Το αδιέξοδο των δύο οικονομικών μοντέλων

Στα πλαίσια της οικονομικής ιδεολογίας της Δύσης,για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, αντιπαρατάχθηκαν δύο αντίπαλα μοντέλα : το μοντέλο των ΗΠΑ, νεοφιλελεύθερο ή ριζοσπαστικό, που είναι  προσανατολισμένο στην αγορά, και το κεϋνσιανό μοντέλο του κράτους πρόνοιας, της βιομηχανικής πολιτικής στην Ευρώπη, γνωστό και σαν "καπιταλισμός της Ρηνανίας". Οι ιδεολόγοι της αγοράς στοιχημάτιζαν σε μια πολιτική της προσφοράς (περικοπές δαπανών με οποιοδήποτε κόστος, κυρίως το μισθολογικό κόστος), ενώ οι ιδεολόγοι του κράτους στοιχημάτιζαν σε μια πολιτική της ζήτησης (αύξηση της κατανάλωσης μέσω των δημόσιων δαπανών και αυξήσεις μισθολογικές ). 

Για πάνω από τριάντα χρόνια το ευρωπαϊκό μοντέλο θεωρήθηκε εντελώς αναξιόπιστο, στο βαθμό που οι μεγάλες  δαπάνες του δημοσίου έφερναν πληθωρισμό, ενώ η ανάπτυξη παρέμεινε στάσιμη (στασιμοπληθωρισμός). Η κατάρρευση του κρατικού σοσιαλισμού φάνηκε να επιβεβαιώνει αυτή τη διάγνωση. Στο σημείο αυτό, η αμερικάνικη αντίληψη του υπερφιλελευθερισμού ξεκίνησε τη θριαμβευτική πορεία της, και οι Ευρωπαίοι μετατράπηκαν σε καλούς μαθητές του,με τελευταίους αλλά όχι έσχατους τους Σοσιαλδημοκράτες με επικεφαλής τους Σρέντερ και Μπλερ.

Η μεγάλη "επιτυχία" της νεοφιλελεύθερης επανάστασης, όπως όλοι γνωρίζουν, ήταν η δημιουργία χρηματοοικονομικών φουσκών τεραστίων διαστάσεων που τροφοδότησαν παγκόσμια κύματα χρέους για περισσότερο από μια δεκαετία. Όταν το κραχ του 2008, έβαλε ένα τέλος σε αυτήν την εποχή ξέσπασε  μια καταιγίδα τεραστίων διαστάσεων. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με επικεφαλής το "μεγάλο συνασπισμό" της Γερμανίας, βγήκαν ξεδιάντροπα να κατηγορήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και το νεοφιλελεύθερο δόγμα τους - λες και δεν είχαν και αυτές εφαρμόσει τις ίδιες πολιτικές. 

Για κάποιο διάστημα φάνηκε να έχει γίνει κάποια αλλαγή και ότι οι κυβερνήσεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού με προγράμματα διάσωσης και αναθέρμανσης της οικονομίας, θα ακολουθούσαν το ευρωπαϊκό μοντέλο. 

Τα όρια όμως της κρατικής χρηματοδότησης δεν άργησαν να φανούν με τη μορφή της κρίσης του δημόσιου χρέους.Ετσι, ο παραδοσιακός ανταγωνισμός έφτασε στο σημείο ανάφλεξης, με τους ρόλους τώρα να έχουν αντιστραφεί, τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως : οι ΗΠΑ και η οικονομική ελίτ της  τώρα στοιχημάτιζαν στην κρατική παρέμβαση του κράτους, προκειμένου να τονωθεί η αγορά, ενώ η Ευρώπη, υπό την ηγεσία της Μέρκελ, προσανατολίστηκε προς τα προγράμματα άγριας λιτότητας.

