό τη Σαρδηνία. Ήταν 240 συνολικά, κατά μια μαρτυρία Σομαλού διασωθέντα. Μετά από ώρες στη θάλασσα οι λαθροδιακινητές θέλησαν να τους επιβιβάσουν σε ένα πλοίο μήκους 30 μέτρων, στο οποίο επέβαιναν ήδη άλλοι 300 άνθρωποι, πιθανόν από την Αίγυπτο. Αυτό το πλοιάριο βυθίστηκε κατά την προσπάθεια επιβίβασής τους. 

Μπόρεσαν να σωθούν μόνον όσοι ήξεραν κολύμπι και επέστρεψαν στο πρώτο σκάφος.

Ένας Αιθίοπας είπε ότι η γυναίκα του και το παιδί του πνίγηκαν μπροστά στα μάτια του και ότι συνολικά πνίγηκαν 500 άνθρωποι. Τα ερώτημα είναι όμως πού. Θα μπορούσε να είναι κάπου μεταξύ Λιβύης και Κρήτης

www.dikaiologitika.gr

Είμαστε μπροστά στο κακό τέλος μιας κυβέρνησης που θα μπορούσε να είναι καλή

Η  πρώην υπουργός, κα Νάντια Βαλαβάνη, μίλησε στο Ρ/Σ Παραπολιτικά 90.1 Fm στην εκπομπή «Αριστερά –Δεξιά» με τους δημοσιογράφους Ανδρέα Παπαδόπουλο και Μαριάννα Πυργιώτη.

Μεταξύ άλλων, δήλωσε:

Ερωτηθείσα αν η παρουσία της στην ιδρυτική εκδήλωση του κόμματος της κας Κωνσταντοπούλου σηματοδοτεί την ένταξη της  στο νέο φορέα

Ν.ΒΑΛΑΒΑΝΗ: Όχι, βεβαίως, αλλά η στήριξή μου στο νέο φορέα και στον οποιοδήποτε άλλο φορέα έχει ένα αντίστοιχο περιεχόμενο. Πιστεύω ότι το αίτημα για απεμπλοκή από τα μνημόνια, εκφράζει ένα αίτημα της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας. Εκφράζει με ένα τρόπο αυτό το 62% του δημοψηφίσματος. Νομίζω ότι και οι πιο δύσπιστοι, μετά και το τελευταίο νομοσχέδιο που καταθέτει η κυβέρνηση και που δεν είναι καν το τελικό, είναι αυτό που η ίδια η κυβέρνηση προτείνει και κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ακόμη χειρότερο με την τελική του κατάληξη, καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για αργό θάνατο. Μιλάω για τις ανάγκες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή και η ανάγκη είναι ότι αυτό το αίτημα πρέπει να βρει πολιτική έκφραση  στο πλαίσιο ενός ευρύτατου μετώπου, αν θέλει να εκφράσει τη διάθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας της εργαζόμενης κοινωνίας. Και βέβαια για να είναι αποτελεσματικό ένα τέτοιο μέτωπο, καρδιά του θα είναι η ριζοσπαστική Αριστερά, δεν μπορεί να μην είναι, αλλά χρειάζεται και άλλες εκφράσεις για να αποκτήσει την ευρύτητα  του αξίζει. Πιστεύω ότι η κίνηση της κας Κωνσταντοπούλου είναι σε μια τέτοια κατεύθυνση.

Ερωτηθείσα ποια ήταν η ανάγκη να φύγει η κα Κωνσταντοπούλου από τη ΛΑΕ και να δημιουργήσει ένα άλλο κόμμα που θα συμπράξει αργότερα και με τη ΛΑΕ

Ν.ΒΑΛΑΒΑΝΗ: Καταρχήν δεν έφυγε από τη ΛΑΕ η κα Κωνσταντοπούλου, γιατί ήταν συνεργαζόμενη με τη ΛΑΕ. Δεύτερον, δεν απευθύνεται στον ίδιο κόσμο με τη ΛΑΕ. Φιλοδοξεί να απευθυνθεί κυρίως σε ένα κομμάτι νεολαίας, ένα τέτοιο προφίλ θέλει να οικοδομήσει. Ένα προφίλ κυρίως νέων ανθρώπων, αυτών των νέων ανθρώπων που πολλοί από αυτούς ψήφισαν για πρώτη φορά στο δημοψήφισμα και μετά τις γνωστές εξελίξεις αποσύρθηκαν ξανά στο περιθώριο της πολιτικής ζωής. Θα έλεγα ότι δεν απευθύνεται σε αυτό που λέμε ριζοσπαστική Αριστερά, και για αυτό ακριβώς υπάρχει και χώρος και ανάγκη συμπόρευσης.

