περγάδι (το)

#jesuisNajial-Ali

Ο Naji al-Ali γεννήθηκε το 1938 περίπου στο βόρειο Παλαιστινιακό χωριό Al-Shajara, μεταξύ της Τιβεριάδας και της Ναζαρέτ, τώρα εκτοπισμένο από τον συνοικισμό moshav Ilaniya. Εξορίστηκε στο νότιο Λίβανο μαζί με την οικογένειά του μετά την έξοδο των Παλαιστίνιων το 1948, και έζησε στο στρατόπεδο προσφύγων Ain al-Hilweh, κοντά στη Σιδώνα. Εκεί, πήγε στο σχολείο της Ένωσης Χριστιανικών Εκκλησιών. Αφού αποφοίτησε, δούλεψε στους πορτοκαλεώνες της Σιδώνας, και μετά μετακόμισε στην Τρίπολη, όπου φοίτησε σε επαγγελματική σχολή των Καθολικών για δύο χρόνια.

Κατόπιν, ο Naji al-Ali μετακόμισε στη Βηρυττό, όπου έζησε σε αντίσκηνο στο στρατόπεδο προσφύγων της Σατίλα, και εργάστηκε σε διάφορες δουλειές στη βιομηχανία. Το 1957, αφού πέρασε εξετάσεις ως μηχανικός αυτοκινήτων, πήγε στη Σαουδική Αραβία, όπου εργάστηκε για δυο χρόνια.

Το 1959, ο Naji al-Ali επέστρεψε στο Λίβανο και έγινε μέλος του Αραβικού Εθνικιστικού Κινήματος (ANM), αλλά αποβλήθηκε τέσσερις φορές μέσα σε ένα χρόνο για έλλειψη κομματικής πειθαρχίας. Ανάμεσα στο 1960 και το 1961, μαζί με συντόφους του στο ANM, δημοσίευσε το χειρόγραφο πολιτικό περιοδικό "Η κραυγή" (Al-Sarkha).

Το 1960, έγινε μέλος της Λιβανέζικης Ακαδημίας Καλών Τεχνών, αλλά δεν μπόρεσε να συνεχίσει τις σπουδές του γιατί φυλακίστηκε για πολιτικούς λόγους λίγο αργότερα. Όταν αποφυλακίστηκε, μετακόμισε στην Τύρινθο, όπου εργάστηκε ως δάσκαλος σκίτσου στο Κολλέγιο Ja'fariya.

[...]

Το 1963, ο Naji al-Ali μετακόμισε στο Κουβέιτ, προσπαθώντας να εξοικονομήσει χρήματα για να σπουδάσει τέχνη στο Κάιρο ή τη Ρώμη. Εκεί εργάστηκε ως εκδότης, σκιτσογράφος, σχεδιαστής και συντάκτης στην αραβική εθνικιστική εφημερίδα Al-Tali'a. Μετά το 1968, εργάστηκε στην εφημερίδα Al-Siyasa. Στην περίοδο αυτή, επέστεψε πολλές φορές στο Λίβανο. Το 1974, άρχισε να εργάζεται στην λιβανέζικη εφημερίδα Al-Safir, το οποίο του επέτρεψε να επιστρέψει στο Λίβανο για περισσότερο χρόνο. Κατά την εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο, συνελήφθη για λίγο από τις δυνάμεις κατοχής, μαζί με άλλους κατοίκους του Ain al-Hilweh. Το 1983 ξαναμετακόμισε στο Κουβέιτ για να εργαστεί για την Al-Qabas και το 1985 μετακόμισε στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε για την διεθνή της έκδοση ως το θάνατό του.

Το 1984, η εφημερίδα Guardian τον περιέγραψε ως "ό,τι κοντινότερο υπάρχει στην Αραβική κοινή γνώμη."

