Εμίρ Κουστουρίτσα: “Η παρούσα σύγκρουση στην Ουκρανία δεν αποτελεί παρά τη συνέχεια του ΝΑΤΟϊκού βομβαρδισμού της Γιουγκοσλαβίας”

  

H παρούσα σύγκρουση στην Ουκρανία αποτελεί τη συνέχεια της σύγκρουσης και του ΝΑΤΟϊκού βομβαρδισμού στη Γιουγκοσλαβία, είπε ο διάσημος Σέρβος σκηνοθέτης Εμιρ Κοστουρίτσα στον κρατικό ρώσικο τηλεοπτικό σταθμό RT, δίνοντας έμφαση στη συνέχεια της Ρωσοφοβίας και την ασέβεια της Δύσης στο Διεθνές Δίκαιο.

 

Στις 24 Μαρτίου του 1999 το ΝΑΤΟ ξεκίνησε τον αεροπορικό βομβαρδισμό ενάντια στη Γιουγκοσλαβία. Ο βομβαρδισμός διάρκησε 78 ημέρες και τελείωσε με μια εκεχειρία που επέτρεψε την είσοδο των Ηνωμένων Εθνών στο Κόσοβο.

 

Επειδή η Ρωσία ήταν αδύνατη και κυριαρχούνταν από τη “Δυτική ολιγαρχία” που έλεγχε τον Πρόεδρο Μπόρις Γέλτσιν, η Σερβία ήταν “απολύτως μόνη” στη μάχη της για ελευθερία, για τα σύνορά της και την επιβίωσή της, είπε ο Κοστουρίτσο από το σπίτι του στο Mecavnik.

  

“Ήταν τότε που το Διεθνές Δίκαιο άλλαξε σε αυτό που αποκαλώ “ανθωπιστικό δίκαιο”, είπε ο σκηνοθέτης, κάνοντας έτσι αναφορά στην αιτιολόγηση του ΝΑΤΟ για τους βομβαρδισμούς, ότι προσπαθούσε να αποτρέψει μια ανθρωπιστική καταστροφή στο Κοσοβο, και το επακόλουθο δόγμα της “ευθύνης για προστασία” που δημιουργήθηκε για να αιτιολογήσει τον πόλεμο.

 

“Αυτός ο πόλεμος δεν ηρθε από το πουθενά. Αποτελεί συνέχεια αυτού του οποίου ο σπόρος τοποθετήθηκε στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία”, πρόσθεσε ο Κοστουρίτσα μιλώντας για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

 

Ο Κοστουρίτσα διαπιστώνει μια Ρωσοφοβία στη Δύση που έχει βάθος στο χρόνο αφού άλλωστε απόρριψε την προσφορά της Ρωσίας για συνεργασία μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

 

Το ΝΑΤΟ υποστήριζε ότι ο βομβαρδισμός έφερε την ειρήνη, όμως το μόνο πράγμα που κατόρθωσε ήταν να φέρει την Χρωματιστή Επανάσταση του Οκτώβρη του 2000, είπε ο Κοστουρίτσα. Ο Γιουγκοσλάβος Πρόεδρος Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ανατράπηκε με ένα τρόπο που αποτέλεσε πρότυπο για αυτό που συνέβη σε δύο παρόμοιας μορφής Χρωματιστές Επαναστάσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Ουκρανία, η πρώτη το 2004 και η δεύτερη το 2014.

 

Οι Σέρβοι δεν είναι υπέρ του πολέμου, απλά θυμούνται το 1999 και καταλαβαίνουν τις αιτιες για τη σημερινή σύγκρουση στην Ουκρανία, είπε ο Σέρβος σκηνοθέτης.

 

“Σε έναν μονοπωλικό κόσμο ουδείς πληρώνει το κόστος για όσα γίνονται. Τώρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια αποδόμηση της εξουσίας σε όλο τον κόσμο και αυτό που έχει σημασία νομίζω στο τέλος είναι τι είδους οπλα έχουμε”

 

Το 1999 η Σερβία δεν είχε τα περισσότερα μοντέρνα όπλα. Ο Γέλτσιν μπλόκαρε την αποστολή σύγχρονη συστημάτων αεράμυνας που θα μπορούσαν να κάνουν την διαφορά, πρόσθεσε ο Κοστουρίτσα. “Ακόμα κι έτσι οι Σέρβοι κατόρθωσε να ρίξουν το αόρατο βομβαρδιστικό των ΗΠΑ. Θυμούνται τις “ανθρωπιστικές” βόμβες του ΝΑΤΟ ακόμα και σήμερα”, είπε.

 

“Ποτέ δεν τόλμησαν να πολεμήσουν στη γη γιατί ήξεραν ότι ο Σέρβικος λαός θα πολεμούσε”, είπε ο Κοστουρίτσα.

 

Η Γιουγκοσλαβία τελείωσε το 2006 όταν το Μοντενέγκρο κήρυξε την ανεξαρτησία του. Η εθνικά Αλβανική κυβέρνηση του Κόσοβο με την υποστήριξη του ΝΑΤΟ έκανε το ίδιο το 2008, δίχως πάντως την έγκριση από το Βελιγράδι. Τώρα η Σερβία είναι ένα “νησί” σε μία θάλασσα από ΝΑΤΟϊκά κράτη από όλες τις πλευρές. Κι όμως, ακόμα κι έτσι, η Σερβία είναι ενα μέρος που τα ΜΜΕ δεν είναι όλα υπό τον έλεγχο της Δύσης και που κάποιες μπορεί να ακούσε και μια φωνή ενάντια στην αδικία και στη λογοκρισία, είπε ο Κοστουρίτσα.

 

Καταδίκασε αυτό που χαρακτήρισε ως “σχεδόν απίστευτα σατανική έκδοση της κουλτούρας της ακύρωσης” που τώρα ματαιώνει Ρώσους μαέστρους, συνθέτες, συγγραφείς φτάνοντας ένα βήμα πριν να βάλουν φωτιά σε βιβλία στην πλατείες των πόλεων, όπως έκαναν στο παρελθόν οι ναζί.

 

Οι Ρώσοι συγγραφείς όπως ο Τσεκόφ, ο Πούσκιν, ο Ντοστογιέφσκι, ο Τολστόι δεν μπορούν να διαχωριστούν από αυτό που όλοι αποκαλούμε Ευρωπαϊκη κουλτούρα”, είπε ο Κοστουρίτσα υποστηρίζοντας ότι η Δύση τώρα προσπαθεί να τους αποκόψει, αλλά ότι ο κόσμος “θα δει όλα αυτά τα κομμάτια να έρχονται ξανά πάλι μαζί”.

[------>]

 

Οι μάσκες της επανάστασης. PAUL MOREIRA. (με ελληνικούς υπότιτλους)

 

Ένα ντοκιμαντέρ - έρευνα του Γάλλου δημοσιογράφου Paul Moreira σχετικά με τα  γεγονότα στην Ουκρανία το 2014!  Η προβολή της ταινίας στη Γαλλία έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων  των επίσημων αρχών του Κιέβου.

Το τέλος του κόσμου όπως τον ξέραμε;

 

Μία από τις σημαντικότερες εξελίξεις που προκάλεσε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, είναι οι διαρκώς αυξανόμενες ενδείξεις για τη μετατόπιση του κέντρου της παγκόσμιας οικονομίας προς την Ασία, και μάλιστα με κινήσεις για την επίλυση ιστορικών και μακροχρόνιων – κάποτε και εμπόλεμων -κρίσεων, με στόχο την επίτευξη σταθερότητας, και άρα ανάπτυξης. Αν ο ρόλος της Κίνας, όπως και η στάση της, έχουν πολυδιαφημιστεί, οι υπόλοιπες εξελίξεις που έχουν πυροδοτηθεί, πολλές φορές είτε από την Κίνα είτε από την Ρωσία, βάζοντας σημαντικούς παίκτες στο γήπεδο, όπως κι οι μετατοπίσεις του πολιτικού αλλά και του ενεργειακού τοπίου, φαίνεται να οδηγούν ταχύτερα, από ότι προέβλεπαν ακόμη κι οι πιο φιλικά προσκείμενοι στο ευρασιατικό σενάριο αναλυτές, στην μετακίνηση του κέντρου βάρους του κόσμου από την Δύση στην Ανατολή.

 

 

Η έκπληξη της Ινδίας

 

Ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας ήταν το πρώτο «όπλο» στο διπλωματικό πόλεμο ένταξης της Ινδίας στο χορό των κρατών που καταδικάζουν και επιβάλλουν κυρώσεις στη Ρωσία. Ο Φουμιο Κίσιντα* επισκέφτηκε την Ινδία προσπαθώντας να πείσει τον (ακροδεξιό) Ναρέντρα Μόντι να επιβάλλει κυρώσεις. Η αποστολή – εκ μέρους της Δύσης – ενός Ιάπωνα ηγέτη είχε ως στόχο και να υπενθυμίσει στο Μόντι ότι η στάση του μπορεί να απειλήσει την Τετράδα (Quad). Από ότι φαίνεται όμως, η Τετράδα καταρρέει***, λόγω Ινδίας.

 

Ακολούθησε η Βρετανία, ο παλιός καλός αποικιοκράτης, στις πιέσεις προς την Ινδία. Ο Μπόρις Τζόνσον είχε επαφές με το Μόντι, προσπαθώντας να τον πείσει να ασκήσει κυρώσεις στη Ρωσία, ή, έστω, να καταδικάσει την εισβολή.

 

Μόλις την περασμένη εβδομάδα, η Ινδία αρνήθηκε να δεχθεί δεκαμελή διακομματική αντιπροσωπεία, υπό τον πρόεδρο της βρετανικής βουλής, σερ Λίνσυ Χόυλ, που είχε προγραμματιστεί από τον Ιανουάριο. Η συμφωνηθείσα τον Ιανουάριο αποστολή είχε, τότε, ως βασικό στόχο την πρόοδο των διμερών εμπορικών σχέσεων – που η Ινδία σήμερα βάζει σε δεύτερη μοίρα, ακυρώνοντας τις επαφές, αφού γνωρίζει πολύ καλά το ρόλο της Βρετανίας στην ουκρανική κρίση και, βεβαίως, αφού ανεξάρτητα έχει επιλέξει ως εταίρο της την Ρωσία – ήδη έχει ξεκινήσει τις ενέργειες για την αποδοχή του ρουβλιού στις μεταξύ τους συναλλαγές. Παράλληλα, με την ακύρωση του ταξιδιού, «ακύρωσε» τη δυνατότητα παρέμβασης των βρετανών στο δημόσιο λόγο.