Αλλά η αλήθεια είναι ότι το μοντέλο που ακολουθείται είναι το ίδιο, με την κάθε πλευρά να προσπαθεί να τα φορτώσει στην άλλη. Τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη, από τη μία πλευρά ψηφίζουν προγράμματα δημοσιονομικής λιτότητας στις δαπάνες, ενώ από την άλλη, οι κεντρικές τράπεζες δεσμεύονται να διασφαλίσουν στις αγορές χρήματα. Από τα κράτη μέλη ζητούν να κάνουν οικονομίες και από τις εταιρείες να επενδύουν. 

Μόνο που οι τράπεζες, αν και φορτωμένες με φτηνό χρήμα, χορηγούν δάνεια με το σταγονόμετρο, προτιμώντας να έχουν τα χρήματα τους στις κεντρικές τράπεζες. Από την άλλη , οι εταιρείες έχουν σταματήσει να ζητούν πιστώσεις προκειμένου να προχωρήσουν σε επενδύσεις, και ακολουθούν την παλιά γνωστή συνταγή της δραστικής μείωσης του κόστους. Χωρίς τις δαπάνες του δημοσίου δεν λειτουργεί πλέον τίποτα, αλλά αυτές θα πρέπει να περικόπτωνται ολοένα και περισσότερο. Η αλήθεια είναι πως όταν οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν δημόσιο χρέος δεν το κάνουν για να στηρίξουν την αύξηση της πραγματικής ζήτησης, αλλά για να μη πέσει η αξία αυτών των τίτλων και να σωθούν οι τράπεζες που αδυνατούν να τους ξεφορτωθούν.

Αυτή η υποκριτική πολιτική οδήγησε στην επιστροφή μιας χειρότερης μορφής στασιμοπληθωρισμού, αλλά δεν θα σταματήσει εδώ. Προς το παρόν, οι ΗΠΑ φαίνεται να ευνοούν  τον πληθωρισμό και η Ευρώπη της Μέρκελ το δρόμο της ύφεσης και τη δημοσιονομική πολιτική ενός κράτους σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.Ούτε το ένα ούτε το άλλο μοντέλο θα βγάλουν πουθενά. Αυτοί που θέλουν να διασώσουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ρίξουν τη ζήτηση, και αυτοί που θέλουν να διασώσουν τη ζήτηση είναι υποχρεωμένοι να καταστρέψουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η παράλογα αντιφατική διάρθρωση των δύο οικονομικών μοντέλων δείχνει ότι οι κοινές καπιταλιστικές βάσεις τους τώρα καταρρέουν.


 Robert Kurz - από τη "Neues Deutschland", 6 Φεβ 2012

[--->]

Γεωργιάδης, Βορίδης και Πλεύρης πίεζαν για τα εξοπλιστικά του Καρατζαφέρη

Κατέθεταν ερωτήσεις για λογαριασμό των offshore 

 

 Με την υπογραφή των τότε βουλευτών του ΛΑΟΣ και νυν βουλευτών και υπουργών της ΝΔ, Άδωνη Γεωργιάδη, Θάνου Πλεύρη και Μάκη Βορίδη, τουλάχιστον 23 ερωτήσεις κατατέθηκαν στη Βουλή που αφορούν εξοπλιστικά προγράμματα, μεταξύ των οποίων η αγορά των Super Puma και των Mirage 2000, όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα «Αυγή», στον απόηχο των αποκαλύψεων για τις δύο off shore εταιρίες που φέρεται να έχει ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γιώργος Καρατζαφέρης.

 Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της Δικαιοσύνης η εταιρία Κέστρελ, αντιπρόσωπος γαλλικών εταιριών και κατασκευάστρια πυροσβεστικών αεροσκαφών Καναντέρ, φέρεται να έστειλε εμβάσματα ύψους 1,650 εκατ. ευρώ σε υπεράκτιες εταιρίες που ανήκουν στον πρόεδρο του ΛΑΟΣ Γιώργο Καρατζαφέρη.