Στην καριέρα του ως πολιτικός σκιτσογράφος, ο Naji al-Ali δημιούργησε πάνω από 40.000 σκίτσα. Σε γενικές γραμμές, αφορούν την κατάσταση του παλαιστινιακού λαού, και απεικονίζουν τα βάσανα και την αντίστασή του, ασκώντας σκληρή κριτική στο Ισραηλινό κράτος και την "παράνομη ισραηλινή κατοχή", την ηγεσία των Παλαιστινίων, και τα αραβικά καθεστώτα. [...] Σε αντίθεση με πολλούς πολιτικούς σκιτσογράφους, δεν εμφανίζονται στο έργο του συγκεκριμένοι πολιτικοί. Όπως δήλωσε ο ίδιος: "έχω ταξική αντίληψη, και για αυτό το λόγο έχουν αυτή τη μορφή τα σκίτσα μου. Αυτό που έχει σημασία είναι να ζωγραφίζεις καταστάσεις και πραγματικότητες, όχι προέδρους και ηγέτες."

[...]

Δεν έχει ακόμα απαντηθεί ποιος άνοιξε πυρ εναντίον του Naji al-Ali έξω από τα λονδρέζικα γραφεία της εφημερίδας Al Qabas στις 22 Ιουλίου 1987, τραυματίζοντάς τον στο αριστερό μέρος του μετώπου. Ο Naji al-Ali παρέμεινε αναίσθητος ως τον θάνατό του, στις 29 August 1987. Αν και στη διαθήκη του είχε ζητήσει να τον θάψουν δίπλα στον πατέρα του, στο Ain al-Hilweh, αυτό κατέστη αδύνατο, και έτσι θάφτηκε στο Λονδίνο, στο ισλαμικό κοιμητήριο Brookwood. Η αστυνομία συνέλαβε τον Ismail Sowan, έναν 28χρονο Παλαιστίνιο ερευνητή στο Πανεπιστήμιο Hull [...] αργότερα, ο Sowan ομολόγησε ότι δούλευε και για το PLO και τις μυστικές υπηρεσίες Μοσάντ του Ισραήλ. Ένας δεύτερος ύποπτος που συνέλαβε η Σκότλαντ Γιάρντ είπε επίσης ότι ήταν διπλός πράκτορας. Αργότερα, αποκαλύφθηκε ότι η Μοσάντ είχε δύο διπλούς πράκτορες που εργαζόταν σε ομάδες εκτελεστών του PLO, και ότι ήξερε από πριν για την επικείμενη δολοφονία.

Ένα άγαλμα του Naji al-Ali, το οποίο φιλοτέχνησε ο Charbel Faris, ανεγέρθηκε στη βόρεια είσοδο του στρατοπέδου προσφύγων Ain al-Hilweh, εκεί που ο Naji al-Ali πέρασε τα περισσότερα νεανικά του χρόνια και άντλησε, κατά πάσα πιθανότητα, την έμπνευσή του. [...] Το άγαλμα κρατά μια πέτρα στο δεξί και ένα βιβλίο με ζωγραφιές στο αριστερό χέρι.

Λίγο μετά την ανέγερσή του, το άγαλμα καταστράφηκε από αγνώστους. Όπως ο ίδιος ο al-Ali, πυροβολήθηκε στο αριστερό μάτι.

Το άγαλμα επιδιορθώθηκε και ξαναστήθηκε, αλλά κατόπιν εξαφανίστηκε.

Wikipedia, μτφρ.: Lenin Reloaded

[--->]

Ένα μήνυμα των κατατρεγμένων

Chris Hedges : A Message From the Dispossessed

Η τρομοκρατική επίθεση στη Γαλλία, ενάντια στη σατιρική εφημερίδα Charlie Hebdo δεν έγινε για την ελευθερία του λόγου. Δεν έγινε για το ριζοσπαστικό Ισλάμ. Δεν απεικονίζει την πλασματική σύγκρουση των πολιτισμών. Ήταν ένας προάγγελος μιας αναδυόμενης δυστοπίας όπου οι κολασμένοι της γης , χωρίς πόρους επιβίωσης, χωρίς ελπίδα, ελεγχόμενοι με τη βία, υποτιμημένοι και εμπαιζόμενοι από τους προνομιούχους που ζουν στο μεγαλείο και την ραθυμία της βιομηχανικής Δύσης, επιτέθηκαν με μηδενιστική οργή.

Η συνέχεια εδώ

Ομάδα εξουσιαστών αμαύρωσε τη μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Παρίσι

Μικρός αριθμός ατόμων, που κατηγορούνται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και βίαιες επιθέσεις στην ελευθερία του Τύπου αμαύρωσαν με την παρουσία τους τη συγκλονιστική συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι για τα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης στο Charlie Hebdo.