 

Η Ρωσία και η Ινδία έχουν παραδοσιακά φιλικές σχέσεις, οι οποίες «δένονται» στρατιωτικά και ενεργειακά: η Ρωσία είναι ο βασικός προμηθευτής όπλων της Ινδίας, με άνω το 60% του οπλισμού της τελευταίας να έρχεται από τη Μόσχα. Παράλληλα, οι τιμές που εξασφάλισε για την αγορά ενέργειας η Ινδία είναι, όπως τη χαρακτήριζαν ινδικά έντυπα «μάννα εξ ουρανού». Ειδικά για τους εξοπλισμούς, η Ινδία ήδη έχει αγνοήσει τις «προτροπές» των ΗΠΑ, όταν αγόρασε S-400 (όπως και η Τουρκία), αγνοώντας τις απειλές για κυρώσεις. «Κερασάκι στην τούρτα» ήταν, τουλάχιστον για την ινδική κοινή γνώμη, ο ρατσισμός και τα βασανιστήρια που αντιμετώπισαν οι ινδοί φοιτητές στην Ουκρανία, όταν προσπαθούσαν να εγκαταλείψουν τη χώρα, τις πρώτες μέρες του πολέμου.

 

Οι κακές σχέσεις, στο εκεί μέτωπο, είναι μεταξύ Ινδίας και Κίνας και Ινδίας και Πακιστάν. H Ινδία με την Κίνα έχουν μπει ακόμη και σε πόλεμο, λόγω των συνοριακών διαφορών τους, που από τη δεκαετία του ’60 σημαδεύουν τις μεταξύ τους σχέσεις μέχρι σήμερα. Έχει ενδιαφέρον πως, ήδη κάτι φαίνεται να αλλάζει. Η Κίνα φαίνεται έτοιμη να κάνει διπλωματικά βήματα, όπως καταγράφηκε και στα ειδησεογραφικά της μέσα.

 

«Οι διπλωματικές σχέσεις Ινδίας και Κίνας θα βελτιωθούν σύντομα και θα μπουν σε περίοδο αποθεραπείας.. Οι διπλωματικές επαφές θα ξεκινήσουν σύντομα, με πρώτη επίσκεψη αυτή των κινέζων επισήμων στο Δελχί», έγραψε προ ημερών το Γκουαντσά, καλά πληροφορημένος συνήθως κινεζικός ειδησεογραφικός ιστότοπος.

 

Αποδείχθηκε πως είχε δίκηο – πρόκειται ίσως για τη μεγαλύτερη έκπληξη του μήνα αυτού, ενός μήνα που αλλάζει τον κόσμο. Χθες, 25η Μαρτίου, ο υπουργός Εξωτερικών της Κίνας, Γουάνγκ Γι, μετέβη στο Νέο Δελχί και είχε τρίωρες συνομιλίες με τον ινδό ομόλογό του, Σουμπραχμανιάμ Τζαϊσανκάρ. Το ταξίδι, μάλιστα, κρατήθηκε κρυφό, με αίτημα της Κίνας. Στις λεπτομέρειες, ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών της Ινδίας έχει υπηρετήσει ως πρέσβυς στο Πεκίνο.

 

«Οι δύο πλευρές πρέπει να βάλουμε τις συνοριακές διαφορές στο πλαίσιο που δικαιούνται» είπε, «και να εργαστούμε για την σωστή ανάπτυξη των διμερών μας σχέσεων… Η Κίνα δεν επιδιώκει μιαν μονοπολική Ασία και σέβεται τον παραδοσιακό ρόλο της Ινδίας στην περιοχή. Ολόκληρος ο πλανήτης θα στραφεί προς τα εδώ αν Κίνα και Ινδία εργαστούν χέρι με χέρι».

 

 

Από πλευράς του, ο ινδός υπουργός, φάνηκε να συμφωνεί υπό τον όρο της στρατιωτικής αποκλιμάκωσης στα κοινά σύνορα, που έχει ξεκινήσει το 2020. «Οι εντάσεις με την Κίνα, που έχουν προέλθει από την ανάπτυξη στρατευμάτων [στα Ιμαλάια] από τον Απρίλιο του 2020» αναφέρθηκε ως ο μόνος λόγος που δεν μπορούν να ομαλοποιηθούν οι μεταξύ τους σχέσεις. Αν η Κίνα μες στις επόμενες μέρες αποσύρει στρατεύματα από την περιοχή, το σήμα, λοιπόν, θα είναι σαφές. Αν μάλιστα δοθεί πριν την επερχόμενη σύνοδο των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότιος Αφρική), που θα γίνει στην Κίναμ είναι πολύ πιθανό να ανοίξει το δρόμο και για την επανεκκίνησή τους.

 

Και πρέπει να θυμίσουμε εδώ ότι Κίνα και Ινδία εκπροσωπούν περίπου το 37% του πληθυσμού του πλανήτη. Είναι τεραστίων δυνατοτήτων αναπτυσσόμενες αγορές, και οικονομίες, με ενεργειακό πλεόνασμα σήμερα, χάρη στη Ρωσία – που δεν έχει πια κανέναν λόγο να μη στραφεί προς αυτές πλήρως-, φτηνό εργατικό δυναμικό και ανεπτυγμένες βιομηχανικές δομές.

 

Το Πακιστάν και ο δρόμος του Μεταξιού

 

Η πρώτη χώρα που υπέγραψε συμφωνίες με τη Ρωσία, και μάλιστα την ημέρα της εισβολής, ήταν το Πακιστάν, βασικός εταίρος της Κίνας στο Belt and Road σχέδιο, τον νέο δρόμο του Μεταξιού.

 

Αμέσως μετά την υπογραφή, ο πακιστανός πρωθυπουργός, Ιμράν Χαν, δήλωσε ότι οι συμφωνίες που συνήψε «είναι επιβεβλημένες από τα πακιστανικά συμφέροντα», καθώς «υπάρχει έλλειψη σε φυσικό αέριο και τα ίδια αποθέματα εξαντλούνται». Απαντώντας στους επικριτές του, είπε μάλιστα πως «Με την χάρη του Θεού (ινσαλαχ) ο χρόνος θα δείξει ότι πρόκειται για πολύ σημαντικές συμφωνίες», ανακοινώνοντας παράλληλα την μείωση των τιμών των καυσίμων και της βενζίνης στην χώρα, άμεσα. Την 6η Μαρτίου επανήλθε, όταν οι ΝΑΤΟικές χώρες απαίτησαν από το Ισλαμαμπάντ να επιβάλλει κυρώσεις στη Ρωσία. «Και τι νομίζετε ότι είμαστε; Σκλάβοι σας που θα κάνουν ότι τους πείτε;» ήταν η δήλωσή του.

 

Οι σχέσεις ΗΠΑ- Πακιστάν βρίσκονται σε κακό σημείο, ειδικά λόγω της συνεργασίας ΗΠΑ – Ινδίας, και από καιρού οι αναλυτές «βλέπουν» προσχώρηση του Πακιστάν στον Κινεζορωσικό άξονα. Και οι σχέσεις δεν φαίνεται να διαταράσσονται, αφού πριν μεταβεί στο Δελχί ο κινέζος υπουργός Εξωτερικών επισκέφτηκε το Ισλαμαμπάντ (και το Αφγανιστάν), άφησε, δε, να εννοηθεί ότι στο θέμα του Κασμίρ είναι με την πακιστανική πλευρά.

 

Σε κάθε περίπτωση, η Ινδία είναι ένας ισχυρός παίκτης στην περιοχή, πυρηνική δύναμη – όπως και η Κίνα, η Ρωσία και το Πακιστάν- και σημαντικός κόμβος στην ευρασιατική πραγματικότητα. Η ένταξη Πακιστάν και Ινδίας στον ίδιο άξονα, παρά τις εντάσεις και υπό όρους – που στην πραγματιστική και κυρίως οικονομική κινεζική εξωτερική πολιτική φαίνονται αποδεκτοί – και η ενίσχυση του δρόμου του Μεταξιού με παράλληλη ενίσχυση των BRICS, σταθεροποιεί την Ασία, ενισχύει περαιτέρω το διεθνή ρόλο της και μεταφέρει το κέντρο του κόσμου. Οι ισχυροί οικονομικοί δεσμοί και η κοινή ανάπτυξη είναι το δέλεαρ, και κανείς δεν μπορεί να το χαρακτηρίσει μικρό.

 

Τα αναπάντητα τηλεφωνήματα του προέδρου των ΗΠΑ

 

Την 8η Μαρτίου, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζό Μπάιντεν, προσπάθησε να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τους ηγέτες δύο σημαντικών στην ενεργειακή παραγωγή του πλανήτη κρατών, της Σαουδικής Αραβίας, πρίγκηπα διάδοχο Μωχάμεντ μπιν Σαλμάν, και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, σεϊχη Μωχάμεντ μπιν Ζαγιέντ. Και οι δύο ηγεσίες αρνήθηκαν να απαντήσουν στα τηλεφωνήματά του, όπως αποκάλυψε η Wall Street Journal. Κάτι που, από μόνο του, αποτελεί είδηση. Και οι δύο ηγεσίες ήξεραν ότι ο σκοπός των τηλεφωνημάτων ήταν η (απ)αίτηση, από πλευράς ΗΠΑ, να ανοίξουν οι κάνουλες και να αυξηθεί η παραγωγή και εξαγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου. Οι δύο χώρες έχουν λόγους να μην «συμπαθούν» την κυβέρνηση Μπάιντεν, που δεν τις στηρίζει όσο θα ήθελαν στον πόλεμο της Υεμένης και που έχει κάτσει με το Ιράν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, και ειδικά ο σαουδάραβας πρίγκηπας έχει και προσωπικούς λόγους, καθώς κατηγορείται για τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι, το 2018.