Οι ερωτήσεις των τότε βουλευτών του ΛΑΟΣ είχαν προκαλέσει την αντίδραση του σημερινού προέδρους της Βουλής, Ευάγγελου Μεϊμαράκη, και σε ραδιοφωνική του συνέντευξη είχε αναφέρει χαρακτηριστικά: «Δεν μπορεί το περιθώριο, οι νονοί, τα λαμόγια να κυριαρχούν στην πολιτική ζωή, να λέμε ότι είναι σάπια και να μην τους αντιμετωπίζουμε γιατί δήθεν θα ρίξουμε το δικό μας επίπεδο».

[--->]

Ξανά σε δίκη ο Μάριος Ζέρβας

Ελλάδα Την Τετάρτη επαναλαμβάνεται η δίκη του Μάριου Ζέρβα, ο οποίος στις 11  Μαρτίου  του  2010, συνελήφθη  από  άνδρες  των  ΜΑΤ στην  μεγάλη πορεία της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, ενάντια στα μέτρα του πρώτου μνημονίου. Κάλεσμα σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στις 9 το πρωί στο 1ο Τριμελές Εφετείο Αθηνών (Λουκάρεως 14).   Φορτώθηκε  ένα  παράλογο  κατηγορητήριο  και  παρά  τις δεκάδες  μαρτυρίες  και φωτογραφίες    που    αποδείκνυαν    την   αθωότητά    του,   προφυλακίστηκε   και  αποφυλακίστηκε  μετά  από  43 μέρες,  κάτω  από  την  πίεση  και τις διαμαρτυρίες του κινήματος αλληλεγγύης.

Ο Μάριος Ζέρβας κατηγορείται για αδικήματα με τις επιβαρυντικές περιστάσεις του κουκουλονόμου. Οι αστυνομικοί που τον συνέλαβαν υποστήριξαν πως φορούσε κουκούλα και ετοιμαζόταν να ρίξει εναντίον τους μολότοφ, ωστόσο από φωτογραφίες της επίμαχης μέρας και ώρας, που προσκομίστηκαν στην ανάκριση, δεν φαίνεται να είχε καλυμμένο το πρόσωπο και στο σακίδιό του βρέθηκαν μόνο ρούχα και σαμπουάν. Η υπεράσπιση επισημαίνει ότι στο σημείο που βρισκόταν ο Μάριος όταν συνελήφθη η κατάσταση ήταν ήρεμη. 

[--->]

Ελλάδα Την Τετάρτη επαναλαμβάνεται η δίκη του Μάριου Ζέρβα, ο οποίος στις 11  Μαρτίου  του  2010, συνελήφθη  από  άνδρες  των  ΜΑΤ στην  μεγάλη πορεία της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, ενάντια στα μέτρα του πρώτου μνημονίου. Κάλεσμα σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στις 9 το πρωί στο 1ο Τριμελές Εφετείο Αθηνών (Λουκάρεως 14).   Φορτώθηκε  ένα  παράλογο  κατηγορητήριο  και  παρά  τις δεκάδες  μαρτυρίες  και φωτογραφίες    που    αποδείκνυαν    την   αθωότητά    του,   προφυλακίστηκε   και  αποφυλακίστηκε  μετά  από  43 μέρες,  κάτω  από  την  πίεση  και τις διαμαρτυρίες του κινήματος αλληλεγγύης.

Ο Μάριος Ζέρβας κατηγορείται για αδικήματα με τις επιβαρυντικές περιστάσεις του κουκουλονόμου. Οι αστυνομικοί που τον συνέλαβαν υποστήριξαν πως φορούσε κουκούλα και ετοιμαζόταν να ρίξει εναντίον τους μολότοφ, ωστόσο από φωτογραφίες της επίμαχης μέρας και ώρας, που προσκομίστηκαν στην ανάκριση, δεν φαίνεται να είχε καλυμμένο το πρόσωπο και στο σακίδιό του βρέθηκαν μόνο ρούχα και σαμπουάν. Η υπεράσπιση επισημαίνει ότι στο σημείο που βρισκόταν ο Μάριος όταν συνελήφθη η κατάσταση ήταν ήρεμη. - See more at: http://stokokkino.gr/article/1000000000000295/KSana-se-diki-o-Marios-Zerbas#sthash.KoVg2p60.dpuf

