''Μια από τα ίδια'' , ''αποικία χρέους''

...Αλλά το πιο σημαντικό,  κατά τη γνώμη μου είναι να δούμε τι λένε οι απλοί άνθρωποι. Μια απάντηση που πήραμε ήταν αυτή:

Οι Έλληνες αναρωτιούνται τι έχει πετύχει η κυβέρνηση τους . «Περάσαμε δύο μήνες αγωνίας, οι τράπεζες άδειασαν, για να συνειδητοποιήσουμε ότι συνεχίζουμε  να είμαστε μια αποικία χρέους», είπε στο Ρόιτερς ο 54χρονος ηλεκτρολόγο Δημήτρης Κανάκης . «Οι δανειστές  εξακολουθούν να κάνουν το κουμάντο».

Και να τι είπε στο Euronews ο συνταξιούχος Παραδισάνος Ρήγας :

 «Σα να μην έχει αλλάξει τίποτα .Θα μας ρίξουν μερικά κόκαλα και θα πούμε όλα  είναι μια χαρά. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα λέει δώσαμε αγώνα, ενώ η άλλη πλευρά θα  λέει δεν κάνατε τίποτα. Και νομίζω ότι θα είναι ακριβώς όπως πρώτα, μια από τα ίδια».

[--->]

Το διάγγελμα , τα ΜΑΤ και ο ρεαλισμός

του Αιρετικού. 

Για κάποιους που πιστεύουν στην ερμηνεία των γεγονότων με βάση την σημειολογία  η χρονική ταύτιση της τηλεοπτικής εμφάνισης του πρωθυπουργού με την επαναδραστηριοποίηση των ΜΑΤ στην Αμυγδαλέζα μπορεί να σηματοδοτεί την επιστροφή στην ...κανονικότητα και στον ρεαλισμό. 

Την στιγμή που απο το Μέγαρο Μαξίμου ο κ. Τσίπρας μίλαγε για "σημαντική διαπραγματευτική επιτυχία στην Ευρώπη" λίγα χιλιόμετρα βορειοδυτικά τα μέλη της νεολαίας του κόμματος του ,  συνειδητοποιησαν ότι η "κανονικότητα" των ΜΑΤ-με τα οποία συγκρουονταν στις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις την περίοδο της συγκατοίκησης Σαμαρα -Βενιζέλου- παραμένει  αναλλοίωτη. 

Σύμφωνα με μαρτυρία διαδηλώτριας στο left.gr, μόλις η πορεία έφτασε στο χώρο όπου βρίσκονται τα κοντείνερ των μεταναστών στην Αμυγδαλέζα (και χωρίς μέχρι τότε να εμποδιστεί κατά την εισόδό της στο στρατόπεδο), τα ΜΑΤ απώθησαν βίαια έξω από το κέντρο κράτησης τους διαδηλωτές κάνοντας περιορισμένη χρήση χημικών. " Ξύλο και χημικά μόλις φτάσαμε ειρηνικά στην είσοδο",καταγγέλει στο Left.gr ο Α.Σπουρδαλάκης μέλος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. 

Οι επικεφαλής του ιστότοποου left.gr που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ  σίγουρα  χθές το απόγευμα βρέθηκαν πολιτικά σε δύσκολη θέση  καθώς είχαν να επιλέξουν τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειρίζονταν  τα δύο θέματα.

Τελικά επέλεξαν με βάση την δημοσιογραφική δειοντολογία:ανέδειξαν  ως  κεντρικό θέμα το τηλεοπτικό διάγγελμα του πρωθυπουργού  ενώ ταυτόχρονα σε άλλη προβεβλημένη θέση  προέβαλλαν την σύγκρουση της νεολαίας του κόμματος με τα ΜΑΤ.

Αυτό όμως μπορεί να θεωρηθεί και εικόνα απο το ...μέλλον καθώς  , απεικονίζει ξεκάθαρα τον δυϊσμό που επικρατεί πλέον στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. 

Υπο την έννοια αυτή , οι δύο ειδήσεις  μπορεί να αποτελούν το προανάκρουσμα αυτών που έπονται...

[--->]

Η συμφωνία είναι γέφυρα με την πραγματικότητα

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Μπορεί η συμφωνία της Παρασκευής να δυσαρέστησε αρκετούς στη συγκυβέρνηση, αλλά ήταν το αναγκαίο καλό, που έλεγε στο προεκλογικό σύνθημά του ο κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝ.ΕΛ.
Οι οπαδοί, του όλα ή τίποτα, που μπλέκουν το ποδόσφαιρο με την πολιτική θα πρέπει κάποτε να ωριμάσουν και καταλάβουν ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού.