 

Σημασία όμως, δεν έχει τόσο το παρασκήνιο, όσο το γεγονός ότι τα δύο αραβικά καθεστώτα θεωρούν ότι όχι μόνο μπορούν να αρνούνται να μιλήσουν με τις ΗΠΑ, αλλά μπορούν και να το δημοσιοποιούν – ενώ μιλούν, και συζητούν, με τη Ρωσία, που αν και δεν είναι μέλος του ΟΠΕΚ, έχει λόγο μέσω του ΟΠΕΚ+. Κι οι δύο χώρες δήλωσαν πως δεν θα παράξουν παραπάνω πετρέλαιο από ότι έχουν συμφωνήσει στον ΟΠΕΚ, πάντως, και δεν βλέπουν αρνητικά τη χρήση του ρουβλιού στις συναλλαγές τους με τη Ρωσία. Ειδικά οι Σαουδάραβες, μάλιστα, ανακοίνωσαν προ πενθημέρου, ότι θα επενδύσουν τα (σημαντικότατα) κέρδη τους από την αύξηση της τιμής του πετρελαίου στη δημιουργία υποδομών που θα επιτρέπουν και αύξηση της παραγωγής «από το 2027». Σε βάθος πενταετίας, και μόνον αν οι τωρινές πετρελαϊκές τους εγκαταστάσεις μένουν ακέραιες…

 

Ιράν και Βενεζουέλα

 

Οι (έμμεσες) συνομιλίες των ΗΠΑ με το Ιράν, στη Βιέννη, για την επιστροφή στην συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, βαίνουν καλώς, με κάποια μικρά σκαμπανεβάσματα και φαίνεται πως πολύ σύντομα θα έχουν αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα που, με την άρση των βάρβαρων και παράνομων κυρώσεων εις βάρος της Τεχεράνης, θα «ρίξει στην αγορά» εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο και θα βοηθήσει να κρατηθεί κάτω από τα 100 δολάρια το βαρέλι η τιμή του πετρελαίου.

 

Το μεγάλο πρόβλημα εδώ, όμως, είναι το Ισραήλ, που αντιδρά έντονα στη συμφωνία, όπως και στην «κίνηση καλής θέλησης» που φέρεται να κάνει σύντομα η κυβέρνηση Μπάιντεν, με την έξοδο των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν από τη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων. Αν η ανάγκη για πετρέλαιο επικρατήσει των σχέσεων ΗΠΑ – Ισραήλ, μένει να φανεί, ειδικά καθώς υπάρχουν ενδείξεις για κινητικότητα στο Παλαιστινιακό. Το Ιράν πάντως, υπό τον Ραϊσί, φαίνεται πως κρατά ισορροπημένη στάση, ανοικτό προς όλους, με μότο την δήλωση του σημερινού προέδρου πως «δεν είμαστε ούτε Δύση ούτε Ανατολή». Και, βεβαίως, το Ιράν ξέρει πολύ καλά ότι οι ΗΠΑ δεν είναι ποτέ φίλος και σύμμαχος, δεν έχουν σταθερό λόγο ούτε σταθερή πολιτική, κι όχι μόνο απέναντί του.

 

Σε αυτό το πλαίσιο – της πτώσης της τιμής του πετρελαίου – έγιναν και οι κινήσεις ξαφνικής ..φιλίας προς τη Βενεζουέλα, όπου οι ΗΠΑ απέστειλαν υψηλόβαθμους αξιωματούχους του Στέητ Ντηπάρτμεντ. Επειδή το πετρέλαιο της Βενεζουέλας έχει ανάγκη ειδικής επεξεργασίας, όπως και το ρωσικό, κι αυτή η επεξεργασία γίνεται στις ΗΠΑ, και βρίσκεται και πιο …κοντά, είναι μια πολύ καλή οικονομική λύση. Όμως η Βενεζουέλα δε φαίνεται να είναι έτοιμη να πέσει στην αγκαλιά των ΗΠΑ και να ξεχάσει τη στήριξη της Ρωσίας την εποχή των κυρώσεων (που, παράνομες και μονομερείς, συνεχίζονται). Και, επίσης, δε φαίνεται να βιάζεται να μοιράσει το πετρέλαιό της προνομιακά σε οποιονδήποτε – άλλωστε, είναι ιδρύτρια χώρα του ΟΠΕΚ. Μάλλον είναι πιο πιθανό να βοηθήσει με το πετρελαϊκό έλλειμα το Ιράν, παρά η Βενεζουέλα, όπως τουλάχιστον δείχνουν τώρα τα πράγματα. Οτι κι αν συμβεί όμως, η στροφή της πολιτικής των ΗΠΑ διαγράφεται ξεκάθαρη.

 

Η εμφάνιση του Άσαντ στο προσκήνιο

 

Μία ακόμη εξέλιξη, την περίοδο του πολέμου, ήταν η έξοδος, μετά από πολλά χρόνια, του προέδρου της Συρίας, Μπασάρ αλ Άσαντ, σε χώρα μη σύμμαχό του κατά τη διάρκεια του εντεκαετούς πολέμου στη Συρία. Ο Μπασάρ αλ Άσαντ επισκέφθηκε το Αμπου Ντάμπι και συναντήθηκε με το σεϊχη Μοχάμεντ μπιν Ζαγιέντ, την περασμένη εβδομάδα, σε μια σαφή κίνηση εξομάλυνσης των σχέσεων της Συρίας με εχθρικές (ως χθες;) στο καθεστώς Άσαντ αραβικές χώρες, επιλέγοντας μάλιστα μια χώρα που έχει στενές σχέσεις με το Ισραήλ, και παράλληλα οι σχέσεις της με τις ΗΠΑ χειροτερεύουν.

 

Η επίσκεψη Άσαντ είναι μάλλον η πιο μεγάλη νίκη της ρωσικής διπλωματίας, σε καιρό πολέμου. Από το 2015 και την (καθοριστική) στρατιωτική επέμβαση της Μόσχας (και του Ιράν) στον εμφύλιο της Συρίας, ήταν βασικός στόχος να πεισθούν οι αραβικές χώρες του Κόλπου να αποδεχθούν ως ηγέτη της Συρίας και πάλι τον Άσαντ. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα φαίνεται πως έχουν αναλάβει, ενεργά πια, αυτό το ρόλο και έρχονται, ντε φάκτο, πολύ κοντύτερα στη Ρωσία, ενώ απομακρύονται από την αμερικάνικη σφαίρα επιρροής. Και, βεβαίως, έχει σημασία – μετά τα ..αναπάντητα τηλεφωνήματα – πως ο Λευκός Οίκος έμαθε για την επίσκεψη ενώ ήταν εν εξελίξει, από τα μέσα ενημέρωσης. Ο σεϊχης είχε μπει στον κόπο να ενημερώσει για αυτήν μόνον την Αίγυπτο και το Ισραήλ, που ..αμέλησε να ενημερώσει τον Μπάιντεν. Στις λεπτομέρειες: τα Εμιράτα ψήφισαν στον ΟΗΕ την καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, γιατί τους το ζήτησε το Ισραήλ, που μεσολάβησε για τις ΗΠΑ…

 

Εν κατακλείδι, η οπτική της Κίνας

 

Μερικές παράγραφοι από εντιτόριαλ της αγγλόφωνης επίσημης «φωνής» του Πεκίνου, δείχνουν πως η Κίνα ήταν έτοιμη για αυτές τις αλλαγές, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, που φαίνεται πως επικεντρώνονταν και επικεντρώνονται μόνον στον κόσμο που ξέρουν, έναν κόσμο πολύ μικρότερο του πραγματικού…

 

«…Αφού ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, κατηγόρησε την Κίνα πως στέκεται “στη λάθος πλευρά της ιστορίας” όσον αφορά τη Ρωσο-Ουκρανική σύγκρουση, ο Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Μπόρις Τζόνσον, και ο Πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Σκοτ Μόρισον, ακολούθησαν, ασκώντας ανάλογη πίεση στην Κίνα. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Ινδία, ο Πρωθυπουργός της Ιαπωνίας ύψωσε τη φωνή του για το Ουκρανικό ζήτημα, προσπαθώντας να ασκήσει πίεση ώστε να πείσει το Νέο Δελχί να αλλάξει τη στάση του, καταδικάζοντας τη Ρωσία. Ακόμα και το Associated Press ανέφερε σε ανάρτησή του στο Twitter πως “εν μέσω παγκόσμιας σύμπλευσης όσον αφορά την καταδίκη του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Αφρική έχει παραμείνει ως επί το πλείστον σιωπηλή”.

 

Δεν επαφίεται στην Ουάσινγκτον να αποφασίσει ποιος στέκεται “στη λάθος πλευρά της ιστορίας”. Οι ΗΠΑ δε μπορούν να αποδώσουν με τη βία την ετικέτα που ανήκει στις ίδιες σε κάποιον άλλον. Όπως σχολίασε χρήστης του διαδικτύου κάτω από την ανάρτηση του AP στο Twitter, “δε θα πιούμε εμείς Παναντόλ για το δικό σας πονοκέφαλο”. Οι ΗΠΑ είναι αυτές που πυροδότησαν τη σύγκρουση και είναι το μεγαλύτερο από τα χέρια που κρύβονται πίσω από την κουρτίνα, που έχει οδηγήσει τη Ρωσο-Ουκρανική κρίση στη σημερινή κατάσταση. …

 

Οι ΗΠΑ επαναφέρουν μια νέα Ιερά Εξέταση, σαν τη διαβόητη στη μεσαιωνική Ευρώπη, και όσοι διαφωνούν με τις ΗΠΑ έχουν χαρακτηριστεί “αιρετικοί”. Οι ΗΠΑ επιθυμούν επίσης να δέσουν και να κάψουν τους “αιρετικούς” στους στύλους της διεθνούς κοινής γνώμης. Όμως, προς απογοήτευση των ΗΠΑ και των ακολούθων τους, παρότι υποστηρίζουν ένθερμα πως οι χώρες πρέπει να πάρουν θέση, δε μπορούν να συγκαλύψουν το γεγονός ότι συνεχίζουν να είναι η μειονότητα στη διεθνή κοινότητα. Οι ΗΠΑ θέλουν να τις ακολουθήσει ολόκληρος ο πλανήτης στην καταδίκη και επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας, αλλά περισσότερες από 100 χώρες δεν έχουν εμπλακεί…

 

Η στάση των μη Δυτικών μεγάλων δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης της Ινδίας, της Βραζιλίας, και της Νότιας Αφρικής, είναι παρόμοια με αυτή της Κίνας – ελπίζουν να διευκολυνθεί ο διάλογος για την επίτευξη της ειρήνης και να κατασταλλεί η σύγκρουση όσο το δυνατό νωρίτερα. Γιατί; Επειδή κάθε άνθρωπος με νηφάλια σκέψη μπορεί να δει πως οι ακραίες κυρώσεις δε θα βοηθήσουν στην επίλυση της κρίσης. Αντίθετα, θα ρίξουν μόνο λάδι στη φωτιά.».

