Γκλάουμπερ Ρόσα: η ευγενέστερη πολιτιστική εκδήλωση της πείνας είναι η βία

...Το Cinema Novo μας δείχνει ότι η φυσική συμπεριφορά εκείνου

που λιμοκτονεί είναι η βία. Και η βία του πεινασμένου δεν είναι

πρωτόγονη. Είναι ο Φαμπιάνο (στο Vidas Secas-Στεγνές Ζωές)

πρωτόγονος; Είναι ο Αντάο (στο Canga Zumba-Ο Κάνγκα Ζούμπα)

πρωτόγονος; Είναι ο Κορίσκο (στο Deus e o Diablo na Terra dol Sol-Ο

Θεός και ο Διάβολος στη Γη του Ήλιου) πρωτόγονος; Είναι η γυναίκα

στο Porto das Caixas (το λιμάνι των κιβωτίων) πρωτόγονη; Από το

Cinema Novo πρέπει να μάθουμε ότι η αισθητική της βίας προτού

γίνει πρωτόγονη, είναι επαναστατική. Είναι η πρώτη στιγμή που ο

αποικιοκράτης αντιλαμβάνεται τον άποικο. Μόνο όταν ο

αποικιοκράτης έρχεται αντιμέτωπος με τη βία αντιλαμβάνεται, μέσα

από τον τρόμο, τη δύναμη του πολιτισμού που εκμεταλλεύεται. Όσο

δεν παίρνουν τα όπλα, οι άποικοι παραμένουν σκλάβοι. Έπρεπε να

σκοτωθεί ο πρώτος αστυνομικός, ώστε οι Γάλλοι να συνειδητοποιήσουν
την ύπαρξη των Αλγερινών. Από ηθική άποψη αυτή η βία δεν
εκφράζει μίσος, ακριβώς όπως δεν συνδέεται με τον παλιό αποικιακό
ουμανισμό. Η αγάπη που περικλείει αυτή η βία είναι τόσο κτηνώδης
όσο η ίδια η βία, επειδή δεν είναι  μια αδρανής αγάπη αυταρέσκειας
ή διαλογισμού, αλλά αγάπη δράσης και μετασχηματισμού.

                                                  από το βιβλίο "Οπλισμένες κάμερες", εκδ. Α/συνέχεια


[--->]