Αρκετοί από τους ηγέτες που παρευρέθηκαν, μεταξύ των οποίων και ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, έχουν κατηγορηθεί ότι χρηματοδοτούν και εξοπλίζουν ομάδες τζιχαντιστών και ισλαμοφασιστών στη βόρεια Αφρική και την ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Σε μια τεράστια επιχείρηση προπαγάνδας, στην οποία συμμετείχαν ορισμένα από τα γνωστότερα ειδησεογραφικά πρακτορεία του κόσμου, οι ξένοι ηγέτες επιχείρησαν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι φωτογραφήθηκαν στην κεφαλή της πορείας, ενώ στην πραγματικότητα έστησαν μια φιέστα για τις κάμερες φρουρούμενοι από ειδικές δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας.

View image on Twitter

‏@rykios

Οι ηγέτες της Ευρώπης, ...ηγούνται #ce_sont_tous_des_hypocrites

Ο Daniel Wickham (@DanielWickham93) συγκέντρωσε και παρουσίασε στοιχεία για την υποκρισία αρκετών ηγετών που παρουσιάστηκαν σαν υπερασπιστές της ελευθερίας του Τύπου ενώ κατηγορούνται γι ανηλεείς διώξεις εναντίον δημοσιογράφων.
παραθέτουμε ορισμένα από τα στοιχεία:

1) Ο Βασιλιάς Αμπντάλα της Ιορδανίας, ο οποίος πέρυσι καταδίκασε Παλαιστίνιο δημοσιογράφο σε 15 χρόνια καταναγκαστικών έργων.

2) Ο Αχμέτ Νταβούτογλου πρωθυπουργός της Τουρκίας που έχει στείλει περισσότερους δημοσιογράφους στη φυλακή από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο.

3) Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου πρωθυπουργός του Ισραήλ, του κράτους που σκότωσε τους περισσότερους δημοσιογράφους το 2014.

4) Ο Σούκρι, υπουργός εξωτερικών στη χούντα της Αιγύπτου που φυλάκισε δεκάδες δημοσιογράφους, μεταξύ των όποιων και ανταποκριτές του Al Jazeera

5) Ο υπουργός εξωτερικών, Λαβρόφ, της Ρωσίας που πέρυσι φυλάκισε έναν δημοσιογράφο με την κατηγορία της προσβολής “δημοσίου υπαλλήλου”.

6) Ο Λαμάμρα, υπουργός Εξωτερικών από την Αλγερία στην οποία κρατείται ο δημοσιογράφος Αμπντεσάμια Αμπντελάι για 15 μήνες χωρίς την απόδοση κατηγοριών.

7) Ο υπουργός εξωτερικών των ΗΑΕ, όπου δημοσιογράφοι κρατούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς δίκη ή απαγγελία κατηγοριών.

8) Ο πρωθυπουργός της Τυνησίας Τζομάα, της χώρας που πρόσφατα φυλάκισε τον μπλόγκερ Γιασίν Αγιάν για τρία χρόνια με την κατηγορία της δυσφήμισης του στρατού.

9) Οι πρωθυπουργοί της Γεωργίας και της Βουλγαρίας, χώρες στις οποίες οι δημοσιογράφοι δέχονται συνεχώς δολοφονικές επιθέσεις από την αστυνομία.

10) Ο γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ, της χώρας στις οποίες ακούγονται προτάσεις για φυλάκιση η δολοφονία ανθρώπων όπως ο Σνόουντεν και στην οποία η αστυνομία προσήγαγε ακόμη και δημοσιογράφο της Washingkton Post στο Φέργκιουσον.

Από τη δεκάδα του Daniel Wickham απουσιάζει βέβαια ο Αντώνης Σαμαράς, πρωθυπουργός μιας χώρας στην οποία η ΠΟΕΣΥ κάνει λόγο για προσπάθεια φυσικής εξόντωσης δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ, και όπου ένας μπλόγκερ καταδικάστηκε για ένα λογοπαίγνιο με τον γέροντα… Παστίτσιο.
[--->]

Εκδρομή

Ποίηση: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική - Ερμηνεία: Θανάσης Γκαϊφύλλιας
Δίσκος: Ατέλειωτη Εκδρομή 1975
Συμμετέχει η Μαρίζα Κωχ

Η δεύτερη πλευρά του δίσκου ξεκινά με την «εκδρομή», το τραγούδι που έδωσε το όνομά του σε όλη τη δουλειά. Καταλυτική είναι η συμμετοχή της Μαρίζας Κωχ, η οποία μοιράζεται τους στίχους της «εκδρομής» με τον Θανάση. Όπως υπογραμμίζει ο Γκαϊφύλλιας: «Στην ερμηνεία της αυτή, καταφέρνει θαυμάσια να είναι ταυτόχρονα, λυρική και οργισμένη»... από την "ιστορία μιας ηχογράφησης".