 

Οι τρεις χώρες που αναφέρονται είναι θεμέλιες των BRICS.

 

*Το γεγονός ότι ο Κισίντα ξενάγησε τον απεσταλμένο των ΗΠΑ στο Τόκυο, Ραμ Εμάνουελ, στη Χιροσίμα, για να του δείξει τι σημαίνει «η ρωσική πυρηνική απειλή», στο έδαφος που οι ΗΠΑ σκόρπισαν το θάνατο – η μόνη χώρα στον πλανήτη που έχει χρησιμοποιήσει ατομικό όπλο – ας μείνει ασχολίαστο.

 

**Έχει ενδιαφέρον η άποψη του Αντρέι Μαρτυάνωφ, πρώην σοβιετικού αξιωματικού του ναυτικού και νυν πολίτη των ΗΠΑ, ειδικού σε θέματα Ρωσίας όπως και πολεμικού ναυτικού, που έχει αναφέρει πως «παρά την ύβριν» οι ΗΠΑ έχουν χάσει τους περισσότερους πολέμους, μετά τον Β΄Παγκόσμιο – και τον Β’ Παγκόσμιο, ας μας επιτραπεί, παρά την χολυγουντιανή ιστορία, δεν τον κέρδισαν οι ΗΠΑ αλλά οι σοβιετικοί, η ΕΣΣΔ των δεκάδων εκατομμυρίων νεκρών. Οι αναφορές του γίνονται σε Κορέα, Βιετνάμ, Αφγανιστάν, και την καταστροφή που επέφεραν σε Ιράκ, Συρία και Λιβύη.

 

***Ο Τετραμερής Διάλογος Ασφάλειας, γνωστότερος ως Τετράδα, Quad, ξεκίνησε με τη συμμετοχή Αυστραλίας, ΗΠΑ, Ιαπωνίας και Ινδίας, με στόχο «ένα ασιατικό ΝΑΤΟ», που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την κινεζική ανάπτυξη, οικονομική και στρατιωτική. Ξεκίνησε το 2007, πέρασε για λίγο στα αζήτητα, και «ξαναζωντάνεψε» το 2017, γινόμενος αφορμή για αναλύσεις περί έναρξης του νέου Ψυχρού Πολέμου.

 

thepressproject.gr

 

Εχουν ξεπατώσει τον πλανήτη και τώρα δακρύζουν για την ειρήνη και την ακεραιότητα των χωρών

 

Αποφεύγω τα επετειακά ποστ και τις προσωπικές αναφορές αλλά θα τα παραβιάσω και τα δυο σήμερα, μέρα που ήταν 23 χρόνια μετά τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία... Θα πω λίγα μόνο περιστατικά από όταν είχα βρεθεί στο αντιτορπιλικό Θεμιστοκλής που είχαν στείλει στην Αδριατική στη νατοϊκή δύναμη. Κάποια στιγμή μπορεί να ειπωθούν και περισσότερα...

Όταν το ολλανδικό πλοίο της δύναμης βομβάρδιζε απέναντι, ο Ολλανδός κυβερνήτης είχε στείλει τηλεγράφημα με το οποίο καλούσε τους αξιωματικούς των άλλων πλοίων να πάνε να παρακολουθήσουν. Το τηλεγράφημα κατέληγε στα αγγλικά με τη φράση "Welcome to the Show". Το είδα με τα μάτια μου.

Επίσης με τα μάτια μου είδα στο λιμάνι του Μπάρι πούλμαν με δεκάδες ντυμένους με καλοσιδερωμένες στολές με έμβλημα του UCK που θα περνούσαν απέναντι ως "απελευθερωτές" με τη βοήθεια των συμμάχων.

Στην Αδριατική κάθε βράδυ έβλεπες δεκάδες φωτάκια να πηγαινοέρχονται στον ουρανό, αεροπλάνα που ξεφόρτωναν χιλιάδες βόμβες από την Ιταλία στη Γιουγκοσλαβία. Επίσης κάποιες νύχτες, άκουγες στο κατάστρωμα περίπου κάθε ένα λεπτό έναν αξέχαστο υπόκωφο θόρυβο, έναν πύραυλο να εκτοξεύεται.

Το δικό μας δεν βομβάρδιζε λόγω των τεράστιων αντιδράσεων που εκδηλώθηκαν μέσα κι έξω από το πλοίο. Η κυβέρνηση ήταν αναγκασμένη να κρατάει τα προσχήματα. Σήμερα έχει διανυθεί αρκετή απόσταση, το πολιτικό προσωπικό έχει χάσει κάθε ευελιξία έστω, και κανείς δεν ξέρει τι θα γινόταν σε αντίστοιχη περίπτωση.

Ο κυβερνήτης Στ.Γκ. καλούσε έναν έναν όσους είχαν εναντιωθεί επώνυμα στην αποστολή, τον Νίκο Γαρδικη, τον Αντώνη Πατσούλα κι εμένα, για φιλική κουβεντούλα και μια από τις ερωτήσεις ήταν "δηλαδή αν σου πούμε να βάλεις ένα βλήμα στο πολυβόλο, μπορεί να το βάλεις ανάποδα για σαμποτάζ;". "Αποκλείεται κύριε κυβερνήτα. Εννοώ αποκλείεται να βομβαρδίσουμε εμείς φιλική χώρα". Κάπως έτσι πηγαίναμε δεξιά αριστερά σε ένα τετράγωνο της Αδριατικής και ακούγαμε τους υπόκωφους ήχους. Και κάπως έτσι τον επόμενο χρόνο κατάργησαν τους ναύτες από τα πλοία κι έβαλαν μόνο μόνιμους να μην έχουν προβλήματα...

Και κάτι περί συμψηφισμών. Ο ίδιος αξιωματικός (από τους ελάχιστους στο πλοίο που υποστήριζε ανοιχτά την αποστολή και είχε γίνει έξαλλος όταν ένα πρωί είχε "εξαφανιστεί" η σημαία του ΝΑΤΟ από τον ιστό) μού είπε με νόημα ότι κι οι Ρώσοι είχαν μπει στο Πακιστάν (μάλλον είχε λανθασμένη ενημέρωση ότι ήμουν κνίτης).

 Του είπα ότι πρώτον ήταν το Αφγανιστάν και δεύτερον κακώς μπήκαν. Δεν ξέρω ποια απάντηση τον τσάντισε περισσότερο αλλά κάπου εκεί τελείωσε η κουβέντα και ησυχάσαμε... Θέλω να πω κιόλας ότι στα γεράματα δεν θα ανακαλύψουμε τους "χειρουργικούς βομβαρδισμούς" και τις "απελευθερωτικές εισβολές". Αλλα ούτε και θα καταπιούμε και τη μέγιστη υποκρισία αυτών που έχουν ισοπεδώσει μια σειρά χώρες, έχουν ξεπατώσει τον πλανήτη και τώρα δακρύζουν για την ειρήνη και την ακεραιότητα των χωρών. Έλεος.

[---->]

Σκατόψυχη και σκατόψυχοι

 

Υπάρχει τίποτε δυσνόητο;

 

 Η Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα εκδίδει τις προσκλήσεις για συνέντευξη τύπου της Πρεσβείας της Ουκρανίας στην Αθήνα.

Υπάρχει τίποτε δυσνόητο; Κάτι που δεν καταλάβατε ;

[------>] 

Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΠΡΟΣ ΑΝΑΤΟΛΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΗΠΑ

Το ιταλικό περιοδικό PANORAMA έφερε στη δημοσιότητα  από τα αρχεία Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, τα αποχαρακτηρισμένα πλέον, αποδεικτικά στοιχεία της δέσμευσης που είχαν αναλάβει οι δυτικοί ηγέτες το 1990 με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, για την μη επέκταση του ΝΑΤΟ πέρα από την πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας. 

https://www.panorama.it/news/dal-mondo/allargamento-nato-carte-national-security-archive?fbclid=IwAR0wO43z1J-sJDy70jFh9xrODY62tvE9iKYOna3A6Vhom6Czs_QDf369k-M

ΠΗΓΗ : ww.facebook.com/ComitatoDonbass/

Χατζηστεφάνου και Αλεξάτε, μακριά !

  

Σημείωση πολιτική ενός νομικού που διαβάζει για την ισχύ του Διεθνούς Δικαίου

 

Επειδή για ορισμένους το Διεθνές Δίκαιο είναι πανάκεια ή Βίβλος ή απόλυτο ηθικό καταφύγιο (των στρουθοκαμήλων). . 

