ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ

 


Το γεγονός ότι η πραγματική χρηματιστηριακή αξία των τραπεζών τα τελευταία χρόνια κινείται από 1,5 δισ. ευρώ έως 5 δισ. ευρώ και το κράτος, δηλαδή οι πολίτες, έχουμε χρεωθεί με 80 δισ. ευρώ για να τις ανακεφαλαιοποιούμε και να τις σώζουμε, δείχνει από μόνο του ότι το δίλλημα «ευρώ ή δραχμή» απογυμνωμένο από κάθε ουσιαστική αλλαγή πολιτικής, είναι και μάταιο και αποπροσανατολιστικό.

Μιλώντας για τη χρηματιστηριακή αξία των τραπεζών δεν αναφέρομαι στο χθεσινό κατάντημα των τραπεζικών μετοχών. Για παράδειγμα, η αθροιστική χρηματιστηριακή αξία της Εθνικής Τράπεζας, της Eurobank, της Alpha Bank και της Τράπεζας Πειραιώς τον Απρίλιο του 2013 ήταν 1,7 δισ. ευρώ. Σε μία νύχτα η αξία τους εκτινάχτηκε σε πάνω από 26 δισ. ευρώ καθώς ο δημόσιος τομέας προσέφερε στις τράπεζες … βοήθεια 24,5 δισ. ευρώ.

Ο Τσίπρας και το σύνδρομο του Εσατζή

 
του Κίμωνα Ρηγόπουλου

Στην εκπαίδευση των νεοσύλλεκτων εσατζήδων στο ΕΑΤ ΕΣΑ στη διάρκεια της δικτατορίας έπεφτε μετά τα καψόνια και πολύ ξύλο. Οι έμπειροι Εσατζήδες έπρεπε να εμβαπτίσουν στη σωματική βία τα νεοσύλλεκτα «στραβάδια» ώστε να ιχνογραφήσουν στα σώματα και στη ψυχή τους τη βία που θα εκκαλούντο και αυτοί με τη σειρά τους να ασκήσουν στους πολιτικούς κρατούμενους.
 
Η μέθοδος Χατζηζήση- Θεοφιλογιαννάκου και σια υπήρξε αποτελεσματική. Πολλοί από τους δαρμένους νεοσύλλεκτους εξελίχτηκαν σε σπεσιαλίστες βασανιστές ανταποδίδοντας με πολύ ξύλο και εξευτελισμό το ξύλο και τον εξευτελισμό που είχαν υποστεί. Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. Βέβαια άλλα δόντια έσπαγαν και σε άλλα κορμιά ασελγούσαν και όχι σε αυτά από τα οποία δέχτηκαν την ταπείνωση. Αλλά αυτό ήταν μια μικρή λεπτομέρεια που ποτέ δεν εμπόδισε την απρόσκοπτη λειτουργία της κρεατομηχανής.
 
Έφαγε ξύλο, πολύ ξύλο ο Τσίπρας από τους «εντιμότατους» δανειστές. 
Το ευρωπαϊκό διευθυντήριο έπρεπε να δείξει στο νεαρό πολιτικό ότι ποτέ δεν βγάζεις τη γλώσσα σου στα αφεντικά αν δεν είσαι διατεθειμένος να το πας μέχρι το τέλος.
Ότι αυτός που μπλοφάρει τρέμοντας μένει τελικά ταπί και ψύχραιμος. 
Ότι αν όλη η στρατηγική σου εξαντλείται στη συμπόνια που μπορεί να προκαλέσει το γοητευτικό θήραμα στους επαγγελματίες δολοφόνους και εκδοροσφαγείς πας καλιά σου. 
Και μαζί με εσένα κι ένας λαός που στενάζει και σου εμπιστεύτηκε τον στεναγμό του.
 
