Ο '' Μπο Ζεστ'' (Beau Geste) στο «δρόμο προς τη Δαμασκό»

         

Τα γαλλικά και τα αγγλικά βομβαρδιστικά  ζεσταίνουν τις μηχανές τους

του Σέρτζιο Καράρο

Λονδίνο και το Παρίσι ζεσταίνουν  τις μηχανές των βομβαρδιστικών τους. Από τη μία, ανακοινώνουν  την υποδοχή 15.000 προσφύγων από τη Συρία,και από την άλλη, σχεδιάζουν να αρχίσουν από τον Οκτώβριο  αεροπορικές επιδρομές στη Συρία. Η Βρετανία σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τα βομβαρδιστικά Tornado  που σταθμεύουν στην  βρετανική στρατιωτική βάση στην Κύπρο και μέχρι στιγμής χρησιμοποιήθηκαν μόνο σποραδικά εναντίον των πολιτοφυλακών του Isis  στο Ιράκ.  

Ο Βρετανός υπουργός George Osborne στη συνάντηση των υπουργών των G-20 στην Άγκυρα δήλωνε ότι «ένα σχέδιο για μια πιο σταθερή και ειρηνική Συρία» πρέπει να περιλαμβάνει την αντιμετώπιση  «του προβλήματος  στη ρίζα του: το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ και τους τρομοκράτες του Isis». Οπότε  τα Βρετανικά  βομβαρδιστικά δεν θα συμμετάσχουν μόνο κατά των χασάπηδων του Isis, αλλά και - κυρίως, κατά τη γνώμη μας –εναντίον των ενόπλων δυνάμεων της Συρίας.

Από την άλλη, ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ,  αποφάσισε την άμεση έναρξη αναγνωριστικών  πτήσεων  πάνω από τη Συρία ως προπομπό των βομβαρδιστικών Mirage 2000 και Rafale της γαλλικής της Πολεμικής Αεροπορίας. Ένας έμπειρος στρατιωτικός αναλυτής  ο Gianandrea  Gaiani γράφει  ότι «τα λόγια του Ολάντ αφήνουν κάποιες αμφιβολίες  για το αν  ο εχθρός που θέλει πραγματικά να χτυπήσει το Παρίσι είναι το ISIS», αφού μόλις πριν δύο χρόνια, Γάλλοι και Βρετανοί έδειχναν  μεγάλη προθυμία  να στείλουν τα βομβαρδιστικά τους  για να χτυπήσουν τη Συρία του Άσαντ». Εκτός κι αν το Λονδίνο και το Παρίσι ακολουθήσουν τα χνάρια της Άγκυρας  και των βομβαρδιστικών της με τα οποία για πάνω από ένα μήνα, με τη δικαιολογία ότι πολεμά  τον ISIS, βομβαρδίζει  τους Κούρδους, δηλαδή τους πιο σκληρούς πολέμιους των τζιχαντιστών», υπογραμμίζει και πολύ σωστά ο Gaiani.

Οι ευρωπαϊκές ,όμως, κυβερνήσεις δείχνουν  τώρα αποφασισμένες  να αξιοποιήσουν για τα δικά τους συμφέροντα (σε αυτή την περίπτωση την  οριστική  αποσταθεροποίηση της Συρίας του Άσαντ ) το δράμα των  προσφύγων  που φτάνουν στην καρδιά της Ευρώπης . Ο Ολάντ και ο Κάμερον φαίνονται  τώρα  πρόθυμοι να παίξουν  το χαρτί των αεροπορικών επιδρομών στη Συρία αξιοποιώντας τη συναισθηματική φόρτιση  της κοινής γνώμης, γράφει  ο  στρατιωτικός αναλυτής  και επικαλείται σχετικές δημοσκοπήσεις , όπως αυτή που διενεργήθηκε στη Γαλλία από την Odoxa και σύμφωνα με την οποία το 61%  του δημοκοπικού δείγματος βλέπει θετικά  μια επέμβαση  ακόμη και από το έδαφος ενάντια στον ISIS , ενώ στη Βρετανία σε στρατιωτική επέμβαση στη Συρία συναινεί το 52% , αλλά χωρίς να διευκρινίζεται αν το επίπεδο της επέμβασης  θα αφορά την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων επί του εδάφους ή από αέρος, σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα  Sun.