Γνωρίζετε ότι ως την Τροποποίηση της Συνθήκης της Γενεύης του 1949  το 1974, οι εξεγερμένοι κατά της αποικιοκρατίας ή κατά ξένης κατοχής εθεωρούντο κατά το Διεθνές Δίκαιο  μη εμπόλεμοι γιατί δεν φορούσαν κρατική  στολή μαχητή; 

Ότι ως ελεύθεροι σκοπευτές  (franc- tirers, κατά την διεθνή ορολογία) ήταν θεμιτό να εκτελούνται διεθνώς  νόμιμα   από τις αρχές κατοχής; 

Ότι οι ναζί εκτελώντας δημοκράτες και πατριώτες στην  Ελλάδα και γενικά στην κατεχόμενη Ευρώπη επικαλούντο την  προπολεμική Συνθήκη της Χάγης του 1907 που τυπικά, επίσης,  τους έδινε αυτό το δικαίωμα;; ότι στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί του Κάιζερ  εκτέλεσαν το μισό Βέλγιο επικαλούμενοι   την Συνθήκη της Χάγης; 

   Γνωρίζετε επίσης ότι ο  ιμπεριαλιστικός και αντεπαναστατικός πόλεμος της Δύσης κατά της ΛΔ Κορέας και ουσιαστικά και της ΛΔ Κίνας  από το 1950-1954 ήταν απολύτως νόμιμος κατά το Διεθνές Δίκαιο διότι είχε ψηφιστεί από την ΓΣ του ΟΗΕ με πλειοψηφία των δυτικών κρατών και  με την ΕΣΣΔ/Ανατολικό Μπλοκ  να απέχει για να μην νομιμοποιήσει την  φιλοϊμπεριαλιστική ( νόμιμη)  απόφαση; 

Γνωρίζετε ότι οι τότε  αριστεροί στην Δύση  τάσσονταν με την ΛΔ Κορέας  και την ΛΔ Κίνας που τις είχαν καταδικάσει τα όργανα του Διεθνούς Δικαίου; 

Ήταν οι αριστεροί εχθροί του Διεθνούς Δικαίου; 

Και υπερασπιστές του βασικά ο  πρόεδρος Αιζενχάουερ και ο σήμερα πολύ επίκαιρος  γερουσιαστής Μακκάρθυ; 

   Γνωρίζετε, τέλος, ότι με βάση απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ  το 1990, η  στρατιωτική επέμβαση της Δύσης στον Περσικό Κόλπο  όχι για την σωτηρία του Κουβέιτ και τον Φτωχό Κορμοράνο  αλλά για τα πετρέλαια- με συναίνεση της υπό διάλυση  ΕΣΣΔ  του Γκορμπατσόφ- ήταν τυπικά  νόμιμη; 

Ότι με βάση αυτήν την νόμιμη επέμβαση έγιναν  τεράστια εγκλήματα πολέμου, τα οποία μετά δεν εξέτασε ποτέ ούτε η ΓΣ του ΟΗΕ ούτε το Συμβούλιο Ασφαλείας;

 Γνωρίζετε ότι τότε η Αριστερά κατέβαινε στον δρόμο   αμφισβητώντας μια πολιτικά άδικη αλλά  δικαιϊκά νόμιμη  πολεμική απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ; όπου μάλιστα είχε προηγηθεί καθαρά επιθετική/άδικη  κίνηση του Ιράκ με την κατάληψη του Κουβέιτ;     

Όταν δεν υπάρχει ισορροπία δυνάμεων αλλά μονοπώλιο βίας και υλικής  ισχύος, το Διεθνές Δίκαιο μετασχηματίζεται  σε Διεθνές Άδικο και σε ρητορική του σχετικά ισχυρότερου.  

Ή, εναλλακτικά,  είναι ένα φύλλο συκής  ή ένα ζαχαρωτό για να παρηγοριούνται  αέναα οι  βασανισμένοι παθόντες που δεν διαθέτουν αρκετή ισχύ  ( Κύπρος, Παλαιστίνη, Γιουγκοσλαβία  και τόσα άλλα).  

Αυτά τα αγνοούν ή τα χλευάζουν ακόμη και κάποιοι που καμώνονται ότι εκτιμούν ή και συνεχίζουν  a posteriori  το έργο του Παναγιώτη Κονδύλη. 

Τον οποίον παρουσιάζουν σχεδόν ως  πασιφιστή φιλελεύθερο- ατομοκράτη ( "Ισχύς και απόφαση" και πολλά άλλα έργα του, καθόλα μη φιλελεύθερα και μη πασιφιστικά ) . Ξέρετε, δεν είμαστε όλοι αγράμματοι σε αυτήν την χώρα ούτε έχουμε πάθει μαζικά  άνοια. Ούτε έχουμε όλοι λόγους να μην φθαρεί ο Μητσοτάκης.

[----->]

ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ

   

Ισχυρά στοιχεία του πολιτισμού είναι η εθνικότητα ,η θρησκευτική πίστη, η γλώσσα, το ιστορικό παρελθόν, οι πολιτικές αντιλήψεις, τα ήθη, τα έθιμα, οι τέχνες, ο τρόπος ζωής, η καταγωγή... Και όλα αυτά που ενδεικτικά αναφέρω μπορούν να αποτελέσουν παράγοντες ενότητας και δημιουργικής συνύπαρξης, αλλά και παράγοντες διαχωρισμού και καταστροφικής σύγκρουσης. Εξαρτάται από το πώς χρησιμοποιούνται και για ποιο σκοπό. 

Γι’ αυτό, αν θέλεις και έχεις τα μέσα και την ισχύ μπορείς να διασφαλίσεις την ειρήνη ή να προκαλέσεις τον πόλεμο. Στη δεύτερη περίπτωση, που επιζητείς τη ρήξη και τον πόλεμο, ξεχωρίζεις, αναδεικνύεις και ενισχύεις όποια διαφορετικότητα ή ιδιαιτερότητα στα πολιτισμικά χαρακτηριστικά υφίσταται ανάμεσα στους λαούς και τα κράτη. Και όλες οι υπαρκτές και ανύπαρκτες διαφορές και αντιθέσεις επιστρατεύονται και μορφοποιούνται σαν όπλα άμυνας και επίθεσης κατά της αντίπαλης μεριάς.

   

Στην προκειμένη περίπτωση, δεν είχαμε σύγκρουση Ρωσίας – Ουκρανίας ούτε πριν το 1991 ούτε μετά. Αντιθέτως, η συγκρότηση και η λειτουργία του ανεξάρτητου κράτους έγινε με την καθοριστική συναίνεση και συμβολή των Ρώσων ,χωρίς την οποία δεν ξέρουμε ποια θα ήταν η εξέλιξη. Από την αρχή της ίδρυσής της ως ανεξάρτητου κράτους, η Ουκρανία απέκτησε δικό της στρατό και διοικήθηκε αποκλειστικά από Ουκρανούς. Διατήρησε σχέσεις με τη Ρωσία και άνοιξε διάπλατα τις πόρτες και τα παράθυρά της στη Δύση.Ούτε οι Ουκρανοί ξεχώριζαν εύκολα από τους Ρώσους στην Ουκρανία.Οι πολιτισμικές, φυλετικές και εθνικές διαφορές μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών είναι τόσο μεγάλες όσο ήταν οι διαφορές Ρουμελιωτών και Πελοποννησίων το 1821. Και τα αίτια του σημερινού «εμφύλιου» στην Ουκρανία δεν διαφέρουν πολύ από τα αίτια του «εμφύλιου» στη διάρκεια του εθνικού αγώνα για την ανεξαρτησία της Ελλάδας.

  

Οι ξένες δυνάμεις, οι προστάτιδες, τα δεσμευτικά δάνεια, οι κοτζαμπάσηδες-ολιγάρχες κ.ά.είναι διαχρονικοί παράγοντες διχασμού σε κάθε χώρα και λαό.Από την αρχή, όπως έγινε και στη Ρωσία, τα δυτικά κράτη υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ ενεργοποίησαν σε όλα τα επίπεδα και τομείς τους πολυπλόκαμους μηχανισμούς που διαθέτουν, δημόσιους και ιδιωτικούς, εμφανείς και αφανείς, για τον έλεγχο της Ουκρανίας. Και για να το πετύχουν αυτό, χρησιμοποιώντας τους «πρόθυμους» που υπάρχουν, όπως σε κάθε χώρα, να υπηρετήσουν τα σχέδια του εισβολέα, πρόβαλαν με τον πιο επιθετικό τρόπο διαφορές και αντιθέσεις, υπαρκτές και ανύπαρκτες μέσα από το καλάθι της ιστορίας, αξιοποιώντας τις ανταγωνιστικές συμμορίες πλούτου και εξουσίας προκειμένου να οδηγήσουν τη Ρωσία και την Ουκρανία και τους λαούς τους στο διχασμό, τη σύγκρουση και εν τέλει τον πόλεμο.

 

 Οι Αμερικάνοι επιλέξανε την Ουκρανία ως άλλο ένα πεδίο για να πλήξουν τον εχθρό τους, τη Ρωσία. Και το κατάφεραν, θυσιάζοντας, βέβαια, την ακεραιότητα,την ασφάλεια και την ειρήνη της Ουκρανίας. Το έχουν κάνει πάρα πολλές φορές σε όλη τη γη και έχουν τη γνώση, τα μέσα και τη βούληση να το υλοποιήσουν. Η αποικιοκρατία είναι το σταθερό δόγμα τους και η πρόκληση πολέμων η μεγάλη τους τέχνη.

  

ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ

Πρώτος στόχος των Αμερικάνων είναι η καταστροφή των σχέσεων της Ευρώπης με τη Ρωσία. Οι Ευρωπαίοι σε καταφανή παρακμή,λύγισαν εύκολα στην πίεσή τους.Μερικοί το επιδίωξαν κιόλας. Το πολιτικό προσωπικό της Ευρώπης αποδείχτηκε ξανά κατώτερο των περιστάσεων. Η Βρετανίδα υπουργός Εξωτερικών Λιζ Τρας μετά τη συνάντησή της με τον Νίκο Δένδια στο Λονδίνο, σε πλήρη σύγχυση, δημοσίευσε στο facebook ότι για το θάνατο Ελλήνων στην Ουκρανία συλλυπήθηκε τον Νίκο Βέρτη, μπερδεύοντας τον τραγουδιστή που έχει σουξέ στο youtube με τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών!

 

Από τον Μπορέλ μέχρι τον Σολτς και την Μπέρμποκ και από τον Κατσίνσκι και τον Μοραβιέτσκι ως την Ίνγκριντα Σιμονιτέ, η Ευρώπη έχει έλλειμμα από... μυαλά. Αδυνατώντας να κατανοήσουν τον κόσμο συνολικά, καταφεύγουν στο παλιό οπλοστάσιο της αποικιοκρατίας, χρησιμοποιούν τις ανάλογες αντιλήψεις και πολιτικές, αλλά χωρίς τη δυνατότητα να τις εφαρμόσουν εφόσον η παλιά ισχύς τους έχει εξασθενήσει. 