Ελλάδα Την Τετάρτη επαναλαμβάνεται η δίκη του Μάριου Ζέρβα, ο οποίος στις 11  Μαρτίου  του  2010, συνελήφθη  από  άνδρες  των  ΜΑΤ στην  μεγάλη πορεία της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, ενάντια στα μέτρα του πρώτου μνημονίου. Κάλεσμα σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στις 9 το πρωί στο 1ο Τριμελές Εφετείο Αθηνών (Λουκάρεως 14).   Φορτώθηκε  ένα  παράλογο  κατηγορητήριο  και  παρά  τις δεκάδες  μαρτυρίες  και φωτογραφίες    που    αποδείκνυαν    την   αθωότητά    του,   προφυλακίστηκε   και  αποφυλακίστηκε  μετά  από  43 μέρες,  κάτω  από  την  πίεση  και τις διαμαρτυρίες του κινήματος αλληλεγγύης.

Ο Μάριος Ζέρβας κατηγορείται για αδικήματα με τις επιβαρυντικές περιστάσεις του κουκουλονόμου. Οι αστυνομικοί που τον συνέλαβαν υποστήριξαν πως φορούσε κουκούλα και ετοιμαζόταν να ρίξει εναντίον τους μολότοφ, ωστόσο από φωτογραφίες της επίμαχης μέρας και ώρας, που προσκομίστηκαν στην ανάκριση, δεν φαίνεται να είχε καλυμμένο το πρόσωπο και στο σακίδιό του βρέθηκαν μόνο ρούχα και σαμπουάν. Η υπεράσπιση επισημαίνει ότι στο σημείο που βρισκόταν ο Μάριος όταν συνελήφθη η κατάσταση ήταν ήρεμη. - See more at: http://stokokkino.gr/article/1000000000000295/KSana-se-diki-o-Marios-Zerbas#sthash.KoVg2p60.dpufΕλλάδα Την Τετάρτη επαναλαμβάνεται η δίκη του Μάριου Ζέρβα, ο οποίος στις 11  Μαρτίου  του  2010, συνελήφθη  από  άνδρες  των  ΜΑΤ στην  μεγάλη πορεία της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, ενάντια στα μέτρα του πρώτου μνημονίου. Κάλεσμα σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στις 9 το πρωί στο 1ο Τριμελές Εφετείο Αθηνών (Λουκάρεως 14).   Φορτώθηκε  ένα  παράλογο  κατηγορητήριο  και  παρά  τις δεκάδες  μαρτυρίες  και φωτογραφίες    που    αποδείκνυαν    την   αθωότητά    του,   προφυλακίστηκε   και  αποφυλακίστηκε  μετά  από  43 μέρες,  κάτω  από  την  πίεση  και τις διαμαρτυρίες του κινήματος αλληλεγγύης.

Ο Μάριος Ζέρβας κατηγορείται για αδικήματα με τις επιβαρυντικές περιστάσεις του κουκουλονόμου. Οι αστυνομικοί που τον συνέλαβαν υποστήριξαν πως φορούσε κουκούλα και ετοιμαζόταν να ρίξει εναντίον τους μολότοφ, ωστόσο από φωτογραφίες της επίμαχης μέρας και ώρας, που προσκομίστηκαν στην ανάκριση, δεν φαίνεται να είχε καλυμμένο το πρόσωπο και στο σακίδιό του βρέθηκαν μόνο ρούχα και σαμπουάν. Η υπεράσπιση επισημαίνει ότι στο σημείο που βρισκόταν ο Μάριος όταν συνελήφθη η κατάσταση ήταν ήρεμη. - See more at: http://stokokkino.gr/article/1000000000000295/KSana-se-diki-o-Marios-Zerbas#sthash.KoVg2p60.dpuf

17 πολίτες δικάζονται αυριο

Αύριο Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014 δικάζονται στα Χανιά 17 πολίτες που υπερασπίστηκαν το 2010  το περιβάλλον, τα νερά και τις περιουσίες των κατοίκων στο Αποπηγάδι, απέναντι στα αρπακτικά των θυγατρικών εταιρειών της EDF. 