Τι λόγο έχουν να βιάζονται   Μεγάλη Βρετανία και  Γαλλία; Η  πρώτη, από πάντα, έπαιζε το δικό της παιχνίδι σε συντονισμό με τις Ηνωμένες Πολιτείες, παρά με τους υπόλοιπος ευρωπαίους. Η Γαλλία ,αντίθετα, θέλει  να ξανακερδίσει  τον πρωταγωνιστικό της ρόλο και κύρος σε επίπεδο στρατιωτικού ακτιβισμού  (και τυχοδιωκτισμού)  που πολιτικά είχε χάσει από τη Γερμανία. Το Βερολίνο  είναι ο  «beau geste»[*]  της υποδοχής των προσφύγων από τη Συρία και η Γαλλία πάει να βομβαρδίσει τη Συρία, μοιράζοντας τις  βόμβες της μεταξύ των μαχαιροβγαλτών  του ISIS  και των στρατιωτών της  Συρίας, σε αναλογία ένα προς δέκα (μία κατά του  Isis, δέκα κατά των ένοπλων δυνάμεων  του Ασαντ).

Σε αυτά τα πλαίσια, προκαλεί έκπληξη η σύνεση που δείχνει η ιταλική κυβέρνηση Ρέντσι : «Στη Συρία υπάρχει πρόεδρος (ο Μπασάρ) Άσαντ, ο οποίος ελέγχει ένα τμήμα του εδάφους. Η Ιταλία δεν συμμετέχει σε πρωτοβουλίες που η Γαλλία και η Αγγλία έχουν ανακοινώσει ότι θα εξετάσουν», δήλωσε ο Ρέντσι σε τηλεοπτική εκπομπή. « Αυτό που έγινε στη Λιβύη με τον Καντάφι μας έχει κάνει πιο  προσεκτικούς ώστε  να μην καταλήξουμε σε μια ανεύθυνη στάση ως προς την αντιμετώπιση της κρίσης στη Συρία και το Ιράκ», τόνισε.

Αλλά στις  άλλες ευρωπαϊκές χώρες (και πιστεύουμε σύντομα και στην Ιταλία) στην κοινή γνώμη δημιουργείται  τεχνηέντως μια σύγχυση  με εικόνες που δεν επιδέχονται ανταπάντηση και ψύχραιμη σκέψη (ο μικρός Aylan νεκρός στην παραλία),η οποία  σύγχυση ενισχύεται  με την σημαία  της ευρωπαϊκής ένωσης  στην κεφαλή της πορείας των προσφύγων από τη Συρία από την  «κακή  Ουγγαρία στην καλή Γερμανία», με την Ωδή στη Χαρά του Μπετόβεν (που  είναι και ο ύμνος της ΕΕ), να ακούγεται  από τα μεγάφωνα των σταθμών, και που το μόνο που ζητάει είναι «οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να κάνουν κάτι, οτιδήποτε». Αν μετά πάνε να  βομβαρδίσουν  τη Δαμασκό αντί για τις θέσεις του Isis, κανείς δεν θα δώσει και ιδιαίτερη  προσοχή. Το θέμα δεν είναι ποιος είναι ο εχθρός, αλλά «να έχουν έναν εχθρό», ακαθόριστο  και δυσδιάκριτο.

 [---->] 

Μπο Ζεστ : https://en.wikipedia.org/wiki/Beau_Geste. 

[*] Η γαλλική φράση "beau geste" σημαίνει "ευγενής χειρονομία·μεγαλόψυχη πράξη· γενναιόδωρη ενέργεια".

Βλέπε και Roarmag.org : The refugee crisis: beware the drums of war, Η προσφυγική κρίση: προσοχή στα τύμπανα του πολέμου

Ράμματα για τα οράματά μας

του Στάθη


Το έτριψε πολύ το λυχνάρι με τον Μεϊμαράκη ο κ. Τσίπρας και τώρα το τζίνι βγήκε με φούρια στον αέρα, πετάχθηκε ψηλά, πήρε μπόι κι απειλεί,

απειλεί συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ (κι άμα λάχει με το ΠΑΣΟΚ ή το Ποτάμι). 