Και τώρα ο Τσίπρας ανταποδίδει τη βία.
 Όχι εναντίον εκείνων που τον γονάτισαν, φυσικά.
Αλλά εναντίον του λαού που τον εμπιστεύτηκε.
Που τον όπλισε με τη δυνατότητα μιας υπερήφανης ρήξης με το σκυλολόι κι αυτός τη μαγάρισε. 

Και ο ανανήψας πρωθυπουργός βιάζει εξακολουθητικά με την αυθάδεια του απενοχοποιημένου εσατζή όχι αυτούς που τον βίασαν αλλά αυτούς που τον όπλισαν με τη δύναμη να αντισταθεί στους βιαστές του. 

Η ρητορική του σκυλεύει τα ιερά και τα όσια της αριστεράς. Γιατί υπάρχουν ακόμα ιερά και όσια μικρέ μου πραγματιστή. 

Και πρόσεξε, ο πραγματισμός δεν έχει καμιά σχέση με τον ρεαλισμό.

Μεταφράζεις λάθος τις έννοιες και πάντοτε κατά το συμφέρον της υποταγμένης συνείδησής σου. Για να σου δώσω να το καταλάβεις, ο πραγματισμός δεν είναι ποτέ μια ουδέτερη έννοια. 

Σημαίνει ότι τα πράγματα ως έχουν με ορίζουν μέχρι να γίνω κι εγώ πράγμα. Και τότε έχω χάσει και τα «πράγματα» και τα πασχάλια.

Α, και κάτι ακόμα για όσους διατηρούν ψευδαισθήσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ. 

Δείτε το μεγαλείο του ανδρός στη συμπεριφορά του απέναντι στους συντρόφους του- βαριά λέξη αλλά θα την καταχραστώ- Αφού επέτρεψε στον Βαρουφάκη να αυτοσχεδιάζει επί εξάμηνο, ελλείψει κυβερνητικού σχεδίου α, β, γ και πάει λέγοντας τον παραδίδει τώρα τοις κυσί. 

Αφού αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε επιχείρημα της Επιτροπής Αλήθειας για το χρέος χαρακτηρίζει σουρεαλισμό την επιμονή στα κομματικά συμπεφωνημένα της Κωνσταντοπούλου. 

Ενώ όλο το σχέδιό του ήταν να «ψήσει» την Μέρκελ που θα «έψηνε» τον Σόιμπλε και όλο αυτό θα οδηγούσε σε μια ωραία ατμόσφαιρα, τώρα, στην κοιλιά και όχι στο χείλος της αβύσσου, κατηγορεί την Αριστερή Πλατφόρμα για έλλειψη σχεδίου.
 
Εμείς τραβάμε για το ΟΧΙ μέχρι το τέλος. Όχι σαν τα έρμαια μιας ανάθεσης που την χρεώνουμε σε κάποιον σοφό ή άσοφο πολιτευτή. Αλλά με ακονισμένη την πίστη μας για την ανατροπή της βαρβαρότητας που μας κατακλύζει και δεν μας αξίζει. ΝΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ.
 
ΠΗΓΗ

[--->]

από την επέμβαση των ΜΑΤ στις Σκουριές

 

03/08/2015

Ένταση επικράτησε έξω από το εργοτάξιο της Ελληνικός Χρυσός στις Σκουριές Χαλκιδικής, κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης ενάντια στην επένδυση.

Δυνάμεις της Αστυνομίας επιχείρησαν να απομακρύνουν τους διαδηλωτές από το σημείο και ακολούθησε προσαγωγές ατόμων σε βάρος των οποίων σχηματίζεται δικογραφία, για παρακώλυση συγκοινωνιών και αποφασίστηκε η κράτησή τους.

Με πληροφορίες από: ΑΜΠΕ
[--->]

Σκουριες #skouries

Απο τον Πιτσιρικο,

Φίλε Πιτσιρίκο,

Μεγάλες αντιδράσεις έχουν προκαλέσει οι τελευταίες δηλώσεις του πρωθυπουργού της «πρώτη φορά αριστερά» για το οικολογικό έγκλημα που συντελείται στην Χαλκιδική.
Ακόμα περισσότερες γιατί διαβεβαίωσε πως θα υπερασπιστεί το δικαίωμα στην εργασία που έχουν οι 5.000 μεταλλωρύχοι της Eldorado.