Γιατί αν επέμενε η κυβέρνηση σε μαξιμαλιστικές απαιτήσεις, θα ήταν αναγκασμένη, την πρώτη εργάσιμη ημέρα μετά το τριήμερο, να βάλει περιορισμούς στις αναλήψεις χρημάτων από τις τράπεζες.

Κι αυτό, γιατί θα έκλεινε η στρόφιγγα της χρηματοδότησης από τον ELA. Μετά την συμφωνία η χρηματοδότηση θα επιστρέψει στην ΕΚΤ, με ακόμη χαμηλότερα επιτόκια.

Τώρα τι πέτυχε η ελληνική πλευρά με την τετράμηνη συμφωνία-γέφυρα.
Το σημαντικότερο αφορά το πρωτογενές πλεόνασμα, που ήταν μια θηλιά στον λαιμό της οικονομίας, μια και εμπόδιζε τις πολιτικές ανάπτυξης και ταυτόχρονα επέβαλε τον στόχο του 3% για το 2015 και κατά συνέπεια νέα μέτρα λιτότητας.

Παράλληλα αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά το θέμα της ανθρωπιστικής κρίσης, σαν μια παράμετρος που από εδώ και πέρα καλούνται να λαμβάνουν υπόψη τους οι δανειστές μας. Σημειολογικά έχει αξία η αλλαγή των λέξεων, μολονότι δεν σηματοδοτούν ουσιαστικές μετακινήσεις των θέσεων από την πλευρά των δανειστών.

Στην ουσία, ήταν παραχωρήσεις από την πλευρά των «18» στην Αθήνα, προκειμένου να παρουσιαστεί το περιεχόμενο του αποτελέσματος πιο ελκυστικό στους πολίτες, που είχαν βγει στους δρόμους προκειμένου να υποστηρίξουν την κυβερνητική διαπραγμάτευση.

Έτσι το πρόγραμμα, δηλ. το μνημόνιο, μετονομάστηκε σε συμφωνία και η τρόικα σε θεσμούς. Μια άλλη επιτυχία αφορά τις δεσμεύσεις της γενικής συμφωνίας που δεν κάνουν και ειδικότερες αναφορές, δίνοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα στην ελληνική κυβέρνηση, να παρουσιάσει το δικό της πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και όχι να αποδεχθεί αυτό που μέχρι τώρα επέβαλε η τρόικα.

Αυτή η δυνατότητα ευελιξίας, οφείλει η κυβέρνηση να την αξιοποιήσει με προτάσεις εποικοδομητικές που «δε θα ανακαλέσουν μέτρα και δε θα κάνουν μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές και δομικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν αρνητική επίδραση στους οικονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη, ή την οικονομική σταθερότητα.

Κι αυτό, γιατί ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και μεταρρυθμίσεις που ανατρέπουν την δημοσιονομική πολιτική, μπορεί να καταστήσουν την συμφωνία γράμμα κενό περιεχομένου.

Τα τρία βασικά προβλήματα που οφείλει η παρούσα κυβέρνηση να αντιμετωπίσει και τα οποία αποτελούν προτεραιότητες της και αναφέρονται στη συμφωνία, είναι η διαφθορά, η φοροδιαφυγή και η αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα.

Ήδη στο θέμα των βεβαιωμένων οφειλών στο δημόσιο, τα πράγματα δεν είναι ενθαρρυντικά. Τα 36 δις οφειλές του 2010 έχουν γίνει τώρα 72 δις δηλ. διπλασιάσθηκαν και οι προσδοκίες εσόδων από τα 9 δις εισπράξιμα είναι μόλις 3 δις.

Η φοροδιαφυγή πρέπει πρώτα να εντοπισθεί και στη συνέχεια να εισπραχθούν τα ποσά που δεν έχουν καταβληθεί στο δημόσιο. Και αυτή η διαδικασία θέλει εξειδικευμένους ανθρώπους και φορολογικές αρχές που δεν θα διυλίζουν τον κώνωπα και θα καταπίνουν την κάμηλο.

Η διαφθορά για κάποιους επίορκους έχει καταντήσει στη χώρα μας «εθνικό» σπορ. Χρειάζονται δυναμικές αλλαγές στον δημόσιο τομέα, προκειμένου να αντιμετωπισθεί η γάγγραινα, που τρώει τα σωθικά αυτής της πατρίδας.