Κι όμως ο κ. Τσίπρας ομιλεί σαν να απευθύνεται σε χαζούς και ολολύζει για τον κίνδυνο «παλινόρθωσης του παλιού» (ούτε καν δεξιά τη λέει πια). 

Οπως, κατ’ αναλογίαν, απέφυγε να ονομάσει και τον κ. Βενιζέλο στην ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, αναφερόμενος μόνον στην «κυβέρνηση Σαμαρά και των συνεργατών του». Οχι μόνον εαυτόν μεταμόρφωσε ο Αλέξης, αλλά μεταμορφώνει και το παρελθόν,

ώστε το «παλιό» να γίνει πιο βολικό στο «νέο» που προσπαθεί να δημιουργήσει. Τόσο «νέο» όσον ο πιο παλαιοκομματικός δικομματισμός.

Κι έτσι, όταν πια ανοίγει το στόμα του ο κ. Τσίπρας κάνουν παρέλαση τα ψέματα: 

Ψέματα για τη δυνατότητα ισοδύναμων μέτρων, διότι το μνημόνιο προβλέπει ρητά την «προέγκριση» οποιουδήποτε μέτρου από τους γκαουλάιτερ σε κάθε υπουργείο. Ψέματα ότι το μνημόνιο δεν υπαγάγει τη δανειακή σύμβαση στο αγγλικό δίκαιο - την υπαγάγει στο ευρωπαϊκό (ενωσιακό), που είναι εξίσου το «δίκαιο του δανειστή».

Ψέματα για το ίδιο το μνημόνιο! Ο κ. Τσίπρας ισχυρίζεται ότι το μνημόνιο που δεν έσχισε αλλά υπέγραψε, είναι καλύτερο απ’ τα προηγούμενα. 

Ακούστε πόσο καλύτερο: Εχεις 100 ευρώ και ο κ. Σαμαράς σού παίρνει τα 50 ευρώ. 

Εχεις μείωση εισοδήματος 50%! 

Κατόπιν, απ’ τα 50 ευρώ που σου έχουν απομείνει, έρχεται ο κ. Τσίπρας και σου παίρνει τα 30 ευρώ! 

Σου παίρνει λιγότερα ευρώ από όσα σου πήρε ο κ. Σαμαράς, αλλά σου παίρνει μεγαλύτερο ποσοστό από το εισόδημα που σου είχε απομείνει. 

Σχεδόν όλο. 

Αριστα.

Αλλά το μεγαλύτερο ψέμα που λέει ο κ. Τσίπρας είναι η αλήθεια που δεν λέει.

Η εξής: είτε γίνει πρωθυπουργός ο κ. Μεϊμαράκης, είτε γίνει πρωθυπουργός ο κ. Τσίπρας, είτε γίνει κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού (με ή χωρίς τη συμμετοχή μικρότερων κομμάτων), είτε γίνει τρικομματική ή τετρακομματική κυβέρνηση,

η κυρία Μέρκελ έχει φροντίσει πάνω απ’ τον Ελληνα πρωθυπουργό να υπάρχει δυτικός υπερπρωθυπουργός. 

Αυτό είναι το μεγάλο έγκλημα που η κυρία Μέρκελ διέπραξε και ο κ. Τσίπρας αποδέχθηκε.

Για αυτό και ο κ. Τσίπρας δεν είναι πια ούτε ως πρόσωπο αυτό που ήταν. 

Παραληρεί με τρόπο αγωνιώδη και τρομώδη. Τη μια λέει ότι υπέκυψε διότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, την άλλη ότι αγωνίσθηκε και δεν υπέκυψε. Τη μια περιφέρει,

πρωτοφανές για ηγέτη της Αριστεράς, την ηττοπάθεια ως σημαία και την άλλη κοκορεύεται λέγοντας βρείτε έναν καλύτερο από μένα. 

Θα είμαι πρωθυπουργός οκταετίας, έλεγε ωσάν τον τελευταίο αλαζόνα προχθές στη Θεσσαλονίκη, χωρίς να υπολείπεται πλέον σε παλαιοκομματική ρητορική - τη ρητορική του «άδικου λόγου».