Βέβαια, δεν πρόκειται για 5.000 εργαζόμενους αλλά για 1.900, και φυσικά η συντριπτική πλειοψηφία αυτών δεν είναι μεταλλωρύχοι.

Ο Αλέξης ξέχασε φαίνεται πολύ γρήγορα την επιδοτούμενη από την Eldorado πορεία των εργαζομένων που όλοι μαζί χλευάζαμε.

Για τους αγώνες των κατοίκων της Ιερισσού και των γύρω χωριών, για τις προσαγωγές των μικρών παιδιών στα αστυνομικά τμήματα, για τις ανυπόστατες κατηγορίες ενάντια στους κατοίκους, τις απειλές και την απίστευτη αστυνομική-κρατική βία δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πει κανείς πολλά.

Χρησιμοποιήθηκαν όλα αυτά για να προχωρήσει το «έργο» και να κονομήσει η εταιρεία.
Αξιοποιήθηκαν επίσης τα πάθη των κατοίκων που δεν έχουν τελειωμό για να κερδίσει πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας.

Δεν θα έπρεπε, όμως, να μας φαίνονται όλα αυτά περίεργα.

Στην ουσία, η «πρόταση» της «αριστεράς» δεν διαφέρει και πολύ για από εκείνη της «δεξιάς».

Κοινή συνισταμένη και των δυο αποτελεί η «αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας».

Η «αριστερά» βέβαια προσθέτει ότι αυτό θα πρέπει να γίνει «παίρνοντας υπόψη όλους τις προϋποθέσεις για την προστασία του περιβάλλοντος».

Δεν θέλω να το χαλάσω αλλά τα ίδια λένε και οι κάθε λογής μεγάλες πολυεθνικές σε ολόκληρο τον «πολιτισμένο» κόσμο.

Μονάχα όταν βρεθούν κι επενδύουν σε «υποανάπτυκτες» περιοχές του πλανήτη, ξεχνούν το περιβάλλον και τις επιπτώσεις των δραστηριοτήτων τους και έχουμε ως αποτέλεσμα τα διάφορα Μπομπάλ.

Υπάρχουν λοιπόν κάποιες δραστηριότητες του ανθρώπου, όπου οι καταστροφικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις δεν μπορούν να αποφευχθούν.

Ακόμα και να το θέλεις, υπάρχουν περιπτώσεις που απλά δεν γίνεται επειδή δεν υπάρχει η απαραίτητη τεχνολογία.

Μια τέτοια δραστηριότητα είναι η εξόρυξη χρυσού.

Θα μου πείτε, βέβαια, πως πάντα οι άνθρωποι έβγαζαν από την γη χρυσό.

Σήμερα, όμως, οι τεχνικές είναι διαφορετικές, επιθετικές και καταστροφικές γιατί ερημώνουν και μολύνουν τεράστιες εκτάσεις για να απομονώσουν λίγες ουγγιές του πολύτιμου μεταλλεύματος.

Να προσθέσω ακόμα ότι στην περίπτωση των Σκουριών δεν έχουν θέση ούτε οι κριτικές που γίνονται σχετικά με την φορολόγηση των δραστηριοτήτων της εταιρίας.

Πολλοί ξεκινώντας από «αριστερή» αφετηρία καταλήγουν στο συμπέρασμα πως τα πράγματα θα ήταν καλύτερα και το έργο πιο ανταποδοτικό αν η φορολόγηση της Edordo γινόταν εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα και όχι μέσω θυγατρικών στο εξωτερικό [Λουξεμβούργο και Ολλανδία].

Δεν ενδιαφέρει –τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρει– καθόλου το ύψος των κρατικών εσόδων αν το αντίτιμο για όλα αυτά είναι η ολοκληρωτική καταστροφή του περιβάλλοντος.