Και η διαφθορά δεν είναι προνόμιο του ρετιρέ των εισοδημάτων. Αφορά και κάποιους που εμφανίζονται ως μικρομεσαίοι και στην πραγματικότητα μέσω του χώρου που δραστηριοποιούνται εκβιάζουν και εισπράττουν χρήματα από τους μη έχοντες και όσους θέλουν να σέβονται τα νόμο και να τους σέβεται ο νόμος.

Η νέα κυβέρνηση προσγειώθηκε κάπως ανώμαλα σε σχέση με τις προεκλογικές εξαγγελίες της. Τα περί διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους αποδείχθηκαν προσεγγίσεις, που δεν συνάδουν με την πραγματικότητα, μια και η συμφωνία αναφέρει ότι «δεσμεύονται να τιμήσουν τις οικονομικές υποχρεώσεις τους, σε όλους τους πιστωτές πλήρως και εγκαίρως».

Όπως επίσης και η πολλαπλά επαναλαμβανόμενη εξαγγελία διεθνούς διάσκεψης, ανάλογης με αυτήν του 1953, για το χρέος, που μεταφράστηκε σε Eurogroup, κατά τις απαιτήσεις των δανειστών μας.

Μένει να δούμε πως θα προχωρήσουν οι εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης, όχι γιατί δεν είναι εύλογες και δίκαιες, αλλά γιατί δεν έχει γίνει γνωστό που θα εξευρεθούν τα 11,7 δις του κόστους τους δηλ. από ποιές πηγές χρηματοδότησης θα καλυφθούν.

Ο χρόνος υλοποίησης των στόχων τρέχει και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι οφείλουν να τον εκμεταλλευθούν, προκειμένου να οδηγήσουν την χώρα και τους πολίτες στο ζητούμενο, που είναι οι καλύτερες μέρες…
[--->]

Ούτε νίκη ούτε ήττα - Οι «οδυνηρές» παραχωρήσεις και τα «κέρδη» της συμφωνίας

Μαρία Μητσοπούλου

Η συμφωνία στο Eurogroup για την παράταση της Κύριας Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί επιτυχία ή νίκη της ελληνικής κυβέρνησης στο βαθμό που δεν επιτρέπει την υλοποίηση βασικών πτυχών του προγράμματος της Θεσσαλονίκης αλλά δε μπορεί να χαρακτηριστεί και ήττα στο βαθμό που αποτρέπει προς το παρόν την εισαγωγή νέων σκληρών μέτρων του λεγόμενου mail Χαρδούβελλη.

Το ποτήρι εμφανίζεται μισοάδειο ή μισογεμάτο ανάλογα με τις συγκρίσεις που επιλέγει ο καθένας: οι πιο σκληροί κι απόλυτοι επικριτές της κυβέρνησης συγκρίνουν με το βαθμό υποχωρήσεων σε σχέση με το προεκλογικό πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και τις πολιτικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ περί «τέλους των μνημονίων». Οι πιο «ελαστικοί» συγκρίνουν με τους … καρπούς της προηγούμενης διαπραγμάτευσης η οποία απέδιδε διαρκώς νέα σκληρά μέτρα.

 Σε κάθε περίπτωση ο συμβιβασμός δεν έγινε κάπου στη μέση όπως ίσως θα ευελπιστούσε η Αθήνα, αντιθέτως οι μεγαλύτερες υποχωρήσεις ανήκουν στην ελληνική πλευρά, με ανοιχτό όμως το παιχνίδι για τους επόμενους τέσσερις μήνες, αν λάβει κανείς υπόψη την «εποικοδομητική ασάφεια» του κειμένου του Eurogroup. Βεβαίως, η «ασάφεια» μπορεί να αποδειχτεί εργαλείο στα χέρια του ισχυρού, ωστόσο εν προκειμένω είναι προτιμότερη αφού δίνει μεγαλύτερη «ευελιξία» (ένας άλλος όρος που χρησιμοποιείται στο κείμενο) σε σχέση με τις καθαρές και ανελαστικές διατυπώσεις που ζητούσε ο Σόιμπλε.
Η κυβέρνηση μιλά για γύρισμα της σελίδας κι επικεντρώνει στο ότι απέτρεψε την εφαρμογή του mail Χαρδούβελλη, ενώ ο Γιάνης Βαρουφάκης, μίλησε για ένα «μικρό πρώτο βήμα σε νέα κατεύθυνση».

Ας δούμε όμως αναλυτικότερα τα «συν» και τα «πλην» της συμφωνίας του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου 2015.