Και είναι άδικος ο λόγος που τη μια φορά λέει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεργασθεί με όσα κόμματα θεωρούν τα μνημόνια καταστροφή» και την άλλη στιγμή ξελέει.  

Απ’ τα πολλά ψέματα μπερδεύουν πλέον τις γλώσσες τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε την περασμένη βδομάδα διεκδικώντας αυτοδυναμία.

Την Τρίτη αναφέρθηκε στη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ.Την Τετάρτη υπαινίχθηκε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Την Πέμπτη (όταν ο κ. Δραγασάκης κατηγόρησε την Αριστερά ότι «δαιμονοποίησε τα μνημόνια») ετέθη θέμα κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού. Την Παρασκευή προσευχηθήκαμε στον Αλλάχ, το Σάββατο στον Γιαχβέ και την Κυριακή στον Κύριο, μπας και καταλάβουμε τι μας συμβαίνει.

Δυστυχώς, ένα και μόνον ένα μας συμβαίνει και Προφήτης αυτού η Μέρκελ. Η οποία πάει τον κ. Τσίπρα για Κουβέλη. Και θα το απολαύσει.

 Διότι δεν είναι από εκείνους που συγχωρούν τους εξεγερθέντες, ακόμα κι αν οι ίδιοι γονατίσουν. Ο κ. Τσίπρας έφερε τον λαό ante portas. Τέτοια αμαρτήματα δεν συγχωρούνται.

Μπορεί ο κ. Τσίπρας να γίνει πρωθυπουργός ή... συμπρωθυπουργός με τον κ. Μεϊμαράκη, ή μπορεί ακόμα και να πρωθυπουργεύσει τρίτο, κοινής αποδοχής πρόσωπο, όμως κουμάντο στη χώρα θα κάνει ο υπερπρωθυπουργός της Μέρκελ.

Αν πιστέψουμε τον κ. Τσίπρα λέγοντα ότι «τα ελληνικά λένε την αλήθεια πιο καθαρά απ’ τα αγγλικά» (σ.σ.: άλλο και τούτο!), τότε ζιγκ και γιούρια ο Μάαρτεν Φερβέι.

Διότι όπως έγραφε η «Αγορά» του Σαββάτου (5.9.2015): «Αυτός θα ελέγχει τη νέα κυβέρνηση». 

Και εξηγεί η εφημερίδα (οι υπογραμμίσεις δικές μου): «Υπό την αυστηρή επιτροπεία των Βρυξελλών θα τεθεί η νέα κυβέρνηση σχετικά με την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που συμφωνήθηκαν με τους δανειστές.

 Ο Ολλανδός γενικός διευθυντής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μάαρτεν Φερβέι, ως ο επικεφαλής της νέας 20μελούς Task Force, θα συγγράφει ουσιαστικά τα νομοσχέδια για σχεδόν όλους τους τομείς δράσης, από τη φορολογία εισοδήματος και την αγορά εργασίας έως την ιατροφαρμακευτική πολιτική και το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας.

Η “ομάδα Φερβέι" θα έχει στενή συνεργασία και με την τρόικα και θα ετοιμάζει ενδιάμεσες εκθέσεις στο πλαίσιο της αξιολόγησης της οικονομίας. Παράλληλα, θα μπορεί να αναθέτει μελέτες και στο ΔΝΤ, ικανοποιώντας τη θέληση της γερμανικής πλευράς για την εμπλοκή του Ταμείου στο τρίτο μνημόνιο. Χαρακτηριστικό της δύναμης που θα έχει η νέα Task Force είναι ότι θα συνομιλεί απευθείας με το Μέγαρο Mαξίμου, σύμφωνα με την επιθυμία του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ».

Κι όταν λέμε «συνομιλεί», εννοούμε «υπαγορεύει». Μια εξωχώρια δικτατορία, μια «οφσόρ» τυραννία εγκαθίσταται στη χώρα και ο κ. Τσίπρας απλώς αναχαράζει τα περί «παλιού» και «νέου» - τι θλιβερό! τι ά-λογο! τι απολίτικο! Για τ’ όνομα του Θεού! «δεν βρίσκεται ένας χριστιανός να μας πάρει το κεφάλι;»...

*Δημοσιεύθηκε στο www.enikos.gr την Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015.