ΔΗΜ: Με όλες αυτές τις κινήσεις και τα κόμματα πάτε να επαναλάβετε το μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ;

Ν.ΒΑΛΑΒΑΝΗ: Η ΛΑΕ είναι ένα μέτωπο, αλλά είναι ένα μέτωπο δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Μακάρι να διευρυνθεί περισσότερο, αλλά τέτοια είναι τα χαρακτηριστικά της. Η ΛΑΕ μπορεί να απευθυνθεί με αποτελεσματικότητα, αν βγει γρήγορα με δημοκρατικές διαδικασίες, ξεκαθαρίσει τη γραμμή της, η οποία είναι ασαφής σε πολλά ζητήματα, το κάνει αυτό μέσα από μια συζήτηση που θα συμπεριλάβει όλους όσοι ενδιαφέρονται και εντάσσονται στις  πολιτικές κινήσεις της, αλλά είναι φανερό ότι είναι πολύ δύσκολο να πιάσει το σύνολο του κόσμου που εκφράζει ένα αίτημα απελευθέρωσης της κοινωνίας από μια «προοπτική θανάτου». Εγώ αισθάνθηκα τόσο άσχημα, όταν η ίδια η κυβέρνηση προχθές παρουσίασε τη δική της πρόταση για το ασφαλιστικό - είναι τραγικό αυτό!- που σκέφτηκα εκείνη την ώρα ότι αν καθόμουνα να γράψω ένα άρθρο, θα του έδινα τίτλο «Το κακό τέλος μιας κυβέρνησης που θα μπορούσε να είναι καλή».

Ερωτηθείσα στις επόμενες εκλογές ποια πιστεύει ότι θα είναι η εικόνα των κομμάτων αυτών και ποια θα είναι η πολιτική τους 

Ν.ΒΑΛΑΒΑΝΗ: Δεν πιστεύω ότι οι εκλογές είναι μια υπόθεση των επόμενων μηνών, δεν ξέρω πως  ακριβώς θα έχει διαμορφωθεί αυτός ο χώρος γιατί υπάρχουν πολλές δυνάμεις, οι οποίες δεν έχουν αυτή τη στιγμή πάρει έκφραση, και επίσης υπάρχει μια σοβαρή δουλειά που γίνεται στο πλαίσιο της ίδιας της ΛΑΕ, άρα δεν μπορώ να σας πω ποια μορφή θα έχει αυτό το αντι-μνημονιακό μπλοκ. Μπορώ να σας πω ότι στις επόμενες εκλογές είναι φανερό ότι δεν υπάρχουν τέτοιες μετατοπίσεις ή καταρρεύσεις μέσα στην ελληνική κοινωνία, ώστε να υπάρχει θέμα κυβερνητικής εξουσίας σε μια άλλη κατεύθυνση. Που είναι ένας θεμιτός στόχος, γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αλλάξουν τα πράγματα. Ένα κίνημα από τα κάτω πρέπει να αποκρυσταλλωθεί τελικά σε μια κυβέρνηση η οποία δεν θα επαναλάβει το ΣΥΡΙΖΑ.

…Έχουμε μια εμπειρία, υπάρχει η εμπειρία του πόσο καταστροφική μπορεί να είναι η ιστορία της ανάθεσης. Το Δημοψήφισμα ήταν εκεί που πήγε να σπάσει η ιστορία της ανάθεσης με την πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και να δικαιωθεί αυτό το κύμα ελπίδας που διέτρεχε τους πρώτους μήνες όλη την ελληνική κοινωνία, χωρίς να έχουν αλλάξει στην πραγματικότητα παρά ελάχιστα πράγματα μόνο ως προς τις όποιες μονομερείς ενέργειες που είχε κάνει η τότε  Κυβέρνηση. Η ελπίδα τρεφόταν από το ότι θα μπορέσει  να υπάρξει μια άλλη πορεία της χώρα από αυτή που διαγράφεται σήμερα.