Τι «δώσαμε»

Η κυβέρνηση «συνθηκολόγησε» στην επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης στη βάση του παρόντος προγράμματος («παρούσα διευθέτηση»), η οποία θα επιτρέψει την εκταμίευση της δόσης από τον EFSF και την επιστροφή των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα. Και για τα δύο απαιτείται η τελική έγκριση του Eurogroup.

Τα χρήματα του ΤΧΣ φεύγουν από την κυριότητα του ελληνικού δημοσίου και επανέρχονται στην κυριότητα του EFSF με δυνατότητα να αξιοποιηθούν μόνο για τον αρχικό σκοπό δηλαδή την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Επομένως, η κυβέρνηση δεν μπορεί να αξιοποιήσει μέρος από το αποκαλούμενο «μαξιλάρι»  για την αντιμετώπιση του προβλήματος των «κόκκινων δανείων».

Η εποπτεία παραμένει καθώς μέτρα που προσθέτει ή αφαιρεί η κυβέρνηση από τον κατάλογο χρειάζονται το ΟΚ των Θεσμών ότι δεν έχουν επίπτωση στο δημοσιονομικό αποτέλεσμα, κάτι που σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα είναι υποχρεωμένη να δίνει μάχη κάθε φορά ή να «παζαρεύει» επί των μέτρων που θέλει να περάσει ή να καταργήσει.

«Τι πήραμε»

1.Η ελληνική πλευρά παίρνει μια τετράμηνη χρονική ανάσα, όπου της δίνεται η δυνατότητα να προετοιμαστεί για το επόμενο επίπεδο της διαπραγμάτευσης αναφορικά με το χρέος και το τετραετές πρόγραμμα, σε πιο χαμηλούς τόνους, μέσα σε συνθήκες (σχετικά) πολιτικής ομαλότητας και σταθεροποίησης του τραπεζικού συστήματος. Υπενθυμίζεται ότι παρόλο που το επίσημο αίτημα ζητούσε εξάμηνη παράταση, αρχικά, με βάση και την προεκλογική της ρητορική, η κυβέρνηση προσδιόριζε χρονικά τη μεταβατική συμφωνία ως το τέλος Ιουνίου πάνω στις λήξεις ομολόγων Ιουλίου.

2. Η απάλειψη των όρων «μνημόνιο», «τρέχον πρόγραμμα» (αντικαθίσταται από τον όρο «παρούσα διευθέτηση» - current arrangement), «τρόικα», κάτι που με διπλωματικούς όρους δεν θεωρείται αμελητέο στοιχείο. Ουσιαστικά όσον αφορά την επιτήρηση κι εποπτεία αυτή παραμένει στα χέρια των Θεσμών, με κυρίαρχο το ρόλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά πάσα πιθανότητα. Η τρόικα όπως την ξέραμε φεύγει από το πλάνο και ο έλεγχος και η επικοινωνία γίνεται στο πλαίσιο ομόλογων επιπέδων: οι τεχνοκράτες μιλούν με τους τεχνοκράτες, οι υπουργοί με τους υπουργούς και ο Τσίπρας με τους Θεσμούς.

3.Ο όρος «ευελιξία» (τα σχετικά περιθώρια θα συνεκτιμώνται από κοινού μεταξύ Θεσμών και Ελλάδας) είναι ένα κλείσιμο του ματιού ότι οι δανειστές δεν θα εξαντλήσουν την αυστηρότητά τους πάνω στην ελληνική κυβέρνηση, ωστόσο αυτό μένει να το δούμε και στην πράξη.

4.Επίσης, η ελληνική πλευρά «πετυχαίνει» την καταγραφή του όρου «γέφυρα» («bridge») που συσχετίζεται με τον χρόνο για συνομιλίες πάνω σε μια πιθανή συμφωνία που θα ακολουθήσει («a possible follow-up arrangement») μεταξύ του Eurogroup, των Θεσμών και της Ελλάδας.

5. Το πιο χειροπιαστό, ενδεχομένως, «επίτευγμα» της ελληνικής πλευράς είναι ο μη προσδιορισμός στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο συναρτάται με την κατάσταση της οικονομίας εντός του 2015.

6.Επίσης, η συμφωνία δέχεται ότι πολιτικές που συνιστούν ελληνικές προτεραιότητες μπορούν να συμβάλλουν και να ενισχύσουν την εκπλήρωση της «παρούσας διευθέτησης».