Πρωτοβουλία κατοίκων Σπίνας, Φλωρίων, Παλαιών Ρουμάτων και Σέμπρωνα 

 

 

 

[--->]

Η "αλλαγή παραδείγματος" προκαλεί κραδασμούς στη Δύση

 του Claudio Conti

Η έκρηξη της σύγκρουσης μεταξύ "γερμανικής Ευρώπης" και " Ευρώπης σύμμαχου των ΗΠΑ" εκδηλώθηκε τις τελευταίες ημέρες με τις επιθέσεις κατά του Μάριο Ντράγκι (Πρόεδρου της ΕΚΤ) και το "φορολογικό σκάνδαλο" του Λουξεμβούργου, που ίσως παρασύρει και τον νέο Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (της "κυβέρνησης" της ΕΕ), Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ.

Μια υποβόσκουσα εδώ και χρόνια αντιπαράθεση γίνεται πλέον σχεδόν ανοικτά αφού δεν έχει ως τώρα επιλυθεί. Και κάτι τέτοιο είναι μάλλον αδύνατον να γίνει με διπλωματικό ή ανώδυνο τρόπο.

Αλλά αυτή η σύγκρουση δεν μπορεί και δεν πρέπει να αναλυθεί "προσωποποιώντας" τους λόγους της σύγκρουσης. Σε κάποια επίπεδα, τα κορυφαία στελέχη δεν είναι παρά "ευφυείς παράγοντες" οργανωμένων συμφερόντων με τεράστια δύναμη και οι προσωπικές απόψεις τους δεν έχουν καμία απολύτως αξία.

Σε πολλά κύρια άρθρα των εργοδοτικών ΜΜΕ, αυτές τις μέρες, επιχειρείται να προσδιοριστούν τα όρια της ευρωπαϊκής κρίσης, οι αιτίες ανάσχεσης της "προόδου" που βρίσκεται σε ξεκάθαρη υποχώρηση. Η σύμπτωση με την 25η επέτειο από την "Πτώση του Τείχους" καθιστούν τις απόψεις αυτές ανησυχητικές και αναπόφευκτα, ένα είδος απολογισμού της πορείας του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής σε αυτό τον τομέα. Απολογισμός,προφανώς, αρνητικός,  πέρα από τα στοιχεία  της οικονομικής ανάπτυξης το πρώτο δεκαπεντάχρονο του αιώνα.

Εχει αρχίσει να γίνεται εμφανής, με λίγα λόγια, η ουσιαστική αποτυχία του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού στα μέτωπα ακριβώς που είχε επιβεβαιωθεί η ιδεολογική του κατίσχυση και είχε κατακτήσει τη μαζική συναίνεση: η υπόσχεση για περισσότερη ευημερία για όλους, αφού δεν υπήρχαν πλέον όλα εκείνα τα εμπόδια που δημιουργούσαν προβλήματα στην ιδιωτική πρωτοβουλία.

Η ρητορική του καθεστώτος συνεχίζει βέβαια το ίδιο τροπάρι,επειδή δεν γνωρίζει άλλο. Και οι "συνταγές" της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τα κράτη μέλη, ειδικά ως προς το θέμα του δημόσιου χρέους, φαίνεται να αδιαφορούν για την αρνητική εξέλιξη των καιρών. Ο αριθμός πάντως όσων πιστεύουν σε κάτι τέτοιο αρχίζει να μειώνεται δραστικά. Οχι μόνο - και ευτυχώς – μεταξύ των διαφόρων τύπων εξαρτημένης εργασίας (στο σύνολο της σχεδόν σε κατάσταση γενικευμένης επισφαλούς, απασχόλησης), αλλά και μεταξύ των πιο παρατηρητικών αναλυτών.