 Για το δημοψήφισμα

Ν.ΒΑΛΑΒΑΝΗ: Θα σας πω ότι το δημοψήφισμα είναι η σημαντικότερη αγωνιστική παρακαταθήκη της μεταπολίτευσης και το σημείο που βρέθηκε πιο κοντά ο κόσμος στο να υπάρξει διάρρηξη αυτής της ιστορίας της ανάθεσης, αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δρούσε διαφορετικά - αλλά δεν έδρασε διαφορετικά. Αυτό είναι ένα μεγάλο μάθημα που πήραμε όλοι όσοι βρεθήκαμε να είμαστε μέλη της κυβέρνησης τότε και που αναγκαστήκαμε να παραιτηθούμε.  Αυτό είναι το μεγάλο μάθημα, που το ξέραμε θεωρητικά πριν, αλλά βιώσαμε τις συνέπειες,  όταν η κυβέρνηση αποκόβεται και από το κόμμα και από τα κινήματα και από αυτό που λέγαμε παραδοσιακά εργατικό λαϊκό κίνημα.

Δεν πιστεύω ότι θα υπάρξουν τέτοιες μετατοπίσεις στην ελληνική κοινωνία, ώστε αυτό  το αντιμνημονιακό μπλοκ να μπορέσει να θέσει κατευθείαν το αίτημα της διακυβέρνησης, το οποίο βεβαίως θα υπάρχει στο πρόγραμμά του…

 Για τις προηγούμενες εκλογές

 Ν.ΒΑΛΑΒΑΝΗ: Ήταν εκλογές εκκαθάρισης της αριστερής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ , γι’ αυτό γίνανε με τέτοιο τρόπο  ώστε να εκφραστεί  η λαϊκή θέληση με πολλές αυταπάτες, έτσι που να βγει μια Βουλή καταθλιπτικά μνημονιακή. Είναι αναμφίβολο όμως ότι δημοκρατικά βγήκε αυτή η Βουλή και δημοκρατικά θα ανατραπεί και η κατεύθυνση που έχει. Άρα το ζητούμενο σήμερα είναι να μπορέσει να υπάρξει αντιμνημονιακή αντιπολίτευση, η οποία να θέσει τα ζητήματα μιας άλλης πορείας της χώρας, γιατί  η σημερινή πορεία είναι θάνατος.

Ξεδιαντροπιά

Τσακαλώτος: «Είναι ένα νομοσχέδιο φορολογικά πολύ προοδευτικό».

Κατρούγκαλος: «Η ίδια λογική αναδιανομής και προστασίας που ακούσατε από τον Υπουργό Οικονομικών ότι χαρακτηρίζει το φορολογικό νομοσχέδιο, χαρακτηρίζει και το ασφαλιστικό. Ακριβώς γιατί είναι κοινή η επιλογή μας, αυτή που μας προσδιορίζει στον πολιτικό χάρτη, που όπως είπε και ο Ευκλείδης έχει βορρά και νότο, έχει Αριστερά και Δεξιά, υπέρ μιας πολιτικής που είναι πολιτική Αριστερή υπέρ των αδύναμων, κοινωνικά αναδιανεμητική και κοινωνικά δίκαιη».

Πρόκειται για πρόκληση. Αρκεί να σκεφτούμε μόνο ένα πράγμα: όλα τα αντεργατικά και φορομπηχτικά μέτρα του τρίτου Μνημόνιου δεν έρχονται να αντικαταστήσουν αντίστοιχα μέτρα των δύο προηγούμενων Μνημονίων, αλλά έρχονται να προστεθούν σ' αυτά. Ούτε ένα μέτρο από τα προηγούμενα δεν καταργήθηκε. Επομένως, ό,τι προστίθεται τώρα κάνει τα πράγματα εξ ορισμού χειρότερα. Οι συριζαίοι, μάλιστα, έχουν πια την προνοητικότητα να μην υπόσχονται καμιά ελάφρυνση στο ορατό μέλλον (όπως έκαναν κάποτε οι Σαμαροβενιζέλοι, για να μη θυμίσουμε τι υπόσχονταν οι συριζαίοι πριν αναρριχηθούν στην εξουσία). Το μόνο που υπόσχονται είναι ότι δε θα πάρουν άλλα μέτρα (που κι αυτό είναι ψεύτικο).

