Είναι,πάντως,ένας ιδιόρρυθμος τρόπος σκέψης.Οι ΗΠΑ δίνουν εδώ
και μήνες τεράστιο αγώνα για την συμφωνία των Πρεσπών.Η ΕΕ και ιδίως η Γερμανία
το ίδιο. Η καγκελάριος κάνει ειδικό ταξίδι για να συμπαρασταθεί στον Τσίπρα όχι
τόσο γιατί εφάρμοσε τα μνημόνια αλλά γιατί έχει δευτερεύουσες δυσκολίες στην
Βουλή και στον κυβερνητικό συνασπισμό σε σχέση πάντοτε με αυτήν την
συμφωνία.
Υπαρχουν όμως στην χώρα αρκετοί
φίλοι, κομμουνιστές, μαρξιστές, αντικαπιταλιστές, κυριως όμως διεθνιστές,οι οποίοι
είναι μεν αταλαντευτα εχθροί της ΕΕ και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού,αλλά
όταν ο ιμπεριαλισμός υποτίθεται ότι επιλύει μια εθνική η εθνοτική σύγκρουση και
αποδυναμώνει τον εθνικισμό,θεωρούν την ιμπεριαλιστική επιδιαιτησια το μικρότερο
κακό και σε σχέση με τον " ογκουμενο εθνικισμό" θεωρούν την συμφωνία
ρητά η άρρητα το μικρότερο κακό.
Μετα,αναρωτιόμαστε γιατί η Αριστερά αυτή ηγεμονεύεται
από τον ΣΥΡΙΖΑ.Μα η απάντηση είναι απλή σχετικά.
Οποιαδήποτε Αριστερά δεν
συνδέει το κοινωνικό ζήτημα με το δημοκρατικό εθνικό ζήτημα, οποιαδήποτε Αριστερά
δεν είναι κατά της ιμπεριαλιστικής
Επιδιαιτησιας δεν μπορεί παρά να είναι μη λαϊκή και τελικά να είναι
αντικειμενικά φιλοσύριζα.
Αυτη είναι η δυναμική των πραγμάτων .Κι αν σήμερα
αυτό ισχύει για το μακεδονικό,αύριο θα ισχύει και για σοβαρότερα ζητήματα όπως
η σχέση με την Τουρκία.Η αριστερή μεσοαστική διανόηση είναι προνομιακό πεδίο
για την ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ,όσα σφυροδρέπανα και αν θέτει στο προφίλ της. Αυτή
είναι η πικρή αλήθεια. Ειναι διεθνής και όχι μόνο ελληνική εμπειρία.