Γαλάζια πεύκα τρέχουν στο μυαλό μου
σε τούτη την αξέχαστη εκδρομή,
τα σύνεργα σκουριάσαν στο γυλιό μου,
βαρέθηκα να είμαι στη γραμμή.
Στη γραμμή σαν στρατιώτες που πηγαίνουν
στον άλλο κόσμο, που γυρνούν και δεν πεθαίνουν.

Γυναίκες μαύρες κι είναι τρομαγμένες,
τσιγκέλι ο κόσμος δίχως ουρανό.
Στραγγίζει το κορμί μου στους μπαξέδες,
με γδέρνουν σαν μοσχάρι και πονώ.
Δεν είμαι εδώ γι' αυτούς που με ζητάνε
είναι κλειστό το μαγαζί και δεν πουλάμε.

Αράζουν οι χωριάτες στα βαγόνια
και τρώνε το κασέρι με ψωμί,
στα μάτια τους τα τρομαγμένα χρόνια,
χάρτινα χρόνια, χάρτινη ζωή.
Δεν είμαι εγώ αυτός που κυνηγάτε
λάθος η πόρτα και ο αριθμός μη με ρωτάτε.

Πικρός αέρας μέσα στη ζωή μου
παραμονεύει ο θάνατος κρυφά
μη μου χαλάς αυτή την εκδρομή μου
μη με γυρίζεις πίσω στα στενά.
Αυτά που θέλω να σου πω δεν τα θυμάσαι
κλείνεις τα μάτια, μα το ξέρω δεν κοιμάσαι.

Θ. Β. http://theovaf.blogspot.com

Χορεύοντας σε μια φούσκα ή "Χρησιμοποίηστε την Φαινομενολογία!".

του Claudio Conti

Tη μία ημέρα + 3%, την επόμενη -3%. Τα χρηματιστήρια δείχνουν μια όλο και μεγαλύτερη νευρικότητα, παρά αβεβαιότητα. Δείχνουν επίσης, ότι υπάρχει μια μάζα "ρευστού κεφαλαίου" προς αναζήτηση αξιοποίησης, αλλά χωρίς κάποια διέξοδο που να εγγυάται σχετική ηρεμία.

Οι αιτίες , πολλές. Ας ρίξουμε μια ματιά στην ευρωπαϊκή σκηνή και την ΕΚΤ,την Πέμπτη,να εξηγεί – να κάνει νύξη, να αφήνει να εννοηθεί ...η επικοινωνία στις αγορές γίνεται πλέον με προφητείες σαμάνων, παρά με ξεκάθαρες κουβέντες - ότι από τις 22 του μήνα θα αρχίσει να αγοράζει κρατικά ομόλογα με προτεραιότητα φυσικά, τα πιο ασταθή (Ελλάδα, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία, Κύπρος) για παροχή "σταθερότητας" στα δημόσια χρέη των χωρών αυτών και την εισροή τεραστίου μεγέθους πρόσθετης "ρευστότητας" στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Όλοι ευτυχείς λοιπόν και τα χρηματιστήρια στα ύψη ...

Την επομένη, η ίδια η ΕΚΤ με επιστολή της στις τράπεζες ζητά να εφαρμόσουν αυστηρότερους μηχανισμούς ασφάλειας, ξεκινώντας από τα ειδικά αποθεματικά κεφάλαια για την αντιμετώπιση κινδύνων.

Ουσιαστικά δηλαδή, τους λέει: μειώστε τα δάνεια στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, ειδικά αν αυτά δεν θεωρούνται εξαιρετικά ασφαλή. Μια ένδειξη που έρχεται σε ανοιχτή αντίθεση με αυτή της προηγούμενης ημέρας και αποκαλύπτει συστημικές ανησυχίες στον κόσμο της οικονομίας. Οπότε όλοι,δυστυχείς πλέον, στρέφονται "στη ρευστότητα", πουλώντας μετοχές και ομόλογα που θεωρούνται επικίνδυνα, και η τιμή των μετοχών καταρρέει.