Η εξόρυξη χρυσού στην Χαλκιδική πρέπει να σταματήσει αμέσως.

Αν ο Τσίπρας και ο κάθε Τσίπρας κόπτεται για τα δικαιώματα στην εργασία των εργαζομένων στην «Ελληνικός Χρυσός» – ακόμα κι αν αδιαφορεί για τα αντίστοιχα δικαιώματα 1.6 εκατομμυρίων ανέργων–, δεν έχω καμία αντίρρηση να τους κόψει επίδομα μέχρι να βρουν καινούργια εργασία.

Το περιβάλλον, όμως, δεν πρέπει να καταστραφεί. Το περιβάλλον είναι κτήμα και δικαίωμα των επόμενων γενιών.

Δεν αποτελεί περιουσία του ΤΑΙΠΕΔ. Ούτε του Τσίπρα. Ούτε των δημάρχων της περιοχής.

Αντιλαμβάνομαι την απογοήτευση των κατοίκων που αγωνίστηκαν σκληρά όλα τα προηγούμενα χρόνια και πίστεψαν ότι με την «αριστερά» στην κυβέρνηση μπορεί οι μάχες που έδωσαν να δικαιωθούν.

Δυστυχώς, δεν έχει τελειώσει τίποτα. Πρέπει να συνεχίσουν.

Έχοντας στο μυαλό τους, ότι ο Τσίπρας και η παρέα του είναι πιο ευάλωτοι –επικοινωνιακά τουλάχιστον– αν και εφόσον συνεχίσουν ενωμένοι και με την ίδια αποφασιστικότητα.

Να μην ξεχνούν, επίσης, ότι ο Τσίπρας και η παρέα του πολύ σύντομα θα αποτελούν παρελθόν.

Καλό κουράγιο λοιπόν.

Υπάρχει ένα σημείο κρίσιμο, όπου η εταιρία αντιλαμβάνεται ότι το κόστος εκμετάλλευσης είναι πολύ μεγαλύτερο από τα ενδεχόμενα κέρδη της επένδυσης της.

Την μία μέρα το εργοτάξιο είναι γεμάτα και την άλλη είναι αδειανό.

Κι η επόμενη μέρα δεν είναι μακριά.

Φιλιά πολλά από την Εσπερία
Ηλίας.

​Υ.Γ. Η αφίσα για μην ξεχνάμε τι λέγανε χθες.​
(Αγαπητέ Ηλία, ο οπορτουνισμός του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ δεν αρχίζει και τελειώνει με την στάση τους στα μεταλλεία της Χαλκιδικής. Αυτοί έχουν βαλθεί να αποδείξουν πως οι αριστεροί είναι απατεώνες. Θα έχουν πολύ άσχημο τέλος. Και θα τους αξίζει. Να είσαι καλά.)

[--->]

Επικίνδυνοι συνειρμοί

Για να συνειδητοποιήσει κανείς την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην σημερινή Ευρώπη δεν έχει παρά να βάλει δίπλα -δίπλα δύο ειδήσεις που δημοσιεύτηκαν αυτή την στον διεθνή  και στον ελληνικό τύπο.

Πριν λίγα εικοσιτετράωρα , δημοσιοποιήθηκε η έρευνα που διενήργησε το γερμανικό Ινστιτούτο Έρευνας Αγοράς GfK για τον μήνα Αύγουστο, που αφορά στον  δείκτη καταναλωτικού κλίματος στην Γερμανία . Το συμπέρασμα είναι ότι οι θετικές προσδοκίες των γερμανών καταναλωτών κινούνται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα.

Οι βασικοί λόγοι που δημιουργούν το κλίμα αισιοδοξίας στην γερμανική αγορά είναι η αύξηση μισθών, τα χαμηλά επίπεδα ανεργίας και ο περιορισμένος πληθωρισμός.