Αυτοί, όμως, που το περασμένο καλοκαίρι μυξόκλαιγαν, ισχυριζόμενοι ότι υπέγραψαν το Μνημόνιο εκβιαζόμενοι, αυτοί που δε δίσταζαν να μιλήσουν ακόμα και για… πραξικόπημα στην ΕΕ, βγαίνουν τώρα με μοναδικό θράσος και ισχυρίζονται ότι εφαρμόζουν… προοδευτική πολιτική.

Ακόμα και μαθηματικά να δει κανείς το φορολογικό, θα διαπιστώσει ότι δεν πρόκειται καν για προοδευτική κλίμακα. Σε εισόδημα 10.000 ευρώ προστίθεται φόρος 100 ευρώ, ενώ σε εισόδημα 15.000 ευρώ η επιβάρυνση είναι 61 ευρώ. Σε εισόδημα 25.000 ευρώ η επιβάρυνση είναι 176 ευρώ, ενώ σε εισόδημα 27.000 ευρώ η επιβάρυνση πέφτει στα 8 ευρώ! Το αλαλούμ αυτό προκύπτει από το συνεχές γράψε-σβήσε ανάμεσα σε τεχνοκράτες της κυβέρνησης και της τρόικας, με στόχο να εξασφαλίσουν 1,8 δισ. ευρώ από την άμεση φορολογία.

Ομως, ακόμα κι αν υπήρχε μια συνεπής προοδευτικότητα από μαθηματική άποψη, η αντιδραστικότητα από κοινωνική άποψη θα ήταν οφθαλμοφανέστατη. Διότι η άμεση φορολογία προσθέτει κι άλλα βάρη στα χαμηλά εισοδήματα. Ακόμα κι αν στα ψηλότερα εισοδήματα η επιβάρυνση ήταν σχετικά μεγαλύτερη, ο συνολικός συσχετισμός δε θ' άλλαζε, γιατί αυτός είναι ήδη παγιωμένος στη φορολογία εισοδήματος.

Και τι να πούμε για την έμμεση φορολογία, την ευθέως αντιλαϊκή, από την οποία σκοπεύουν να πάρουν άλλα 1,8 δισ. ευρώ, μετά απ' αυτά που πήραν το περασμένο καλοκαίρι και απ' αυτά που έχουν πάρει τα προηγούμενα χρόνια; Προοδευτικό πρόσημο θα έχουν και αυτά τα μέτρα;

Η ξεδιαντροπιά των συριζαίων έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Αφού μεταπήδησαν στη χορεία των μνημονιακών δυνάμεων και ξανακέρδισαν τις εκλογές, μόνο ένα μέλημα έχουν: πώς να κρατηθούν όσο περισσότερο γίνεται στην εξουσία, έχοντας υποστήριξη από εγχώρια αστικά κέντρα και από τους ιμπεριαλιστές δανειστές.  Γι' αυτό και σκορπούν δεξιά-αριστερά και σε καθημερινή βάση τα πιο τερατώδη ψέματα, εκτιμώντας ότι κάποια απ' αυτά θα γίνουν πιστευτά ή τουλάχιστον θα δημιουργήσουν σύγχυση και τα μέτρα τους θα περάσουν «χωρίς ν' ανοίξει ρουθούνι».

Το αν θα κρατηθούν στην εξουσία και πόσο, ελάχιστα ενδιαφέρει. Αλλωστε, μια κοινοβουλευτική διαδοχή δε θα οδηγήσει σε τίποτα το διαφορετικό από άποψη πολιτικής διαχείρισης. Το ζήτημα είναι τα παθήματα να γίνουν μαθήματα. Να σταματήσει ο ακολουθητισμός προς διάφορους τσαρλατάνους που φορούν λαμπρή αριστερή στολή. Ν' αρχίσει, επιτέλους, να οικοδομείται το αντίπαλο πολιτικό δέος, ως εργαλείο πραγματικά ανατρεπτικών εξελίξεων.

Π.Γ.

 [--->]