Γι’αυτό και γονατίζουν στην Αμερική, που κι αυτή αποδυναμώνεται, αλλά διατηρεί ακόμα πολύ ικανά αποθέματα ισχύος. Κι αυτό φαίνεται, στην παρούσα κατάσταση,όχι τόσο στο στρατιωτικό επίπεδο, όσο στα πολλαπλά επίπεδα ελέγχου των παγκόσμιων μέσων ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης, διακίνησης κεφαλαίων, μη κυβερνητικών οργανώσεων, πολιτικού προσωπικού, ολιγοπωλίων και μονοπωλίων της πληροφορικής και της εκπαίδευσης, αλλά και άλλων τομέων, όπως είναι η σόου-μπίζνες και οι βιομηχανίες προϊόντων λάιφ στάιλ.

 

Οι Αμερικάνοι μέσα σε εκατό χρόνια δούλεψαν με εξαιρετικά συστηματικό τρόπο όχι μόνο για να ισχυροποιηθούν οικονομικά και στρατιωτικά, αλλά και στους τομείς που υπάγονται σ’ αυτά που ονομάζονται «μέσα ήπιας ισχύος», όπως οι ακαδημαϊκές κοινότητες, η μαζική κουλτούρα, τα ΜΜΕ και εν γένει όλο το σύστημα στα πεδία των γραμμάτων, των τεχνών, της συμπεριφοράς, της πληροφόρησης, της ψυχαγωγίας και της επικοινωνίας.

 

Σήμερα,όπως αποδεικνύεται από την παρούσα κρίση, ενώ έχουν ήδη κάνει υποχωρήσεις στο στρατιωτικό επίπεδο, κι ενώ ακόμα και η οικονομική τους ισχύς μπορεί να αποδειχθεί αναποτελεσματική στην καταπόνηση και υποχώρηση του αντίπαλου, κυριαρχούν πλήρως στους τομείς της ενημέρωσης, της επικοινωνίας και του ελέγχου του αστικού  εποικοδομήματος που περιλαμβάνει κυβερνήσεις, κόμματα ,ακαδημαϊκές προσωπικότητες, δημοσιογραφικά συγκροτήματα, πολιτιστικούς φορείς κ.λπ.

  

ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΡΩΣΟΙ!

Ξέρουμε από το παρελθόν ότι από πολύ νωρίς, τουλάχιστον από τότε που εμφανίζεται η σύγχρονη σόουμπίζνες, η αμερικάνικη ολιγαρχική δημοκρατία θέτει υπό τον έλεγχό της τη βιομηχανία του θεάματος-ακροάματος και την χρησιμοποιεί εμβαθύνοντας τη δράση της,διευρύνοντας τους στόχους της και επαυξάνοντας τα πλοκάμια της. Πολύ γρήγορα σόου-μπίζνες και λάιφσταϊλ ταυτίζονται, συντονίζονται, αλληλοεπικαλύπτονται και επεκτείνονται απεριορίστως καλύπτοντας όλο και περισσότερες δραστηριότητες και εκφάνσεις της πολιτιστικής, οικονομικής,κοινωνικής και πολιτικής σφαίρας. Όλο αυτό το σύμπλεγμα λειτουργεί μέσα σε αδιόρατα αλλά αυστηρά καθορισμένα πλαίσια.

  

Λειτουργεί σαν αεικίνητος κουλτουροπόντικας που σε όλα τα πεδία της ζωής σε όλο τον κόσμο ανοίγει τούνελ για να διεισδύει η αχόρταγα επεκτατική εξουσία της «αγοράς». Ο κουλτουροπόντικας συντρίβει όλα τα πετρώματα που συναρθρώνουν το υπόβαθρο των απανταχού πολιτισμών, τα κάνει σκόνη. Και συνδέεται όλο και πιο άρρηκτα, συχνά αφανώς,με το στρατιωτικοβιομηχανικό complex του οποίου οι δράσεις είναι κατά κανόνα πιο εμφανείς.

 

Αυτό που αποκαλείται soft power δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα εξάρτημα της μηχανής άλωσης,καθυπόταξης και εκμετάλλευσης της ανθρωπότητας από ένα τραστ μητροπόλεων που αναπτύχθηκαν και ευδοκίμησαν κατακτώντας και λεηλατώντας την ανθρωπότητα.

 Δεν χρειάζεται να είσαι ιστορικός,κοινωνιολόγος, ανθρωπολόγος ή οικονομολόγος για να αντιληφθείς ότι αν οι Ευρωπαίοι της Ευρώπης και της Αμερικής δεν είχαν υποτάξει, καταληστεύσει και εξοντώσει εκατοντάδες εκατομμύρια ιθαγενών ανά την υφήλιο, ιδίως από το 1500, υποδουλώνοντας τους λαούς με τη μέγιστη δυνατή απανθρωπιά και υφαρπάζοντας τον πλούτο τους επί αιώνες με τη μέγιστη δυνατή απληστία, το πιθανότερο είναι ότι θα είχαν παραμείνει πριγκιπάτα πολέμαρχων που αλληλοσυγκρούονταν.

  Καθολικός συντονισμός Λόγω της καλπάζουσας παρακμής και της αδυναμίας της να αντιμετωπίσει, όπως στο παρελθόν,ένα σύνηθες «πρόβλημα» τύπου Ουκρανίας με αποτελεσματικό τρόπο, η Δύση δείχνει για πρώτη φορά τόσο πολύ τα «κρυφά» και σημαδεμένα χαρτιά της, δίνει τα ρέστα της, όπως θα έλεγε ένας απεγνωσμένος χαρτοπαίκτης.

 

Δεν της φτάνουν πια τα δολοφονικά πολεμικά μέσα που έχει κατά κόρον και χωρίς αναστολές,τύψεις και ενδοιασμούς, χρησιμοποιήσει εκατοντάδες –στην κυριολεξία- φορές σε βάρος σχεδόν των πάντων, από το Βιετνάμ και τον Άγιο Δομίνικο ως τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία, για να μείνουμε –ενδεικτικά- στη μεταπολεμική περίοδο, έριξε κιόλας στο πεδίο της μάχης πάρα πολλά από τα όπλα «ήπιας ισχύος» τα οποία ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε χρησιμοποιήσει σε τέτοιο βαθμό.

 

Είχε χρησιμοποιήσει το όπλο των οικονομικών κυρώσεων,από την Κούβα μέχρι τη Βενεζουέλα, το Ιράν, τη Ρωσία και τελευταία την Κίνα, αλλά είχε κρατήσει σαν εφεδρείες τα όχι τόσο αιχμηρά αλλά με ιδιαίτερο συμβολισμό και διεισδυτικότητα όπλα «ήπιας ισχύος» τα οποία κάνουν τη «δουλειά» τους ειρηνικά χωρίς να βάζουν στον πολύ κόσμο υποψίες και χωρίς να δίνουν λαβή στους πολιτικοποιημένους ακτιβιστές να αντιδράσουν.Αν αρχίσεις να λες για το πώς μόλις δοθεί γραμμή ενεργοποιούνται οι φαινομενικά άσχετες με την πολιτική εμπορικές εταιρίες, είτε πουλάνε παντελόνια είτε καφέδες και αναψυκτικά,θα πέσουν όλες οι «ουδέτερες φωνές», πολιτικοί,δημοσιογράφοι, πανεπστημιακοί, καλλιτέχνες και αγαναχτισμένοι πολίτες να σε καταγγείλουν για παρανοϊκό, εξτρεμιστή ή πράκτορα!

Μα τι είναι αυτά που λες, τρελάθηκες;!

  

 

ΌΠΛΑ ΛΑΙΦΣΤΑΙΛ

Κι όμως, όσο «παρανοϊκά» κι αν ακούγονται αυτά, πότε άλλοτε και σε ποια χώρα έκλεισαν, αποσύρθηκαν ή ανέστειλαν τη λειτουργία τους όλες μαζί οι επιχειρήσεις που πουλάνε καφέ (Starbucks), αναψυκτικά (Coca Cola), γρήγορο φαγητό (McDonald’s), παιδικά παιχνίδια Nintendo),καλλυντικά (L’ Oreal) και ρούχα (Zara); Προφανώς,το κλείσιμό τους γίνεται για πρόσθετη πίεση στον εχθρό, όχι επειδή τα εμπορεύματα είναι πρώτης ανάγκης, αλλά επειδή επηρεάζουν τους πολίτες που έχουν υιοθετήσει το λάιφσταϊλ που αυτές οι εταιρίες εκπροσωπούν. Είναι κι αυτά στοιχεία από τις κουλτουροβόμβες διασποράς,που κατευθύνονται ιδίως εναντίον αμάχων! Πότε άλλοτε απαγορεύτηκε η εκτέλεση καλλιτεχνικών έργων, μουσικών και θεατρικών, μιας χώρας, μιας εθνότητας, ενός λαού, ενός συνθέτη ή συγγραφέα ακόμα κι όταν αυτός είναι ο Τσέχωφ και ο Τσαϊκόφσκι;

  

Πότε ξανά απαγορεύτηκε η συμμετοχή των αθλητών σε αγώνες τένις, αυτοκινήτου, ποδοσφαίρου, χωρίς να έχουν υποπέσει σε κανένα παράπτωμα, ακόμα και των αναπήρων αθλητών σε αγώνες όπως έγινε με τον αυθαίρετο αποκλεισμό των Ρώσων και Λευκορώσων από τους Παραολυμπιακούς Αγώνες 2022; Και για την ιστορία, οι Δυτικοί είχαν συμμετάσχει ακόμα και στους Ολυμπιακούς Αγώνες που οργάνωσε ο Χίτλερ το 1936!