 

Γιατί υπάρχει το χρέος?

Αυτό είναι κυρίως ένα ποστ που λέει ότι ξεκινάει η νέα σεζόν του γκρουπ θέραπι IRC από τις 7/9 και κάθε δευτέρα στις 20.00 ώρα ελλάδος. Αλλά επειδή δεν θα μπορούσα να σας αφήσω μόνο με αυτό είπα να βάλω κι ένα δωράκι. Κι αυτό το δωράκι είναι μια πολύ απλή εξήγηση σε 3 παραγράφους για ποιό λόγο υπάρχει το χρέος.

Για αρχή ρίξτε μια ματιά σε αυτό το πολύ ωραίο γραφηματάκι από την καλή μας WSJ (είδατε βρε λέω κι έναν καλό λόγω για τις παλιοφυλάδες). Δείχνει το πότε πρέπει να αποπληρωθεί το χρέος της ελλάδας.
Δεν θέλω όμως να πάθετε κανένα πανικό γι’ αυτό θέλω να επικεντρωθείτε μόνο στο πράσινο χρωματάκι. Το πράσινο χρωματάκι (δάνεια από ESM) είναι το δάνειο που πήρε η νέα κυβέρνηση σύριζα. Φυσικά αυτό είναι μόλις το πρώτο κομμάτι ύψους 23δις αλλά δεν έχει μεγάλη σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι να δείτε πότε εξωφλείται αυτό το δάνειο.
Λοιπόν ένα ικανό του μέρος εξοφλείται σε δόσεις των 450-500εκ ΤΟ ΧΡΟΝΟ από το 2034 και μετά για καμιά 25αριά χρόνια

Αλλά αν προσέξετε ένα άλλο κόμμάτι του (10δις) πρέπει να εξοφληθεί σε τρείς δόσεις -των 3, 4 και 3δις έκαστη- τον φλεβάρη του 2017 τον αύγουστο του 2017 και τον φλεβάρη του 2018 αντίστοιχα. Ταυτόχρονα το 2017 πέφτουν και άλλα 7δις της ΕΚΤ που πρέπει να αποπληρωθούν. Είναι  από αυτά που αγόρασε κοψωχρονιά και με πολύ καλά επιτόκια (5,9%), αλλά επιμένει να τα εισπράτει στο ακέραιο και μετά ΑΝ είμαστε καλά παιδιά να μας επιστρέφει τη διαφορά.

Και τώρα ρωτάω εγώ ο αφελής (δηλαδή ο τσίπρας ή ο λαφαζάνης διαλέχτε ανάλογα με τις ορέξεις σας).
Ο μαλάκας υπάλληλος που υπολόγισε την αποπληρωμή των δανείων του ESM πόσο LSD είχε πάρει?
Διότι ζητάει 10δις το 2017 και το 2018 και μετά τα ξεχνάει για 16 χρονια και αρχίζει να ζητάει κάτι ρέστα του μισού δις το χρόνο.

Δηλαδή πραγματικά ποιος υπάλληλος τράπεζας θα έφτιαχνε ένα τόσο ανώμαλο πρόγραμμα αποπληρωμών?
Και τώρα που είπα τράπεζες, σε περίπτωση που σας τη φέρει κανένας φιλελές και σας πει ότι τα 10δις του (2017-18)  είναι από αυτά που θα πάνε στις τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίηση και άρα έχουν άλλους κανόνες αποπληρωμής, να του πείτε αν ψάχνει για μαλάκες.

Και μια που τον βρήκατε, ρωτήστε τον να σας δώσει την επιστημονική του άποψη για ποιο λόγο τα Capital Controls δημιούργησαν κεφαλαιακό κενό ύψους 10δις στις υγειέστατες κατά την εκτ ελληνικές τράπεζες?

Κάτι μου λέει ότι ο καθηγητής κύριος ευκλίδης τσακαλώτος και ο άλλος ο κύριος σταθάκης δεν θα έχουν καμιά εξήγηση πρόχειρη, αλλά εντάξει μην πέσετε τόσο χαμηλά να φτάσετε στο σημείο να τους ρωτήσετε. Αν τους δείτε σε καμιά ταβέρνα να τρώνε (γιατί ακόμα νομίζουν ότι είναι λαοφιλείς) ρίξτε τους κανένα τζατζίκι και πείτε ότι ο ηθικός αυτούργός ήμουν εγώ. Θα δεχθώ την κατηγορία του ερεθισμού προς διάπραξη αδικημάτων.