7.Περιθώριο αφήνει και η κατά τα άλλα αμφίσημη αναφορά ότι η Ελλάδα απέχει από την ανατροπή μέτρων και από μονομερείς ενέργειες σε ό,τι αφορά πολιτικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα επηρέαζαν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη και την δημοσιονομική σταθερότητα με βάση τις εκτιμήσεις των θεσμών.  Κοινώς οι Θεσμοί θα έχουν τον τελικό λόγο για το αν τα μέτρα που επιχειρεί να παγώσει ή να ξηλώσει η κυβέρνηση έχουν ή όχι επιπτώσεις στο δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Στο χέρι της ελληνικής πλευράς είναι να πείθει πως ό,τι καταργεί δεν επιφέρει αρνητικές επιπτώσεις στα δημοσιονομικά.

Πλέον, μένει να δούμε τη λίστα των μεταρρυθμίσεων που θα υποβάλλει η κυβέρνηση προς το Eurogroup ως το βράδυ της Δευτέρας , η οποία θα αξιολογηθεί  από τους θεσμούς κατά πόσο αποτελεί βάση για την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος. Στο κείμενο της συμφωνίας σημειώνεται ότι η λίστα αυτή θα συγκεκριμενοποιηθεί ως το τέλος του Απριλίου.

Προτεραιότητα θα δοθεί στις μεταρρυθμίσεις εκείνες που θεωρούνται κοινός τόπος και καταγράφονται στο κείμενο δηλαδή η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς και η αναδιάρθρωση του δημοσίου. Όσο για τα εργασιακά, τη ρύθμιση για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, τα κόκκινα δάνεια, την προστασία της πρώτης κατοικίας – ρυθμίσεις που η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι δεν επιφέρουν δημοσιονομικό κόστος, μένει να δούμε την τύχη τους και αν θα προχωρήσει την επόμενη εβδομάδα η νομοθέτησή τους.

[--->]

«Δελφικό διάβημα» η απόφαση του Eurogroup – Τι κερδίζει και τι χάνει η Ελλάδα

Ως Δελφικό χρησμό χαρακτηρίζει ο Πολ Κρούγκμαν τη συμφωνία του χθεσινού Eurogroup και υποστηρίζει ότι η συμφωνία είναι ήττα για την Ελλάδα μόνο εάν οι Έλληνες την αντιμετωπίσουν ως τέτοια.

«Εντάξει, έχουμε μια συμφωνία εκ νέου την Ελλάδα, σύμφωνα με την οποία όμως ... τι;» γράφει ο νομπελίστας οικονομολόγος στη στήλη του στους New York Times. “Έχουμε τέσσερις μήνες χρηματοδότησης,  και επιπλέον κάτι που μοιάζει  με μια συμφωνία ώστε να μην τηρηθούν από την Ελλάδα, για την ώρα,  οι δημοσιονομικοί στόχοι, στο πλαίσιο της αποτροπής της επιδείνωσης της δημοσιονομικής κατάστασης. Το θέμα είναι ποιες είναι ποιες «αλυσίδες» συνοδεύουν τη συμφωνία» συμπληρώνει.

«Η Ελλάδα» προσθέτει «έδωσε φαινομενικά πολύ έδαφος στις λεκτικές διατυπώσεις: Η δέσμευση  σχετικά με τη δημοσιονομική προσαρμογή, σύμφωνα με το Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012 είναι πίσω, όπου η Γερμανία πιθανώς να εγείρει αξιώσεις να μείνει με το 4,5% του στόχου για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Αλλά προφανώς Ελλάδα ισχυρίζεται ότι η συμφωνία προσφέρει νέα ευελιξία, πράγμα που σημαίνει ότι θα υποστηρίξει ότι δεν έχει συμφωνήσει με κάτι τέτοιο».

«Έτσι, είμαστε σε μια περίεργη θέση: αυτό μοιάζει με μια ήττα για την Ελλάδα, αλλά από τη στιγμή που τίποτα ουσιαστικό δεν επιλύθηκε, αυτό είναι μόνο μια ήττα, αν οι Έλληνες τη δέχονται ως τέτοια» επισημαίνει ο Κρούγκμαν και συμπληρώνει «πράγμα που σημαίνει ότι τίποτα δεν έχει σαφώς επιλυθεί. Και αυτό είναι αναμφισβήτητα ένα καλό αποτέλεσμα – και θα δώσει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να συντονίσει τις ενέργειές της».

Στη συνέχεια ο Πολ Κρούγκμαν γράφει ότι ανακάλεσε στο μυαλό του ένα παλιό ανέκδοτο το οποίο λειτουργεί για την περίπτωση της Ελλάδας, Τι θα επιλέγατε από μία προσφορά ενός νονού και μιας ομάδας υπουργών οικονομικών και απαντά: εκείνη την προσφορά που είναι λιγότερο κατανοητή.
[--->]