 

Πότε άλλοτε απαγορεύτηκε η δημοσιογραφική κάλυψη των γεγονότων και έκλεισαν τηλεοπτικά κανάλια και ενημερωτικά σάιτ; Υπάρχει λογοκρισία στη Δύση; Πότε άλλοτε μέσα κοινωνικής δικτύωσης όχι μόνο απέκλεισαν εκατομμύρια χρήστες μόνο και μόνο λόγω της εθνικότητάς τους, αλλά και παροτρύνουν άλλους χρήστες να προβούν σε πράξεις βίας και τρομοκρατίας επιδιώκοντας «τον θάνατο των προέδρων Ρωσίας και Λευκορωσίας,αλλά και Ρώσων στρατιωτών», όπως θρασύτατα κάνει το facebook;

 

Πότε άλλοτε άρπαξαν τις περιουσίες ξένων υπηκόων χωρίς να τους έχει ασκηθεί δίωξη για κάποιο αδίκημα, χωρίς ενόχους για πράξεις που προβλέπονται από τους νόμους, χωρίς δικαστικές αποφάσεις και χωρίς δικαίωμα των θυμάτων να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους προσφεύγοντας στη δικαιοσύνη; Οι ναζί, βέβαια, το έκαναν αυτό με τις περιουσίες των Εβραίων! Και τώρα το κάνουν οι δημοκράτες μόνο για τους Ρώσους!

Αν αυτός ο πόλεμος με όλα τα μέσα εναντίον αμάχων δεν είναι ρατσισμός, τότε τι είναι; Είναι κι αυτά όλα απόδειξη της παρακμής. Όλα στον αέρα! Και οι νόμοι και τα Συντάγματα και οι θεσμοί, στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού, με ανθρωπιστικό προσωπείο, για το καλό!

 

Στέλιος Ελληνιάδης, Δρόμος της αριστεράς,12/03/2022

Eπιστολή 11 αγωνιστών πολιτικών κρατουμένων από την Τουρκία προς τους Δικηγορικούς Συλλόγους και τους δικηγόρους

 

ΟΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ  ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΘΑΥΜΑΣΙΑ!

Είμαστε 11 αγωνιστές πολιτικοί κρατούμενοι από την Τουρκία που βρισκόμαστε στις φυλακές της Ελλάδας. Συλληφθήκαμε και φυλακιστήκαμε με τη θέληση και με την πίεση της Τουρκίας και των ΗΠΑ. Μετά από μία πολιτική δίκη και απόφαση καταδικαστήκαμε με ποινή 33 χρόνια κάθειρξη ο καθένας. Μετά από την επιχείρηση της αστυνομίας όπου και συλληφθήκαμε, άρχισε η ιδεολογική προπαγάνδα της κυβέρνησης και ανακοίνωσαν ότι είμαστε τρομοκράτες. 

Τα κανάλια και οι εφημερίδες της κυβέρνησης στο ίδιο μήκος κύματος, έλεγαν για αστυνομική επιχείρηση εναντίων Τούρκων τρομοκρατών. Ίδιες δηλώσεις υπήρχαν και από τις Τούρκικες αρχές και τα Τούρκικα ΜΜΕ. Μετά τη σύλληψή μας, ο υπουργός εσωτερικών της Τουρκίας Σουλεϊμάν Σοϊλού σε τηλεοπτικό κανάλι ανακοίνωσε ότι η επιχείρηση της Ελληνικής αστυνομίας εναντίον μας πραγματοποιήθηκε με τη θέληση και μετά από πίεση της Τουρκίας. 

Σύμφωνα και με τα λεγόμενά του, το ΜΙΤ (μυστική υπηρεσία της Τουρκίας) μας ακολουθούσε πολύ καιρό και έδωσε στοιχεία στην Ελλάδα ώστε να πραγματοποιηθεί αυτή η επιχείρηση. 

Με αυτό τον τρόπο πάρθηκε η απόφαση της σύλληψής μας. Η δίκη μας ήταν πολιτική και άδικη. Δεν υπήρχε κανένα στοιχείο το οποίο να έδειχνε την οργάνωση. Άρχισε με την πίεση και βία της αστυνομίας. 

Ας πάμε και λίγο πίσω πριν τη δίκη. Οι δικηγόροι μας όταν πήγαν στο εφετείο της Αθήνας για να παραλάβουν κάποια χαρτιά, οι δικαστές τους έλεγαν ότι η δίκη δεν θα γίνει όπως άλλες φορές και ότι δεν θα μπορέσουμε να “ξεφύγουμε εύκολα”.

 Έχουμε με το ξεκίνημα λοιπόν, τις απειλές του κράτους, τη θέληση της Τουρκίας και τη βία της αστυνομίας. Αστυνομική βία υποστήκαμε μέσα αλλά και έξω από τη δικαστική αίθουσα. Η επίθεση μάλιστα εντός της αίθουσας πραγματοποιήθηκε με παρόντες τους δικηγόρους μας. 

Ο μάρτυρας αστυνομικός έλεγε ψέματα και αυτά αποδείχθηκαν από τους δικηγόρους μας. Μάλιστα, σε ερωτήσεις τους, τον έσωσε η πρόεδρος της έδρας λέγοντάς του “πες δεν ξέρω”, “πες δεν μπορώ να απαντήσω”, “πες δεν θυμάμαι”.

 Δηλαδή έλεγε η πρόεδρος της δίκης τι να πει ή τι να κάνει ο μάρτυρας. Στη διάρκεια της δίκης οι δικαστές απέρριψαν όλα τα αιτήματα των δικηγόρων μας αλλά δέχτηκαν όλα τα αιτήματα της εισαγγελέως. 

Συνέχεια διέκοπταν τους μάρτυρες υπεράσπισης. Δεν μας επέτρεψαν να εξηγήσουμε ποιοι είμαστε, γιατί, υπέρ ποιων και ενάντια σε ποιους αγωνιζόμαστε.

 Όταν μιλήσαμε για την προσωπικότητά μας, μας έλεγαν ότι δεν τους ενδιαφέρει, όταν μιλήσαμε για τον αγώνα μας, μας έλεγαν ότι δεν τους ενδιαφέρει, όταν μιλήσαμε για τη δίκη ή για την αστυνομική επιχείρηση, μας έλεγαν ότι δεν τους ενδιαφέρει. Δεν τους ενδιέφερε τίποτα εκτός από την απόφαση η οποία είχε παρθεί πριν από τη δίκη. 

Όταν ζήσαμε την επίθεση και βία της αστυνομίας μέσα στη δικαστική αίθουσα οι δικηγόροι μας αποφάσισαν να μην δεχτούν την επόμενη δικάσιμο και με αυτό τον τρόπο να διαμαρτυρηθούν. Κατόπιν και εμείς πήραμε απόφαση να μη συνεχίσουμε να μην συνεχίσουμε τη δίκη χωρίς τους δικηγόρους μας. 

Έτσι, την ημέρα της δίκης, το ανακοινώσαμε στο δικαστήριο καθώς και το λόγο που μας οδήγησε σε αυτή τη στάση. Οι δικαστές μας πίεσαν να συνεχίσουμε χωρίς δικηγόρους. Ξανά και ξανά τους εξηγήσαμε ότι υποστήκαμε αστυνομική βία μέσα στην αίθουσα, για αυτό το λόγο διαμαρτύρονται οι δικηγόροι μας και εμείς δεν θα συνεχίσουμε χωρίς την παρουσία τους. 

Εκείνη την ημέρα παρών στην αίθουσα ήταν και ο κ. Σοφός, ως εκπρόσωπος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, ο οποίος καταλαβαίνοντας την αδικία της έδρας, ζήτησε και πήρε το λόγο εξηγώντας ότι δεν είναι νόμιμο να προσπαθούν να συνεχίσουν χωρίς τους δικηγόρους μας. 

Έτσι πάρθηκε η απόφαση για διακοπή. 

Η πρόταση της εισαγγελέως ήταν εχθρική και μακριά από σοβαρότητα. Έλεγε ότι μας είδε να κάνουμε το σήμα της νίκης (το οποίο έδειξε) και ισχυρίστηκε ότι το σήμα της νίκης είναι σήμα της οργάνωσης DHKP-C. Επίσης, είπε ότι έβλεπε ανθρώπους που μαζεύτηκαν έξω από το δικαστήριο να φωνάζουν το σύνθημα “ζήτω το DHKP-C” οπότε έβγαλε το συμπέρασμα ότι είμαστε μέλη σε αυτή την οργάνωση. 

Έλεγε ότι συλληφθήκαμε σε ίδιο σπίτι και αυτό δείχνει τρομοκρατική οργάνωση. Κάποια στιγμή μας είπε “εσείς λέτε ότι υπάρχει φασισμός στην Τουρκία αλλά ο κύριος Ερντογάν κυβερνάει μέσα από εκλογές και τις ψήφους του λαού. Νομίζω ότι αυτό είναι δημοκρατία”. Η εισαγγελέας με αυτά τα λόγια ανέλαβε υπεράσπιση της κυβέρνησης του Ερντογάν. 

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι δεν ήταν μία δίκαιη δίκη αλλά πολιτική δίκη, καθώς και η απόφαση ήταν πολιτική. Μετά λοιπόν από όλα αυτά και την απόφαση, άρχισε καμπάνια για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία μας. Μέσα σε αυτή την καμπάνια κάθε εβδομάδα πραγματοποιήθηκε διαμαρτυρία μπροστά από το υπουργείο δικαιοσύνης. 

Μαζεύτηκαν υπογραφές, πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις, πορείες και άλλα. Επίσης ξεκίνησε μεγάλη πορεία από την Ευρώπη προς την Ελλάδα η οποία θα φτάσει στην Ελλάδα στις 17 Μάρτη. 

Εμείς, οι πολιτικοί κρατούμενοι από την Τουρκία που βρισκόμαστε στις φυλακές της Ελλάδας ζητάμε από σας να δυναμώσετε τον αγώνα για δικαιοσύνη. Πιστεύουμε ότι είναι καθήκον όλων των δικηγόρων και δικηγορικών συλλόγων να συμπαρασταθούν σε αυτόν τον αγώνα γιατί με αυτή τη δικάσιμο και αυτή την απόφαση η κυβέρνηση και το δικαστήριο βίασαν την Ελληνική δικαιοσύνη. 

Οι δικαστές και η εισαγγελέας όχι μόνο δεν σεβάστηκαν τη δικαιοσύνη αλλά τη χρησιμοποίησαν ως όπλο της κυβέρνησης εναντίον μας. Έκαναν τη δικαιοσύνη παιχνίδι της κυβέρνησης. Γι αυτό το λόγο ζητάμε να πάρετε μέρος δίπλα μας στον αγώνα μας αυτό. 