Η ευθύνη πέφτει και σε έναν σκοτεινό διοικητή της κεντρικής τράπεζας της Εσθονίας,στον Ardo Hansson,ο οποίος δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι "Προσωπικά, θα είχα πρόβλημα να ανακοινώσω ένα πρόγραμμα αγοράς ομόλογων συμπεριλαμβανομένων των Ελληνικών τον Ιανουάριο".

Δηλαδή, πριν μάθουμε ποιος θα κερδίσει τις εκλογές στην Αθήνα και επομένως, ποιο θα είναι το μέγεθος της υποταγής στην τρόικα (πλήρης ή επαναδιαπραγμάτευση). Χωρίς αυτές τις πληροφορίες κλειδί, λέει ο Εσθονός, ούτε να το σκεφτεί κανείς να αγοράσει κρατικά ομόλογα. Και αυτό δεν είναι κάποια λεπτομέρεια, αφού η Ελλάδα έγινε και πάλι το φόβητρο των ευρωπαίων.

Εξ αυτού και οι φήμες ότι η "ποσοτική χαλάρωση" που μπορεί να επιτρέψει η Bundesbank και οι ανατολικοευρωπαίοι εταίροι στον Μάριο Ντράγκι δεν θα υπερβαίνει τα 500 δισεκατομμύρια ευρώ, πολύ λιγότερα από όσα ελπίζαμε, αναμέναμε, υποθέταμε.

Αλλά και τα μηνύματα που φτάνουν από τις ΗΠΑ δεν ήταν καθόλου καθησυχαστικά.

Να διευκρινίσουμε εδώ,ότι τα στοιχεία για το ΑΕΠ (+ 5%) και την αύξηση της επίσημης απασχόλησης (252.000 θέσεις εργασίας, με το ποσοστό ανεργίας να πέφτει στο 5,6%), θα δικαιολογούσαν ακριβώς το αντίθετο. Το πρόβλημα όμως είναι ότι τα στατιστικά στοιχεία θα πρέπει να διαβάζονται στο σύνολο τους,και όχι αποσπασματικά.

Τότε θα έβλεπε κανείς- αυτό που διακρίνουν έμπειροι αναλυτές- ότι δηλαδή ο αριθμός των άνεργων Αμερικανών που δεν περιλαμβάνονται στις στατιστικές για την ανεργία είναι δραματικά υψηλότερος, επειδή δεν συνυπολογίζονται όσοι δεν αναζητούν πλέον εργασία. Αλλά κυρίως,θα έβλεπε ότι οι μέσοι μισθοί ακολουθούν πτωτική πορεία (-0,2%), γεγονός που υποδηλώνει μια "ποιότητα απασχόλησης" ιδιαίτερα χαμηλή , κακοπληρωμένη που δεν είναι σε θέση να αυξήσει τη μαζική κατανάλωση. Αλλά αν η κατανάλωση δεν αυξάνεται τότε επιβραδύνει την παραγωγή.

Δεν φτάνει, λοιπόν, να δημοσιεύονται στις εφημερίδες μόνο τα στοιχεία που πρέπει να αποπνέουν "αισιοδοξία". Υπάρχει και η ωμή πραγματικότητα, αυτή της πραγματικής οικονομίας που παραμένει στάσιμη σε όλη την καπιταλιστική Δύση. Και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, φουσκωμένο από το ναρκωτικό που εκρέουν οι κεντρικές τράπεζες, αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι το χάσμα μεταξύ των δύο κόσμων - η πραγματική οικονομία θα πρέπει ούτως ή άλλως να είναι "το στήριγμα" της τιμής των μετοχών - είναι,πλέον, πολύ μεγάλο. Ότι "η φούσκα" είναι πολύ 'φουσκωμένη' και ότι δεν μπορεί παρά να συμπεριφερθεί όπως όλες οι χρηματοπιστωτικές φούσκες στην ιστορία. "Eίναι στη φύση της" ,που θάλεγε και ο υπερυπολογιστής του Dark Star.

[--->]