Κι όσο για την περίεργη αποπληρωμή του χρέους το 2017 και το 2018? Υπάρχει μια πολύ απλή εξήγηση γι’ αυτό. Μπορεί μέχρι τότε να μην υπάρχει ευρωζώνη αλλά ο καλός υπάλληλος που τοποθέτησε τις ημερομηνίες δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτό.

Τις έβαλε εκεί διότι εκεί κοντά λήγει βρε κουτά το νέο μνημόνιο και άρα χωρίς έναν μικρό μπαμπούλα μερικών δεκάδων δις -σκέφτηκε ο καλός υπάλληλος- πώς θα δεχθούν τα ζώα το μνημόνιο 4?

Πώς θα μπορεί ο τότε τσίπρας να έρθει κλαίγοντας και να πει “θέλετε να προχωρήσουμε σε άτακτη χρεοκοπία?” (αν μετά το γιαούρτι συνεχίσει να σας μιλάει ο ευκλίδης, ρωτήστε τον να σας δώσει την επιστημονική του εξήγηση για την άτακτη χρεοκοπία και πως αυτή συγκρίνεται με την τακτική, και την έκτακτη)

Αυτά τα ολίγα βρε μουζίκοι καλό βόλι στις εκλογές και ελπίζω να πήρατε χαμπάρι την ιστορική ειρωνία. Υπηρεσιακός υπουργός οικονομίας, τραπεζών, ανάπτυξης και αντιμετώπισης της εισβολής αριανών και άρα ντεφάκτο κοινής αποδοχής από τον σύριζα είναι ο Νίκος Χριστοδουλάκης.

Ο άνθρωπος που έχει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στα greek statistics, δηλαδή στο δομημένο swap με την Gsachs που έβαλε την ελλάδα στο ευρώ. Εντάξει αντιγραφή από την ιταλία τα έκανε το παιδί, αλλά και πάλι αυτός ο ίδιος είναι

 [--->]

Νάντια Βαλαβάνη -"Το Τρίτο Μνημόνιο ορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα κυβερνηθεί η Ελλάδα"

[--->]

Ο Ρουβίκωνας του ΣΥΡΙΖΑ

Το βασικό επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ –και το βασικό καταφύγιο αυτών που έστω και απρόθυμα θα τον ξαναψηφίσουν– είναι πως παρά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, ο ίδιος παραμένει όχι μόνο η πλέον άφθαρτη αλλά και η πλέον προοδευτική δύναμη στη χώρα. 

Μ΄ άλλα λόγια, πως, έστω στο στενό πλαίσιο των μνημονιακών επιταγών, εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες επιλογές για μια κυβέρνηση να κάνει, και μια κυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα θα τις κάνει πιο φιλολαϊκά και με μεγαλύτερο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα από οποιονδήποτε άλλον. 
Στο κάτω κάτω, λέει το επιχείρημα, δεν έγιναν οι συριζαίοι μνημονιακοί σε μια νύχτα. 
Εκβιάστηκαν. 
Κι όσο τους αφήνει περιθώριο ο εκβιασμός, το αντιμνημονιακό τους ανάστημα –όσο απέμεινε– θα το υψώνουν. Δεν είναι κάτι τέτοιο καλύτερο από το τίποτα;

Αυτό που αποκρύβεται εδώ είναι πως το «μνημόνιο» δεν είναι απλώς κάποια μέτρα. 

Είναι ένα ολοκληρωτικό πρόγραμμα μετασχηματισμού της κοινωνίας. 

Το «μνημόνιο» είναι η μέθοδος υπαγωγής στην πολιτική αρχιτεκτονική της ΕΕ. 

Τίποτε δεν εξαιρείται από αυτό. 

Τίποτε δεν διαφεύγει.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ διέβη τον Ρουβίκωνά του. 

Δεν υπάρχει επιστροφή. 

Όποιος το υποστηρίζει ψεύδεται, κι όποιος το πιστεύει απατάται 
[--->]