Σας ευχαριστούμε, 

Οι 11 Τούρκοι Επαναστάτες Κρατούμενοι στην Ελλάδα: 

– Ali Ercan Gökoğlu (Φυλακές Μαλανδρίνου) 

– Burak Ağarmış (Φυλακές Μαλανδρίνου) 

– Hasan Kaya (Φυλακές Μαλανδρίνου) 

– Sinan Çam (Φυλακές Μαλανδρίνου) 

– Anıl Sayar (Φυλακές Αγίου Στεφάνου-Πάτρας) 

– Şadi Naci Özpolat (Φυλακές Τρικάλων) 

– Sinan Oktay Özen (Φυλακές Δομοκού) 

– İsmail Zat (Φυλακές Δομοκού) 

– Harika Kızılkaya (Γυναικείες Φυλακές Θήβας) 

– Hazal Seçer (Γυναικείες Φυλακές Θήβας

Το ανέκδοτο της ημέρας

 

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους απανταχού αμνήμονες VΙΙ

 

Ο Βλαδίμηρος Πούτιν και η Κοκκινοσκουφίτσα  - 7

Κυρώσεις και Κιρρώσεις

  Ο κυρώσεις “στον Πούτιν”, έτοιμες από καιρό κατά γενική ομολογία, έπεσαν βροχή. Αυτή τη φορά έγιναν υπό μορφή πλειοδοσίας. Πρότεινε κάτι ο ένας “ηγέτης”, ένοιωθε την υποχρέωση να τον ξεπεράσει ο άλλος. Νάτος μετά κι ένας φιλόδοξος υπουργός. Ήθελαν να απαγορεύσουν στους Ρώσους και τον αέρα που αναπνέουν, αλλά είχαν κάποιες τεχνικές δυσκολίες και το ψάχνουν.

  Τις κυρώσεις βέβαια τις περίμεναν στην Ρωσία. Την έκταση και το μέγεθος όμως δεν ξέρουμε σε τι βαθμό τα είχαν υπολογίσει. Θα τις χωρίζαμε, αυθαίρετα, σε δύο κατηγορίες. Οικονομικές, με στόχο να καταστρέψουν ολοσχερώς την οικονομία της Ρωσίας άρα και τις ζωές των Ρώσων και των παιδιών τους. Ψυχολογικές, με στόχο να απομονώσουν εντελώς την Ρωσία από τον υπόλοιπο κόσμο και να κάνουν τους Ρώσους να αισθανθούν παρίες.  Με πυρηνικό οικονομικό πόλεμο τις συγκρίνουν αναλυτές σε Ανατολή και Δύση. Την ίδια στιγμή, με το λογιστικό τους μυαλό τονίζουν ότι στον πυρηνικό πόλεμο δεν υπάρχουν νικητές.

  Η απόφαση των ΗΠΑ να κατάσχει τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της Ρωσικής κεντρικής τράπεζας, πολλοί θεωρούν ότι σημαίνει το τέλος του δολαρίου ως  παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Ποια χώρα θα συνεχίσει να το κάνει, όταν ξέρει ότι με μια απλή Προεδρική απόφαση θα εξαφανιστούν όλα τα συναλλαγματικά της διαθέσιμα; Ήδη ανατριχίλα έχει διαπεράσει την Κίνα που αναλογίζεται αν το 1.1 Τρισεκατομμύριο Αμερικανικού χρέους που κατέχει υπάρχει πραγματικά ή είναι αντικατοπτρισμός. Η Ιαπωνία, το κολλητήρι τους, ανησυχεί για το πόσο θα αξίζει αύριο στις αγορές του κόσμου το δικό της 1.3 Τρις.

  Οι Ψυχολογικές κυρώσεις, είναι ένδειξη της απώλειας του λογιστικού και επικράτησης του θυμικού στις δυτικές κυβερνήσεις. Με απλά λόγια, δεν μπορούν να συγκρατήσουν την λύσσα τους. Το να μην πετούν τα Ρώσικα αεροπλάνα στην Δύση, να μην δουλεύει το McDonald's στη Μόσχα και να μην πωλούνται Gucci στην Αγία Πετρούπολη, ποιόν ζημιώνει; Για να ρωτήσουμε τους Έλληνες ξενοδόχους, εξαγωγείς και μαγαζάτορες.

  Παρόλα αυτά όμως, αυτές οι κυρώσεις είναι τρομακτικές και θ’ αλλάξουν τον κόσμο που ξέραμε τα τελευταία 30 χρόνια. Στα στρατηγεία και στα χρηματιστήρια του ελευθέρου κόσμου, περιμένουν την ανατροπή του Βλαδίμηρου για να κάνουν ταμείο. Περιμένουν από την αστραφτερή νεολαία της Μόσχας και της Αγίας Πετρούπολης, από τους “ολιγάρχες” και τα φιλελεύθερα στελέχη των πολυεθνικών επιχειρήσεων, από τους lgbtήδες ακτιβιστές και τους “αγαθιάρηδες” των ΜΚΟ, από όλους αυτούς που θα χάσουν τα “γούστα” τους, να ξεσηκωθούν και να φέρουν την “δημοκρατία”. Είναι μακριά νυχτωμένοι.

  Υπάρχει ένας συμπαγής, ενεργός, πληθυσμός που τον πιάνει σύγκρυο όταν θυμάται την Φιλελεύθερη Δημοκρατία του ‘90 και τον Γέλτσιν. Τότε που το προσδόκιμο ζωής είχε πέσει κάτω από τα 64 χρόνια. Το προσδόκιμο ζωής που “στου Πούτιν τα χρόνια” (αφού για όλα αυτός είναι ο υπεύθυνος), πήγε πάνω από τα 73. Μιλάμε για 10 χρόνια ζωής, σε μια γενιά. Τον Βλαδίμηρο δεν μπορεί, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, να τον διαδεχτεί ένας καινούργιος Γιέλτσιν ή Γκορμπατσόφ. Κανείς δεν τους θέλει πια στη Ρωσία. Η ίδια η δύση φρόντισε με την πολιτική της γι αυτό. Αν ανατραπεί ο Πούτιν θα ανατραπεί προς μια πιο πατριωτική, βλέπε αντιδυτική, κατεύθυνση. Θα υπάρξει μια σκλήρυνση. Μια ανατροπή του Πούτιν μπορεί να φέρει μόνο το “Σοϊγκού”.

  Οποιοσδήποτε έχει λίγο καταλάβει την Ρωσική πραγματικότητα θα τα ξέρει όλα αυτά. Όπως και θα ξέρει ότι όλες αυτές οι “κυρώσεις” όχι μόνο δεν βλάπτουν τον Πούτιν αλλά αντίθετα συσπειρώνουν τον κόσμο γύρω του, όπως έγινε και πριν, όπως γίνεται και τώρα σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Βέβαια, βλάπτουν την Ρωσία. Καθώς περνά ο χρόνος, ο πατριωτικός πυρετός πέφτει και οι κακουχίες μένουν.  Η δύσκολη καθημερινότητα για μεγάλο διάστημα θα κάμψει την θέληση των Ρώσων που τελικά θα ξεσηκωθούν και, που θα πάει, θα ανατρέψουν “τον Πούτιν”. Έτσι επιμένουν να σκέφτονται οι δυτικοί σε πείσμα των σχεδόν μηδενικών αποτελεσμάτων των κυρώσεων, όχι μόνο στη Ρωσία αλλά σχεδόν παντού όπου εφαρμόστηκαν. Ταλαιπωρούνται βέβαια αφάνταστα οι λαοί, αλλά γεωπολιτικό αποτέλεσμα δεν έχουμε δει πουθενά. Την ίδια στιγμή, οι συβαρίτες, δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ο Ρωσικός λαός έχει φάει πολύ ψωμί κι αλάτι. Ακούστηκε μια φοβερή ατάκα αυτές τις μέρες που τα λέει όλα: “οι μόνες κυρώσεις που φοβάται ο Ρωσικός λαός είναι οι κιρρώσεις του ήπατος”.

  Βέβαια όπως είπαμε, οι ίδιες αυτές περίφημες “κυρώσεις” δαγκώνουν γερά και τους δυτικούς πληθυσμούς, που είναι ήδη ταλαιπωρημένοι για τα στάνταρ τους. Ας περιμένουμε να δούμε την αντίδρασή τους. Με το τέλος του πολέμου, θα αλλάξουν κανάλι, θα ξεχάσουν την Ουκρανία και τις εικόνες με τους νεκρούς, και μπορεί να “δαγκώσουν” κι αυτοί την πολιτική ελίτ που τους κυβερνά. Μήπως για αυτό οι δυτικές κυβερνήσεις προσπαθούν να κλείσουν κάθε χαραμάδα που μπορεί να αφήσει μια διαφορετική φωνή να περάσει;

  Τα δυτικά Think Tanks δεν τα ξέρουν όλα αυτά, θα μου πείτε; Δεν τα έχουν πάρει υπόψη τους; Αστειότητες. Βεβαίως και τα ξέρουν και τα παίρνουν υπόψη τους, αλλά βλέπετε δεν αποφασίζουν αυτοί. Πως, τελικά, παίρνονται οι αποφάσεις στον “ελεύθερο κόσμο”; Από ποιους και γιατί;  Αυτό είναι ένα τεράστιο θέμα αναγνώστη που ξεπερνά το παρόν σημείωμα. Θα υπογραμμίσουμε για την ώρα ότι η Ιστορία μας έχει δείξει ότι πολλές κρίσιμες αποφάσεις δεν πάρθηκαν πάντα με βάση τη λογική.

   Κλείνοντας αυτή την ενότητα, και προσπαθώντας να καταλάβουμε τα γιατί και τα πως της σημερινής σύγκρουσης, πρέπει να σημειώσουμε ότι είναι μια σύγκρουση υπαρξιακή. Για την Ρωσία, στα σίγουρα. Σε τέτοιες στιγμές, όσο και σκληρός να 'σαι, αισθάνεσαι μια μοναξιά. Κάθε χαμόγελο μετράει.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ 

[---->]