Το χορό κατά κάποιο τρόπο άνοιξε ο  Carlo Bastasin, στην εφημερίδα της ιταλικής Συνομοσπονδίας ιταλικών Βιομηχανιών,Il Sole 24 Ore. Πρόθεση του "άρθρου", να δείξει ότι υπάρχει και ένας άλλος δρόμος για την Ευρωπαϊκή Ένωση,πέρα από την εθελοντική αυτοκτονία της λιτότητας, και τη ρητορική και μόνο, της κυβέρνησης Renzi. Αλλά το επιχείρημα φωτίζει ορισμένες βασικές πλευρές που θα πρέπει να επισημάνω:

Επί 30 τουλάχιστον χρόνια, το δημόσιο χρέος έχει απορροφήσει τη λανθάνουσα δυναμική της πολιτικής αστάθειας. Εάν στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία χρησιμοποιήθηκε για να αγοράσουν συναίνεση οι νέες δημοκρατίες που βγήκαν από τις δικτατορίες, στην Ιταλία και τη Γερμανία χρησιμοποιήθηκε και για να κλείσουν οι γεωγραφικές μαύρες τρύπες στο εσωτερικό των δύο χωρών. Η επιμονή της Γερμανίας, συνεπώς, να τονίζει τους κινδύνους από το δημόσιο χρέος οι οποίοι πολιτικά σήμερα είναι λιγότερο δικαιολογημένοι, δεν θα πρέπει να υποτιμάται. Η παγκοσμιοποίηση,όμως, και η τεχνολογία αλλάζουν τις συντεταγμένες, το χώρο και το χρόνο, του κοινωνικού συμβολαίου.

Την "κοινωνική συνοχή" του ευρωπαϊκού μεταπολεμικού μοντέλου –αυτή είναι η ουσία - την εγγυήθηκε το κράτος πρόνοιας, αφού η κοινωνική διαμεσολάβηση γίνεται με οικονομικούς πόρους και όχι με λόγια, με προγράμματα λαϊκής κατοικίας,  συντάξεις, κοινωνική πρόνοια, δημόσια υγεία,  δωρεάν ή σχεδόν δωρεάν εκπαίδευση, εργασιακά δικαιώματα, διαπραγματεύσεις μισθών μέσω συγκρούσεων, δυνατότητες "λαϊκής" εκπροσώπησης σε πολιτικό επίπεδο ("ρεφορμιστικά," μιλώντας για όνομα του Θεού ... ), κλπ ..

Το κοινωνικό αυτό περιβάλλον ηττήθηκε ή κατέρρευσε από την ανάγκη (του κεφαλαίου) να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα στο εσωτερικό αυτής της περιοχής, πέρα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ιαπωνία, και μεταξύ των διαφορετικών ηπειρωτικών και νομισματικών περιοχών.

Είναι γνωστό ότι ο ανταγωνισμός των διαφόρων κεφαλαίων περικόπτει τις περιττές δαπάνες, και πριν απ’ όλα το κράτος πρόνοιας και ,άρα, την κοινωνική διαμεσολάβηση και την συναίνεση στο σύστημα. Λίγα χρόνια παγκοσμιοποίησης ήταν αρκετά για να καθορίσουν μια άγρια πορεία προς τη μείωση του κόστους, στις "δυτικές δημοκρατίες" προκειμένου να γίνουν πιο ανταγωνιστικές σε σχέση με αυτές των "αναδυόμενων οικονομιών". Ταυτόχρονα, άρχισε να φθίνει και η ποιότητα αυτών των "δημοκρατιών", ώστε να γίνει πιο ανταγωνιστική με τα υπάρχοντα συστήματα διακυβέρνησης αυτών των χωρών  (οι "συνταγματικές μεταρρυθμίσεις" είναι η άλλη πλευρά των "διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων", και οι ευρωπαϊκές Συνθήκες ικανοποιούσαν πλήρως την ανάγκη να αποσπασθούν τα κέντρα λήψης των πολιτικών αποφάσεων από την πολιτική επιρροή των μη κυρίαρχων κοινωνικών συμφερόντων).